ciąża, a partner nie chce dziecka - Netkobiety.pl

Moim zdaniem skrajna nieodpowiedzialność ze strony.... Autorki tematu. Uprawialas seks z partnerem bez wiedzy czy w razie w będziecie tworzyć rodzinę. Albo raczej podejrzewalas że w sumie nie. I niespodzianka że z seksu jest ciąża a nie wszystko się spina.

Poza tym nieodpowiedzialność przy doborze partnera. Brak odpowiedzialności.

Brak odpowiedzialności przy ogarnięciu prostej w sumie a jakże ważnej rzeczy jak antykoncepcja. Umówiliście się że będzie to na Twojej głowie. Dałaś ciała. Mogłaś mi powiedzieć, żeby o to dbał, ale nie. Oczywiście teraz będzie za to płacić on i przyszłe dziecko. To jest najgorsze, a nie to że autorce już w sumie taka sytuacja pasuje. Przecież nie ona jest najważniejsza w tej sytuacji. Widzę tu też wszechogarniający egoizm. Mi teraz jest dobrze. No super xd

Druga kwestia oszustwo. Z perspektywy tego faceta oszukalas go. Nie mówiłaś nic o dzieciach. Mówiłaś że antykoncepcje ogarniesz. Przyjęłaś na siebie to zobowiązanie i nie podolalas. A może co gorsza, podejrzew, niby celowe, odstawienie tabletek? To co on o Tobie może myśleć? On ma teraz tworzyć rodzinę z kimś takim? Coś dalej? Powierzać Ci jakieś ważne rzeczy? Zaufać i oddać siebie samego? No zastanów sie. Jakie są odpowiedzi na te pytania. Porozmawiajcie jak ludzie. No offence, to nie przytyk. Rzetelnie piszę.

I trzecia kwestia - dawnej rodziny. Zapytaj co mu w głowie siedzi. To bardzo ważne. Może było tak że nie udało się bo jego ex alienowala go rodzicielsko i szkalowała przy dziecku i dlatego ma trudna relacje z córką. Wtedy wylanialby się obraz że jego bagno się powtarza. Moze dlatego gość jest rozbity.

I na koniec - te bzdury tutaj niektórych że to super jest być samotna mama, nie nie jest. Zacznij myśleć o dziecku, a nie o sobie.

Gwoli wyjaśnienia.
Nie napisałam ani słowa, że bycie samotną matką jest super. Mało tego, nie znalazłam też takiego stwierdzenia w postach innych użytkowników. Czym innym jest wychwalanie bycia samotną matką, czym innym twierdzenie, które padło tu kilkukrotnie, że autorka jako samotna matka sobie poradzi.

Wiem, i o tym napisałam, że dzieci, gdyby mogły wybierać, wolałyby mieszkać z jednym z rodziców, ale w serdecznej atmosferze, niż z dwojgiem, ale żrących się między sobą, wciągających je w swe rozgrywki lub w "najlepszym" wypadku obojętnych wobec siebie.

Przeczytałam cały Twój post, odniosłam się do tego fragmentu, do którego chciałam się odnieść. Nic nie wskazywało i nie wskazuje, że jest on na marginesie, że ma mniejszą lub żadną wartość.
Ruszyć do przodu (ani w innych kierunkach) też nie zamierzam, swą opinię na temat opisanej sytuacji napisałam i wobec braku przedstawionych przez autorkę nowych faktów/opinii, zmieniać nie będę.

Pomoże w zrozumieniu reakcji faceta, a to w opisywanym wątku rzecz dość istotna...

Bo Sosenek próbuje się kreować na specbabkę, co to każdy problem koncertowo rozwiązuje i w ogóle mogłaby służyć za pierwowzór reymontowskiej ''Siłaczki''.
Tymczasem z podanych mimochodem faktów wyłania się obraz przerośniętej nastolatki z wielkim lizakiem w ręku, która nader słabo ogarnia rzeczywistość.
I uświadomienie sobie tego, też może być pomocne...

Pozytywnie zaskakuje jednak opinia kobiet, która nie jest tak jednoznaczna, jakby się mogło wydawać.

"piz*ą" z czułością. tak napisałam.
ponadto, nie przypominam sobie żebym użyła określenia złamas. choć można oczywiście wyrywać słowa z kontekstu żeby pasowały do własnej interpretacji.

tak, mój partner nie jest typem faceta, który zachowuje zawsze zimną krew. Gratuluję wam, że wy macie idealnych partnerów

W temacie antykoncepcji opinie na forum są tak podzielone, że nawet nie podnoszę po raz kolejny tego tematu.
Bo tu i tak nie dojedzie się do spójnego wniosku.

Nasze efekty rozmowy są takie, że przyznałam się do poczucia winy, że zawaliłam antykoncepcje. On kazał mi się nie obwiniać, twierdzi, że nie czuje do mnie żalu o to. W ogóle nie czuje do mnie żalu o tę sytuację, a jedyne co go męczy to właśnie to jak będzie wyglądała przyszłość. Czy się dogadamy, czy nie powtórzy się scenariusz sprzed 20 lat kiedy rozwaliło się jego małżeństwo, źle zniósł wychowywanie córki z doskoku co skończyło się fatalną ich relacją. W zasadzie wszystko sprowadziło się do tego, że on nie potrafi sobie wyobrazić, że będzie dobrze, wszystko widzi w czarnych barwach choć wie, że obiektywnie nie ma podstaw żeby miało być źle. Nie wycofał się oczywiście z tych negatywnych myśli na temat rodzicielstwa, a ja mu podziękowałam za to, że jest ze mną szczery i nie zamierzam już świrować  (głównie dzięki forum sobie uświadomiłam, że nie mogę być zła o to, że on ma inne zdanie). Przeprosiłam go za to, że moja pierwsza reakcja była zbyt emocjonalna, a tydzień osobno pozwolił mi ochłonąć i spojrzeć z dystansem na sprawę.  On przeprosił, że jego reakcja nie spełniła moich oczekiwań i że przez swoje emocje sprawił, że poczułam się odrzucona.

Reasumując, z racji tego, że jestem samowystarczalna oczywiście przyjmę z godnością każdą jego decyzje na każdym etapie jaka by nie była. On stwierdził, że oczywiście nie wyobraza sobie innego scenariusza jak dogadanie się i dalsze wspólne życie. Ale niestety muszę zaakceptować to, że skakać pod sufit nie będzie bo po prostu tego nie czuje.

Ja po przeczytaniu wielu opinii na tym forum uświadomiłam sobie, że może to nic złego, że skakać nie będzie. W końcu to wpadka, a nie wyczekane dziecko.
Zobaczymy co czas przyniesie i jak się będę z tym wszystkim czuła.

Brzmi dobrze.

To jest sytuacja, w której dobre chęci nie są bez znaczenia, a tych mu nie brakuje. Najważniejsze, ze chce dać sobie i Wam szanse. Tak samo jak Ty. No i jemu jest trudniej, bo z różnych względów patrzy na problemy przez szkło powiększające, a na ciąże patrzy jak na problem. Tak samo jak na wiele innych sytuacji, które dla Ciebie i wielu innych ludzi są wyzwaniami. Dlatego zważywszy na jego charakter i rodzicielska przeszlosc, trudno się temu dziwić. I nie jest to coś, co można by piętnować, bo każdy ma inne doświadczenia, każdy czuje inaczej i ma do tego prawo. Człowiek to nie maszyna, która można na coś zaprogramować. Poza tym dziś widzi problem, kiedyś może się z tego śmiać.

Otóż to. Brzmi jak recepta na udany związek. Bez tego zaden związek nie przetrwa. A jak przetrwa, to będzie w złej kondycji. W końcu nie ma dwóch takich samych osób. Wszyscy się w mniejszym czy większym stopniu różnimy. Czasem te różnice bolą, a czasem są piękne.

Sosenek - jesteś osoba, która widzi szklankę do połowy pełna, tak? W takim razie niech ta sytuacja nie będzie wyjątkiem. Bo dlaczego miałaby być?

Sosenek, tego złamasa sama dodałam, bo tak go opisałaś jako mężczyznę, który histeryzuje, łatwo wpada w czarny nastrój, nie potrafi udźwignąć żadnych stresowych sytuacji, a w dodatku ma problem alkoholowy (nawet jak teraz jest trzeźwy). Ktoś taki nie wygląda mi na dobrego kandydata ani na partnera ani na ojca. Nie wyobrażam sobie wiązać się POWAŻNIE z kimś takim i naprawdę nie chciałabym żadnemu dziecka fundować takiego tatusia.

Może jestem cyniczna, ale marnie widzę przyszlość tego związku, opartego na wrobieniu gościa w bobasa i do tego jeszcze gościa, który na bank nie radzi sobie sam z sobą.

Cieszę się Sosenek, że wykazaliście się względem siebie wzajemnym zrozumieniem i mam nadzieję, że wypowiedziane zostało wszystko to, co wypowiedziane zostać miało. Powodzenia.

Jesteś w stanie stwierdzić, czy istnieje choć szansa, że on zobowiąże się do wypełnienia tych zapewnień? Tzn znając go, jak widzisz jego rolę, jako ojca? Teraz jego zapewnienia stoją trochę w sprzeczności z jego dotychczasowym podejściem i reakcją..

Nie powiedziałabym, ze to musi być sprzeczność. Jego dotychczasowa reakcja nie była na zasadzie: jak tak, to nara, ja się zwijam. Po prostu skupił się na swoich emocjach i obawach, które są, jakie są. Można czuć X (np. spowodowany lekiem przed X), ale chcieć Y. On nie powiedział NIE. Jedynie nie powiedział TAK, a to zasadnicza różnica. Powiedział NIE WIEM tak naprawdę. Ale nie - nie wiem, czy chce, a nie wiem, czy potrafię. A to nie to samo. Dlatego to niekoniecznie sprzeczność.

Maka moze bedzie, jesli Sosenek dalej bedzie w pelni samowystarczalna i nie zacznie wymagac by on stal sie mezczyzną ktory musi dzwigac problemy i byc oparciem dla niej,  i dalej to ona bedzie nim dla niego. A to jej raczej nie przeszkadza.

To mnie też męczy, bo Autorka ma jakieś skrzywienie do bycia silaczką od prac syzyfowych. Sam wybór takiego bubla na partnera juz coś o tym mówi. A dziecko wyniesie z domu taki obraz mamusi bohatera i nijakiego ojca- bobasa.

Dla mnie coś innego jest tutaj zastanawiające.

Autorka związała się z mężczyzną który jej jasno  zadeklarował że nie chce być ojcem ,a ona akceptując to  olewa antykoncepcje  I stosuje ją niesystematycznie po czym zachodzi w ciąże i snuje   sobie plany szczęśliwej rodzinki z bąbelkiem w tle, całkowicie ignorując zdanie faceta w tej kwestii. Po pierwsze to że kobieta zachodzi w ciążę wcale nie oznacza że musi tą ciąże kontynuować jest przecież aborcja ,jest antykoncepcja awaryjna .A tutaj Panie ubolewają nad tym że facet nie okazuje entuzjazmu po ty jak został wrobiony w dzieciaka .Ja bym na miejscu tego gościa zakończyła związek.

Cieszę się Sosenek, że doszliście do jakiegoś konsensusu Powodzenia !

Chyba czytasz jakas alternatywna wersję tego wątku bo ja nie znalazłam nigdzie informacji ze Panie są zdziwione brakiem entuzjazmu partnera Sosenek. Wręcz przeciwnie, w większości tłumacza jego postawę jako normalna w sytuacji zaskoczenia nieplanowanym faktem. Tak samo nie wiem gdzie wyczytałaś że Sosenek snuje wizje szczęśliwej rodziny z bąbelkiem w tle. Bo ja przeczytałam zupełnie cos innego. Jest gotowa na samotne macierzysntwo jesli tak wyjdzie i nie zamierza niczego na siłę egzekwować. Przyznała ze po części nawaliła z pilnowaniem antykoncepcji i bierze na klate konsekwencje tego niedopilnowania.
A co do braku konieczności kontynuowania ciąży to wyobraź sobie ze sa kobiety które z tej alternatywy nie czują potrzeby korzystać i chcą urodzić mimo ze pierwotnie ciazy nie planowały. I co im zrobisz? Zmusisz w imie prawa do aborcji? Bo jakoś tak wyczuwam podskórnie ze to Cie najbardziej najbardziej  w tym wątku mierzi, że Autorka śmiała nie skorzystać z tego prawa, baa nawet śmiała poczuc w sumie radosc ze zostanie mamą. A przecież "powinna" usunąć,  wziąć tabletkę po i w panice zrobić wszystko zeby ciąży nie było bo tylko taki wariant zachowania przystaje do Twojej wizji odpowiedzialnego podejścia do sprawy. Przytomnego czytania życzę i myślenia nie tylko własnymi kategoriami.

Olinko niezwykle budujący i wartościowy wpis

Ja spojrze na to inaczej jako kobieta, która nie chce mieć dzieci. Mam 27 lat, moj chłopak 24. Oboje powiedzieliśmy sobie, że dzieci nie chcemy, uprawiamy seks, ja biorę tabletki, on nie jest po wazektomii.
Czy byłoby ok, gdybym nagle zaszła w ciążę i oczekiwała, ze bedzie robił za tatusia? Moim zdaniem nie.
Jeżeli ktoś mówi, że dzieci nie chce, a potem nagle oczekuje, że jak zajdzie w ciążę, to partner zmieni nastawienie, nie jest moim zdaniem w porządku.

Widac. ze pracuja w tobie jakies zaprzeszle emocje, ktore ten watek uruchomil.
Slowa, ktorych uzywasz: wrabianie/zlamas/samotne macierzynstwo/porazka/potworne wybory życiowe - ajjjjj, to z pewnoscia nie slownik czulej dla siebie kobiety.

Beyond - usunęłaś to usunęłaś, Twoja sprawa, nie śmiałabym oceniać kogoś czy zrobił dobrze, czy źle bo kim ja jestem żeby oceniać czyjeś wybory.

wątek dotyczył moich relacji z partnerem i nie rozumiem dlaczego (choć ok, rozumiem- bo to forum i każdy może pisać co mu ślina na język przyniesie) ktoś mnie tu krytykuje za to, że chcę urodzić dziecko tak jakby samotne rodzicielstwo było jakimś końcem świata i największą traumą dla dziecka.
to jakaś totalna bzdura i nie trzeba być de Barbaro czy innym specjalistą od relacji rodzinnych żeby wiedzieć, że to bullshit.

poza tym rozstanie z ojcem dziecka chyba nie oznacza, że wychowa się je samotnie? nawet jeśli z partnerem nie będzie mi po drodze i się rozstaniemy to przecież najpewniej poznam kogoś innego.

dwoje rodziców to optimum -brzmi jak manifest wyznawców pewnej partii politycznej. należałoby jeszcze dodać, że rodziców koniecznie tej samej płci. eh.

aha, zapomniałam dodać - dobrze, że po świecie chodzą saaaami stabilni emocjonalnie dorośli. szkoda, że mi jednej się trafił taki niestabilny rodzynek.
przecież większość to ludzie tacy stabilni... nie piją, nie stosują wszelakich form przemocy, nie zdradzają, nie są pracoholikami olewającymi rodziny, nie chorują na depresje. no świat jest idealny, tylko ja jakaś pechowa i nieodpowiedzialna.

i nie usprawiedliwiam tym mojego faceta. to jak się zachował jest nadal względnie moralne. ale życie nie jest filmem disneya. i trzeba brać odpowiedzialność za swoje decyzje, ja od swoich przewinień nie uciekam i uważam, że to jest wystarczająco ok.

Dlaczego niektórzy podejmując swoje decyzje tak bardzo są ichniepewni że trzęsą  się z oburzenia że ktoś chce zrobić inaczej?
Było nie usuwać  jeśli teraz ciąża innych ma sprawiać w takie rozedrganie. 
Jak na wcześniejsze przypuszczenia partner Sosenka na trójkę zdał. Ale egzaminu nie oddał
A mężczyznę  lepiej oceniać po tym jak kończy.
Oni też ocenią swój związek.
Tak samo Panowie wypowiadając się tu sami mogą  zadecydować o swojej płodności.

Lepiej bym tego nie ujęła.
Mam wrazenie ze niektórzy poprostu czują potrzebę upewnienia się ze ich wybor był jedyny najlepszy. Widocznie gdzieś ich to wewnętrznie mierzi i przy okazji takich wątków jak ten dają upust krytyce i pogardzie dla innej postawy zeby po raz kolejny samych siebie upewnić ze podjeli słuszną decyzje. Szkoda ze nie widzą możliwości innej koncepcji do której każdy człowiek ma prawo. Np takiej ze dla jednej kobiety lepiej jest usunąć niż nie zapewnic ojca a dla innej może lepiej jest dac wogole dziecku szanse na istnienie niezależnie czy z tatą czy bez.
Pomijam już zresztą całe morze przypadków gdzie kobieta " odpowiedzialnie" wedle norm coponiektorych zachodzi w ciążę z partnerem pragnącym dziecka a po fakcie przyszły tatuś się ulatnia bo poznał inna Dzesike albo jednak nie dźwignąl wizji ojcostwa.

Nie mogłabym tego lepiej ująć. Myślenie życzeniowe w czystej postaci.

Wiesz co, niektórzy faceci mają w głowie śmietnik nie mózg. I nie potrafią się zabezpieczać. Opowiem Ci po krótce moją historię, na dowód, że serio istnieją tacy faceci. Teraz mnie to śmieszy, ale serio takie dekle istnieją
Spotykałam się kiedyś z chłopakiem. Miły wieczór, przytulaliśmy się, on chciał czegoś więcej, pytam "masz gumki" a ten tak niechętnie, że nie
Na drugi raz gumki już kupił. Zapytałam, czy Durexy (wg mnie jedne z lepszych na rynku), ale burknął tylko, że nieważne. Okazało się rano (wieczorem było ciemno, więc nie widziałam), że to jakaś nieznana mi firma. Sprawdziłam w internecie, cena jednej gumki to 60 groszy. Wściekłam się, że zaoszczędził kilka zł na czymś tak ważnym, szczególnie, że wiedział, że nie używam innego zabezpieczenia.
No ale w pewnym momencie "zabaw" gumka pękła, kazałam mu założyć nową, zrobił to niechętnie. Potem, nie wiem co się stało, ale ta gumka się zsunęła (fakt, że nie miał super dużego przyrodzenia, ale nie wiedziałam, że to jest możliwe), więc ją ściągnął i zamiast wyrzucić i wziąć nową to on próbował na nowo założyć. Wściekłam się i powiedziałam, że mam już dość i poszłam spać. Mało tego, na drugi dzień rano robił mi wyrzuty, że przez gumki nie mógł dojść.
Śmiał się ze mnie, że jestem tchórzliwa. Mówię mu, że akurat miałam tej nocy dni płodne, a on na to "I co z tego" a ja, że zabezpieczenie jest dla mnie ważne, bo boję się ciąży, a on się zaśmiał i powiedział, że jestem tchórzliwa.
I nie, to nie był jakiś napalony nastolatek. To facet, który wtedy miał 27 lat. Niby dorosły, a pstro w głowie. Czuję zażenowanie pisząc o tym, ale jak widzisz, są tacy faceci. Potem okazało się, że on był socjopatą i narcyzem. Sprzątać mu się nie chciało, musiałam to robić za niego. Kilka razy poprosił, żebym mu coś ugotowała, on się nie odwdzięczał, nigdzie mnie nie zabierał. Szybko z nim urwałam kontakt (po około 1,5 miesiąca).
W każdym razie ten chłopak mentalnie jest 10 lat do tyłu jak nie więcej. Dzieci mieć raczej nie chciał, nie myślał o nich na tamten moment (podpytywałam go z lekka co sądzi o dzieciach), więc chcąc uprawiać z laską, którą znał miesiąc seks bez zabezpieczeń, nie wiem, co sobie myślał.
Co najlepsze ten chłopak od 3 lat pracuje jako ratownik medyczny, skończył uniwersytet medyczny w jednym z większych miast w kraju, więc no ręce mi opadają jak o tym myślę

Co do całego wątku, nie przeczytałąm wszystkich 5 kart, doszłam do 3/4 pierwszej zakładki i dziwi mnie tylko fakt, ze autorka mając wykształcenie medyczne tak luźno podeszła do tabletek anty. Niestety trzeba je brać codziennie o tej samej porze. Jeśli szczepionka osłabiła działanie tabletek to trzeba było zastosować prezerwatywę.
A jak już wcześniej ktoś pisał- facet jak był taki pewny, że dzieci nie chce to mógł zrobić wazektomię. Ja w przyszłości bym chciała max jedno dziecko nie więcej i jak tylko dojdę do siebie to sama w Niemczech podwiążę sobie jajowody, albo namówię męża na wazektomię (jeśli oczywiście go kiedyś znajdę, haha)
Ale no jednak nie ma w 100% bezpiecznej metody. Nawet prawidłowo stosowane tabsy potrafią zawieźć w pewnych okolicznościach
Najważniejsza chyba będzie szczera rozmowa

Jedyną 100% antykoncepcją, jest brak uprawiania seksu.
Załóżmy, że Sosenek brała ściśle z instrukcją tabletki, albo że podczas seksu spadła, pękła gumka, albo inne świetne metody jednak okazały się niewystarczające, co wtedy?
Większość wypowiadających się w wątku wiesza psy na Sosenku, że ośmieliła się zajść w ciążę, a przecież mówiła,że nie chce mieć dzieci! Na stos z nią! Okazała się nieodpowiedzialna, schwytała biednego faceta na dziecko i straciła jego zaufanie.
Dajcie spokój. Większość z Was nie ma pojęcia o czym pisze - tu kłaniam się do mężczyzn wypowiadających się, którzy widzą tylko czubek męskiego nosa.
Zdarzyło się, kobieta zaszła w ciążę i już.
Nikt nie ma prawa mówić co powinna zrobić, że powinna usunąć skoro deklarowała niechęć do dzieci. Decyzja należy do niej.
Facet, niestety, zawsze jest w tej komfortowej sytuacji, że może powiedzieć " to nie mój problem, ja tego nie chciałem " i sija. On jest w porządku, on dziecka nie chciał, on w ciążę przecież nie zaszedł. Dramat.
Tylko na filmach wszyscy są zawsze szczęśliwi i życie układa się jak w bajce.
Facet Sosenka zareagował typowo. Potrzebował czasu, przemyślał i zdecydował.
Co z tego wyniknie, tego nikt nie wie. Pewne jest to, że Sosenek chce urodzić i wychowa dziecko, z ojcem czy bez, na to nie ma wpływu.
Dziwię się niektórym ostrym wypowiedziom, zero empatii, wszystko zerojedynkowe, nie ma miejsca na odstępstwa.

Jeżeli Sosenkowi, tej podobno medycznie wykształconej pani, tak zależało na niezaciążeniu, to mogła tego pana zmuszać do zakładania gumy. Widać jednak, ona wolala lajtowo podchodzić do antykoncepcji i zdawać się na ślepy los. No, ślepy los, albo tzw. grę podjazdową w stylu, jak go zlapie na dziecko, to już jest zaklepany czy też, nie obchodzi mnie czego on chce, ale ja bobasa muszę mieć. Bo ja nie wierze, że ktoś z medycznym wykształceniem jest tak niewyedukowany, że nie wie jak istotne jest czasowe branie tabletek.

Przepraszam, ale jak w porzo jest przedstawianie faceta, nieistotne jaki on by tam nie był, przed faktem dokonanym? Już pomijam jak kompletnie nieodpowiedzialne jest przynoszenie dziecka na ten świat w sytuacji od początku konfliktowej i z mężczyzną, który ewidentnie ani ojcem roku nie jest ani nawet obok wymarzonego partnera nie stał.

Sorry, ale ja stawiam na to, że Autorce włączył się zegar biologiczny, plus desperacja i pomimo powyżej postawionych oczywistości, zdecydowała się zagrać vabank. No, bo nieważne, że to dziecko już od zera startuje na  minusowej pozycji- dzidzia musi być i tyle.

Z całym szacunkiem, ale chyba Cię ostro ponosi. Zupełnie nie wiem po co Autorka na anonimowym forum miałaby być nieszczera, zwłaszcza chcąc uzyskać obiektywne spojrzenie na problem i wskazówki jak w naszym odczuciu powinna postąpić.

Beyondblackie ale Ty to Ty, a Sosenek to Sosenek. Macie inną drogę życia, inną wrażliwość i istnieją ludzie, którzy w obliczu określonych okoliczności naprawdę zmieniają podejście i to co zakładali nijak ma się do rzeczywistości. Ja zawsze popierałam aborcję i mówiłam, że jakbym wpadła to bym usunęła i mimo, że asekuracyjnie miałam to w głowie i jakimś tam rozważaniom poddawałam, to wszystko w środku krzyczało "NIE" i cierpiałam w tym miotaniu się. I nie umiałam tego zrobić. Więc to, że coś znajduje się poza Twoim wyobrażeniem ni jak się ma do tego, co może myśleć i czuć Sosenek w obliczu owych okoliczności. Dlatego, że tak powiem, niech się każda zajmie swoją macicą a nie próbuje zbawić macice innych kobiet.

Dla mnie jej reakcje wskazują na jedno- głęboko w środku wcale nie pogodziła sie z zabiciem dziecka i wewnętrznie cierpi. Stąd te emocje, podkreslanie jak to żyje jak chce i jaka szczesliwa Sosenek ma szanse nie tylko na urodzenie ale tez kochanie swojego dziecka. Ona sobie tę szansę odebrała.

Sosenek
przede wszystkim bardzo Ci kibicuję! I mocno trzymam kciuki za zdrowie Twoje i maluszka, zadbaj wreszcie o siebie, to czas by wyhamować i naładować akumulatory. Dostałaś piękny dar od losu, na pewno dasz radę
Co do partnera, to pisałaś, że on choruje na depresję. Przy tej chorobie małe problemy urastają do rangi gigaproblemów, on się zwyczajnie przestraszył. Najważniejsze jednak, że się w porę ogarnął, mam nadzieję, że wszystko się Wam poukłada.

Beyondblackie - przestań odreagowywać swoje frustracje na Sosenku, bo przykro się to czyta

Fakt, trochę szokujące