Brzydki chłopak rzuca piękną dziewczynę..? - Netkobiety.pl

Hmm, sądzę, żę wiele osób(szczególnie kobiet) stwierdziłoby, że mój styl jest nijaki lub w ogóle go nie posiadam, bo nie dobieram starannnie owych rozmiarów, kolorów czy fasonów. "Problem" w tym, że sposób w jaki się ubieram sprawia właśnie, że czuję się z tym najlepiej i swobodnie. Nie zwracam uwagi na tak wiele detali, jak choćby takich, o których tutaj mowa. Dobieranie koloru czy odcienia części mojej garderoby do czyjejś?
Nie wiem, czy naprawdę trzeba być związku, żeby zacząć zwracać uwage na niektóre rzeczy. Wiem, żę nie wyjdę na zewnątrz w pewnych okreslonych strojach czy kolorach, choćby nie wiem jak komuś to pasowało. Poza tym jeśli ktoś mnie nie lubi w zielonym czy niebieskim oznacza to, że mam przestać zakładać ubrania w tym kolorze? Oczywistym jest, żę nie pójdę na jakies oficjalne spotkanie w dresie czy wymiętym podkoszulku, ale nie muszę chyba koniecznie pójść tam w garniturze tylko koszuli i sportowej marynarce albo eleganckim swetrze? Nie chodzę w ubraniach o 5 rozmiarów za małych czy za dużych, ale nie mam zamiaru wynajmować sobie osobistego krawca ani stylisty Co do włosów to owszem, używam tylko szczotki i grzebienia Nie znoszę wszelkich żelów, odżywek a nie daj Boże stawiania włosów na sztorc. Średnio mnie obchodzi co ktoś myśli o mojej fryzurze, grunt, żeby włosy były umyte Liczę, choć może naiwnie jak się okazuje, że ktoś nie będzie mnie oceniał na podstawie fryzury, jakim jestem człowiekiem.

Mówiąc zupełnie szczerze, to na codzień po mieście, poza pracą, która by tego koniecznie wymagała, to mógłbym chodzić cały czas w dżinsach lub sztruksach, półbutach, cieńkim swetrze lub bluzie i lekkiej kurtce, biorąc pod uywage aktualne warunki pogodowe, jakie panują na zewnątrz.

Ale była śliczna, więc nastąpiło ignorowanie niewygodnych faktów

Nam, a przynajmniej mi chodzi o to, że często faceci będący w związku po prostu "się wyrabiają" pod bezpośrednim lub pośrednim wpływem swoich kobiet.
Tu przecież nie chodzi o narzucanie komuś czegoś czy przebieranie. Przecież gdyby ktoś nam się nie podoba "przed" to raczej byśmy się z nim nie spotykali. Z czasem jednak - tak jak wyżej pisałam - zakupy częściej robi kobieta, albo przynajmniej służy radą. Poza tym ich styl, rytm życia się w jakiś sposób zrównują, co też ma wpływ na wygląd.
No nie wiem czy gdybyś np. od swojej kobiety usłyszał, że bardzo do twarzy Ci w tej koszuli, to byś przy jakimś wyjściu nie założył jej w pierwszej kolejności.

Zawsze można pójść na kompromis. Jeśli ja np. nie lubię koloru niebieskiego ale takiego "smerfnego" niebieskiego, a nie ładnego błękitu czy granatu, to nie wiem czy to jest jakieś wielkie wyrzeczenie by nie zakładać go? Oczywiście gdyby się okazało, że to ulubiony kolor mego faceta, to musiałabym się jakoś przyzwyczaić ale często jest jednak tak, że szczególnie przy zakupach online te odcienie okazują się zupełnie inne, bardziej "sztuczne". Podobnie z zielenią, którą ja akurat uwielbiam - jeśli zamiast pięknej soczystej albo przydymionej zieleni, otrzymuję coś w odcieniu "babcinym" czy "nakrętkowym", to też odsyłam.

W związku nie musiałbyś bo kobieta by przejęła, przynajmniej częściowo, jego rolę

Przy kobiecie pewnie też byś to nosił, tyle że znając życie asortyment by Ci się zwiększył

Oj tam od razu mankamenty. Po prostu bardzo często tak bywa, że kobieta w sposób bezpośredni lub pośredni wpływa na wygląd partnera. Jest to zarówno kwestia większej motywacji w dbaniu o siebie jak i korzystania z porad czy sugestii przy wyborze garderoby. 

A kto mówi by od razu dokupować drugie tyle lub zmieniać styl o 180 stopni? Po prostu jak z kimś zaczynasz być czy mieszkać, to siłą rzeczy kolejne zakupy są mniej lub bardziej wspólne, dostajesz prezenty w postaci jakichś części garderoby itd. To powoduje, że siłą rzeczy po jakimś czasie, choćby kilku sezonach ta garderoba będzie z pewnością wyglądała inaczej i widać w niej będzie kobiecą rękę czy też oko Mój partner ma fajny gust, tzn taki który mi się podoba, jednak zauważyłam, że jak już coś zamówi (szczególnie online), to rzadko zwraca jeśli coś nie do końca mu pasuje, no chyba że jest widocznie za małe czy za duże, bo po prostu mu się nie chce.  Dlatego często robię to za niego Inna sprawa, że jak już coś zamawiamy, to zwykle więcej niż potrzebujemy by mieć wybór, a wtedy bardzo chętnie służę radą
Bynajmniej nie narzucam mu niczego i nie każę chodzić w czymś w czym źle się czuje ale wyrażam opinię w czym mu najlepiej albo co mu się (bardziej) przyda

Właśnie w tym sęk

Dlaczego ktoś mi ma zaglądać do szafy? Z jakiej racji z założenia to kobieta ma większą motywację w dbaniu o wygląd, zatem będzie doradzać czy wręcz kierować tym, jak facet powinien się prezentować?
Kobieta ma tak odmienny sposób patrzenia na te kwestie, że z pewnością coś tam znawsze znajdzie, stwierdzając, że można jeszcze lepiej i bardziej "gustownie".. Wy z założenia dbacie o doskonałość i detale, ale akurat w przypadku ubrań, to będzie ostatnia rzecz, w której mam zamiar dążyć do doskonałości...
Znowu czym ma być ta kobieca ręka czy też oko? Macie tak silną tendencję do poprawiania i doskonalenia wszyskiego, żę aż z góry czasami można przewidzieć, że będą na tym polu zachodzić konflikty. Pierwszą rzeczą, jaką bym chyba zakomunikował, to delikatna prósba o niesprawianie żadnych prezentów w postaci elementów garderoby. Takie rzeczy najlepiej kupować sobie samemu. Zresztą w ogóle nie przepadam za prezentami..
Ponadto nigdy w życiu jeszcze mi się nie zdarzyło kupować ubrania ani butów online. CHociaż nawet, wiedząc, jaki ma się rozmiar czy jaki się lubi kolor, to się zastanawiam, jak bardzo może się potem towar nie podobać? Jeśli już, to pewnie różnica byłaby tak mała, że istotnie nie widziałbym sensu, żeby coś wymieniać. Osobiście nigdy nie kupowałem też niczego z ubrań w nadmiarze, zawsze jedynie w postaci jednego egzemplarza.

edit: jjbp
Jakbym usłyszał, że kobieta chce o mnie dbać w ten sposób, to grzecznie bym podziękował za taką "troskę". Następnie delikatnie wyperswadowałbym, że decyzja o tym, co ja noszę należy do mnie a jeśli sama chce mi kupować (nawet okazjonalnie) cokolwiek, to niech sobie znajdzie innego modela. Do pewnego momentu w moim zyciu robiła to moja Mama, ale to było już dawno i raczej wolałbym, żeby nie wróciło pod żadną postacią

Rox, a jakie ma to znaczenie kto mi zagląda do safy? Czy to moja kobieta, czy Matka czy ktoś jeszcze? Nie życzę sobie tego, bo wiem, że to jest zawsze w pewnym stopniu sugerowanie zmian według czyjegoś widzimisię. Wiem, że Wy macie, delikatnie mówiąc hopla na punkcie ciuchów, dlatego od razu stawiałbym sprawę jasno - moja szafa, moja sprawa.
Jeśli zachodza takie sytuacje, jak pakowanie czy porządki to właśnie skąd ma ta kobieta wiedzieć i decydować, co akurat chce czy powinienem ubrać? Jak dla mnie oddzielne pranie i prasowanie jest jak najbardziej w porządku.

Hmm, stwierdzenie, że facet u boku kobiety ma większą motywację do dbania o wygląd sugeruje od razu, żę do tej pory zawsze niedostatecznie o to dbał lub powinien to jeszcze bardziej ulepszyć..
A może przecież być tak, żę zaczyna się przeginanie w drugą stronę?

Pomijam obecne czasy pandemii, ale wcześniej nigdy nie wyobrażałem sobie kupować czegoś do ubrania online, muszę to przymierzyć i widzieć, czuc na sobie. NIedawno na wyjeździe za granicę, dsostałem bon na 50 euro do wykorzystania w sklepie internetowym. Myślałem czy sobie butów trekingowych nie kupić, ale po chwili doszedłem do wniosku, że to bez sensu. Jeśli nie mogę ich przymierzyć, to jest mneijsza szansa, że będą pasować.

Bagiennik, nie przejmuj się, ja od ponad 2 lat mieszkam z partnerem i nie kupiłam mu nigdy nic do ubrania do szafy też nie zaglądam, sortuję ciuchy po praniu i niech sobie schowa sam. Jego ciuchy, jego szafa, jego sprawa.

A sprzedałeś?
Ok, niech każdy żyje jak chce i jak mu się podoba
Ja takiej odrębności w związku bym nie zaakceptowała bo to trochę jak życie z lokatorem a nie z partnerem ale co kto lubi

To do mnie pytanie? Bo zdaje się, że użyłam wcześniej takiego sformułowania.
Jak do mnie, to chodzi o to, że osoba, która dotychczas nie zwracała uwagi na to, jak się prezentuje, w pewnym momencie zaczyna bardziej o siebie - w sensie własnego wizerunku - dbać, bo chce się podobać i być atrakcyjnym w odbiorze dla innych osób. Co często skutkuje właśnie znalezieniem swojego stylu, czyli połączenia tego, w czym się dobrze czuje i prezentuje zarazem. To wymaga trochę wysiłku.

Nie sprzedałem tylko dlatego, że się zagapiłem. Byłem przekonany, że na stronie sklepu można jakoś wymienić bon na gotówkę, pytałem się też ofiarodawcy, tj holenderskiego pracodawcy. Spóźniłem się o dwa dni, bo akurat w hotelu pracowniczym była szansa odsprzedać. Natomiast po początkowej chwili entuzjamu, kiedy okazało się, że można sobie coś kupić i padło na buty, stwierdziłęm, że bez sensu zamawiać buty online, bo warto je przymierzyć zanim się je zacznie nosić
Akurat w tym wszystkim chodzi mi o konkretną kwestię czy też dziedzinę życia Ubrania, buty czy kosmetyki to dla mnie takie przyziemne sprawy, które wolę sam sobie ogarniać. Co innego jakies poważniejsze kwestie życiowe czy plany, ale zawartość szafy? Poza tym, jak wyżej wpsomniałem Wy macie nadmierną skłonność do dążenia na wielu płaszczyznach do doskonałości perfekcjonizmu. O ile w innych sprawach jest to do ogarnięcią, to sorry, ale co do garderoby to zdecydowanie wolę pozostać na poziomie przeciętnym.

Oo proszę, to jednak znalazły się Panie myślące podobnie

Magda Nie, akurat pytanie było do Rox Chodziło mi o to, żę w domyśle oznacza to, iż facet miałby mieć z góry cokolwiek w swoim stylu do poprawki czy ulepszania, kiedy wcale tak być nie musi
Zresztą ubieram się tylko i wyłącznie po to, żeby czuć się swobodnie i wygodnie a do tego schludnie i porządnie, jak na przyzwoitego człowieka przystało. Atrakcyjność w oczach innych to naprawdę 10- kolejność odśnieżania, jeśli w ogóle..

Dziewczyny zwróciły uwagę na to, jak to odbieram: jeśli ktoś mi wybiera albo nawet doradza w kwestii ubioru, czuję się jakbym się cofnął w czasie do lat przedszkolnych, kiedy to Mama mnie ubierała. Poza tym to przekonanie o tym, że się zna czyjś gust: wcale tak przecież być nie musi! Jeśli nawet, to największe ryzyko widzę w tym, że sobie dziewczyna ubzdura, że ona wie lepiej ode mnie, co ja powinienem nosić. Jeśli np teraz miałbym kogoś, kto by mi sugerował chociażby odstawienie tych swetrów, to bym wlaśnie uśmiechnąl się z politowaniem a zamiast jendnej koszuli zapinanej na guziki, kupiłbym sobie 3 kolejne swetry, najlepiej takie cieńkiew czarnym kolorze
Widzicie też różnicę między kupowaniem ubrań a ofiarowaniem komuś prezentów innego rodzaju To także chciałem wyżej podkreślić, bo wszelkie inne gadżety czy przedmioty łatwiej jest wybrać
Jeśli jeszcze mogę coś dodać, to ta kwestia dopasowywania tych wszystkich detalików w ubiorze jednej osoby do drugiej wydaje mi się najbardziej odjechana czy zwyczajnie dziwaczna..

Aa, to chodziło o różnicę wieku między partnerami,, sorki za niedopatrzenie

Oj, Rox teraz widzę, że na pewno bym z Tobą nie wytrzymał Na matkowanie jestem wprost uczulony

Nie nie, chodziło mi o różnicę wieku między mną, Bagiennikiem, a Tobą
Bo z tego co kojarzę, jesteś ode mnie starsza coś koło 10 lat, więc może stąd kwestia różnic w poglądach, że właśnie Ty mu trochę matkujesz, a ja dzieci nie mam, młodsza jestem, więc po prostu nie mam takiej potrzeby.

No ale to trochę tak jest. Poczekasz, aż to co ma się znosi i kupisz mu takie, które będzie Tobie pasowało o to mi chodziło.
Ja tak jak o tym myślę, to nie mam nigdzie wzorca ani w rodzinie ani wśród znajomych, żeby kobieta swojemu partnerowi kupowała ubrania. Stąd może jakieś moje zdziwienie.

Przede wszystkim to nie jest sprawa aż takiej wagi, jak już właśnie Ty czy większość kobiet by zakładała Co z tego, że się zmarnowało? Przecież mogę sobie kupić nie mniej porzadne buty tutaj, na miejscu za przybliżoną cenę lub nawet wyższą(dobre treki to wydatek raczej powyżej 300 -400 stów). Grunt, że mogę je przymierzyć od razu i NIKT nie będzie mi się w to wcinał
Zresztą bon jest ważny jeszcze dwa lata
Poza tym nie odsprzedałem go tylko dlatego, że nie miałem pojęcia o tym, że nie można go jakoś wymienić on-line na gotówkę. Z odsprzedaniem spóźniłem się dwa dni. Sęk w tym, że nie mam zamiaru pozwolić by ktoś mi robił pseudoniespodzianki i stawiał mnie przed faktem dokonanym. Twoje podejście to trochę zaletuje takim: "wiem, co jest dla Ciebie dobre", "zrób(koniecznie) jak Ci radzę, będzie lepiej."
Dlaczego akurat koniecznie ma się ktoś upierać nad swoim rozwiązaniem dotyczącym mojej sprawy(zrealizowaniem bonu), jeśli ja wolałbym go odsprzedać i mieć gotówkę pod ręką, aby samemu sobie coś wybrać?

jjbp zwróciła uwagę na jedną ważną rzecz:

Wiadomo, że na takie spotkanie biznesowe powinno się pójść w odpowiednim stroju. Tylko owa "odpowiedniość" dotyczy tego, że powinien to być garnitur ewentualnie elegancka marynarka i koszula. Rozmiar, jaki się nosi chyba każdy dobrze zna, ulubiony kolor również, niezależnie czy jest się facetem czy kobietą
Natomiast potem zaczynają się już detale: jakiś tam szczegół kroju, kolor czy odcień marynarki, dopasowanie krawatu czy nie wiadomo co jeszcze..Może jeszcze dobierzemy kolor ubrania do koloruy czy wystroju miejsca, gdzie ma się odbywać spotkanie? Miałem na studiach profesora, który regularnie chodził w stalowej marynarce, purpurowej koszuli i różowym krawacie. Do tego czerwone buty z noskami Oryginalnie

To u mnie ojciec serio potrafił założyć marynarkę z lekko przykrótkimi rękawami albo ledwo się dopinajacą na brzuchu. I według niego było ok bo przecież ma marynarkę więc profesjonalny ubiór odhaczony plus on był przekonany że nikt na spotkaniu na to nie zwróci uwagi co oczywiście nie jest prawda, nie w takiej sytuacji jak spotkanie w pracy. I wyglądało to serio od czapy ale on jest taki lekkoduch we własnym świecie że nawet na to nie zwracał uwagi.

Także to wcale nie takie oczywiste ze kazdy się sam stosownie do okazji i gabarytów umie ubrać

Czekam aż bagiennik spotka jakąś super kobietę przy której zapomni o swoich teoriach z palucha wyssanych. Loka ma bardzo pragmatyczny podejście do faceta - czasami zastanawiam się czy pisze o żywej osobie, czy stoliku z Ikei:) Może stąd macie podobne podejscie do życia i związku. Chcesz być robotem bagiennik, twoja sprawa. Na ten moment jesteś idealnym kandydatem, żeby płacić bykowe.

Słuchajcie, możę ja wystosuję jakąś oficjalną note do moderacji z pytaniem, czy jako singiel mogę się w ogóle wypowiadać? To by rozwiazało sprawę, bo mam wrażenie, że nawet cieżko mieć na pewne tematy zdanie, nawet jeśli się czegoś nie doświadczyło..Jakby patrzenie na jakieś zjawisko z boku było niedopuszczalne..

Ale nie o tym..

Mówiąc szczerze, to sam jestem zaskoczony, że w przewadze są na razie Panie, myślące podobnie do mnie, spodziewałem się czegoś zupełnie odwrotnego
Akurat w podejściu Loki do związku widzę właśnie to, co w życiu bardzo cenię - zachowanie indywidualności na tyle na ile to możliwe. Nie posądzałbym jej o to, że tkwi w związku pozbawionym uczuć. Jak widać takie związki, gdzie w pewnych kwestiach panuje takie podejśćie jak: ' Nie wtrącaj się!" itp., istnieją i chyba rozwijają się dobrze? W takim związku mógłbym być Zatem to, że jestem sam raczej nie jest skutkiem moich przywar, ale odwrotnie: z powodu tych przywar pewne realia związkowe mnie zniechęcają. Mam swoje przyzwyczajenia i naprawdę cholernie mi z nimi dobrze.

Pragnę jeszcze tylko zwrócić uwagę na jedną rzecz: mówimy tutaj w zasadzie o JEDNEJ kwestii, tej dotyczącej szczegółów ubioru, szyku, mody czy atrakcyjnośći, specyficznie pojmowanej. Jak chodzi o te prezenty czy kupowanie drugiej osobie podarunków, to z całą pewnością mogę stwierdzić, że z wielką chęcią mogę spróbować komuś coś kupić, o ile to na pewno nie będzie ubranie czy buty albo kosmetyk nie daj Boże. Chociaż akurat dla faceta to może z komstykiem byłaoby łatwiej. Kobiecie wolałbym nawet nie próbować, bo w razie pomyłki zostałbym zlinczowany Zreszta Loka wsponiała chyba gdzies wyżej o kawie albo ekspresie do kawy? Prezent w sam raz! Akurat zdarzało mi się kupować parę razy jakies upominki i nigdy nie były to elementy garderoby. W innych kwestiach prędzej pójdę na kompromis.
Nie znoszę po prostu takiego cackania się i przywiązywania wagi do ciuchów. Wyżej jjbp pisze o ojcu chodzącym w przykrótkiej marynarce - i to jest już powód do zastanowienia, ale jakieś kolorki, detaliki czy dylematy: krawat w paski albo jednolity - to już za dużo, nie mówiąc już o tak szczegółowym dobieraniu ubioru do ubioru partnera. Poza tym, ja osobiście nie lubię takiego matkowania i tej "opieki" w rozumieniu Rox i to jeszcze w kwestiach ubioru.

Co do bonu: problem zakupu przez internet szybko by się rozwiązał, kiedy by zapadła decyzja o tym, że buty kupię sobie po powrocie do kraju a bon albo zamienię na gotówkę, albo wykorzystam w kolejnym roku, na co zresztą się zanosi Swoją drogą, nie wyczytałem na stronie o braku możliwości zamiany bonu na gotówkę, bo nie było angielskiej wersji tekstu
U Rox widzę koniecznie tą chęć na wykorzystanie okazji i sprawienie niespodzianki partnerowi lub ogarnięcie za niego danej sprawy a alternatywna wersja już nie jest taka atrakcyjna.

No ja nie wiem, znam związki które są szczęśliwe, kochają się, zdecydowanie widać że się super dobrali a jednak zadziałała ta słynna zasada że w związku się trochę przybiera na wadze, ktoś nas akceptuje to aż tak się nie 'pindrzymy' itd. Więc ja osobiście z tego co sama zaobserwowałam byłabym ostrożna z tym stwierdzeniem że z odpowiednim partnerem to się człowiek wyrobi i ogólnie będzie mu się bardziej chciało za siebie wziąć

Hehhe, śmiesznie to brzmi

Ach te związki, no po prostu aż się chce człowiekowi w nie wchodzić z rozpędu, skoro tak zbawiennie działają na ciało i duszę

Za każdym razem, jak ktoś zaczyna zachwalać te zalety, to ktoś  stojący z boku, kto jest singlem choćby przez któtki czas, ma wrażenie jakby się cofał. Ma sie wrażnie, że człowiek w związku to się zawsze i wszędzie unosi metr nad ziemią, nie ma żadnych problemów czy też doskonali się na każdym kroku. Za to singiel to wiecznie niezadowolony, zaniedbany i nieszczęśliwy przegryw, który nie potrafi sie z ludźmi porozumieć i czegokolwiek załatwić w życiu.
Według podejścia Rox zapewne i tak wiele osób jakoś się "dociera" i wszystko się wyrównuje, ale wydaje mi się, że istnieje ryzyko, że ta jedna strona będzie czasami za bardzo naciskać czy próbować pokierować partnerem. Jestem zdania, że warto zostawić mu bardziej wolną rękę i niech sam się przekona, czy powinien coś zmieniać czy nie. Dbanie o siebie powinno WYJŚĆ od nas samych i dla nas samych przede wszystkim.

edit:

Rox, ja absolutnie nie czuję się ekspertem w kwestiach związkowych Raczej piszę tylko to, jak to sam widzę I jak się okazuje, sa ludzie tutaj, którzy mają nieco podobne podejście, jeśli przynajmniej mówimy o bieżącym problemie szyku, elegancji i ciuchach.

Nie wspomniałem na początku o tym, że bon jest nadal ważny, bo skupiłem się na tek kwestii kupowania czegoś w sieci, co wolałbym najpierw zmacać czy przymierzyć, bo to uważam za priorytetowe. W tym momencie na stronie sklepu mogę sobie coś zamówić, problem byłby z odbiorem, bo można zrealizować tylko na terenie Holandii.

Bagiennik proszę Cię, w docieraniu zawsze chodzi o poznanie i kompromis. Ty nie jesteś zainteresowany związkiem więc nie wiem dlaczego uważasz, że ktoś będzie chciał od razu Cię zmienić. Jak Tobą nie zainteresuje to drugi etap nie nadejdzie. Jak spotkasz partnerkę z którą chciałbyś być to z nią będziesz docierał i dochodził do kompromisów. Jak widzisz, są kobiety jak Loca, które mają podobne podejście do związku, więc masz szansę. O ile chcesz. Mi się jednak wydaje, że nie chcesz, jest Ci dobrze ze sobą i nie wyobrażasz by ktoś Twój spokój i harmonię zburzył. Nic mi do tego.
I chyba nie zrozumiałeś mojego porównania.

No sorry to tak jak na problemy z niemowlakiem miałabym jedną radę: daj smoczka!
Też działa. Czasem. Ale ani nie dotyka problemu ani nie rozwiązuje. Ot pisanie dla pisania.

Nie, nie tkwi w tym problem. Jeśli nie chcesz i nie zamierzasz mieć kobiety, wszystko ok.

Dobra, to będę się pytał profilaktycznie za każdym razem w danym temacie, kiedy będę się chciał wypowiedzieć..

Ostatni post może był trochę zbyt nasycony ironią, ale osobiście takie odnoszę wrażenie.
Zarówno jeśli chodzi o panukjące stereotypy, jak i spojrzenie wielu ludzi w parach. Singiel jest postrzegany, jako życiowy przegryw, wiecznie przygnębiony i niedający sobie w życiu rady. Tak, jakby związek był warunkiem koniecznym do doskonalenia się i samorozwoju. Zwyczajnie mnie czasami lekko śmieszy to, jak te związki sa zachwalane - tak, jakby człowiek poza nimi był skazany na zagładę..

Może i nie mam zamiaru zmieniać swojego "stanu", ale miło jest przeczytać, że są ludzie, którzy przynajmniej w niektórych kwestiach mają zbliżone podejście do pewnych spraw.

Jeśli czegoś do tej pory nie robiłem, rozumiem, że kobieta jest warunkiem koniecznym, aby zacząć to robić? Choćby o przekonaniu się do zakupów on-line..?

Kurcze usunęłam post bo chciałam edytować i kliknęłam wyślij....

Ja myślę że staramy się bardziej na początku ale w momencie jak w związku zaczyna być komfortowo i schodzi ciśnienie na zrobienie jak najlepszego wrażenia na nowym partnerze wiele osób odpuszcza w znacznym stopniu kwestie wyglądowe. Nie znam nikogo kto po wejściu w związek i byciu w tym związku dłużej niż rok starałby się (pod kątem wyglądu) bardziej niż jak był singlem - albo utrzymuje się to na równym poziomie (bo ktoś faktycznie dbał o siebie dla samego siebie) albo jest tendencja spadkowa (nie musi być jakaś drastyczna ale jednak). Tak wynika z moich obserwacji.

A ja wręcz przeciwnie, u facetów można od razu zauważyć, że kogoś sobie znaleźli bo u nich to automatycznie odbija. Kobiety raczej mają tendencję w odwrotną stronę dbają przed poznaniem kogoś, a potem odpuszczają. Ale to też nie reguła.
Jedyną regułą według mnie jest po prostu to, że chcę czuć atrakcyjna dla mego faceta i chcę by on był taki dla mnie. To zadanie dla obi stron. Tu też nie można popaść w skrajność jak ze wszystkim.

Zdaje się, że tu mamy raczej sto pięćdziesiąty wątek o bagienniku - tym razem o jego garderobie.

tak bardzo mój facet jest dla mnie meblem, że aż biorę z nim ślub będę pierwszą osobą w małżeństwie ze stolikiem z ikei.
A tak na serio ja po prostu nie mam potrzeby pisania o emocjach czy o problemach, które mam w związku, bo najczęściej to jest dla mnie zbyt prywatne i nie na temat, a nie mam ochoty mieć kolejnego tematu o sobie, który potem będzie wywlekany przy każdej możliwej okazji, żeby mi dokopać, więc piszę o praktycznych sprawach i jak coś u mnie jest rozwiązane i jak to zrobiliśmy, że działa.
A zrobiliśmy to (uwaga uwaga) rozmową. Rozmowa jest lekiem na wszystkie związkowe problemy, polecam gorąco

Swoją drogą swojego czasu prasowałam i układałam pranie na równe stosiki. Czy to wystarcza jako dbanie o partnera?

edit.
Bbaselle, my mamy osobne szafy xD (czekam na zlot ludzi mówiących mi jak to mam współlokatora i mebel zamiast partnera). Tak to było jak się wprowadzaliśmy, do jednej szafy się nie zmieściliśmy, więc w sumie każdy ma swoją. Zobaczymy jak to rozwiążemy jak się będziemy przeprowadzać, mnie się marzy garderoba.

Ja zawsze miałam oddzielne szafy - ze co mam trzymac swoje ubrania z jego ubraniami? Bez sensu. Ta szafa z kolei jest trzydrzwiowa wiec ja mam podwojna czesc a on ta pojedyncza. Sa od siebie oddzielone oczywiscie. Plus tego mamy kolejne dwie szafy. W jednek w sumie mialy byc jiego kurtki i bluzy i koszule ale oczywiscie dowiesiłam sie ze swoimi rzeczami, bo mi miejsca brakło. A kolejna tylko moja z butami i torebkami.
Garderoba to marzenie

Grunt, żęby to wszystko oddzielić od siebie No cóż, w moim przypadku wystarczyłaby pewnie tak z 1/4 objętości przeciętnej szafy Na buty i torebki to chyba osobny pokój się przydaje albo magazyn

Ja pól jego szafy ( tej z kurtkami i bluzami )zaadoptowałam na swoje kurtki bo faktycznie mi sie miejsce skonczyło

Kiedys mnie straszył, ze jak kupie sobie kolejna pare butów to on sie wyprowadza... coż kupiłam ze 3
A tak serio to zyskałam ta szafe dzięki temu że on zabrał z tej szafy swoje play station i inne technologiczne rzeczy i przelożyl w inne miejsce, i powiedział zebym tam sie przeprowadziła z torebkami bo go wkurzały tam gdzie je wieszałam. Wiec ja dorzuciłam jeszcze buty z połkami ktore musiał dorobic. Dzieki :)

Niezły się offtop zrobił, więc wrócę do tematu.

Poruszyłam ostatnio tą kwestię z Panią psycholog i ciekawą rzecz mi powiedziała.
Otóż ponoć w związkach czasem tak bywa, że jeśli jeden partner np:

1. Jest ładniejszy, drugi brzydszy
2. Jest silniejszy psychicznie, drugi słabszy...

...to ten drugi ma dwa wyjścia: albo dostosowuje się 'poziomem' do pierwszego, albo po prostu ucieka, bo nie umie sobie z tym poradzić. Zwłaszcza jeśli ma niskie poczucie wartości. Czasem tego 'drugiego' partnera ten pierwszy potrafi przytłoczyc zarówno w kwestii psychicznej jak i wizualnej...

Dość ciekawe rozważenie. Był ktoś z was w takiej sytuacji?

W takiej sytuacji nie byłem, ale odnoszę wrażenie, że bardzo często ci pierwsi, próbują usilnie dostosować i zmienić tych drugich na swoją modłę. Niestety ewentualne zmiany, oczywiście przez nikogo nie wymuszone, muszą wyjść ze strony samego zainteresowanego, tego "drugiego".
Oczywiście mowa tutaj o tak wyraźnych różnicach, że występują częste i dośc gwałtowne "zgrzyty".

Eee...bagienny to związkofob, co to w każdym związku upatruje zagrożeń, dlatego specjalnie nie zwracam uwagę na jego posty o związkach.

Co do rzekomej „brzydoty” ludzi, to już wspominałam nie raz i nie dwa, że to głównie kwestia zaniedbania.
Ale tak poza tym, to przecież nie ma uniwersalnego piękna, tak samo więc nie ma i uniwersalnej brzydoty, a ładne jest to, co się komu podoba. Ta sama osoba może zostać uznana przez różne osoby za ładną, przeciętną, nijaką lub brzydką. Tak więc dla kogoś brzydota może być piękna, a dla innego piękno brzydotą. W końcu jest teraz moda na niezbyt urodziwe modelki, czasem wręcz mające specyficzną urodę w postaci jakiejś można by rzec wady urodowej, choroby lub wyraźnej ułomności. Można się więc w brzydocie zakochać i uznać ją tym samym za ideał piękna. Bywa po prostu różnie.
Patrzysz bardzo stereotypowo. Już nawet nie chce mi się wspominać, że wszystko sprowadzasz do wyglądu, więc wybacz, ale jakieś to takie płytkie a na pewno trudno to odnieść do ogółu społeczeństwa i nadać treść tej pustej gadaninie.

CCCatch, to wbrew pozorom nie był off top, choć może rzeczywiście dyskusję zdominował temat garderoby i dbania o siebie w związku, niemniej ogólnie rzecz biorąc ta cała dyskusja rozwinęła się na postawie stwierdzenia, że bardzo często faceci się przy kobietach wyrabiają oraz tego, że ludzie będący w związku siłą rzeczy się w jakiś sposób do siebie dostosowują czy wręcz zrównują. 
Oczywiście nie wszyscy i są pary, zresztą padły tu nawet przykłady, gdzie dwie osoby starają całkowicie zachować swoją odrębność i indywidualność.
Jeżeli chodzi o wygląd, to przecież na atrakcyjność wpływa nie tylko ładna buzia czy figura ale też styl ubierania się czy ogólnie zadbanie. Czasem naprawdę niewiele trzeba by przysłowiowe brzydkie kaczątko zmieniło w pięknego łabędzia. Nasz wygląd przecież nie jest constans.