Kiedy dojrzewaja panowie? - Netkobiety.pl

Motyw ze szkołą taki jak u Ciebie to u mnie bywa regularnie Nienawidzę tych snów. Czasem mi się śni powrót do wojska. A dawniej jeszcze często mi się śniło, że ktoś mi na parkingu przestawiał samochód i musiałem go chodzić szukać. Tego snu też nie znosiłem. Ale już się rzadko zdarza.

Tak, tak. Mnie się po okresie nauki śniło, że nie zaliczam w-fu na studiach lub matematyki, po czym się budziłam i uświadamiałam sobie, że już jestem po obronie mgra.
A śni Ci się czasem latanie?

Przykro mi, aczkolwiek szczerze mówiąc spodziewałam się takiego rozwoju wydarzeń. Choćby ze względów formalnych: ona tuż po, ty w trakcie. Dlatego CI pisałam, żebyś najpierw uregulował sprawy formalne.

Spokojnie Misinx, nie chcę Cię atakować. Miałam po prostu podobną sytuację w życiu, jeszcze nie przerobiłam starych traum, a już chciałam poukładania nowych spraw. Wyszło na to, że oboje byliśmy dla siebie plastrami. Jak się możesz domyślić, krótko się spotykaliśmy.

Na podstawie doswiadczen z innych relacji, nie tylko swoich bo i tych netkowych tez mozna wiele sie nauczyc, pod warunkiem, ze sie chce nad tym popracowac. Dla mnie okres rozstania to okres gdzie duzo mysle nie o samej eks, a o zwiazku jaki mialem, dlaczego nie wyszlo, staram sie to analizowac i podpierac innymi zwiazkami, dobry moment na przewartosciowanie wielu rzeczy i znalezienie drogi, tego czego my chcemy i oczekujemy od drugiej osoby, od zwiazku, ktory z dana osoba budowac bedziemy i co chcemy do tej relacji dodac od siebie.
Poczatki jak i pierwsze lata zwiazku, pozniej zaczyna sie pojawianie sie bez makijazu, w dziurawych dresach pierdzac w swoim towarzystwie, tak samo jak i z innymi zachowaniami - to wiadomo. U mnie na te wlasciwe motylki trzeba dluuugo czekac, zycie uczy zeby sie nie angazowac za szybko, czyli dopiero po kilku solidnych miesiacach i to uwazam, za podstawe w poczatkach relacji. Kiedys trafilem na taka dziewczyne, ktora po 3 tyg znajomosci juz chciala slub ze mna brac i zamieszkac razem, niestety po 4 tygodniach stwierdzilem, ze to nie to, a jej pozniej to odrzucenie/pozbieranie sie zajelo kilka miesiecy jak nie lepiej. Trzezwo zawsze trzeba patrzec i zawsze patrzec na siebie, mysle ze kazdy singiel wchodzac w relacje powinien w zwiazku miec troche z tego singla, takiej formy egoizmu i w niektorych momentach stawiac siebie na piedestale.
Ja Nam wszystkim zycze jak najlepiej bo fajni z Nas ludzie!
To luzna uwaga, przypomniala mi sie historia kolegi, ktory Piotrusiem Panem byl i odrzucil dziewczyne, po 6 latach ona maz, dom, dwojka dzieci, a ten kolega dojrzal i stwierdzil, ze spieprzyl sprawe bo teraz do tego dojrzal i juz takiej zdroworozsadkowej dziewczyny znalezc nie moze.
Takich zwiazkow jest wiele, kiedys opowiadali mi na tym forum o tym, a pozniej i ja sie przekonalem. Jak te panie, ktore meczy to ze jest dobry i jest milo, pozniej dostaja w twarz od zycia i partnera, czasem doslownie i sie ogarniaja i chca wrocic do tego kochanego good boy”a. Tu kwestia czy byl dobry z zasadami i wartosciami czy byl nijaki, bez wlasnego zdania, naklejka na tylku, ktora wlasnego zycia w zwiazku nie miala, bo to czesty przypadek „miłych panów”.

W moim przypadku trwało to za krótko, żebym mógł dokonać takich spustoszeń u tej osoby.

Mnie akurat wydaje się  że u Misinxa  nie jest tak typowo,swoje rany,żale,pretensje urazu,błędy i słabości
poznawałeś jakby na bieżąco rozstanie z jeszcze żoną przezywałeś stopniowo ,mając jednak jakąś świadomość własnych
potrzeb i nastawienia do kobiety widziałeś bezsilność i bezradność rozczarowanie niemożność fazami i etapami to się działo i odbywało.
Rozstanie nie spadło nagle na Ciebie,czas jak zwykle pokarze czy rany będziesz leczyć (a właściwie znieczulać ) inną osobą
to zawsze istnieje spore  ryzyko uwieszenia się na kimś ,oczekiwań wypełniania przez kogoś pustki,braku itp ponad to co taka osoba może zrobić.
oczekiwania i potrzeby określenie ich w miarę jasno i jednocześnie elastycznie to spore wyzwanie.
Związek może być jednak całkiem niezłym naturalnym regulatorem uczuć w sensie azylu,oazy byle być jednak w pewnym stopniu uczuciowo samodzielnym,niezależnym .

Adelo, daj czasowi czas. To banalna rada, ale ze swojego doświadczenia wiem, że dobra. W jednym momencie może jeszcze Ci się zmienic życie.

Ja zwykle nie panuję nad lataniem. W sensie, nie ja sama sobą wtedy steruję. We śnie potrafię też przenikać przez różne elementy typu ściany (albo też jak lecę zawsze zmieszczę się w oknie wylatując z pomieszczenia).
Ja też mam dzieci, ale byłam wtedy w takim stanie, że wydawało mi się to jedynym wyjściem z sytuacji. Ocknęłam się w szpitalu bez majtek i z cewnikiem.

W netkafejkach tak ostro nie jest z tymi postami - spokojnie.
jak masz wyrzuty sumienia to zawsze do północy masz czas edytować i połączy oba posty.

O latanie też mogłoby mi się przyśnić. Pamiętam taki sen z dzieciństwa i bardzo mi się podobało. Ale to był chyba tylko ten jedyny raz kiedy śniło mi się coś takiego.

Jest coś takiego jak chleb bananowy ?

To takie ciasto raczej. Właściwie nie wiem skąd ta nazwa. Może dlatego, że piecze się go w podłużnej foremce. Trochę jak piernik, ale bez przypraw. Pyszny, wilgotny.

Ale ma smak bananowy ?

Tak, mocno bananowy. Robi się go najlepiej z mocno dojrzałych bananów, one są megasłodkie i stad efekt.

W święta miałam "sernik" z tofu. byłam pod wrażeniem, bo naprawdę dobry. Ale prawdziwego nie przebije. To wegański wynalazek.

Jak mam pod ręka, to tak. Ale marchewkowe tez pycha. Z polewą z białej czekolady

E tam ciasto marchewkowe i chleb bananowy Ciebie ściągły  tu

Czy można się podłączyć?

Współczuję Tak, jak mówisz, trzeba pozwolić sobie na te emocje. Tak, emocje potrafią wrócić, dziś, po raz pierwszy od rozstania, czyli od lutego bieżącego roku, przyśnił mi się mój były, w wielu kontekstach... Po co? Na co (temat przepracowany, wiem, że nie chcę już z nim być, że to nie miało racji bytu)? Najwidoczniej w ferworze nowych znajomości nie pozwoliłam sobie na dostateczne odczucie bólu (jako takiego, w oderwaniu od motywów, dla których rozstałam się z nim).

W temacie radia, tęsknię za Czwórką w eterze, nie zaś, jak funkcjonuje  od kilku lat, w internecie. W temacie wypieków - ciasto bananowe piekłam dawno, więc nie pamiętam, uwielbiam zaś serniki na zimno i różne wariacje na ich temat, np. sernik potrójnie czekoladowy, w którym do każdej warstwy dodaje się roztopioną czekoladę (gorzką, mleczną, białą) albo sernik z kawową galaretką

A ja się tego lata nauczyłam piec biszkopty bez proszu do pieczenia Nie jest to żadna wielka sztuka.

Taki omlet biszkopt to ja lubię na śniadanko. I kawusia z pianką.

Jeśli chce niańczyć dorosłego chłopa i to już na początku znajomości, to jej sprawa. Przekonanie  - "zmienię go",  "moja miłość go zmieni", to schematy z dzieciństwa, więc jak możesz być zazdrosna o czyjeś krzywe postrzeganie rzeczywistości? Nie wygląda to zbyt normalnie, gdy kobieta opłaca dorosłemu mężczyźnie terapię. Pozwólmy mężczyznom być mężczyznami. Ponosić odpowiedzialność za własne czyny czy zaniechania. Ty nie spróbowałaś? A czy Ty jesteś odpowiedzialna za sprowadzenie jego życia na właściwe tory? No nie. Nie wyjawiaj żadnych uczuć względem niego, bo będzie czuł, że jest "górą".

No ale co w tym dziwnego czy jakiegoś niezwykłego ,kobieciątko z Ciebie wychodzi i oprócz różnych poprawnych, słusznych uczuć deklaracji i refleksji emocji
mała zazdrośnica i moralistka też to ludzkie i jak dla mnie zero zdziwienia ,bo to częste i jakoś nie specjalnie wyjątkowe w takich sytuacjach.
Tu na forum z 3 wątki pamiętam jak chłopak rozstaje się z dziewczyną lub ona z nim ,ale potem jest źle bo on poznaje inną i przestaje pić lub ćpać ,rożnie to potem oczywiście jest na ogół po jakimś czasie chłopak z byle powodu i pod byle pretekstem wraca do nałogowych zachowań,ale czasem zaczynają tacy pod wpływem terapii trzeźwieć dla siebie czy to się komu podoba czy nie ,nie jest to być może masowe zjawisko jedna wcale nie takie znów rzadkie.O doświadczeniach znajomych to nawet nie wspomnę konkretnie.
Piegus zajmij się sobą po prostu.Nie Twoja sprawa to wszystko po co Ci to.
Nie masz absolutnie żadnego prawa kontrolować nawet z dystansu cudzej choroby to nie jest w porządku.Nic nie zrobiłaś bo nie mogłaś nic zrobić skutecznego a nawet jeżeli to i tak nie masz władzy nad cudzym uzależnieniem wybij to sobie z głowy że masz jakiś znaczący wpływ .Nowa Pani to też nie Twój problem .
Oglądałaś wywiad z Katarzyną N  no to właśnie tak się dzieje i tak to wszystko działa,żaden kit przećwiczone do bólu przez tysiące kobiet.

Wywiad z Nosowską bardzo interesujący, zupełnie przypadkiem na niego trafiłam, ale podobno nie ma przypadków.
Nie kontroluję, Paslawek. Dochodzą mnie wieści, więc ciekawa jestem. Sam rozumiesz i potwierdzasz, że trudno tu być obojętną. Ale sypiam dobrze, a apetyt mi służy w najlepsze

Adela, to ja nie mam śliny
Choruję na zespół Sjogrena, co nie jest żadną tajemnicą. To jeden z koronnych objawów: suchość w ustach i w oczach. Nie chcę tu wykładami zanudzać, można poczytać w intenecie, ale przewlekłe choroby są na tyle upierdliwe, że co rusz przypominają o swoim istnieniu - i wtedy trudno o nich nie wspominać.

Adela, byłoby fajnie
Przez to cholerstwo mam trochę problemów, ale i tak daleko mi do stanu niektórych chorych poznanych na facebookowej grupie wsparcia. Nie ma co narzekać.
Najbardziej dokuczliwe są napady zmęczenia i spadki nastroju, czasami trudno nad tym ostatnim zapanować.

"Cięcie" mi się kojarzy bardzo brutalnie. Z awanturą, z drastycznymi środkami. Naprawdę nie uśmiechają mi się dramaty, wbrew temu, co piszesz.
Był u mnie kilka dni temu, zachowywał się na tyle normalnie, że mi to nie przeszkadzało, taki normalny daje się lubić. A może w końcu znudzi mu się przychodzenie do mnie, bo nic już ode mnie na pewno nie wydębi. Jak będzie coś nie tak, to dam patelnią w łeb i pogonię.
Cholernie mi się nie chce z nim siłować, wolałabym tego uniknąć.
O Nową go nie wypytywałam, sam opowiadał, zresztą  przyszła mu wtedy od niej wiadomość.

Tylko, hmm...
Jak już sobie jako tako uspokoiłam emocje, to teraz na nowo poczułam się "rozwalona".
No, dzięki

No, kurcze, a jak miałoby wyglądać, że nie pogrywam?
Nie jestem pewna, czy się dobrze rozumiemy.

Cokolwiek powiem, pogrążę się bardziej i coś mi znowu wynajdziesz. Aż tak źle ze mną?
Nie mam zamiaru robić z siebie ofiary.

Chcę sobie żyć normalnie i tyle. Nic specjalnego. Cieszyć się codziennością i spokojem, robić swoje.

No, a co mam Ci powiedzieć?
Nie mam spektakularnych planów. Najpilniejszą sprawą jest dentysta-sadysta i to trochę potrwa. Obiecałam sobie, że do końca zimy wylezę z porządkowania i segregowania różnych szpargałów zalegających w kartonach i zagracających mieszkanie. Nienawidzę tego zajęcia, gdy się do niego zabieram, natychmiast ogarnia mnie chęc ucieczki z wrzaskiem. Planuje sobie wiosenne zasiewy na działce, przymierzam się do malowania pokoi na wiosnę, czego nigdy w życiu nie robiłam. Jeśli się uda, chciałabym z tym szyciem spróbować, ale to od zasobów finansowych zależy. Chciałabym wrócić do porządnego czytania książek. Ostatnio czuję się lepiej fizycznie, więc mam nadzieję na częstsze rowerowe wypady. Jest co robić.
A co chcę poczuć? Spokój, zadowolenie i zrelaksowanie.

Wiem, wiem. Postanowilam, zmusić się do tych porządków na zasadzie "połknięcia żaby", bo widzę, że mnie w domu blokują i nie pozwalają pójść dalej. A mnie się marzy przytulny dom sobie stworzyć. Może nie kosztowny, może nie jak z katalogu, ale taki mój i taki "dokończony" na tyle, na ile mnie stać (nie tylko finansowo).
Podobno tak mawiał pewien pisarz - że należy każdy dzień rozpocząć od połknięcia żaby czyli odwalenia spraw niekoniecznie przyjemnych, ale właśnie koniecznych.

Nie twierdzę, że celowo mnie pogrążasz, ale gdy tak co chwila przyłapujesz mnie na jakichś błędach w myśleniu, to mi samoocena spada

No, z tymi pudłami, to nie chcem, ale muszem, jeśli "chcem" mieć odgruzowaną chałupę i wyjść na prostą z tymi domowymi sprawami. A chcem

Młodego zatrudniam do tego czy owego, ale tę akurat robotę najlepiej zrobię sama.
Ja zarabiałam plewiąc buraki cukrowe i sprzedając butelki jeszcze za czasów PRL.
Młody kiedyś wybrał się na zbiór malin, a że był nieletni, pojechałam z nim na plantację. Po godzinie syn został odesłany przez gospodarza do domu, bo nas rozdzielono i nie miał  kto chłopaka poinstruować, jak się porządnie obrywa owoce z krzaków. Teraz ciężko mi go przekonać, że warto znowu spróbować, a pieniążki to on luuubi.
Ja zostałam do końca dniówki, ale okazało się, że to robota nie dla mnie. Całe nogi miałam w wybroczynach od stania. Ten piep...ny Sjogren.

Przyszło mi do głowy, że mu dopompowałaś mocno ego. Dwie kobiety zapatrzone w niego.
Może się mylę i niech mnie Pasławek skoryguje, ale myślę, że on nie będzie miał silnej motywacji do wyjścia z nałogu. Do tego chyba często jest potrzebna mocna świadomość uderzenia w dno. A on chyba tego nie czuje. Cały czas ktoś go przygarnia i się nim opiekuje. I on w sumie nie musi nic wielkiego robić. Wystarczy, że czasem jest uczynny i tyle. Może ma w sobie taki czar, który ujmuje kobiety i jest tego świadom.

Pepe jest w siódmym niebie zapewne,ja bym był ba byłem nawet przecież , paslawek tu nie ma co korygować Żyć nie umierać ,a upozorować leczenie żaden problem ,cel uświęca środki i takie małe poświęcenie nie zaszkodzi ,PP odczeka najprawdopodobniej i odroczy odbije sobie poświęcenie później niestety tak bywa częściej,a na konsultacje zawsze może przyjść z piwem do Piegusa znajdzie milion powodów dlaczego musiał się napić i przyjdzie to wytłumaczyć Pieguskowi akurat  ,Piegus po koleżeńsku wysłucha go i tego użalania się nad sobą, teraz przecież ,bo nasz mały Piegusek jest już mocny i twardy jak Dzierżyński nic go nie rusza ostatnio . Tylko ciekawość nic takiego
Piegus ,Nowa Pani.jego matka ,kuzynka pół miasta kobiet się interesuje PP chłopak  ma jak pączek w maśle,do tej pory przyzwyczaił się do organizowania tak życia i uzależnienia żeby spadać na cztery łapki a konsekwencje ponoszą inni umiejętnie jeszcze balansuje na granicy i krawędzi
co wzmacnia iluzje i poczucie panowania nad rzeczywistością .
Jak taki Pepek świata ma przestać pić, skoro wiele osób niechcący ,chcący nieświadomie i mając w tym jakieś swoje interesiki na różnych poziomach czy to emocjonalnie czy w wykorzystaniu jego umiejętności mu pomaga w tworzeniu jego systemu komfortu picia
marne szanse na motywacje ,ciągle ktoś z dobrego serca nie pozwala mu na sięgnięcie dna ,bo to wydaje się takie niehumanitarne okrutne,nieludzkie .
PP wcale jeszcze mam wrażenie że nie pogodził się z rozstaniem z Piegusem ,nie myśli i nie czuje tak jak nasz Piegus by sobie życzyła
te wszystkie działania odczytał po swojemu tak jak Ela podejrzewa jako zaangażowanie Piegusa ,a że facet prawdopodobnie jest uzależniony to z wszystkimi konsekwencjami tego,całym chorym myśleniem nacechowanym zaburzonym egocentryzmem i egoistycznym podejściem do innych,chorymi tłumionymi emocjami ,z nałogową regulacją uczuć i wszystkim podporządkowanym obsesji doznawania ulgi i ukojenia inaczej obsesji picia.Wykorzysta wszystkie pozytywne swoje zalety i cechy żeby wyszło na jego ,na pewno to bardzo uroczy ujmujący sympatyczny facet jak zdecydowana większość znanych mi alkoholików ,tyle że ma to swoje jak wiele razy pisałem mroczne chore strony potencjalnie groźne,a to co w nim dobre dopóki tkwi w piciu nie może się wydobyć w pełni na wierzch
dlatego ma ogromne trudności w nawiązaniu zdrowej więzi ,w związkach będzie tworzyć toksyczne struktury inicjując potencjale toksyczne, symbiotyczne postawy u w sumie gotowych na to partnerek, niekoniecznie tego świadomych.

.