Kiedy dojrzewaja panowie? - Netkobiety.pl

Kupiłam jakiś czas temu makaron w kształcie świnki Pepy.

Każdy woli

Ross, ale Ty też lubisz bardzo teoretyzować. Ciągle szukasz jakiś schematów. A nie ma jednego, który daje drogę do szczęścia. Jednemu się trafiło tak, że miłość sama do niego przyszła i Ci powie, że nie trzeba szukać, a inny Ci powie, że samemu nic nie przyjdzie, i oboje będą mieli rację. Takie jest życie. Nie jesteśmy tacy sami, nie startujemy w tym "wyścigu" z tej samej pozycji. Każdy musi sam ocenić, jaki model życia jest dla niego najbardziej korzystny. Jeden Ci powie "polub singlostwo, bo nie jest takie wcale złe", a drugi Ci powie "w dupie mam już to singlostwo. Nasinglowałem się już i mam go dość. Wcale nie jest takie fajne". I oboje będą mieli rację.

Może Peppa grilluje rzeźnika ?

Himalaje tez moga być. Co kto lubi
Moje to były takie... Taterki albo Bieszczady. Albo Beskid Niski Też mi ich trochę szkoda było, ale po drodze grząski grunt się trafił, a ja nie żaba, żeby się w bagnie całe życie taplać

Z innej beczki:
Szlachetny:
1. «postępujący w sposób wspaniałomyślny, uczciwy i bezinteresowny; też: świadczący o takich cechach»
2. «odznaczający się harmonią, subtelną prostotą, umiarem»
3. «wyróżniający się jakimiś rzadkimi cechami lub odznaczający się doskonałą jakością»

Czy cerpienie uszlachetnia? Wedlug tych kryteriów, niekoniecznie właśnie ono przyczynia się do nabycia takich cech.
Myślę sobie, że cierpienie może podnieść poziom empatii, zrozumienia, pomaga uzyskać dystans do pewnych spraw.
No bo co może być szlachetnego w przejściu depresji, śmierci dziecka czy fizycznym bólu? Można też być może wyszlachetnieć jak diament- stać się twardym , i zimnym.
Napewno zmienia, ale czy zawsze uszlachetnia , śmiem wątpić.

P.s. Niezły przeskok tematyczny, nie?

To jak najbardziej. Ja na przykład nie wiedziałam, że będę komuś tsk zlorzeczyć i. oczekiwać wymierzenia sprawiedliwości, jak mojemu M.
Co poradzić. Przyznaję. Nie uszlachetniło mnie to. Wręcz przeciwnie.
Wiecie, te wszystkie płytkie uczucia, do których wstyd się przyznać- odkryłam je w sobie. Zaskoczyły mnie. Nie czułam tego nawet jak mnie zostawił ojciec mojej córki.
Ale, żeby nie było że jestem taka najgorsza-życzę mu tylko tego czego doświadczyłam sama. Ni mniej, ni więcej.
( choć co do tego drugiego, zawahałam się przez chwilę )

To jest postęp .Progres ? Progresja ?
Udawanie "świętej" i poprawnej to by była ściema
mocno na wyrost czyli jeszcze bardziej zamaskowane,ukryte  tłumienie urazy którą dalej się po kryjomu żywi,niekoniecznie wybór tego jak i co się myśli ,czuje.

W Himalajach, w Himalajach ......

Przyszłam do domu. Dostałam gorące curry podane pod nos. Kot przyszedł się pomiziać. W perspektywie mam oglądanie serialu ("Człoeiek z wysokiego zamku", widział ktoś?) i może jedna Perełka z sokiem. Albo grzana, z goździkami.
Oprócz tego mogę posłuchać wykładu " Zastosowanie okrzemek w kryminalistyce".
Myślałam że okrzemki to minerały. A to glony.
W konkekście tego, że wcześniej pisałam o cierpieniu- bardzo, bardzo doceniam te wszystkie dobroci jakie dostaję- ono słabnie w ich obecności i pod wpływem czasu. Gdy przypominam sobie swój stan z jesieni zeszłego roku...cierpienie to duże słowo, ale wtedy pasowało, teraz już bym tego tak nie nazwała. Boli. Czasem mniej, czasem więcej.

Ale, ale. Szukając interesujących wygarzeñ, znalazłam co$ takiego jak " żywa biblioteka".
Zapraszani są różni ciekawi ludzie, z których każdy stanowi osobną historię. Wypożyczasz człowieka na pół godziny i gadasz z nim. Na razie zaproszeni są : matka dziecka trans, autystyczny samoadwokat ( jeślu chcesz o autyżmie bezpośrednio u chorego), oraz babka która wychodzi z bezdomności i pomaga innym w podobnej sytuacji.
Ciekawe, nie?

Rossanka, jesteś? Bo chciałam na maila, ale pisalaś, że masz z nim problem.

Chciałam tylko Ci, napisać, że błędnie zinterpretowałaś moje słowa. Napisałam, że mam adoratora, a nie że jestem w związku. To Ty zasugerowałaś związek, a mój błąd i wina, że nie wyprowadziłam Cię z błędu. Ja nazwałabym to po prostu relacją, nie jakaś durna przyjaźń damsko-męska (w którą zresztą nie wierzę), czy kumplowanie się. On jest w separacji, więc miałam dużo wątpliwości i nadal mam i nie jest to relacja z deklaracją 'od dziś jesteśmy razem, mamy seks i wspólne plany". Zrywałam kontakty z 15 razy, średnio co  miesiąc. Nawet na randkę z kimś innym się umówiłam. Ale wracałam. Natomiast na tym etapie życia, jakim jestem, mam to, co potrzebuję. Co będzie dalej, nie mam pojęcia.
Co do wyboru "chłopa" - ja przyznam, siedziałam biernie w kącie i chyba podświadomie czekąłam na cud. Księcia na białym koniu. Kogoś, kto mnie zachwyci, a nie "z braku laku, dobry kit". Wyznaję zasadę, że lepiej samemu, niż w byle jakim związku. A świadomie myślałam, że nie takiego chłopa, który by mi odpowiadał i pogodziłam się z tym. Mnie po rozstaniu z eksmężem było smutno, ale po czasie przyzwyczaiłam się i nawet znalazłam wiele dobrych stron tej sytuacji.

Bo przyjacielem może być tylko mąż, albo gej.
W innym przypadku facet liczy na więcej;)
Co do związków, to myślę, że na początku jest zawsze " pożyjemy, zobaczymt" a nie po paru spotkaniach deklaracje i dexyzje.

Symbi- jeśli Ci to pasuje, to Twoja sprawa.
Co do szukania, bo pisałaś, że nie szukalas, myślę, że tu musi być jak pisze Puegiwata tak naturalnie. Robisz coś, wychodzisz, np uczęszczasz na wycueczkibisiedliwego klubu turystów i tam możesz kogoś poznać. A nie, że szukasz, chodzisz z transparentem na czole "szukam meza"( żartuje oczywiscie). I nie należy ( jak robiłam lata temu) wychodzić do pubu, na koncert, na wycieczkę, siłownie i zamiast zając się aktywnością, rozglądać się dookoła, patrzeć który ma obrączkę, który hest sam, a który przyszedł z kimś. Z tego nic nie wychodziło.
A samemu jeśli się żyje latami to jest jakaś wegetacja związkowa, a nie życie. Tego nie zastąpi koleżanka, ani sąsiadka.  Z resztą one mają mężów czy partnerów, jakoś mało kto myśli, nie mam faceta, ale zastąpi mi go moja kokezanka

Oj, Rossanko , nie chce mi się kolejny raz wałkować tematu, ale jak uważasz, tak będziesz robić. Ja lubię swoje życie, ale to JA. Dobrze mi jest i nie mam wrażenia, żeby to była jakaś wegetacja. Ale to JA tak uważam, a nie TY.

"A samemu jeśli się żyje latami to jest jakaś wegetacja związkowa, a nie życie"

Haha.
Napisałam wegetacja związkowa. A nie ,że życie to wegetacja w takim przypadku.

A Ty znowu schematami. Mam przyjaciółki i nigdy od nich nie liczyłem na nic więcej. Są dla mnie aseksualne. I ja dla nich też. Oczywiście najlepsze przyjaźnie są te z czasów szkolnych, licealnych, studenckich. W późniejszym wieku już rzadko się je zawiera. Ale to nie znaczy, że jest tylko schemat "mąż, albo gej".

Bo nie interesuje mnie "kolejna przyjaźń" z kobietą. Nie chcę być tylko platonicznym kolegą, powiernikiem, pomagaczem. Przerabiałem już takie relacje wielokrotnie i mi wystarczy. Potrzebuję dotyku, bliskości, intymności itp. Tego szukam, a nie kolejnej przyjaciółki. Zresztą ja podtrzymywałem z tą kobietą kontakt właśnie w ramach takiej "przyjaźni", ale jak na mój gust to to nawet na przyjaźń nie wyglądało.
Ja wielokrotnie próbowałem się do kogoś zbliżyć po przez przyjaźń, ale to nigdy nie wychodziło. Z moich doświadczeń wynika, że jak już mnie ktoś wkładał w szufladę "przyjaciel" to w niej zostawałem.

Ross no ale Misinx czul że jest szansa na rozwoj tej znajomości w kierunku głębszej relacji, a ona dała do zrozumienia coś innego. To co, ma się pakować, zakochać, skoro tamta dała do zrozumienia że on jej nie pociąga?

I to potwierdza moja tezę, że zwykle chodzi o coś więcej, facet chce się niby przyjaznic a liczy na zmianę relacji.  Pisałam, że to tak nie działa. To usłyszałam, że istnieje coś takiego jak przyjaźń damsko męska. Nie, nie istnieje. Ja tak potraciłam wszystkich kolegów.
Teraz mam tylko znajomych.
Misinx nie idź ta droga.
Ps. A nie napiszecie o niej, żeby sobie dała czas, że może z czasem Misinx na nią fizycznie zadziała,  Piegowata coś pisała, że nie wierzy w gromy z jasnego nieboskłonu, że miłość przychodzi z czasem , więc może Nisinx powinien nie rezygnować już teraz, tylko sobie ją wychodzić? Czemu tym razem tak nie doradzacie?

Czemu od razu trolowac? Mało to dyskusjina forum gdy kobieta pisze, że poszła np na randkę z Sympatii, było miło, ale facet fizycznie jej nie podpasowal, to jest zaraz krzyk, że nie wygląd się liczy? Albo gdy pisze, że spotyka się z kimś od dłuższego czasu, ale nic nie czuję prócz kolezenstwa-zaraz ktoś wpada i pisze, że kobiety tylko bad boyów szukają, a jak jest miły i kulturalny ale nie przystojny, to odpada:D
To jak to jest?

Normalnie. Jedne osoby podobają nam się od razu a w stosunku do innych, mimo początkowej obojętności, czy może neutralności (to lepsze słowo), możliwe jest "odkrycie" pociągu i fascynacji tą osobą. Tu nic nie jest ani czarne ani białe, wbrew pozorom. A to o czym piszesz dotyczy niewchodzenia w relacje na siłę, wbrew własnym odczuciom. To już są bardzo indywidualne kwestie.

Jest. Albo Ci się ktoś podoba albo nie podoba. Tu nie ma formy przejściowej.

Ja znam całe mnóstwo takich przypadków gdy ludzie spodobałi się sobie nie od 1 go wejrzenia. Ale drugiego czy trzeciego.

U mnie było od drugiego - pierwsze wejrzenie było klęską napotkałem "złe,zimnie i wyniosłe" odwejrzenie

drugie podejście i wejrzenie było już dobre odpowiedzią było ciepłe odwejrzenie z ciekawością ,po jakimś czasie zweryfikowaliśmy nasze pierwsze wrażenia
Brat z bratową to z kolei dość długo ze sobą chodzili i żadnej desperacji raczej u nich nie było.
Nie ma jedynie słusznego jednego wariantu który cokolwiek zagwarantuje ,czy rozstrzygnie coś na przyszłość.

Pisałam, nie wyszło koleżeństwo. Ja się chciałam kolegować, oni czegoś wiecej. I zerwali kontakty
Tylko na fizyczności można próbować coś zbudowac i albo wyjdzie albo nie wyjdzie.
Jak Cię facet fizycznie nie kręci, to związku z tego nigdy nie będzie . Ani przyjaźni, bo on się orzyjaznic nie bedzie chciał.
Na tej samej zasadzie Misinx był kiedyś na randce, pisał, że było miło, ale to nie to. Zakończył znajomość i nie brnął w dalsze poznawanie tej osoby na zasadzie, że może mu się odmieni. Napisał, że zabrakło tego czegoś.

Fizyczność to jeden z elementów ,ale też nie ma jakiegoś jednego limitu w czasie, w skali i na jakim poziomie dla wszystkich jednakowego, kiedy ma w jaki sposób wystąpić takie silne pragnienie ,zauroczenie ,fascynacja .
W związku fizyczność ,pożądanie,pragnienie się zmienia ,na ogół , u mnie i w moim związku faluje,oscyluje różnie z tym jest i było.

To pewnie nie będzie zaspokojenia jedna albo dwie osoby , głębszej więzi się nie zbuduje bez tego jednego fragmentu,moje wcześniejsze związki mimo że była tam fizyczność nawet ogromna jednak nie przetrwały,bo to nie jest jedyny element ludzkich więzi.

Tylko Ross tak sobie możemy teoretyzować ruski rok  układać całe piętra idei i teorii związkowych.

Wierzę czy nie wierzę - po prostu to nie dla mnie, mnie się taki grom nie przydarzył, nie ufam gromom, bałabym się wejść w związek nic o gościu nie wiedząc. Jestem dość nieufna, choć i to nie uchroniło mnie przed ostatnim błędem. Lubię w relacji spokój, ciepło, budowanie otwartości, a na spontaniczność zawsze jest czas i miejsce.
Znam niejedną historię bez spektakularnego początku Ja sama przez wiele lat bardzo powierzchownie znałam ostatniego pana, nie zauważałam nawet, że to przystojny facet, chociaż uwielbiam brunetów. Dopiero przy bliższej i częstszej styczności, no i dzięki jego inicjatywie zaczęłam dostrzegać jego zalety nie tylko związane z powierzchownością. Po prostu figę mnie wcześniej obchodził. No i pomyślałam: "Pożyjemy..."
Za samą fizycznością nie pójdę, to mi nie wystarczy.
Kolegów, w których obiektywnie widzę facetów, miewałam i nadal paru znam. Ale jeśli z różnych powodów związek w grę nie wchodzi, to nie zagłębiam się w temat i nie wczuwam. Jak nie, to nie. Znałam swego czasu Sąsiadunia i chętnie pociągnęłabym to dalej, ale Sąsiadunio jakiś mało zainteresowany był. Nadal jest przystojny, nadal go lubię, nadal chętnie z nim rozmawiam, gdy spotykam - i tyle. Mogłabym i z nim pojechać na spacer po lesie bez żadnych erotycznych czy romantycznych konsekwencji, ale on akurat mi tego nie proponował
Związek, gdzie to kobieta latami kręciła się koło faceta i jakoś go sobie "wychodziła" - znam, choć tylko jeden. Ona była bardzo konsekwentna, ale naprawdę w ładnym stylu, bez nachalności i kiepskich gierek. Dopuszczała możliwość przegranej, ale po prostu gdzieś w zasięgu, w kontakcie zawsze była przez 11 lat. Ujęło go jej wytrwałe uczucie, od początku ją zresztą bardzo lubił, choć był wtedy w związku, który nie przetrwał. Poznali się u mnie w pracy, gdzie oboje mieli pracowniczy epizod - ona krótki, on kilkuletni.

Oczywiście, że będę histeryzował Jeszcze dorzucę tarzanie po podłodze.

Ross mój związek z żoną był właśnie taki wychodzony. Nie było gromu z jasnego nieba. W takie rzeczy to ja też nie wierzę. Po prostu jest pewna granica (nieokreślona), która mi mówi, że to kompletnie nie to, albo, że może jednak właśnie to pociągnąć jakiś czas i zobaczyć.

Misinx, nie zapomnij o łuku histerycznym, jak już się zaczniesz tarzać
W omawianej kwestii bliskie jest mi Twoje podejście, Loka. Real jest mniej sztuczny, mniej w nim oczekiwań a priori.
Moja mama opowiadała, że sama nie wie, kiedy stali się parą ze szkolnym kolegą - moim ojcem (powtarzam się, wiem). Powiedziała też, że choć nie zawsze było sielankowo - "Ale zawsze wiedziałam, że to TEN człowiek".

Toż o tym dziś było u Joli. Że na portalach zawsze w tle jest jednak jakieś założenie ( związek) i potencjalnych " kandydatów" widzi się trochę przez ten pryzmat.
Do tego jest to miejsce przeznaczone. Stąd przyjaźnie jak coś nie pykło, raczej się tam nie tworzą.
A przyjaźń z facetem? No cóż, jak jest zajęty, to dla mnie aseksualny i mogę się wtedy przyjaźnić.
A co do Joli- już nie przysypia
Więcej mówi, ale ja i tak stoję w miejscu.

Ja też to znam. Jak prz4czytacie sobie mój pierwsxy wpis, jaskrawym światłem bije po oczach, że TO TEN MÓJ CZŁOWIEK...

Nigdy, przenigdy, nawet w czasie jakichś spięć nie przeszła mi przez głowę, zmiana partnera, a co najwyżej wkurzenie i myśli, jak zadziałać żeby było dobrze.
Mało tego- prz4konanie, że to moja bratnia dusza i w poprzednich wcieleniach się znaliśmy! Ja po prostu to WIEDZIAŁAM. TO było jasne, i koniec.
Naiwność, to mało powiedziane, co nie?