Kiedy dojrzewaja panowie? - Netkobiety.pl

Symbi-tak, sny o lataniu zdarzaja sie.

Tak, Adelo, ja też, zresztą ostatnim razem PIT-a inaczej niż drogą elektroniczną składałam chyba za 2006 rok. Miałam na myśli złożenie PIT przez system rządowy, gdzie tylko się logujesz w e-urzędzie skarbowym i po ewentualnym wprowadzeniu zmian zatwierdzasz zeznanie podatkowe. Ten systemw tym roku na początku miał błędy w PIT-36, a innej właściwej elektronicznej deklaracji PIT-36 na oficjalnej rządowej stronie nie było. Ty pewnie składałaś PIT-37, więc poszło gładko. Zresztą nieważne, przed weekendem majowym winno być już u mnie. Może zatem u Ciebie o jakis inny wpływ gotówki chodzi . 
Rossanko - i jak wrażenia? Ja też miewałam takie sny, różne to były loty - raz tak nisko tuż nad głową przechodzących ludzi, jakby po lekkim odbiciu się od podłoża; nieraz pod chmurami. Nie zawsze miałam kontrolę nad tym lotem, czasem po prostu we śnie było tak, że ciało jakby samo wyczuwało niebezpieczeństwo i zrywało się do lotu. Czasem lecąc przenikałam przez przedmioty (np. ściany).

Wracając do poruszanego od czasu do czasu tematu terapii, udało mi się znowu z kimś porozmawiać i dowiedziałam się że wsparcie doraźne w chwilowym kryzysie to nie to samo  co porządny wgląd w siebie.
W sumie oczywiste.

Doraźnie to jest tak, że migiem wstaję na nogi i sama zaczynam odpowiadać na własne pytania, kończę z poczuciem że wszystko jest okej a tylko ja szukałam dziury w całym. A za każdym razem okazuje się, że dziura jednak  wciąż ze mną jest

No popatrz. A mnie się latanie kojarzy wyłącznie przyjemnie.
Wstałam trochę wcześniej, żeby dokończyć wczorajsze prace, bo wieczorem padłam jak zabita.
Stanowczo nie lubię przygotowań świątecznych. Ulegam wtedy jakimś zupełnie kretyńskim stresom  i zawsze, zawsze coś muszę schrzanić. Piekłam dwa ciasta i oba mi się nie udały. Na szczęście gości nie spraszam, a my z synem jesteśmy wszystkożerni.

Miłego świętowania Tobie, Synbi i Wam wszystkim.

Piegusie-, ale po co się tak spinasz?
Gości nie masz, a niewyjsciowe ciasto i tak da się zjeść.
Masz odpocząć, a Ty się szarpiesz.

Doraźne wsparcie jest ważne, ale praca z problemem zajmuje więcej pracy.
Chociaż, jak czytam, że niektórzy latami się terapeutyzują, to sama rozumiesz...
Nie jest to optymistyczne.
Z drugiej strony, słuchałam wykładu Ewy Wojdyllo, gdzie powiedziała, że takie czasem naprawdę wystarczy kilka spotkań żeby człowiek zaczął pracować z dobrym skutkiem.

To też nieco zależy od tego co komu dolega i jest.Jak się już ma diagnozę to z górki,gorzej ciągle się miotać .
Niektóre problemy,zaburzenia,choroby leczy się latami po prostu nie da się inaczej i to żadna hipochondria.chociaż i od terapii można się uzależnić w pewien sposób nabywając coś jak chorobe szpitalna.
Akurat byłem pacjentem Ewy Wojdyło w Instytucie i zawsze mi było mało spotkań z nią jak dla mnie jest wybitna.
Postrzeganie terapii jako przykry obowiązek to błąd ,terapia nie jest za karę że ma się problemy,wybrakowania i jest się wadliwym to durne przekonanie.
Lata własnej terapii wspominam w sumie jak przygodę choć różnie do niej podchodziłem i traktowałem ją okresami.
Z pewnością "siłowe" rozwiązywanie problemów i niby samodzielne też uważam za błąd to znaczy, nie zwracanie się po pomoc i wsparcie takie
ze strachu przed zmianą albo że będzie gorzej albo że coś się otworzy na nowo itp z  pychy, arogancji świadczyć to może o jeszcze innych problemach ,heroizm w radzeniu sobie z własnymi słabościami bez wsparcia uważam za mocno przereklamowany ,ponieważ i tak człowiek w konsekwencji sam najwięcej robi lub zrobi ze sobą.Możliwości jest wiele a podejście cyniczne dyskredytujące do psychologi to też jakiś fikołek albo uraz .

Jasne, Pasławku, że jest zależność między długością terapii, a rodzajem problemów do rozwiązania.
To oczywiste, ale na tym wykładzie po raz pierwszy usłyszałam sugestię, że nieraz nie potrzeba "taplać się" bez końca. Bardzo optymistyczne to było.
W sensie, ze zazwyczaj słyszy się, że "potrwa to tyle, ile trzeba", co jest rozsądne przecież. Tutaj natomiast usłyszałam "ej no, bez przesady, czasem wystarczy pokazać kierunek, kilka spotkań i sprawa idzie do przodu"

Piegusie-, nigdy się z tym nie spotkałam, a wręcz znajomi mówili "świetnie, że to robisz".
Dziecko też wie, i nawet w związku z jej nauką, maturą, presją i widocznym spadkiem nastroju, też dała się namówić na spotkanie.

To bardziej złożona sprawa, Adelo. Nie chcę tego rozwijać, bo musiałabym bardzo dużo gadać.
Zaraz mi ktoś powie że skupiam na sobie uwagę.

A zresztą...
Mam ewidentne problemy ze sobą nie tylko na skutek różnych przeżyć, ale też z powodu uszczerbków zdrowotnych -  to są powiązane ze sobą sprawy.
Mąż próbował zrobić ze mnie wariatkę w sądzie,  w czasie rozwodu, więc pomaszerowałam do psychiatry i poprosiłam o testy. Wyszło, że nie jestem w zasadzie chora psychicznie, ale operacja na otwartym łbie zostawiła ślady w psychice,  chorowanie przed operacją też.
Gdy się tego dowiedziałam, przepłakałam cały dzień.  Nawet na samo wspomnienie dławi mnie w gardle.

Piegowata, głowa do góry! Mój były mąż też tłumaczył wszystkim, że jestem chora psychicznie i leczę się w zamkniętym zakładzie. Potem ludzie z jego otoczenia, jak miałam z nimi sporadyczny kontakt, byli zdziwieni, że pracuję zawodowo i jestem w miarę inteligentna. Ja nawet nigdy grupy inwalidzkiej nie miałam. Powiem Ci, że po rozwodzie już miałam sprawę z urzędu o opiekę nad dziećmi i nawet sąd, mimo choroby, PS między kolejnymi rozprawami, powierzył mi dzieci, bo najważniejsze było to, że się jednak leczę. A jak zobaczyłam karty dziennych obserwacji ze szpitala, to byłam przerażona, jakie głupoty gadałam.
Najgorzej było przyznać się dzieciom do diagnozy, ale zrobiłam to jakiś czas temu, chyba w zeszłe wakacje lub dwa lata temu. Gdyby to chociaż była nerwica lub depresja, to nie miałabym takich oporów. Te choroby są coraz częściej oswajane i przegadywane w telewizji, prasie, radiu, o mojej - czytałam dosłownie jedne artykuł poza prasą fachową.
teraz czasem żartuję sobie w pracy, że w razie jak cos sknocę, to się wytłumaczę "żółtymi papierami". Aczkolwiek sąd rozpatruje zachowanie świadomości w takich chorobach
Pasławku, buziaczki, pewnie jeszcze się z Tobą posprzeczam.

Ach te przecinki małe cholery - zmora to na ogół z szybkości i zapominam, z resztą genezę tego wyjaśniałem parokrotnie żeby się usprawiedliwić wiem, że niektóre osoby mają  z tym problem,trudność tzn z czytaniem tekstu z "nonszalancko" traktowaną interpunkcją(niektórzy nie mają ),a ja  niby się staram,procuje nad tym ale ..... "Czego się Jaś" itd
Jakieś wady też wypada mieć

To długo nie zagrzeje tu miejsca

Adelo, zrobię sobie pokrzywy na Twoje zdrowie.

.

....babcia też...
Ale co??

Paslawek, dzięki za odpowiedz, dała mi ona do myślenia,odpisuję teraz, bo mieliśmy małe zawirowanie w rodzinie. W zasadzie to duże. W zasadzie, to większość ma covid, a jedna osoba ta , która była w szpitalu zmarła tuż przed Świetami.
Jestem wściekła na całą sytuację, na tego wirusa, na ludzi, którzy nie przestrzegaja higieny, łażą wszędzie bez zachowania ostrożności i sprzedają to g...o bardziej narażonym, a kończy sie jak się kończy.
W każdym razie odpowiedz Twoją sobie zapamiętam, zawsze to jakis trop.
Chyba, a raczej na perwno za bardzo analizuje i powinnam się skupić na tym co jest teraz, nie wybiegać w przyszłość, bo jak pokazała przyszłość jeszcze się człowiek może zdziwić.
Nie mogę być też tak poukładana i planująca, bo to sie najzwyczjniej w świecie nie sprawdza.
Miałam jeszcze napisać coś ważnego, ale chyba mi uciekło z tych nerwów.

.

Dxiekuje.
Dzieci sa smieszne i to co mowia nie ma zadnego znaczenia przeciez.
U nas na ta "ciezsza grype" zmarla wlasnie 47 i 51 letnia osoby. Aha i kolega kolegi lat 58.
Na grype co roku ktos uniera, ale teraz cos za duzo tej grypy. Kurde, teraz z kim nie rozmawiam to komus z rodziny ktos na to zmarl. I nie  nie byly to osoby chore na raka, wazace 250kg, czy urodzone z polowa serca.
Dla wiekszosci bedzie to tylko pare dni niedyspozycji. A dla innych ciezki przebieg, ale nigdy nie wiez, jaki Ci sie trafi.

No dokładnie. Zachować zdrowy rozsądek.
A każdy mądry, dopóki go to osobiście nie spotka.
A zachowanie higieny zawsze pożądane.
Im szybciej się wirus skończy tym szybciej mam nadzieję, ze odblokują się miejsca w placówkach medycznych, bo teraz tylko civid icovid, jakby nie było innych chorób.

fiu,fiu,fiu - nawet "własny system" pewnie "operacyjny"

Od mężów na wojnie ,w podróży,chorych - zwłaszcza ,choć pewnikiem częścią usługi była też gwarancya dyskrecyi.

"Pocztówka wystarczy" - teraz by bylo " wystarczy pusty sms"

Kolega z pracy mojego kolegi, biurko obok. Niedawno sie dowiedzialam. Chorowali oboje, moj kolega dochodzi juz do siebie.

Trzeba odkurzyć

Może zacznę, choć będę NARZEKAĆ.
Rok 2020 był do ... kitu.
Ale 2121 póki co jest jeszcze gorszy.
Kto sie zgadza?

Hahaha nie zauważyłam :D:D
To z tych nerwów

Dobrze, żeby koty.
Zarastam pajęczyną kiepskich uczuć , tęsknoty, zwątpienia i bezsilności.
Słowem- dolek przyszedł.
Jeszcze do tego padł mi telefon, i musiałam kupić następny. Tamten już 3 razy był naprawiany.
Także. - nie idę na razie do przodu.

Ale nie- jest coś. Rozglądałam się za terapeutami i znalazłam jedną moją znajomą z daenych lat. Gadałam z nią przez telefon, bo jest chora, i umówiłyśmy się na przyszłyszły łikend .Ona się zajmuje terapią.

Masz NOWY telefon Tylko się cieszyć. To otwiera przed Tobą wiele możliwości. Tyle aktualizacji, które już nie pociągnąłby stary telefon. A to nie był taki z klawiaturką ?

Myślę tak: póki pada, jest zimno, to się zwinę w koc i jakoś zleci przy filmach. Ale jak przychodzi słoñce,życie i wiosna, to mam "jak mam to przeżywać, bez NIEGO???
Nie chcę tak.
W dodatku nic się nie dzieje- najbliżej wystawa Banksy'ego w czerwcu. Jadę Z przyjaciółką i dzieckiem.

Zawsze możesz sobie stworzyć "wyimaginowanego przyjaciela" i przeżywać razem z nim W dzieciństwie to działało.

No widzisz. Więc jest się z czego cieszyć
To ja Was k... muszę uczyć optymizmu ? Koniec świata.

Wszystkie? Ale stare, stare, z jednym zębem i 3ma włosami na głowie też???

Też tak mam ale akurat sączę Jasia. Na piwo dla mnie jeszcze za zimno Zawsze uważałem, że należy łaskawie pozwolić kobietom zabiegać o moje względy, stroić piórka, karmić mnie i prawić komplementy.

Nie mów, że Jasia ciepłego pijesz.