Kiedy dojrzewaja panowie? - Netkobiety.pl

„Zazdrość” adaptacja sztuki „Zazdrość na trzy faksy” Esther Vilar

Chi, chi, chi! To ja Wam opowiem coś na rozładowanie atmosfery.

Napisałam ślubnemu wkrótce po wyprowadzce coś w stylu: "Ty nie potrzebujesz przyjaciela, kobiety, miłości, tylko służącej i kogoś do wyładowywania swoich frustracji" - jakoś tak to szło, dokładnie już nie pamiętam.
Niebawem przyszła odpowiedź: "Przepraszam, ale chyba pomyłka z tym sms-em. Raczej to nie do mnie".
Okazalo się, że wiadomość wysłałam niechcąco do... pana, który wynajmował mi mieszkanie
Uuuuuups!

Adelo, może zakochałaś się w swoim wyobrażeniu jego osoby, a nie w nim właściwym.

Ja się uspokoiłam wreszcie po PP, ale odczułam coś na kształt satysfakcji, gdy mi ktoś dzisiaj powiedział, że bardzo prawdopodobne, iż Pepek tak się definitywnie z alkoholem nie rozstał. Czyli nie ma się co łudzić i wątpliwościami sobie glowy zawracać. To tylko potwierdza, że dobrze się stało, że już razem nie jesteśmy.
Czasem jeszcze wpada na kwadrans, ale przestało mnie to ruszać.

Ale może się zastanowił przez chwilę nad sobą  .

Trochę wygląda na to że wróciło do "normy" na nieco stare tory,ale niby po nowemu ,Pepe pije po kryjomu i jest "bezpiecznie" jak dawniej ,tylko teraz masz nad nim niby więcej władzy i dystansu w tej zabawie.
Wychodzi na to że cześć Twojego samopoczucia i nastrojów. być może spokoju zależy od tego czy PP pije czy nie pije.
W sumie to logiczne że nie było warto z nim budować związku ,ale czy to konieczny element te satysfakcje z tego że miało się słuszność ,a Pepe okazał się niby przewidywalny i pije znowu .

Wiesz, może trochę, ale myślę, że już mną to nie rządzi. Po prostu nadszedł ten moment, gdy uznałam, że rozkminianie nic mi nie da i niczego nie zmieni.
Może jeszcze trochę potrzebuję potwierdzenia: "dobrze zrobiłaś, stara!", choć i bez niego już sobie poradzę.
Jeśli się okaże, że rzucił picie, pogratuluję i uznam, że może mam w tym trochę zasługi, bo gdybym w zad nie kopnęła, może nie zmobilizowałby się, żeby chociaż zacząć.

Kurde, Paslawek, czasami boję się pisać, żebyś mi znowu jakiegoś błędu w mysleniu nie wynalazł
Jak mnie tak zaczynasz "rozbierać", to czasami tracę pewność siebie i znowu szukam dziury w całym. A kurde, nie dam się tym razem

Post pod postem, ale może mi łba moderacja nie urwie.

Uuuuuffff! Pogoda się poprawia, widzę słońce!

Witam was, bardzo mi bliski temat, jestem też po rozstaniu z bardzo niedojrzałym facetem. Zakończył 8 lat związku i 3 lata po ślubie przez telefon.

należy mu się nominacja na Dupka Roku..czy zwycięstwo to nie wiem- bo konkurencja na Netkobietach jest mocna.

I Tchórza Roku, bo to ze zwykłego trchórzostwa wynika i poczucia winy - to przerzucanie odpowiedzialności i unikanie konfrontacji.

"Kiedy dokonujesz się do dna, a tam ktoś puka od spodu"

no ja zrozumiałam inaczej- to nie jest satysfakcja z picia, tylko potwierdzenie dla siebie, że zrobiła dobrze kończąc relację.
raczej z tego co Piegowata pisała przebijała dla mnie taka niepewność czy była to dobra decyzja, bo przecież Nowa tak szybko go "naprawiła"  ale sam pisałeś Pasławek że to niemożliwe i problem wróci, żreszta nikt tu chyba nie wierzył że tak szybko się skończył.
teraz dotarły wiesci o upadku, a to zawsze przykry moment. 
hmm.. z jednej strony, gdyby to była wielka miłość powinien być zródłem wielkiej przykrości dla Piegowatej?
Ale z drugiej strony, gdyby był- czy nie byłoby to tym słynnym współuzależnieniem.?

To trudne sprawy.

To co Pasławek pisze jest mądre, ale ja też poczułabym to, co Piegus. Na tym etapie, gdzie jestem. No nic nie poradzę, poczucie satysfakcji miałabym i już.
Nabranie dystansu do losów ex wymagałoby bardzo dużo czasu.

Zupełnie dwa różne Adelo rozstania ,Piegus zerwał z Pepe  (i słusznie z resztą mądra decyzja) ale jednocześnie wysyłając go na orbitę pod skrytym warunkiem że jak on zmądrzeje to kto wie,był do dyspozycji w dziwnym tworze jak friend zone,potem zaczął się facet wydurniać i po pijaku nachodzić Piegusa bo się nie bardzo pogodził z tym zerwaniem widocznie resztę już znasz.
Ty zostałaś zdradzona i odrzucona .

Zdiagnozowanie nałogu to w ogóle ciężka sprawa.Zwłaszcza na początku jakiejś znajomości ,alkoholik nie będzie w większości przypadków zaczynał czegoś nowego od ujawnienia picia takiego na co dzień ,ponieważ nowa znajomość daje emocje i nie na rękę jest od razu pokazać się w pełnej krasie - samemu wierzy się mocno w pełnię kontroli nad piciem z resztą więc jedno złudzenie zastępuje się innym.
Zwykło się uważać że są kobiety szczególnie podatne na związki z alkoholikami co nie do końca jest prawdą ,ale jest bardzo częste.
Pigus i tak była dość ostrożna i wiele jest jej wątpliwości w postach na forum,ale popełniła powszechny błąd osoby która się zakochuje,minimalizowanie i wypieranie idealizowanie,złudne nadzieje i wiara że miłość uzdrowi i że jakoś to będzie,tu się niestety przeliczyła co dość szybko wyszło w życiu .
Późniejszą diagnozę Pepe przez  Piegusa  przyjąłem jako prawdopodobną, co prawda HPA to mi nie pasowało do PP wcale, ale to szczegół.
Druga rzecz to jak traktować pijącego alkoholika jak kogoś komu więcej wolno czy nie .Litować się dawać pozwolenie na destruktywne zachowania i tolerowanie np przemocy .Takie pojmowanie wyrozumiałości jest moim zdaniem błędem ponieważ podtrzymuje co niektóre mechanizmy manipulowania otoczeniem ale też daje pole do wykorzystywania osoby uzależnionej dla własnych celów .
Bezpośrednimi powodami zakończenia ich relacji było to że Pigus przestał znosić picie Pepe i opierdzielanie się bez pracy a Pepe zaczął więcej pić wyłudzać pieniądze i je podkradać co zdarza się u alkoholików.
Trzecia sprawa którą łatwo przeoczyć to jest to że chorobowe nałogowe myślenie które blokuje zdolności budowania zdrowej więzi
a na jakimś etapie uzależnienia od substancji to uniemożliwia ze względu na silną chorą obsesję ,Tej obsesji nie widać często z zewnątrz
ponieważ nie chce się jej widzieć a alkoholik chroni ją  i włączy mechanizmy obronne po to żeby jej nikt nie widział.
Problematyczne jest to że z tego uwikłania trudno się wychodzi podobnie jak z nałogu.
To kolegowanie się po zerwaniu ma znamiona współuzależnienia i jakiegoś jego typu z większością racjonalizacji i sztuczek psychicznych znanych w tym fenomenie.

Nie, nie mam satysfakcji, że on znowu pije - o ile przede wszystkim on rzeczywiście pije, bo tego na pewno nie wiem. Satysfakcjonuje mnie poczucie ulgi, że nie ma sensu już naprawdę trapić się wątpliwościami i zastanawianiem się, czy na pewno dobrze postąpiłam, czy może Nowa nie jest "lepsza", że potrafiła pokochać i zaangażować się, gdy ja wciąż trzymałam dystans i strzygłam uszami. Że może takie osoby mają większą szansę na miłość. Nigdy nie umiałam ot, tak - PSTRYK, zakochać się i już, miłość od pierwszego wejrzenia to jest coś, czego nie rozumiem. Z jednej strony cenię ostrożność, a z drugiej - czy czegoś przez to nie tracę? Jakiegoś prawdziwego, nietrzymanego na wodzy uczucia? Nie, nie zrezygnuję z tego swojego dystansu, ale czasem zazdroszczę tym, których stać na porwanie się.

Oczywiście, że nie ma co porównywać sytuacji mojej i Adeli. Ja porzucona nie zostałam, musiałam się wręcz namęczyć, żeby się pan ode mnie odczepił. To ja zainicjowałam rozstanie. Nie byłam też zakochana i zaangażowana, bo przez cały czas trwania znajomości wiedziałam o problemach PP, nie byłam tylko pewna, że sprawa naprawdę jest poważna. Może to i naiwne, bo chyba zawsze alkoholizm jest sprawą poważną, ale obcując z Pepkiem zobaczyłam nie tylko alkoholizm, ale ciepłego, uczynnego, mądrego i zdolnego człowieka. Imponowało mi, że tak wiele potrafi (bo potrafi, naprawdę), dostałam od niego wiele tego, o czym na próżno marzyłam z mężem. Z mężem nie było długich rozmów, nie było przytulania, kiedy tylko chciałam, nie było intelektualnego porozumienia - no, niestety, małżeństwo miałam bardzo słabe. Pomimo przeszkód, wad związek z PP zaspokojał moje ważne potrzeby i wielki głód ciepła, czułości i akceptacji. Gdyby wszystko byłoby tak negatywne, pewnie rozstałabym się znacznie łatwiej.

Dla porównania z poprzednim związkiem: przyszedł kolega do męża, zagadnął mnie o wspólnych znajomych, znalazł się temat, więc zaczęliśmy rozmawiać. Po wyjściu znajomego był foch, że kolega nie do mnie przyszedł, po co z nim rozmawiam. Pamiętam, jak po kłótni szłam odebrać syna ze szkoły i płakałam.
Spotykało się z kolei znajomych PP - byłam pełnoprawną towarzyszką i uczestniczką spotkania, jeszcze Pepek potrafił mnie przy kumplach pochwalić.
Leżałam, źle się czułam - mężuś nawet nie zapytał, co mi jest, a jak go wreszcie poprosiłam o pomoc, nie miał czasu, musiałam czekać i zdychać. Gdy miałam podobną sytuację z PP - sam zaproponował pomoc i mi jej udzielił. I tak dalej, było więcej takich sytuacji, ale za bardzo się już rozgaduję...

No, cholera, pomijając alkoholizm, miałam też NORMALNOŚĆ, czułam się człowiekiem. To było piękne po tym, co przeszłam w poprzednim związku.
No, ale jeśli ktoś w jednej chwili przytula, a za chwilę oszukuje, by wycyganić pieniądze na wódkę, to nie ma o czym mówić.

Nie chciałam, żeby ten temat tak znowu urósł, ot podzieliłam się pewnym odczuciem (tą "satysfakcją").

Ja miałem wczoraj kiepskie popołudnie i noc. Dopadła mnie znowu jakaś arytmia, serce mi zapieprzało jak szalone. Doszedł ból głowy. Na dodatek nie odwołałem wczoraj terapii i w rezultacie rozkleiłem się znowu na sesji kompletnie. Nocy też nie dałem rady przespać przez tą arytmię. Głowa pobolewa mnie jeszcze do teraz. Dobrze, że chociaż już piątek...

Misinx- no to marsz do lekarza z tym sercem.
Miałeś okropny dzień, współczuję. Spróbuj doraźnie jakiejś relaksacji oddechowej, mnie to czasem pomaga, wrzuć coś z yt. Ale na telepanie serca mnie pomaga raczej farmakologia.
Ja za to ranek mam płaczliwy, że ściśniętym żołądkiem.
Jakieś sanatorium tu by się przydało.

Na pewno nie jest to bez znaczenia. Mnie serce też tak telepało, aż czułam je dosłownie w gardle. Taki galop, a głowa przy tym też często boli. To wynika z przewlekłego stresu. Przynajmniej u mnie.Jeśli umówisz teleporadę, to od ogólnego powinieneś dostać coś doraźnie.

No ale widocznie nie pomaga?

Tak, biorę.

Taka arytmia jaką opisujesz to może być skutek uboczny długotrwałego przyjmowania któregoś z antydepresantów.
Do tego stres i emocje związane z rozwodem i tak w ogóle możesz być podatny na arytmię .
Warto się umówić do lekarza i skonsultować z psychiatrą odnośnie antydepresantów.

No. Żebyś był w dobrym stanie na tą wycieczkę w góry

przyczyną arytmii moga być także rzeczy banalne: odwodnienie:  czyli elektrolity na pomoc.
ten słynny stres nie zabija od tego że ktoś ma kłopoty tylko od tego że z powodu stresu: płycej oddychasz- więc niedotlenienie. spięte mięśnie.
Zauważcie jak masaż karku odblokowuje oddech!
no i lekarz nie zaszkodzi oczywiscie.:)

Adelo- słuszna uwaga: Isabell miała wszystko- pieniądze, przyjaciół a tkwiła tam.
manipuluje sie słabszym- ona nie była słabsza.
natomiast była niewolnica swoich przekonań jak powinien wyglądać idealny związek- jaka powinna być w nim kobieta, co jej wypada, a czego nie.  To ją uczyniło słabą w sumie- bo nie wyobrażała sobie walki o swoje.
Końcówka boska bo za rogiem czekał kolejny "Idealny" Pan.
bardziej uwikłana była kochanka . ale nie spojlerujmy.

Albo techniki relaksacyjne z rozluźnianiem całego ciała - co zresztą powiązane jest z oddychaniem. Supersprawa, próbowałam na fali moich zainteresowań hipnozą. Jest na Fb taka pani psycholog Ania Bajorek-Dołba, którą "odkryłam" przypadkiem i czytuję od kilku lat dowiadując się wielu ciekawych rzeczy. Z Krakowa, notabene.
Bóle karku miewam od czasów neurologicznej operacji, a praca polegająca na garbieniu się przy biurku sprawy nie ułatwia. Widzę dużą poprawę, odkąd próbuję z tym rozluźnianiem.

Ela, dzięki, spróbuję z piłeczką

Palnąć w łeb ją się chce wręcz

Czym ładniejsza pogoda, tym gorszy nastrój.. cholera i w dodatku serce wali jak oszalałe, trzęsawka jakaś.
Już się z rana rozkleiłam pod prysznicem, ale mi nie ulżyło.
Taki piękny swing w radio.... tańczyliśmy swinga razem..
Sorry, pozwalam sobie, ale muszę, no muszę.

Właśnie. Wszystkie piękne i fajne rzeczy są cały czas takie "nasze".
Nawet ładna pogoda... szlag!
A teraz jadę w dodatku "w te tereny".
Na wszystko, k....a są pigułki, a na złamane serce nie ma!

Przypominaj sobie może w takich sytuacjach że to była Twoja suwerenna decyzja o zerwaniu z PP.
Ty pierwsza miałaś dość i się rozmyśliłaś ,rozczarowałaś - nie jesteś ofiarą,multum sprzeczności masz tylko do rozplątania i to co miałaś za uszami w stosunku do PP do odpuszczenia sobie.
Zajmowanie się teraz PP z różną intensywnością co byś o tym nie pisała to dalej nie zajmowanie się sobą czyli robienie chaosu z własnym ego w gruncie rzeczy PP to instrument, czubek Twego nosa do utarcia nieco bez płaczliwego wbijania się w poczucie bycia kimś gorszym.Papież też puszcza bąki co zrobić takie życie. 
A odruch porównywania się z innymi to odruch chyba bardziej uwarunkowany niż naturalny, rzadko kiedy tak naprawdę się przydaje i przynosi pozytywne korzyści takie duchowe.
To z resztą ciekawy temat i źródła problemów wielu ludzi nagminne ,jak problemy z samooceną.

Na dobrą sprawę leczenie alkoholików jest darmowe nawet jeżeli nie ma się ubezpieczenia .
Romantyczna wizja że PP leczy się z miłości do Ciebie to totalna mrzonka i złudzenie takie coś  kończy się zapiciem
częściej niż załapaniem się na program.
Na filmach fajnie wygląda - rzeczywistość jest odmienna i bardzo brutalna

Dalej nadajesz mu uprawnienia mniejsze większe do odbierania Ci go i nadawania tego spokoju o czym on pewnie wie i wyczuwa to, dlatego przyłazi mącić Ci w głowie, nie ma z jego strony w tym zbyt wiele szlachetności to tombak co widzisz a nie złoto na moje oko.To jakby taki odwet za odrzucenie i zerwanie dodatkowa atrakcja dla niego poza Nową fascynacją - oczywiście się domyślam bo w jego głowie nie siedzą ,ale swoje doświadczenia z paniami posiadam ,oraz moi kumple również .My alkoholicy,ponure ćpuny choć jesteśmy uroczy i w ogóle w ogóle ósme cudy przyrody mamy ciemne strony i drobne przyjemności z dręczenia innych czym nie specjalnie różnimy się od innych ludzi mało tego bywamy znakomitą inspiracją do wredoty u kogoś.
Dałaś sobie włożyć figurę Pepe w głowę i on tam się panoszy za Twoją zgodą

Adelo, nie mam pojęcia, co dziunia na to, nie pytałam, bo też niewiele mnie to obchodzi. Pieron swoją drogą wie, jaką bajkę o mnie sprzedał jej Pepek. Byłam już nieszczęśliwą wdową po przyjacielu potrzebującą pomocy, więc kto wie, kim jestem teraz. Może ona uważa mnie za nieszkodliwą?
Dziunia mieszka w innej miejscowości niż ja i Pepek, nie widują się codziennie.
Osobiście wychodzę z założenia, że bycie razem nie powinno być wymuszone i jeśli ktoś się sam nie potrafi upilnować, nie zna miary i granic, to ja pilnować nie będę i droga wolna.

Paslawek, pisząc, że nie miałabym spokoju przy nim, miałam na myśli podejrzliwość i brak zaufania, czy znowu nie jest podpity, czy mnie nie okłamuje itd. Pierniczę takie życie., chociaż jest ta nutka żalu za tym, co było fajne.