Kiedy dojrzewaja panowie? - Netkobiety.pl

O nie martw się Adelo najciekawsze być może przed Tobą

Ela
Jasne, rozmowa to absolutnie podstawa. A mój M w kwestiach uczuć - jak o nich mówić- był nieco zblokowany.
Wracając do tematu relacji, to myślę, że takie wyskoki mają tak samo miejsce u tych, co majtki piorą razem . Bo jakoś mam wrażenie, że mojemu palma odbiła z powodu stagnacji, nudą trochę powiało.

Smutne, przykre i bardzo boli, gdy się czyta Waszą historię.
Dzięsięć lat razem. Niemało...

To nie jest ani niedojrzałość, ani kryzys wieku średniego, tylko popisowy skok Leona Cyrkowca przez płonącą obręcz chuci...  Dziunia klaszcze i popiskuje z uciechy, a Leoś skacze, aż mu się wyleniała grzywa trzęsie...

Z Ciebie zrobi teraz Ksantypę. Zrzędę, marudę, nudziarę, a jakże! Bo, jak ma niby sam przed sobą to wszystko wytłumaczyć, gdy już podciągnie spodnie i gdy krew z ciał jamistych powróci mu do płata czołowego? No jak?

A Ty, najprawdopodobniej, będziesz z lupą, tropić wszelkie powody w sobie, dla których Twój Leon, miał prawo, po zakładowym ognisku z pieczeniem kiełbasek, wylądować na miękkiej kibici dziuni w motelu Stokrotka pod Mławą...

Adela, niczego nie musisz ukrywać. Żadnego z uczuć, które teraz Tobą targają: wściekłości, żalu, rozpaczy, wstrętu, obrzydzenia, tęsknoty za normalnością, tkliwości, miłości do "tego gada". Nie udawaj przed sobą, ani przed nim, że Cię to nie obeszło. Nie, nie tracisz żadnej dumy, godności, gdy płaczesz, gdy jest Ci tak cholerycznie źle, kiedy on zobaczy, że konasz z rozpaczy. Właśnie utraciłaś kogoś, kto był dla Ciebie ważny, z kim dzieliłaś życie i z kim miałaś plany na następne dziesięciolecia. I tylko ktoś, kto ma uszczerbki w prawidłowym funkcjonowaniu ukladu limbicznego, nie przejąłby się zdradą zupełnie, oskrobał kalosze z gówna takiej sfajdanej relacji i poszedł dalej, pogwizdując...

Niech sobie Leon pompuje co tam chce, gdy zobaczy Cię zapłakaną, rożaloną, nieszczęśliwą. Niech pompuje na maksa. To i tak tylko powietrze... Nic więcej. A okrąglutki balonik ego, jak mówi ludowa piosenka dziecięca - rósł, że aż strach, przebrał miarę, no i traaaach!!!

Jeśli potrafisz, spróbuj powstrzymać się tylko przed jednym - proszeniem o powrót, o miłość, o bliskość. Daj gadowi odpełznąć...
Ty zyskasz czas na przeżycie tego potwornie trudnego momentu, nabranie siły, powrót do równowagi, zobaczenie tej relacji nie w świetle stroboskopu Twojej miłości, ale w świetle takiej zwyczajnej, taniutkiej lampki na klips z 40 watową żarówką...

Uszy do góry!
Odwagi!

Cóż Aurora Borealis podaje Ci jak wszydtkim bez wyjątku kobietom w takiej sytuacji morfinę w barokowo zdobionej strzykawce. Może tego teraz Ci potrzeba.
Tylko dobrze pamiętać że morfina nie leczy.

Ale po co stawiać sprawy tak czarno biało?
Życie takie nie jest. Masz 48 lat a to jeszcze nie starość.  Możesz sobie szybko wszystko poskładać do szufladek uznać że jedynym powodem rozpadu waszej relacji jest jego seksualny apetyt i motylki . Tylko jaki stąd wniosek na przyszłość?
Że masz szukać kogoś bez temperamentu?
Zastanów się i nie popadaj w skrajności.
Czym innym jest szukanie WINY  a czym innym PRZYCZYNY.
Ale być może tylko morfiny potrzebujesz i to Ci wystarczy a następnym razem po prostu  lepiej trafisz. Są kobiety na forum które taką ścieżką poszły i też im dobrze

Autorko, zamiast sie biczowac i szukac przyczyny w sobie, spojrz jakie sa fakty: cos sie skonczylo, a dziad poszedl do innej.
I tyle i az tyle. U nas w branzy jest takie powiedzenie: klient nie wie czego chce, dopoki nie zada sie mu odpowiedniego pytania.
U ciebie, stosujac zamiennie analogie, po prostu zobaczyl, poczul, ze to jest to i sie ulotnil. Wiem, ze to boli, ale nie mialas na to wplywu.
Im szybciej przyjmiesz taka postawe, tym sprawniej pojdzie okres zaloby. Oczywiscie kazdy na swoj sposob radzi sobie ze strata.

O ile zgodzę się w 100% z powyższą wypowiedzią, tak pojawia pytanie.. jakie są rady na zdrady (w sensie ich braku)? Ciągły rozwój? Zaskakiwanie? Ciekawe życie? Wtedy nikt nie czułby chęci by coś zmienić, nabrać znów wiatru w żagle. Stabilizacja często kojarzy i pokrywa ze stagnacją, przewidywalnością. Mało komu chce starać w dłuższych związkach, wkrada rutyna. Człowiek zaczyna żyć schematem aż tu nagle pojawia osoba, która wnosi nowość, świeżość.. aż chce się żyć! Piszę to trochę z przekąsem bo to nie tyczy tylko tego wątku ale wielu relacji/związków małżeńskich. Jednak wciąż się pojawia to samo pytanie dlaczego ktoś nie powiedział, że coś jest nie tak? Z drugiej strony skąd miał wiedzieć skoro sam wpadł w rutynę, no można gadać, że coś seksie nie gra czy może częściej powinno wychodzić... ale ... często człowiek dopiero uzmysławia sobie jak inaczej może życie wyglądać jak poznaje inną osobę, kiedy pojawia inna energia. Ja bynajmniej nie tłumaczę zdrajców ale... nowość jest zawsze fascynująca. Jeśli ktoś nad nią przekłada wieloletni związek, to tylko on za to ponosi odpowiedzialność.
Tu padło pytanie kiedy facet dojrzewa. Jeden wcześnie, inny nigdy. To samo tyczy kobiet. Jeśli ludzie dobiorą właściwie, są dla siebie ciekawi, inspirują, to nikt nie wejdzie pomiędzy nich. Takie pary to jednak rzadkość ale się zdarzają. Większość par żyje obok siebie w rutynie lub kompletnie rozbiega pod względem 'kariery zawodowej'.

Winna jest wspólczesnosc. Obecny system wartości, gdzie ludzkie słowo nic nie jest warte. Wszędobylska 'gwiazdka'. Niby slubujemy komuś miłość do smierci, ale 'gwiazdka' jak po 5-10-20 latach mi się odmieni i będe chciał zyc z kims innym to jest to zrozumiałe. Stalismy sie egoistyczni. Nie dotrzymujemy słowa. Oszukujemy w sklepie, w pracy, w związkach. Prawdomównosc nie jest w cenie. Poprawność polityczna zaczyna być w cenie. Kiedys ludzie walczyli i gineli za swoj kraj, za wolnośc swojego narodu. Dobro czyjes, dobro ogółu było wyżej niz nasz dobro. Teraz nikt by za wolnośc nie ginął, za naród - teraz ubranie maseczki na twarz to zbyt wiellkie poswięcenie dla większoości. Stalismy sie wygodnymi, starymi, tłustymi kotami którym nie chce ruszyć sie dalej niż do własnej miski z jedzeniem.

Pronome
Foggy
Roxann

To, co piszecie ma jeden wspólny mianownik. Nowość, fascynacja itd. Zgadza mi się to tempem, i okolicznościami ostatniego aktu mojego związku. Myslę, że macie dużo racji, i, że tu jest pies pogrzebany. Oczywiście mogą istnieć jakieś dodatkowe przyczyny, ale to jest "esencją".
Pytanie, czemu mnie nowości nie skusiły? A były. Do mojej układanki pasował tylko jeden puzzel- i był nim M.
Poza tym cenię sobie zaufanie i stabilność, mogę stwierdzić, że wyszalałam się w swoim czasie. Co nie znaczy, ze jestem stateczna panią. Gen wariactwa od czasu do czasu daje znać. Nuda żle mi robi, jeśli się przedłuża. Nawet urlop- kilka dni lenistwa, ładowania baterii, a potem zwariowana wyprawa.
No, ale widać to za mało. Nie ma w tym mojej winy. Tylko to rozgoryczenie, że przecież razem taka fajna drużyna z nas była...

Foggy

Gdzieś słyszałam, że ludzie mogą być ze sobą do śmierci.... pod warunkiem, że spotkają się odpowiednio późno

----------------

I choć myślałam, że było już odpowiednio późno, to teraz wychodzi, że najlepiej się znależć tak koło 60

Adelo 07, w imieniu moderacji już po raz drugi proszę, żebyś nie umieszczała swoich postów jeden pod drugim - łamiesz w ten sposób obowiązujący na Netkobietach regulamin. Jeśli chcesz coś do swojej wypowiedzi dopisać, użyj funkcji "edytuj", która znajduje się po prawej stronie każdego z Twoich postów.
Z góry dziękuję i pozdrawiam, Olinka

Biologia wygrała, ale brawa należą się temu, kto jest w stanie nad nią zapanować..

Zawsze się będę dziwił, kiedy ktoś mi powie, że stabilizacja równa się stagnacji..A czy nie tej stabilizacji właśnie pragną ludzie na początku? Kiedy niby już się wyszaleją w młodości? Dlatego zawsze, kiedy słyszę, że ktoś docenia stabilizację w związku lub potrafi wspólnie z partnerem zaradzić ewentualnej nudzie, to od razu czuję do niego nić sympatii..
Autorko, jesteś wartościową i dobrą kobietą i nikt Ciebie nie musi o tym przekonywać Dasz radę, bo nie jesteś niczemu winna

Foggy jesteś przekonany że Twoja znudzona persona to najlepsze co może żonę spotkać i jakąś grzeczność jej robisz bo urodziła Ci dzieci? )

Żadną miarą. Nie zamierzam sie rozwodzic czy zdradzać. Wiem jaką ułudą jest npwy związek z nową kobietą. Nie mówię wiec 'A' bo nie chcę powiedzieć 'B'. Co nie znaczy, że nie dostrzegam wdzięków innych kobiet. Moja żona tez była młoda, zgrabna i powabna, te swoje 'walory', swoją jedyną młodość i urode podarowała mi. Wiem, ze jedyny potencjalny zysk z nowego związku to 6 miesięcy szalonego seksu i motylków w brzuchu, ale po stronie strat jest 100 razy więcej. Dlatego unikam sytuacji które mogły by prowadzic do wydarzen które byłyby nieodwracalne. Co nie znaczy, powtarzam, że młode i zgrabne kobity mi sie nie podobają, bo podobają. Tak samo jak cudze samochody, które mogę zobaczyc i podziwiac na ulicy co nie znaczy, ze mam je kraść.
Kiedy dojrzewają faceci? Jak dochodzą do podobnych wniosków.

Ma prawo tak pomyśleć, może nawet powiedzieć to na głos. Nie byłoby o to sprzeczki. Tylko, dopóki jesteśmy razem, nie może słow wprowadzić w czyny. Tłumiąc emocje, milcząc, nie mówiąc o pragnieniach żadnych problemów nie rozwiążemy. Na wypadek gdyby zona miała ochotę na sztywnego penisa to kupiłem jej 6 lat temu wibrator. Tylko ona woli się nim 'miziac' na zewnatrz a nie wtykać głeboko. Instrukcji nie czytała czy co?

Sądzisz, że żonie F nie przyszło nigdy coś takiego do głowy? Nie żyją przecież Marsie. To, że on przyznaje się do tego, to duży plus, a to, że ma dobrze ustawione priorytety, to już wyższy lewel. Ten, który pożądany jest w związku. Przecież nie stawia się w roli męczennika (może tak to odebrałaś), tylko opisuje rzeczywistość. W końcu to chłop z krwi i kości.

Cytując Autora- "Kiedy dojrzewają faceci? Jak dochodzą do podobnych wniosków."

Ej, Ela, kupił Jej wibrator, może wcale nie jest taki nudny?

Coś się kończy. Coś się nowego zaczyna. Życie.

Dokładnie tak, Ela. Tyle, że do seksu wystarczy Mietek Z Szuflady ( na baterie). Mnie interesują relacje, ale pewnie zostanę przy Mietku właśnie z tych powodów, o których piszesz.

A co do F i Jego żony, to myślę, że oboje swoje ciała i głowy znają doskonale, i po prostu cenią to, co mają w partnerze,i tyle.
Mnie też kręci, jak facet jest inteligentny, i mamy ze sobą coś wspólnego. Tym fizyczność można nadrobić, ale oczywiście do pewnego stopnia.

A tak w ogóle- podoba mi się u Was, pomijając to, z jakiego powodu się tutaj znalazłam.

I jeszcze! Mamy z M wspólną umowę na telefon. Zawsze On płacił, bo miał w rozliczeniu telefon dla syna. Chciałam ustalić, ile teraz mam dokładać do rachunku, i usłyszałam, że nic, że On będzie płacić, bo zawsze będę te parę złotych do przodu.
(wie, że jestem w finansowej dupie)
Jaki dobry, nie?

Fascynacja kobiecością - ile może trwac? 20 lat po ślubie to niestety bardziej przyjażn i przyzwyczajenie. Seks już tak nie kręci, a na pewno jest rzadziej, jest mniej ważny. Bo czym taka żona może zaskoczyć? Koronkową bielizną? Kobiety w tym wieku powoli zaczynają sie wstyzxić własnego ciała. Seks poza sypialnią? To było gdy dzieci były małe i kuchnia spełniała tą role. Przebieranki? Też nudzi się szybko. 'Zamiana ról'? To nas kręciło za 2 lata - ale tez sie znudziło (tak, nie miałem nic przeciwko aby to żona przeleciała mnie, a straponik dalej w szafce nocnej koło wibratorka leży). A własnie - wibratorek kupiłem lata temu z ciekawości i jako prezent gwiazdkowy.

Auroro

"Obecnie zajmuję się raczej znakami i symbolami."

Czyżbyś była wróżką?  " WRÓZKA AURORA. NIEBANALNE PRZEPOWIEDNIE".  Brzmi całkiem nieźle.
Ewentualnie- działasz pod osłoną nocy , a następnego dnia w" Fakcie' czytamy: " W okolicach Grudziądza znów pojawiły się tajemnicze kręgi w zbożu"

Podesłałas mi Korteza, znałam wcześniej ta balladę, ale dziś, gdy ją znów usłyszałam, niagara łez ruszyła. Tekst tak prosty, a mówi wszystko...
Miażdży serce.
Tak mocno dziś tęsknię...
Znają to wszyscy, co kochają, a zostali porzuceni. To jak głód narkomana, pragnienie kolejnej działki. Serce trzepoce, myśli galopują,ciało rozedrgane, wzrok błedny.
"Lecz widać, można żyć bez powietrza"...

Muzycznie mam znów Kasię, tym razem z tekstem Osieckiej:
https://youtu.be/NG8l4Ca6cgo

W ogóle, kto nie słyszał, niech nadrabia. Album  N/O  Nosowska/ Osiecka. To prawdziwe cudo. Jak tam się gra!

Panno

Dzięki za miłe słowa. Dużo dają w takim trudem czasie.
Co do fascynacji- trudno Ją przecenić. A jeszcze trudniej utrzymać. Lepiej byłoby podawać jakiś magiczny eliksir.
Jakim ciekaw człowiekiem trzeba być, żeby stałe inspirować i zaskakiwać partnera.
Niewiele osób ma tym jedzie, i zawsze komuś może zapachnieć coś innego. I wtedy na scenę wkraczają wierność, lojalność i odrobiną rozsądku.
Czyli ważne jest wszystko po trochu i jeszcze dla każdego coś innego.
I tak to się mieli w tym kociołku z napisem ZWIĄZEK.
I myślę Sobie, że zawsze mogłam zrobić coś lepiej... Ale to przecież do niczego nie prowadzi

M lubił na przykład moje zwariowane pomysły i dawał się w nie wkręcić (nie każdy chłop daje się wbić w strój księdza,i pójdzie na miasto z francuską zakonnicą, i te miny babć w tramwaju, bo siostra siedzi prałatowi na kolanach)
Ok, zebrało mi się na wspominanie..
Po wczorajszym dole, dziś na tapecie: "Ten typ Cię skrzywdził, niech idzie szukać lepszych atrakcji gdzie indziej"

Masz Adelo w tym wątku "studium" przypadku - rzadki  na forum
https://www.netkobiety.pl/t124312.html

słusznie

Dokładnie Adela. Mnie załamało właśnie to, jak moj maz - ktorego tak cenilam - polecial na...cos takiego. Te wszystkie nasze rozmowy, to nasze porozumienie (w tym intelektualne), więź którą z nim czułam - po prostu roztrzaskało się na milion kawałków. Rozczarowanie i zażenowanie poczuułam ogromne...Tak jakby nagle się okazało, że ten cudowny człowiek, w którego tak wierzyłam, którego ceniłam - okazał się taki...prosty. Straciłam do niego szacunek wtedy, zleciał na poziom niżej po prostu...

Adelo,

N/O - petarda! Co za duet! Dziękuję!
Przechodzisz przez cierpienie, niezrozumienie, niechcianą samotność, bezbrzeżną tęsknotę. Wszystko to, ma wymiar nie tylko psychiczny, ale i fizyczny. Jednak każdego dnia, początkowo niezauważalnie, wzrasta świadomość, która według mnie, obok akceptacji takiego stanu, pozwala pomału oddalić się od tego krytycznego momentu i tak, jak ostatni akord muzycznego utworu cichnie, gdy wybrzmi do końca. Nie warto go tłumić na siłę.

Za jakiś czas nie będzie Cię bolało, to co było wspólne: kolacje, koncerty, książki, miejsca. Ból stopniowo zamieni się w smutek, a ten zaś, w uczuciową bliznę, o której będziesz pamiętać tylko wtedy, gdy wysiłkiem własnej woli przypomnisz sobie o jej istnieniu, tak jak o znaku po szczepieniu na ospę czy gruźlicę...
Tak, Pawlikowska - Jasnorzewska miała rację z tym "powietrzem", choć trudno w to uwierzyć...

Nie, wróżką też nie jestem ; - ))) Gdy miałam dziewiętnaście lat, przestało mnie ciekawić to, co astralne, ezoteryczne i paranormalne. A gdy tylko przestałam karmić fantazję, ta szybciutko ustąpiła miejsca wyobraźni. I tego staram się trzymać : - ))) A noc? Noc to najdłuższa pora dnia, jak śpiewał Grechuta i "nocą, wiersze rodzą się najlepsze" : - ))) Aurorę w zasadzie, można obejrzeć tylko nocą ; - )

Myślę o Tobie serdecznie, Adelo, i zostawiam pokryte patyną czasu, ale i niezwykłego piękna cudeńko: https://youtu.be/WQSbY9u6mqU

Auroro, Pain

Dziękuję Wam za muzyczne paczuszki. Poleciało trochę łez. Zaczął się łikend- wszyscy porzuceni wiedzą, czym to pachnie. Nie ma innego wyjścia, jak dawać czasowi czas, to jasne. Tyle,że chciałoby się  zapaść w jakiś sen zimowy- przespać, i obudzić, jak już będzie po wszystkim. Ewentualnie, jak w filmie " Zakochany bez pamięci", skorzystać z opcji kasowania wspomnień- poszłabym w to w tej chwili.
Pain, o balkonie i o tym, jaką przyniosłoby mi to ulgę, też myślałam. Byłam już tam, ale mam córkę ( i dwa koty), więc nie byłabym w stanie Jej tego zrobić.

Auroro- dziekuję za wsparcie, księżycowa poetko. Widzę, że po nocy piszesz. Nie wiem, czemu, ale kojarzysz mi się z Jennefer . Piękna, czarodziejka.

Dziś mam tak, że chciałabym, aby neurony lustrzane M ( o ile je posiada) odebrały moje cierpienie, a on nie mógł podnieść się z bólu.

Napiłabym się, ale biorę psychotropy, i nie mogę... lepiej potem nie jest, i rzyganie murowane.

Dobra, idę poczytać, co u innych. Są tacy ,co mają gorzej.

Auroro
Porównanie do węża to jest to. Też tak robię. A dokładnie, próbowałam czymś tą bolesną pustkę wypełnić, ale to nie działa. Wygadanie się- doraźnie pomaga. Ale ja już się wygadałam, nie mogę ciągle męczyć kogoś jednym tematem. A nawet już teraz tego mi się nie chce. Nic mi się nie chce. W pracy z wesołej gaduły stałam się niemową, w domu muszę trochę udawać, by nie dołować córki.Idzie to w stronę depresji, znam ją zbyt dobrze, widzę, jak wije się po podłodze, niczym czarny dym.

Myślę, że powinnam zakończyć ten wątek, bo odpowiedź na pytanie zawarte w tytule już dostałam. Na takie wewnętrzne odczucia, i opisy niewesołych stanów jest inny wątek, znasz taki?

Dziękuję wszystkim, którzy tu do mnie pisali. Odezwę się, jak będę miała coś nowego do powiedzenia.

Auroro
  Na antydepresantach jadę

Post przeniesiony z kolejnego wątku Autorki:

Zapewne, jak już dojdę do siebie, będę myśleć podobnie jak Ty.

Isa z drugiej strony liczyć na to że Adela po miesiącu od rozstania dojdzie do siebie to też jest trochę wygórowane oczekiwanie w stosunku do niej .Wszystko do"odbębnienia" przed nią ,nie ma skrótów.

Jasne, że tak paslawku! Jednak aby dojść do siebie, trzeba sobie najpierw wyznaczyć kierunek i drogę do tej podróży. Moim zdaniem Adela wcale nie czeka na powrót marnotrawnego po to, aby mu pokazać "szczęśliwej drogi już czas", tylko ciągle liczy na to, że on się "ocknie", "opamięta", "wróci do rozumu" czy też do rozsądku.
Nic a nic nie wierzę w pokazywanie mu wypielęgnowanym paluszkiem czegokolwiek.
Kobieta, która mentalnie, duchowo i uczuciowo rozstała się ze swoim partnerem, wcale nie potrzebuje czekać na jego powrót, po to aby mogła się z nim rozstać.

Wiecie co?
On poleciał na młodszą o 13 lat, która w dodatku "właśnie bierze rozwód" . Dżizas, jaki banał.
Z moją panią psycholog dokopujemy się po malutki różnych kwestii, o których niby podskórnie wiedziałam, na przykład brak jasnego wyrażania swoich potrzeb, co ja interpretowałam jako ugodowy charakter. Nigdy nie był dobra w stawianiu na swoim, fakt, chociaż do mimozy trochę mi brakuje. Przykład na to, że z tej sytuacji dowiedziałam się czegoś o sobie. I chcę więcej.