Kiedy dojrzewaja panowie? - Netkobiety.pl

E tam, albo chcesz psa, albo nie. Przyzwyczaisz się. Zajrzyj na stronę schroniska. Zbieranie kupy to nic takiego, a wzamian masz bezwarunkową miłość.

Emmm dobrze się zastanów, to mowię ja wlaścicielka 18 letniego kundelka ze schroniska. Parę lat wstecz był ze mną też kaukaz i kot znajda - cała logistyka była dostosowana pod zwierzaki.

A jak planujesz randki w połowie Polski to bedziesz musiał jeździć z psem.

Bywałam i gołębiem, i pomnikiem. Uwzględniając oczywiscie wszystkie miłostki i związki.

Adelo, nie pozwól, żeby cudze guano Cię definiowało.

Może trzeba wziąc porządną szczotę ryżową i wyszorować?
Zreszta - na wszystko przyjdzie odpowiednia pora.
Ja zbierałam się jako pomnik przez kilka lat. Potem kilka razy strzelilam guanem bez zastanowienia. W nosie mam, czy drugą stronę bolało. Pewnie nie, bo nie były to związki wieloletnie. W sumie stwierdzam, że jak poprawiły sie finanse, to i guano straciło na znaczeniu.

Nie myślałam o tym nigdy w ramach rekompensaty. Raczej ponownych porażek. Mojego bm żadna karma nie dopadła, jest nadal w związku z kobietą, dla której mnie opuścił, wprawdzie się z nią nie ożenił, ale mają dziecko. Jedyne co się zmieniło, to jest to, że wiem teraz, że umiem sobie bez mężczyzny poradzić doskonale, nie straszna mi wymiana oleju w kosiarce czy samochodzie.

Moja biografia związkowa jest nietypowa. Bardzo długo byłam sama. Potem przeżyłam kilka bardzo przykrych rozczarowań. Potem zaczęłam zglębiać temat "szczęśliwych singli", poczucia własnej wartości itd. W domu miałam dobry przekaz, jeśli chodzi o radość życia, docenianie tego, co się ma, niegrymaszenie.

To wszystko sprawia, że dziś mam głębokie przekonanie: czy w związku, czy sama, chcę stać na własnych nogach i umieć sama sobie "robić" szczęście. Owszem miewam smutki, ale cieszy mnie byle pierdółka i choć chciałabym związku, nie jest to rozpaczliwie dojmująca potrzeba.

O pomniku pomyślało mi się właśnie: os...wają go, za przeproszeniem, ptaszki większe i mniejsze, ale on stoi dumny i ani myśli się tym przejmować. Robi i wie swoje.

Co do mojego ogródka, jest on dla mnie świetną terapią zajęciową Czasami się ociągam, ilekroć jednak się przemogę, zawsze nagrodą jest cudowne odprężenie i satysfakcja. Oprócz terapii jest też nauczycielem oczywistych życiowych prawd. W ogródku niczego nie można odłożyć na później, do czego mam paskudne ciągoty. Jeśli nie wyplewię na czas, zginą zasiewy. Jeśli nie poświęcę dwudziestu minut na codzienne (albo prawie codzienne) przesiekanie grządek, to za dwa tygodnie będę w pocie czoła przez dwie godziny wyrywać gołymi rękami paskudne zielsko. Niby oczywiste, ale jakie mądre!
Mogłabym napisać jakiś blogowy tekst: "Czego można się nauczyć od swojego ogródka".
W domu zdarzyło mi się kiedyś ususzyć nawet kaktusa (poważnie!), ale lekcja jest oczywista: nie dbasz - nie masz. A ja chcę cieszyć oko moim grudniakami. Mówię więc sobie raz na tydzień: o nie, droga koleżanko, żadne za chwilę. Marsz podlewać!

Odniosę się jeszcze, Adelo, do Twoich wczorajszych słów.
Trudno mi powiedzieć, czy mam silny charakter, ale czasami myślę, że owszem. Powiedział mi kiedyś PP, że mam siłę wewnętrzną - może i prawda.
Wiele rzeczy mam przemyślanych i poukładanych w głowie. Czasem wpadam w zamęt, ale wiem, że prędzej czy później coś mi się z zamętu wyklaruje. Nie boję się swoich błędów, poradzę sobie. Zdarza mi się pytać innych, lecz ostateczną decyzję podejmuję na własny rachunek i odpowiedzialność. I na ogół ta polityka zdaje egzamin.
Dzisiaj znowu odwiedził mnie PP. Trzy tygodnie już wytrzymuje w trzeźwości. Kibicuję mu z całego serca.
Opowiadał, że pierwszy tydzień to była huśtawka nastrojów i wściekanie się o wszystko. Rzeczywiście był wtedy zdrowo stuknięty, chyba to w tym czasie walnęłam go tą nieszczęsną patelnią.
Dzisiaj mu powiedziałam, że choć rozum mówi mi co innego, mówi, że to nie tak - czułam się gorsza od Nowej, że to ona nakłoniła go do leczenia. Powiedział mi na to, że zupełnie nie o to chodzi. Ot, jakiś dogodny moment, sytuacja, kliknięcie jakiegoś brakującego elementu.
Fajnie jest czuć, że choć nie pójdziemy dalej razem przez życie, jesteśmy dla siebie ludźmi bliskimi, zachowaliśmy do siebie szacunek i sympatię. Nie walczyłabym o to, ale jeśli jest - cenię to sobie. To takie.... ludzkie i godne.
Oczywiście nie wiem, jak będzie dalej, ale nie zaprzątam sobie tym głowy. Poradzę sobie.

Syl, bardzo dobrze się czuję. Naprawdę.
Nie jestem aż tak naiwna, żeby się ekscytować jego trzytygodniową abstynencją, ale mam poczucie, że pomimo wszystko zostało między nami coś fajnego i normalnego. Może to się zmieni, ale tu i teraz jest o.k. Dobrze było dzisiaj mieć z kim wypić kawę. Posiedział, pogadał jak człowiek i poszedł do domu.

Nie chwalę tej kobiety ani nie ganię. Siebie też, wiem, nie ma sensu chwalić ani ganić. Ani nikogo z nikim nie porównywać.
Po prostu zaszedł taki, a nie inny splot okoliczności.
Życie bywa tak zaskakujące, że kto wie, może to będzie historia z optymistycznym zakończeniem. A może i nie, ale jest kilka przesłanek, że ma to jakiś potencjał. Bardzo mu "kliknęło" z terapeutą, a i sam może wreszcie do czegoś dojrzał.

Myślę, Syl, że trochę nadinterpretujesz moje słowo "sentyment". Sentyment to ja mam do mnóstwa rzeczy, ludzi i spraw.
Bez związku mogę się obejść, ale nie powiem nie, jeśli spotkam kogoś, z kim mi "kliknie".

Nie jestem nieomylna, nie będę się zarzekać, ale na chwilę obecną czuję, że relacja jest optymalna. Jest przyjazna, ale z takim dystansem, jaki mi odpowiada. Za niego się nie wypowiem, ale chyba też, skoro ją akceptuje.
Rozterki miałam, Wasze rady doceniam, dzięki nim mogłam spojrzeć na sprawę z różnych stron. Nawet jeśli postąpię inaczej niż radzicie, to nie znaczy, że nie wzięłam ich pod rozwagę, że nie były ważne. Właśnie konfrontując różne punkty widzenia, można dojść do własnych wniosków.
Nie myślcie, że Was olewam.

Swoją drogą czasem trudno jest wytłumaczyć i przekazać, co się czuje, to bywa skomplikowane, nawet sprzeczne.
Kiedyś mi się wydawało, że jak ktoś w czymś mi podpadł, to nie "powinnam" w ogóle go lubić, a złapałam się na tym, że choć np. nie podobały mi się pewne zachowania bratowej, to nie wykluczało tego, że jest uroczą, życzliwą ludziom, niesamowicie ciepłą osobą i za to ogromnie ją lubię.
Mogę nie tolerować alkoholizmu PP, ale wiem, że z żadnym facetem tak mi się fantastycznie  nie gadało jak z nim, że bardzo cenię jego inteligencję i parę innych cech. No, lubię go, choć na pewne rzeczy nie wyrażam zgody.

Ale nie bierz takiego, co się mieści w torebce! To jest pomyłka, nie pies.
Weź takiego co lubi jeździć koleją.
Co w ogóle lubi jeździć
I umie zachować się na randce.

Możesz zaplusować. Ten facet jest taki wrażliwy kocha zwierzeta!!! łŁał!!! Strzelisz fotę z psiakiem na portala i dziewczyny będą piszczeć. Zastanów się. Piesek koniecznie z bidula.

To nie działa Zresztą można sobie zrobić zdjęcie z psem sąsiadów i wyjdzie na to samo.

W ogóle nie stosowałem żadnych podstępów.

Jak bym sobie dodał ze 20 cm to by podziałało na pewno

Lifting to przecież zrobisz w każdym programie do obróbki zdjęć

No lifting łatwiej wytłumaczyć, niż centymetry

Przyszło mi do głowy, że napiszę, że w rzeczywistości jestem wyższy, ale wrodzona skromność nie pozwala mi podać prawdziwego wzrostu, bo nie chcę, żeby laski leciały na moje centymetry

....i jeszcze Ci się poduszka odbiła

2 cm to żadna różnica. Ja mówiłem o 20

Wysłałem Ci obiecane zrzuty Dzisiaj już można korzystać z tej strony.

Hmmm... Jak cicho... Wszyscy w pracy siedzą

Morsowanie na sucho, czy na mokro ? Bo ostatnio w tv pokazywali, że modne jest też takie na sucho.

Nie, na sucho to pokazywali grupę ludzi, którzy po prostu rozebrani, ale w ciepłych butach, czapkach i rękawiczkach maszerowali sobie np. po lesie. W plecakach mieli na wszelki wypadek ciepłą odzież i coś ciepłego do picia w termosie.

Może są na fejsie jakieś grupy i można się podłączyć.
Krioterapię też kiedyś przerabiałem Ale teraz nie wiem czy to nie pozamykali.

A nie ma jakiejś koleżanki też chętnej ? Byłoby raźniej. Albo córkę wziąć

"Mamo zwariowałaś ??"

Pewnie to samo Poza tym on nie ma w ogóle tkanki tłuszczowej, więc zamarzłby momentalnie.

Nie wiem ile mój waży, ale też chyba coś koło tego

Jakbym zgadł. Mówi, że się dawno nie ważył, ale gdzieś koło 55.

Ale po takiej kąpieli jaka witalność jest! No i trzeba dobrze się potem ogrzać.:)

Tak, ale nie mogła zapisać, zaraz to sprawdzę.

Tak no tyle. Nie zapisało się. Jutro powtórka.

Symbi przecież Adela jest dorosłą dziewczynką i nie potrzebuje takiej propagandy. Starszy facet przy młodszej kobiecie zażywa tabletki na "konara" ze zwykłego strachu To nie jest kwestia tego kto jak na kogo działał. To nie jest tak, że młodsze działają, a starsze nie. Albo, że te świeżo poznane działają, a wieloletnia żona już nie. Tu nie ma jednoznacznego przełożenia. Wszystko jest indywidualne.

Misnix, myślę, że komentarz Adeli mówi sam za siebie. Nie ma jednej, objawionej prawdy.

Ok no, dobra, chciał dobrze wypaść przed dziunią. To naturalne, poniekąd. Ale jeśli chodzi o wzwody  to nie było wcale źle, a nawet powiedziałabym że zaskakująco dobrze. Dlatego trochę zdziwił mnie widok tych tabsów.
A stwierdzenie Symbi po prostu mnie połechtało.