Samotnosc - Netkobiety.pl

@All Matrix co do przykładu to np. poszukiwanie miłości zamienić na dobrze się dopasować i będzie fajnie jak niżej opisała to Capricornus .

-------A właśnie dlaczego nie można być z kimś dla samego "bycia"? Wiadomo, nie chodzi o zapełnienie jakiejś pustki, spełnienie pewnego obowiązku społecznego. Ale czyż nie jest miło mieć u swojego boku kogoś, kto jest naszą bratnią duszą, z kim przyjemnie spędzać czas, kto nas pociąga intelektualnie i fizycznie i kogo zwyczajnie lubimy?---------

i właśnie tu jest pies pogrzebany. Szczerze wolałbym być z 18 latką która skończyła liceum, nie ma kasy, doświadczenia życiowego itd. ale z miłości niż z super dopasowaną do mnie silną, zaradną, ustawioną kobietą która będzie bratnią duszą żeby razem iść przez życie jako bratnie dusze. Po pierwsze uwierałoby mnie to i nie mógłbym dać temu komuś 100% siebie i bym go krzywdził. A po 2.. i chyba to wszystkie przyznacie zaraz można zmienić zdanie na 2 opcje ale według mnie trzeba po prostu przeżyć swoje w związkach czy w życiu np. długą samotność żeby to zrozumieć i na to pójść.

@Capricornus Po 10 latach związku uznaje się automatycznie zaliczenie egzaminu wiedzy na 5

Facetów którzy nie znają swoich wad i problemów i nie mówią o tym jasno to trzeba omijać szerokim łukiem

Może coś w tym sabotowaniu jest. Ale tak jak napisałem wyżej chyba muszę sam przeżyć coś i przejechać sie na tym czy nawet stracić wiarę w tą miłość żeby pomyśleć inaczej. Teraz jak bym się zmusił do zmiany poglądów na siłę to skrzywdziłbym kogoś bo bym żył wkurzony że musiałem z czegoś zrezygnować. - choć wiem że mogę nie mieć racji i tak to życie w praktyce nie wygląda to na razie wierzę w miłość, chce czuć że spełniam marzenia i z niej chcę mieć motywację właśnie z tego żeby stworzyć związek na 100 lat : )

@aniuu1

Szybkie znajomości w rozrywkowym celu a nie te na serio, bycie żeby było fajnie... raczej nie potrafiłbym potem powiedzieć komuś kogo będę kochał że żyłem sobie przygodnie, bo jeśli coś wymagam od kogoś to i od siebie. I jeśli już zacząłbym traktować tak życie to nie byłoby powrotu to tych ideałów co teraz bo to by była hipokryzja.

no właśnie takie poważniejsze kroki to już nie do sprawdzania siebie tylko tworzenia tego właściwego nowego życia.

Tak piszę że odpisuje danej osobie ale to tak dla porządku

Nie wiem czy się zgodzicie, ale tak na podsumowanie tego co wszystko wyżej.. uważam też że dla osoby którą się pokocha będzie się w stanie porzucić poglądy, ideały, wymagania i tak to się chyba skończy coś przeczuwam : )

@Matrix

””hmm inne poglądy i brak akceptacji moich, inne cele i wizje związków, wyraźne odczucie że nie traktuje mnie choćby trochę inaczej niż innych facetów, fakt zerwania z narzeczonym i próba pocieszenia się mną, czasem po prostu to nie to a czas różnie czasem po 2 tygodniach a czasem po roku dwóch samej znajomości gdzie myślałem a może coś a potem się okazywało że nie : )””

Tylko nie każ mie tego segregować w tabelki z datami : ) Może i popełniam gdzieś błąd.. o ile w ogóle można mówić o błędach w poglądach. Jeden będzie chciał zamieszkać z kimś dopiero po ślubie, jeden szukał uczucia a jeden wrażeń i licznego towarzystwa.. i każdy może być szczęśliwy jak znajdzie to czego szuka.

Nie lubię dywagować na sytuacje z kimś związane bo to trochę plotkowanie i nie fair i trudno bez kontekstu cokolwiek wywnioskować. ale ok. Cele i wizje związków - Moja wizja partnerstwa kontra wizja facet utrzymuje. Pogląd bez 180 cm nie ma szans bez 10k pensji nie ma szans itd. Relacja bez zaangażowania gdzie przyjaciółka wie więcej niż facet i jest tylko dobry na wyjścia...

Niepoprawne wymagania... tak, mam uczucie z obu stron, taki sam cel w życiu i poglądy na kluczowe sprawy i ogólne przynajmniej dopasowanie żeby się nie zjeść : ) Do takich niepoprawnych wymagań się przyznaję  : )

Hmm źle to rozumiesz i odnosisz to do mnie nie tak jak trzeba. Dlatego nie lubię rozmawiać personalnie, bo jest wiele rzeczy w moim życiu których nie powiem publicznie a które tworzą kontekst, a w to co mówię po prostu nie wierzysz mi na słowo i masz rację bo nie masz wszystkich informacji i trochę sprzecznie to wychodzi. I musiałąbyś mnie dobrze poznać żeby cokolwiek o mnie powiedzieć.

Więc może jak już to lepiej wróćmy do ogólnych idei. I żeby nie było tak też można poznać różne zdania osób na pewne sprawy.

Co do mojej osoby jeszcze... Akurat mam pogląd o partnerstwie i równości, ale mam też pogląd że w razie problemów to  facet powinien zapewnić byt i kasę rodzinie itd. i opiekować się tym całym partnerstwem. Może popełniam błędy ale nie można mi zarzucić że się nie staram albo mam jakieś powierzchowne wymagania.

Chodzi mi o podejście. Mogę zrezygnować ze swoich wydatków i kupić kobiecie co chce, serio. Ale jeśli rozumie że ciężko na to pracuje i przynajmniej zapyta czy tej kasy nie potrzebuje na coś innego. I chodzi mi dokładnie o coś innego - NIE o wygląd, kasę, wiek i cały ten cyrk itd. Tylko o uczucie do mnie, o zrozumienie, szczerość, o chęć. Takich osób jest ekstremalnie mało bo dla większości liczy bardziej samo życie niż 2 osoba (nie oceniam) i tyle.

Serio uważasz że jak będziesz wymagała kasy to się będzie bardziej starał?  Takim facetom zależy na otoczce i gonieniu króliczka i potem nie dziw że zostawiają te kobiety jak znajdą sobie innego króliczka z większymi wymaganiami którego będą gonić...

W dużej części trafne z którymi się też zgadzam. Tak, masz też rację że twierdzisz że gdzieś leży problem i podejrzewam co to jest. Dlatego nie warto tracić na mnie czasu : ) btw. To pewien mechanizm psychologiczny cechujący wąską grupę osób dający możliwość do ponadprzeciętnej miłości ale też pod pewnymi warunkami + moje usposobienie romantyczne + skomplikowane życie prywatne = 0,0001% szans na miłość, choć z 2 strony jeśli się trafi będzie nie do złamania.. taki życiowy va banque..

Ktoś kiedyś fajnie powiedział że partnerstwo to nie dawanie co miesiąc po 3000 zł równo do słoika tylko staranie się w takim samym stopniu przez miesiąc o byt związku i wkładanie w to takiej samej energii. Coś w tym jest moim zdaniem i to klucz do przeżycia całego życia razem.

Coś czuję że Ci się zmienią poglądy po pewnym czasie : ) ale na razie kumpel ok. : ) Mając 28 lat nawet po długoletnim związku chyba nie można zamykać sobie drzwi do miłości tak całkiem

Tak sobie podczytuję ten temat i widzę parę ciekawych wątków

No właśnie, podajesz mieszankę pewnych swoich cech ("mechanizm psychologiczny", "usposobienie") i sytuacji zastanej ("skomplikowane życie prywatne"), których koincydencja prowadzi wg Ciebie do drastycznego zmniejszenia szans na ułożenie życia po Twojej myśli.

Zwróciłem na to uwagę, bo nieraz myślę o sobie w podobnych kategoriach - mam wrażenie, że pewna stagnacja i trudności w poprowadzeniu życia prywatnego we właściwą stronę są właśnie efektem "niekorzystnego" złożenia iluś cech usposobienia, warunków i możliwości płynących z otoczenia i ogólnie pojętego sposobu życia. Nurtuje mnie pytanie, czy jest sens analizować sytuację pod względem takich właśnie "niekorzystnych zbiegów okoliczności" - patrząc w ten sposób też mam wrażenie, że moje szanse na pozytywną zmianę to jakiś ułamek procenta na poziomie 5 czy 6 miejsca po przecinku

A tymczasem jest jeszcze jedna zmienna - przecież określona cecha charakteru, zachowania czy wyglądu może być nieatrakcyjna dla części, albo nawet większości kobiet, ale dla innych będzie bardzo pożądaną wartością i dużym argumentem na plus. Pojawia się pytanie, czy realne jest trafienie na osobę, której akurat ten konkretny zestaw cech "podejdzie" - i znów, ze statystycznego punktu widzenia wydaje się to mało prawdopodobne. Tylko, że życie to nie tylko statystyka, a w związku nie chodzi o dopasowanie w 100%, tylko o pewien poziom tolerancji i kompromisu - jeżeli "zaiskrzy" to wiele rzeczy można przepracować, zaakceptować albo dopasować

Mogłabyś rozwinąć tę myśl?

Też jestem spod tego znaku, stąd było pytanie.

Napisałem o uniwersalnej i oczywistej rzeczy - prawie każda cecha (z wyjątkiem jakichś skrajnych) może być różnie odbierana przez różnych ludzi, jedni ją lubią i szukają jej u innych, inni nie tolerują, jeszcze innym jest obojętna. To stwierdzenie chyba nie wymaga potwiedzenia linkiem do pubmedu?

Toż przecież wyraźnie napisałem, że moje subiektywne odczucia "niskiego procenta szans powodzenia" to jedno, a zupełnie czym innym jest spojrzenie z realistycznego punktu widzenia i uznanie, że w związku nie chodzi o 100%-owe dopasowanie wszystkich cech, bo to mało realne

Po prostu - można odczuwać jedno, mieć konkretne przekonania i jednocześnie zdawać sobie sprawę, że są one błędne. Tym się różni wiedza i racjonalizm od uczuć/odczuć, które nie są wiedzą właśnie przez subiektywizm. BTW, gdyby każdy kierował się w pierwszej kolejności faktami, a potem uczuciami, to na tym forum byłoby zapewne 45x mniej postów

W sumie fakt. Uff, bo już myślałam, że rozmowa będzie w narracji utyskiwającej. Czyli problemu nie ma Chyba, że jednak jest?

Hej Raczej wyrażacie się mało konkretnie Patrz: niżej

Pewien mechanizm pod pewnymi warunkami

Jest dużo blondynek na świecie. Jak również kobiet o rozmaitych zestawach cech, do wyboru, do koloru. Twierdzenie, że coś jest niemożliwe, poznawszy raptem mały odsetek kobiet, jest błędem. Tako rzecze uparty Koziorożec

Można snuć wiele hipotez dotyczących zaistniałego stanu rzeczy, ale my, forumowicze, bez znajomości szczegółów, niekoniecznie dobrze Ci doradzimy. Skoro ciągle jesteś "friendzonowany", to albo jesteś nieatrakcyjny (aczkolwiek to kwestia gustu, więc wątpię) albo masz jakieś nieprzepracowane schematy z dzieciństwa/myślowe, które wymagają psychoterapii (schematem jest już nawet to, że wpadasz tylko do "szufladki" przyjaciela) albo poznałeś zbyt mało kobiet i za szybko się poddałeś albo jesteś zbyt miły, za bardzo angażujesz się na początku, podajesz całego siebie na tacy, osaczając tym samym drugą osobę.

Obstawiałabym jednak jakieś schematy, ponieważ sytuacja ciągle się powtarza.

localhost jakbyś opisał bliżej te sytuacje, to może ktoś patrząc na to z boku coś by mógł podpowiedzieć. Z tym dobieraniem się w pary to często tak jest że ci, których chcesz Cię nie chcą i vice versa :-( Dopasowanie nie jest łatwe. Nawet jeśli teraz ci się nie udaje, to za jakiś czas się to może zmienić. Bo Ty się zmienisz pod wpływem swoich doświadczeń a i kobiety też się zmieniają, weryfikują swoje priorytety, cele, obraz tego jak relacje z różnymi osobami wyglądają.. Mam koleżanki, które związały się z zupełnie innym typem osoby niż ten który interesował je jak miały 20-30 lat. I są szczęśliwe. Dobrze jest mieć jakieś doświadczenia, słuchać tego co mówią kobiety (nie żeby się zmieniać pod wpływem każdej opinii, ale być otwartym na jakieś zmiany)

i już prawie jesteśmy w domu doświadczenia, preferencje, sytuacja z brakiem możliwości poznawania nowych osób np. covid/małe miasto, cechy charakteru, przekonania, ograniczenia itd. to wszystko składa się czasem trudną i bliską 0 sytuację pewnie że byłoby łatwiej być typowym sebixem któremu wszystko pasuje ale nie ma tak łatwo - i fakt, nie ma rzeczy niemożliwych, tu się zgadzamy.

Hej co dobrego u Ciebie : ) nie ma to jak przeczytać mądre słowo z rana : )

Piotr, pytasz w kontekście samotności? Mnie się daje we znaki ostatnio. Kilka razy się spotykałam z jednym kolegą z zajęć (10 lat młodszym), nic z tego nie wynikło w każdym razie. Fajnie było pochodzić na kawkę, potańczyć, nawet jakaś chemia była. Ale on na zupełnie innym etapie a ja weszłam powoli w rolę mentora.
Stworzyłam sobie znowu konto na sympatii, by zobaczyć kto jest. Mam trochę inną strategię działania niż wcześniej. Kolejne podejście :-p Na wiele nie liczę, wiem mniej więcej czwgo się tam można spodziewać :-p Może życie mnie tym razem zaskoczy. Ciekawe ile tam wytrzymam. Zwykle po kilku interakcjach mam już dość i zaczynam wątpić w ludzi ;-p

Moja rodzona bardzo dorosła siostra ma męża z sympatii

Nie no nie martwię się :-) Ja nie widziałam tego, jako nic poważnego. Ale na początku fajnie mi się z nim spędzało czas.. Tylko już nie chcę. Wolałabym poświęcać czas na relację, która rokuje :-)
Czułam się samotna, to postanowiłam, że jednak sprawdzę co tam na sympatii piszczy. Zaczęło się lepiej niż sądziłam :-) Zobaczymy.. Na tym etapie zdanie na temat osoby szybko się potrafi zmienić

localhost - słuchaj co mówią kobiety, z którymi się spotykasz, co im przeszkadza, czemu się wycofują, jaki feedback dają. Szczególnie jak pewne rzeczy zaczynają się powtarzać. Moim zdaniem warto się temu wtedy przyjrzeć.

Robi wszystko, żeby zatrzymać przy sobie, ale finalnie nie zatrzymuje przy sobie... Czyli coś jest nie tak. Ciekawe, po czyjej stronie?

Dalej nie odnosisz się do tematu psychoterapii. Via forum nikt dobrym psychoterapeutą nie będzie.

Generalnie same sprzeczności widzę. Niby chcą Cię poznać, zatrzymać, ale jednocześnie za mało osób chce Cię poznać... Więc chyba logiczne, że musisz poznawać więcej kobiet? Inicjować kontakt, zagadywać? Albo ja jestem na bakier z logiką. Możliwe.

Nikt nie mówi o pójściu do pierwszej lepszej osoby, bynajmniej ja o tym nie mówiłam. Od samego myślenia nad psychoterapią nic się nie zmieni.  Robisz rekonesans i wybierasz psychoterapeutę. Tylko tyle i aż tyle.

Jeśli liczysz na to, że ktoś operując ogólnikami, poda Ci możliwe hipotezy, to powodzenia Takie działanie po linii najmniejszego oporu, coby nie podjąć pracy nad sobą To ironia, ale nie bierz do siebie Po prostu tą pracę trzeba podjąć.

tak, takie marnowanie trochę czasu sobie szans i 2 osobie też jeśli ma nadzieję, lepiej przerwać. Oo czyżby miłość od 1 wejrzenia? to by było coś : ) choć fakt, w sieci może coś się bardzo szybko zmienić.

@Mahika ale super, a zdradziła tajemnicę jak to zrobiła? to szybko poprosimy tutaj o ujawnienie :-)

My z tym młodym poznaliśmy się dzięki wspólnemu hobby. Te spotkania jakoś naturalnie wyszły. Nikt nic nie obiecywał, po prostu tak wychodziło, że spotkania wyglądały trochę jak randki. Rozeszło się po kościach, jak się lepiej poznaliśmy.

Bez przesady z tą miłością ;-) Tak spodobał mi się. Jak tylko go zobaczyłam, to pomyślałam, że coś z tego może być :-)  Czy będzie to zobaczymy :-) Jak będzie szansa, to zabiorę go z tego portalu ;-) Z wiekiem coraz bardziej ufam intuicji. Myślę, że spora szansa, że na żywo mi się też spodoba, a czy ja jemu to nie wiem. Trochę się tego obawiam. Faceci bardzo różnie na mnie reagują. Zdecydowanie nie jestem z tych osób, które podobają się wszystkim.

Normalnie Bywała na Sympatii, widziała kogo szuka, chodziła na randki i wychodziła takiego jednego. Siostra po 40tce, rozwiedziona od lat, on również. Udało im się, ale też włożyli w to trochę pracy i sporo "chwastów" musieli przesiać

--------------
Jeśli posługujesz się cytatem, rób to, proszę, w sposób, który nie będzie budził wątpliwości, które słowa są Twojego autorstwa, a które pochodzą z czyjejś wypowiedzi. W tym celu możesz użyć tagów 'quote' lub posłużyć się cudzysłowem. Tym razem Twój post edytowałam, ale w przyszłości proszę o stosowanie się do tej zasady.
Z góry dziękuję i pozdrawiam, Olinka

Chyba nie do końca rozumiem do czego to konkretnie odnieść

W przyszłym tygodniu, nie mam zamiaru z tym dalej zwklekać.

No tak, przecież Ty też koziorożec, ja koziorożec... właśnie sobie przypomniałem, jak wyglądają starcia "prawdziwych" koziorożców na górskich stokach

Bardzo na to liczę, jak wyjdzie w praniu - zobaczymy, ale staram się być dobrej myśli

Serio, Ty też jesteś "nasz człowiek"?

A, dziękuję bardzo

Uśmiech aż sam ciśnie się na usta  Niedługo Koziorożce zdominują wątek :d

Co w sobie lubicie najbardziej, a czego nie? (być może niektóre z cech Koziorożców sprawiają, iż czują się one samotne, oczywiście według horoskopów tak jest, ale każdy Koziorożec jest inny, nie wszystkie stronią od ludzi).

Jak tak pomyślę o sobie w kontekście znaku zodiaku to nie lubię tego, że sprawia mi problem dostosowywanie do nowych warunków i potrzebuje czasu, żeby wszystko przetrawić i ostatecznie zaakceptować, sztywność w obejściu, przesadna uczciwość- wolę najgorszą prawdę i wygłosić i usłyszeć, irytuje mnie jak coś przychodzi za łatwo, a z tego co mi się podoba to cenienie odpowiedzialności i wartości pracy jako cech przydatnych społecznie i świadczących o wartości człowieka... a wracając do tego co jeszcze mi się nie podoba mimo pozornej oficjalności duża chęć do zabawy (w sensie skrywanie tego czyli brak luzu), zbyt duże wymagania i chęć do tego, by mieć ostatnie zdanie. Także uczucie samotności i niezrozumienia... które też do samotności prowadzi i u mnie występuję. Ale ja nie traktuję tej samotności jako coś złego- ja to nawet lubię.

Edit bo wyszły gorzkie żale- mimo oschłości względem otoczenia lubię w sobie praktyczność i samowystarczalność. Lubię to, że zawsze trzymałam swoje uczucia pod kontrolą i nie zabiegałam o względy płci przeciwnej. Lubię swój chłód uczuciowy, choć teoretycznie powinien stać w sprzeczności z moją emocjonalnością, bo akurat emocje w  Koziorożca ni jak się wpisują. Dziwny misz masz mam pod tym względem A i taką twardość lubię w podejściu, typu "Co mnie nie zabije to mnie wzmocni". To też mi zahacza o koziorożca.

Ja po pierwszym spotkaniu i bardzo pozytywnie. Zdecydowanie rokuje. Pierwszy raz tak mi się trafiło. Nie, że jakieś wielkie uczucie i szał od początku, ale ja już mniej więcej wiem kogo szukam i on się wydaje taką osobą. Z tego co wcześniej widziałam na tych portalach (ale też w życiu) to znaleźć taką osobę w tym wieku wcale nie jest łatwo, a raczej jak wygrana na loterii, więc czuję się szczęściarą :-). Ja bym go nie znalazła, bo on na sympatii jest ukryty, bo nie chce aby ktoś go zaczepiał, a ja też po stworzeniu profilu większość czasu byłam ukryta, bo nieco przytłoczyła mnie ilość wiadomości, które tam spływały i osób, które oczekują, aby im odpowiedzieć. Na razie postanowiłam się na nim skoncentrować. Byłoby super, gdyby coś więcej z tego wyszło.
Przegadaliśmy wczoraj na spotkaniu 5 godzin i myślę, że mamy wiele wspólnego :-) On jest wolny, nigdy nie był żonaty, nie ma dzieci, nie pali, nie przesadza z alkoholem, ma dobrą pracę, wydaje sie  szczerym, spokojnym, poukładanym człowiekiem i szuka związku. Prawie 40 lat. I się sobie podobamy :-)
Chyba szczęście się do mnie uśmiechnęło :-)

Może warto posłuchać i zastanowić się co im nie pasowało. To może być cenna informacja zwrotna odnośnie co nie działa w twoich relacjach. Poza tym czasem warto rozejrzeć się za innym towarzystwem, gdzie Cię zaakceptują

To akurat nie jest żadna wada, niektórzy właśnie wolą introwertyczki. A zainteresowania - jeżeli w ogóle są to to już samo w sobie jest dużą zaletą. Coraz mniej ludzi naprawdę się czymś interesuje, przecież w związku nie jest powiedziane, że wszystko trzeba od rana do nocy robić razem

I to jest klasyka. Ludzie, którzy uciekają od problemów, nie rokują dobrze na związek, bo est duże prawdopodobieństwo, że w przypadku pierwszej trudności zastosują taktykę "cała wstecz", zamiast pomóc i przejść razem przez zawieruchę.
Reasumując - w tych przypadkach o których piszesz to akurat nie masz czego żałować, nic nie straciłaś

Takich osób jest wiele. Nie wiadomo, gdzie ich szukać, bo... większość się chowa w swoich "norkach"