Trudny dylemat- totalna pustka - Netkobiety.pl

Odradzam mszczenie się na niej. Ani nie da Ci to satysfakcji ani jej nic nie uzmysłowi. Wiem, że czujesz się oszukany i zły na nią za te wszystkie lata, jednak najlepszym rozwiązaniem jest nie dawanie jej żadnej amunicji by Cię później mogła gnębić.

Uwierz mi, takie osoby potrafią się ohydnie mścić. Poniewaz za żadną cenę nie są w stanie zrezygnować ze swojego wyidealizowanego obrazu siebie, slowa prawdy je tylko zmobilizują do ataku. Obsmarowanie przed znajomymi to pikuś w porównaniu do tego, co ona jest w stanie zrobić. Przecież ona może bezpodstawnie Cię o coś oskarżyć, zniszczyć w pracy, zrujnować Ci reputację. Ja nie żartuję.

Ja bym absolutnie się z nią nie spotykała na żadną konfrontację. Przegrasz i jeszcze zrobisz sobie mega wroga.

Ulle, dziekuję za wyjaśnienie. Absolutnie się z Tobą zgadzam.

Poza tym Autor powinien zrezygnować z jakiejkolwiek finalnej, wielkiej rozmowy. Tak jak piszesz, jemu sie wydaje, że przebiegnie ona w zadowalający dla niego sposób- dogryzie jej, powie jej prawdę, wygra coś- kiedy z największym prawdopodobieństwem ona już uknuła w jakie miejsca go uderzyć i tak go sponiewiera, że do domu będzie się wlec, nie iść. Jak to mówią, z psycholami się nie dyskutuje, bo sprowadzą cię do ich poziomu i pobiją doświadczeniem.

Tak jak obiecałem- wracam z tematem. 3 tygodnie totalnie odpocząłem od związku, zero kontaktu. Doszedłem do ładu i składu. Życie znowu wydaje się jakieś lepsze.
Sprawy zawodowe prostują się, poucinam kontakty z osobami dla mnie niezbyt dobrymi, chociaż to 20 lat znajomości.
Postawiłem na osoby empatyczne, które lubiłem zawsze i mogłem liczyć na ich wsparcie. Odbudowuje z nimi utracone długoletnie kontakty.
Dowiedziałem się też, że dawała niedwuznaczne im aluzje. Wychodzą brudy, gdzie moi znajomi powiedzieli, że proponowała komuś seks lub komplementowała mojego przyjaciela.
Potraktowali to, że była pijana i nie wiedziała co mówi. Zbyli to śmiechem. Mnie to tylko utwierdziło jeszcze bardziej, że znalazłem się w chorej relacji z kobietą- narcyzem.
Pomogło mi to wyzbyć się jakiegoś poczucia winy itd.
Dziś chociaż mineły trzy tygodnie inaczej na świat patrzę, z optymizmem i czuję taką wolność co od wielu lat nie czułem.
Przede wczystkim błogi spokój.
Powiedziałem jej, że wyjeżdza na leczenie i dzięki temu narcyz nie upomina się o swoją ofiarę. Biorę leki, zaczynam za kilka dni wizyty u psochologa.

Została jednak najgorsza rzecz czyli zamknięcie związku. Będzie mnie napastowała- to normalne jak wyczytałem u osób z zaburzeniem osobowości.
No i nie wiem jak się od tego już na dobre odciąć. Czy spotykać się z nią i powiedzieć, że jest zaburzona i zakończyć to. Czy udać wariata, że ze mną jest bardzo źle i nie chcę jej skrzywdzić, bo mam zaburzenia psychiczne i mogę zrobić jej krzywdę. Zupełnie nie wiem co zrobić dalej i jak to zakończyć. Każde wyjście wydaje się złe.

Myślę, że na tym etapie nic mi nie grozi i już nigdy nie powróce do tego związku.
Zauważyłem swój problem i ciężko pracuję- otwieram się na swiat, spełniam swoje pasje, a jednocześnie mam świadomość, że na świecie jest 15% psychopatów różnego rodzaju.
Dostrzegłem tego typu zaburzenia-większe lub mniejsze u znajomych, którzy lgneli do mnie i wyssysali ze mnie energię. Zrywam całkowicie kontaktu- wolę mieć 2 przyjaciół/przyjaciółkę niż kolejne osoby, które mogą mnie krzywdzić. Zmieniłem trochę życie/przewartościowałem pewne sprawy i ciężko pracuje nad sobą, aby nigdy więcej nie dopuścić do siebie tego typu osób.
Te  3 tygodnie dla mnie były mega ważne i pozwoliły mi spojrzeć na siebie i świat zupełnie inaczej.

Czasem tylko wracam pamięcią do przeszłości i widzę to byłą moją dziewczynę jak siedzi na krześle podkurczona i taka biedna, wymęczona i słaba.
Jednak wiem, że to była gra i już się od tego odłączyłem. Nie czuję w ogóle nienawiści/złości- tylko smutek, że tyle lat tkwiłem w tym.

Pozostaję mi tylko wykonać najtrudniejszy krok czyli pożegnać ją ze swojego umysłu/ serca oficjalnie. Nie wiem niestety tylko jak to zrobić.
Czy nic nie pisać i zupełnie się odciąć- wiem, że będzie mnie nękała i śledziła, bo będzie chciała się dowiedzieć co się ze mną dzieje i dlaczego nie mam kontaktu.
Czy postawić sprawę twardo i powiedzieć, że jest zaburzona i jedyny ratunkiem jest dla niej zrozumienie tego i pójście do psychologa ze szczerą pracą nad sobą, a nie iluzją i grą.
Czy udać wariata jak pisałem wyżej?

Są jakieś tajemnice i wiem,że może mi zaszkodzić i będzie się mścić czy sama czy przez swoje małpki....
Jestem na to gotowy, ale nie wiem jak najbardziej bezboleśnie wyjść z tej relacji.
Jestem w zawieszeniu, a chciałbym już zakończyć to i całkowicie odciąć się na dobre.
Co możecie mi doradzić? Które wyjście z Waszego doświadczenia będzie dla mnie najmniej bolesne?

Raz jeszcze dziękuje Wszystkim nad pochyleniem się nad moim problemem i bezinteresowną pomoc. Z całego serca dziękuje

Powiedziałeś jej, że jedziesz na leczenie i w związku z tym ona przez trzy tygodnie nie odzywała się do ciebie. Zdajesz sobie jednak sprawę z tego, że nadszedł moment na oficjalne zakończenie tego cudownego związku. Nie wiesz tylko, jak to zrobić, bo chciałbyś zrobić tak, by w razie czego ona nie mscila się na Tobie.
Kacper, nie rób nic, bo tylko się ośmieszysz, jakbyś z choinki się urwał. Nie miałeś z nią żadnego kontaktu przez trzy tygodnie i naprawdę myślisz, że ona jeszcze nie załapała, że to koniec? Śledzisz jej poczynania wśród znajomych i wyobrażasz sobie, że nikt o niczym jej nie powiedział?
Przecież ona doskonale wie o tym, że nigdzie nie pojechałeś, tylko siedziałes w domu i bóg wie o czym myślałeś. A do pracy przez ten czas nie chodziłeś?

Coś mi się wydaje, że to raczej nie ty masz z nią problem, tylko ona z Tobą. Jestem pewna, że dla niej rzecz dawno już jest skończona, ale według Ciebie ciągle jesteście w związku. W jakim wy jesteście związku? Ona z tobą czy ty z nią?
Chcesz się wyrwać jak filip z konopi, to umów się z nią na spotkanie pożegnalne i powiedz jej, że dopiero teraz troszkę się uspokoiłeś odkąd ona od ciebie odeszła, że przemyślałeś sprawę i doszedłeś do wniosku, że faktycznie miała rację, bo ciężko było z tobą wytrzymać, że przez te kłopoty i cały czas mów do niej tak, żeby ona myślała, że zerwanie wyszło od niej. Ze spędziłeś z nią wspaniałe chwile, że dała ci szczęście, ale ze rozumiesz, że dalej nie mogła z tobą być. Życz jej szczęścia i jak najszybciej oddal się od niej.

Nie mów jej, że jesteś zaburzony, pisałam Ci o tym wcześniej, żebyś nie dawał jej instrukcji obsługi twojej osoby.
Nie mów jej, że to ona jest zaburzona, bo jeszcze dostaniesz liścia w twarz. To czy jest zaburzona, czy nie jest to jej sprawa, a tobie guzik do tego. Pilnuj swojej głowy a nie jej.
Jeśli uda Ci się sprawić, że ona uwierzy w to, że ty naprawdę uważasz, że to ona z tobą skończyła, wówczas podrasujesz jej ego i może potem nie będzie miała ochoty na to, by się na tobie mścić. Badx po prostu mądra szyją, która zakręci głupia i próżna głową narcyzki.

Jednak najmądrzej zrobisz, jeśli pod żadnym pretekstem nie będziesz doprowadzał do spotkania z nią. Koniec to koniec. Zapewniam cię, że zrozumiecie się świetnie i to bez słów.

Uwierz mi, że ciesze się, że się nie odzywa. Jak nie ma kontaktu to czas pomaga i blakną te wspomnienia i emocje. Nie ma też poczucia winy, która siedziała we mnie.
Najchętniej chciałbym, aby się nie odzywała, ale osoby narcystyczne z tego co czytałem wracają. Chciałbym mieć już tak oficjalnie spokój i zacząć żyć pełną parą.
Boje się, że wróci i będzie to dla mnie bolesne.Jednego jestem pewny, że nie ma już powrotu. Temat zamknąłem i chciałbym, aby znikła z mojego życia.

Jak człowiek empatyczny jest mi żal jej- choćby była diabłem wcielonym. Mam tak, że nie uciekam z trudnych sytuacji, a chciałbym powiedzieć jej żegnaj i tyle.

Dziękuje. Nie ma takiej pustki i nie ma złości też. Zająłem się swoim życiem, sportem i pracą. Jestem cały czas na tabletkach, więc to może też mieć wpływ.
Na pewno wzloty i upadki będą, ale odzyskałem siebie. Czuje się spokojniejszy, częściej się uśmiecham. Na dawnych zdjęciach miałem cały czas smutną, zmęczoną minę chociaż to był odpoczynek. Teraz to widzę. Przeżyłem duży szok, ale porządkuje życie, znajomości. Czuję się jakbym zaczął życ na nowo- i to jest piękne. Bez stresu, bez pośpiechu. Jest mi lepiej, choć czuć samotność.
Mam teraz więcej czasu i nie wiem co z nim robić. A nie lubię siedzieć w domu, więc szukam zajęć.
Przyjaciele- choć niewielu ich jest bardzo mi pomogli i mnie wspierają. Całe życie się zmieniło i wiem,że na nich mogę liczyć i mnie nie skrzywdzą.
Dziewczyne zostawiłem już i chciałbym tylko to zakończył jak pisałem wyżej, aby mnie nie nękała i wiedziała,że nie będę jej ofiarą. A co dalej z tym zrobi to nie moja sprawa.

Zdjęcia i pamiątki już wyrzuciłem. Ja szukam rozwoju i pracuje nad sobą. Wiem, gdzie leży mój problem i nie da się go załatwić w tydzień czy dwa. To proces i to potrwa, więc nie jestem pewny,że wyszedłem już ze wszystkiego i teraz jest super. To długa praca, stąd liczę też na wsparcie psychologa.

Różne trudne chwile miałem, ale to był zdecydowanie najtrudniejszy etap mojego życia. Słońce powoli wychodzi zza gęstych chmur

Ulle nie próbowała, bo wie, że jestem nieosiągalny. Nie mam dostępu do świata Tylko taki wybieg uchronił mnie i przez ten czas doszedłem do siebie o tyle o ile.
Jestem dumny z siebie dziś, bo wykonałem tytaniczną pracę i dziś jestem gdzie indziej niż 3 tygodnie temu. Oczywiście dalej będę pracował i nie jest łatwo- raz lepiej a raz gorzej, ale wszystko sobie uświadomiłem. Przeszedłem część drogi ku lepszego jutra Jestem już pewny, że się wyzwoliłem.
A ona pisała do mojej rodziny i dowiadywała się, ale nie odpowiedzieli jak im kazałem.

Dla niej nie jest to koniec, bo nie odpuści po tylu latach. Po prostu umiejętnie zablokowałem jej na ten czas.
Dodatkowo cały czas miałem swoje rzeczy w mieszkaniu, które było wynajęte.
Dziś ciężki dzień za mną- wykorzystałem chwilę nieobecności narcyza i wraz z pomocą przyjaciół wszystko zabrałem.
Nie ma tam już mojej cząstki.Dziś źle się czuje, bo ciężko zobaczyć wszystko, jej rzeczy, moje i wszystko zgarnąć.
Wspomnienia wrócily i było bardzo ciężko, ale sobie poradziłem. To kolejny krok do przodu dla mnie.
Mając te rzeczy pod kontrolą zawsze miała większą pewność, że wrócę. Teraz nie ma nic.
Oczywiście od razu pisała do mojej rodziny z chamskimi tekstami, że włamali się i przeglądali jej majtki
Ja usunełem się w cień, aby nie drażnić narcyza. Przede mną ostatnia decyzja i krok czy się spotkam i czy udam "wariata" jak pisałaś, że dla jej dobra muszę to zakończyć.
Myślę, że to pozwoli mi uniknąć wielkich nieprzyjemności i problemów. Trzeba być tą szyją jak mówiłaś, ale to nie łatwe i trzeba się przygotować.
Jeszcze muszę dać sobie czas i nie wiem jaką decyzje podejmę, którą z tych dwóch opcji.

Teraz rozumiesz, że czeka na swoją ofiarę wciąż. Muszę to robić małymi krokami. Dziś byłem gotowy zabrać swoje rzeczy po miesiącu i dla mnie to sukces i ciężki dzień.
Zrobiłem dużą pracę i jestem dumny z siebie. Inaczej już patrzę na świat i będzie nowe otwarcie:)
Samotność daje o sobie znać, trochę za mało się dzieje, bo przyzwyczajony jestem do wysokich obrotów...
Jednak spokój jest mi potrzebny, a i powoli wracam do aktywności sportowej i zawodowej. Nie mogę też siedzieć w domu, bo mnie to już zaczyna dołować, więc znajduje sobie różne rzeczy.