Bolesny koniec złudzeń - Netkobiety.pl

Sytuacja jest jasna i klarowna.

Nie rozumiem tylko dlaczego on tyle to ciągnął, nie zareagował jasno na moje komplementy czy widząc że ja się angażuję, troszczę o niego...sam nawet też mnie komplementował, kiedy byłam na urodzinach przyjaciółki to napisał że prosi o zdjęcie kreacji...to mnie najbardziej boli, że wiedząc że nic do mnie nie czuje mógł to urwać dawno temu...

Tak mnie też uderzyła ta " stera baba" bo jestem sporo starsza a nie czuję się jak stara baba. Rozumiem, że chodzilo Ci, że masz już pewne doświadczenie życiowe i nie jesteś nastolatką. Pewne rzeczy się nie zmieniają z wiekiem. Ja bym dopuściła na twoim miejscu. To, że teraz jest ciężko no cóż... A co będzie jak będziesz brnęla w to dalej. On nie chce związku i takiej relacji jak Ty. Nie wiem jak daleko się to posunęło ala i tak powinnaś to definitywnie zakończyć. Jeszcze jedno co mnie zastanawia to notoeyczny brak czasu nawet na pisanie- może nie jesteś jedna

Moim zdaniem tutaj od początku zostało popełnionych kilka błędów. Po pierwsze: kiedy zerwaliście kontakt na te 2 miesiące, trzeba było milczeć. Odzywając się pierwsza pokazałaś mu, że ma nad Tobą władzę i może robić wszystko a Ty i tak wybaczysz. Druga rzecz to komplementy i okazywanie ciepła- tego się nie robi w początkowej fazie znajomości. Można oczywiście być miłym i sympatycznym, ale bez przesady. Okazując nadmiernie swoje zainteresowanie, ponownie dałaś mu poczucie władzy i kontroli nad sytuacją w relacji. Co do niego to może i był zainteresowany, ale coś pewnie się odmieniło-albo pojawił się ktoś nowy albo była się odezwała, w każdym razie zainteresowany facet nie odwołuje spotkań notorycznie, szczególnie w urodziny swojego obiektu uczuć. Może komplementował z uprzejmości, może nie chciał sprawiać przykrości, może schlebiał swojemu ego, że kobieta za nim lata. Różnie mogło być. W każdym razie fakt, że teraz się nie odzywasz i zerwaliście kontakt jest najlepszym co mogłaś zrobić. Tylko z emocjonalnego dystansu dowiesz się, co naprawdę do niego czujesz a i on trochę odczuje Twój brak. To by skończyło się bardzo źle gdybyście w to dalej brnęli.

Nie jesteś starą babą i jeszcze przynajmniej do 50-tki nie będziesz.

Nie rób tego i nie pogarszaj swojej sytuacji bo poczujesz się jeszcze gorzej. Jemu nie zależy. Owszem może się spotkać jak nie ma nic lepszego do roboty ale po co ci to? To nie jest nawet jakaś bliska przyjaźń bo dla takich osób ma się czas na spotkanie i nie zasłania się pracą. On już się określił.

Co tutaj jest jeszcze uderzające to jego "zdziwienie", że macie wyjaśnione i o co Ci nagle chodzi. 37-letni facet umie czytać sygnały i na bank wiedział, że Ci na nim zależy. Nie przerywał tego, bo było fajnie i wygodnie, miał zakochaną w nim koleżankę, której mógł wciskać dowolny kit, kiedy były w pobliżu inne opcje a potem podbijać jej zadurzenie ochłapami zainteresowania kiedy nie było nic ciekawszego do roboty. Póki to akceptowałaś i znosilaś to po co było robić rewolucję i coś wyjaśniać. Zaczęłaś mieć wąty to i sprawa się wyjaśniła.

Ja go nie demonizuję tylko moim zdaniem serio widział, że dziewczynie zależy, lechtały go jej komplementy i zainteresowanie i to ciągnął, bardzo bezpiecznie nic nie obiecując i nie przenosząc tego na żaden inny level. Póki się nie buntowała to było miło i słodko i tak by było dalej do jego pewnie ślubu. Ogólnie Autorki to zdecydowanie nie był TEN facet. Nie odnawiaj kontaktu, nie pisz do niego, po prostu odetnij się. Tutaj już nic nie zdziałasz. A na przyszłość kiedy widzisz że od początku ktoś ma w dupie to od razu kończ znajomość.

Ale ty chciałabyś przenosić znajomości na inne levele, tylko dlatego, że ktoś z netu prawi ci komplementy? Nie rozumiem tego wmawiania jakiegoś dziwacznego obowiązku, czy zobowiązań. Są kobiety, które mają swoich adoratorów, dostają od nich atencję i komplementy. Komuś przyszło do głowy, żeby taka kobieta rzucała wszystko, żeby przejść z takimi adoratorami na jakieś wyższe levele? To ich problem. Jeśli taka sytuacja im nie odpowiada, powinni się zrywać z z orbity i zacząć żyć własnym życiem.

Emnida z takim podejściem jak masz, musisz uważać na każdą znajomość. A nóż ktoś zadurzy się w Tobie i wtedy będziesz bardzo zobowiązana, bo przejmiesz odpowiedzialność i władzę nad tym nieszczęśnikiem. Trzeba będzie przejść z nim na wyższy level, albo tłumaczyć się z każdego działania i słowa.

Nie podobałaś mu się, to było tylko gadanie. Już po pierwszym spotkaniu można było, moim zdaniem, się o tym zorientować.
Faktycznie niczego Ci nie obiecywał, więc nie masz powodu czuć się oszukana, ale z drugiej strony, widząc, że Ty się angażujesz, mógł powiedzieć tak wprost, że dla niego to tylko koleżenski kontakt i nic więcej z tego nie będzie, dużo wcześniej, niż to zrobił.
Odbij od niego, a następnym razem patrz bardziej na czyny niż słowa. A co do samych słów, to niestety nie odróżniasz "komplementów" rzuconych, bo wypada, bo ktos myślał że ich oczekujesz, od szczerych myśli. Może jeszcze się tego nauczysz.

Z tego co opisałaś, to sytuacja wydaje się prosta i klarowna. Gość wyraził się wystarczająco jasno do zrozumienia, co do charakteru Waszej relacji. Niczego nie obiecywał, nie zwodził Cię, nie oczekiwał niczego, traktował Cię tak, jak jego zdaniem traktuje się dobrą kumpelę. Z kimś takim fajnie jest się spotkać od czasu do czasu, pośmiać się i pogadać, spędzić czas. Co zrobić, skoro druga strona wyraźnie nie czuje niczego więcej? Najlepiej się z tym pogodzić i jeżeli męczy Cię relacja w takiej formie, to bądź konsekwentna. Przecież sama nie będziesz się męczyć, będąc blisko niego i nie mając co liczyć na przejście relacji na wyższy poziom.

Ja uważam, że ja trochę mimo wszystko zwodził, jednak jak tam było, czy on był zainteresowany a później przestał czy nie był nigdy to się dowiemy jak spytamy jego samego. Czasu już nie cofniesz, można tylko wyciągnąć wnioski na przyszłość i następnym razem nie angażować się kiedy on ma ewidentnie w dupie. Teraz Wasze "odnowienie" więzi będzie groteskowe, on wie, że go kochasz, Ty wiesz, że on Ciebie nie, nie wyobrażam sobie miłych spotkań przy kawce po takiej bombie. Musi minąć czas i to czas bez żadnego kontaktu. Teraz jest ciężko, ale gwarantuje Ci, że za rok będziesz się z tego śmiać.

Można się zorientować, nawet po pisaninie, przynajmniej po jakimś jej czasie. To kwestia wrażliwości i obycia.

Rozwiązanie to 0 kontaktu, nie śledzenie go w mediach społecznościowych, zajęcie czymś myśli i swojego czasu.

Tęsknisz za tym???

Uprzedzając Twoją reakcję, napiszę tylko, że nie, nie są to słowa wyrwane z kontekstu. Cały kontekst znakomicie oddałaś w pierwszym poście.
Naprawdę za takimi wrażeniami tęsknisz, Terelu?

Sądzisz, że on ma kłopoty ze wzrokiem i słuchem i nie odbierał dotyczczas dowodów Twego oddania? Nie rozpoznał Twoich uczuć względem niego? Napisz więc, wyznaj mu uczucie kolejny raz, a słowa "zakochałam się w Tobie" podkreśl podwójną linią markerem fluo, a z pewnością on Ci odpowie. Wiedz jednak, że tym razem wyrazi się jeszcze dosadniej niż ostatnio, tak, że wysadzi Cię z pepegów, bo pomyśli, że jednak nie dość jasno odczytałaś jego słowa, że należysz przecież do kategorii "wszyscy", że jesteś jedną z grupy jego kumpli, że on jest człowiekiem zbyt zajętym, by poświęcać Ci tyle czasu, a gdy naciskasz, bo od tygodnia skręca Cię z tęsknoty, gdy on nie daje znaku życia, to chłop się irytuje i musi Cię ochrzaniać... 

Czy nie zdążyłaś się jeszcze zorientować, że nic nie miałaś i że to, co nazywasz "dziwną przyjaźnią" jest dobrowolnym uwiązaniem się na smyczy czyjejś wątpliwej atencji i nadskakiwaniem komuś, kto z braku innych pomysłów, wyjątkowo, pozwoli Ci się ze sobą spotkać i poadorować go, do czasu, aż mu to zbrzydnie?

A gdy za jakiś czas przedstawi Ci, jako kumpeli, kobietę swojego życia i poprosi o obiektywną ocenę jej walorów, dasz radę? nie pękniesz? powstrzymasz się z deklaracjami Twoich uczuć i dalej będziesz chciała tej "dziwnej przyjaźni"?

Jeśli na waszych spotkaniach on nie przekraczał żadnej granicy i każde kolejne wyglądało podobnie to wiadomo że traktował Cię jak miłą znajomą.
Znajomą też dostaje komplementy i uśmiechy.Ze znajomą przekłada się spotkania i nie uważa,że to jakiś problem. Można się spotkać i raz na miesiąc i raz na pół roku i jest ok..
Po prostu można bez siebie żyć..
Nie wiem co Ci poradzić, bo przez ten wybuch emocji już zrobiło się niezręcznie.
Jak potrafisz się po tym bez żalu kumplować, machnąć ręką na wcześniejsze nadzieje, to podtrzymuj tą znajomość. Jak nie,powiedz jasno, liczylam na więcej, dzięki za miłe chwile.

Ciągnięcie tej znajomości tylko zada Ci więcej bólu. To tak jakbyś posypywala ranę solą. Według mnie ta znajomość nie ma sensu a  przyjaźń w tej sytuacji to totalna głupota, bo przecież z Twojej strony to przyjaźń nie jest.

...a  świstak siedzi i zawija w te sreberka....
macstas86wyjaśnił Ci sprawę po mistrzowsku. 

Daj sobie z lawirantem spokój. Szkoda na niego Twoich łez. Zatrzaśnij te drzwi i idź do przodu.

Terelu34, przeczytaj jeszcze raz powyższą wypowiedź, bo całkowicie oddaje ona prawdę o Waszej relacji

Nie sądzę, raczej spadł mu kamień z serca, zresztą, jak widać, on  nie narzeka na brak towarzystwa.

Terelu34, zauroczyłaś się w kimś, kto nie podzielał Twoich uczuć, zlekceważyłaś zarówno sygnały, jak i jasne deklaracje. Teraz potrzeba Ci czasu, żeby przetrawić ten zawód, ale ciągłe analizowanie tej znajomości w niczym Ci nie pomoże.
Nie kontaktuj się już z nim, bo w tych okolicznościach byłaby to kompromitacja.

Odwieczny dylemat osób, będących na miejscu Autorki: zostać na takim etapie relacji, jaki jest, łudząc się bezskutecznie, że to się rozwinie w coś więcej czy zerwać kontakt, gdzie jednocześnie człowiek tęskni do jakiejkolwiek formy kontaktu, który niby daje im poczucie szczęścia..

Witaj,
Z uwagą czytałem Twoje wpisy i może dość przekornie Ci odpiszę, ale ... myślę że spotkało Cię ogromne szczęście, że ten Twój wyimaginowany związek nie posunął się do przodu.
Pomyśl proszę jakbyś się czuła, gdybyś oddała „swojemu wybrańcowi” nie tylko duszę, ale i swoje ciało. Jak byś się wtedy czuła, gdyby po pewnym czasie ten chłoptaś dał Ci jasno do zrozumienia, że nie jest już Tobą zainteresowany. Z mojego punktu widzenia - ten dorosły facet miał pełną świadomość do czego Ty zmierzasz, co czujesz i jakie nadzieje sobie robisz. Popełniłaś błąd, że tak szybko pokazałaś swoją uległość, ale ten wybraniec tym bardziej nie był święty. Z tego co napisałaś - dawał Ci złudne nadzieje, podsycał Waszą znajomość dawkując swoje zaangażowanie tak by „ten związek” trwał. Tak nie postępują uczciwi ludzie. Jeśli nie był zainteresowany - powinien jasno dać Ci do zrozumienia, że ta znajomość NIGDY nie wyjdzie poza ramy koleżeństwa.
Wracając zaś do początku mojej wypowiedzi - rozumiem Twój ból - ale zachowanie tego Pana świadczy, że nie zasługuje na związek z Tobą. Natomiast przystając na „ochłapy tego co oferował” - ryzykujesz życie u boku faceta, który nie okaże Ci szacunku. O partnerstwie nawet nie wspominając.... Odpowiedz sobie sama czy chcesz być kolejną „zdobyczą na jego liście”. Zakładając przecież konto na portalu randkowym nie zrobił tego by oglądać znaczki.... Coś mi się wydaje, że ciągnął kilka znajomości w tym samym czasie nie wiedząc na co się zdecydować a Ty byłaś tylko opcją.

Miałbym jeszcze jedną prośbę: czy mogłabyś coś bliżej napisać o tym Panu? Jakieś szczegóły?

Często spotykany kobiecy schemat, oparty na potrzebie opiekuńczości.

Może powinnaś przeczekać ten okres i poszukać kogoś innego lub czegoś innego. I tak nic z tego nie będzie. Nic na siłę

Z jednym się zgodzę, że kontakt tak częsty mógł sprawiać wrażenie że mu zależy. Natomiast spotkania na żywo powinny  rozjaśnić charakter relacji dla osób w waszym wieku.

Nie do końca zgadzam się z obwinianiem tego faceta o całe zło. Nie rozumiem zupełnie, że w takich sytuacjach odpowiednim zachowaniem jest jakby patrzenie na dobro tej bardziej zaangażowanej osoby. I nie rozumiem, dlaczego ta bardziej zaangażowana strona swoje życzenia ("chciałabym, żeby on coś tam...") zmienia po jakimś czasie w oczekiwania, które mają zostać spełnione, a jeśli nie, to pojawia się obwinianie tej mniej zaangażowanej strony. Ja się panu zupełnie nie dziwię, bo on rzeczywiście niczego nie obiecywał, a nagle spotykanie się zostało przedstawione jako obowiązek niemal, z którego niespełnienia trzeba się było tłumaczyć. Też bym była zirytowana.

Poza tym, z tego, co napisała autorka, on granicy koleżeństwa nie przekroczył, a do tego wyraźnie pokazywał, że autorka priorytetem w jego życiu wcale nie jest - ot, przyjemna znajomość i nic więcej. A że mógł widzieć, że autorce zależy na czymś więcej? No może i mógł, ale a) tak samo autorka mogła widzieć, że jemu z kolei nie zależy, i b) nawet jeśli widział, to dlaczego to on miał przeprowadzać poważną rozmowę na ten temat, skoro sama autorka (czyli ta, której na tym powinno zależeć!) tyle czasu zwlekała? Może po prostu nie uznał, że myślenie za dorosłą kobietę jest jego obowiązkiem?

Byłam w podobnej sytuacji, tyle że na miejscu faceta autorki. Kolega, którego podejrzewałam o jakieś głębsze uczucia, ale nie uznałam, że dowiedzenie się tego i wybijanie mu z głowy to mój obowiązek (gdyby powiedział wprost - jasne, zawsze takie rzeczy wyjaśniałam od razu, ale jeśli pan sam nie poruszał tego tematu, to ja też się nie wyrywałam), często gdzieś mnie zapraszał. A ja się zgadzałam jak koleżanka - czyli raczej rzadko, jak akurat wybitnie mi się podobał pomysł, sama też go zaprosiłam na imprezę urodzinową itp. Generalnie znajomość bardzo luźna, i tak, jak po nim widać było, że się mną interesuje, tak po mnie - że ja nie. A skoro nie zwodziłam, bo traktowałam go identycznie jak innych kolegów, to też nie uważam, żeby to było coś złego. On nie próbował ustalić natury naszej relacji, to ja też nie. Dlaczego CZYJEŚ zainteresowanie miałoby obligować MNIE do czegokolwiek?

Sytuacja tak naprawdę jest bardzo schematyczna.

Widzimy "dlaczego on zachował się tak i tak, skoro mówiłam to i to i widział to i to?"
A przecież od samego początku były jasne sygnały.
Kobiety mają niezwykłą tendencję do machania ręką na lampki ostrzegawcze i brnięcie w to, łapanie się byle jakiego gestu jako nadziei i kompletne ignorowanie znaków że facet nie jest zainteresowany.
Odwoływał spotkania. Po kłótni zamilkł i nie próbował nawiązać kontaktu.
Bardzo jasne znaki. Facet któremu zależy bardzo chce się spotkać!

Nie zmienia to jednak faktu, że Ci współczuję, a facet tak czy siak zachował się jak dupek - w ogóle tracąc czas na kontakt, spotkania. Zakładam że liczył na niezobowiązujący seks by potem stwierdzić "niczego Ci nie obiecałem".

Cześć, przepraszam, że tak długo milczałam, niestety dopadła mnie potworna grypa (na szczęście nie koronawirus). Otóż ja już po kilku miesiącach naszego spotykania się próbowałam to wyjaśnić. On powiedział mi właśnie to, że na tym etapie nie myśli o nas jako o związku ale że tak jak najbardziej może być. I że jeśli ludzie mają być ze sobą to będą i tak i nie ma co w tym za bardzo mieszać. Spytałam go nawet wprost czy chce kontynuować tą znajomość...odp, że oczywiście tak. Po naszej kłótni jasno i wyraźnie on napisał "no to zacznijmy raz jeszcze". Tak więc nie jest do końca tak, że ja niczego nie próbowałam wyjaśnić. Podejrzewam, że on poznał kogoś w międzyczasie albo odnowił kontakty z byłą (mieli ze sobą cały czas kontakt i nawet się od czasu do czasu spotykali tylko ona była w związku czy coś, nie pamiętam dokładnie jak tam było, ale widywali się i do siebie pisali).

A jeszcze co do niego to co jest w nim bardzo uderzające to podejście do życia i znajomi...on ma 37 lat a jego znajomi i przyjaciele to głównie 22-, 25-latki...była ma 25 lat. Lubi imprezy, picie, inne używki. Podejrzewam również, że może miałam dla niego zbyt rozsądne podejście do życia i byłam za stara

Pierwszym i najważniejszym chyba krokiem ze strony Autorki, to świadomość, że nie można nikogo zmusić czy wybłagać u kogoś uczucia. Zatem ze strony faceta, jeśli on sam czuje, ze może kogoś ranić czy robić złudne nadzieje( chociaż wyraźnie to zaznaczył, że dziewczyna nie ma na co liczyć!), rozsądne będzie wycofanie się z tej relacji. Tylko dlaczego? Tylko, dlatego, żeby jej w głowie nie mieszać Bo sam jest zainteresowany znajomością, lecz tylko na pewnej koleżeńskiej stopie. Autorka z kolei powinna w końcu sobie uświadomić, że nie odnajdzie w osobie Autora partnera życiowego, i skoro tak bardzo chce stworzyć związek, niech szuka innego kandydata a nie wciąż zadręcza się faktem, że jej "wybranek" nie jest nią zainteresowany i nie odwzajemnia jej uczuć. Przecież nie ma takiego obowiązku Skoro sam się nie angażuje, nie przekraczając pewnych granic, to raczej nie będzie z Tobą się wiązać "na siłę", aby tylko sprawić Tobie radość...

Autorko, sprawa jest niesamowicie prosta. Kiedy ten facet Cię poznał, chemii żadnej nie było. Okej, wydawałaś mu się miła i dobrze luźno się spędzało czas, ale w ogóle go związkowo nie interesowałaś- stąd też teksty typu "bądźmy przyjaciółmi"- normalny friend zone. Ty zaś miałaś od początku parcie na związek i sobie ubzdurałaś, że coś z tego będzie.

Nie było i nie będzie. Facet dał Ci wyraźnie, w jak najgrzeczniejszy sposób znać, że jesteś dla niego wyłącznie koleżanką. I zamilkł nie dlatego, że ma nową partnerkę, ale dlatego, że zrozumiał, że Ty ciągle masz na jego punkcie jakąś obsesję i miał po prostu dosyć Twojego nagabywania.

Weź to dziewczyno na klatę i przestań tracić czasu.

Naprawdę chcesz się z nim przyjaźnić?
Na nic, poza przyjaźnią, nie liczyć?
Naprawdę pogodziłaś się z tym, że prócz sympatii on niczego do Ciebie nie czuje?

Nie ma powodu  byś  cierpiała,  bo relacja była kumpelska. W przyjaźń  damsko męską  bez domieszek to nie bardzo wierzę,  ale kumpelstwo istnieje  jak najbardziej i przy kumpli czujesz  się mega swobodnie, tematow  więcej ale płytszych, po prostu taka znajomość towarzyską. Tutaj ten Pan traktował  to tak samo. Może fajne na dietę  odchudzajacą, ale na litość otrzasnij się.  Rusz tyłek po soki jakieś  do sklepu, jak nie chce  Ci się jeść.  I zacznij analizować  rzeczywistość,  trochę  uważniej przyglądać  się ludziom, bo różnica pomiędzy mężczyzną  zainteresowanym Tobą jako kobietą a towarzyskim kumplem jest kolosalna. Być  może jakoś uciekłaś  w tę  kumpelską znajomość, by się z kimś  naprawdę  nie zbliżyć. I zastanów  się jakie ponosisz korzyści  że swego cierpiętniczego stanu.

Ps..no jaki znowu wyrzucony  pies? Przenosisz  na tą  znajomość  chyba niedokończone  emocje  z poprzednich związków.
Na waszym spotkaniu zażądałaś takiej lojalności, szczerości w prywatnych sprawach,  którą wypracowują sobie ludzie bliżsi sobie, którymi może byście się i stali,  ale na pewno nie byliście.

Myśleć  to, że relacje z męzczyznami  to nie żadne wyścigi z innymi kobietami.
Że trzeba mieć  na nie czas,  zaangażowanie  i uważnosc  na potrzeby  drugiej  strony i jej emocje, a nie trzymać  się  tylko swoich wyobrażeń. Powodzenia w odkrywaniu takiego świata.