Koronawirus coraz bliżej :( - Netkobiety.pl

Wielka Brytania za 7 dni znosi wszystkie obostrzenia i nakazy pandemiczne tj. nakaz noszenia maseczek, sprawdzanie certyfikatów szczepień, limity, dystans. Przy czym choć w UK krzywa zakażeń spada, to nadal mają po 100 tysięcy pozytywnych testów dziennie, prawie 20 tysięcy osób hospitalizowanych, ok. 300 zgonów dziennie.
Część państw w obliczu Omikrona już skróciła lub zapowiada skrócenie kwarantanny po kontakcie, bo po prostu tyle ludzi na niej ląduje, że nie ma komu robić.
W Polsce na kwarantannie jest obecnie pół miliona osób co nie jest rekordem, bo były momenty po 700 tysięcy ale teraz mieliśmy spadek zakażeń. Jak pan minister prognozuje nawet 100 tysięcy zakażeń dziennie w lutym, to na kwarantannie będzie siedziało co dzień może i 2 miliony Polaków. Wiecie, że to będzie katastrofa?

mallwusia napisał/a:

Rossanko
zapytać powinien ten, kto miał w tej kwestii dylematy. Dopytać, poczytać, przeanalizować ryzyko, podjąć najlepszą dla siebie decyzję U mnie decyzja była oczywista.

To orientowałaś się, rozmawiałaś z osobami , które pracują na oddziałach, z wirusologami, wakcynologami, lekarzami, pielęgniarkami? Rozmawiałam z nimi, czy szczepienia cokolwiek dały czy nie rozmawiałaś?

MagdaLena1111 napisał/a:

ale ciekawe są podstawy działań zmierzających do zniesienia wszelkich obostrzeń,

A może to kwestia tego, że omikron nie jest już taki groźny? Spójrz na statystyki z tego UK.

Górka ze stycznia 2021
60k dziennie przypadków
1200+ zgonów
35+k hospitalizacji

Górka omikronowa(?) 2022
200k przypadków
250 zgonów (średnia za 7 dni)
20k hospitalizacji

3x więcej przypadków a mniej zgonów/hospitalizacji.

Może to jakiś powód?
Albo szczepionki takie skuteczne na omikron. Tylko w takim razie czemu np. pfizer ogłasza: "szczepionka na omikron będzie w marcu"?

W Izraelu tak samo. 250k przypadków/40 zgonów/1000 hospitalizacji. Za to w styczniu 2021 było 2x gorzej zgonów/hospitalizacji przy 8000 przypadkach dziennie.
Zakładamy, że ilość przypadków jednak oddaje skalę występowania.

Wielka Brytania za 7 dni znosi wszystkie obostrzenia i nakazy pandemiczne tj. nakaz noszenia maseczek, sprawdzanie certyfikatów szczepień, limity, dystans. Przy czym choć w UK krzywa zakażeń spada, to nadal mają po 100 tysięcy pozytywnych testów dziennie, prawie 20 tysięcy osób hospitalizowanych, ok. 300 zgonów dziennie.
Część państw w obliczu Omikrona już skróciła lub zapowiada skrócenie kwarantanny po kontakcie, bo po prostu tyle ludzi na niej ląduje, że nie ma komu robić.
W Polsce na kwarantannie jest obecnie pół miliona osób co nie jest rekordem, bo były momenty po 700 tysięcy ale teraz mieliśmy spadek zakażeń. Jak pan minister prognozuje nawet 100 tysięcy zakażeń dziennie w lutym, to na kwarantannie będzie siedziało co dzień może i 2 miliony Polaków. Wiecie, że to będzie katastrofa?

Tamiraa napisał/a:

Na pewno słyszeliście o Djokoviciu, który jest zagorzałym przeciwnikiem szczepień i o jego udziałach w firmie pracującej nad lekiem przeciw koronawirusowi. Ciekawe, czy dojdzie do wyprodukowania tego leku?

Czekaj, kojarzę jakiegoś sportowca  o tym nazwisku. O innym nie słyszałam.  Kto to?

Tak, tenisista. A co on ma wspólnego z produkowaniem leku?

Snake napisał/a:

rossanka napisał/a:

Tak, tenisista. A co on ma wspólnego z produkowaniem leku?

200 milionów dolarów, które chętnie w coś zainwestuje, a specjaliści od pijaru podpowiedzieli, że po Australii dobrze byłoby włożyć trochę hajsu w walkę z pandemią, bo to będzie dobrze wyglądać na nagłówkach.

Ma 80 procent udziałów w firmie opracowującej lek przeciw koronawirusowi. No, nie wiem, jeśli chodzi o to wyglądanie. On wcześniej był uznawany za dziwaka, a teraz to już chyba straci fanów przez to, że nie chce się zaszczepić.

Tak, rzeczywiście, macie rację. Czyli dziwactwa nieważne.

Miał prawo się nie szczepić. Jest wolnym człowiekiem, ale wykazał się głupotą sądząc, że jego nie obowiązują zasady zwykłych śmiertelników. Nie pomogły mu w zyskaniu sympatii i może jakichś wyjątkowych ustępstw kłamstwa, matactwa i oszustwa, których się dopuścił, żeby ominąć przepisy.

PAP: Zacznijmy od opieki przedszpitalnej nad pacjentami chorymi na COVID-19. Polecił pan na Twitterze stanowisko w tej sprawie konsultant krajowej w dziedzinie medycyny rodzinnej. Czy te zalecania są w Polsce realizowane? Czy ta opieka nad chorymi we wczesnym stadium choroby jest na takim poziomie, na jaki jesteśmy gotowi kadrowo, organizacyjnie?

Gen. dyw. prof. dr hab. n. med. Grzegorz Gielerak: Co jest tragedią i porażką naszej walki z pandemią koronawirusa SARS-CoV-2 na przestrzeni kolejnych fal zakażeń? To kwestia bardzo wysokiej, nieakceptowalnej śmiertelności. We wskaźniku zgonów nadmiarowych jesteśmy jednym z liderów na świecie. To bardzo niechlubna i obciążająca statystyka. Dlaczego tak się dzieje? Tu jest właśnie potrzebna refleksja. Z mojej perspektywy, ale także każdego praktyka obserwującego to, co się dzieje w ochronie zdrowia, od początku, od pierwszej fali - doszło do bardzo niebezpiecznej sytuacji. System lecznictwa ambulatoryjnego - nie chcę powiedzieć, że się wyłączył, ale w istotnym stopniu - nie do końca tak, jak należało to zrobić, zaangażował się w opiekę nad pacjentami. Efektem tego było to, że pacjenci nie mogli uzyskać niezbędnej pomocy, co doprowadzało do tego, że podejmowali samodzielne próby leczenia w warunkach domowych. To wywoływało taki skutek, iż w 2.-3. tygodniu zakażenia często trafiali do szpitali. W bardzo złym stanie. Jeżeli nie wybierali leczenia w domu, to starali się za wszelką cenę dostać do szpitali, co generalnie rzutowało na wydolność tych placówek. To była bardzo niedobra praktyka, grzech pierworodny, który w kolejnych falach był powielany. Nie wyciągnięto z tego należytych wniosków.

I tu dochodzimy do dokumentu pani konsultant...

Pamiętajmy jednak, że to dokument z drugiej połowy grudnia 2021 roku. Trudno dziś powiedzieć, że ten dokument nie jest stosowany, bo on jest prawie nowy. Dyskusja, którą zainicjowałem, zwracając uwagę na wysokie walory tego dokumentu, mam nadzieję znajdzie odpowiedź ze strony środowiska. Dokładnie takiego dokumentu, takiego podejścia do kwestii postępowania wobec chorych z COVID-19 oczekiwaliśmy. W medycynie jest po prostu tak, że dobre leczenie opiera się na właściwym rozpoznaniu, na dobrej dostępności do metod diagnostycznych, terapii, ale również na stosowaniu w praktyce procedur, wedle których takie leczenie będzie prowadzone. Tego nam brakowało. Nie można dopuszczać do sytuacji, że nawet kierujący się dobrą wolą, własnym doświadczeniem medycy z różnych części kraju stosują diametralnie różne metody terapeutyczne. Medycyna jest dziedziną mocno opartą na faktach, dowodach i rekomendacjach bazujących na wynikach badań.

Nie ma pan generał jednak wrażenia, że dyskusja się zaczęła m.in. dzięki wypowiedziom prof. Piotra Kuny z Łodzi, który jesienią zwracał uwagę na odnawianie tego błędu, ale pacjent, przeciętny Kowalski, nadal w pierwszej fazie tej choroby czuje się pozostawiony sam sobie. Jak można to zmienić?

Podobnie jak prof. Kuna, od kwietnia 2020 roku zwracałem uwagę na to, jacy pacjenci są kierowani z innych placówek do Wojskowego Instytutu Medycznego. Po prostu pojawiała się przepaść pomiędzy tym, jak są leczeni chorzy w szpitalu X i w szpitalu Y. Już wtedy rodziło to uzasadniony niepokój, z czego do końca nie wyciągnęliśmy właściwych wniosków. W jednym z artykułów zwróciłem uwagę, że mieliśmy kolejne fale, w których na nowo tworzyliśmy odrębne, za każdym razem różne strategie. Jednocześnie element - najważniejszy w mojej ocenie, a mianowicie ścieżki pacjenta po poszczególnych etapach ochrony zdrowia, nie został w żaden sposób dopracowany. Przecież aktualnie dysponujemy nowoczesnymi, bardzo skutecznymi lekami przeciwko koronawirusowi, ale one pokazują swoją skuteczność tylko wtedy, gdy będziemy je stosować odpowiednio wcześnie, a więc pomiędzy 1. a 5. dniem od wystąpienia objawów zakażenia. Wczesne postawienie diagnozy i sprawna ścieżka pacjenta w systemie ochrony zdrowia są czynnikami decydującymi o ograniczeniu powikłań i śmiertelności.

Da się te błędy jakoś naprawić?

Na poziomie zwłaszcza POZ trzeba posłużyć się doświadczeniami, które mamy chociażby z SOR-ów. Już na samym początku epidemii zrobiliśmy w szpitalach triaż. Każdy pacjent trafiający do szpitala jest wyjściowo triażowany, oceniamy jego ryzyko zakażenia, aby nie mieszać pacjentów zakażonych z niezakażonymi. Triaż pielęgniarski w POZ byłby tego odpowiednikiem. Druga sprawa to np. wyznaczenie tym pacjentom określonych godzin przyjęć.

Na przykład w drugiej połowie dnia.

Dokładnie. Jeżeli przychodzisz z gorączką, kaszlem, infekcją, to przychodzisz w określonych godzinach. Po tym czasie dokonujemy dekontaminacji, fumigacji. Dodatkowo do obsługi tych chorych powinien istnieć dedykowany personel wyposażony w odpowiednie środki ochrony. To proste trzy czynności. One świetnie sprawdzają się na SOR. Bardzo mocno podniosłoby to funkcjonalność POZ, aby pacjenci - zgadzam się z pana diagnozą - nie odbijali się od drzwi. Tak, aby nie czuli się, że są w systemie, ale realnie poza nim.

Czy w obliczu kolejnej fali zakażeń nie powinniśmy się po prostu pogodzić z tym, że ten wirus dosięgnie nas wszystkich, albo prawie wszystkich, i postawić na działania celowane? Po dwóch latach epidemii wiemy przecież, jakie są grupy ryzyka w tej chorobie. Ochrona całego społeczeństwa w postaci pozamykania ludzi w domach - chyba każdy zdroworozsądkowy człowiek już to wie - jest nierealna, zbyt kosztowna, nieefektywna. Może powinniśmy się skupić na propagowaniu szczepień, dawek przypominających szczepionki u osób 50+?

Zdecydowanie. Celem naszej, polskiej walki z epidemią musi być zmniejszenie śmiertelności. To nie potrzeba, to konieczność. Konieczne jest zwiększenie odsetka osób zaszczepionych, zwłaszcza w grupach ryzyka. W jednym artykułów odwołałem się do wypowiedzi rzecznika Ministerstwa Zdrowia, który użył określenia, że "dziś najważniejszym zadaniem jest szczepienie dzieci i młodzieży". To nie dzieci i młodzież każdego dnia w liczbie 300-700 osób umierają w polskich szpitalach. Umierają 50-, 60-, 70-latkowie w 80-90 procentach niezaszczepieni. To do nich należy dotrzeć, do grup ryzyka. Trzeba przekonać tych ludzi do najskuteczniejszej i najbezpieczniejszej broni, jaką w tej epidemii posiadamy.

Drugim bardzo ważnym elementem jest takie usprawnienie systemu ochrony zdrowia, aby stał się on wydolny. Aby był w stanie - o czym pisze pani konsultant - otoczyć pacjenta opieką na wczesnym etapie po zakażeniu. Lekarz powinien nadzorować taki tok postępowania – podejmować decyzje adekwatne do sytuacji klinicznej chorego. Dysponujemy nowymi, bardzo dobrymi lekami, które są w ponad 90 procentach skuteczne - bez względu na wariant koronawirusa. Mówię o molnupiravirze, Paxlovidzie, przeciwciałach monoklonalnych. Mamy te leki w Polsce. Możemy je stosować u osób, u których ryzyko ciężkiego przebiegu zakażenia jest największe, u osób z obniżoną odpornością. Te wszystkie atuty powinniśmy wykorzystywać. Choć jest tego tylko jeden warunek – zakażony pacjent musi być szybko zidentyfikowany przez system. Całe to postępowanie musi więc być prowadzone nie tyle w oparciu o przekonanie i dobrą wolę medyka, ile o określone procedury.

Może powinniśmy przestawić myślenie na skuteczne leczenie ludzi, a nie walkę z wiatrakami, czyli liczbami zakażeń? Kolejne warianty - jak Omikron - są bardziej zakaźne i mniej zjadliwe. Niewiele poradzimy pewnie na większą liczbę zakażeń, ale może możemy skutecznie pomóc tym, którzy mogą przez to zakażenie umrzeć?

Na pewno ewolucja, którą widzimy w odniesieniu do Omikrona, czyli spodziewanej i oczekiwanej drogi w kierunku mniejszej zjadliwości i większej zakaźności, była do przewidzenia. To naturalny proces. Miejmy jednak świadomość, bo dotyczy to każdej innej choroby wirusowej, także sezonowej grypy, że są osoby, które zawsze będą podatne na ciężki jej przebieg, duże ryzyko zgonu. Te osoby zawsze - dziś, za rok, za pięć lat - będziemy mieli obowiązek chronić. W jaki sposób? Poprzez szczepienia, wczesne podawanie leków, profilaktykę po ekspozycji. Nie zapominajmy też o budowaniu odporności.

W ogóle o tym zapomnieliśmy, prawda?

Musimy pamiętać o tym, że to nasza odporność decyduje o tym, jaki będzie przebieg zakażenia. Dysponujemy dobrze udokumentowanymi danymi, że pacjenci przyjmujący w odpowiedniej dawce witaminę D – osiągający jej stężenie na poziomie co najmniej 50 nanogramów na mililitr, znajdują się w tzw. grupie "zero śmiertelności". Przyjmujesz dużą dawkę witaminy D i jesteś chroniony przed śmiercią. Czy to takie trudne? Róbmy to masowo. To element profilaktyki, podobnie jak przyjmowanie witaminy C, stosowanie regularnych ćwiczeń fizycznych i odpowiedniej diety. To atut, który za wszelką cenę powinniśmy wykorzystywać. Szczepienia, budowanie odporności i wczesna identyfikacja osób, które muszą być objęte opieką przez system. To podstawa.

Nie rozumiem ani Djokovicia, że posunął się do kłamstw i oszustw, ani organizatorów turnieju, którzy ściągali go na ten teleturniej wiedząc, że jest niezaszczepiony, ani odpowiednim służbom, które przyznały mu promesę wizy.

Pytasz o sukces Australii w walce z pandemią? Proszę :-))
Zgony narastająco od początku pandemii:
Australia: 111 zgonów na mln mieszkańców
Polska: 2 736 zgonów na mln mieszkańców

Liczba zgonów z dnia wczorajszego (u nich omikron w pełni, u nas jeszcze przed omikronowa chwila oddechu dla szpitali i zakładów pogrzebowych)
Australia: 2 zgony na milion mieszkańców
Polska: 8 zgonów na milion mieszkańców

Sorki ale jego dokumentację medyczną ocenił sąd i uznał ją za prawidłową zezwalając na pozostanie w Australii. Minister nie miał tu już nic do gadania poza podjęciem kolejnej decyzji o deportacji, bo pierwsza, urzędu niższej rangi została obalona przed sądem. Zbłaźnić i tak się zbłaźnili, bo ta dokumentacja trafiła do Australii wcześniej i naprawdę facet nie leciał przez pół świata w ciemno. Wygrała polityka ale na krótką metę, bo rząd wkurzył własnych obywateli tworząc wyjątek, a potem wycofał się z tego w beznadziejny sposób robiąc z siebie idiotów nawet większych niż dotychczas. Bo sukces australijskiej szkoły walki z pandemią polegającą na praktycznie ciągłym, ostrym lockdownie można właśnie obserwować na bieżąco - rekordowe ilości zkażeń i zgonów licząc od początku pandemii, a w Australii zaszczepionych jest ile, 80-90 % populacji?

Edit: Zdaje się, że Novak Djokovič pozwał rząd australijski o 6 milionów dolarów

A poniżej ciekawy wywiad z generałem dywizji Wojska Polskiego, szefem Wojskowego Instytutu Medycznego w Warszawie prof. dr hab. n. med. Grzegorzem Gielerakiem.

PAP: Zacznijmy od opieki przedszpitalnej nad pacjentami chorymi na COVID-19. Polecił pan na Twitterze stanowisko w tej sprawie konsultant krajowej w dziedzinie medycyny rodzinnej. Czy te zalecania są w Polsce realizowane? Czy ta opieka nad chorymi we wczesnym stadium choroby jest na takim poziomie, na jaki jesteśmy gotowi kadrowo, organizacyjnie?

Gen. dyw. prof. dr hab. n. med. Grzegorz Gielerak: Co jest tragedią i porażką naszej walki z pandemią koronawirusa SARS-CoV-2 na przestrzeni kolejnych fal zakażeń? To kwestia bardzo wysokiej, nieakceptowalnej śmiertelności. We wskaźniku zgonów nadmiarowych jesteśmy jednym z liderów na świecie. To bardzo niechlubna i obciążająca statystyka. Dlaczego tak się dzieje? Tu jest właśnie potrzebna refleksja. Z mojej perspektywy, ale także każdego praktyka obserwującego to, co się dzieje w ochronie zdrowia, od początku, od pierwszej fali - doszło do bardzo niebezpiecznej sytuacji. System lecznictwa ambulatoryjnego - nie chcę powiedzieć, że się wyłączył, ale w istotnym stopniu - nie do końca tak, jak należało to zrobić, zaangażował się w opiekę nad pacjentami. Efektem tego było to, że pacjenci nie mogli uzyskać niezbędnej pomocy, co doprowadzało do tego, że podejmowali samodzielne próby leczenia w warunkach domowych. To wywoływało taki skutek, iż w 2.-3. tygodniu zakażenia często trafiali do szpitali. W bardzo złym stanie. Jeżeli nie wybierali leczenia w domu, to starali się za wszelką cenę dostać do szpitali, co generalnie rzutowało na wydolność tych placówek. To była bardzo niedobra praktyka, grzech pierworodny, który w kolejnych falach był powielany. Nie wyciągnięto z tego należytych wniosków.

I tu dochodzimy do dokumentu pani konsultant...

Pamiętajmy jednak, że to dokument z drugiej połowy grudnia 2021 roku. Trudno dziś powiedzieć, że ten dokument nie jest stosowany, bo on jest prawie nowy. Dyskusja, którą zainicjowałem, zwracając uwagę na wysokie walory tego dokumentu, mam nadzieję znajdzie odpowiedź ze strony środowiska. Dokładnie takiego dokumentu, takiego podejścia do kwestii postępowania wobec chorych z COVID-19 oczekiwaliśmy. W medycynie jest po prostu tak, że dobre leczenie opiera się na właściwym rozpoznaniu, na dobrej dostępności do metod diagnostycznych, terapii, ale również na stosowaniu w praktyce procedur, wedle których takie leczenie będzie prowadzone. Tego nam brakowało. Nie można dopuszczać do sytuacji, że nawet kierujący się dobrą wolą, własnym doświadczeniem medycy z różnych części kraju stosują diametralnie różne metody terapeutyczne. Medycyna jest dziedziną mocno opartą na faktach, dowodach i rekomendacjach bazujących na wynikach badań.

Nie ma pan generał jednak wrażenia, że dyskusja się zaczęła m.in. dzięki wypowiedziom prof. Piotra Kuny z Łodzi, który jesienią zwracał uwagę na odnawianie tego błędu, ale pacjent, przeciętny Kowalski, nadal w pierwszej fazie tej choroby czuje się pozostawiony sam sobie. Jak można to zmienić?

Podobnie jak prof. Kuna, od kwietnia 2020 roku zwracałem uwagę na to, jacy pacjenci są kierowani z innych placówek do Wojskowego Instytutu Medycznego. Po prostu pojawiała się przepaść pomiędzy tym, jak są leczeni chorzy w szpitalu X i w szpitalu Y. Już wtedy rodziło to uzasadniony niepokój, z czego do końca nie wyciągnęliśmy właściwych wniosków. W jednym z artykułów zwróciłem uwagę, że mieliśmy kolejne fale, w których na nowo tworzyliśmy odrębne, za każdym razem różne strategie. Jednocześnie element - najważniejszy w mojej ocenie, a mianowicie ścieżki pacjenta po poszczególnych etapach ochrony zdrowia, nie został w żaden sposób dopracowany. Przecież aktualnie dysponujemy nowoczesnymi, bardzo skutecznymi lekami przeciwko koronawirusowi, ale one pokazują swoją skuteczność tylko wtedy, gdy będziemy je stosować odpowiednio wcześnie, a więc pomiędzy 1. a 5. dniem od wystąpienia objawów zakażenia. Wczesne postawienie diagnozy i sprawna ścieżka pacjenta w systemie ochrony zdrowia są czynnikami decydującymi o ograniczeniu powikłań i śmiertelności.

Da się te błędy jakoś naprawić?

Na poziomie zwłaszcza POZ trzeba posłużyć się doświadczeniami, które mamy chociażby z SOR-ów. Już na samym początku epidemii zrobiliśmy w szpitalach triaż. Każdy pacjent trafiający do szpitala jest wyjściowo triażowany, oceniamy jego ryzyko zakażenia, aby nie mieszać pacjentów zakażonych z niezakażonymi. Triaż pielęgniarski w POZ byłby tego odpowiednikiem. Druga sprawa to np. wyznaczenie tym pacjentom określonych godzin przyjęć.

Na przykład w drugiej połowie dnia.

Dokładnie. Jeżeli przychodzisz z gorączką, kaszlem, infekcją, to przychodzisz w określonych godzinach. Po tym czasie dokonujemy dekontaminacji, fumigacji. Dodatkowo do obsługi tych chorych powinien istnieć dedykowany personel wyposażony w odpowiednie środki ochrony. To proste trzy czynności. One świetnie sprawdzają się na SOR. Bardzo mocno podniosłoby to funkcjonalność POZ, aby pacjenci - zgadzam się z pana diagnozą - nie odbijali się od drzwi. Tak, aby nie czuli się, że są w systemie, ale realnie poza nim.

Czy w obliczu kolejnej fali zakażeń nie powinniśmy się po prostu pogodzić z tym, że ten wirus dosięgnie nas wszystkich, albo prawie wszystkich, i postawić na działania celowane? Po dwóch latach epidemii wiemy przecież, jakie są grupy ryzyka w tej chorobie. Ochrona całego społeczeństwa w postaci pozamykania ludzi w domach - chyba każdy zdroworozsądkowy człowiek już to wie - jest nierealna, zbyt kosztowna, nieefektywna. Może powinniśmy się skupić na propagowaniu szczepień, dawek przypominających szczepionki u osób 50+?

Zdecydowanie. Celem naszej, polskiej walki z epidemią musi być zmniejszenie śmiertelności. To nie potrzeba, to konieczność. Konieczne jest zwiększenie odsetka osób zaszczepionych, zwłaszcza w grupach ryzyka. W jednym artykułów odwołałem się do wypowiedzi rzecznika Ministerstwa Zdrowia, który użył określenia, że "dziś najważniejszym zadaniem jest szczepienie dzieci i młodzieży". To nie dzieci i młodzież każdego dnia w liczbie 300-700 osób umierają w polskich szpitalach. Umierają 50-, 60-, 70-latkowie w 80-90 procentach niezaszczepieni. To do nich należy dotrzeć, do grup ryzyka. Trzeba przekonać tych ludzi do najskuteczniejszej i najbezpieczniejszej broni, jaką w tej epidemii posiadamy.

Drugim bardzo ważnym elementem jest takie usprawnienie systemu ochrony zdrowia, aby stał się on wydolny. Aby był w stanie - o czym pisze pani konsultant - otoczyć pacjenta opieką na wczesnym etapie po zakażeniu. Lekarz powinien nadzorować taki tok postępowania – podejmować decyzje adekwatne do sytuacji klinicznej chorego. Dysponujemy nowymi, bardzo dobrymi lekami, które są w ponad 90 procentach skuteczne - bez względu na wariant koronawirusa. Mówię o molnupiravirze, Paxlovidzie, przeciwciałach monoklonalnych. Mamy te leki w Polsce. Możemy je stosować u osób, u których ryzyko ciężkiego przebiegu zakażenia jest największe, u osób z obniżoną odpornością. Te wszystkie atuty powinniśmy wykorzystywać. Choć jest tego tylko jeden warunek – zakażony pacjent musi być szybko zidentyfikowany przez system. Całe to postępowanie musi więc być prowadzone nie tyle w oparciu o przekonanie i dobrą wolę medyka, ile o określone procedury.

Może powinniśmy przestawić myślenie na skuteczne leczenie ludzi, a nie walkę z wiatrakami, czyli liczbami zakażeń? Kolejne warianty - jak Omikron - są bardziej zakaźne i mniej zjadliwe. Niewiele poradzimy pewnie na większą liczbę zakażeń, ale może możemy skutecznie pomóc tym, którzy mogą przez to zakażenie umrzeć?

Na pewno ewolucja, którą widzimy w odniesieniu do Omikrona, czyli spodziewanej i oczekiwanej drogi w kierunku mniejszej zjadliwości i większej zakaźności, była do przewidzenia. To naturalny proces. Miejmy jednak świadomość, bo dotyczy to każdej innej choroby wirusowej, także sezonowej grypy, że są osoby, które zawsze będą podatne na ciężki jej przebieg, duże ryzyko zgonu. Te osoby zawsze - dziś, za rok, za pięć lat - będziemy mieli obowiązek chronić. W jaki sposób? Poprzez szczepienia, wczesne podawanie leków, profilaktykę po ekspozycji. Nie zapominajmy też o budowaniu odporności.

W ogóle o tym zapomnieliśmy, prawda?

Musimy pamiętać o tym, że to nasza odporność decyduje o tym, jaki będzie przebieg zakażenia. Dysponujemy dobrze udokumentowanymi danymi, że pacjenci przyjmujący w odpowiedniej dawce witaminę D – osiągający jej stężenie na poziomie co najmniej 50 nanogramów na mililitr, znajdują się w tzw. grupie "zero śmiertelności". Przyjmujesz dużą dawkę witaminy D i jesteś chroniony przed śmiercią. Czy to takie trudne? Róbmy to masowo. To element profilaktyki, podobnie jak przyjmowanie witaminy C, stosowanie regularnych ćwiczeń fizycznych i odpowiedniej diety. To atut, który za wszelką cenę powinniśmy wykorzystywać. Szczepienia, budowanie odporności i wczesna identyfikacja osób, które muszą być objęte opieką przez system. To podstawa.

Kontrowersyjne  to jest, że przyjmując duże dawki witaminy C  i D chronimy swoją odporność. Z powodu chorób przewlekłych organizm może ich nie wchłaniać i to lekarz powinien wiedzieć. Budowanie odporności - zgoda, ale już przyjmowanie czegokolwiek powinno zależeć od wyników przeprowadzonych badań.

Zakażony pacjent  często za późno trafia do lekarza z różnych powodów, najczęściej dlatego, że nie chce kwarantanny. Niezaszczepieni pacjenci  trudni do uratowania, bo za późno zgłosili się do lekarza.

Wczoraj porządnie zmarzłam bo 2 razy złapała mnie śnieżyca w miejscu gdzie nie było gdzie uvciekać.
normalnie bym miała conajmniej katar- a tu nic!
Chyba już jestem zmodernizowana

jak spadaja hospitalizacje to najlepsza wiadomość.
O żadnych kwarantannachj nie słyszałam w KRK juz od roku.
Do liczny zaszczepionych trzeba dodać przechorowanych. a tych u nas jest sporo

Ela210 napisał/a:

Może zabrzmi okropnie, ale nie czuję się w obowiązku chronić innych gdy są szczepionki;
Nie mam objawów to żyję normalnie. .
Jak ktoś się nie szczepi szanuję, ale niech on sam dba o siebie.

Czasami (ha, ha) się Elu nie zgadzamy ale muszę tu cię pochwalić za jedynie rozsądną i prawidłową postawę.

Nie odpalajcie się tak, niczym minister Niedzielski bo WHO ogłasza już powoli koniec pandemii.

Tamiraa napisał/a:

Znerx napisał/a:

Nie odpalajcie się tak, niczym minister Niedzielski bo WHO ogłasza już powoli koniec pandemii.

No, a u nas jeszcze marsze antyszczepionkowców A poza tym liczba zachorowań wzrasta, nauczycieli mają testować/

Może nie wzrasta liczba zachorowań, pozytywnych testów jest więcej, to fakt. Tyle że jak słuchałem jakiegoś gościa z labolatorium to w ciągu 3 tyg. robią ilość większą o 60 %. Przy zwiększonym testowaniu to normalne że w tym okresie więcej im wyjdzie na plus.
Gdzieś widziałem dane że mimo wszystko ilość osób hospitalizowanych idzie w dół.
Pocieszające jest to że w końcu chyba rządzący dostrzegli problem w tym że brakuje właściwej diagnozy i osłuchania pacjenta. I właściwie idą powoli w tą drogę o której mówili lekarze innego nurtu niż rada medyczna.
Ostatnio słyszałem wypowiedź rzecznika ministerstwa zdrowia że niestety mają problem z niektórymi POZ etami, bo lekarze nie chcą przyjmować osób chorych . Może w końcu zaczną dostrzegać tą skalę problemu którą sami stworzyli teleporadami. Teleporady powinny być tylko do pierdół i ewentualnej recepty na stałe leki.

Na dobrą sprawę, to obok czy też na terenie apteki, powinien być osobny punkt, gdzie personel pobiera albo sprzedaje takowe testy. Niestety w teorii wygląda to pięknie, ale ciekawe co pokaze praktyka..

Wczoraj udało mi się zarejestrować na 3 dawkę, tak dla świętego spokoju i w mojej okolicy, wg portalu pacjenta większość punktów szczepień zlokalizowanych jest w...aptekach. Problem w tym, że na liście były chyba ze 3 apteki, kiedy w prawie 100 tys mieście jest ich co najmniej kilkanaście. Już się boję co się tam będzie działo...

Tamiraa napisał/a:

Miało być  we wszystkich, a będzie tylko w niektórych. Test daje certyfikat tylko w Polsce. Na stronie pacjent.gow można znaleźć testujące apteki.
Skąd wiesz, że covid ? Robiłaś test? Przy zatokach też można nie odczuwać zapachów.  Mnie zostały testy na przeciwciała, to przynajmniej się dowiem, czy niedawno nie przechorowałam.

Nie robiliśmy testów, bo i tak siedzieliśmy w domu, a nie chcieliśmy oficjalnej kwarantanny, ale objawy podobno typowo na covid przynajmniej według lekarza. Zatoki to akurat się czuje inaczej, bo się zdarzało, ale węchu nigdy wcześniej nie straciłam

Po test musielibyśmy wyjść z domu a przez ten czas nie wychodziliśmy nigdzie.