Obrona konieczna - granice - Netkobiety.pl

Nie jestem kobietą, ale dorzucę coś od siebie

Wprawdzie jedyną osobą póki co, którą mógłbym bronić przed utratą życia, jestem ja sam, ale tutaj chyba różnic pod wzgledem prawnym nie ma. Za to każdy chyba nie ma wątpliwośći, co by zrobił, gdyby zmuszony był do takiej koniecznośći. W chwili zagrożenia ,ostatnie co człowiek myśli, to konsekwencje, liczy się zażegnanie niebezpieczeństwa dla bliskich. Wiadomo, że potem śledztwo jest nieuniknione, bo inne motywy trzeba wykluczyć. Może Excop coś ciekawego dołoży

Chcialabym by maz zrobil tyle ile sie trzeba. Nie wiecej, nie mniej.
Sama z kolei od razu potrafie przesadzic.

Jestem zdania, że w obronie życia swojego, swoich najbliższych mam prawo skorzystać z wszelkich dostępnych mi środków. Jeżeli pod ręką mam broń, biorę broń. Jeżeli mam siekierę, to też biorę siekierę i nie zastanawiam się czy delikwentowi urżnę rękę, nogę czy głowę. Tyle w kwestii obrony życia.

Ale... Zawsze w przypadku wojskowych mam gdzieś z tyłu głowy że wersja nam podawana niekoniecznie była tą prawdziwą. Na ile obrona konieczna była naprawdę konieczna, a na ile same wydarzenia zostały ułożone tak, aby uzasadniały użycie broni? W końcu mamy słowa prokuratora wojskowego, ewentualnie jego żony, przeciwko słowu dwóch chłystków.

Skoro był to prokurator wojskowy, to jest chyba spora szansa, że posiadał zezwolenie. Zresztą nawet to samo stanowisko w cywilu, jest akurat takim, gdzie posiadanie broni palnej jest wskazane, przynajmniej jeśli specjalizuje się w sprawach grubszego kalibru...

To przychodzi samo, jeśli nie z wiekiem, to z dziećmi Przestaje się kozaczyć, bo kozaczyć można ryzykując własną skórę ale nie rodziny. W młodości zdarzały mi się głupie reakcje, częściowo czysto instynktowne, gdzie już po paru sekundach przychodziła refleksja "ale się władowałem!" O dziwo nie zaliczyłem nigdy żadnego łomotu, no raz jak miałem z 16 lat, to mnie pijanego ochroniarz wyrzucił z disco ale niewiele pamiętam Paradoksalnie instynktownie ostra, agresywna reakcja ze dwa razy uratowała mi skórę w konfrontacji z przeważającymi siłami. Druga strona zapewne zwyczajnie zgłupiała i straciła rezon, bo przecież zwykły gostek nie startuje w ten sposób sam do trzech. W międzyczasie mi się odmieniło o tyle, że parę lat trenowałem jedną z dalekowschodnich sztuk walki i najważniejsze czego się nauczyłem, to że zazwyczaj najrozsądniejszym rozwiązaniem jest uniknąć konfrontacji. Tyle wylanego potu żeby się nauczyć, że dopóki można nie należy walczyć, jeśli możesz przejść wcześniej na drugą stronę ulicy, to przejdź. Jeśli możesz uciec, to uciekaj. Ze 20 lat temu miałem za to okazję paść ofiarą profesjonalnego napadu w biały dzień, w centrum miasta. Pozdrawiam serdecznie tych trzech młodzieńców, teraz zapewne panów w średnim wieku jak ja, choć znając trochę to środowisko możliwe, że jednak nie stąpamy już po tym samym świecie Młodzieńcy ci profesjonalnie zawinęli mnie z ruchliwego chodnika w bramę podwórka w celach rabunkowych. Ja zaskoczony ale zachowałem na tyle zimnej krwi, że nie wołałem o pomoc zapewne właściwie odczytując co jeden z nich trzyma w wypchanej kieszeni. Z drugiej strony nie dałem się przepchnąć dalej w głąb podwórka cały czas pozostając na widoku przechodniów. Ot, spotkali się koledzy i rozmawiają Niestety będąc wtedy młodym absolwentem studiów nie śmierdziałem groszem i młodzieńcy byli wyraźnie zdegustowani, że faktycznie posiadam tylko 10 zł, bo bilon ich nie interesował. Dziś straciłbym więcej, bo choćby smartfon ale wtedy to było s-f. Raz na imprezie jeden gość chciał bić moja przyszłą żonę, a towarzysko akurat nie wypadało go bić. Zastawiłem więc po prostu swoją osobą przyszłą małżonkę i pokonałem go siłą spokoju. Ostatnio miałem podobną przygodę ale to tajemnica ha, ha. Natomiast z pół roku temu rodzina postanowiła obejrzeć ulubiony zespół, który miał mieć występ w czasie imprezy studenckiej. 22-ga godzina, hordy pijanych studentów, to jeszcze nic ale wcześniej grały jakieś hip-hopy więc sporą część widowni stanowil element, który raczej nigdy nie miał i nie będzie miał styczności ze studiami. No ta godzina oczekiwania napięła mi nerwy jak postronki. Ja, żona, dzieci i cały czas lustracja pod kątem wyłapania potencjalnych zagrożeń, dróg ewakuacji, gdzie są patrole ochrony, na kogo mógłbym liczyć, że przyjdzie z pomocą. Hip-hop się skończył i element sobie poszedł.
No, a moje chłopaki dziś pierwszy raz w życiu strzelali z ostrej broni. Młody z 0.22 ale starszemu dałem postrzelać na bogato. Rzecz jasna największa frajda, to shotgun

Nie no, przecież teraz jak chcesz postrzelać, to jedziesz na strzelnicę, płacisz i strzelasz. Niektóre strzelnice, to mają taki arsenał, że ho, ho. Napełnia otuchą, że naprawdę sporo "dzieciaków" się widzi na tych strzelnicach. Ja starszego chciałem zainteresować strzelaniem sportowym, a sam z kolegami ustaliłem, że nie ma co hamletyzować tylko trzeba robić pozwolenie na broń sportową. Nie są to wielkie pieniądze i bez problemu można potem utrzymać to pozwolenie. Natomiast takie pozwolenie pozwala nabyć 99% oferowanej w sklepach broni krótkiej i długiej pozbawionej możliwości prowadzenia ognia samopowtarzalnego. Frajda ze zwykłego strzelania na strzelnicy jest niesamowita, a można jeszcze się bawić w szkolenia dynamiczno - taktyczne.

Hmm, też ciężko mi sobie wyobrazić faceta startująćego z pięścaimi do kobiety...

Snake Spodziewałem się, że chodzi o strzelnicę, ale nie przypuszczałem, że mają tam taki arsenał..Chociaż broni maszynowej chyba nie mają. Swoją drogą nie wymaga się w tym przypadku dodatkowych przepisów? Swoją drogą, jeśli tylko byłoby to możliwe(ciężko chyba o dobór amunicji), ciekawie byłoby postrzelać sobie z broni z czasów II wojny światowej

W sprawie obrony koniecznej: również miałem przyjemność trenować amatorsko kiedyś sztuki walki. Pamiętam jednak, że już od pierwszych zajęć wpajano nam,że walka jest środkiem ostatecznym. Mówili nam: " Jeśli tylko możecie, unikajcie walki, zawsze próbójcie rozwiązać sytuację pokojowo". Nie raz się przekonałem, że wystarczy spokojnie pogadać albo nawet odpuścić, niz wdawać się w zbędne dyskusje. Zupełnie inna sytuacja ma miejsce w domu, gdzie czujemy sie pewniej i jeśli mamy możliwość odparcia ataku w obronie własnej lub swoich bliskich, nie powinniśmy się zastanawiać.

Granica obrony koniecznej? Środki adekwatne? Że ich jest trzech, mają pięści, to ja też używam rąk jedynie? Samo to, że mają przewagę 3:1 uprawnia mnie do trzykrotnego pomnożenia moich sił. A skąd ja mam wiedzieć, co trzymają w kieszeniach?

Wszystko dobrze, Snake, lecz nie Ty byłbyś wszak od stwierdzania oceny pobudek własnego postępowania, jako podjęcia działań w obronie koniecznej.
Zwłaszcza po stwierdzeniu, "... że napaść musi być realna, a do uciekającego bandziora strzelać nie wolno."
To właśnie jest to, ta"cienka czerwona linia". Między obroną konieczną, a okolicznościami świadczącymi o przekroczeniu jej znamion.

Cześć Snake!

Kobieta, mężczyzna i broń - w takim razie wypowiem się.

Zacznę od posiadania broni. Ja żyję w spokojnej okolicy. W takiej sytuacji nie zdecydowałabym się na posiadanie broni w domu. Ryzyko niewłaściwego użycia broni wydaje mi się większe niż ryzyko napadu. Człowiek może zawieść. Nigdy nie wiadomo kiedy po prostu pęknie, albo broń dostanie się w niepowołane ręce. Nie czułabym się dobrze mając broń w domu. Czasami bywałam przez dłuższy czas w domu w którym  była broń i nie czułam się wcale bezpiecznie.

Druga sprawa, to żeby umieć strzelać tak żeby się obronić, to trzeba ćwiczyć. Trzeba by się tym zajmować i poświęcać czas na to. Myślę, że mężczyzna który umie posługiwać się bronią może imponować. Ja poznałam swojego męża kiedy był w wojsku. Miał niezwykle celne oko, zawsze dostawał dodatkowy urlop za strzelanie. Wiadomo, że była wtedy fala i było ciężko, ale mimo to dobrze wspomina tamten czas, do dziś ma kolegów z wojska. Jest coś pociągającego w mężczyznach w mundurach i z bronią. Do dziś nosi fryzurę wojskową, bo w takiej mi się podoba.

Też tak myślę, że powinno się najpierw ostrzec w jakiś sposób włamywacza. Może to być przecież jakiś chłystek co przyszedł po telewizor, a nie byłoby dobrze zabić komuś dzieciaka. Ludzie popełniają błędy, ale dopóki żyją mają szansę wyjść z bagna w którym się znaleźli. A jeśli ktoś mimo ostrzeżeń brnie dalej i włamuje się do domu, to myślę, że jest gotowy pójść na całość, a więc i my mamy prawo do adekwatnej obrony.

W sytuacji bezpośredniego zagrożenia życia oczekiwałabym że mężczyzna będzie bronił swoich bliskich, aż do poświęcenia. Tak jak już zostało napisane wyżej, tylko wtedy gdy konfrontacja jest nieunikniona. Sama również nie poddałabym się bez walki i poświęciłabym swoje życie w obronie rodziny.

Myślę jeszcze, że tak naprawdę zabicie drugiego człowieka nie jest wcale łatwe. Nawet kiedy kogoś bronisz. Mówię tu o obciążeniu emocjonalnym. Kiedyś ktoś opowiedział mi swoją historię na ten temat. Zabijał na wojnie w Jugosławii, bronił kobiet i dzieci, a jednak jego ofiary są z nim do dziś.
Martwy człowiek, ciało bez życia, to musi być straszne. Tak sobie wyobrażam. Chociaż są rzeczy gorsze niż śmierć.

Nóż to jedno, ale ile innych potencjalnie śmiercionośnych narzędzi mamy w swoim otoczeniu, to dopiero zadziwia. Wazon, lampa, ciężka popielniczka czy inne takie..

No raczej nikt przy zdrowych zmysłach nie będzie trzymał nabitej broni w szufladzie, szczególnie jak w domu są dzieci. Swoją drogą ciekaw jestem też, czy ilość amunicji, którą można legalnie przechowywać, nie jest ograniczona..Nie wiem, co tam ludzie po domach trzymają, ale w przeciętnym magazynku pistoletowym jest chybacoś koło 8-10 nabojów. Jak wytłumaczysz, jeśli masz 10 razy tyle?

Zakładając, że zarówno ja, jak i mąż mamy legalnie broń palną, pozwolenie na nią itp. to tylko jedno z nas mogłoby jej użyć. Dlaczego? ano własnie dlatego, że potem ten kto użyje broni będzie się bujał latami z sądami, pewnie posiedzi trochę w areszcie itp, a może i w więzieniu. Zatem drugi rodzic musi zostać z dziećmi, proste.
Zważywszy, że mąż prędzej weźmie dwójkę dzieci i zwieje, a ja mam lepszy wzrok, więc logiczne, że na mnie by trafiła ta obrona konieczna. I co bym zrobiła? Szczerze? Jak ktoś włazi mi do domu, bez mojego zaproszenia, narusza zamki w drzwiach, czy oknach to raczej nie ma miłych zamiarów. Strzelałabym, aż miło. Oczywiście zakładam, ze oni mogliby być szybsi, że by mnie zaciukali itp, ale na serio, nie miałabym żadnych skrupułów.

Mam tak samo odkąd mam dzieci.

Owszem, wypadki się zdarzają Co roku mnóstwo osób ginie lub zostaje ranna w wypadkach komunikacyjnych, a mimo to większość z nas jeśli nawet nie wsiada za kierownicę samochodu, to wychodzi z domu żeby przemieścić się do pracy, sklepu itp. Znaczy podejmujemy ryzyko!
W przypadku broni po prostu zamiast zasady ograniczonego zaufania jest zasada braku zaufania Co do tego jednego strzału i nie życia jest to mocno przereklamowane, nawet w sytuacji próby samobójstwa. Ludzie nawet nie wiedzą, że nie jest łatwo samemu się zastrzelić na śmierć. Owszem, poważnie okaleczyć czy zranić to tak. Kula potrafi się ześlizgnąć lub odbić nawet od podniebienia, nie mówiąc o czaszce. Rzecz jasna nie należy w to ufać Popularny co nie znaczy, że występuje często, wypadek postrzelenia z broni, to strzelenie sobie w stopę czy górne odcinki nogi z biodrem. To właśnie efekt nonszalancji w posługiwaniu się bronią. Teraz chłop z jednostek specjalnych odstrzelił sobie na strzelnicy koniuszek palca. Powód pewnie dokładnie ten sam.

Ale to jest w sumie dobry lęk. Broń sama nie strzela (prawie he, he) i większość uwagi instruktorów przynajmniej na początku poświęcona jest wykształcenie u kursantów takiego podejścia, że każdą broń i zawsze traktuje się tak jakby była załadowana i niebezpieczna. Pierwsza zasada - bierzesz broń do ręki, nie ważne czy ze stołu, szafki, z ręki kolegi, instruktora, to pierwsze co robisz sprawdzasz czy jest załadowany magazynek i czy jest nabój w komorze. Dopiero jak się o tym sam przekonasz, to traktujesz taką broń jako bezpieczną. Jeśli stracisz ją na chwilę z pola widzenia (w zasadzie ci nie wolno), to znów sprawdzasz... Druga zasada - nie mierzysz w nikogo, a trochę ludzi co przyszli się zabawić mierzy, bo przecież sprawdzona. Choćby dlatego, że inny instruktor stojący 10 m dalej może nie wiedzieć, że twoja broń jest rozładowana i jak zobaczy, że mierzysz w kogoś, to może ci łeb odstrzelić

Z kieszeni może nie, bo to mało wygodne i to musiałby być niewielki pistolet. Mało kto jednak zdaje sobie sprawę, że w pełni dozwolone jest poruszanie się w przestrzeni publicznej z bronią białą czyli wszelkiej maści nożami, bagnetami, scyzorykami, sprężynowcami ale też ha, ha szablą. Nie są one uważane w myśl prawa za broń dopóki ha, ha ich funkcja nie jest zamaskowana. Jeśli masz przy pasku spodni solidny bagnet, który wygląda na bagnet, to nie jest to broń i możesz z nią śmiało paradować po ulicy. Jeśli jednak posiadasz długopis z ukrytym ostrzem albo takąż parasolkę, to jest to broń i jest karalne. Dopiero połączenie chodzenia z nożem, z uzasadnionym podejrzeniem, że masz go w celach przestępczych jest karalne. Czyli wchodzisz z nożem na imprezę masową, przemieszczasz się w grupie dziwnych, ogolonych na łyso panów wznoszących okrzyki znieważające konkurencyjną drużynę sportową i takie tam.

Z wielu, może nawet większości pistoletów i rewolwerów realna odległość cennego strzału wynosi kilkanaście metrów. Gdzieś kiedyś czytałem, że już nawet w służbach mundurowych przestano szkolić w strzelaniu na 50 m poprzestając na 25 m. Bo też i taka jest górna granica odległości na jakie muszą strzelać służby, przynajmniej w większości sytuacji. Aczkolwiek czytałem też, że to źle, że nie szkoli się na 50 m, bo to mimo wszystko podnosi umiejętności. Dla człowieka nie tyle nieobeznanego z bronią co nie otrzaskanego z posługiwania się bronią w sytuacjach stresowych problemem będzie trafić z 10 m, gdzie na strzelnicy może bez problemu mieć dobre wyniki strzelania na 25 m. Dlatego od jakiegoś czasu modne stały się szkolenia w strzelaniu dynamicznym, w sytuacjach stresujących, pod wpływem wysiłku i zmęczenia.

Bo wiatrówka jest groźna. Moja długa, śrutowa przebija na wylot pojemnik na olej z grubego plastiku. Tak około z kilkunastu metrów. Jak strzelałem niedawno z podobnej odległości do dyni, to odłupywało z niej solidne kawałki... Mam też gazowy pistolet ASG na plastikowe kulki o prędkości wylotowej 413 fps co oznacza, że nie dopuszczono by mnie z nim do strzelanek ASG na krótkie dystanse, bo jest za mocny. Ze świeżym nabojem gazowym z kilku metrów po prostu będzie nie tylko solidnie boleć ale taka kulka może się wbić pod skórę. Nie bez powodu w ASG obowiązkowo trzeba się bawić w okularach balistycznych i wypadałoby też w masce chyba, że kogoś stać na nowe zęby...

Nie wiem czemu zawsze w takich dyskusjach pojawia się odniesienie do USA. W Czechach jest kilkanaście razy więcej broni na 100 mieszkańców niż w Polsce. W Niemczech, Francji ok. 30 razy więcej. W Finlandii, Norwegii do 45 razy więcej!
Mnie to mówi, że ktoś, kiedyś zdecydował, że nie jest dobrze jak Polacy mają  broń...

Odszedłem, bo korciło mnie, by do porządku podwładnych przyprowadzić nakazem wynikającym z Glocka okazaniem.
Zwykłe słowa i odnoszenie się do szczególnego rodzaju pracy, bo służby przecież, nic nie dały.
Odmówiłem przyjęcia "CeZetki" w nagrodę za 30 lat pracy (wraz z pozwoleniem na to cacko).
Nie mam obecnie pozwolenia na broń i nie ubiegam się o nie. Nie chcę jej i nie jest mi ona potrzebna.
Kto chce, niech ma. Ile i po co, nie moja rzecz.
Rzecz, w granicach obrony koniecznej...

Tu i tak nie da się wstawiać linków, to powiem tak...

Na YT jest kanał Brzydkiego Buraka(BrzydkiBurak). Tam jest jego filmik pt. "BROŃ DO OCHRONY MIRU DOMOWEGO". Niecałe 15 minut....
Co prawda gada on głównie o posiadaniu broni palnej, ale gdzieś w środku jest poruszane właśnie istotne zagadnienie nt. tzw. OBRONY KONIECZNEJ.

I powiem wam, że w tym momencie się zgadzam z nim na 100%.

I na 100% policja uwierzy i nie zrobi śledztwa mając 2 trupy, zrobisz to w sposób nie zostawiający śladów, itd... dożywocie jak nic

Na włamania to broń palna się nie nadaje. Snake już tam pisał o "legalnym przechowywaniu" i ile zajmuje dostanie się do tej broni, więc zanim do niej sięgniesz to albo:
- włamywacz ucieknie, bo nie spodziewał się, że ktoś jest w budynku,
- dostaniesz w trąbę i tyle.

O, ja się bardzo zgadzam ze Snake'iem. I uważam, że przepisy o obronie koniecznej są beznadziejne. To powinno być ryzykiem atakującego/włamującego się - że trafi na silniejszą czy lepiej uzbrojoną ofiarę. Nie pasuje? To niech się trzyma z daleka. Nie miałabym też nic przeciwko zabiciu intruza.

Generalnie tak, zgadzam się. Tzn. jeśli faktycznie sytuacja jest taka, że ja sobie akurat odpoczywam na balkonie z bronią pod ręką, a do ogródka ktoś mi się ładuje, to ostrzec, jak najbardziej. Problem pojawia się, kiedy np. obudzę się w nocy i zobaczę, że mam w domu tego chłystka, który może i owszem, nie chce zrobić mi krzywdy, tylko rąbnąć trochę gadżetów, może nawet o tym mnie poinformuje w jakiś uroczy sposób. Wtedy, zakładając, że taka sytuacja w ogóle jest realna, nie obchodzi mnie, czy chłystek jest chudym piętnastolatkiem - chcę móc bronić również swoich rzeczy. I jasne, gdybym była postawnym facetem, pewnie po prostu mogłabym podejść do delikwenta i go spacyfikować do przyjazdu policji, ale z moim metr sześćdziesiąt w kapeluszu nie mam co na to liczyć, dopóki nie zaopatrzę się w jakieś narzędzie. Tyle że potem, gdybym okazała się skuteczna w obronie dobytku, media roztkliwiałyby się zapewne nad biednym chłopcem, który lekko zbłądził, ale krzywdy nikomu zrobić nie chciał, a skończył z czaszką roztrzaskaną młotkiem. No ale niestety, jeśli odkryję, że w mieszkaniu mam nieproszonego gościa, to nie ma mowy o żadnym ostrzeganiu - element zaskoczenia będzie czymś działającym na moją korzyść i właściwie warunkiem koniecznym, żeby mi się udało.

Chociaż w takich sytuacjach zawsze na korzyść potencjalnie przekraczającego granice obrony koniecznej jest to, że on ostatecznie nie musi wiedzieć, z jakim zamiarem ktoś mu do domu wlazł. Może faktycznie przyszedł po TV, a może jednak postanowi zrobić domownikom krzywdę. Coś mi się kojarzy, że była taka sprawa, dawno już, że ktoś się włamał do domu i właściwie natychmiast został zastrzelony. Szczegółów nie pamiętam żadnych, ale wiem, że strzelającego uniewinniono, a tłumaczył się właśnie tym, że on nie znał zamiarów gościa, a w domu były dzieci i żona, więc nie zamierzał czekać i sprawdzać, co tamten zrobi.

Jeden mój dziadek jest byłym wojskowym (?), tym takim, co im tam ciągle gdzieś działa (?) strzelały/wybuchały/robiły coś głośno (? xD), przez co bardzo słabo słyszy, a jak śpi, to aparat ściąga, do tego zamyka swoją sypialnię od wewnątrz, bo pies się nauczył otwierać drzwi i ładował się z nim do łóżka. Kiedyś byłam u babci, dziadek spał, babcia na koniec wizyty, żebyśmy poszli do dziadka chociaż się pokazać. No to poszliśmy. Dobijamy się do drzwi intensywnie i długo, naprawdę łomot taki, że się o reakcję sąsiadów baliśmy (dom typu bliźniak), już chcemy odpuszczać, a tu nagle drzwi się otwierają znienacka, a w nich stoi dziadek i zamierza się na nas... ciupagą. Nauczka: nie hałasować pod drzwiami niesłyszących żołnierzy. Dziadek obudził się, słyszał jakiś łoskot, ale na tyle niewyraźnie, że wyszło mu, że to złodzieje się tłuką po domu i ruszył bronić babci i dobytku.

Chyba coś w tym jest. Mój ojciec trenował karate i jeszcze-inne-coś-tam-o-dziwnej-nazwie, później jakiś czas pracował jako trener. Jako dzieciak musiałam usłyszeć krążące po rodzinie historyjki w stylu ojciec - superbohater i później nie mogłam się doczekać, żeby to zobaczyć w praktyce. Wreszcie - myślałam - nadarzyła się okazja; byłam u ojca w pracy, kiedy pojawił się jakiś, powiedzmy, agresywny typ (klient). Do tej pory pamiętam, jak z napięciem śledziłam rozwój sytuacji, mój ojciec coraz wyraźniej zły, tamten coraz energiczniej gestykuluje, mój ojciec coś tam nakazał, tamten jakby zignorował, dalej się "rzucał", a mój ojciec... ten, co to miał go tu zaraz jednym palcem na podłogę i może jeszcze jakiś kopniak w powietrzu, żeby efektowniej wyglądało... poszedł zamarkować telefon na policję. Rozczarowanie mojego życia. Oczywiście podzieliłam się swoim zawodem z ojcem, ale ten stwierdził tylko, że dotąd myślał, że ma mądre dziecko. xD No i w ramach odpracowania głupoty kazał znaleźć wspólny mianownik w tamtych historiach. Mianownikiem byli, ogólnie rzecz biorąc, atakowani słabsi, a kiedy to odkryłam, ojciec rozwiał resztki swojego superbohaterstwa, rzucając czymś w stylu, że gdyby wtedy tych ofiar nie było, a zamiast tego chodziłoby o niego, to nie bawiłby się w żadne on sam vs cały świat, tylko po prostu zwiał. Wciąż nie mogę się z tym pogodzić. xDDD

W porządku. Wg mnie powinny być maksymalnie rozszerzone i tak obwarowane, żeby nie było miejsca na sędziowską interpretację, zero-jedynkowo mniej więcej. I tak, mój dom ma być moją twierdzą.

Hm..., wywiązała się tu ciekawa dyskusja. Poruszono aspekty techniczne, moralne i emocjonalne użycia broni. Myślę, że taki wątek może zachęcić do sięgnięcia po fachową literaturę. Wiedza wydaje się być tu podstawą. I widzę, że są tacy co tę lekcję odrobili.
No cóż, ja nie lubię zamykać się w klatce schematów, dlatego choć niektórzy będą kręcić nosem z niezadowolenia, że nie na temat, to pozwolę sobie napisać ostatnie ostatnie przemyślenia.
W obliczu tylu różnych scenariuszy co może się nam przytrafić, to nie bardzo widzę w moim przypadku szansę na obronę, jeśli napadnie mnie jakiś powiedzmy profesjonalny bandzior. Gdyby się dało to bym uciekła, a ty człowieku bierz co tam chcesz z tej chałupy czy z torebki. Właściwie to nie jestem przywiązana do rzeczy ani do pieniędzy. A duchowych skarbów nikt mi nie odbierze, zabiorę je ze sobą nawet gdy przyjdzie mi pożegnać się z tym światem.
Życzę dużo zdrowia.

Szczerze mówiąc, to osobiście nie miałbym nic przeciwko, żeby odpowiednie przepisy zostały zmienione na korzyść osoby broniącej się. Szczególnie jeśli ma to miejsce w domu: zakładam, że  ktoś, kto w środku nocy zakrada się do mojego domu czy na moją posesję, raczej nie ma zamiaru wpaść na kawę czy pogaduchy Z założenia powinno wynikać, że sytuacja jest krytyczna i dochodzi do obrony własnej, oczywiście w przypadku kontaktu bezpośredniego. Sama obecność złodzieja, który zaczyna myszkować po mieszkaniu i zabiera się za to, żeby zabrać jakieś fanty z domu, już może być wstrząsem a nigdy nie wiadomo, co taki rabuś będzie robił dalej.
Oglądając kiedyś amerykańskie kroniki kryminalne, widziałem przypadek gościa, który włamał się do domu w celach wyłacznie rabunkowych, ale został zaskoczony przez właścicielkę. W odruchu paniki, chwycił to, co miał pod ręką(chyba garnek z kuchni) i walnął starszą pania w głowę, zabijając ją na miejscu. Został złapany oczywiście, tylko robi wrażenie sama zmiana kwalifikacji czynu..Akurat zapamiętałem ten przypadek, bo starsza pani była Polką z pochodzenia.

Jest taka szkoła zachowania w podobnych sytuacjach.

Hm, a to akurat problem z ludźmi, którzy broń dostają służbowo. Też przechodzą badania, a wypić też mogą.

Przepisy są dziwnie dwuznaczne, a nawet sprzeczne. Jeśli czujesz się zagrożona i potrzebujesz broni do samoobrony, to masz przechlapane. O pozwoleniu na broń decydować będzie policja, która z zasady jest przeciw, badania i egzaminy są trudne. Pozwolenie dostaje ułamek aplikujących. Jeśli jednak pozwolenie dostaniesz, to teoretycznie bezterminowo (nie wiem jak z badaniami okresowymi). Nikt rozsądny nie idzie tą drogą
Jeśli po prostu chcesz mieć taką samą broń jak wyżej ale w celach rozrywkowych, dla sportu, to droga do pozwolenia jest dużo łatwiejsza. Egzamin zdajesz nie przed policją więc z automatu zdawalność jest wysoka Badania to formalność. Dostajesz pozwolenie tyle, że na rok. Żeby przedłużyć je na kolejny rok musisz wykazać udział w określonej ilości zawodów sportowych w ciągu roku. Każda strzelnica organizuje takie zawody więc jak masz broń i jeździsz na strzelnicę, to po prostu odfajkowujesz udział w takich zawodach. Jak pisałem w poprzednich postach takie pozwolenie sportowe daje ci prawo do posiadania w zasadzie każdej broni krótkiej jaka jest dostępna w handlu oraz większość długiej. Możesz z tą bronią i to w stanie załadowanym chodzić sobie po ulicach. Musi tylko być niewidoczna, kozacko - kowbojskie kabury u pasa odpadają. Nie wolno z załadowaną bronią korzystać ze środków komunikacji publicznej. Czyli do pociągu wsiadamy z bronią rozładowaną, amunicja grzecznie w pudełku, magazynek pusty.
Koszt uzyskania pozwolenia na broń sportową to jakieś 2 tysiące złotych, jakiś pierwszy lepszy pistolet to drugie 2 tysiące złotych. Karabinek z 30 nabojowym magazynkiem, to koszt 2-5 tysięcy złotych. Strzelba gładkolufowa też ok. 2 tysięcy złotych. Tak więc poświęcając parę tygodni na kurs i za dziesięć tysięcy można do domu sprowadzić już mały arsenał i łazić po ulicy z pistoletem w gustownej kaburze pod marynarką

Oczywiście, że mamy. Kiedyś o tym pisałem w innym temacie, że niezależnie od tych wszystkich pozwoleń, to jest broń czarnoprochowa dostępna bez żadnych ograniczeń. Tylko, że ona do samoobrony nadaje się tak średnio, a do napadu jak najbardziej Po prostu ze względu na amunicję tak trochę słabo przechowywać ją dłuższy czas w wstanie załadowanym, a w nagłym wypadku jej szybkie załadowanie, to łatwych nie należy. Jeśli zaś ją już załadujemy, to znów ze względu na swoją specyfikę najbezpieczniejszym sposobem rozładowania jest oddanie strzału. Nie można tego zrobić ot tak sobie w terenie przygodnym więc jest problem. Natomiast jako środek napadu jak najbardziej, ładujesz, idziesz robić za bandziora i w razie czego możesz zrobić komuś duże kuku, bo to jest normalna, śmiertelnie groźna broń jaką sto lat temu ludzie się zabijali. Przy czym ta data sprzed 1885 r. dotyczy tylko i wyłącznie technologii, bo ta broń to oczywiście repliki. W pełni sprawne i zabójcze. Można je kupić bez żadnego problemu

bagiennik sorry. masz złe wyobrażenie o co mi chodziło. Taki np.: Colt Army model 1860, tez się łapie

Nadawał się na Indian, Konfederatów i bandytów z czasów Dzikiego Zachodu.

Całkiem celny, 6 strzałowy i kaliber 0,44 cala.

Ha, ha i przeciętny laik nawet nie przypuszcza co może zrobić z ludzkim ciałem prawie 11 milimetrowa kulka z ołowiu wystrzelona z niego. A to jeszcze pikuś, bo w ramach broni czarnoprochowej można też bez pozwolenia kupić repliki karabinów, które wojska Unii i Konfederatów używały jako ówczesne karabiny snajperskie. Na 300 metrów odstrzeliwały oficerskie głowy. Nie trzeba do tego żadnych badań psychologicznych, okulistycznych, papierków...
Nie traktuje się tej broni jako zagrożenia, bo musicie sobie przyswoić jaka broń uważana jest za niebezpieczną przez państwo. Otóż nie taka, którą można zabić człowieka na ulicy. Niebezpieczna broń czyli podlegająca reglamentacji i ograniczeniom w dostępie, to taka broń, która może zagrozić funkcjonariuszom państwa albo co najgorsze dać możliwość równej w szansach konfrontacji z nimi. Stąd całkowicie zabroniona jest broń pospolicie zwana automatyczną tj. strzelająca seriami. Taka broń jest zakazana dla cywili praktycznie wszędzie. Tylko i wyłącznie dlatego, że monopol na taką broń może mieć tylko państwo aby zapewnić sobie przewagę nad ha, ha tak - obywatelami. Zwykła nowoczesna broń krótka i długa pozbawiona możliwości strzelania seriami jest dostępna na różnych warunkach w większości państw świata, bo w razie czego służby państwa zawsze możną sięgnąć po broń automatyczną. Natomiast broń czarnoprochowa nie spędza snu z powiek policjom itp. służbom, bo nie da się z jej pomocą zrobić rewolty, a nawet porządnej rozróby. Byle glina ze zwykłym, współczesnym pistoletem ma miażdżącą przewagę ognia nad posiadaczem broni czarnoprochowej i tylko o tą przewagę chodzi. To, że można za pomocą tej broni kogoś na ulicy zastrzelić, to już detal...

Raczej opłakany, "zdrowiej" być postrzelonym ze współczesnego pistoletu 9 mm. Jeżeli już

- kusza -> wymaga zezwolenia,
- bloczkowy łuk myśliwski -> każdy może sobie kupić od ręki.

Już widzę tych zamachowców z kuszami. lol. Był w ogóle jakikolwiek przypadek, w ostatnim 50-leciu, w cywilizowanym świecie?

Tak jak snake pisze, nie mam w tym logiki, a ochrona przed potencjalną rewolucją.

Bron palna jest o tyle gorsza od nozy czy siekier ze trudno przypadkowo kogos nozem zabic. A strzelajac mozna.
Breivk mial pozwolenie na bron, przeszedl testy psychologiczne. Trenowal na strzelnicy, uwazal sie za znawce broni. Bron kupil legalnie. Jest za glupi by kupic bron na czarnym rynku - wpadl na przewozeniu farby w spreju z Danii do Norwegii. Wiec jakby ktos mu pozwolenia nie wydal to nie dalby rady tylu ludzi zabic.

Na wyspie bylo dwoch ochroniarzy - i oni zgineli pierwsi.
Zabojstwa za pomoca noza czy tluczka sa czeste, bo kazdy ma w domu. Ale smiertelnosc nie jest wysoka. Wcale nie tak latwo zabic czlowieka, to tylko zludzenie z filmow i gier.
Rocznie jest 6-8 przypadkow postrzelenia z broni mysliwskiej. I to jest szacunek tylko na podstawie ujawnionych w prasie przypadkow.  Tylko w czasie polowan, nie np. w domu. Polowa z tego smiertelna. Mysliwych jest 120 000. Wiec czestotliwosc spora.
Nie mam szans zeby ktos mnie chcial zabic. Co najwyzej obrabowac. A dla ochrony mienia nie zamierzam nikogo zabijac. Nigdy nie bylam w sytuacji ze bron by mi cos dala.

Ta, ale noze czy tluczki do czegos sluza. Bron sluzy tylko do zabijania.
Przyklad z bronia mysliwska dalam po to, zeby zobrazowac smiertelnosc - 50%. Nozem pewnie z dziesiec razy mniej. Chyba ze ktos umie sie poslugiwac. I ma dobrze naostrzony -czyli jest masarzem. Te pitwoki niby wojskowe czy japonskie na rzezni nie nadaja sie nawet do czyszczenia paznokci.
Kulke mozna dostac gdy sasiad z naprzeciwka popije czy pokloci sie z zona. Siedzac we wlasnym fotelu. Byly ostatnio przyklady ze kula wleciala do mieszkania.

Duza energia nie jest konieczna. Byl przypadek ze pocisk z dzieciecej wiatrowki przebil czaszke. Wyladowal gdzies przy podstawie czaszki, wiec go nie ruszano. To byl chyba ojciec dziecka, jak o tym czytalam zyl juz z tym kilka lat, cierpial na rozne dolegliwosci.
Pamietam na innym forum dyskusje o dostepnosci broni. Najmocniej przeciw bylam ja i lekarz ktory ma dyzury na pogotowiu. Po prostu widzimy skutki jej uzycia. Cierpia najczesciej osoby postronne, przypadkowe. Poza tym ktos kto ma bron chce sobie postrzelac. Do zywego celu. Wiec strzela do zwierzat. Albo terroryzuje okolice. Np. grozac zastrzeleniem psa.
W sredniej wielkosci miescie ktos strzela do zwierzat. Sa wydobyte pociski, zdjecia rtg. Zero zainteresowania policji mimo ze teoretycznie mogli by sprawdzic do kogo bron nalezy. Interweniuja organizacje ktore placily za leczenie bezdomnych zwierzat. Co ciekawe, jakies dwa lata temu ktos ostrzelal autobus. Wszystko w jednej dzielnicy.