Romans z żonatym - rady dla przyszłych kochanek i kochanek - Netkobiety.pl

Spoko, autorko. Ja ani nie mam się za kogoś szlachetnego, ani Ciebie za złą. Tylko pogubioną w emocjach. Ale jak powiedziałam to nie prawda objawiona, tylko moja.
Roxann z 2 powodów może albo ma ją za prawdziwą przyjaciółkę, co cieszy się jego szczęściem, bo tak to mieli  tym romansie ustawione
Albo jest manipulatorem.
Pytanie czego on naprawdę szukała w tym układzie?

To po co on ci takie rzeczy mówi o tym seksie i obiadkach, skoro jak napisałaś wyżej podczas rozstania wyznałaś mu swoje uczucia i powody decyzji.
Po co tego słuchasz? To jest chyba bardziej "chore" niż ta jego relacja z żoną.

Niby tak, ale to dziwne zachowanie jak na okoliczności. Jeżeli nie miałaś nic wspólnego z tym, że żona trafiła na te wiadomości, to uważaj bo najprawdopodobniej chce wzbudzić w Tobie zazdrość, uspokoić, że żona i tak bierze wszystko na siebie... więc ewentualnie nic nie stoi na przeszkodzie by do romansowania wrócić.

Spróbuję ci wytłumaczyć najprościej, jak potrafię
ŻYCIE TO ZAWSZE SZTUKA WYBORÓW
Piszesz tylko nie wiem tak naprawdę po co?
Próbujesz szukać ale czego?
Piszesz, że winny jest również kochanek?
Nie dziewczynko, wina leży wyłącznie po Twojej stronie!
TO TY DOKONAŁAŚ ŚWIADOMEGO WYBORU, pakując się w związek z żonatym facetem.
Biedna, nieszczęśliwa z zakazana miłością..
Widzisz księżniczko, jak to boli?
A wyobraź sobie przez Co przechodzi teraz jego żona.
Natomiast on pokazał Ci do czego jest potrzebna kochanka.
Bo wbrew temu co mówi, byłaś dla niego wyłącznie waginą. Przecież nie powie Ci od razu na starcie, że tak naprawdę chodzi mu tylko o jedno.

Przegrałaś, przegrałaś... I to nie jako jedyna
1.Przegrałaś małżeństwo
2. Przegrało dziecko, które straciło rodzinę
3.Dostałaś po dupie i długo będziesz lizać rany swojej głupoty
Widzisz dziecko, jedynym zwycięzcą został kochanek.
Na razie..
Jak żona będzie tak dociekliwą jak dociekliwe potrafią być kobiety, to to jego pozorne zwycięstwo może się okazać dla niego niczym Waterloo dla Napoleona..

Nie wszystkich lecz wyłącznie Twoją. Możesz mówić i pisać co chcesz ale tak jest, Chyba wiesz dlaczego?

Genialne!
Przecież od samego początku brałaś w oszustwie czynny udział? Jest taki termin w KK "Czynny współudział w przestępstwie"
Czyżby kolejne potwierdzenie tego, że kobieta najpierw coś robi, a dopiero potem myśli, co robi?

Plączesz się i motasz straszliwie dziewczę nieszczęśliwe.

Widzisz, a jednak się dowiedziała..
Wiedz jedno. zdrajca raczej prędzej niż później popełni w końcu błąd. I on go popełnił..

No i po kawie
I kto to mówi? To zyczeniowe myślenie przegranej kochanki..
Dziewczyno, w rywalizacji o atrakcyjnego samca kobiety są bezwzględne. I w dupie mają tzw solidarność jajników
W takich sytuacjach niejedna żeńska przyjaźń się rozleciała. I oby tylko
Słaba płeć to bajka z mchu i paproci

Swoją drogą ciekaw jestem co by o Tobie napisał Twój były już mąż.
A może dasz mu możliwość wypowiedzi.
Bo akurat dla mnie jesteś naprawdę mało wiarygodna..
Znam osobiście zdradzonych facetów przez Tobie podobne,
Znam osobiście zdradzone żony przez jemu podobnych
Znam również smak zdrady z autopsji.
Widzisz, źli ludzie to ci którzy do perfekcji doprowadzili kłamstwo
Do tego stopnia, że sami w nie wierzą..

Jeśli chodzi o to o czym rozmawiamy, to wygląda to tak:
Facet jest zawsze winny jej zdrady
Po pierwsze, bo jeden ją przecież tak strasznie zaniedbuje i jej wogóle nie rozumie (swoją drogą ten co potrafi zrozumieć kobiety ma pewną nagrodę Nobla )
Ten drugi również
Bo przecież to on ją podstępnie podszedł i się przez to biedna bidulka nie mogła oprzeć
Dlatego nie widzi w tym żadnej swojej winy.

Kobieta w swoim mniemaniu nigdy nie jest winna, po pierwsze dlatego, że to przecież mąż swoim nie dbaniem spowodował, że zainteresował ją ktoś, a to też nie jej wina, bo przecież to ten ktoś do niej podbijał, ona miała go tylko za kolegę, no ale sama nie wiedząc jak do tego doszło, zakochała się - czyli niewinna
Dopóki ktoś tego nie zrozumie, będzie żył dalej marzeniami typu "spotkałem niewłaściwą kobietę"...

Jak Ci było w małżeństwie tak źle, to czemu w nim tkwiłaś?
A może twój przykład to schemat jakich tutaj wiele?

Jak odrobisz lekcję i zanim cokolwiek zarobisz,  zaczniesz myśleć tym co masz między uszami, masz szansę.
Jeśli nie - będziesz dalej dostawać od życia po dupie..
Pamiętaj :im wyżej się wspinasz tym upadek jest bardziej bolesny
I raczej poduszka na dole nie czeka

Co za desperacja !
Rozumiesz chociaż sens wątku ? Chyba raczej nie. A te Twoje wywody to chyba raczej żale zdradzonego, zawiedzionego faceta i nijak się mają do tego, co autorka chciała przekazać.

Dla mnie sens wątku jest taki, żeby kobiety - kochanki , nie dawały się nabierać żonatym zdradzaczom, którzy robią ze swoich żon potwory. Żeby zaniem wejdą ( te kochanki) w taki chory związek zastanowiły się dwa razy, że coś z takim facetem jest nie tak i pochyliły się nad zdradzaną żoną - bo obie w takim związku są przegrane.
Takie przesłanie odczytałam z tego wątku. A część forumowiczów chce udawadniać autorce jak zrobiła źle - tak jakby ona tego nie wiedziała i właśnie o tym nie pisała.

O,o,o właśnie jeszcze i to, bo zapomniałam.

Czyli znowu matrix, w którym kobiety są ofiarami, tych złych mężczyzn.

Bylam po jednej i po drugiej stronie. Jako kochanka. I jako zdradzona żona. I za każdym razem uważalam za winnych inne osoby w innej kombinacji. Jako kochanka winiłam męża (bo mnie olewał) i kochanka (bo to on przysięgal żonie a zdradzal ją ststematycznie nie tylko ze mną). Jako zdradzona żona winiłam męża(no wiadomo), kochanke (no wiadomo) i siebie.
A po latach uważam że to nie ma znaczenia kto jest winny. Tylko co my sami dla siebie z tym wszystkim zrobimy i jak sie dzięki doświadczeniom rozwiniemy.

Zrezygnowałam ze znajomości z nim, bo taka relacja to cierpienie. Bo świadomość, że no jednak jest ta żona była co najmniej smutna (jest, niby okropna - ale chyba to nie całkiem prawda, skoro wszystko trwa)...
Łatwo nie było, bo to co czułam co czuję nadal - to w moim mniemaniu miłość...
Jego brak boli. Dojmującą jest jego nieobecność. Wciąż w głowie przewalają mi się jego słowa. "Bratnia dusza", " światełko w tunelu","moje szczęście", "jak dobrze, że cię mam", "życie z tobą jest lżejsze" itp, itd
Głupia. Głupia i naiwna. "Światło w tunelu"... to światło to było rozpędzone pendolino, które rozflaczyło moje ciało na torach... Boże, wszystko mnie boli z tęsknoty... za czym ta tęsknota? Za nim? Za iluzją jego? Jestem jak dziecko we mgle.

Proponuje mi przyjaźń. Ale przyjaźń? Po czymś takim? Z mojej strony to byłby masochizm.

Mimo,że przerwałam sama, to jest mi w tej chwili źle. Leżę w łóżku i od godziny usiłuję wstać. Coś mi ściska serce. Tęsknię. Jak się z tego wyzwolić?
To trwa już 3 miesiąc. Wciąż zdarzają się takie napady. Takie łomoty. Siedzę normalnie przy stole i jak jestem sama, zacznę wspominać... łzy lecą same.
Byłam zabawką? Nikim. Nikim istotnym. Jak się wyzbyć tego żalu, bólu ?
Lepiej jest jak wypiję. Zdarza mi sie wieczorami
1-2 drinki i serce boli mniej. Siedzę potem otępiała póki nie zwlokę się do łóżka. Nie marzę już nawet o szczęściu z jakimś facetem. Chciałabym już tylko spokoju
I żeby serce nie bolało...

Jak się można rozwinąć dzięki temu doświadczeniu? Mnie ono niszczy...

Nie zasługujesz na cierpienie. Nikt nie zasługuje. Przecież, jak sądzę, wchodziłaś w tę relację z miłości. Ja przynajmniej tak miałam. Nie myślałam o krzywdzeniu żony. Skupiłam się na nim. Na uczuciu. Kiedy był blisko, czułam się po prostu dobrze. Spokojnie. To był jakiś taki bezgraniczny spokój. Jakbym była we właściwym miejscu. Tak było - do czasu. Bo w końcu pojawiły się wyrzuty sumienia, ogromne tęsknoty gdy on wracał do żony. Tej tęsknoty nie jestem w stanie z niczym porównać. Pewnie dlatego, że to był taki chory związek - niezwiązek, gdzie ani nie zadzwonisz, ani w domu nie odwiedzisz. Czekasz tylko jak ten pies, aż pan będzie miał czas. Sory za porównanie.

Mam tylko nadzieję, że ta tęsknota, cierpienie w końcu miną.

Nie jestem w stanie urwać całkowicie kontaktu. Jak alkoholik pragnie kieliszka alkoholu, tak ja pragnę choć 20 sek rozmowy. Żałosne to. Wiem. Gdybym mogła cofnąć czas... cofnęłabym chyba tylko po to, zeby sobie samej gębę obić jak tylko pojawiła się pierwsza myśl o wejściu w ten układ.
"Jak jestem z żoną, wciąż o tobie myślę. Bez przerwy" nosz kuźwa, takie teksty... o nieszczęśliwej miłości co pojawiła się za późno...
Mam nadzieję że na ten topik wejdzie jak najwięcej osób, żeby takich głupot było jak najmniej.
Romans to gó.no. W złotym szeleszczącym papierku. Kochanko, dostaniesz po gębie najmocniej. Żona pewnie też - w innym sensie ale równie boleśnie. Wszyscy w efekcie będą cierpieć.
Nie warto.
Ja chyba też się wybiorę się po jakieś leki i do psychologa bo nie wyrabiam. Ile jeszcze czasu będę to rozpamietywać? Każde jego słowo wypaliło mi się na trwałe w myślach. Chciałabym już nie umieć płakać.

W sumie to sama się sobie dziwię. Bo jak po 6 mcach umysł zaczął mi trzeźwieć nieco, to zaczęły się wyrzuty i pierwsze myśli, że to mogą być kłamstwa... a jednak trzymałam się tego, nie umiałam puścić. Nie wiem już czy to jest jakieś uzależnienie emocjonalne? Przecież ta relacja mnie często bolała więc dlaczego jeszcze 8 mcy w niej tkwiłam? Dlaczego teraz nie umiem odciąć się całkowicie?

Wystarczy parę czułych słówek i kobieta leci jak ćma do światła/ognia. Tak, wiele z nas jest naiwnych i daje się nabrać facetom. Łatwo nas omotać. O ile wchodzenie w relacje z facetem wolnym, ale niewłaściwym dla nas mogę zrozumieć -  początki są zawsze fajne.
Ale jak do licha możecie wchodzić w jakąkolwiek relacje z facetem zajętym? Niepojęte dla mnie. Ja w ogóle nie zwracam uwagi na zajętych , na to co mówią, że nie żyją z żoną od X lat itd... Sama mam porządek w życiu i oczekuję tego od drugiej strony.

Przede wszystkim przestan się obwiniac.
To ze On nie opuścił żony nie znaczy ze Ty bylas zabawką.Spotkało się  dwoje ludzi na życiowym zakręcie i już. Jakby komunikacja miedzy wami była lepsza może nie powstałyby nierealne oczekiwania.
Wyrzutów wobec żony tez nie miej. Bo jak ma olej w głowie to na pewno Cię nie obwinia i nie będzie. nawet jakby po miesiącu miodowym  małżeństwo się rozpadło.

Błędnie sądzisz, że ludzie wchodzą w takie układy dla motylków. Gdyby tak było, szybko i bezboleśnie by się kończyły.
Wchodzą, bo w ich życiu nie ma jakiegoś ważnego elementu, tak ważnego, że ponosi się ryzyko przewrócenia życia do góry nogami.
Z jednym zgoda: konsekwencje muszą być wkalkulowane, w tym swoje emocje.
I z butami tu żadnego wejścia nie było- bo zaproszenie było obustronne i otwarte drzwi.

Trudno wypowiadać się za wszystkich zdradzających, ale z moich obserwacji wynika, że są to po prostu osoby niepoukładane. Siedzą w miejscu, na dupie, jest im nudno i szukają wybawienia w drugiej osobie, zamiast wziąść się za własne życie.
Zawsze mamy wybór: możemy iść na terapię, wyjechać, zmienić pracę, porządek w swoim życiu, zając się sportem, hobby. Mamy tyle możliwości, co uważam za wspaniałe. Nigdy nie mieliśmy takiego dostępu do informacji, wiedzy, jak teraz. Możemy swoje życie pokierować, niemal jak chcemy (w porównaniu do ludzi z poprzednich pokoleń).

A kobiety to chodzące wzory cnót wszelakich. Wręcz chodzące okazy niewinności.
Stereotypy, nie mające nic wspólnego z rzeczywistością
Czy się komuś to podoba czy też nie, zawsze to kobieta wybiera i decyduje z kim wyląduje w łóżku

Jak się łyka bajeczki i komplementy niczym głodny pelikan ryby to pretensje trzeba mieć do siebie a nie do faceta.
Prawda jest taka, że kobieta, wchodząc w romans z żonatym ma w dupie szanowna małżonkę, licząc na to, że ją zastąpi.
Dramat się zaczyna dopiero wtedy, gdy facet pokazuje do czego mu służyła.
Z samodzielnego myślenia szanowne panie nikt nikogo nie zwolnił.
Po to ma się to coś między uszami czyli mózg, aby z niego korzystać.
Jak mówi mądre powiedzenie ;jak suka nie da, pies nie weźmie.
Więc proszę mi tu nie pisać feministycznych mądrości..
Dawno już wyrosłem z bajek o cnotliwych, niewinnych białogłowach.
Kobieta, która podejmuje decyzję bycia kochanką wie co robi i gdzie się pakuje
Reszta to tylko szukanie usprawiedliwienia

Wiadomo, że nie ma sensu wspominać o jawnym krzywdzeniu czy lekceważeniu współpartnerów, co może być argumentacją do poszukiwania szczęścia na zewnątrz. Często jednak, tak jak wspominasz motywem jest jedynie chęć zabicia czasu czy zaspokojenie owej tajemniczej "nudy". Zwyczajnie zamiast rozwiązać swój problem, idą najprostsza możliwą drogą, nie bacząć na konsekwencje.

Romanse dla haju czyli prawdziwego uczucia nie kończą się łzami? To jak skończyła się historia autorki wątku?
Niezależnie od płci jeżeli ktoś wchodzi w romans (z uczucia) z żonatym, zamężna to prawdopodobienstwo, że będzie cierpieć wzrasta. Nikt nie mówi, że z osobą wolna związek zawsze będzie idealny. Bo też nie. Ale takie uczuciowe związki że zdradzaczem zawsze wiążą się z łzami.
Poza tym ja nie wierzę w te historię, że większość z nich nie odejdzie od żony, bo tak dba o dzieci - dla mnie jest to usprawiedliwienie ich wygody i tchórzostwa.

Akurat chodziło mi o zupełnie inne przypadki. 
Taki sztandarowym przykładem zdrady w dojrzałym związku była historia opisana bodajże w wątku robcia. Mamy dwoje dorosłych, w pełni dojrzałych ludzi w małżeństwie. Wszystko wydaje się w porzadku, życie się toczy zwykłym rytmem. Jedna strona się stara, pracuje, pomaga w wychowanbiu dzieci, zaś druga staje się zamknięta, wyobcowana i oziębła. Po jakimś czasie wychodzi na jaw skrzętnie ukrywany romans, gdzie po nocach żonka pisze ze swoim gachem( kóry okazuje się żonaty), wspominając o tęsknocie, czułości i oddaniu. Facet się stara ile może, kobieta twierdząc, że się nudzi, że jej czegoś brakuje, idzie od razu n abok, bo tak najprościej.
Kolejny przykład: ostatni wątek, gdzie facet zrywa z żoną SMS-em, twierdząć że kocha jakąs inną. Zostawiając żonę i dzieci, idzie do księdza z kochanką, próbujac się poradzić co zrobić..
Cyrk na kółkach przy jednoczesnej rozpaczy zdradzanych.

Brak rozmowy, jakiegolwiek porozumienia, wypalenie, szukanie iluzorycznych chwilowych uniesień i nieszczęście gotowe...

To jedno. Jednak jest jeszcze inna grupa powodów - prosisz przez lata, rozmawiasz wielokrotnie, czasem coraz rzadziej bo już człowiek zniechecony a druga strona jak beton. Nic do nie dociera albo robi coś tylko przez tydzień, dwa. Później od nowa to samo. Żeby żonę wyciągnąć na wspólny wyjazd albo spacer to musiało często dochodzić do kłótni bo nie chciała ruszyć się z domu. Jak już pojechała to z łaską i znudzona. Naturalnie nigdy sama niczego nie zorganizowala. Podobnie z pracą zawodową, prowadzeniem auta. Są ludzie betony, nie dotrzesz do nich słowami.

Mały Ksiaże z Ciebie Herfi, a nie przyszło Ci do głowy ze nie musi być zawsze po Twojemu, życie/związek to sztuka kompromisów, a nie albo po Twojemu, albo wcale....
Może żona nie organizowała, bo zawsze musiało być po Twojemu i każda jej inicjatywa była niedobra, a potem się już poddała.
Beton, to ten który uważa ze zawsze ma racje i będzie tylko wskazywał palcem innym co maja w sobie zmienić...

Przykro czegoś takiego słuchać.. Coś jednak musiało spowodować ten kryzys na samym początku. Skoro tak wiele czasu wszelkie próby załagodzenia sytuacji spełzły na niczym..Coś się między Wami popsuło i tylko Ty próbowałes to naprawić?

Kobiety też to robią. Tu chyba nie ma reguły. Dlaczego ludzie się na to nabierają, trudno powiedzieć. Niby tyle możliwości o których wspomniała choćby Gitta:

Osobiście uważam, że to jakaś wewnętrzna potrzeba by kochać i być kochanym za tą naiwnością przemawia. Sport, hobby nawet kariera nam tego nie zastąpią. Ta pełna dowolność w kierowaniu własnym życiem też poniekąd jest pułapką bo miłości nie da się ani kupić, ani na nią zapracować. Poza tym wszechobecny stres towarzyszący nam w codziennym życiu powoduje, że ludzie chcą po prostu odreagować, 'zapomnieć się'. Romans daje adrenalinę, a "motylki" powodują, że życie nagle jest piękniejsze. A przecież mamy je jedno. Każdy, no prawie każdy, wcześniej czy później popada w rutynę, pewien kierat. Relacje są łatwe ale też coraz bardziej powierzchowne. Gdzieś w tym wszystkim zapominamy o sobie, własnych uczuciach/potrzebach. I nagle pojawia się on/ona kto chce nam poświęcić uwagę, komplementuje, interesuje, ma czas... wtedy łatwo odpłynąć. Pomijając recydywistów, którzy romanse traktują jako sport, to chyba właśnie ta potrzeba atencji, zainteresowania, czułości pcha w sidła romansów. Wtedy nie myśli się o konsekwencjach. Jednak ten haj, chemia robi swoje... ludzie się zakochują a wtedy pojawia się problem. Zwykle zaczyna się niewinnie a potem to już działanie w amoku. Osoba zakochana nie jest sobą. te wszystkie hormony które wtedy się wydzielają w naszym organizmie działają jak narkotyk. Bardzo cienka jest granica pomiędzy fajną relacją, a zakochaniem. Nie zawsze intencją jest zdrada, ale przyzwalanie na bliższe relacje z osobą płci przeciwnej niesie za sobą takie ryzyko, stąd zawsze "to tylko kolega/koleżanka" budzi niepokój druhgiej strony.
Niby łatwo powiedzieć, że trzeba znać granice, ale... wiele jest przypadków kiedy do bliskości/seksu nie doszło a ktoś się zakochał. I kogo tu winić? Mamy się zamknąć w klatce? Ograniczać kontakty międzyludzkie do "dzień dobry"? Ok, niby można poznać, kiedy zaczyna się coś dziać, ale czy na pewno? Ja tu nawet nie mówię o pójściu do łóżka, bo przecież wszyscy wiemy że i bez tego można się zakochać. Rezygnować ze znajomości mimo, że nic nie wydarzyło? To przecież też jakaś paranoja. Wiele ludzi obecnie większość czasu spędza w pracy, mija z partnerem/mężem/żoną. A jak jeszcze dodać jakieś hobby to … no właśnie.

Ja bym rozgraniczyła dwie rzeczy: co innego zdradzić pod wpływem chwili a co innego tkwić w romansie oszukując najbliższych, których podobno się kocha.
Zakochać w związku może każdy, ale brnąć w romans kłamiąc... to już inna sprawa.

Napisałam w pierwszym zdaniu "jego/jej zachowania" więc już nie projektuj. To co napisałam dotyczy obu płci.

Gracjano , żeby nie było , nie popieram romansu jako rozwiązania każdego problemu w małżeństwie czy jako takiej odskoczni od codzienności czy odmienności innej kobiety . Podałem specjanie wcześniej przykład dość ekstremalny ale jakże możliwy i częsty w małżeństwach . Ludzie przysięgają sobie wierność i nie tylko to . Każdy potrzebuje bliskości czy to facet czy kobieta . Boli jak wszystko jest ważniejsze od jednego z małżonków lub jedna ze stron świadomie podejmuje decyzję o białym małżeństwie , to boli a jednocześnie oddala .Szkoda mi tych wszystkich nowych zdradzonych którzy na portalach szukają odpowiedzi co dalej i jak mają żyć po zdradzie ale są różne przypadki . Nie każdy zdrajca to tchórz  , nie każdy zdradzony to super człowiek .

Tak, ale nadal nie rozumiem czemu robic coś za czyimiś plecami (żony i pewnym sensie kochanki)? Skoro małżeństwo jest już spisane na straty, a wy chcecie być ze sobą tylko ze względu na dzieci to czemu nie zaproponować wolnego zwiazku? Dla mnie to brak decyzji i liczenie na to, że wchodząc w romans wszystko samo się rozwiąże (oklamujac tylu ludzi) jest tchórzostwem.
Tak czy inaczej z tym martwym małżeństwem trzeba coś zrobić.

Jak pojawiają się już bardzo silne emocje to sumienie cichnie bo "kochasz i czujesz" więc nie możesz robić nic złego ,nie wszyscy i nie od razu czują niechęć do żony/męża wręcz przeciwnie niby masz romans no niby nie fair ale nie czujesz się źle poza tym tajemnice sekrety są ważne kręcą jak diabli wsysają w taką "intymność" w dodatku kłamstwa są niby dla dobra męża/żony ,żeby go ochronić, więc wszystko jest dobrze, początek romansu i zdrada są bardzo intensywne decydujące nie ma tam żelaznej racjonalnej, logiki już samo łamanie zasady nie kojarzy się źle wręcz odwrotnie bo jest się "ponad" zasady w imię niby dobra takie to pokrętne i jest to pewien fragment większej całości bardzo wygodny i komfortowy no i ta nagroda jak się spotkasz z kochanką/kochankiem .Po co to komplikować to łatwe i łatwiejsze od rozmów terapii rozmów,konfliktów,znowu rozmów przestrzegania rygorów ustaleń .

Celnie Roxann
Wyjątkowość kochanki/kochanka bardzo istotna sprawa oczywiście wzmocniona zachwytami nad sobą wzajemnie no i pokonanie pewnych trudności nie może iść na marne jak już .

Mnie najbardziej zadziwia to, jak często NIE DOCHODZI nawet do próby naprawy. Gdy jedna strona( ta znudzona) nie ma ZUPEŁNIE ochoty czy chęci na "negocjacje"..Tak samo w kwestii niechęci do partnera:często strona, która dopuszcza się później zdrady, ukrywa dość umiejętnie swój brak uczuć, a z drugiej strony bywa, ze łatwo to zauważyć. Jeśli rzeczywiście, trudno znależć potencjalnego kandydata na kochanka, to w takim razie wśród grupy ludzi znających się od dłuższego czasu, jak przyjaciele, znajome małżeństwa czy rodzina, ryzko takich sytuacji jest spore. Bywają takie kwiatki, jak romanse z bratem/siostrą małżonka  i wtedy dopiero trzeb asię kryć. Z drugiej strony podziwiam tych ludzi, bo nerwy to mają chyba ze stali..:)
Roxann Pytanie, czy jakbyś wiedziała, że jest żonaty byłabyś w stanie walczyć bardziej z tym uczuciem, bo nie zakładam, że zakochanie nie będzie możliwe..

Paslawek
Właśnie - wszystko "niby".
Ok, są emocje ale od nas zależy co z tymi emocjami zrobimy - czy podejmiemy konkretne kroki czy schowamy głowę w piasek bo "ukryty" romans daje dodatkowy dreszczyk emocji - godne pożałowania. Jak ktoś szuka dreszczyku emocji na czyichs plecach (zdradzanego) to jak to nazwac?

Rutyna czy po prostu już go nie kocham? Miałam taką sytuację i właśnie to, że się w kimś zauroczylam utwierdzilo mnie w przekonaniu, że nie można żyć w takim martwym (bez emocji) związku. Dodatkową motywacją było to, że uznałam iż dla niego również będzie lepiej, bo nawet jeśli teraz (po zerwaniu) troche pocierpi to w końcu będzie miał szansę na poznanie kogoś kto go prawdziwie pokocha, na prawdziwą miłość. Tak też uczyniłam - zerwałam. On już jest po ślubie, ma dziecko. Ja z tamtym co się w nim zauroczylam nie byłam (i wiedziałam, że nie będę), ale szybko poznałam kogoś innego z kim przeżyłam prawdziwe emocje, miłość i zerwania związku z poprzednim nie pozalowalam nigdy.

Wina jest zawsze po obu stronach. Zdradzacz jest egoistyczny i nieuczciwy wobec żony, a kochanica sama siebie oszukuje, że te wszystkie miłe słówka coś znaczą, bo nikt mi nie wmówi, że dorosła kobieta jest tak głupia, że nie widzi jak jej jest makaron na uszy nawijany.

Ale zgodzę się z tym, że poza związkiem szuka się tego czego w nim brakuje. Facet zwykle chce się czuć ważny i podziwiany, a kobieta piękna i generalnie jeszcze ciągle atrakcyjna. Seks pomaga w tworzeniu takiej "uroczej" bańki mydlanej, gdzie można schować się przed problemami, które tak naprawdę powinno się uporządkować we własnej głowie, jak i z partnerem.

Podsumowując, Biedne Żusie i Dzieci we Mgle istnieją tylko w ckliwych opowieściach samych zdradzających, którzy chcą się wybielić.