Co zrobić z tym związkiem? - Netkobiety.pl

Ważne że szuka rozwiązania, ale zobaczymy czy dalej będzie chciał rozmawiać.

Ulle, on pisze WYRAŹNIE, że ograniczała go od początku, więc używała od POCZATKU manipulacji i wywoływała poczucie winy. "Dopiero" po półtora roku wzięła się za rękoczyny i awantury.

A Autor wcale nie wygląda na jakiegoś wybielającego się żuczka. Wręcz przeciwnie, ciągle jak dziecko we mgle, pyta się co źle zrobił... Nawet wini siebie za jej nieracjonalne wybuchy.

Dziewczyny, ale tam chodziło głównie o to kto ma racja, a ja uważam, że kto ma rację ten robi kolację.
A miałyście kiedyś do czynienia  z człowiekiem, który non stop próbował narzucac wam, jak żyć, gdzie jeździć a gdzie nie jeździć i jeszcze wtrącał się do waszych metod wychowawczych odnośnie dzieci?

Pokaż gdzie Twoje miejsce, albo daj sobie spokój. Tyle w temacie. Czy jesteś dalej z nią, bo nie wierzysz, że może być inaczej?

Dokładnie, Beyondblackie, powiedziała Ci już w tym temacie wszystko, co można.

Moim zdaniem to to co zrobiłeś źle w tej relacji to to że dopuściłeś do tego że jej się zwyczajnie znudziłeś. Ustępowałeś pytałeś zamiast decydować i ona coraz bardziej sprawdzała jak daleko może Cie ograniczyć i to wydało jej się zwyczajnie nudne. Motyle jej w brzuchu zdychały a Ty nie dostarczałeś emocji których ona potrzebuje dążyłeś do stabilizacji i spokoju a to dla niej gorsze niż lanie .
Nie dobraliście się z tymi wyjazdami trudno ocenić czy ona na początku udawała że lubi takie wyjazdy czy po prostu Ty ignorowałeś znaki jakie dawała że to nie to co ona lubi.

Po przejściach czy nie to jednak kobieta. Tak więc zastosuj (o ile będziesz miał okazję do niej wrócić), następujące żelazne i uniwersalne zasady obsługi kobiety.

1. Opiedol co jakiś czas za byle co - powód nie ważny, czep się czegoś i zrób awanturę. Minimum raz na kwartał.

2. Wracanie do domu po pijaku - obowiązkowo raz na kwartał. Piszesz SMSa, że wypijesz tylko 2 piwa i będziesz o 23:00 a wracasz nawalony o 4:00. Możesz wrócić z piwem na kaca.

3. Minimum raz na na miesiąc seks z biciem i dominacja. Gdzie ją bić i resztę szczegółów technicznych ustalicie między  sobą.

4. Oglądanie się za innymi kobietami w miejscach publicznych - niezbędne, należy wykonywać często ale musi to być dyskretne spoglądanie a nie takie ostentacyjnie na pokaz. W twoich oczach mają być kurwiki w ukryciu.

5. W towarzystwie rób tak aby koleżanki zazdrościły jej takiego faceta. Jeśli nie ma koleżanek to ogólnie pełna kultura poza domem.

6. Na co dzień po prostu bądź sobą - jeśli chcesz być czuły i opiekuńczy to bądź, jeśli zimny i zdystansowany to też ok. Ważne aby być sobą i pamiętać o tych 5 wyżej wymienionych punktach.

Chodzi ogólnie o dostarczenie emocji i stworzenie własnej wartości oraz poczucia, że nie ma cię na własność.

Ps. Mów do niej. Kobiety steruje się słowami. One mają taką kierownice w głowie i normalnie krecisz nią za pomocą słów. Mow opisowo, maluj obrazy słowami. Pamietaj to ważne. Powodzenia.

Hrefi, Twoje rady są dobre tylko dla kogoś, kto chce być w maksymalnie patologicznym związku. Kontratakowanie nienormalnych zachowań jeszcze bardziej nienormalnymi zachowaniami jest drogą pewną do stworzenia piekiełka na ziemi.

Autor, nie słuchaj tego steku bzdur. Ta kobieta, po prostu, jest zbyt zaburzona do bycia w jakiejkolwiek relacji. Zostaw ją, odżałuj i poszukaj kogoś zdrowego psychicznie.

Dla mnie jedyne sensowne rozwiązanie to terapia. Poprzedni związek Twojej dziewczyny, pełen agresji, pozostawił na niej ślad. Czasem to ofiara może stać się później katem. Dziewczyna nie radzi sobie z emocjami i wybucha. Jeśli pokochałeś ją i jej dziecko, warto spróbować pomóc, odejść można zawsze każdego dnia.

W poście nr 73 piszesz, że chciała wcześniej wracać do domu, bo tak ustalaliście (byliście wtedy z wizytą u twoich rodziców), ale TY ZADECYDOWAŁEŚ, że dopiero jak dziecko  (jej dziecko) zje, bo jest głodne, pomimo jej argumentacji, że zje po drodze albo w domu.
Zatem, jej zarzut byłby słuszny, jeżeli stało się wedle twojej woli.
W moim odczuciu masz zapędy dyktatorskie, a to wywołuje  u niej agresję.
Wcześniej rozmawialiście, ustalaliście czas powrotu, a jednak zdanie zmieniłeś ...nie licząc się  ze zdaniem partnerki.

A ty?

Czemu tak kurczowo się jej trzymałeś? Wasze plany się nie pokrywały, wasz sposób na wolny czas też nie, poglądy na kontakty z rodziną i ich częstotliwość też nie a jedyne co cię w niej zauroczyło to jak pisałeś skromność... Jesteś pewny że to wielka miłość a nie właśnie wypełniacz jakiejś pustki?

Pisałem, że przez półtora roku byliśmy bardzo szczęśliwi. Wiele rzeczy robiliśmy wspólnie we trójkę. Problemy zaczęły się dopiero po tym czasie.

Wydaje mi się, że punktem zapalnym było kupno psa. Byłem temu przeciwny, ale w końcu zgodziłem się. Pomyślałem, że to będzie taki test, coś co może nas zbliżyć i uzupełnić. Nie wyobrażałem sobie, że tak to może się skończyć. Dziewczyna nie wytrzymała tego psychicznie. Przy szczeniaku jest wiele pracy. Do tego dołożyły się jakieś inne problemy w pracy, z dzieckiem itp. Chodziliśmy zmęczeni, niewyspani, nerwowi, wkładaliśmy dużo energii w inne rzeczy zapominając o sobie. Po prostu pewne rzeczy przerosły, może byłem za bardzo uparty. Za bardzo chciałem, żeby nadal wszystko funkcjonowało idealnie. Może trzeba było z czegoś zrezygnować.

Weź sam przeczytaj to co piszesz... Ilu znasz normalnych 30latków, których wykończył psychicznie szczeniak????? Ja nie znam żadnego. Wręcz odwrotnie, koleżanka w pracy przy rozwodzie się kłóciła z mężem o psa najbardziej

Najbardziej nie tak jest z tobą to że to tolerujesz. A co inni pracownicy o niej mówią? Dobrze się wszystkim z nią pracuje?

Z różnych przyczyn obecnie musimy pracować w jednej firmie. Musiałem się prosić o swoje rzeczy. W końcu okazało się, że nie chciała, żebym przyjechał po rzeczy ze względu na dziecko. Bo mocno to przeżywa. Wcale się nie dziwię, bo nawet nie miałem okazji się z nim pożegnać. Dodatkowo jak mogłem się dopraszać o swoje jakieś pierdoły i gówna w takiej chwili. Chciałem tylko zabrać resztę rzeczy i się odciąć, a wyszło według niej, że znaczyli dla mnie tyle co te kilka rzeczy.

Ogólnie koniec tematu, bo nie mam siły już nawet o tym myśleć.

Kobietki powiedzcie proszę jeszcze, dlaczego znajomym opowiada, że ja mam walczyć, jeśli mi zależy i że ma nadzieję, że tak będzie. A znajomym muszę się tłumaczyć, dlaczego nie walczę, skoro taka fajna dziewczyna. O co tu może chodzić?

Aristo, przede wszystkim nie poddawaj się. Przejdzie jej to. Ona w tym momencie pierwszą rzeczą jakiej by nie chciała to Twoje odejście. Jedni tutaj postujący rozumieją sprawę. Inni zupełnie nie potrafią się wczuć w sytuację. Ona jest na pewno bardzo wrażliwą, delikatną osobą.Niezwykle łatwo ją urazić i zranić. Ona oddaje całą siebie Tobie i dziecku, bo ona to "chodzące uczucie, oddanie,POŚWIĘCENIE". Ona się Wam w zupełności poświęciła i dlatego, jeżeli czuje, że tego już nie zauważasz( i mniej odwzajemniasz) pojawia się u niej "wewnętrzny krzyk rozpaczy" i ból nie fizyczny. Może robisz, mówisz jej coś co prowokuje w niej totalną bezradność duchowo-umysłową (nie może poradzić sobie z faktem, że jak możesz nie rozumieć jej poświęcenia) i uruchamia to w niej takie, a nie inne odruchy. Wiedz o tym, że ona nie podnosi na Ciebie ręki specjalnie. Ona nie podnosi na Ciebie ręki bo jest agresywna. Ona to robi z wewnętrznego bólu, rozczarowania i bezradności. Czuje że ją zawodzisz, bo moze w mniejszym stopniu dostrzegasz jej oddanie. Porozmawiaj z nią o tym. Powiedz jej to co napisałam i obserwuj jej twarz, jej reakcje. Zobaczysz, że pęknie emocjonalnie i wyleje strumienie łez. Ona musi płaczem oczyścić swoje wnętrze, wszystko w sobie dusi. Nie mów, że jest agresywna. Broń Boże nie używaj tych słów. Ona nie jest wariatką ani nie jest agresywna. To tylko jej ogromna wrażliwość i tkliwość. Uwierz.

Też złapałem się za głowę czytając. Później pomyślałem, że może to ironia..
Ale ten ktoś chyba poważnie pisał. Ciekawe ile razy sama uderzyła partnera z powodu "ogromnej wrażliwości i tkliwości"?

Owszem, agresja często jest wynikiem strachu i wyolbrzymionych lęków, skutkiem doznanych kiedyś krzywd, ale w imię empatii nie można innym pozwalać na wszystko i dawać się niszczyć.
Bardzo współczuję mojemu byłemu mężowi, którego ogromnie skrzywdził los i którego opuściłam, ale gdybym z nim została, nie chcę myśleć, jak wyglądałoby życie moje, jego i naszego dziecka.

Oczywiście, masz rację.

Mogę się pod tym wyłącznie podpisać. Dodam jeszcze od siebie, że obchodzenie się z taką osobą jak z przysłowiowym jajkiem, tylko utwierdza ją w przekonaniu, że nawet krzywdząc innych może zasłaniać się traumami z przeszłości, wrażliwością czy cokolwiek znajdzie grzebiąc w przeszłości lub własnym charakterze, bo ją to usprawiedliwia. Nie, na przemoc nie ma ŻADNEGO usprawiedliwienia i nie może być na nią przyzwolenia. NIKT nie ma prawa krzywdzić innych - bez względu na wszystko co się w jego życiu wydarzyło.

Tu nie było nie wiadomo jakiej przemocy, po prostu uderzyła pięścią w klatkę piersiową z bezsilności. Ale fakt jest faktem.

Nie usprawiedliwiam. Była i to jest fakt.

Próbuję nakłonić na terapeutę. Ale nie o to chodzi. Będzie jak będzie. Zastanawiam się tylko, czy wszystko dobrze zrobiłem. Chcę wyciągnąć z tego jakieś wnioski i doświadczenie. Naprawdę chcę dla nich jak najlepiej. Mamy jakiś tam kontakt, ale jak zaczynają  się tematy dotyczące naszej sytuacji i jej zachowania dziewczyna nie potrafi rozmawiać. Same pretensje i wypominania. Jak to uporządkować?