rozstanie po kilkunastu latach wspólnego związku, córka... - Netkobiety.pl

Po co Ci do wiadomości jego plan? Krytykować?
Wystarczy że ma plan, na forum pisał o adwokacie o psychologu
czytaj ze zrozumieniem.

Żeby nie było - u mnie się "dzieje" i to codziennie coraz "weselej". Awantura o pólnocy w minioną niedzielę (sprowokowana przez "panią eks", która nagle postanowiła zainicjować negocjacje finansowe). W poniedziałek wieczór: masakryczne zachowanie wobec mnie i Małej - agresja, bo Mała jest "niemiła" dla mamy (cóż, widzi, słyszy, notuje - to, co mi SAMA, nie indagowana przeze mnie, opowiedziała o próbach "prania mózgu" przez babcię i jedną z cioć, to regularny horror) zakończona krzykiem Małej i... wezwaniem policji przez mamę. Policja przyjechała, zobaczyła spokojnie się zachowującego faceta i dziewczynkę lat 10 + kobietę pokazującą przedramię z lekkim zadrapaniem i mówiącą, że... córka ją zaatakowała. Chwila rozmowy z jednym z policjantów na osobności, a on mówi: "Wie Pan co? Ja miałem niemal identyczną jazdę. Współczuję."

Adwokat wynajęty (kobieta). Wniosek odpowiedni złożony (chodzi o dziecko). W poniedziałek po wizycie policji zakończonej notatkę, że... nic nie stwierdzili, ok. północy "eks"... wyszła i nie wróciła. Następnego dnia zabrała trochę rzeczy i się "wyprowadziła". Zapewne do koleżanki z pracy, chociaż pewności nie mam. Córka została ze mną w mieszkaniu. Dzisiaj "wizyta kontrolna" mojej "eks" - pani przyszła sprawdzić, czy dziecko nie jest głodne, czy mam "poprane i wyprasowane", etc. No i znowu rzecz przecież najmniej ważna - ciśnięcie, żeby jak najszybciej sprzedać mieszkanie i kasa, kasa, kasa (która, naturalnie, dla niej nie ma ŻADNEGO znaczenia). Widać, że próbuje mnie prowokować i nagrywać, ale trzymam się - za to jej dość często puszczają nerwy.

To, niestety, niemożliwe - ona ma klucze do mieszkania i, ponieważ nadal jest jego współwłaścicielką, może do niego przychodzić. Co ciekawe, odmówiła partycypowania w jakichkolwiek dalszych kosztach rat kredytu hipotecznego, nie mówiąc już, oczywiście, o jakichkolwiek opłatach. A mnie zdążyła już przypisać winę za wszystko - włącznie z wybuchem drugiej wojny światowej.

Skieruj pismo oficjalne do niej o zapłatę zaległych rat zgodnie z umową - ze po połowie (??)
kredyt jest na was dwoje ????? własność domu też ???
. - skonsultuj z adwokatem  jak ochronić się przed pozwem o to ze używasz całego domu a jej jest połowa (?) - może wysunąć roszczenie później o czynsz ! - potwierdzone info na własnej skórze … 
Zażądaj pieniędzy na dziecko, odetnij od kasy, auta - zmień zamki bo "zgubiłem klucz "- żeby ci laska nie wyniosła czegoś … jak masz rachunki imienne , potwierdzenia mailowe ze zapłaciłeś za coś - zbierz i do adwokata . Co do mieszkania - karta przetargową może być fakt ze raty płaciłeś ty z twojego konta - czy ona dawała Ci kasę na to ?

i wszystko musi mieć wersje formalną - NA PAPIERZE , dla adwokata , dla sadu i dla niej ewentualnie .

uprzedzaliśmy Cię że szykuj się na wojnę ….

Marek, pokusiłam się o szybkie obliczenie wg tego co pisałeś :
Twój wkład odrębny ( potwierdzony notarialnie) w mieszkaniu o wartości zakupu 285 tys wynosił 115 tys , czyli Ok 40%. Obecnie do spłaty pozostało wg obecnego kursu CHF Ok 185 tys. a wartość rynkowa mieszkania to 300 tys.
Po sprzedaży mieszkania :
Ty bierzesz : Ok 121 + 89,5
Partnerka 89,5
Spłata kredytu obciąża każdego z Was po Ok. 92,5 tys.

Czyli partnerka musialaby dołożyć do tego biznesu co najmniej 3 tys.

W rzeczywistosci pewnie więcej, bo od ceny sprzedaży trzeba odjąć koszty - pośrednik , opłaty a ponadto cena sprzedaży raczej nie osiągnie wartości rynkowej, chyba żeby spokojnie czekać na sprzedaż .

Skutek sprzedaży - partnerka traci pare tys. , Ty tracisz mieszkanie i masz mała kupkę pieniędzy za mała żeby kupić nowe.

Wyjściem byłoby przepisanie kredytu w banku tylko na Ciebie, o ile bank się zgodzi.
Za takim rozwiązaniem przemawia również dobro dziecka - po sprzedaży mieszkania, żadne z Was nie będzie w stanie kupić nowego, Ty będziesz miał środki na wynajem, a partnerka w Krakowie nie wynajmie tanio mieszkania - czyli będzie zdana na łaskę i niełaskę zamieszkania u nowego obiektu miłości.

Proponuje , pogadaj  z prawnikiem na temat dokładnych wyliczeń podziału i w banku co do możliwości przepisania kredytu tylko na Ciebie.

No i co w przypadku, gdyby parterka przestała mieszkać z Wami , umowa o kredyt była wspólna a cały ciężar spłaty kredytu ponosiłby tylko Ty - jak zabezpieczyć Twoje wieksze udziały w mieszkaniu o te spłaty kredytu które nie będą obejmowały Waszego wspólnego mieszkania. W przypadku zwiazkow formalnych , taki rozdział jest łatwiejszy do określenia - odrębność majątkowa, separacja, rozwód .
Jak w przypadku związku nieformalnego ?

Zabezpiecz wartościowe rzeczy żeby nie wyniosła z domu.
Byłeś u dzielnicowego?
Ostrzegaliśmy że może zacząć kombinować i teraz też to możne być zagrywką pod hasłem nie wiem co on robi z córka gdy mnie nie ma w domu.
Idź do dzielnicowego pod hasłem - obawiam się o konkubinę gdyż nie wraca do domu na noc nie wiem gdzie jest i nie wiem czy coś jej nie grozi i....rozmowa dalej się potoczy.
Oba telefony są na Ciebie a zastanawiałeś się nad lokalizacją telefonu?

Nie wiem czy się połapałeś, ale prawdopodobnie partnerka wezwała policję po to, aby założyć Ci niebieską kartę i mieć podstawę do wyprowadzki (obawa o swoje zdrowie). Być może wie o Twoich planach walki o dziecko. Skoro mówisz o prowokacjach i nagrywaniu, nie bez powodu podejmuje takie działania względem Ciebie.

Dokładnie tak jest. Zlewaj ją totalnie niech ona idzie do adwokata od którego zapewne dostaniesz propozycję ugody w podziale majątku. Tak możecie się głupimi pismami przepychać parę miesięcy a na końcu nie zgódź się na ugodę z jakiegoś powodu i niech złoży pozew w sądzie. Jak go złoży to masz spokój na co najmniej dwa lata w temacie podziału majątku bo tyle sprawa potrwa a do czasu wyroku nic jej nie musisz płacić.  To że nie płaci rat jest do odzyskania. Długi przy podziale  rozlicza się.
Powodzenia w temacie dziecka. I najważniejsze to nie Twoja wina.

Właśnie mija 10 dni od wyprowadzenia się "eks". Córka cały czas mieszka ze mną. "Eks" od czasu do czasu do niej dzwoni (na jej komórkę), ale Mała nie chce rozmawiać. Wtedy dzwoni do mnie z pretensjami, że rzekomo nastawiam córkę przeciwko niej i z obelgami. Coraz silniej "akcentuje" chęć jak najszybszego sprzedania mieszkania i podziału pozostałych po spłacie reszty kredytu środków 50/50. Chyba nie pamięta wspomnianego przeze mnie wyżej zapisu z aktu notarialnego, ani tego, że z mojego osobistego konta szły przelewy na opisane w akcie kwoty. Tak sądzę, bo po opinii adwokatów, nie widzę logicznego uzasadnienia, że tak szybko chce dokonać sprzedaży, która - de facto - prawie nic lub całkiem nic jej finansowo nie da. Jedynie pozbawi mnie miejsca obecnego zamieszkania. Chyba, że o to jej chodzi.

Cały czas - jak mantrę - powtarza mi w kółko te same oskarżenia, jednocześnie wypierając się całkowicie tego, ze ma kochanka. Szyderczo pyta mnie: "Masz dowody, detektywa wynająłeś?". A kiedy jej wspomniałem o sms-ach z podróży od córki, która pisała, że "tata, on całuje mamę" albo "tata, on przytula mamę i ją głaszcze po plecach", zaczęła mówić,. że "dziecko nic nie rozumie" i to były takie "koleżeńskie buziaki".

W szkole, do której chodzi córka, rozmawiała z pedagogiem o objęciu córki "pomocą pedagogiczną", ponieważ "podjęliśmy decyzję o rozstaniu". Ja również rozmawiałem z tą samą panią pedagog i nawet złożyłem odpowiedni wniosek, a także ustaliliśmy, że córka będzie rozmawiać ze szkolnym psychologiem, raz w tygodniu. Reszta w toku. Ja - w zawieszeniu.

Ale co mam w tej chwili planować? Podjąłem pewne kroki, czekam na rozwój wydarzeń. Adwokat nr 1 złożył wniosek o ustalenie miejsca pobytu każdorazowo przy mnie. Adwokat nr 2 ocenił treść aktu notarialnego i zasugerował, żeby na razie właśnie nie wszczynać żadnych procedur. Kontaktowałem się z doradcą osobistym z banku, w którym mamy kredyt - on też się wypowiedział i na razie zasugerował poczekać.

Co jeszcze mogę teraz zrobić? Córka mieszka ze mną, spędzam z nią czas, staram się "wzmacniać więź" - nie wiem, czy to dobre określenie...

Planowanie tego, co będzie za rok, jest o tyle przedwczesne, że:

1. Wniosek o ustalenie miejsca pobytu dziecka dopiero co został złożony. Procedura jest taka, że najpierw informacja musi zostać przedstawiona mojej "eks", ona pewnie jakoś tam odpowie, potem pewnie pierwsza rozprawa i na 99,99% skierowanie na badanie do OZSS (dawny RODK);

2. Ona, jak wspomniałem, 10 dni temu gdzieś (nie wiem, nie podała adresu) w moim mieście się wyprowadziła. Pewnie będzie teraz negować fakt zapowiedzianej wcześniej chęci przeprowadzki daleko stąd, bo uważa, że tak jej będzie prościej uzyskać opiekę nad córką. Ja z córką zostałem w mieszkaniu, w którym cały czas mieszkaliśmy - m.in. ze względu na córkę nie chcę się stamtąd wyprowadzać, przynajmniej na razie, bo dla niej to jest DOM.

Nie mam nieograniczonych środków finansowych, delikatnie mówiąc, więc o ile w 100% mi się coś nie przyda, to nie mogę sobie pozwolić np. na wynajęcie detektywa. Co on miałby wykazać? My nie jesteśmy małżeństwem.

Detektyw nie jest potrzebny.
Jeśli sprzedać mieszkanie to tylko jeśli będzie się opłacać a że jej się spieszy...to nie Twoje zmartwienie.
Informację o jej wyprowadzce dodałbym do wniosku o ustalenie miejsca pobytu dziecka. Może nie jest to potrzebne ale pozostanie ślad że ona się włóczy nie wiadomo gdzie a Ty martwisz się o dziecko.

@maku2: Fakt jej wyprowadzenia się jest, naturalnie, odnotowany we wniosku. Podobnie, jak i kilka innych.

@Secondo 1: Nie jestem pewien, czy Cię dobrze rozumiem. Twoim zdaniem, z punktu widzenia zapewnienia dziecku bezpiecznego lokum, sprzedaż obecnego mieszkania jest korzystna dla mnie, czy nie? Bo raczej chyba nie - po pierwsze, to DOM dziecka od urodzenia. Po drugie, zawsze mogę ewentualnie pokazać akt notarialny, z którego wynika, że mój wkład był, a jej nie. Mam również wyciągi bankowe jednoznacznie pokazujące, kto i z czyjego konta przelewał pieniądze przy podpisywaniu aktu notarialnego, nie tylko na konto sprzedawcy, ale i agencji nieruchomości. Prawnik nic mi nie powie w kwestii rozliczeń między mną/nami a bankiem - to nie jest sprawa sądu. Ale doradca bankowy, z którym rozmawiałem, powiedział, że przejęcie przeze mnie kredytu jest bardzo realne. Tyle, że musiałoby najpierw nastąpić sądowe zniesienie współwłasności.

@ Secondo 1: Trudno zapewne uwierzyć w to wszystko, ale... ona chyba nie kojarzy w ogóle tego zapisu z aktu notarialnego, który mówi o moim własnym wkładzie. Jej matka, jakiś adwokat albo po prostu koleżanki, którym powiedziała, że kredyt na mieszkanie braliśmy razem (kto by tam przecież wchodził w takie "nieistotne szczegóły", jak to, że ona nie włożyła nic, a ja wszystko, co miałem - a dopiero reszta była z kredytu), zapewne powiedzieli jej, że w takim razie "luzik" i należy się jej połowa. Dopiero ostatnio, po którejś z jej wizyt, coś chyba zaczęło ją niepokoić w mojej postawie, bo zażądała ode mnie kopii aktu notarialnego zakupu mieszkania.

Natomiast w kwestii "dogadywania się"... Nie umiem tego precyzyjnie opisać, ale... z nią nie ma rozmowy. Kompromis wg niej równa się "sprzedaj mieszkanie i dawaj połowę kasy" albo nigdy już nie zobaczysz się z córką. Tak stawia sprawę, ponieważ jest pewna w 200%, że sąd jej przydzieli opiekę. Jest tego pewna do tego stopnia, że - jak pisałem - nie obawiała się nawet całować, itp. z nowym boyfriendem w pociągu w obecności dziecka - mimo, że ono dowiedziało się, że w ogóle coś jest nie tak raptem kilkanaście dni wcześniej. Naprawdę trudno opisać ten typ charakteru, ale inaczej nie potrafię, więc powtórzę - ona nie uznaje odrębnego zdania, czy - tym bardziej - cudzych interesów.

EDIT: Jeżeli chodzi o kwotę, która pozostała w tej chwili do spłacenia, to masz całkowitą rację - jest nawet odrobinę więcej niż w chwili podpisania umowy o kredycie.

W akcie notarialnym jest paragraf mówiący, że ja i ona kupujemy od sprzedającego mieszkanie na wspólną własność z udziałami po 1/2 części. W kolejnym jest cena. W następnym z kolei jest napisane "Kwotę 115 tysięcy złotych kupujący zobowiązują się pokryć ze środków własnych Marka D., uzyskanych ze sprzedaży jego mieszkania własnościowego przy ulicy (adres) w dniu dzisiejszym przelewem na wskazane konto." I następny mówi: "Resztę kwoty, czyli 170 tys. zł, kupujący zobowiązują się pokryć z kredytu w CHF...." (i tak dalej).

Ponieważ zapis jest, jaki jest, konsultowałem to (na razie) z dwojgiem prawników i oboje stwierdzili, jak pisałem - że w razie sprzedaży mieszkania, kolejność "zaspokajania" jest taka:

1. spłata reszty kredytu bankowi;
2. ja "wyjmuję" swój wkład;
3. to, co ewentualnie zostaje, dzieli się 50/50.

Tyle wiem.

Że usiłuje ze mnie zrobić "ostatnią patologię", to już jest więcej niż jasne...

Przyszła bez żadnej zapowiedzi do mieszkania wczoraj i stwierdziła, że sobie bierze psa na spacer. Pies ją lubi, nie widział jej ponad 2 tygodnie, więc skakał z radości, a ona tryumfowała, rzucając teksty o tym, że "nawet pies woli ją", itp. Córka nie chciała z nią rozmawiać, ja usłyszałem standardowy miks oskarżeń i obelg. Wyraźnie chce mi obrzydzić życie do tego stopnia, żebym jak najszybciej sprzedał mieszkanie. Pies nawet - formalnie rzecz biorąc jest mój - mam akt kupna (imienny) z hodowli - ale ona mówi, że "ma to w dupie". Żeby mi dopiec, wrzuciła na FB zdjęcie ze swojego spaceru z psem, a pod nim pojawił się wazeliniarski komentarz "nowego pana". Do tego oczy, jak 5-złotówki - jakby wciągnęła amfetaminę. To jakiś matrix. A świadkiem tego wszystkiego jest córka. Muszę teraz chować swoje rzeczy, zabierać wszędzie ze sobą laptopa, dokumenty, uważać, co mówię w domu - nie wiadomo, czy z boyfriendem czegoś nie zainstalowali pod nieobecność moją i córki...

No właśnie podobno nie mogę tych zamków wymienić, skoro ona jest formalnie współwłaścicielem mieszkania.

... zepsuj zamki (wyłam je czy cokolwiek), zgłoś na policję próbę włamania i wymień te zamki.
Zeznajesz, że przyszedłeś z pracy i już takie były.

Edit: muszą być wyłamane od zewnątrz.

Szczerze mówiąc, ja już lekko "ogłupiały" jestem w kwestii tych zamków. Dwoje adwokatów, niezależnie od siebie, w zasadzie powiedziało mi, że wymienić nie mogę. Bo ona jest współwłaścicielem. Z ich wypowiedzi wynika, że muszę się pogodzić z faktem, iż ona przychodzi, kiedy chce do mieszkania. Mogę co najwyżej wystąpić o tzw. regres w kwestii płatności - ale to później. Wy z kolei mi mówicie, żebym wymieniał. Ona się odgraża, że jak wymienię, to przyjdzie do mieszkania z policją. I będzie takie "nieustanne rodeo". A córka na ten cyrk patrzy i cierpi. Wiem, jęczę, marudzę - ale w realu ta sytuacja naprawdę może przerosnąć.

Mówisz z doświadczenia..? Pytam, bo zastanawiam się nad:

a) ewentualnymi konsekwencjami wniesionej przez nią w sprawie wymiany zamków sprawy - nie chciałbym za jakiś czas z powodu zamków kupować zamku
b) tym, czy policja będzie miała prawo np. wyważyć drzwi
c) czym jeszcze (albo z zemsty po wymianie zamków) może mnie "eks" uraczyć - żeby ktoregoś pięknego dnia nie okazało się, że to ja nie mogę się dostać do mieszkania, bo ona wymieniła zamki...

Pkt. c) pokazujesz w ten sposób ex drogę na wojnę z bronią w ręku, szukaj porad google e-prawnik, google e-porady, forum prawne - może jest jakieś wyjście - zabezpieczenie, chociażby dlatego że ex wyniosła z domu część mebli, w realu adwokat nie powie ci wymień pan zamki, bo (?)
Pkt.b) trzeba mieć nakaz.
Musisz się doinformować, ale że trzeba uważać do robisz i co mówisz w mieszkaniu to na 100%, podsłuchy- nie można ich wykorzystać legalnie, ale przeciwnik jest bardziej uzbrojony na wojnie w informacje.

Jednym z zachowań w takich sytuacjach jest przekonać stronę przeciwna o posiadaniu większej przewagi niż w rzeczywistości .
Jak widzisz to co jest jest na pewno mocno upierdliwe ale dość przewidywalne bo to dziecinada.Za chwilę numery "młodej pary" nie będą już na Ciebie tak działać skoro wiesz że nie masz się co dobrego po eks spodziewać.Wiele jest na pokaz złośliwe i bezmyślnie "spontaniczne" bez wyobrażenia sobie konsekwencji jakie to niesie dla Małej .Eks naprawdę jest w odlocie Ty bądź trzeźwy .Oczywiście to trudne odciąć się i zdystansować tego nie uczą w szkole.
Mam nadzieje że trochę lepiej się czujesz Marku znaczy spokojniejszy.

Trzymaj się

Rozmawiałem dzisiaj o tym przychodzeniu, zabieraniu psa niby na spacer (a de facto po to, żeby mnie prowokować), itd. z adwokat, którą wynająłem do poprowadzenia sprawy wniosku o ustalenie miejsca stałego pobytu dziecka przy mnie. Ona twierdzi, że na razie lepiej się przemęczyć. Mówi, że jak wymienię zamki, to ona może przyjść z policją i wówczas źle to wpłynie na moją sytuację w sądzie. Trzeba byłoby ją przyłapać na kradzieży jakichś rzeczy i od razu wtedy wezwać policję "na gorąco", a to średnio wykonalne.

@kjim: Nie, na razie to, co zabrała, zabrała za moim przyzwoleniem - przynajmniej większość. Zgodziłem się, więc nie mogę twierdzić, że coś ukradła.

@paslawek: Chyba masz rację. To nieprawdopodobne "ciśnienie" na sprzedaż mieszkania doprowadziło ją/ich poza granice śmieszności - 43-letni mężczyzna i 38-letnia kobieta wymieniają uwagi na FB po to, żeby... mi dopiec? To jednak mocno żenujące i myślę, że w oczach wielu wspólnych znajomych, nie zdobędzie tym "uznania"...

Nie zrozumiałeś kontekstu mojej wypowiedzi. Nie chodzi o udowadnianie, że cokolwiek ukradła. Chodzi o spisanie i wycenę rzeczy, ktore należą do WAS , ale ona je przejęła bez splaty Tobie połowy ich wartości. Po dobroci nic Ci nie podpisze, tego jestem pewna. Myk z Policją pomógłby Ci w :
1.ustaleniu miejsca pobytu Twojej partnerki (to informacja przydatna zarowno przy sprawie o ustalenie pobytu dziecka w Twoim miejscu zamieszkania oraz przy późniejszej sprawie o podzial wspolnego majatku)
2.ustaleniu w przyszłości składników i wartości majątku wspolngo, ktory (oprocz mieszkania) będzie podlegał podziałowi !!!!
Bez takiej notatki Policji, (bądź oświadczenia partnerki, ze przejęła te rzeczy) , bedziesz w czarnej d..ie. Po roku, dwoch , trzech przepychanek z Tobą w kwestii podziału mieszkania, "zapomni", że jakiekolwiek rzeczy z domu wyniosła. Wiesz co bedzie? Będzie tak : "Kanapa??? Jaka kanapa, ja zadnej kanapy nie brałam. Mielusmy kanapę ale ten moj zly, niedobry, podły, mściwy partner, pijaczyna pewnie sprzedał ją komuś za flaszkę". Zacznij myśleć perspektywicznie!!!!!

Na jakiej podstawie TERAZ miałbym wzywać do mieszkania policję? Sorry, ale to się nie klei raczej - poza tym, rzeczy, które zabrała, nie mają dla mnie aż takiej wartości, żebym z ich powodu robił Małej kolejne "piekło na ziemi".

Ewentualna sprawa o zniesienie współwłasności i tak dopiero przed nami. Ale najpierw, jak sądzę, odbędzie się - niestety - "wojna o dziecko"...

"Wynajęci kolesie" byli z firmy przeprowadzkowej, a nie z mafii.

Nie zastawiam się dzieckiem - bardzo się mylisz. Potrafię (i moja "eks" dobrze o tym wie) zająć wobec innego samca "stanowcze stanowisko" - tyle, że ona tylko na to czeka. Byłaby w siódmym niebie, gdybym go pobił, zrzucił ze schodów albo w jakikolwiek inny sposób użył przemocy wobec niego lub, jeszcze lepiej, wobec niej. I wtedy wiesz co? Wiesz. Mógłbym się pożegnać choćby i z odwiedzinami córki w przyszłości. Więc - nie - nie "zastawiam się" dzieckiem, ale staram się nie dać sprowokować do zachowania, które można byłoby wykorzystać przeciwko mnie w trakcie sprawy o opiekę nad córką.

Córka nie przebywa w domu, kiedy mnie w nim nie ma. W jej szkole pedagog i psycholog są powiadomieni o sytuacji i same poinformowały mnie, że jeżeli np. dziecko nie zechce wyjść ze szkoły z matką, to ona nie ma prawa siłą córki wyciągać. W razie czego będzie telefon do mnie. Zresztą, "eks" już odwiedzała szkołę i próbowała namawiać Małą na wyjście tu, czy tam, ale spotkała się ze ścianą.

Z nowym boyfriendem się raczej nie wprowadzi, bo jego miejsce stałego zamieszkania jest od naszego oddalone o kilkaset kilometrów. On przyjeżdża sobie do niej w weekendy na "fun" albo ona jeździ do niego/z nim gdzieś tam. Szczerze wątpię, żeby jego "miłość" była tak poważna, żeby zechciał się przeprowadzić do mojego miasta i mojego mieszkania - zresztą, jak pisałem wcześniej, "raj" jest raczej właśnie w Krakowie (gdzie ona mieszka i pracuje) i dlatego "eks" chce szybko sprzedać mieszkanie i zabrać swoją (wg niej) część kasy. Jest wściekła, bo spotkała się z oporem dziecka, a zapewne uważała, że gładko pójdzie i po prostu spakuje córkę i luzik.

Wcześniej, w tzw. natłoku spraw życia codziennego, wydawało mi się, że ona w zasadzie jest dobrą matką. Ale kiedy teraz przyglądam się z pewnego dystansu i w kontekście aktualnej sytuacji naszemu związkowi, zastanawiam się, czy jej relacja z naszą córką nie miała/nie ma charakteru toksycznego. Nadopiekuńczość połączona z jakąś specyficznego rodzaju histerią, kiedy córka nie realizowała oczekiwań mamy, a ta nie potrafiła sobie poradzić z jej sprzeciwem/oporem i coś na kształt "zawiści" (nie przychodzi mi do głowy lepsze słowo w tej chwili), kiedy obserwowała, jak córka z upływającym czasem coraz bardziej kierowała się w moją stronę - czyli, wg "eks" - w stronę samego zła i, przede wszystkim, tego, który "nigdy nic nie robił", "nie wspierał", "nie zajmował się", itd.

Moja była cały czas próbuje mnie "złamać" i zmusić do rezygnacji z walki o córkę oraz sprzedaży mieszkania. Okazało się, że blisko miesiąc temu już podjęła kroki w celu założenia mi tzw. Niebieskiej Karty. Odwiedził mnie dzielnicowy (absolwent LO, w którym pracuję) i porozmawiawszy ze mną i z córką (mieszkamy we dwoje od miesiąca) stwierdził, że... nie ma czego stwierdzać. Pewnie odwiedzi mnie teraz ktoś z MOPS, w którym "eks" mnie zgłosiła, itd. Od czasu do czasu przychodzi do mieszkania dręczyć mnie oskarżeniami, żądać tego i tamtego i, ogólnie rzecz biorąc, odgrażać się, prowokować, itp. Córka nie chce w ogóle z nią rozmawiać, czego - zdaniem publikującej w międzyczasie swoje flirciarskie foty z nowym boyfriendem na Instagramie "eks" - winien jestem, naturalnie, ja. Aha, oczywiście teraz utrzymuje, że nikogo nie ma - w ogóle pewnie za chwilę ogłosi, że jest nowym wcieleniem Matki Teresy z Kalkuty.

Ale ja już MAM Niebieską Kartę. Pisałem wcześniej. Dzielnicowy twierdzi, że teraz zakładają "prewencyjnie" nawet przy anonimowych zgłoszeniach. Najwyżej po miesiącu zamykają.

A kwestia DOBRYCH (czytaj: naprawdę użytecznych) gadżetów typu kamera/podsłuch - nie mówiąc o wykrywaczach tychże - to, niestety, wcale nie taka tania zabawa (przynajmniej dla mnie).

Ciągle mnie interesuje to, jak sobie radzisz.
Załatw córce psychologa. Ona sobie nie radzi z zaistniałą sytuacją, no bo jak? Dorośli sobie nie radzą a co dopiero dzieci.

@Marata: jak sobie radzę..? Jest ciężko. Muszę "załatać" dziurę po nagłym zniknięciu zarobków "eks" z domowego budżetu - to nie aż tak wiele, ale jednak coś z tym trzeba robić. Muszę, poza zarabianiem pieniędzy, zajmować się teraz... wszystkim - po prostu nie mam z kim dzielić obowiązków. Nie ma babci, dziadka, cioci, wujka - tylko ja i córka. Przy czym ona nie nie chce nawet słyszeć o spędzaniu czasu z mamą. Kiedy mówię o tym dłużej niż 2 zdania, twierdzi, że zamierzam się jej "pozbyć" i że nie zależy mi na niej.

@Rafał: dlatego już dawno sam zawnioskowałem o objęcie córki pomocą szkolnego pedagoga i psychologa. Chodzi raz w tygodniu na zajęcia, ja rozmawiam z psycholog regularnie i ona wyraziła opinię, że na razie nie widzi podstaw do stwarzania córce dodatkowego stresu w postaci jeszcze kolejnych wizyt u psychologa. Będę obserwować sytuację, bo też nie mogę sam córki "ciągać" po gabinetach bez zgody matki, która nadal ma formalnie pełnię praw rodzicielskich.

Co do NK - od blisko 2 miesięcy moja "eks" już z nami nie mieszka, więc przemoc emocjonalna pojawia się wyłącznie z jej strony - kiedy wpada znienacka do mieszkania i robi dziecku mętlik w głowie, a do mnie się drze, że "uwolniła się od tyrana".

Dzięki, Marata, za praktyczne rady. W mojej sytuacji, człowiek docenia każdy miły gest. Córka chodzi w szkole na obiady, więc to mam trochę jakby "z głowy", chociaż i tak zawsze sprawdzam, czy nie jest głodna, itd.

Nie jestem w żaden sposób w stanie sprzątać całego mieszkania codziennie, więc ten "etap" też zaliczyłem - ale staram się przynajmniej w salonie odkurzać każdego dnia, a większe sprzątanie w weekendy. Pranie - jakoś tam daję chyba radę. Najgorsze jest to, że ciągle mam wrażenie, że... za mało pracuję. Cóż, kiedy była w domu "eks", mogłem więcej pracować i, w rezultacie, pieniędzy było też więcej...

Psycholog szkolna powiedziała mi w jednej z rozmów, że muszę "przezwyciężyć swoje urazy i za wszelką cenę starać się nakłaniać córkę do kontaktu z matką". Psycholog, do ktorej chodzę co tydzień na terapię (kobieta), a także psycholog, którego znam pół-prywatnie i czasem u niego "bywam" oboje stwierdzili, że to bzdury - zwłaszcza po bezpodstawnym założeniu mi NK, groźbach oskarżeń o pedofilię i całej tej niezwykle agresywnej "kampanii" mojej "eks". Ja od czasu do czasu przypominam córce, że w żadnym razie jej nie będę miał za złe, jeżeli zechce porozmawiać z mamą albo spędzić z nią czas. Tyle, że po chwili "wpada" właśnie moja "eks", robi kolejną awanturę drąc się przy córce do mnie, że jestem psychicznie chory, że "łojezusie, jakam szczęsliwa, bom się od tyrana wyzwoliła", ciągnąc Małą za ramię, itp. Czasami to wygląda tak, jakby chciała wręcz usilnie przekonać córkę, że jest pierd...ta (wybaczcie mi mój francuski)...

Z kasą jakoś się będziemy "ślizgać", uda się. Pierwsza potyczka w sądzie: 17 kwietnia.

Nie rozumiem dla czego "za wszelką cenę masz nakłaniać małą do kontaktu"?. Jeśli młoda ma uraz do matki, to niby jak masz to zrobić? Przy wychowywaniu dzieci w takich wypadkach dobrym wskaźnikiem jest instynkt i uczucia.
A pani psycholog wyjaśnij, że próbujesz, ale młoda wówczas reaguje histerią, bo matka zachowuje się przy niej agresywnie. Niech poda ci złoty środek, jak masz to zrobić. Nagraj na telefon mamusię w takiej akcji - po prostu włącz nagrywanie i połóż telefon gdzieś na stole, albo szafce i puść później owej psycholog to nagranie.

Trzymam za Ciebie kciuki.