Przywileje kobiet w ciąży. - Netkobiety.pl

Snake, byc moze ogolnie z lokalami uzytecznosci publicznej jest, jak piszesz, ale przychodnie czy NZOZ-y maja osobne przepisy, tak jak gojka pisze, - nie ma mozliwosci, by przychodnia (nie bedaca pojedynczym prywatnym gab lekarskim) nie miala podjazdu albo windy. Temat przerabiany na wlasnym podworku. A to, ze te przepisy sa idiotyczne, to juz inna sprawa.
I nawet nie musi byc donosiku, wystarcza regularne kontrole  gorliwych pań z Sanepidu (zwanych przez niektorych sanepindami )

Przewrażliwieniem zaleciało. Uważam, że nie zawsze należy im się pierwszeństwo i nie jest to obraza. Po prostu zauważam pewne fakty, które być moze umykają niektórym przyzwyczajonym do tego, że po prostu kobiecie w ciązy należy się i już bez względu na to wobec kogo, w jakich okolicznosciach oraz w jakim jest stanie. Nie jest obrazą uwaga, że skoro może chodzić po sklepie w ciązy (zakładam że nie jest to dzień przed terminem porodu) to może w ciązy minutę do kasy stanąć. No wielka mi obraza majestatu! Bardziej zwracam uwagę, w aspekcie ustępstw, na osoby starsze i niedołężne. To ci nie pasuje, że dla mnie takie osoby bardziej wymagaja uwagi i pomocy? I zdania nie zmienię. Uważam, że to tym osobom należy się pierwszeństwo, nawet przed kobietami w ciązy. I oczywiście możesz to nazywać obrażaniem kobiet w ciązy - to Twoje odczucia.
Przykro mi, że ledwo widoczny brzuszek nie robi na mnie takiego wrażenia jakby niektóre panie w ciąży oczekiwałyby.

Mówiąc o obrażaniu nie miałam na myśli Twojego stanowiska, że kobiety w ciąży nie powinny mieć pierwszeństwa, ale to w jaki w sposób się na ten temat wypowiadałaś  i o kobietach  w ciąży. Nie wszystkie określenia podane w tej dyskusji powinny paść od kobiety dla kobiety.

SonyXperia nie wiem czemu tak się odwołujesz ciągle do osób starszych, niepełnosprawnych.
Wątek jest o kobietach w ciąży, przecież wiadomo, że nikt z nas nie pisze, że kobiety w ciąży trzeba traktować lepiej, że jakby się nagle jakimś cudem w tramwaju znalazła osoba niepełnosprawna, staruszka i kobieta w ciąży, to kobieta w ciąży miałaby od nich większe przywileje.
A tak z ciekawości, komu byście ustąpili miejsca?

Dla mnie nie jest istotne, jakiej osobie ustępuje miejsca czy też "pomagam", dla mnie istotne jest, że ktoś w danym momencie "potrzebuje" tej mojej "pomocy".
Napiszę co mi się wydarzyło teraz niedawno:
1. Lot do UK- Trzej Koledzy lecieli razem, ale jeden z nich miał siedzenie w drugiej części samolotu. Zapytali się mnie czy mogłabym się zamienić z tamtym Kolegą, wiadomo, że to zrobiłam.
2. Lot do Polski- Koleżanki, jedna miejsce przede mną druga koło mnie.  Słysząc, że nie będą razem siedzieć, sama zaproponowałam zamianę.
3. Jazda busem- do busu zdyszana wchodzi Pani tak koło 40-50 lat. Głośno rozmawia, że ma ciężko bo Syn nie mógł Jej odebrać i musiała jechać busikiem. Okazuje się, że mieszkamy w tej samej miejscowości i po sekundowej naradzie w mojej głowie proponuję Jej pomoc w noszeniu jednej z ciężkich toreb. Nie niosłam daleko, ale ważne było dla tej Pani, że ktoś Jej pomógł.
4. W tym samym busie udostępniłam od razu miejsca starszej Kobiecie.
5. Wczoraj zakupy, stoi za mną młody Chłopak z lodami, puszką coli, od razu zaproponowałam Mu, aby stanął przede mną.
6. Przepuszczanie Osób w drzwiach, życzenie "miłego dnia" oraz przesyłanie bezinteresownych uśmiechów nie zliczę.
7. Stoję w kolejce z jedną rzeczą, Kobieta momentalnie zaproponowała mi, abym przed Nią stanęła. Zaraz mi się "banan" pojawił na buzi.
Do czego zmierzam, oczywiście nie tylko do pochwalenie się
Zmierzam do tego, że jak będziemy dla siebie mili, uśmiechnięci, "pomocni", pomocni to naprawdę będzie się nam lepiej żyło.

To co wymieniłam to naprawdę "pomoc" pisana cudzysłowie ponieważ nic a nic mnie to nie kosztowało, ale fajnie widzieć, jak nagle ludzie się uśmiechają bo ktoś im zaoferował taką "pomoc".
Czuję świetnie wtedy, bo małym kosztem, żadnym kosztem przez chwilkę dzięki mnie u kogoś zawitał uśmiech.

A wracając do kobiet w ciąży, chodzę po tym świecie ponad 36 lat i serio nie spotkałam się z roszczeniową postawą kobiet w ciąży, nigdy.
Jak studiowałam we Wrocławiu to raz byłam świadkiem, gdzie starsza Kobieta zrobiła raban na cały tramwaj bo jakiś Chłopak nie ustąpił Jej miejsca.
Nigdy nie miałam problemu w tramwaju/autobusie aby komukolwiek ustąpić miejsca, przeważnie Ludzie korzystali z tego, ale czasami się zdarzało, że dziękowali z uśmiechem, ale mówili: "dziękuję, ale jadę tylko jeden/dwa przystanki".
I nawet Kobiety w ciąży tak czasami mówiły.

P.S. Faktycznie nieciekawa przygoda Cię spotkała w autobusie, ale może warto nie generalizować i pomału zapomnieć o tym przykrym incydencie?

No i oczywiście życzę Wam miłego dnia!!!

Niejednokrotnie twierdzenie, że nie wiadomo, czy to ciąża, czy otyłość, nawet obrazek, którego już nie mogłaś sobie podarować, żeby wstawić jest dobitnym sposobem? Moim zdaniem, to nie służyło do pokazania Twoich poglądów, tylko, żeby wbić szpilkę kobietom w ciąży, do których z jakiś przyczyn, pewnie przykrych, pałasz nienawiścią.

Szybko oceniasz.  A to do tego nie masz poczucia humoru. Widać, jak mocno jesteś przewrażliwiona na swoim punkcie (żadnej krytyki, żadnych uwag, żadnych żartów ), że nawet nie dopuszczasz myśli, że ktoś ma prawo postawić na piedestale nie Ciebie z uwagi na ciążę, lecz inną osobę z uwagi na jej stan. To akturat nie jest nienawiść. Myślisz uczucia.
I wyobraź sobie, że kiedyś kiedy koleżanka w pracy mocno przytyła, to zapytano ją, czy przypadkiem nie jestem przy nadziei. Wyboraź sobie że można czasami tego nie odróżnić. Jedna kobieta ma brzuszek i jest szczupła a inna roztyje się tak że nie wiadomo czy to ciąża, czy tusza.
A jeśli już naprawdę zaczynam odczuwać do kogoś antypatię, to właśnie do osób tak reagujących jak Ty, które w każdym odmiennym zdaniu na swój temat widzą nienawiść.

Tak samo jak Ty i inni użytkownicy Takie miejsce. To też umknęło Twojej uwadze?
Jeśli moje posty nic nie wnoszę, nie ma potrzeby ustosunkowywac się do nich. Przeczytałaś trochę krytyki , niepochlebnych uwag i już krzyk, że obrażanie, że szarpanie się, i że to samo. Standard, kiedy czyta się to, czego nie przyjmuje sie do wiadomości.

Nie nie poradzę na to, że to, co mam do powiedzenia odbierasz jako 'złośliwości'. Wypowiedzi podobać Ci się nie muszą. Wiesz, ile mnie się tu nie podoba wypowiedzi. Na przykład Twoje. Nie mam z tym jednak żadnego osobistego problemu, a Ty chyba jednak tak.

PS. A np. za złośliwe żarty na temat wykonywanego przez siebie zawodu też byś się obrażała?
Tak z ciekawości pytam, czy tylko Twoja ciąża tak na Ciebie działa?

Zazdroszczę, ja nie potrafię tak gloryfikować ciąży. Jasne, ze sie cieszyłam,  jak poczułam ruchy dziecka, czy jak pojawiły sie pierwsze kropelki "mleka" bo to znaczy, ze wszystko sie rozwija prawidłowo, ale na pewno nie uznam tego za przyjemność. Ruchy dziecka nie są przyjemne, bolą szczególnie jak kopie po żebrach. No na pewno nie sa to pod względem fizycznym  miłe odczucia. Tak samo początek ciąży, nie wymiotowałam, ale cały czas mnie odrzucało od jedzenia. I tak uznaję, ze u mnie nie było tak źle w porównaniu z innymi kobietami w ciąży, nie byłam senna, nie wymiotowałam, nie miałam ciąży zagrożonej (miałam tylko małe plamienie 4 dniowe), ale wszystkie inne aspekty np. rozciąganie się macicy, bóle w pachwinach, obecnie bóle lędźwi, drętwienie palca (ucisk od kręgosłupa), minimalne puchniecie stóp (w porównaniu z innymi kobietami żadne, ale jednak), mocz trzymam, ale od ucisku macicy zawsze pozostaje trochę "niedosikane", przez co mam wrażenie, ze śmierdze "starczym moczem". No nikt mi nie wmówi, że ciąża to najpiekniejszy okres w życiu, za dużo dolegliwości, ktore nie dają radości fizycznej, ani psychicznej, żeby mieć frajde z ciąży.

Tak samo wiele kobiet twierdzi, że poród to takie piękne przeżycie, nie wiem z której strony, nie neguję tego, ze kobieta jest szczęśliwa, jak zobaczy swoje dziecko i że nic mu nie jest, ale radość sprawia to, ze "w końcu się skończyło". Zauważyłam, że kobiety wobec kobiet sa po prostu podłe i wredne, szczególnie jezeli chodzi o kwestie macierzyństwa/  ciąży/ porodu. Jakby to była istota bycia kobietą. Ciągle jesteśmy bombardowane uśmiechniętymi matkami, które nie mają żadnych problemów, a tak to nie wygląda, jednak sporo młodych mam czuje przymus bycia szczęśliwa, czuje przymus  bycia "Matką Polką", której 24h na dobę dziecko musi wisieć na cycku, która rodzi kolejne dzieci ze śpiewem na ustach, dla której ciąża to mistyczne przeżycie.

Ja tak nie mam i prawdopodobnie mieć nie będę. Jasne, ze uważam ciążę (samą w sobie, nie tylko moją) za cud, bo pod względem biologicznym to niesamowite, jasne, ze sie cieszę, jak dziecko się rusza (mimo, że mnie boli) bo to znaczy, że wszystko z nim ok. Jasne, ze będę karmić piersią, chociaż pewnie będę zdychać z bólu, ale w miejscach publicznych tylko butla (oczywiście jezeli będę miała pokarm i jeżeli dziecko będzie chciało pić z butli), chce odciągac mleko też po to, żeby mąż mógł karmić.

Mam wrażenie, ze w ostatnich latach, matki sa albo krytykowane na każdym kroku (bo albo karmią publicznie, albo karmią butlą, a nie cyckiem, albo bo jeżdżą z dzieckiem mpk itp), albo właśnie gloryfikowane za to ze urodziły. JAkoś kiedyś (np czasy moich rodziców) kobiety rodziły, pracowały, zajmowąły się domem, ojcowie pomagali, albo i nie i jakos dla każdego to była norma.

Ja wspominam ciążę jak Lady Siggy. Mdłości tylko na poczatku i tylko po kawie, przeprowadzka w 4 miesiacu, potem w 7 z jednego konca Polski na drugi, żadnych dolegliwości, porod w 38 tyg, dziecko niecale 3kg, caly porod (od poczatku wyraznych skurczow) ok. 4 godzin, faza parcia 15 min. (O 8 rano bralam jeszcze prysznic w domu, o 9 siedzialam w taksowce, a o 10.45 mialam dziecko na reku ) Po 2h po porodzie poszlam pod prysznic dziecko śpioch, musialam na sile budzić na karmienie

I do dzis zdaje sobie sprawę, że nie było w tym żadnej mojej zasługi, a jedynie szczesliwy los od Natury ))

Ja się nastawiałam na jakieś straszne katusze i nawet miło sie rozczarowałam, czyli na zasadzie, ze ciąża nie jest tak tragiczna jak myślałam, co nie zmienia faktu, że jednak nie jest też przyjemnym dla mnie stanem. co do porodu będę miała cc, boję sie jak cholera, ale cóż nie przeskoczę tego.

Nie wiem czy to "zbawienny wpływ ciąży", czy fakt, ze okazało sie, ze mam problemy z tarczycą i zaczęłam brać leki. Ale fakt, jak zawsze mam 2-3 razy do roku anginę, to tym razem mnie nie złapała, polepszyły mi sie paznokcie i włosy, przestałam być senna.

Wlosami sie naciesz poki mozesz. To wplyw progesteronu, ktory powstrzymuje wypadanie wlosow. Po porodzie wypadną Ci wszystkie, ktore normalnie wypadly by w ciagu tych 9 miesiecy i z tym się absolutnie nic nie da zrobic
Paznokcie na szczescie nie odpadną to efekt utrzyma sie ciut dluzej.

Eeej no weźcie:) Mi tam włosy wcale nie wypadały po ciąży! Zrobiła mi się mega wielka szopa,że fryzjerki nie bardzo sobie radziły bo noszę króciutka fryzurę.

Nie czułam się dobrze w ciąży-miałam wrażenie,że jestem grubą krową i ciągle mi się wydawało,że np nie zmieszczę się w drzwi,albo,że sedes jest dla mnie za mały.
Podobnie było z jazdą autem-nie potrafiłam ocenić odległości.
Do tego moja cukrzyca wariowała i stwierdzono u mnie Hashimoto.

A ja właśnie byłam w sklepie po bułkę na śniadanie i jakiś młody chłopak (na oko 20-25 lat) przepuścił mnie sam z siebie w kolejce do kasy. I teraz jem tą bułkę i zastanawiam się, czy bardziej wyglądam na kogoś z nadwagą w ciąży, czy na kogoś starego i zniedołężniałego... Tak że tego. Nadmierna uprzejmość też nie jest wskazana, bo można kogoś wpędzić w kompleksy

No dokładnie tak właśnie było, ale wiesz...

ha, ha, to jeszcze nic. Niedawno wsiadam do autobusu i choć było dużo wolnych miejsc to sobie stanelam przy oknie, bo było otwarte, zeby wiaterek przyjemnie targal  mi wlos w ten upal.  I wstaje jakiś gość, podchodzi do mnie cos mowiac i wskazując na miejsce z którego wstał. Nie zrozumiałam w pierwszej chwili o co mnie pyta, wiec mowie - słucham? A on - moze pani usiadzie?   ???  Konsternacja. Chyba musialam miec glupia mine bo mnie mocno zatkalo i w pierwszej chwili nie moglam ogarnac sytuacji - autobus w polowie pusty, ja na ciezarną ani inwalidke nie wygladam a ten mi miejsca ustepuje. WTF?  Odparlam w końcu, patrząc na niego jak na wariata -   nieeee, dziękuje, przecież SĄ wolne miejsca... Facet więc wrócił i usiadł tam, skąd wstał i juz więcej nawet na mnie nie spojrzał.
O co mu chodziło? Ta pytanie będzie mnie dręczyć do śmierci

Ja cycki zawsze miałam, ale jakoś się tak z nimi ukrywałam na tyle, że jak kiedyś obciachałam włosy na Sinnead O'Connor (tak mniej więcej w liceum), to dwóch nawalonych gości wystartowało do mnie w autobusie, czy coś do nich mam i czy mają mi pokazać (czy jakoś tak, dokładnego tekstu nie pamiętam, ale ewidentnie chcieli mi wpinkol spuścić ). Na co ja się odwróciłam, oni zaczęli zbierać szczęki z podłogi i przepraszać, a potem zapraszali na kawę O numer wtedy nie mogli jeszcze prosić, bo komórek nie było

Miałam podobną sytuację dwa razy.Raz z moim chłopakiem jeździliśmy rowerami po Słowacji.Szła burza wiec zapytaliśmy jakichś ludzi z wioski czy możemy sobie u nich na posesji rozbić na noc namiot.Ludzie mieli remont więc robotników.I tacy dwaj coś tam do mnie do bicia ciągle startowali,jakies chamskie teksty rzucali.Aż do momentu  kiedy-sądząc,że nikogo na podwórku nie ma- odwróciłam się tyłem do domu i zmieniłam bluzkę.Jeden z agresorów zmienił się w amanta i kiedy poszłam nabrać wody do łazienki wszedł za mną i zamknął drzwi na zamek Musiałam szybko się ewakuować:)
A drugi raz w akademiku,obok którego była dyskoteka i amatorzy tańców szczali nam centralnie pod oknami.Z koleżanką zrzuciłyśmy parę worków z wodą a potem jak stanęła w oknie to poszły teksty: ty sk....synu! Zejdź tu na solówę!
Ciebie to przynajmniej przeprosili

bralam to pod uwage przez chwile, ale nie, odpada.  Z  reguły widać, gdy ktoś zarywa do nas. Widac to po postawie ciala, spojrzeniu, a ten był śmiertelnie poważny, nawet cienia uśmiechu na twarzy. W ogole nie wyglądał na faceta zainteresowanego kobietą. Minę mial taką, jakby oglądał grządki pomidorów.
No nic, jakoś będę musiała żyć z tą zagadką, o co mu chodziło