Czy romans zmienia rzeczywistość? - Netkobiety.pl

Alsoski napiszę Ci coś od siebie. Skoro postanowiłeś zostać z żoną to zrób coś zarówno dla siebie, swojego małżeństwa, żony i kochanki. Umów się z kochanką i porozmawiaj z nią szczerze i od serca. Powiedz jej całą prawdę. Co czułeś, co obecnie czujesz, jaką decyzję podjąłeś, staraj się zranić ją jak najmniej. Wyjdzie Wam to wszystkim na dobre. A potem się tej decyzji ostatecznie trzymaj bez względu na wszystko.  Ona być może będzie miała mniej żalu do Ciebie. Większe też prawdopodobieństwo, że żonie nie powie, a i Ty poczujesz się lepiej...

Biały napisał/a:

horses napisał/a:

A kobiety, które rozpoczynają romans z żonatymi potrafią walczyć o swoje.

Co przez to rozumiesz? Co im się należy za bycie kochankami?

Ujmę to tak.
Jesli takiej " normalnej" kobiecie zdarzy się zauroczyć w żonatym, to ona raczej odpuszcza. Unika, stara się nie rozwijać znajomości albo kieruje ją na inne tory.
Bardziej koleżeństwa. Pojawiają się po prostu skrupuły, bo jest zona, dzieci...
Trzeba mieć pewne cechy aby nie bacząc na rodzinę takiego człowieka rozpoczynać z nim romans. Nie są to słabe istotki

Nie o to chodzi, że coś się komuś należy. Ale skoro facet mówi, że kocha, że chciałby z nią być, to czemu taka kobieta nie może pomyśleć, że on rzeczywiście chce z nią być i się rozwiedzie.

alsoski001 napisał/a:

horses napisał/a:

Alsoski,
czy masz świadomość.

?

Najprawdopodobniej zrobiłes słusznie. Mi chodzi o to, że masz do ułozenia na nowo relacje z dwoma kobietami.  Żoną i kochanką. Aby wybrnąć z romansu musisz włączyć myślenie. Jak skutecznie i też najmniej boleśnie odsunąć kochankę, bo bez odsunięcia jej, a nawet wyrzucenia z zycia, związku nie odbudujesz. A  kochanka tez ma swoje emocje i trudno jej się dziwić jesli na coś liczyła.

To prawda. Ale znam ja trochę i nie wierze, żeby przekroczyła granice. Informacja o romansie może wyjść tylko od niej - nikt inny nie ma o nim pojęcia. Jeśli cokolwiek ujawni, będzie oczywiste, ze Ona jest źródłem. Chyba nie jest naiwna aby myśleć, ze w takiej sytuacji do niej wrócę...

alsoski001 napisał/a:

eska12 napisał/a:

Alsoski napiszę Ci coś od siebie. Skoro postanowiłeś zostać z żoną to zrób coś zarówno dla siebie, swojego małżeństwa, żony i kochanki. Umów się z kochanką i porozmawiaj z nią szczerze i od serca. Powiedz jej całą prawdę. Co czułeś, co obecnie czujesz, jaką decyzję podjąłeś, staraj się zranić ją jak najmniej. Wyjdzie Wam to wszystkim na dobre. A potem się tej decyzji ostatecznie trzymaj bez względu na wszystko.  Ona być może będzie miała mniej żalu do Ciebie. Większe też prawdopodobieństwo, że żonie nie powie, a i Ty poczujesz się lepiej...

A nie lepiej uciąć sprawę i nie rozdrapywać ran? Ona powiedziała ze ma dosyć, ze nie może tak dłużej żyć, i chce to zakończyć. Wiem, ze mnie bardzo kocha. W końcu przyznałem jej racje, ze tak dłużej nie damy rady i okay - nie spotkamy się więcej (choć widujemy się w pracy służbowo). Jest mi strasznie ciężko, jej pewnie jeszcze bardziej. Po co do tego wracać? Spotkamy się, a wtedy jestem niemal pewien ona podejmie jakieś kroki aby zbliżyć się do mnie wbrew temu co sama wczesniej deklaruje a ja nie wiem co zrobie - boje się, ze mogę jej ulec.
Powiedzieliśmy sobie „żegnaj” i chyba lepiej niech tak zostanie.

eska ma rację. Chodzi o szczera rozmowę. Ból i tak bedzie, ale nie będzie miała poczucia zeszmacenia. Jesli naprawdę Ciebie kocha i jest ok to zrozumie.
A jeśli to cwaniara....to wspólczuję

Szary80 napisał/a:

Liczyla na cos raczej napewno. W sumie najlepiej olac kogos komu zrobilo sie nadzieje i uciec do domu. I niech sie zycie toczy dalej a tamta? Bylo minelo trudno sie mowi. Takie zycie tylko szkoda zmarnowanego czasu ale tych drugich.

W takiej sytuacji zawsze kogos będzie szkoda. Jak nie Jej, to żony i dzieci.
Tak wybrałem
A Ona wiedziała w co się pakuje - sama zreszta zawsze powtarzała, ze nie wierzy ze będziemy razem. To podcina skrzydła i odbiera wiarę; Żona z kolei zaczęła się wyraźnie starać.

Szary80 napisał/a:

alsoski001 napisał/a:

.

Moze nie wierzyla bo nic w tym kierunku nie robiles.

O nie - podejmowałem czasami bardzo duże ryzyko, umawiając się z nia tak jak chciała; kilka razy byliśmy o krok od wpadki - widziała moje opanowanie i gotowość stawienia czoła nowej sytuacji bo byłem pogodzony z tym, ze w razie czego zostaje z nia.
Brak wiary wynikał raczej z przyczyn poza nami -  skomplikowanej jej sytuacji osobistej, pracy razem, jej dziecka, którego ja nie byłem w stanie zaakceptować i ona wiedziała o tym.

Bez przesady, kochanka wdając się w romans wiedziała, że facet jest żonaty, musiała więc mieć świadomość, że tak to może się skończyć. Zresztą, nawet wiążąc się z osobą wolną nie ma gwarancji, że związek przetrwa próbę czasu. Nawet zwykłe pary się rozstają po nawet kilku latach.
Poza tym zdaje się, że i sama chciała to nie raz zakończyć, tylko nie potrafiła. Bardzo możliwe, że przeżywa podobne dylematy, rozterki, jak wiele osób tkwiących w romansach. Dlatego konsekwencja jednej ze stron jest konieczna. Padło na niego.
Nie uważam też, że jeszcze jakieś rozmowy, wyjaśnienia są tu potrzebne, w końcu oboje zgodnie podjęli tą decyzję. Nawet jeśli w jej przypadku to była desperacka próba wymuszenia szybszej decyzji o rozwodzie na zasadzie, jeśli jej nie podejmiesz, to mnie stracisz, to .. sorry. Tylko teraz Alsoski nie może dać d.py i się złamać.
Myślę, że po takim postawieniu sprawy i konsekwencji, jest szansa na uniknięcie toksyczności w dalszych choćby służbowych relacjach ale i ew chęci zemsty ze str kochanki. Wiadomo przecież, że w sytuacji kiedy romans wychodzi na jaw bardziej obrywa kobieta. A ona dodatkowo jest też matką małego dziecka. Nie sądzę, by się posunęła do takiego kroku.
A Alsoski powinien w końcu zachować się jak mężczyzna i nie mącić jej już w głowie, tylko zająć sobą, swoim życiem, rodziną. Żadnego wracania pamięcią, że tęskno, że przykro... W dłuższej perspektywie czasu tym zrobi jej tylko przysługę. Bo i ona szybciej od niego odetnie emocjonalnie. Tylko żeby teraz nie da d.py i za tydzień czy dwa znów uległ (bo gorszy dzień, bo z żona pokłócił itd.) i znów kolejne rozstanie i znów powrót, i znów... i tak można kolejnych parę lat. Wyniszczając się psychicznie nawzajem.
Dajmy Alsoskiemu szansę.
A Ty jak tylko masz potrzebę pisz na forum, nawet w próżnię To pomaga. Popatrz, sam stwierdziłeś, że lepiej się poczułeś po tym jak jej odmówiłeś. To właśnie tak działa.
Żaden wyczyn zakończyć romans gdy on się wyda i d.pa pali... Trudniejsze, kiedy samemu podejmuje się taką decyzję i trzeba wykazać się silną wolą. Wtedy też to odbudowywanie małżeństwa ma jakiś większy sens i lepsze perspektywy. Poza tym, jeśli kochanka jest w miarę "normalna" to nawet jeśli będzie miała chwile słabości i będzie chciała spotkać, a Alsoski konsekwentnie odmówi, powołując się na wspólne ustalenia... to i ona odpuści i zajmie sobą, zacznie szukać szczęścia gdzieś indziej, gdzie być może będzie szansa na trwały związek. Nie tylko jego ochłapy.

Alsoski001, daj znać po tygodniu jak Ci idzie. Zrobię to samo. Ja tez już doszedłem do etapu gdzie walę głową w mur za którym nic nie ma. Tego nie da się pogodzić.

Alsoski001, daj znać po tygodniu jak Ci idzie. Zrobię to samo. Ja tez już doszedłem do etapu gdzie walę głową w mur za którym nic nie ma. Tego nie da się pogodzić.

Hrefi napisał/a:

Alsoski001, daj znać po tygodniu jak Ci idzie. Zrobię to samo. Ja tez już doszedłem do etapu gdzie walę głową w mur za którym nic nie ma. Tego nie da się pogodzić.

Dzięki Hrefi  - Twój post utwierdza mnie w przekonaniu, ze podjąłem słuszna decyzje, ze tak po prostu dłużej się nie da, ze romans na dłuższa metę jest iluzja, za która się dużo płaci - tak czy inaczej.

Dobry psiak nawet jak pójdzie się łajdaczyć, to zawsze wraca gdzie micha i ciepły barłóg.

Szary80 napisał/a:

Liczyla na cos raczej napewno. W sumie najlepiej olac kogos komu zrobilo sie nadzieje i uciec do domu. I niech sie zycie toczy dalej a tamta? Bylo minelo trudno sie mowi. Takie zycie tylko szkoda zmarnowanego czasu ale tych drugich.

Wybacz Szary, ale nie wmawiaj alsoskiemu, że ma teraz czuć litość, żałość nad kochanką. Dorosła kobieta weszła bez skrupułów z butami w życie mężczyzny żonatego z małym dzieckiem i doskonale wiedziała na co się pisze. Miała świadomość, że może zniszczyć życie drugiej kobiecie i ich małemu dziecku. Teraz musi się otrząsnąć i uświadomić sobie co robiła i też uruchomić jakiś rozsądek.

ssszron napisał/a:

Szary80 napisał/a:

Liczyla na cos raczej napewno. W sumie najlepiej olac kogos komu zrobilo sie nadzieje i uciec do domu. I niech sie zycie toczy dalej a tamta? Bylo minelo trudno sie mowi. Takie zycie tylko szkoda zmarnowanego czasu ale tych drugich.

Wybacz Szary, ale nie wmawiaj alsoskiemu, że ma teraz czuć litość, żałość nad kochanką. Dorosła kobieta weszła bez skrupułów z butami w życie mężczyzny żonatego z małym dzieckiem i doskonale wiedziała na co się pisze. Miała świadomość, że może zniszczyć życie drugiej kobiecie i ich małemu dziecku. Teraz musi się otrząsnąć i uświadomić sobie co robiła i też uruchomić jakiś rozsądek.

Tutaj to Ona nie weszla tylko On ja zaprosil do siebie. Ona byla wolna a On zajety.

Lady Loka napisał/a:

Ten temat powinny przeczytać wszystkie kobiety, które są przekonane, że kochanek rzuci dla nich rodzinę.

I wszystkie zdradzone żony, które są przekonane, że romans nic nie znaczył a mąż wrócił bo kocha. Zresztą może lepiej i nie. Brak świadomości jest wygodniejszy.

ssszron napisał/a:

Szary80 napisał/a:

Tutaj to Ona nie weszla tylko On ja zaprosil do siebie. Ona byla wolna a On zajety.

Dokładnie. ON BYŁ ZAJĘTY. Ona WIEDZIAŁA w co wchodzi. Choćby nie wiem jaki cudowny facet, przecudownie ją zapraszał - był ZAJĘTY.

Gdyby trzymal sie zasad nie pozwolilby na romans i nie pozwolil jej na wiecej niz moze.

Lady Loka napisał/a:

Ten temat powinny przeczytać wszystkie kobiety, które są przekonane, że kochanek rzuci dla nich rodzinę.

I wszystkie zdradzone żony, które są przekonane, że romans nic nie znaczył a mąż wrócił bo kocha. Zresztą może lepiej i nie. Brak świadomości jest wygodniejszy.

Szary80 napisał/a:

ssszron napisał/a:

Dokładnie. ON BYŁ ZAJĘTY. Ona WIEDZIAŁA w co wchodzi. Choćby nie wiem jaki cudowny facet, przecudownie ją zapraszał - był ZAJĘTY.

Gdyby trzymal sie zasad nie pozwolilby na romans i nie pozwolil jej na wiecej niz moze.

Gdyby ona miała zasady, lub nie złamała tych, które posiada - facet z żoną i dzieckiem byłby dla niej nietykalny. Ale chyba słabsze jednostki muszą to przeżyć, żeby sobie to uświadomić. Coś nas musi sponiewierać, żeby postawić nas do pionu i przywrócić myślenie.

Szary80 napisał/a:

ssszron napisał/a:

Gdyby ona miała zasady, lub nie złamała tych, które posiada - facet z żoną i dzieckiem byłby dla niej nietykalny. Ale chyba słabsze jednostki muszą to przeżyć, żeby sobie to uświadomić. Coś nas musi sponiewierać, żeby postawić nas do pionu i przywrócić myślenie.

To On jej na to pozwolil.

Dorosły człowiek sam wie gdzie może iść, a gdzie nie może. Sam wybiera, bo potrafi określić konsekwencje.
Pewnie, że są uczucia, emocje i nie nad wszystkim da się zapanować, ale starac się myśleć trzeba. Odpowiedzialność

horses napisał/a:

Szary80 napisał/a:

To On jej na to pozwolil.

Dorosły człowiek sam wie gdzie może iść, a gdzie nie może. Sam wybiera, bo potrafi określić konsekwencje.
Pewnie, że są uczucia, emocje i nie nad wszystkim da się zapanować, ale starac się myśleć trzeba. Odpowiedzialność

Zgadzam sie ale tutaj ty bronisz jego a ja winisz. Gdyby ktos Ci zabronil czegos to bys odmowila albo nie a On nie odmowil jej zaczepek. Tutaj nie bylo z jego strony odpowiedzialnosci.

Szary80 napisał/a:

horses napisał/a:

Dorosły człowiek sam wie gdzie może iść, a gdzie nie może. Sam wybiera, bo potrafi określić konsekwencje.
Pewnie, że są uczucia, emocje i nie nad wszystkim da się zapanować, ale starac się myśleć trzeba. Odpowiedzialność

Zgadzam sie ale tutaj ty bronisz jego a ja winisz. Gdyby ktos Ci zabronil czegos to bys odmowila albo nie a On nie odmowil jej zaczepek. Tutaj nie bylo z jego strony odpowiedzialnosci.

Zabroni, pozwoli, kurcze sama wiem co mogę, a co nie . Dzieckiem juz nie jestem. Brak odpowiedzialności z obu stron. A może brak odpowiedzialności z jednej i duży tupet z drugiej? Nie wiem. Okaże się.
A może to wielka miłość? ale brak odwagi, aby to wszystko poukładać na nowo? Nie zawsze jesteśmy odważni.

horses napisał/a:

Szary80 napisał/a:

Zgadzam sie ale tutaj ty bronisz jego a ja winisz. Gdyby ktos Ci zabronil czegos to bys odmowila albo nie a On nie odmowil jej zaczepek. Tutaj nie bylo z jego strony odpowiedzialnosci.

Zabroni, pozwoli, kurcze sama wiem co mogę, a co nie . Dzieckiem juz nie jestem. Brak odpowiedzialności z obu stron. A może brak odpowiedzialności z jednej i duży tupet z drugiej? Nie wiem. Okaże się.
A może to wielka miłość? ale brak odwagi, aby to wszystko poukładać na nowo? Nie zawsze jesteśmy odważni.

Lub tez: jestesmy odwazni I cwani, ale tylko w gadce.

Trzy Panie odpowiedzialy to postaram sie polaczyc to w jedno a wiec Co do oczekiwan to w miare czasu trwania romansu apetyt rosnie oczywiscie jezeli na wstepie nie bylo umowy tylko o seks a z tego Co dalo sie wyczytac takiej umowy nie bylo. Romans to rodzaj zwiazku dla osoby ktora dotychczas byla sam i w miare uplywajacego czasu buduje sobie cos tam w glowie poprzez relacje z owym zdradzajacym bo i On jej makaron na uszy nawijal jak to mu w domu z zona niedobrze i jaki seks kiepski i wogole. Tego nikt nie zaprzeczy. Grunt sie zaczyna palic kiedy kochanek badz kochanka oczekuje wynikow tego ich niby psujacego sie zwiazku i wtedy zdradzajacy maja noz na gardle bo trzeba wybrac. Tutaj nastepuje etap odwagi jak jedna z Pan to podkreslila i tego im zabraklo. Imponowali bajera ale meskosci w odpowiednim momencie zabraklo. I jak tu jedna z Pan rowniez wspomniala,ze po czasie jeden bedzie mial juz drugiego w tylku. Kto bedzie zalowal podjetej badz nie podjetej decyzji czas pokaze.

Szary80 napisał/a:

Trzy Panie odpowiedzialy to postaram sie polaczyc to w jedno a wiec Co do oczekiwan to w miare czasu trwania romansu apetyt rosnie oczywiscie jezeli na wstepie nie bylo umowy tylko o seks a z tego Co dalo sie wyczytac takiej umowy nie bylo. Romans to rodzaj zwiazku dla osoby ktora dotychczas byla sam i w miare uplywajacego czasu buduje sobie cos tam w glowie poprzez relacje z owym zdradzajacym bo i On jej makaron na uszy nawijal jak to mu w domu z zona niedobrze i jaki seks kiepski i wogole. Tego nikt nie zaprzeczy. Grunt sie zaczyna palic kiedy kochanek badz kochanka oczekuje wynikow tego ich niby psujacego sie zwiazku i wtedy zdradzajacy maja noz na gardle bo trzeba wybrac. Tutaj nastepuje etap odwagi jak jedna z Pan to podkreslila i tego im zabraklo. Imponowali bajera ale meskosci w odpowiednim momencie zabraklo. I jak tu jedna z Pan rowniez wspomniala,ze po czasie jeden bedzie mial juz drugiego w tylku. Kto bedzie zalowal podjetej badz nie podjetej decyzji czas pokaze.

Podejrzewam, że jakaś mężatka obiecała Ci wspólną przyszłość i się nie wywiązała. No niestety czasami tak bywa. Mogą byc dziesiatki powodów:
dziecko, strach przed nowym, naciski rodziny, czy tez poprawa w małżeństwie, przypływ uczuć do męża. No są też tacy małżonkowie, co to tylko na niby są nieszczęśliwi, ale to raczej dotyczy kochanków-recydywistów. To ich nieszczęście to element bajeru. Niestety wiążąc się z zajętą osobą masz większe ryzyko braku dobrego dla siebie zakończenia. Nie patrzę na to w kategoriach winny, kat lub ofiara. Nie udało się, ale żyć trzeba dalej, bez rozdrapywania ran. Dać sobie szansę na pokochanie kogoś nowego. Tak to widzę

Tak zgadza sie ale cokolwiek bylo powodem ze jest jak jest pozostanie tajemnica. Mam nauczke i nigdy wiecej takich przypadkow.

ssszron napisał/a:

Szary80 napisał/a:

Tak zgadza sie ale cokolwiek bylo powodem ze jest jak jest pozostanie tajemnica. Mam nauczke i nigdy wiecej takich przypadkow.

Zauważcie, że wszyscy po wyjściu z wielokąta mają rozwaloną psychikę i mówią to samo - NIGDY WIĘCEJ.

Jest taka piosenka ze słowami:
"Umiesz liczyć do trzech
To już TŁOK
Wykreśl proszę mnie..."

Bo taka prawda. Kto raz tego wielokata sprobowal by za chwile byc odstawiony na boczny tor juz nigdy nie wezmie udzialu w tej zabawie bo wie jak to sie skonczy i obietnicami ktore sa g....warte.

A nie lepiej uciąć sprawę i nie rozdrapywać ran? Ona powiedziała ze ma dosyć, ze nie może tak dłużej żyć, i chce to zakończyć. Wiem, ze mnie bardzo kocha. W końcu przyznałem jej racje, ze tak dłużej nie damy rady i okay - nie spotkamy się więcej (choć widujemy się w pracy służbowo). Jest mi strasznie ciężko, jej pewnie jeszcze bardziej. Po co do tego wracać? Spotkamy się, a wtedy jestem niemal pewien ona podejmie jakieś kroki aby zbliżyć się do mnie wbrew temu co sama wczesniej deklaruje a ja nie wiem co zrobie - boje się, ze mogę jej ulec.
Powiedzieliśmy sobie „żegnaj” i chyba lepiej niech tak zostanie.

Chodzi o szczera rozmowę. Ból i tak bedzie, ale nie będzie miała poczucia zeszmacenia. Jesli naprawdę Ciebie kocha i jest ok to zrozumie

Nie uważam też, że jeszcze jakieś rozmowy, wyjaśnienia są tu potrzebne, w końcu oboje zgodnie podjęli tą decyzję. Nawet jeśli w jej przypadku to była desperacka próba wymuszenia szybszej decyzji o rozwodzie na zasadzie, jeśli jej nie podejmiesz, to mnie stracisz, to .. sorry. Tylko teraz Alsoski nie może dać d.py i się złamać.
Myślę, że po takim postawieniu sprawy i konsekwencji, jest szansa na uniknięcie toksyczności w dalszych choćby służbowych relacjach ale i ew chęci zemsty ze str kochanki. Wiadomo przecież, że w sytuacji kiedy romans wychodzi na jaw bardziej obrywa kobieta. A ona dodatkowo jest też matką małego dziecka. Nie sądzę, by się posunęła do takiego kroku.
A Alsoski powinien w końcu zachować się jak mężczyzna i nie mącić jej już w głowie, tylko zająć sobą, swoim życiem, rodziną. Żadnego wracania pamięcią, że tęskno, że przykro... W dłuższej perspektywie czasu tym zrobi jej tylko przysługę. Bo i ona szybciej od niego odetnie emocjonalnie. Tylko żeby teraz nie da d.py i za tydzień czy dwa znów uległ (bo gorszy dzień, bo z żona pokłócił itd.) i znów kolejne rozstanie i znów powrót, i znów... i tak można kolejnych parę lat. Wyniszczając się psychicznie nawzajem.

Bynajmniej ja pisząc o rozmowie żadnego wracania do przeszłości i wspólnego użalania się nie mam na myśli. Pracuja razem i tak się widzą, więc jeśli ona będzie chciała jeszcze porozmawiać, to uwazam, że powinien to zrobić. Konsekwentnie, ale tez  z wyczuciem, delikatnie powtarzać jej swoją decyzję i nie dawać żadnych złudzeń. W końcu ona odpuści. Nic ponadto. Gdyby razem nie pracowali, to fakt,  zupełne zerwanie kontaktów byłoby najlepsze.

Chyba nie jest naiwna aby myśleć, ze w takiej sytuacji do niej wrócę...

A Ona wiedziała w co się pakuje - sama zreszta zawsze powtarzała, ze nie wierzy ze będziemy razem. To podcina skrzydła i odbiera wiarę; Żona z kolei zaczęła się wyraźnie starać.

Myślę, że zycie wystawi Ci jednak rachunek za to wszystko, z odroczonym terminem płatności...

alsoski001 napisał/a:

A nie lepiej uciąć sprawę i nie rozdrapywać ran? Ona powiedziała ze ma dosyć, ze nie może tak dłużej żyć, i chce to zakończyć. Wiem, ze mnie bardzo kocha. W końcu przyznałem jej racje, ze tak dłużej nie damy rady i okay - nie spotkamy się więcej (choć widujemy się w pracy służbowo). Jest mi strasznie ciężko, jej pewnie jeszcze bardziej. Po co do tego wracać? Spotkamy się, a wtedy jestem niemal pewien ona podejmie jakieś kroki aby zbliżyć się do mnie wbrew temu co sama wczesniej deklaruje a ja nie wiem co zrobie - boje się, ze mogę jej ulec.
Powiedzieliśmy sobie „żegnaj” i chyba lepiej niech tak zostanie.

Taki jesteś pewny i dumny ze swojej decyzji a boisz się, że jej ulegniesz jak się spotkacie? Groteskowe, nie uważasz?

Moim zdaniem nie lepiej. Ja zostałam bez takiej właśnie rozmowy. Oddałabym wszystko za nią. Dokładnie o to mi chodzi, co Horses napisała:

horses napisał/a:

Chodzi o szczera rozmowę. Ból i tak bedzie, ale nie będzie miała poczucia zeszmacenia. Jesli naprawdę Ciebie kocha i jest ok to zrozumie

Bycie człowiekiem (nie tylko mężczyzną!) oznacza brać odpowiedzialność za swoje decyzje. To co robisz jest właśnie tchórzostwem. Żonie nie powiesz, bo Ci się zacznie palić pod tyłkiem i już nie będzie się tak starać, prawda? Z kochanką nie porozmawiasz, bo przecież lepiej sobie wytłumaczyć, że to tak naprawdę ona to zakończyła, a Ty się pogodziłeś z losem.

Roxann napisał/a:

Nie uważam też, że jeszcze jakieś rozmowy, wyjaśnienia są tu potrzebne, w końcu oboje zgodnie podjęli tą decyzję. Nawet jeśli w jej przypadku to była desperacka próba wymuszenia szybszej decyzji o rozwodzie na zasadzie, jeśli jej nie podejmiesz, to mnie stracisz, to .. sorry. Tylko teraz Alsoski nie może dać d.py i się złamać.
Myślę, że po takim postawieniu sprawy i konsekwencji, jest szansa na uniknięcie toksyczności w dalszych choćby służbowych relacjach ale i ew chęci zemsty ze str kochanki. Wiadomo przecież, że w sytuacji kiedy romans wychodzi na jaw bardziej obrywa kobieta. A ona dodatkowo jest też matką małego dziecka. Nie sądzę, by się posunęła do takiego kroku.
A Alsoski powinien w końcu zachować się jak mężczyzna i nie mącić jej już w głowie, tylko zająć sobą, swoim życiem, rodziną. Żadnego wracania pamięcią, że tęskno, że przykro... W dłuższej perspektywie czasu tym zrobi jej tylko przysługę. Bo i ona szybciej od niego odetnie emocjonalnie. Tylko żeby teraz nie da d.py i za tydzień czy dwa znów uległ (bo gorszy dzień, bo z żona pokłócił itd.) i znów kolejne rozstanie i znów powrót, i znów... i tak można kolejnych parę lat. Wyniszczając się psychicznie nawzajem.

Roxann nie byłaś w sytuacji, że zostałaś bez wyjaśnienia. Nie wiesz o czym mówisz. Nie ma nic gorszego niż odejście drugiej osoby bez słowa. Sprawy niedokończone najbardziej w życiu bolą.

horses napisał/a:

Bynajmniej ja pisząc o rozmowie żadnego wracania do przeszłości i wspólnego użalania się nie mam na myśli. Pracuja razem i tak się widzą, więc jeśli ona będzie chciała jeszcze porozmawiać, to uwazam, że powinien to zrobić. Konsekwentnie, ale tez  z wyczuciem, delikatnie powtarzać jej swoją decyzję i nie dawać żadnych złudzeń. W końcu ona odpuści. Nic ponadto. Gdyby razem nie pracowali, to fakt,  zupełne zerwanie kontaktów byłoby najlepsze.

Naprawdę ma to znaczenie, czy razem pracują czy nie? Skoro się z kimś spotykasz, mówisz o miłości to miej odwagę spojrzeć tej osobie w oczy i powiedzieć jej prawdę. Bez względu na status związku druga osoba zasługuje na szacunek. Jakby chciał odejść od żony to może lepiej byłoby wyjść po paczkę papierosów i już nie wrócić wcale?

alsoski001 napisał/a:

Chyba nie jest naiwna aby myśleć, ze w takiej sytuacji do niej wrócę...

I Ty twierdzisz, że ją kochasz? Że cokolwiek do niej czujesz?

alsoski001 napisał/a:

A Ona wiedziała w co się pakuje - sama zreszta zawsze powtarzała, ze nie wierzy ze będziemy razem. To podcina skrzydła i odbiera wiarę; Żona z kolei zaczęła się wyraźnie starać.

Alsoski dorośnij, bo Ciebie się czytać nie da. Ojoj podcięła Ci skrzydełka i odebrała wiarę? Chłopie jesteś dorosły. Ty podejmujesz decyzje. Jakby błagała i klękała, abyś z nią został to by Ci skrzydełek nie podcięła? Do tego jakby żona zaczęła robić w domu awantury to decyzja tez byłaby łatwiejsza?

Jesteś strasznie egoistyczny i wyrafinowany. Obudź się, bo inaczej słowa melusine naprawdę będą prorocze:

melusine napisał/a:

Myślę, że zycie wystawi Ci jednak rachunek za to wszystko, z odroczonym terminem płatności...

Prawda jest taka, że nie kochasz ani jednej, ani drugiej. Kochasz tylko siebie. Tylko Ty i Ty.
Wiesz w ogóle co to miłość? Jaką masz jej definicję?

Szary80 napisał/a:

alsoski001 napisał/a:

Ja mówię „nigdy więcej” z perspektywy osoby zdradzającej - to jest ślepa uliczka, życie w iluzji, narkotycznym śnie - i lepiej samemu się z tego przebudzić, niż być przebudzonym przez żonę/męża.

Obys w tym wytrwal bo nie jednej pokusie bedziesz musial odmowic a bedzie ich jeszcze wiele w twoim zyciu. To masz jak w banku.

Jeżeli Alsoski wytrwa pierwszy miesiąc, to potem będzie mu łatwiej odmówić kolejnym pokusom. Mało tego, kiedy już uwolni emocjonalnie od kochanki, będzie miał kompletnie inne spojrzenie na takie zdawałoby się "niewinne" romanse, czy nawet flirty.  Nie będą już one dla niego takie atrakcyjne, bo będzie wiedział, jak to wszystko działa.
Poza tym uzyska zupełnie nową jakość życia, świadomości i samokontroli.
Szary80, pisałeś wcześniej o tym, że kolejnym etapem, z którym przyjdzie się zmierzyć Alskoskiemu, to uczucie pustki... początkowo pewnie tak, ale jak sobie w głowie zacznie wszystko układać, to zrozumie, że nie ma za czym tęsknić. Że jest wiele innych sposobów by umilić sobie życie, dających adrenalinę. Wielokrotnie tu padało porównanie do osoby uzależnionej - narkomana czy alkoholika. Jeśli ktoś wyjdzie z nałogu, nie ma już potrzeby i ochoty na kolejną dawkę. Bo wie, że to igranie z ogniem, poczucie chwilowego "szczęścia", które działa destrukcyjnie nie tylko na niego ale i bliskie osoby, otoczenie. Nawet jeśli zrobi to w ukryciu, to będzie świadczyło tylko o jego słabości i zakłamaniu - braku kontroli nad sobą, swoim życiem. Nic dziwnego, że np Autor wątku, pomimo, że wydawałoby się, że ma wszystko jest w gruncie rzeczy samotny i nieszczęśliwy. Bo jak sam określił czuje się jakby bił głową w mur, za którym jest pustka. Osoba zdrowa i silna psychicznie nie dopuściłaby do takiego stanu rzeczy. Nie trwała w marazmie. Tylko zaczęła działać, robić coś by tą sytuację zmienić.
Nie znam albo nie pamiętam Twojego wątku, ale jeśli kochanka zrobiła Cię w konia, to też sam jesteś po części sobie winien, że na to pozwoliłeś. Jesteś dorosłym, odpowiedzialnym człowiekiem, więc tak jak pisała Horses, określenia typu "pozwolił", "zabronił" czy "obiecał"... są co najmniej dziecinne i śmieszne.
Poza tym jak można mieć pretensje do zdrajcy, że oszukał? To tak jakby mieć pretensje do złodzieja, że cię okradł, kiedy użyczyłeś mu swego mieszkania bo nie miał gdzie się podziać. Nawet jeśli miałeś dobre intencje... pretensje powinieneś mieć głownie do siebie. Sorry....

Ja nie mialem kochanki tak apropo i nigdy sie czyimis uczuciami nie bawilem. Jest jedna prosta zasada,ze jak sie mówi A to potem jest B a nie podwijanie ogona bo sie tylek pali. Bawic to sie mozna w piaskownicy a nie w zyciu. Jak sie cos zaczyna to sie to konczy kiedy sie cos wspolnie niby planowalo. Bylo minelo trzeba zyc dalej.