Czy romans zmienia rzeczywistość? - Netkobiety.pl

To są układy i powiązania między nimi o których nie masz pojęcia i się nie dowiesz, a w życiu to już naprawdę wszystko jest możliwe
nawet ciche/jawne przyzwolenie żony.Co ona z niego ma to już jej sprawa widocznie coś mają razem i wspólnie z czego on nie zrezygnuje i nie musi na to patrzeć jak Ty na swoje małżeństwo.

tak

to dywagacje ... może nie zachęcała ale wiedzieć warto

Tak to już jest, że żona będzie drżeć, aby mąż nie odszedł do kochanki a kochanka będzie się obawiać, czy jej wybranek do żony nie wróci  

Też się zastanawiam, dlaczego nie można od tego męża odejść, skoro on zupełnie stracił zainteresowanie żoną i oboje nie widzą szans na odbudowanie tego i jednocześnie nie poszukać sobie kogoś wolnego, bez zobowiązań.. Skoro w małżeństwie brakowało jej zainteresowania i konkretnych emocji, to czy mogłaby teraz odnaleźć je w kimś innym, niż w tym właśnie 65 letnim panu na odpowiednim stanowisku..

Właściwie to wystarczy ten kochanek co jest do tego  żeby zobaczyć czego się chce a czego potrzebuje.To też wymaga jednak pewnej trochę pokrętnej odwagi.Zaprzestania szukania gwarancji że będzie tak czy siak bezboleśnie czy problemowo ze strony kochanka pytanie jak to zrobić
Nie musi być wolny i "legalny" ten teoretyczny drugi inny, nawet jest cień szansy, pewne prawdopodobieństwo że i taki może się zakochać i zacznie sprawiać problemy swoimi żądaniami i na nic tu złudzenie posiadania przez Kaśkę "pozycji siły" nad ewentualnie innym kochankiem.
Jak już ten mój drugi romans trwał w "najlepsze" i zacząłem mieć dołki i oczekiwania i  różne sprzeczności, rozdarcia to polazłem do kumpla bardzo doświadczonego życiowo, agregat pierwszej klasy i żaden mędrzec i święty, ale jednak bardzo świadomy człek, miałem do niego zaufanie bo był wiarygodny( niestety nie żyje już ),opowiedziałem mu o tym co czuje i myślę.Po obowiązkowym to "twoje życie" ,"jesteś wolny" itp zacytował Bukowskiego "nie próbuj" i powiedział, że jak już jesteś w takich "przymusowych" koleinach i wydaje ci się że to silniejsze od ciebie,nie masz wyjścia to dograj to z wszystkimi szykanami nie ślizgaj się,jak idziesz "w grzech" to do końca,bo takie uczucia muszą wybrzmieć ( o tym pisali Ci inni też Kaśka wcześniej)  po prostu jak przerasta ciebie odwaga, samotność, desperacja to zostaw to tak jak jest nie ruszaj się.To wydaje się niebezpieczne takie puszczenie kontroli ale dla mnie było skuteczne,choć oczywiście etycznie i moralnie wątpliwe,zobaczysz co masz w sobie, nie cykaj się i nie krepuj.
Każdy oczywiście kalkuluje,kombinuje po swojemu i "każdy orze jak może" to z mądrości ludowych i bez złośliwości.
Jakbyś była przed romansem to inna kwestia bo takie doświadczenia można sobie darować,nie są konieczne do życia ,a może są.

Przez 20 lat związek obrasta w powiązania i przywiązania różne rodzaje zależności co za tym idzie uczucia,wspomnienia nadzieje i sentymenty,piękne chwile chwile słabości,rany i urazy to co wygodne też,jedne są silne inne nie ,Kaśka nawet twierdzi że kocha męża .Rzecz też w tym jak się to widzi i chce widzieć to też bywa przywiązaniem.

Jeżeli u Kaśki przeważa asekuracja i wygoda,nie bardzo samą siebie kocha to masz rację.
Miłość w różnych postaciach i fazach to jednak dodaje odwagi nawet mało odważnym,no i żeby kochać odwaga jest potrzebna nawet po to żeby się rozstać.

Całkiem to nie wyklucza ,ale wydaję się mało prawdopodobnym taki związek i w życiu to rzadko się zdarza, choć ja znam taki przypadek
mój pierwszy szef ( nawet dowódca) tak zrobił miał romans ,rozwiódł się z żoną tylko parę lat młodszą od niego on wtedy 60 a kochanka i przyszła obecna żona 40 mają syna z tego związku.Teraz facet ma 75 ale dobrze się "trzyma"

To nie jest tak że on nic nie mówi na nasz temat,od samego początku sprawa postawiona była jasno, spotkania tylko dla przyjemności, żadnych komplikacji w związkach, mnie też nie interesuje stawianie życia do góry nogami,z tym że od tego założenia minęło sporo czasu, prawie rok, nasze spotkania i rozmowy też już nie są takie same, coraz częściej łapiemy się na tym że chcielibyśmy przestać się chować z tym że coś jest między nami,ja myślę że on tego nie przewidział, jestem nawet przekonana że jego plany były ,, krótsze".
Tak, próbowałam sobie wyobrazić siebie za 10 lat ,z nim, prawdopodobnie byłabym jego pielęgniarką,

Coś w tym może być. Jeśli jedyną prawdziwą motywacją tego gościa jest chęć przeżycia namiętnych łóżkowych przygód, to może on być całkiem szczęśliwy w tym swoim małżeństwie i na swój sposób kochać żonę. Nawet byłbym skłonny uwierzyć w to, że jego żona o tym wie i świadomie przymyka oko na jego wybryki, choć to tylko hipoteza.  Za to kobieta na miejscu kochanki, brnąc w to dalej, zacznie oczekiwać mimo szybko czegoś więcej, nawet nieświadomie licząc, że rozwinie się z tego głębsza relacja...

vs

To jest właśnie TO okłamywanie siebie samej, przypisywanie drugiej osobie tego co sami myślimy - swoich pragnień. To, że Kasia się na tym łapie, że chciałaby się przestać chować z tym co jest między nami, nie znaczy, że on chce tego samego. Poza tym co jest między nimi? Zwykły romans oparty na seksie i smskach. Serio ktoś prócz niej uważa, że 65-letni facet mający jakby nie patrzeć chyba w miarę dobrze prosperujący związek, chciałby by ten romans ujrzał światło dzienne? Ona go pyta dokąd to ich zaprowadzi, ile to będzie trwać, on rzuca nic nie znaczące: "do śmierci" i Kasia już odpływa z interpretacjami. To tak jak z tym Twoim "zależy mi na Tobie". Bo czemu by miało nie zależeć facetowi na dyskretnej i chętnej kochance? Ale kobiety w takich słowach doszukują się głębszego dna. Gdyby facetowi zależało na kobiecie, to nie trzymałby jej w ukryciu i nie "używał" tylko do seksu. Przecież to upokarzające a tym samym wypaczające jakiekolwiek głębsze uczucia. Dlatego pisałam już wcześniej, że facet, który chce być z kochanką, to szybko dąży do tego by z nią być "na legalu", a nie buja się miesiącami czy latami po hotelach jednocześnie codzienność, też zapewne łózko, dzieląc z inną kobietą.

Chyba rzeczywiście są jakieś kursy... bo ten mój wciąż mi powtarzał, że "jaka szkoda, że nie poznaliśmy się wcześniej, zanim się ożenił, a przynajmniej miał dzieci..." albo że "dzieci wciąż jeszcze za małe i potrzebują ojca" itd. Mało tego on mi nawet zaczął zarzucać, że jak ja cokolwiek od niego mogę wymagać, że myślę tylko o sobie, a to on jest taki biedny bo ja jestem wolna a to on MUSI być z żoną bo... (i tu wstaw dowolne). Przecież możemy być razem do końca życia, tyle że na jego warunkach, przynajmniej do czasu aż dzieci podrosną... a ja taka samolubna i nieczuła Misia nie rozumiem i chcę odejść, kiedy on mi gwiazdkę z nieba by dał, na koniec świata za mną pojechał...
Tia…

Roxann "twój" to jeszcze "zbuntowany" czasem był i "walczył z systemem i porządkiem monogamicznym" romansami taki cierpiący wojownik.
Wyhaczyć "niedopieszczoną" mężatkę to żaden problem kobiety/żony/mężatki tym niedopieszczeniem i sorry chcicą nie tylko seksualną emanują, nie żebym tak teraz wyhaczał , od bardzo wielu lat tego nie robię ale wydaje mi się że jeszcze potrafię wyłowić z tłumu kobietę która daje takie znaki niewerbalnie niedopieszczenia.Później to czasem trudno dociec kto czyją stał się "ofiarą"

Co do zaprzeczania i myślenia życzeniami u Kaśki obie z Netanią macie rację te "mityczne" układy na sam seks to raczej rzadkość gdzie ktoś nie odleciał bardziej i chyba u singli zajętych pracą karierą te aktywności u młodych ludzi mogą buforować wejście w głębsze relacje i uczucia.

@Kasia na początku te obustronne deklaracje są logiczne, racjonalne tylko igranie z naturą ,życiem z uczuciami i emocjami wymyka się z pod takiej "rozumowej" kontroli wtedy jak już pociągnie się za spust to musi paść wystrzał  (chyba ze trafi się na niewypał no to nie padnie) i ta cała "zdroworozsądkowość" idzie w diabły ponieważ opiera się przeważnie i często gęsto na poczuciu pustki i braku,niespełnienia już od samego początku przynajmniej u jednej osoby.Wtedy to że nie chce się i niby nie oczekuje zmian staje się pułapką.

Jak poznałam "mego", jego najmłodsze dziecko miało jakoś 4 latka. Teraz ma 10... jeszcze może 8 i byłby mój Tyle że 2 lata temu znów został ojcem z ta swoją niedobrą żoną z którą jest bo MUSI... więc kolejne z 16-ście?

Najgorsze jest to, że mimo że ewidentnie wiem ze byĺam robiona w..., to od czasu sypnięcia się wciąż mi się z nim dobrze gadało. No o wszystkim dosłownie. I tych rozmów najbardziej mi brakuje. Jednak one emocjonalnie wciąż trzymały mnie w miejscu. Tak trochę przykro, że ktoś wiedząc o czyichś uczuciach jednak je wykorzystuje dla siebie. No przykro jak diabli i już. W sumie straciłam na takie rozkminy, emocjonalne miotanie się niemal 2 lata. Może i się czegoś nauczyłam? Mam jednak obawy, że nikomu już nigdy nie zaufam. Może i dobrze? Nie wiem. Żałuję, że to się wydało, nie zależało mi przecież na niczyjej krzywdzie, łzach... cały czas sądziłam, że uda mi się wycofać z tego odpowiednio wcześnie.

"Mój" ewidentnie wysypał się ze swoimi intencjami. Żona - wszystko na tip- top, a jednak on wciąż chciał to ciągnąć. Oszustwo za oszustwem.

W sumie - czego oczekiwać można po człowieku, który potrafi oszukiwać najbliższych? Trzeba być niespełna rozumu, żeby wierzyć komuś takiemu. A ja chyba byłam albo i nawet jeszcze trochę jestem niespełna rozumu...

Roxann to zależy czy 16 czy nie więcej. Bo potem dzieci też potrzebują rodzica. A studia, a pierwsza praca, ciąże dzieci czy tam partnerek dzieci, pomóc w wychowywaniu wnuków... Podrośnie to wyraz wielowymiarowy.

Kasiu możesz sobie nie chcieć. Jak się sypnie to będzie syf jak stąd do kosmosu. Emocjonalne piekło. Żona może do głowy dostać. Nie chcesz tego przechodzić. Każdy romans w końcu się wywali. Kwestia czasu.

Paslawek, co to znaczy że łatwo wyhaczyc nie dopieszczoną mężatkę? No nie powiem żeby było że mną łatwo, ale rozumiem że chodzi ci o to że facet to widzi że ,,ma braki"

Netania, wiem że będzie smród, może nie do kosmosu ale pół województwa miało by o czym gadać, stąd nasza ,, ostrożność", wiem że piszę to enty raz ale moje założenie było takie,raz i koniec, myślałam że jego też, niestety nie wyszło, szczerze to na początku  myślałam a co on tam w tym wieku potrafi, nie traktowałam serio jego zaczepek, trochę mnie zaskoczył i nawet nie wiem kiedy minął rok

Dokładnie. Pomiędzy wyhaczyć a zaliczyć może sporo czasu upłynąć, ale doświadczony facet potrafi odebrać sygnały i odpowiednio poprowadzić znajomość by dopiąć swego. Najpierw jest kontakt wzrokowy, rozmowa… jakieś mniej lub bardziej czytelne podteksty czy gesty. Jedni robią to bardziej dyskretnie inni są bardziej śmiali. W tym rzecz, że tacy doświadczeni faceci w kontaktach z kobietami potrafią wyczuć z jaką osobą mają do czynienia i odpowiednio dostosować swoje podchody.
Była tu historia kobiety, która poznała swojego kochanka na jakiejś delegacji czy wyjeździe integracyjnym - od razu wpadł jej w oko, rozmowa fajnie układała... potem pisali do siebie całą noc. To już wystarczyło by facet odebrał to jako zielone światło i następnego dnia niby przypadkiem podczas spaceru namiętnie ją pocałował... i poszło... Nie każdy tak szybko i śmiało działa, ale myślę, że nie ma problemu w jedną i druga stronę by wyczuć to "zielone światło".

Kurde, jak pomyślę jak się głupio dałam zrobić w trąbę to mam ochotę sama sobie nakopać... toż no, kurna było tak. Najpierw gadki szmatki w pracy, potem coraz serdeczniejsze pożegnania. Pół roku mnie na kawę zapraszał, zanim się zaprosić dałam. Wiadomości, telefony, coraz bardziej szczere rozmowy. W zestawieniu z moim związkiem w którym nie działo się absolutnie NIC to było jak jakiś eden psia mać.
No nie wiem nawet jak samą siebie podsumować

Tylko jak wierzyć "zdrajcy"?
Również wolni faceci mogą kłamać, ale jednak zajęty facet … to zajęty facet. Jak potrafi prowadzić miesiącami podwójne życie, to czego można się po kimś takim spodziewać?

To jest analogiczne i działa w obie strony o sorry zawsze można Ci powiedzieć a kto Ci kazał się zabujać wiedziałaś na co się piszesz też korzystasz korzystałaś ze mnie nie wymagałem zaangażowania bo to tylko taka gra to wzajemne podkręcanie się słowami ,gestami dotykiem nie umiesz to poco wchodzisz nikt Ci nie kazał odlecieć sama mówiłaś że nie chcesz bo i tak dalej .Kochanki słyszą takie rzeczy na koniec jak Libra usłyszała "męża kochaj nie obcego faceta."Jak to mówią pić to trzeba umić.
Nie będę bronił facetów bo naprawdę bywają nieszczerzy w takich układach a jednocześnie są kryci bo jasno i wyraźnie zaznaczają na początku zasady i warunki ,zgoda i przystawanie drugiej strony na zasady i warunki jest dyskusyjna,pozostaje jednak znaczącym faktem,  bywa lekkomyślna,pod wpływem chwil,w emocjach,pozorna i niezbyt świadoma tego co ma się głęboko w sobie co zostało zagonione w ciemne kąty i tam gdzie zagłada się rzadko bo to miejsca budzące coś tam czego się nie chce widzieć ani czuć a jednocześnie rodzą się emocje z niby niewinnych zabaw rozmów przyjemności nie koniecznie związanych z seksem..
Wobec tego czy taka zgoda na układ na zasadach i warunkach w niby akceptacji a potem oczekiwania z tym związane też jest szczera,emocje mogą być prawdziwe ale jaka jest postawa.Witamy was = mamy was.
Swoją drogą to czasem kochanki dobrze że nie wiedzą ( a może nie dobrze ) co naprawdę myślą i niekiedy mówią  o nich kochankowie nie będę Cię jednak nastawiał na to bo to wcale nie jest jakieś masowe u facetów i nie raz to popisy kogucików pełne opowieści dziwnych treści..

Słuchaj, ale jak dorośli ludzie wchodzą w romans, to chyba wiedzą jak się może coś takiego skończyć, można się umawiać na cuda,a i tak jedna ze stron może nie dotrzymać słowa, świadomie lub nie, może nie chcieć się zakochać a się zakocha, mogą się ukrywać latami i nikt nic nie wie,a może sprawa się wydać i nagle się okazać że jedna ze stron się wycofuje bo nie planowała tak drastycznych zmian w swoim życiu.
Znajoma mojej cioci przez długie lata prowadziła podwójne życie z mężem i kochankiem, wszyscy chyba już o tym wiedzieli, gdy mąż zmarł , było dla niej oczywiste że kochanek będzie z nią oficjalnie, nie miał żony itp, bardzo się zdziwiła gdy ten zwinął się tuż po pogrzebie, bardzo szybko znalazł sobie inną,a wydawało się że przeszkodą jest mąż.
On nie był żadna przeszkodą, kochanek po prostu chciał być tylko kochankiem, nie partnerem w życiu

Innymi słowy - niczego nie można być ani w życiu ani w relacjach międzyludzkich pewnym. Już same zwykłe kontakty z ludźmi obarczone są ryzykiem bycia zrobionym w trąbę. A co dopiero relacja taka jak romans. Czyli relacja, no cóż - nie wiem ja to w słowa ubrać - kłamliwa? Słowa są dla podtrzymania tel iluzji przynajmniej jednej ze stron. Zwykle kobiecej, bo my jednak się angażujemy szybciej i częściej. Plecie się więc te farmazony by delikwentka nie ostygła i grała dalej w tą chorą grę.
Nie wyobrażam sobie jednak takiego podwójnego życia. Tzn w domu mąż a na boku kochanek. Nie rozumiem. Kocham to nie oszukuję.
Strasznie taki układ męczy psychicznie. Przynajmniej ja to tak czuję. Odnoszę też wrażenie że już nigdy (po przeżyciu czegoś takiego) życie nie będzie takie samo...

Paslawek, bardzo trafne to porównanie do choroby z powikłaniami. Ja właśnie tamten romans w takich kategoriach teraz odbieram. Możliwe, że nie ustrzegę się jakichś przeziębień, ale z mokrą głową na mróz już nie wyjdę
Nawet może się wydawać, że jestem dziwolągiem, bo nawet jak nic nie wskazuje, że ktoś "zaraża", to zanim zdejmę maskę ochronną chcę mieć jakąkolwiek pewność, że nie ma realnego ryzyka.
Innymi słowy - żonatych traktuje jak trędowatych i nie wierzę (już) nikomu na słowo.

Cwane jesteście bo w 96% rozwodów, dziecko zostaje przy matce. Jakby proporcja była po 50% i kobiety dostawały 2 weekendy w miesiącu na widzenie z dzieckiem to byście inaczej śpiewały.

Taki wybór - kochanek albo dziecko. Dobre by to było. Wówczas chętnie bym zobaczył ile jest warta miłość kobiety do mężczyzny. Chętnie bym również posłuchał że przecież dobrą matką można być i 2 weekendy w miesiącu.

@Netania, te 94 godziny to chodzi o ex kochanka?

Powiem szczerze, że mnie w takich przypadkach, gdzie ciągnie się "dwie sroki za ogon", dobijałaby jedna rzecz- ta ciągła niepewność i strach związany z możliwością wyjścia romansu na jaw. Wiadomo, że konsekwencje  bywają dość rozmaite dla zdradzającego, jeśli chodzi powagę sytuacji, bo raz sprawa przycichnie, raz się rozdmucha. To całe podwójne życie, ta spina, że cos nie wyjdzie - nie wiem, może jestem zbyt wrażliwy, ale jak mogę to tylko staram sie unikać zbędnych nerwów. Jeszcze jak ktoś ma "drugą opcję" dość daleko, ale w tym samym mieście - dzisiaj to nie jest chyba znowu aż takie trudne, żeby prędzej czy później się wszystko wydało..No, ale tacy to też mają swoje sposoby.

Nie do końca masz rację.
Psychikę ryje to, że nie jesteśmy w zgodzie z sobą.
Więc jeżeli zdradzasz żonę, a coś w Twoich przekonaniach mowi ci że nie zasłużyła, stawiasz się po złej stronie mocy i masz konflikt
Jak mąż faktycznie nie widzi w niej kobiety, to Kasia niekoniecznie musi taki konflikt mieć.
Może też wystąpić inny konflikt, swoich pragnień a niemożności ich realizacji w romansie.
I niepogodzenie się z tym.
Jeśli ani jedno ani drugie nie ma miejsca, żadne rycie psychiki nie nastąpi.

Kaska jesteś niesamowita naprawdę.
Wielka nowość Cię spotkała ze strony męża co? Oświeciło kobietę nagły zryw.
Teraz to coś chyba za późno na naprawę i ratowanie małżeństwa bo  kochanka masz w głowie a nie męża,nie zrezygnujesz przecież z tego i zrobisz sporo żeby tak było .
To wygląda na po pierwsze działanie które z góry było skazane na niepowodzenie i klęskę po to żeby znowu się użalać nad losem swym nieszczęsnym i tym że ma się takiego męża to prowadzić ma do wniosku że nie masz wyjścia i kochanek jest potrzebny,niezbędny do odbicia sobie kolejnego przewidywalnego zawodu na mężu to takie niezbyt świadomie ale paradoksalnie ,celowe działanie ,żeby sobie coś udowodnić,że się nie da po prostu i skonsumować wreszcie po trudach przesuniętą, odłożoną gratyfikacje w postaci spotkania z kochankiem w pozorach walki o związek.Taka mała prowokacja dla siebie i próba kontroli złapania "równowagi" .
Bez niechęci do męża nie ma zabawy i przyjemności w ramionach kochanka to tak w skrócie prosta zależność .
Można to też spokojnie zinterpretować że usypiasz w ten sposób czujność męża,który ma i tak wszystko w nosie jeżeli jest tak jak piszesz.Wszystko możliwe takie nieczułe "Cabany" zdarzają się w przyrodzie nawet na forum kobity i faceci mają takich partnerów i to bez zbytniego wyostrzania ,wzmacniania,ich wad bo wiele takich sytuacji ma miejsce długo przed romansem nawet autorom do głowy nie przychodzi o nim myśleć szukają rozwiązania niestety często już  bezsilnie i bezradnie bez skutku.

Takie romanse "zdrowe",bez konfliktów wewnętrznych,"dojrzałe" w zgodzie z sumieniem i samym sobą, bez rycia psychiki to mnie się wydaje takie marzenie ściętej głowy,taki "ideał", ja  nie znam nikogo takiego osobiście znam same połamańce, może i są takie jednorożce co sobie i nikomu innemu nie robią krzywdy nie ranią - nie wiem.
Raczej to teoretyczne i literacko filmowe ten niedościgniony romantyczny wzorzec związku e związku albo dwóch "autonomicznych" związków,który nikomu nie robi nic złego oczywiście na dalszy dystans.Słyszeć to słyszałem o czymś takim poczytać i pomyśleć ruszyć wyobraźnią jako tao potrafię także nie wykluczam tego.
Przeważnie ludzie się rozstają i zakładają nowy związek niezależność i samodzielność jest fajna w życiu, niektóre zastarzałe przywiązania to lęki na dnie po prostu.
Kaśka Ty to olej męża z kochankiem to nie wiem też robisz co on po równo.Kochasz chyba męża z przed no nie wiem 10 - 15 lat a on nie wiadomo co jeszcze czuje facet koło 40 to nie trup ,siedzi bo siedzi uparł się i koniec ma widocznie jakieś zalety że Ty z nim se tak siedzisz no teraz się przydaje bo masz dzięki temu radochę gdzie indziej.
Nie wiem też jak zrobić żebyś od męża mogła odciąć się żyjąc z nim pod jednym dachem taki nieformalny rozwód albo pogrzeb nie znam sposobów na takie manewry można pewnie powierzchownie i tymczasowo doraźnie łatać intelektem takie dziury ale to chyba ściema marne narzędzie i słabo będzie z czasem działać.

Hrefi, jestem heteroseksualna więc uderzają do mnie faceci i to ich bzdurzenia wysłuchuję. Serio uważam, ze jakby to miało ręce i nogi tj facetowi jest źle, próbuje naprawiać, nie poprawia się - wobec tego odchodzi od żony to wtedy łatwiej byłoby się z tą żoną dogadać.
(Kiedy facet odchodzi do innej, żona dostaje do głowy. Dzieją się różne syfy. A wszystkiemu winna kradnąca męża kochanka. Nie no sory ja usłyszałam że kradnę mężów. Liczba mnoga.
Tej reszty mężów muszę poszukać gdzieś w piwnicy. Może ich tam rzuciłam i zapomniałam o nich?)
Zamiast tego szukają rozwiązań pośrednich typu kochanka. To tak jakbyś w zasyfionym rozwalonym pokoju usiłował nakleić piękną tapetę na ściany. Bez sensu.
Pod słowami " bo dzieci" rzucanymi ze strony czy to facetów czy to kobiet, kryją się: strach przed samotnością, opinią otoczenia, utratą pieniędzy, koniecznością wyprowadzki. No strach przed nieznanym.

Bądź zwykłe sqr.ysyństwo - patrz: 'mój', który mimo znacznej poprawy relacji z żoną, o której sam mnie informuje radośnie, proponuje dalsze spotkania.

Kasia Ty sama sobie odpowiadasz na swoje rozterki. Mąż Cię nie kocha, kochanek Cię nie kocha.
To chociaż Ty siebie kochaj. Kopnij obu, przebolej i otwórz się na kogoś kto  Ciebie pokocha. Nie jesteś i nie będziesz nigdy szczęśliwa w takiej sytuacji jak ta.

A jak romans się wysypie. A KAŻDY się w końcu wysypie, będziesz ponosiła dodatkowe konsekwencje.
Jak ja. Mało Ci syfu?

Kasiu moje małżeństwo wyglądało tak samo. Ilekroc próbowałam się przytulać, inicjować cokolwiek, słyszałam że jest zmęczony i mam sìę odsunąć bo mu gorąco. Generalnie ZAWSZE napotykałam mur.

A może po prostu robiłaś to co ja - liczyłaś że jak się postarasz, to "się zmieni", "będzie lepiej". I tak naście lat zleciało na tym czekaniu.
Mam w swoim otoczeniu panią, ktora wzięła rozwód w wieku 72 lat. A mogła to zrobić mając 50 i 22 lata być szczęśliwym w miarę związku.
Tyle lat Kasiu, lat Twojego życia w małżeństwie. Zmarnowanych bezpowrotnie. Teraz też marnujesz czas. Może Ci się wydaje, że jakoś radzisz sobie z tą sytuacją. A to wszystko pozorowane działania.

Wejdź sobie, Kasiu, na youtube. Jest tam kanał "Ocal siebie", prowadzony przez psychologa. Tu jest link:

https://youtu.be/djOhEjWCKbQ

Facet mądrze gada.

Jest takie powiedzenie, że facet bierze sobie kochankę, żeby wytrwać w związku, a kobieta, żeby z niego wyjść, ale w Twoim przypadku, to wyglada na to, że romans stał się dla Ciebie sposobem na przetrwanie w byle jakim małżeństwie, bo daje Ci on chwile dobrego samopoczucia.
A skoro tak naprawdę problemem jest Twój związek i właściwie masz pewność, że nie da się nic zmienić, to po co Tobie związek z facetem, który jest dla Ciebie obciążeniem, bo każdego dnia wpycha Ciebie we frustrację? Nie lepiej byłoby Tobie bez tego faceta, dla którego jesteś przeźroczysta? Jeszcze jak były dzieci to mogło to mieć sens, co by dzieci miały rodziców razem, lecz teraz to się mija z celem. Pomyśl sobie, że żyjesz jak chcesz, robisz, co chcesz, nie udajesz każdego dnia szczęśliwej małżonki, ale też nikogo nie oszukujesz, rozwijasz to, co Ciebie interesuje. To zresztą można też zrobić bez rozstawania się z mężem, po prostu zaczynasz żyć obok niego nie licząc na niego, ale jak chcesz/potrzebujesz faceta obok siebie, to lepiej ułożyć sobie życie bez dodatkowych komplikacji, oszustw i ryzyka, żeby miało ono pełnię smaku. Bo żyje się raz i od Ciebie zależy, jak sobie sobie pościelesz i jak się wyśpisz.

Tak, zrobiłam to co ty, czekałam i tym sposobem zmarnowałam swoje najlepsze lata,mam dzisiaj potwornego doła, jakoś tak do mnie to wszystko dotarło, jakbym widziała sama siebie z boku ,i pomyślała ,kobieto i co ty teraz zrobisz?
Dzisiaj nie podejmę żadnych decyzji, nie jestem w stanie,mam ochotę położyć się i spać,do jutra , chociaż wiem że jutro będzie ciężko relacje koleżanek co robiły w weekend wykończą mnie, zdołują całkiem, przecież ja nawet na spacer nie mam z kim pójść,dobra, spadam stąd bo w końcu niedziela, odpoczywajcie

Ja pierniczę... jakbyś o moim ex pisała... np foch że firanki można by nowe zamówić. Zamowiłam - a ten opiórkał za wszystko. Wszystko w nich złe było. Maskara.

Kasia, nie pociągniesz tak długo...

Kasia mój ex w miejscu nie usiedział, ale przez te 12 lat małzeństwa mocno dał mi odczuć że cała jestem nie taka. Wieczne pretensje, tysiące uwag, opieprz, do tego brak jakiegokolwiek zainteresowania - co przełożyło się na niskie poczucie własnej wartości u mnie. Wystarczyło że po tym wszystkim na drodze stanął mi ktoś kto się na mój widok uśmiechał (tego też nie miałam w małzeństwie), był zainteresowany tym, co sądzę, dał mi do zrozumienia że mu się podobam i... obudziłam się po niemal 2 latach romansu z obitymi emocjami, zrytą psychiką. Z wcale nie wyższym poczuciem własnej wartości - bo ono zniknęło wraz z kochankiem. Jedyne czego nie żałuję w całej tej historii to rozwodu.

U nas też - wyjazd miałam zorganizować ja, ja miałam go opłacić ze swoich pieniędzy, a na miejscu wszystko wg męża było złe.

Mnie też się nie raz żyć nie chciało. Jechałam samochodem i poważnie rozważałam zjazd na pas przeciwległy. Gdybym miała jakakolwiek pewność, że po prostu umrę, a nie wyląduję na wózku inwalidzkim, to kto wie...

Netania, jakbym o sobie czytała,z tym że mój mąż nie był taki od początku,na początku umiał pochwalić,za wszystko, że zaradna,zorganizowana, myśmy na początku za bardzo kasy nie mieli bo czasy trudne były, pamiętam jednak że w kuchni stała tylko lodówka,a za meble robiły skrzynki,stary stół , wypoczynek po znajomych, ale nas to cieszyło,sam wiele rzeczy robił,a potem to wiecznie niezadowolenie, porównywanie do innych, co bym nie zrobiła to źle, to przestałam robić, gdy dzieci z nami mieszkały też się czepiał o wszystko,o oceny, wygląd, ale poszły na swoje, super sobie żyją,ja znalazłam tak mi się wydawało , spokój u kochanka, ale to chyba nie jest dobry pomysł, fakt, nie planowałam, to chyba błędne koło, ale wyobraź sobie że nawet kochanek mi momentami doradzał co robić w niektórych sytuacjach, bo mąż nie potrafił, przypomniała mi się taka sytuacja, jak starsza córka na 5 roku studiów wymyśliła że zostawi je bo chyba nie ten kierunek, fakt że nerwy sięgnely zenitu, mąż ją zmieszał totalnie, że tyle kasy, czasu, naszych wyrzeczeń itp,w sumie racja, pamiętam jak w pracy przez to byłam nerwowa, przyszedł kochanek,opowiadam mu to a on spokojnie,przedstaw to córce tak że zmarnowała swój czas i energię, swoje lata itp, a nie tylko wasz  nakład finansowy, podziałało , skończyła i w sumie dziękuję że ją namówiłam

Nie wiem, to wszystko takie skomplikowane, okropne jest to życie

E tam okropne ciekawe .
To wiesz też z jakim facetem  może być Ci po drodze,jaka osobowość Ci pasuje a kochanek to nie jedyny facet na ziemi na pewno nie ostatni.Teraz go takim widzisz.
Gotowców niby nie ma na to życie i 100% pewności jak będzie w razie czego będziemy Cię wachlować gazetą,albo kubeł lodowatej wody jak coś nie tak.
Pragnienie tego co naturalne jak się jest w związku,bliskość,czułość serdeczność to nic nagannego,trochę  potrzeb  to można ogarnąć samemu z czasem przychodzi doświadczenie i spełnienia, ale nie wszystkie bo "ocieractwo" przytulanie,rozmowa poufała zażyła jest  po prostu wspomniała nawet  spieranie się z moją jest cudowne nawet cudowniejsze jak woda w Licheniu ale ta może nie działać na heretyka ponurego..