Czy romans zmienia rzeczywistość? - Netkobiety.pl

Gdy związek się kończy jak jesteś jeszcze "na haju" to bez cierpienia i bólu się nie obejdzie.
Pytanie tylko (w twoim przypadku) czy wasz romans się wyda, czy nie?
Jeśli będziesz przeciągać, i się wyda, to cierpieć będziesz bardziej i dojdzie konfrontacja z otoczeniem oraz małżonkami.
Jesteś dorosła, twój wybór i twoja decyzja.

Przykład Kasi pokazuje wyraźnie, że emocjonalność i to na najwyższych obrotach jest Wam po prostu niezbędna do życia, dokładnie w tym samym stopniu co powietrze do oddychania. I w żadnym stopniu nie zamierzam nikogo krytykować, tylko po prostu widać to za każdym razem, kiedy dochodzi do takiego romansu. Z początku jest w pewnym stopniu zrozumiałe, jeśli brakuje w związku czegoś istotnego. Najbardziej jednak zastanawia mnie fakt, że skoro już ktoś dostaje brakujące uczucie, to dlaczego nie próbuje tego na nowo wskrzesić w partnerze? Tym samym partner staje się w pewnym zakresie "bezużyteczny" i tutaj zaczyna się problem: oszukiwanie, zwodzenie i mydlenie oczu swojemu współmałżonkowi, kiedy sami się świetnie bawimy.
Widać, że tutaj Kasia wręcz karmi się tym dawkowanym przez gościa uczuciem i uwagą, ale kiedy z jakichś powodów nagle to zechce przerwać, będzie wielkie zdziwienie i nagły lament, że akurat teraz wszystko się posypało..

Po przebrnięciu przez ten kikudziesięcio stronicowy wątek, przecieram oczy ze zdziwienia, ale w pozytywnym sensie
Cenne uwagi i spostrzeżenia.

Przerabialiśmy to,ja zachorowałam, niespodziewanie, nagle, szpital, nieciekawe podejrzenia,na szczęście diagnoza się nie potwierdziła, ale już podczas pierwszego dnia pobytu w szpitalu zadzwonił, nie będę opisywać szczegółów skąd się dowiedział, jak to zrobił, bylibyśmy w kontakcie codziennie, wiedział wszystko na temat mego stanu zdrowia, szczerze to myślałam że odpuści, ale wtedy  nasza znajomość się zacieśniła jeszcze bardziej, czułam troskę z jego strony, nie udawaną, naprawdę,

To jest bardzo trafne i prawdziwe to co napisałeś i trochę łączy się z Twoim pytaniem do mnie w Twoim poście jest część odpowiedzi.

To nie jest tak że ja nie widzę różnic między płciami na różnych poziomach, różnice w zachowaniach podczas romansu po prostu nie są aż tak wielkie i moim zdaniem tak bardzo  istotne.
Odpowiadając na Twoje pytanie do mnie o podłość i dręczenie .
Najbardziej dręczyłem siebie,potem narzeczoną a kochankę najmniej.Dręczenie siebie męczy bardzo trudno wytrzymać ciśnienie potrzeba przerzucić i odreagować jakoś wyżyć się na kimś.Albo znieczulać się "chemicznie" lub w inny sposób.
Romans się rozpoczął kiedy jeszcze nie mieszkałem z dziewczyną skończył się jak mieszkałem już z narzeczoną a z kochanką romans zaczął  się wypalać i  kochanka postanowiła emigrować wraz z całą rodziną jednocześnie rzuciła swojego chłopaka i rozstała się ze mną.
Trudno mi byłoby doszukiwać się deficytów w moim związku z narzeczoną i jakiś drażniących wad w niej samej bo to był właściwie początek ale już po pierwszej fali zakochania i zauroczeń fascynacji, moja  próżność czyli słabe poczucie wartości i niska samoocena ,chciwość, pazerność na emocje ,seks i poczucie "nadmiaru" bardzo mnie kręciły wszystko wibrowało, mieszanka wybuchowa i przepis na katastrofę gotowy.
Romans niby wypełniał bardzo głęboko skrywane deficyty poczucia braku i pustki  i konflikty wewnątrz mnie podobnie jak związek z narzeczoną szło to w stronę uzależnienia a nie zdrowej relacji .Wspólne zamieszkanie,szukanie na siłę wad i prowokowanie dziewczyny,mnóstwo wymyślonych obaw o przyszłość bo dziewczyna chciała ślubu i dzieci imprezowanie wcześniej znużyło moją dziewczynę niż mnie, ja pozornie też się zgadzałem, ale uciekanie przed odpowiedzialnością zajmowało bardzo moją uwagę tak naprawdę to chciałem jeszcze prowadzić czysto kawalerskie życie a nie przyjmować zobowiązania .Myśl o małżeństwie przeszkadzała mnie.
Rozstanie z kochanką też spowodowało zmianę we mnie z jednej strony to czułem ulgę,z drugiej złość że to koniec ,z trzeciej tęskniłem bo się przywiązałem nie mogę napisać że byłem szaleńczo zakochany bo tego nie czułem ale lubiłem ją po za tym romans ma swój wciągający "dyskretny" urok.Wiedziałem też że ona coś inaczej w pewnym momencie podchodziła do romansu myślę że ona bardziej się wkręciła natomiast ja twardo dawałem do zrozumienia że nie rozstanę się z narzeczoną nawet jak ona zostawi chłopaka,którego trochę znałem ale on był uziemiony i skoszarowany wtedy i ja miałem częstszy kontakt poza tym nie doszło u mnie do jakiejś wielkiej rywalizacji ,zazdrości o seks czy  walki o kochankę jeszcze nie na tym etapie a skończyło się potem więc nie miałem okazji do eskalacji zaborczości.To co o nim mówiła nie stanowiło dla mnie konkurencji i "zagrożenia" albo nie miałem z tym kontaktu
No i to co wcześniej napisałeś niejawność, oszukiwanie,kłamstwa, niejasność ,nieuczciwość poukładanie tego wszystkiego samemu mnie przerosło,chociaż wydawało mi się że potrafię być cyniczny i bez sumienia co momentami mnie nakręcało i jarało.
Dwutorowość i wytwarzanie dystansu żeby się nie zaangażować emocjonalnie w związek z kochanką i to buforowanie uczuć kosztowało mnie mnóstwo energii a metody te wewnętrzne które stosowałem to wstyd się przyznać - niby trudno się było przyczepić do charakteru ale do jej niewierności to bez większego problemu.Odbijało się nawet po wyjeździe tej drugiej dziewczyny na narzeczonej bo była najbliżej.Banalne do bólu wybielanie się przed sobą też było upierdliwe i szkodliwe dla relacji z narzeczoną no winny musi być.Zrobiłem się krytyczny surowy złośliwy a jak narobiłem różnych krzywych akcji to byłem spolegliwy co też mnie irytowało ale uległość była praktyczniejsza - albo pragmatyczna mniej zamętu i awantur a i tak swoje myślałem i robiłem tak czy siak podświadomie i po części z premedytacją robiłem wiele żeby narzeczona odeszła wtedy tego nie chciałem widzieć to odkryłem dużo później.
Brak decyzji wahania niezdecydowanie którą wybrać mniej mnie dotyczyło ale nie to że wcale.
Zdaje sobie sprawę że możesz się nie identyfikować i nasze historie różnią się ale nie tak bardzo.
Miało nie być ściany testu - ach te kompulsje.

Może to kwestia specyfiki danej relacji i długości trwania romansu, jak również samego związku, gdzie jeden z partnerów zdradza. Sam fakt, że niektórzy( choć pewnie nieliczni) potrafią wybaczyć zdradę i romans, już o czymś świadczy. Zapewne ciężko jest odbudować wszystko tak prosto, ale właśnie może warto sobie uświadomić co w poprzednim związku nie grało, bo wszyscy się zatracają w tym romansikach tak głęboko, że kompletnie nie próbują nawet naprawić czegokolwiek w swoim związku. Do tego całe to podwójne życie jest zwyczajnie stąpaniem po krawędzi, ciągłym pasmem stresów i napięć. Mnie zwyczajnie odrzucałoby takie życie w ciągłym kłamstwie.

Słuchajcie, czemu tak mi smutno po każdym spotkaniu?Ja wiem że nigdy nie będziemy razem, nie chcemy tego, ale najpierw tęsknię przed spotkaniem a potem jest mi smutno po spotkaniu, już sama nie wiem co mam robić, gdyby nie on, nie zaprzątał by moich myśli, ale tyle przyjemnych chwil z nim przeżywam, zawsze poprawia mi humor a potem ten okropny smutek,,,,,

"Narkomania" Kasiu z "dwutorowości" kicha oczekiwania rosną w ukryciu już kiełkują nieśmiało,zaczną się mnożyć wbrew jasnym ustalonym niby zasadom układu i ta sprzeczność niby "wiem że nigdy nie będziemy razem i oboje tego nie chcemy ( czy aby na pewno chcecie i do tego oboje ?) ale..... "rozum" mówi jedno a serce mówi drugie to wciąga i ma ciąg dalszy.
Wydaje się że jest z Tobą tak jak napisał Hrefi cała para i energia idzie w gwizdek romansu pewnie nawet teraz nie bardzo interesuje Cię Twoje hobby jeżeli je masz.Największym błędem to będzie jak wciągniesz się  i jego w użalanie się nad losem swym i nieudanym związkiem tym z mężem i będziecie radzić Ty będziesz się wyżalać a on będzie radził i gadał jakieś banały mądrze brzmiące i pocieszające pierdoły,przytakiwał albo olewał to co mówisz udawał że słucha to też zrodzić może rozgoryczenie bo przecież takie porozumienie miało być a tu doopa.Za chwilę tak może być.Romans to nie psychoterapia.Ale to trochę później na razie jest bardziej powierzchownie i płytko chociaż ma się złudzenie głębi emocji i takich tam.
Nie zabezpieczysz się obsesjami myślenia o tym jakie facet ma intencje,motywy co myśli, co czyje naprawdę no i co zrobi.
Wkrótce mogą się pojawić ,rozczarowania i pragnienia o których jak zacznie wiercić mu dziurę w brzuchu to znudzisz go tym,a jak zdusisz je w sobie będziesz się dręczyć,frustrować,gorączkować.
Ujście znajdziesz w i na mężu i żonie faceta do męża zaczniesz mieć niechęć bo zacznie Ci zawadzać a o żonę zaczniesz być zazdrosna.
Jednak jest chyba klasycznie nie zaspokajasz potrzeb tylko je zasypujesz emocjami znieczulasz ból z małżeństwa ,uraz ,żalu niezaspokojonych pragnień, one nie zniknęły zepchnęłaś je głębiej euforią ,zauroczenia,fascynacji przyjemnymi chwilami wspomnienia rodzą oczekiwania że to będzie trwać i się nie zmieni bo rośnie tolerancja na przyjemności ale tu rodzi się głód bo jak często przynudzam deficyty eskalują taką mają naturę to różnica o którą rozbiją się takie relacje.Przyjemności to tylko przyjemności nic więcej a nie macie szansy dojrzewać razem w niejawnej i niejasnej relacji.
Dostałaś prosty przekaz on nie zostawi żony a Ty jednak zaczynasz kombinować jak to w głowie obejść i mieć go dla siebie.
Wspomnienia i smutek to komplet po uniesieniach jest spadek, dołek normalka tak działa mózg tym bardziej to widać i czuć jak się jest pod presją tajemnicy i napięciem, które tylko przyjemność niby rozładowuje zrobisz sobie takie "kółko nałogowe" od do góra dół  i abarot.

Kaśka ja napisałem o sobie bo przeżyłem coś podobnego kiedyś tam.

Oj, ciężki będzie detoks po przerwaniu tego stanu naćpania emocjami( przepraszam za określenie, ale nic innego mi bardziej nie pasuje).

Bullet, też mi podobne myśli wpadają do głowy, ale możesz mi powiedzieć w jakim celu on to robi?? Bardzo dorosły facet? Dodam że na pewno się nie nudzi,bo jak na swój wiek dużo pracuje,do tej pory nigdy mu się nie zdarzyło żeby nie przyszedł albo nie zadzwonił jak obiecał, czasem ja dzwonię, rzadko, ale nigdy nie powiedział nie mam czasu, po co dzwonisz.
Nie umiem rozpracować tego faceta, choć nastolatką już dawno nie jestem

Jak go nie wyczuwasz, nie umiesz rozpracować, to dzieje się tak dlatego, że On się przed Tobą nie otwiera, a relacja na określone ramy. Są drzwi przed Tobą zamknięte po prostu i pozostaną.
Czyli ani miłość, ani przyjaźń.
Tylko ułuda.
Seks jest prawdziwy w tym wszystkim i pożądanie. Jak to dla Ciebie za mało, sama to zakończ

Tylko że my przed romansem znaliśmy się kilka, może nawet kilkanaście lat,jako znajomi, nie obiło mi się o uszy, nawet przed, że jest np,nieslowny,cwaniak,babiarz, lekkoduch,itp, nie że uważam że jest ideałem, nie o to mi chodzi,załuzmy, że bawi sie mną, tylko w jakim celu?W tym wieku?On przecież zaczynając romans nie znał mnie na tyle żeby przewidzec moje zachowanie gdy mu zbrzydne, jesteśmy skazani na kontakty ze sobą,ja już po prostu nie rozumiem facetów, nawet myślałam o tym, żeby może nie odbierać telefonu jak dzwoni albo powiedzieć mu że np nie wiem kiedy się spotkamy bo mam dużo pracy,po to tylko żeby sprawdzić jego reakcję

Przecież dla niego romans też jest przyjemny to nie tylko to że bawi się Tobą.Łamanie zasad też przecież natychmiast go nie zabiło,karma przeznaczenie los fatum się nie zemściło zaraz po pierwszym pocałunku.65 letni facet też coś czuje (prawdopodobnie) nie jest jeszcze trupem a to może ostatni taki raz zwłaszcza jak on taki aktywista.
Z drugiej strony jak nie ma ryzyka nie ma zabawy a fakt nie przewidzi Twoich reakcji dlatego Ciebie "pacyfikuje" żebyś siedziała cicho.
To że słowny, nie cwaniak ,nie lekkoduch o niczym nie świadczy nie musi mieć romansów co rok .Ma samodyscyplinę w sobie w wielu dziedzinach co sprawia że przyzwyczajony do kontrolowania się nawet jak robi coś wątpliwego moralnie- perfekcjonista.
Ewentualnie też nieco odleciał bo czemu nie  sprawia jednak wrażenie że wie na co może sobie pozwolić zona może być zależna od jego układów o których nie wiesz bo Ci się tymi interesami raczej nie będzie chwalił.Niektórzy mają drugą twarz i długo potrafią ją ukryć po za tym to wolny człowiek nawet jak nałogowiec pokaże i zrobi co chce i co musi tylko pod wpływem czego to zrobi.
Na wszystko ma wytłumaczenie już tak mi się zdaje.

Pożądanie i seks to mało ? Taka czysta klinicznie seksualna gimnastyka bez emocji  i bez zobowiązań to chyba raczej mit (wcześniej pisano ci o tym ) albo jakieś zaburzenie, seksoholicy w końcówkach zanim sięgają dna tak mają ale to ma więcej wspólnego za masturbacją innym ciałem a nie z romansem i mnóstwem emocji To  co macie i on ma z romansu to jest multum emocji i przed i po i w trakcie i cała otoczka a za potrafi się nie zakochać lub kontrolować to jakoś nie przekraczać progu zaangażowania w sobie to nic dziwnego ma swoje na to sposoby niektórzy tak mają ja się nie nadaje mnie to nie sprawiało radości takie kontrolowanie i pompowanie bez emocji nuda i nie smakuje i nie potrafiłem pewnie się dystansować.Nie poznasz do końca co ma w głowie a intuicja i projekcie często mieszają się - jak trochę ochłoniesz to zobaczysz sama.

Dlatego chodzi mi o opinię mężczyzn,bo to niby kobiety łatwiej wpadają w sidła,a facet potrafi oddzielic seks od emocji, ale tak na logikę, może myśle jak kobieta, gdy dwoje ludzi jest że sobą tak blisko że bliżej się nie da, chyba więcej z siebie nie można dać drugiemu człowiekowi,i nie jest to raz czy dwa, to można to robić tak na zimno? Bez uczuć?

Tylko, że wy NIE jesteście blisko i owszem DA się bliżej.

Bycie blisko ze sobą to oznacza jawny związek, dzielenie że sobą życia, wspólne, oficjalne prezentowanie się światu jak para, jako związek dwojga ludzi.

Skrywany romans, potajemne seks spotkania, atmosfera tajemnicy i przymusowej dyskrecji to jest coś co stoi po drugiej stronie znaczenia słów: "dwoje ludzi jest że sobą tak blisko że bliżej się nie da". Rozumiesz absurd?

Tylko że ty jesteś zakochana i nie rozumiesz tego. Napewno jak czytasz mój wpis to myślisz sobie: "nie prawda, nie znasz się - nas łączy coś wyjątkowego..." To jest myślenie typowe dla osób na początku romansu, którzy są oczarowani kochankiem i hormonami, które w nich się wytworzyły. Pozniej przyjdzie chwila refleksji.

Kasia wszystko o czym piszesz, jest mi niestety znajome. Lepiej z tego zniknąć wcześniej -kiedy jesteś na tym haju niż później - kiedy telepią Ci się ręce a głos drży.

Ale zrobisz tak jak większośc z nas. Bo u Ciebie jest "inaczej", to co Cię z nin łączy jest " wyjątkowe", i przepis na katastrofę gotowy

P.S.

Bullet - jak zachowuje się zakochany facet? Dobrze by było wiedzieć.

Chodzilo o to, jak się zachowuje, a nie jak nie zachowuje.
Dawaj..:)

Wykręty i ogólniki.

słaby byłem z literatury
Zakochany facet o godz 1:13 przewraca się z lewego boku na prawy ale tylko w środy i czwartki, po tym, go poznasz

Z tymi przewrotami na boki ma ktos rację,  podobnie jak obcinanie paznokci, włosów golenie zarostu w okreslone dni, zadbanie o atrakcyjna odzież, czytanie książek równiez w pracy - rwanie na intelekt przegladanie poczty zakładowej w domu, notoryczne zagladanie do telefonu - hmm sprawdzanie pogody na internecie  ( to sie tak nazywa) i mozna wyliczac ......

Jak się zachowuje ZAKOCHANY FACET w stosunku do KOBIETY którą KOCHA. O matko, no... zakładamy ze nie ma zadnej partnerki. Wolna ona wolny on. No i on KOCHA tą oną.

Jak się zachowuje? Ten facet rzecz jasna.

No to ci powiem jak... na randke przyjechał o drugiej w nocy.  Starał sie spedzić każda chwile razem, smakowała mu domowa kuchnia bez zadnych zastrzeżen - zastanawiałam sie czy widział co je byłam piekna, wspaniała, szczupa, madra, - w jego oczach.  Wtedy oczywiście. Cieszył go wspólny czas, wspólne swieta, doceniał ze nie jest sam, że znalazł druga połówkę.  Ni edzwonił do nikogo, nie smsmował i jie kasował smsów ...itp itd

No przecież napisałem, do tego możesz dodać Cześka bo robi tak samo
Rozczaruję Cię, nie siedzę nad żadnym arkuszem ...

Wpisałem u brata google i wyskoczyła lista odpowiedzi uzupełniających na twoje pytanie, będzie co wieszać na ścianie

No fakt u Ciebie było że się się najpierw rozwiodłaś zanim weszłaś w romans.

Kusisz? Lepiej uważaj, bo kto wie kto siedzi po drugiej stronie
Na ścianie powieszę Tylko to co Ty napiszesz. Jakies google mnie nie interesują... no weź, pomóż ludziom. Naprawdę 5 -10 punktów starczy w zupełności.

P.S. a czym można Cię w sobie rozkochać? Zamiłowaniem do literatury? Powabem? Wdziękiem? Poczuciem humoru? Błyskiem w oku(byle nie szklanym;) ?

- żeby dowieść sobie samemu, ze jeszcze nie umarł i dwie 20 lat młodsze babki mu z ręki jedzą
- żeby mieć fun, przygodę, dreszcz adrenaliny bo na wspinaczkę wysokogórską za późno
- łechce swoje ego Twoim zakochaniem (jak Ci brakuje kontaktu to przykro mi, ale jesteś zakochana i jak narazie doskonale wmawiasz sobie że nie chcesz nic więcej)
- bo może - jakby Ci ktos dal kluczyki do Ferrari i powiedział - używaj ile chcesz, oddaj tylko do tankowania i na naprawy, to co - powiedziałabyś ale nie, mam cinquecento w garażu, nie trzeba? Sorry za takie porównanie, ale chciałam żeby było obrazowo

Kurde. Jak nie oczekujesz deklaracji i nie chcesz żeby to było cokolwiek ponad relację FwB, to czemu tyle myślisz? Czy to się nie nazywa -"wyparcie"?

Chcesz wiedzieć jak jest ?
Powiedz mu prawdę ...

Bullet długo przytomnial przytomniał przytomniał..aż mówi że zapomniał, zapomniał...;)

Kaśka obudź się masz faceta no nie wiem raz dwa razy w tygodniu,przy sobie w sobie, na sobie ,pod sobą i czujesz to co czujesz czarno na białym.W seksie i pożądaniu też można być jeszcze bliżej bo to nie tylko fizyczność fizyczność jest nierozdzielna z psyche i jest duchowa też.
Niby Ci to odpowiada na takim poziomie jak teraz i on twierdzi że jemu  też to skąd tyle rozkmin."Skoro jest tak dobrze to dlaczego?" .... zaczyna się jojczenie masz to co chcesz na własną prośbę i we własnym mniemaniu.Romans ,inny, drugi człowiek związek nie wypełni pustki jeżeli ją odczuwasz .
Zamartwiasz się i przejmujesz  co on to tamto owamto w gruncie rzeczy myślisz przecież głównie o sobie  - nie chcesz cierpieć .
Niestety doświadczenia pokazują że większe szanse masz na to że będziesz a na jeszcze większe niezaangażowanie się emocjonalne z Twojej strony  nie masz 100% gwarancji nawet w Twoim wieku i z Twoim doświadczeniem i wszystkim co masz w sobie bo pomiędzy emocjami z seksu z pożądaniem do nawiązania więzi z zaangażowaniem na innym poziomie jest cieniutka granica i nie ma 100% recept na to żeby uniknąć  tego czego się obawiasz a co być może się rodzi.