Czy romans zmienia rzeczywistość? - Netkobiety.pl

OT
Pośród tysiąca słów w wątku o miłości z dykty i papieru toaletowego - taka oto nadzwyczajność...
Dziękuję, Snake...

O to ja muszę klasyków sobie odświeżyć, w końcu co mądrzejszego człowiek od tamtej pory wymyślił? O moją lubą się nie martw, nie jest popychadłem i nie da się gdzieś upchać. Takiego misia tragicznego jak ten tu zjadłaby na śniadanie i wypluła kości

Cóż, jakie czasy taki Romeo i Julia...

Co sądzić zatem o tych widzach, którzy uparcie przychodzą na ten  toaletowy wg nich wątek? Chyba tylko jedno: Krytyk i eunuch z jednej są parafii - obaj wiedzą jak, żaden nie potrafi  I chyba żadne z Was nie ma tu swojego wątku, prawda?

Dzięki nim poznałem schemat takiego romansu i zacząłem układać sobie życie po swojemu bo to nie ma sensu . Brakuje odwagi i zaczęcia od zera jak ktoś wcześniej napisał i to jest jedyny warunek którego nie spełnia a ta lawina ich wymówek ze to czy tamto w kosz na śmieci się nadają .

Można. Ale w tonie szanującym tych, którzy mają odwagę tutaj się odkryć i poddać krytyce a nie sprowadzać poziomu dyskusji do rynsztoka i epitetów.

Moja kochanka nie zaproponowała mi nic bo chce aby to była moja własna decyzja. Wie bowiem że w razie czego ona zostaje z dziećmi a ja swojego tracę. Dlatego to musi być moja własna decyzja.

Oczywiście że mówiłem kochance że przez jej dzieci i moje nie jesteśmy razem. To oczywiste dla niej.

Z kochanką dalej się spotykam, dalej jestesmy blisko. Ona coraz częściej wspomina o odejściu od męża. Chodź twierdzi że jeśli to zrobi to dla siebie a nie dla mnie i że ode mnie nic nie chce. Pol roku temu mowila ze nigdy nie rozbije swojej rodziny. Nawet poczyniła już pewne przygotowania - była w poradni prawnej. Zebrała dokumentację potrzebna do rozdzielenia majątku. Rozmawiała z mężem. Nie był zaskoczony.

Ruszyło Cię Pietruszka?
W sumie to słusznie, bo Tobie to nawet Twoje wątki inni zakładają

Ja mam odwagę poddać się krytyce. Ten wątek to najlepszy dowód. Twoja odpowiedź to bełkot. Próbujesz się wybronic niezdarnie że swojej tezy

Ja rozumiem, że można się z kimś nie zgadzać, ale kompletnie nie rozumiem, jak można wyrażać się o drugim człowieku "coś".
Hrefi, czy to się komuś podoba, czy nie, jest nadal człowiekiem, a każdy człowiek to KTOŚ, a nie"coś"
To tak na marginesie.
Brrr...

Masz odwage Hrefi, nie ma co. Tak serio, to juz przez troche myslalam, ze miales. Szkoda mi tych Twoich kobiet.

Znalezione w sieci:

''Odpowiedzialność – prawdziwy facet twardo stąpa po ziemi i ponosi konsekwencje swoich czynów. Jest świadomy tego co robi i jest odpowiedzialny. Nie ucieka od problemów, nie ucieka od skutków. ''

To musi byc o Tobie!

Fajne te watki o zdradzie..najpierw pojazd ze oszukuje zonę bo powinna znac prawdę..
Jak zna, to pojazd ze to zbyt okrutne.
Jak mowi ze nie kocha a szanuje to chór glosów ze klamca, nie szanuje,bo zdradza.
A jak wprost powie, ze nie szanuje to cynizm.

SNAKE jednak racje ma Komedya..:D

Myślę, że co osoba to opinia, każdy jednak się zgodzi, że zdrada jest zła, ale to co wyprawia Hrefi, przechodzi wszelkie granice przyzwoitości. Z drugiej strony, jeśli mu wierzyć, jego żonie to nie przeszkadza, więc skąd niby miał mieć jakiekolwiek refleksje, czy wyrzuty sumienia? Żona zna prawdę o kochance, wcześniej wiedziała, że on jej nie kocha i nie szanuje, więc czy naprawdę można mieć pretensje do Hrefiego? Podejrzewacie, ze to troll, mi osobiście trudniej uwierzyć w istnienie takiej kobiety jak jego żona, niż w jego istnienie.
Co do Alsoskiego, on w końcu podjął decyzję, zakończył romans, wrócił do żony... no i ok. Tzn dopóki nie zatęskni za kochanką albo ogólnie za romansowaniem, bo wiadomo, że jak raz się zdradziło, to kolejny skok w bok już dużo łatwiej przychodzi. Teraz kochanka jest na urlopie, wiec facet kozakuje, ale zobaczymy jak wróci... To jest bardzo świeża sprawa, więc o skutkach decyzji będzie można mówić dopiero za co najmniej kilka msc, nie dni czy tygodni.

Nano, w takich przypadkach nie ma sposobu na bezbolesne zadanie śmierci- TO MRZONKI. Cios prosto w serce jest lepszy niż długie tortury.
Ktoś pamięta wątek "Dramat" MoniaCo? tam mąż zabijał powoli- tak też można..
Naprawdę, jakby latami ciągał żonę po psychiatrach, mówił że kocha je obie i niech walczą w kisielu...dajcie spokój..

Pisaliśmy razem ostatnie posty..
jak dokładniej spojrzeć co On napisał, to co miałby ująć z tego tekstu- że nie kocha, że nie pokocha, że kocha inną, czy że nie szanuje.?
Hrefi poza tym popełnił zbrodnię przyznając się, że z zadną z partnerek nie używa prezerwatyw.. I myślę że bardziej niż ryzyko chorób w tym trójkącie oburzenie wywołało to, że mężczyzna może głośno się przyznać że może chcieć dwóch kobiet jednocześnie, niewybaczalne na kobiecym forum, gdzie księżniczki święcie wierzą, że jak kocha to jest zawsze wierny..
No cóż, dla mnie bardziej cyniczne są małżeństwa na zasadzie złapał kozak tatarzyna czy granie dziećmi- specjalizacja Pań czy kasą- specjalizacja Panów.
PS.. własna wartość jest własna i pozostaje przy właścicielu.

Tak ślub ma wartość- ale to nie ślub wierności- ale i miłości i uczciwości- a skoro uczciwość jest wymieniana osobno to nie to samo co wierność.
A i tak niewierność to największa zbrodnia- ile kobiety zniosą byle był wierny..

Hrefi raczej nie kocha i nie szanuje sam to przecież wiele razy pisał. Co do alsoskiego to nie wiem, bo raczej mało wiemy o jego żonie, o tym jak było przed i jak jest teraz.   

Można też użyć drugiej osoby niczym seks lalki, dając upust lędźwiom wyobrażając sobie przy tym kochankę. W przypadku Hrefiego myślę, że tak było. Widocznie też jestem księżniczkom, bo ja też po zdradzie zwątpiłbym czy dana osoba mnie kocha Na pewno w związkach jestem w pewnym stopniu egoistom, bo otwarte związki mnie nie interesują, ale nikogo nie zmuszam być ze mną na siłę. Nie ma raczej jednej definicji miłości.     

Nikt nie mówi, że tak nie jest, cynizm może wyglądać różniej. Mąż sobie pracuje na swoje konto, a żona na swoje. Ja też uważam, że żona Hrefiego postępuje perfidnie i nie zamierzam jej bronić, ale tak bywa kiedy bierzesz ślub z pierwszą lepszą osobą "bo inna okazja może już się nie trafić".

Co jest zbrodnią a co nie to już zależy od związków i jakie zasady stworzą razem partnerzy. Patrz, żonie Hrefiego niewierność nie przeszkadza, a przynajmniej nie na tyle aby zakończyć małżeństwo. To normalne, że każdy ma swoją hierarchie. Bez miłości też niema moim zdaniem, udanego małżeństwa, a zwykła umowa - kontrakt. Uczciwość też przecież jest ważna, ale ona jest bardzo elastyczna. Nieuczciwością może być kiedy powiedziało się, że wypiło się o jedno piwo mniej niż naprawdę. Może być również nabraniem kredytów bez poinformowania partnera. Co partnerzy uznają za przekroczenie granicy ich sprawa. Wierność też przecież jest sprawą którą można nagiąć, uzgadniając związek otwarty jak ktoś lubi tego typu zabawy, bo wierności nie należy sprowadzać tylko do zdrady fizycznej czy emocjonalnej. Bo zdradzić można pewne idee czy zasady którymi kierują się partnerzy. Jak ktoś zdradza i to ukrywa to jednocześnie nie jest uczciwy ani wierny.

Jasne są kobiety które mimo że mąż bije i chleje to chwalą go bo jest wierny, ale hej to ich decyzja , ich kryteria, mają do nich prawo. Zamiast robić plebiscyt kto lepszy zdradzacz, przemocowiec czy alkoholik, może warto potępiać wszystkich?

Ja dzieci nie mam, ślubu też nie, do tego parę lat pracy nad sobą zaowocowało tym, że się nie uwieszam (już) - więc mnie znacznie łatwiej byłoby powiedzieć "dość, won". Żona z dzieckiem pewnie widzi to jakoś w stylu "mam więcej do stracenia", a jeśli jest niestabilna (myślę, że ta jest), to i stąd zapewne jak rzep czepia się myśli, że przecież mąż jak mąż, że temperatura w sypialni jest - tego, co mogłoby świadczyć na jej "korzyść", choć niby marna z takiego męża korzyść. A wygląda na to, że on wie, jaka ona jest - więc nie wiem, przyjemność mu sprawia to, co się z nią dzieje? Serio nie potrafił tego uwzględnić, decydując się na zachowywanie części pozorów w domu? Nie sądzę też, by szantażu się tak obawiał - to świetne usprawiedliwienie, by nie rzucać się na głęboką wodę. Ludzie się ze znacznie bardziej skomplikowanych relacji wyplątują - o ile chcą i pracują nad tym, a nie nad zrozumieniem "czy romans zmienia rzeczywistość".

Wyjątkowo obrzydliwy facet. Bleee...
Wątpię, żeby taki ktoś szanował jakąkolwiek kobietę.

Czy brak decyzji nie jest rodzajem decyzji? Przecież skutki braku decyzji też będą.

Specjalnie dla Pietruszki, która zarzuciła mi że mam wymówki na wszystko.

Czy prawdziwy facet działa zero jedynkowo ?

Tak. A jak stłuczesz kubek z mrożoną herbatą - to będzie wina lata, zmuszającego najpierw do zrobienia herbaty, a potem do upuszczenia kubka Ot, nie "było gorąco, więc w konsekwencji musiałem napić się mrożonej herbaty, a kubek stłukłem, bo jestem fajtłapą", tylko "lato przyszło i kubek się potłukł, taka konsekwencja tego, że nadeszła ta pora roku".

Hrefi, czy "masz" swoją ukochaną czy nie zależy wyłącznie od tego, czy Ona widzi sytuację identycznie jak Ty. Wybrałeś żonę, wybrałeś bycie ojcem, wybrałeś na kochankę mężatkę z dziećmi, potem wybrałeś odpalenie bomby w domu i tu mi się właśnie kończy logika..- bo jak niby robisz wszystko by nie stracić syna w wyniku rozwodu, a jednocześnie liczysz na to, że da się żyć w takim domu?? Jaki motyw? Jaki cel?

Ona jest moja. Wiem o tym. Tylko że Ona wpelni to równa się Ona + jej dzieci.

Słuszne pytanie. Czas pokaże. Musiałem coś zrobić. Nie mogłem trzymać w sobie dalej tej tajemnicy. Zonie powiedziałem bo znam ja lata całe. Powiem ci szczerze że spodziewałem się ze nie spotka mnie żadna kara z jej strony. I jeszcze jedno, chore to trochę ale żona jakby nie było jest najbliższa mi osobą. Nie mylić z miłością. Stałą się dla mnie jak koleżanka z danych lat.

Nie jestem trollem. Ona może się wypowiadać byle by mądrze jeśli można prosić.

Jestem więc odpowiednim człowiekiem aby ja zrozumieć.

Uprzejmie ? Nazywasz mnie trollem, Pietruszka obraza. Ale sugerujesz mi brak uprzejmości ? Nie to abym przejął się tymi postami ale czy to nie jest jaskrawy przejaw hipokryzji czy ślepoty ?

Hrefi mówisz o rożnych rzeczach o tym że wybrałeś złą zonę i takie są konsekwencje tej decyzji jak np. romans. Nie ma złych i dobrych wyborów. Kiedyś Kazik Staszewski śpiewał  "wybrałem tak jak umiałem wtedy najlepiej ...."  ludzie tutaj mówią o różnych rzeczach ale, ja uważam że w twoim zachowaniu jest wielki egoizm. I takie są konsekwencje twoich wyborów i zachowań. Powiedziałeś żonie o romansie bo nie możesz dłużej trzymać go w tajemnicy przed żona, to miało być dobre dla niej chyba nie, raczej dobre dla ciebie pozbyłeś się wyrzutów sumienia. Kolejna rzecz, żona się miota i nie kopie cie w zadek żebyś spadał bo wysyłasz sprzeczne sygnały a ona cie kocha (na pewno się boi tego że sobie sama nie poradzi - bo przecież mówiłeś, że ona nie pracowała i nie pracuje), jeśli żona cię kocha jest wstanie wiele poświecić dla ratowania związku, a szantaż wynika z zagubienia bądź co bądź informacja o twoim romansie spadła na nią jak grom z jasnego nieba. A w relacji z kochanką myślę, że jej nie kochałeś ty ją pożądałeś. Ale jak na szali stanęło wiele innych aspektów twojego życia okazało się że to pożądanie to za mało żeby poświecić resztę. Ktoś tu na forum już napisał, że jeśli kogoś kochasz to wskoczysz za nim w ogień, a ty byś nawet nie dał sobie palca poparzyć. Następna sprawa zakładając, że się zabujałeś w kochance jak sobie wyobrażasz współpracę z nią - przecież wy razem pracujecie. Potrafisz tak z dnia na dzień stać się obojętnym na nią. Nie możliwe bo każda relacja emocjonalna potrzebuje czasu (są tzw. fazy rozstania). Nie ma takiego wyłącznika dzisiaj kocham jutro jest mi partner/partnerka obojętny. Zastanawiam się czy to nie jest tak że kochanka zaczęła oczekiwać deklaracji a ty się zorientowałeś, że żona ci dziecka nie da, że w otoczeniu rodzina, znajomi zaczniesz źle wypadać więc trzeba było się wycofać, a dzieci są najlepszą wymówka jak poczytasz różne wątki to zobaczysz że faceci zazwyczaj usprawiedliwiają zakończenie swojego romansu (w przypadkach jeśli mówili, że żony nie kochali), że dla dobra dzieci zostaną. Jeśli nie zakończysz definitywnie romansu czyli całkowity brak kontaktu nic się nie zmieni. Tak jak wcześniej pisałem o moim przyjacielu on zmienił pracę aby swoje życie po romansie poskładać, właśnie po to aby zakończyć znajomość i ruszyć do przodu. Zadaj sobie pytanie, nie na forum, tylko sam przed sobą zostałeś i jesteś wstanie spróbować podjąć walkę aby poskładać to małżeństwo, bo jeśli nie to ten potwór zamieciony pod dywan i tak kiedyś wyjdzie. Gorzej jak to się stanie odwrotnie i to żona kogoś pozna jeśli ten ktoś będzie chciał spędzić z nią życie to wiedz, że kobiety nie boją sie takich decyzji i je podejmują i odchodzą. Ale nie będę sie już rozpisywał bo o tym pisała ci już BlueValentine. A jeszcze jedno skoro jesteś blisko z kochanka pisałeś o tym dwa dni temu i ona ci mówi że chce odejść od męża to wierz mi jest tak zakochana w tobie że poświeci wszystko dla ciebie. A ty nie potrafisz jej powiedzieć wprost nie mogę zostawić dzieci nic z tego nie będzie, musimy zapomnieć o swoim istnieniu. Patrząc na całą sytuację to najbardziej charakterystyczną cecha egoizmu, jest takie powiedzenie "mieć ciastko i zjeść ciastko" a ty tak sie właśnie zachowujesz. A nie pomijajmy Alsoskiego, który zachowuje sie dokładnie tak samo jak ty. A szacunek twojej żonie należy się chociaż by z powodu tego, że jest matka twoich dzieci.

Nie jestem nieszczęśliwa. Przede wszystkim jestem wolna. To sobie najbardziej cenię.

Hrefi racjonalizujesz. To nie odpowiedzialność. To poczucie winy. Twoja odpowiedzialność zniknęłaby w momencie, w którym Twoja żona kogoś by sobie znalazła. Jesteś tu, niby czytasz ale tworzysz ideologię pod siebie. Każdy z nas ma taką tendencje i każdy z nas to robi. Aby widzieć trzeba patrzeć nie ze swojego punktu widzenia. Trzeba stanąć obok. Bez emocji.  Uporczywie łapiesz się słów, które tutaj padły. Bardzo wygodnych dla Ciebie słów.

cześć wszystkim...   czytam sobie ten jakże interesujący wątek.. jestem już na ..30 stronie.... i trafiłam na te słowa BValentine (nie wiem jak sie cytuje.. ..):
"Ja na początku nie dopuszczałam do siebie myśli o konsekwencjach, choć gdzieś pod skórą czułam ich obecność. I sama jestem sobie winna. Bo gdybym dopuściła do siebie głos rozsądku to nie miałabym pojęcia o istnieniu tego forum... A przynajmniej nie w tym temacie. Choć lubię to forum. Wypowiedzi niektórych osób naprawdę są bardzo mądre. Szkoda, że na nie trafiłam dwa lata temu. Choć pewnie wtedy i tak niewiele by do mnie dotarło..."
nie jestem biegła w forach.. ale.. czytam te " rozkminy".. i .. mam nadzieję, że dotrą i.... ustrzegą .... oby... :]
Hrefi.. podziwiam.. za otwartość.. i Twe reakcje na ..tak różne komentarze w sprawie...

Zobaczyłam na forum ten długi wątek... Zastanowiło mnie, dlaczego tak długo się ciągnie? Czytałam całość, na raty... I uderzyła mnie jedna rzecz...

Hrefi, czy Ty zastanawiałeś się nad tym, co dzieje się z Twoją żoną?

Niestety, ja odnoszę wrażenie, że poniżanie żony, upokarzanie jej jest dla Ciebie w jakiś sposób hm... nie wiem... interesujące, fajne? Ty po prostu napawasz się tym, że sprawiasz jej ból i patrzysz ile jeszcze wytrzyma, jej uśmiech i okazywanie miłości po tym wszystkim obwieszczasz z jakąś niezrozumiałą wyższością (jakąż satysfakcję masz pisząc o zimnym opanowaniu z jakim „wygarnąłeś” je prawdę, jak z upodobaniem podkreślasz, że jej nie szanujesz a jej niepokojące reakcje zbywasz pustym śmiechem nad jej „niedojrzałością” - oczywiście z wyżyn Twojego braku zbędnych przecież podobno emocji) Wybacz, jeśli się mylę, ale cynizm bijący z Twoich wypowiedzi doprowadził mnie do takich wniosków.

Sam widzisz przecież w jakim ona jest stanie (ogólnie rzecz biorąc jako człowiek, jako kobieta, jako żona – przecież jest kompletnie rozwalona przez to wszystko!) i dobrze rozumiesz, że jej reakcje na Twoje zachowania są niezdrowe... Ale Ty nie robisz absolutnie nic, żeby jej pomóc wrócić do takiego punktu, w którym mogłaby odnaleźć swoją godność i poczucie równowagi.

Ona najwyraźniej jest w dołku i żyje jakimiś iluzjami, bo nie jest sobie w stanie poradzić z rzeczywistością...  Ty zaś jej tego nie ułatwiasz. Jak ona ma umieć podejść do wszystkiego trzeźwo? Ty już dawno, zacząłeś ją uczyć, że to, co widzi nie jest prawdą, że rzeczywistość to nakładające się na siebie sprzeczności... Jak ma zachowywać się normalnie i na chłodno analizować, skoro wciąż te dysonanse???

Byłeś w stanie latami udawać miłość (oświadczając się, żeniąc, żyjąc w małżeństwie), choć jej nie kochałeś. Potem zdecydowałeś się na dziecko z nią, na dziecko przemyślane, chciane (dla kobiety to jest dowód prawdziwego zaangażowania i miłości!). W trakcie romansu zachowywałeś się, jak sam przyznałeś, w taki sposób, że ani ona, ani nikt z Waszego otoczenia nie mógłby się domyślić tego, że masz kochankę. Uprawiałeś seks ze swoją żoną, nawet wtedy, gdy tak bardzo nią już pogardzałeś. Zachowywałeś/zachowujesz się przy tym w stosunku do niej tak, by dziecko nie odczuło, że „coś jest nie tak”

Powiedziałeś, że nie kochasz i chcesz rozwodu, ale nadal w obecności synka grałeś, ale nadal z nią (częściej, ostrzej) sypiałeś. A potem wreszcie powiedziałeś, że nie kochasz, że nie chcesz, nie szanujesz – na zimno (i z wyraźnym niesmakiem przyjmując jej emocjonalną, Twoim zdaniem niedojrzałą i godną pożałowania, reakcję). Ale tu znowu zagadka, bo w kolejnych postach nadal piszesz o seksie z nią w czasie teraźniejszym...

Twoja żona jest najwyraźniej w jakimś strasznym poplątaniu, a Ty wykorzystujesz jej niemoc. Bo tak Tobie wygodnie. Przecież „ona tak chce”. Chce?  Jest mocno od Ciebie uzależniona... w każdym sensie tego słowa.

Chcę Ci tylko uświadomić, że ona może jest już w takim miejscu, w którym ktoś powinien jej pomóc przez to przejść w zdrowy, niedestrukcyjny sposób.

Czy  byłbyś w stanie powiedzieć: chciałbym, żeby moja żona była naprawdę szczęśliwa, wolna od tego cierpienia, którego jej przydaję i które sama sobie zadaje? Czy – pomijając całe Twoje uwikłanie w kochankę i nieszczęsny romans – pragnąłbyś tak urządzonego świata, żeby Twoja żona nie była nigdy przez nikogo upokarzana? Czy może już w ogóle na tym Ci nie zależy...?

I wreszcie – jak się to ma do postulowanej przez Ciebie odpowiedzialności?

P.S. Rozumiem, że na zachowania, reakcje Twojej żony wpływ ma więcej czynników niż tylko Twoje słowa i czyny. Ale mam wrażenie, że to one są bezpośrednim "zapalnikiem". Ty je kontrolujesz, to jest ta część, na którą masz wpływ. Co z tym zrobisz? Możesz zawsze mówić o jej temperamencie, charakterze, pochodzeniu, wychowaniu itd. i w tym też jest racja, ale nie zapominaj, że w tej układance jesteś jeszcze TY - od lat w jej życiu najważniejszy...

Twierdzisz, że zdrada narusza strefę komfortu ?
To nie o komfort chodzi ale o podstawowe potrzeby do życia .
Poczucie bezpieczeństwa - o to , że nie zostaną oszukani, nikt im nie wbije noża w plecy, za rogiem nie spotkają bandziora a w domu nie czeka ich niespodzianka w postaci bomby zegarowej ukrytej pod łóżkiem .
A zdrada jest oszustwem i taka tykająca bomba zegarowa.
Czy to komfort żyć bez bomby podłożonej przez osobę która niby jest najbliższa ?
Nie to podstawowy element życia i prawo by tego oczekiwać od osoby z która żyją pod jednym dachem.

Witajcie Ludzie
Chwile mnie tu nie było, ale widzę powyżej ze zostałem przywołany do odpowiedzi
Po pierwsze - bardzo celny komentarz powyżej.
Zgadzam się z większością wniosków - dobrze opisują moje zachowanie.
Egoistyczne Podejście w stylu „mieć ciastko i zjeść ciastko” - tak, to ja. Tylko jak to mam sam zmienić?
Bardzo kochałem moja „kochankę” - bardzo poważnie zastanawiałem się nad odejściem od żony, ale tak naprawdę chyba chciałem żyć na dwa domy.
Odejście od żony oznaczało zbyt daleko idąca zmiane. Zabrakło mi odwagi.
Kochanka z kolei powiedziała, ze jest już gotowa na więcej, zaczęła bardzo mocno naciskać. W końcu powiedziałem jej, ze nie odejdę od żony.
Może pominę milczeniem, ze od „rozstania” w czerwcu jeszcze zeszliśmy się i rozstaliśmy kilka razy. Dokładnie tak jak przewidziała to Roxanna ...

Nie ma wyjścia - definitywne rozstanie oznacza absolutne zerwanie kontaktów.
Przyznam się, ze nadal pracuje nad tym.
Kochanka zażądała definitywnej deklaracji w efekcie jesteśmy w fazie rozstania. Tym razem to już na poważnie. Zerwaliśmy prywatne kontakty.
Terapia na która chodzę z żona mysle, ze działa - byłem ślepy na wiele spraw. Trochę to pomaga. Żona się stara, żeby było ok, pomimo, ze nie powiedziałem jej o romansie (i nie powiem).

Szary powiedział, ze wpakowałem się w niezły bigos. To naprawdę łagodne określenie....

Hrefi Czy dalej w rozkroku czy udało Ci się wybrać?
Widzę, że minęło sporo czasu bez odpowiedzi w tym ciekawym wątku