Czy romans zmienia rzeczywistość? - Netkobiety.pl

Wszystkie jestesmy tu w jednym celu, chcemy porozmawiac, doradzić sie. Wiem,ze moje zachowanie nie bylo moralne wiec prosze nie linczujcie mnie. Półtora roku temu zaczelam spotykac sie z mężczyzną. Bylo codownie. Przez wiele tygodni pisaliśmy, rozmawialismy od rana do wieczora. Był tak idealny, ze omalo nie wybieralam sukni slubnej. Mieliśmy wspolnych kolegów. Po kliku tygodniach przypadkiem dowiedzialam sie, ze moj "ideal" ma zone i dwojke dzieci. Rozmawialam z nim, powiedzial, ze od dluzszego czasu zyja obok siebie, a drugie dziecko jest owocem jej romansu. Prosil, blagal oczywiscie ze skutkiem. w trakcie naszego pseudo zwiazku wyjezdzalismy wspolnie, spal u mnie, a ja u niego. W myslach calyczas mialam jego zone ktora podobno wiedziala , ze on ma kogos. Po weekendzie pobytu u niego w domu (jego zona jezdziala w delegacje) zonka znalazla moje wlosy, zrobila mu awanture ale on ja uglaskal. Po kilku dniach odczytala mojego smsa ktorego wyslalam mu wieczorem. W treści bylo ze go kocham i ciesze sie z jutrzejszego spotkania. Zrobila mu awanture. Nie dawalo mi to spokoju. Przeciez oni niby zyja obok to dlaczego robila mu awantury, podobno mieli mieszkali tylko razem dla dobra dzieci i do momentu ostatecznego rozwiazania zwiazku. Przybilo mnie to. postanowilam sie z nia skontaktowac. Spotkalysmy sie. Ona pokazywala mi swoje wiadomosci ja swoje. Zawsze były podobnej tresci, ze kocha, ze teskni. Mnie dodatkowo pisal ze chce ze mna spedzic reszte życia i nikogo nigdy tak nie kochal. Nie poczulam wcale ulgi po naszej rozmowie bo przeciez go dalej kocham. Ona wrocila do domu i po kilku dniach spakowala jego rzeczy. Popoludniem jeszcze pisal , ze mnie kocha i nie jestem zadna zabawka bo mysli o mnie powaznie. Bylo to przed ich rozmowa, przed tym zanim zażądała rozwodu. Kolejnego dnia rano zadzwonil do mnie z pretensjami, ze zniszczylam jego życie i rodzine. Przekazal, ze mam mu dac spokoj, ze nigdy mnie nie kochal i byl ze mna z litości. Zagrozil, ze jezeli bede dalej informować jego zone to przyjedzie do mojej pracy, domu i powie jaka jestem niemoralna. Dodal, ze nigdy mnie juz nie chce widziec. Powiedzial, ze blokuje moj nr telefonu czego oczywiscie nie zrobil. Pewnie obawia sie, ze moglabym zeznawac na jego niekorzyść i w razie ewentualnosci można przeciez mnie uglaskac. Co do owocu romansu jego zony to stwierdzil, ze musialam go zle zrozumiec
Problem w tym wszystkim jest taki, ze go kocham. Co ja mam robic? Dac mu ochlonac?

Rozumiem Aloski że Twoja kochanka też jest naiwna.

czeresnia.1975@onet.pl napisał/a:

Rozumiem Aloski że Twoja kochanka też jest naiwna.

Dobre.. myślę, że Alsoski też by tak postąpił, ale póki co jest pewny swojej już chyba ex kochani, że ich nie wyda...
Pożyjemy, zobaczymy..

Kto wie. Idziemy z żona na terapie. Może to coś da. Ona sama zaproponowała )
A’propos honoru - to chyba nie ma nic do rzeczy. Zakochana osoba jest wyjątkowo „tolerancyjna”, prawda?
Zniesie wszystko albo prawie wszystko.

alsoski001 napisał/a:

Roxann napisał/a:

Dobre.. myślę, że Alsoski też by tak postąpił, ale póki co jest pewny swojej już chyba ex kochani, że ich nie wyda...
Pożyjemy, zobaczymy..

Mogłabyś się zdziwić. Mój romans otworzył mi oczy - zacząłem analizowac jego przyczyny.
Im bardziej obojętna jest mi moja  ex kochanka, tym bardziej jest mi obojętna moja żona - zastanawiam się nad separacja. Po prostu lepiej jest mi samemu. I nie jest to forma „karania” żony za to, ze odpuściłem przez nia/ dla niej kochankę. Do kochanki moglbym wrócić w dowolnym momencie - ale nie chce.
A ona tez jest naiwna. Jestem pewien ze wszystko by mi wybaczyła. Ale to nie szloby w parze z szacunkiem do niej....

Czy Taki jest los kochanek?

Sam to spieprzyłes a czemu ? Bo temu ze żonę odpuściłes bo w głowie miałeś kochankę a kochankę oddaliłes od siebie próbując ratować związek i się pogubiłeś bo niby chciałeś ciągnąć 2 sroki za jeden ogon a tak się nie da . Myślisz ze terapia wam pomoże ? Ja w to nie wierze bo na ile ma pomoc ? Miesiąc , dwa czy pół roku bo wróci znowu jałowość . Zes sobie narobił bigosu .

Kochanka nie wzięła się z powietrza - była odpowiedzią na kłopoty w małżeństwie.
Wiec jestem w punkcie wyjścia, bogatszy o nowe doświadczenia (tzn ślepa uliczkę romansu), gotów na terapie.
Powinienem był terapii spróbować wczesniej, ale nie jest łatwo obronić się przed romansem, prawda?

alsoski001 napisał/a:

Kochanka nie wzięła się z powietrza - była odpowiedzią na kłopoty w małżeństwie.
Wiec jestem w punkcie wyjścia, bogatszy o nowe doświadczenia (tzn ślepa uliczkę romansu), gotów na terapie.
Powinienem był terapii spróbować wczesniej, ale nie jest łatwo obronić się przed romansem, prawda?

Jesteś świadomy tego, ze terapia guzik da jak nie będziesz szczery? A nie będziesz, bo do romansu się nie chcesz przyznać.

Szary80 napisał/a:

alsoski001 napisał/a:

Kochanka nie wzięła się z powietrza - była odpowiedzią na kłopoty w małżeństwie.
Wiec jestem w punkcie wyjścia, bogatszy o nowe doświadczenia (tzn ślepa uliczkę romansu), gotów na terapie.
Powinienem był terapii spróbować wczesniej, ale nie jest łatwo obronić się przed romansem, prawda?

Nie jest łatwo ale ja byłem na miejscu twojej kochanki i jeżeli ktoś nie miał czasu dla mnie tylko chciał ciągnąć dwie sroki za ogon jednocześnie to znaczy ze miał mnie w dupie a słowa „ oboje wiedzieliśmy w co wchodzimy „ niech sobie w buty wsadzi . Sam odpuściłem bo nie chciałem być już zabawka . Lekko nie jest bo się zaangażowałem ale nie chce już jej widzieć

Z tego co piszesz mam wrazenie, ze pomimo tego, ze nie chcesz jej widzieć to wystarczyłoby żeby kiwnela palcem a poszedłbyś jak w dym
Ale mimo wszystko łatwiej jest temu kto podejmuje decyzje i ja ogłasza.

alsoski001 napisał/a:

Roxann napisał/a:

Dobre.. myślę, że Alsoski też by tak postąpił, ale póki co jest pewny swojej już chyba ex kochani, że ich nie wyda...
Pożyjemy, zobaczymy..

Mogłabyś się zdziwić. Mój romans otworzył mi oczy - zacząłem analizowac jego przyczyny.
Im bardziej obojętna jest mi moja  ex kochanka, tym bardziej jest mi obojętna moja żona - zastanawiam się nad separacja. Po prostu lepiej jest mi samemu. I nie jest to forma „karania” żony za to, ze odpuściłem przez nia/ dla niej kochankę. Do kochanki moglbym wrócić w dowolnym momencie - ale nie chce.
A ona tez jest naiwna. Jestem pewien ze wszystko by mi wybaczyła. Ale to nie szloby w parze z szacunkiem do niej....

Czy Taki jest los kochanek?

Sam to spieprzyłes a czemu ? Bo temu ze żonę odpuściłes bo w głowie miałeś kochankę a kochankę oddaliłes od siebie próbując ratować związek i się pogubiłeś bo niby chciałeś ciągnąć 2 sroki za jeden ogon a tak się nie da . Myślisz ze terapia wam pomoże ? Ja w to nie wierze bo na ile ma pomoc ? Miesiąc , dwa czy pół roku bo wróci znowu jałowość . Zes sobie narobił bigosu .

alsoski001 napisał/a:

Szary80 napisał/a:

Nie jest łatwo ale ja byłem na miejscu twojej kochanki i jeżeli ktoś nie miał czasu dla mnie tylko chciał ciągnąć dwie sroki za ogon jednocześnie to znaczy ze miał mnie w dupie a słowa „ oboje wiedzieliśmy w co wchodzimy „ niech sobie w buty wsadzi . Sam odpuściłem bo nie chciałem być już zabawka . Lekko nie jest bo się zaangażowałem ale nie chce już jej widzieć

Z tego co piszesz mam wrazenie, ze pomimo tego, ze nie chcesz jej widzieć to wystarczyłoby żeby kiwnela palcem a poszedłbyś jak w dym
Ale mimo wszystko łatwiej jest temu kto podejmuje decyzje i ja ogłasza.

Tu nie ma kto ja ogłasza czy nie . Chodzi o uczucie które łączyło i jak było silne to ty sobie możesz kończyć albo ona będzie kończyć i tak w kółko bez celu . I albo się to kończy przeważnie jako obcy ludzie albo robi się krok do przodu .

Roksi a nie jest tak ,że Twój partner jest plastrem na ranę po Panu Prezesie?

po paru krótkich spotkaniach jesteś w stanie cokolwiek o nim stwierdzić, poza tym, że jest miły i towarzyski?

Roxann, a co, jeśli okaże się, że ten pan jest żonaty? Albo chociażby posiadający stałą partnerkę?
Będziesz w stanie się wtedy wycofać, skoro już Cię "bierze"?

czeresnia.1975@onet.pl napisał/a:

Roksi a nie jest tak ,że Twój partner jest plastrem na ranę po Panu Prezesie?

Nie wydaje mi się. Ale faktem jest ze to pierwszy facet którego wybrałam innymi kryteriami a nie 'serduchem'. Stąd też ten związek był zupełnie inny. Wydawało mi się ze taki powinien być. .  Ale chyba zaczęło mi brakować emocji. .
To bylo dobre na tamten moment. Aby się  wyciszyc. ..fajerwerki mi nie były potrzebne...
Sąsiad niczego wielkiego nie robi... ale ma taki sposób bycia ze intryguje i wzbudza emocje...
Temperament Pana Prezesa... z tym ze wolny. .. chyba

ZielonaKama napisał/a:

alsoski001 napisał/a:

Mogłabyś się zdziwić. Mój romans otworzył mi oczy - zacząłem analizowac jego przyczyny.
Im bardziej obojętna jest mi moja  ex kochanka, tym bardziej jest mi obojętna moja żona - zastanawiam się nad separacja. Po prostu lepiej jest mi samemu. I nie jest to forma „karania” żony za to, ze odpuściłem przez nia/ dla niej kochankę. Do kochanki moglbym wrócić w dowolnym momencie - ale nie chce.
A ona tez jest naiwna. Jestem pewien ze wszystko by mi wybaczyła. Ale to nie szloby w parze z szacunkiem do niej....

Czy Taki jest los kochanek?

alsoski001, czy dla Ciebie kobieta zakochana to kobieta naiwna?
Zimne picze tez chodza po swiecie, teraz mozesz poszukac takiej.

Nie uogólniaj. Akurat Ta jest/była naiwna. Nie wiem jak inne kochanki, ale podejrzewam, ze skoro w większości przypadków kochanka zostaje z niczym, to chyba większość z nich jest naiwna.

. Do kochanki moglbym wrócić w dowolnym momencie - ale nie chce.
A ona tez jest naiwna. Jestem pewien ze wszystko by mi wybaczyła. Ale to nie szloby w parze z szacunkiem do niej....

Czy Taki jest los kochanek?

A’propos honoru - to chyba nie ma nic do rzeczy. Zakochana osoba jest wyjątkowo „tolerancyjna”, prawda?
Zniesie wszystko albo prawie wszystko.

Nie uogólniaj. Akurat Ta jest/była naiwna. Nie wiem jak inne kochanki, ale podejrzewam, ze skoro w większości przypadków kochanka zostaje z niczym, to chyba większość z nich jest naiwna.

Kochanka nie wzięła się z powietrza - była odpowiedzią na kłopoty w małżeństwie.
Wiec jestem w punkcie wyjścia, bogatszy o nowe doświadczenia (tzn ślepa uliczkę romansu), gotów na terapie.
Powinienem był terapii spróbować wczesniej, ale nie jest łatwo obronić się przed romansem, prawda?

Roxann napisał/a:

czeresnia.1975@onet.pl napisał/a:

Roksi a nie jest tak ,że Twój partner jest plastrem na ranę po Panu Prezesie?

Nie wydaje mi się. Ale faktem jest ze to pierwszy facet którego wybrałam innymi kryteriami a nie 'serduchem'. Stąd też ten związek był zupełnie inny. Wydawało mi się ze taki powinien być. .  Ale chyba zaczęło mi brakować emocji. .
To bylo dobre na tamten moment. Aby się  wyciszyc. ..fajerwerki mi nie były potrzebne...
Sąsiad niczego wielkiego nie robi... ale ma taki sposób bycia ze intryguje i wzbudza emocje...
Temperament Pana Prezesa... z tym ze wolny. .. chyba

Inne kryteria? Bez emocji?
Właśnie to przerobiłem - żona która wydawała się idealna pod każdym racjonalnym względem....
Tylko emocji zabrakło i teraz mam to co mam

alsoski001 napisał/a:

Roxann napisał/a:

Nie wydaje mi się. Ale faktem jest ze to pierwszy facet którego wybrałam innymi kryteriami a nie 'serduchem'. Stąd też ten związek był zupełnie inny. Wydawało mi się ze taki powinien być. .  Ale chyba zaczęło mi brakować emocji. .
To bylo dobre na tamten moment. Aby się  wyciszyc. ..fajerwerki mi nie były potrzebne...
Sąsiad niczego wielkiego nie robi... ale ma taki sposób bycia ze intryguje i wzbudza emocje...
Temperament Pana Prezesa... z tym ze wolny. .. chyba

Inne kryteria? Bez emocji?
Właśnie to przerobiłem - żona która wydawała się idealna pod każdym racjonalnym względem....
Tylko emocji zabrakło i teraz mam to co mam

Pytanie, co jest lepsze? Wielkie uczucie po którym zostają zgliszcza, czy budowana na przyjaźni, szacunku więź?
Ja wcale nie mówię, że nie kochałam swego obecnego (jeszcze) faceta, ale to uczucie było inne niż do prezia. Poza tym to nie było rażenie piorunem, przez co nie miałam od początku klapek na oczach, nie patrzyłam na niego przez różowe okulary, po prosyu obserwując siebie powoli się do siebie zbliżaliśmy. W ten sposób myślę, że poznałam go takim jaki jest naprawdę, a nie jak w przypadku prezia.
I tu wcale nie chodzi o to że np pocałunek, seks musiał być szybko. Z preziem też na początku przez wiele miesięcy tylko się przyjaźniliśmy ale ja już wtedy, właściwie od pierwszego spotkania, byłam w nim zakochana, tylko mniej lub bardziej udolnie starałam się tego po sobie nie pokazywać. Nawet jak niby też się powoli poznawaliśmy, to o obiektywizm było już ciężko.
Teraz mam powtórkę z rozrywki. Z tymże jestem teraz bogatsza o doświadczenie i bardziej świadoma swoich uczuć/emocji. Wiem jak się 'skończy' zwykła przyjaźń z nim jeśli będę ją kontynuować.
Jestem jednak już daleka od naiwnych stwierdzeń, jak z preziem, że to na pewno przeznaczenie że po to wróciłam, by go poznać... tak jak wtedy po to się przeprowadziłam. Nie zwalam na "los", że mi go postawił na drodze, że przecież wcześniej też mieszkaliśmy obok siebie, ale nigdy poza "dzień dobry" nasza znajomość nie wyszła. A teraz nagle... W ogóle jego reakcja jak pierwszy raz po moim powrocie na siebie trafiliśmy, zwaliła mnie z nóg. Oczywiście fizycznie jest w moim typie... Inaczej mógłby się dwoić i troić i nici z tego by było.
Inna rzecz, na którą non stop zwracam uwagę, to to, że te pierwsze motylki nie trwają wiecznie. Może teraz już nie pamiętasz co czułeś na początku do żony. Wasza relacja już inaczej wygląda bo taka jest kolej rzeczy. Wiele osób zakochanych, w tym Szary, sprawia wrażenie, że wierzy w tą jedną prawdziwą, wielką miłość... dlatego ze zrezygnowaniem z tego uczucia przez kochankę nie chce się pogodzić i Tobie czy Hrefiemu sugeruje, że rezygnujecie z czegoś naprawdę ważnego. Tak, ale te motylki pojawiają się zazwyczaj przypadkiem. I to dwie osoby decydują co z nimi zrobią i czy przekują je na głębszą, długotrwałą relację. Motylki dostajemy na początku w bonusie i nie są one niczym nadzwyczajnym, one jednak same nie wystarczą, a na pewno nie na długo, bo zwykle max 2-3l, potem nad związkiem trzeba pracować.
Ja się trochę obawiam, że wpadnę w pułapkę tej adrenaliny... co jak za 2-3 lata znów ktoś takie uczucia we mnie wzbudzi?
Inaczej się na to wszystko patrzy, kiedy się ma świadomość jak to wszystko działa.
Teraz, jak już jestem w PL to chyba się wybiorę na terapię, dla siebie.

alsoski001 napisał/a:

. Do kochanki moglbym wrócić w dowolnym momencie - ale nie chce.
A ona tez jest naiwna. Jestem pewien ze wszystko by mi wybaczyła. Ale to nie szloby w parze z szacunkiem do niej....

Czy Taki jest los kochanek?

alsoski001 napisał/a:

A’propos honoru - to chyba nie ma nic do rzeczy. Zakochana osoba jest wyjątkowo „tolerancyjna”, prawda?
Zniesie wszystko albo prawie wszystko.

alsoski001 napisał/a:

Nie uogólniaj. Akurat Ta jest/była naiwna. Nie wiem jak inne kochanki, ale podejrzewam, ze skoro w większości przypadków kochanka zostaje z niczym, to chyba większość z nich jest naiwna.

Alsoski... Powiedz mi taką rzecz.
Czy osoba, która się w Tobie zakochała zasługuje na brak szacunku? To że Cię kocha sprawia, że nią gardzisz? Naprawdę?

.

To co napisalas mnie poruszylo. Tak może być niestety. Patrzę na inne moje relacje i tak moznaby wytłumaczyć moje zachowanie. Wspólny mianownik wielu sytuacji.
To ze mnie ktoś kocha, wręcz zawstydza mnie

eska12 napisał/a:

alsoski001 napisał/a:

. Do kochanki moglbym wrócić w dowolnym momencie - ale nie chce.
A ona tez jest naiwna. Jestem pewien ze wszystko by mi wybaczyła. Ale to nie szloby w parze z szacunkiem do niej....

Czy Taki jest los kochanek?

alsoski001 napisał/a:

A’propos honoru - to chyba nie ma nic do rzeczy. Zakochana osoba jest wyjątkowo „tolerancyjna”, prawda?
Zniesie wszystko albo prawie wszystko.

alsoski001 napisał/a:

Nie uogólniaj. Akurat Ta jest/była naiwna. Nie wiem jak inne kochanki, ale podejrzewam, ze skoro w większości przypadków kochanka zostaje z niczym, to chyba większość z nich jest naiwna.

Alsoski... Powiedz mi taką rzecz.
Czy osoba, która się w Tobie zakochała zasługuje na brak szacunku? To że Cię kocha sprawia, że nią gardzisz? Naprawdę?

.

To co napisalas mnie poruszylo. Tak może być niestety. Patrzę na inne moje relacje i tak moznaby wytłumaczyć moje zachowanie. Wspólny mianownik wielu sytuacji.
To ze mnie ktoś kocha, wręcz zawstydza mnie

Hrefi napisał/a:

balin napisał/a:

Wszystko wiesz.

Niestety ze swojego a nie cudzego doświadczenia. Dziwi mnie to że niektóre kobiety piszą piszą tutaj że po skończonym romansie wróciły do dawnego życia z mężem pomimo że tamtego dalej skrycie kochają. Normalnie żyją z mężem, jeżdżą na wakacje, chodzą do kina. Często się uśmiechają przed znajomymi.

Wnioskuje, ze kobiety są bardzo mocne emocjonalnie i potrafią działać z premedytacją.

U mężczyzn to chyba tak nie działa. Po romansie facet ucieka w pracę, hobby, kolegów. Musi mieć jakiś ekwiwalent kochanki.

To się nazywa prostytucja w małżeństwie i wyrachowanie, a nie żadna siła emocjonalna. Ty odpowiedziałeś sobie na pytania, które postawiłeś na forum, już w pierwszym poście. Jaki jest cel twoich dalszych dywagacji zatem? Chcesz sobie podyskutować o tym, jak ci ciężko w nowej rzeczywistości? A może chcesz nam powiedzieć, jak bardzo skrzywdziłeś (ba zniszczyłeś nawet ) drugiego człowieka (patrz żona) nawet jeśli ten człowiek jeszcze o tym (być może) nie wie. Określ się, a zaoszczędzisz ludziom czasu i nerwów na komentowanie twojego przypadku. Przygotuj się na kubły emocjonalnych pomyj, na które nota bene w pełni zasługujesz.

Jak mnie bawią i jednocześnie wk*rwiają takie pseudointelektualne próby racjonalizowania i relatywizowania dziadostwa oraz zwykłego okrucieństwa.

P.S. Wyrazy współczucia dla zdecydowanie lepszej połówki.

Ela210 napisał/a:

Rożnica między naszym myśleniem jest taka- że NIE DA się zbudować więzi, jeśli wcześniej nie pasuja do siebie filozofie, charaktery, nie uzupełniają się jak TAO męskość i kobiecość.  Motylki nie są w bonusie- one się biorą właśnie z takiego uzupełnienia- na początku na fizycznym poziomie, co  jest  bardzo ważne. Chodzi mi o to, że jeżeli para takiej więzi nie stworzyła, to nie dlatego, że się mało starali i oczekiwali motylków. Po prostu ścieżki im się nie zbiegaly w zasadniczych sprawach i już. :)niczyja wina  Nic tu nie da szczerość, czy niezamiatanie pod dywan.. takie rzeczy na terapii wychodzą właśnie- czy chodzi o błędy komunikacji, ( do naprawienia)  czy zasadnicze różnice- co mogą zaakceptować, czego nie..

Ale ja zgadzam się z tym co piszesz generalnie, tylko Ty to bardziej rozkładasz w czasie. Być może też dlatego, że masz inne doświadczenia. Mówię, że motyli dostaje się w bonusie, bo na nie się nie pracuje, nawet jeśli się biorą z uzupełnienia na fizycznym poziomie, to nie mam za bardzo wpływu czy jestem w czyimś typie a on w moim. Chodzi mi o przypadkowość trafienia na "swego". Możesz się z kimś świetnie dogadywać, uzupełniać, ale no niestety... nie ma tego czegoś. A tu nagle ktoś zupełnie obcy się pojawia, wystarczy kilka chwil i cię bierze. Wiadomo, że to dopiero początek początków, ale w tej sytuacji "motylki" dostajesz w prezencie czy będzie on chciany czy nie, to czas pokaże.
Wiem, że są przypadki, że zakochanie przychodzi z czasem, że na to się pracuje... ale nie zawsze tak jest. Jesli na początku znajomości nie zaiskrzy, potem o to ciężko... ale rożnie bywa.
Może w tym tkwi mój problem, że ja się zakochuję szybko a dopiero potem poznaję.. próbowałam robić to w odwrotny sposób zaczynając od przyjaźni, ale też średnio to się sprawdziło...

alsoski001 napisał/a:

To co napisalas mnie poruszylo. Tak może być niestety. Patrzę na inne moje relacje i tak moznaby wytłumaczyć moje zachowanie. Wspólny mianownik wielu sytuacji.
To ze mnie ktoś kocha, wręcz zawstydza mnie

Dlaczego? Miłość jest jednym z z najpiękniejszym uczuć jakie człowiek ma do zaoferowania.
Może Ty po prostu nie umiesz doceniać? Że zawsze bardziej pragniesz tego, co jest nieosiągalne?

Notabene tak właśnie jesteśmy skonstruowani. Chcemy byś kochani, ale sami nie potrafimy kochać...

Alsoski Ciebie zapewne kocha i żona i ex kochanka. Nie uszanowałeś ani jednej ani drugiej. Każda z nich jest naiwna, prawda?
Ale czy to tak naprawdę do końca ich wina, że wierzyły w Ciebie, wierzyły w miłość?