Czy romans zmienia rzeczywistość? - Netkobiety.pl

eska12 napisał/a:

Szary80 napisał/a:

Dobre
To Cię chłopaczek zagotował

Raczej rozczarował. Kocham ludzkość, nie mogę tylko znieść ludzi. Ludzi, którzy nie poczuwają się do czegokolwiek, którzy za grosz nie mają sumienia, empatii. Ludzi, którzy we wszystkim widzą winę tylko nie w sobie.
Nie uważam, że podjął złą decyzję. Chociaż kto wie? Bardzo wątpliwą przyjemnością jest posiadanie takiego męża i ojca.

Oj już się tak nie przejmujcie jego kochanką. Jej empatia nie przeszkodziła we wdanie się w związek z żonatym. Mogła być rozsądniejsza. Ot skończyło się jak zwykle.

Szary80 napisał/a:

alsoski001 napisał/a:

Bez bólu? Nie zartuj. Ale ten bol przynajmniej znam. Bałem się bólu rozstania z rodzina, dziećmi - to była jedna wielka niewiadoma. Konsekwencje daleko bardziej poważne, dotykające większej liczby osób.

Jaja sobie teraz ze mnie robisz czy co bo nie rozumiem . Jaki ty masz bol skoro kopnęłes ja w tyłek za nic . Między wami nie było układu seks i nic więcej tylko plany które teraz uciąłes bo tak Ci wygodniej . Przyszedłeś po rady a okazało się ze miałeś je cały czas w dupie . Chłopie bol to Ona czuje z twojej słabości i braku konsekwencji . Tylko się nie martw Ona i tak na tym lepiej wyjdzie 

A gdybym odszedł od żony, to co? Jaka byłaby jej „wina”? Rownie dobrze moznaby wtedy powiedzieć ze „kopnąłem ja w tyłek za nic”, albo lepiej „za jej poświęcenie, dzieci, kilkanaście lat wspólnego życia”.
Tak lepiej?

A bol jest - bo kochankę kocham. Wiec jak ma nie bolec?

Chodzi o romans który zacząłeś . Jak coś się zaczyna to się to kończy a nie w połowie drogi od tak sobie kończysz bo tak będzie najwygodniej szczególnie dla Ciebie . Rozum wziął górę nad sercem i to u Ciebie wygrało . Życie pokaże czy był to dobry wybor .

Szary80 napisał/a:

Chodzi o romans który zacząłeś . Jak coś się zaczyna to się to kończy a nie w połowie drogi od tak sobie kończysz bo tak będzie najwygodniej szczególnie dla Ciebie . Rozum wziął górę nad sercem i to u Ciebie wygrało . Życie pokaże czy był to dobry wybor .

No właśnie skończył, w jakiej połowie drogi? Uważasz, że mógłby to skończyć tylko po tym jakby odszedł od zony i spróbował żyć razem... albo czekał aż uczucie samo minie...no sorry...

Szary80 napisał/a:

Chodzi o romans który zacząłeś . Jak coś się zaczyna to się to kończy a nie w połowie drogi od tak sobie kończysz bo tak będzie najwygodniej szczególnie dla Ciebie . Rozum wziął górę nad sercem i to u Ciebie wygrało . Życie pokaże czy był to dobry wybor .

Ale przecież właśnie skończył ten romans

Bierzesz to chyba zbyt personalnie i przypomina Ci się, jak twoja kochanka wybrała męża, a nie Ciebie.

Wybrał jak wybrał a ja sobie poradzę ze swoją historia 

Poza tym nie sądzę, że Alsoski rozstał się z kochanką nieelegancko. Tzn mam nadzieję. Że jej powiedział skąd decyzja, że to i tamto. A nie że sama jesteś sobie winna
Oboje są 'winni' romansu.
A jeżeli w tym małżeństwie nie było źle to rzeczywiście ten wybór mniej osób dotknie.

Edit: Żeby nie było, gdyby napisał, że wybrał kochankę, też bym powiedziała, że dobra decyzja, bo w końcu decyzja i życzyła mu powodzenia. Według mnie jakakolwiek decyzja lepsza, niż życie w rozkroku, w kłamstwie. Kwestia konsekwencji.

Szary80 napisał/a:

To nie jest tak, że chcę Ci wjechać na ambicje, po prostu mam wrażenie, że czytając tą historię utożsamiałeś się z kochanką i jej kibicowałeś z racji podobnych przeżyć. Podczas gdy nie powinieneś mieć zbyt wielu złudzeń co do zakończenia tej bajki.
Kibicowałem bo przyszedł tu po rady i szedł w kierunku kochanki a nie żony . Finał jest jaki jest i tyle . Mnie nauczyło moje doświadczenie dużo i będę się starał teraz pomagac komuś sobie takie bajki odpuścić bo nie warto .

Trochę konsekwencji. Wspierałeś mnie w tym, by odciął się od kochanki, a teraz mówisz, że mu kibicowałeś by do niej wrócił?
Ja nie uważam, że jest jakaś żelazna zasada, że jak się zauroczyłeś, musisz tym tropem podążać. Trzeba być tego pewnym. Łatwiej, kiedy nie ma dzieci. Tu jest też odpowiedzialność za nie. Jeżeli facet wie, jest pewien, że stworzy leprze dwa domy niż jeden, bo lepiej mieć rodziców szczęśliwych osobno, niż razem, ok. Ale jeśli w domu jest 'pozorna' ale sielanka, to szkoda to burzyć dla niewiadomej. Człowiek się zakochuje czy zauracza kilka razy w życiu, ale to nie powód by od razu życie przemeblowywać. Czasem rozwód to lepsza opcja i takie przypadki bywają.
Ja, choć też romans mam za sobą, jestem za szczerością, "męską" decyzją.
Teraz popieram Alsoskiego ale jak pisze Eska:

eska12 napisał/a:

Jestem pewna, że to nie koniec historii. Alsoski nic nie zrozumiał. Nie poczuwa się do winy, nie ma wyrzutów sumienia, w sumie upiekło mu się i ma miękkie lądowanie. Oczywiście, że za chwilę wda się znowu w romans. Jak nie teraz to za kilka miesięcy i być może z kolejną. Napisałabym, że lat, ale nie... tyle to on nie wytrzyma. Zupełnie jak ten Twój. Niech tylko żona ma gorszy dzień, niech nie będzie chciała uprawiać seksu, niech go skrytykuje. Każda wymówka będzie dobra.

Dopiero za jakiś czas okaże czy to było słuszne, czy też 'skończy' jak mój ex. Za każdym razem jest jakaś pierwsza zdrada, zauroczenie. Czy powrót do rodziny, oznacza na pewno 'nawrócenie'? A może jak u mojego dalsze zdrady i fanatyzm religijny.
Btw wyobrażacie sobie, że Alsoski za parę miesięcy wraca jako 'cierpiętnik' cytujący PŚ? Tłumacząc swoje wybory czy 'poświecenie' odwołując się do konkretnych akapitów, że krytykując go wchodzisz w relacje z szatanem?
Poważnie, ten mój ma teraz taką fazę. Mnie to przeraża.

Szary80 napisał/a:

Sam nie wiedział czego chce i nie chce mi się już pisać na ten temat . Niech robi co chce .

Wyluzuj, zauroczenie fajne, ale ma też zobowiązania, jak pierwsze motylki opadły, zrozumiał, co ważne czy ważniejsze - rodzina.
Jeśli w tym nie wytrwa, to kochanka (jak ja) podwójnie nie będzie żałować. A nawet cieszyć, że nie ma kogoś takiego pod dachem, w ogóle w swoim życiu.
Nie wiem jak jest z tą twoją.. ale odpuść.. jeśli jest szczęśliwa? Skoro ją kochałeś, to powinieneś cieszyć. Jeśli nie, to już jej problem.
Nie jesteśmy dziećmi by każdego rozliczać na słowa. Piszesz tak jakby to był Twój pierwszy związek i przysięga małżeńska.. no nie.. Też uczucia się w czasie zmieniają. Można coś mówić szczerze na początku, a potem życie weryfikuje.
Uwierz, ja byłam na zabój zakochana w nim a teraz się tego... wstydzę? Czasu nie cofnę, ale nie chce ani z nim ani jemu podobnymi mieć niż wspólnego.
Pomyśl na to w ten sposób, chciałbyś mieć kobietę, która z premedytacją zdradza, kłamie? Otrzeźwij w końcu!

Szary80 napisał/a:

bAsolutnie cię nie rozumiem o jakim ty otrzeźwieniu piszesz ,naprawdę .
Piszesz mi tak jak bym nadal miał romans i go wspominał tak jak Ty to robisz . To nie ja pisze mój ex to czy tamto czy sramto i nie porównuje tylko Ty. Po co mi coś zarzucasz skoro sama dalej głowa jesteś w tyle . Daj sobie spokój proszę bo nie chce mi się tutaj kłócić

Ja się nie kłócę, po prostu zauważyłam, że zareagowałeś emocjonalnie z pretensjami, że nie został z kochanką.
Wspomniałam o ex tylko dlatego, że czasem naprawdę nie jest watro i można popełnić błąd będąc zakochanym.
Może u Ciebie inaczej by to było, ale ja na 200% nie byłabym z nim nawet gdyby odszedł od żony.
Człowiek zakochany widzi ułamek. Resztę idealizuje. Pal licho jak oboje są w tej samej sytuacji - wolni. Inaczej kiedy 2 osoba ma rodzinę.

Edit: żona mu wybaczyła chce z nim dalej żyć.. no ok.
A tak by była rodzina rozbita...

Szary80 napisał/a:

Roxann napisał/a:

Ja się nie kłócę, po prostu zauważyłam, że zareagowałeś emocjonalnie z pretensjami, że nie został z kochanką.
Wspomniałam o ex tylko dlatego, że czasem naprawdę nie jest watro i można popełnić błąd będąc zakochanym.
Może u Ciebie inaczej by to było, ale ja na 200% nie byłabym z nim nawet gdyby odszedł od żony.
Człowiek zakochany widzi ułamek. Resztę idealizuje. Pal licho jak oboje są w tej samej sytuacji - wolni. Inaczej kiedy 2 osoba ma rodzinę.

Edit: żona mu wybaczyła chce z nim dalej żyć.. no ok.
A tak by była rodzina rozbita...

No i niech żyją długo i szczęśliwie 

Amen
To tak w nawiązaniu do "nawrócenia" mojego ex.
Nie to, że żarty sobie robię z wiary, ale jak podkreśliłam kilka razy poprzednio, to już fanatyzm. Facet sam się zagubił we własnym życiu. Interesy (na pograniczu prawa), zdrady... Pięknie mieć pieniądze, władzę, kobiety... ale zawsze noga się może powinąć..

Szary80 napisał/a:

[Swoją decyzja również Tobie uratował życie bo żyła byś w zakłamaniu i tych wszystkich jego machlojkach a tak masz szczęśliwy związek , siedzisz sobie na forum , zajadasz popcorn i nutelle w spokoju i fajnie bo o to chodzi a on niech dalej sobie błądzi w tej swojej krzyżówce

Dokładnie. On już tuż po naszym 'rozstaniu' miał sprawę za machlojki. Wielka inwestycja została zablokowana.
Ja teraz jestem na etapie przeprowadzki do Polski A właściwie powrotu po 2 latach

Szary80 napisał/a:

Roxann napisał/a:

Dokładnie. On już tuż po naszym 'rozstaniu' miał sprawę za machlojki. Wielka inwestycja została zablokowana.
Ja teraz jestem na etapie przeprowadzki do Polski A właściwie powrotu po 2 latach

Dobrze Ci to zrobi a ja tez mam to w planach ale jeszcze nie teraz . Powodzenia Ci życzę .

Ja wyjechałam by się odciąć, zdobyć doświadczenie, nie chcę żyć tam. 2 lata wystarczy.
Też Ci życzę powodzenia

Szary80 napisał/a:

Narazie trzymam się planu ale myśle o tym powrocie ale zobaczymy jak się to wszystko  tutaj ułoży i dziękuje za kciuki

Im człowiek starszy, bardziej świadomy, odpowiedzialny, tym ciężej o decyzje zmieniające życie.

Tak bardzo rozkładacie w tym wątku romans na czynniki pierwsze a tak naprawdę nikt za Was decyzji nie podejmie i dylematów nie rozwiąże bo co człowiek to inne wartości, sytuacja i uwikłania w różne relacje. Dla jednych odwagą jest to co zrobił Petru i jego dziewica dla innych rozwaleniem dwóch rodzin. Ona z trójka dzieci on z dwójka. Jeżeli miedzy dwojgiem ludzi pojawia się takie porozumienie i taka bliskość, że uznają że to jest to, czego (pisząc trywialnie) szukali całe życie i decydują się na bycie razem mimo konsekwencji - ja to rozumiem.

Roxann napisał/a:

loulouw napisał/a:

Tak bardzo rozkładacie w tym wątku romans na czynniki pierwsze a tak naprawdę nikt za Was decyzji nie podejmie i dylematów nie rozwiąże bo co człowiek to inne wartości, sytuacja i uwikłania w różne relacje. Dla jednych odwagą jest to co zrobił Petru i jego dziewica dla innych rozwaleniem dwóch rodzin. Ona z trójka dzieci on z dwójka. Jeżeli miedzy dwojgiem ludzi pojawia się takie porozumienie i taka bliskość, że uznają że to jest to, czego (pisząc trywialnie) szukali całe życie i decydują się na bycie razem mimo konsekwencji - ja to rozumiem.

Akurat znam pana Petru bo miałam z nim zajęcia.. ale.. mimo wszystko uważam, że taki romans, gdzie luzie rozwodzą jest bardziej ok niż Zbornikowskiego, Piaseckiego czy Pięty...

U Panów wymienionych przez Ciebie najbardziej obrzydza mnie to, że wszystko zwalają na kochanki albo idą w zaparte, że nic nie było a przy tym głoszą poglądy o patrachalnym modelu rodziny. Ale to chyba większość facetów mających kochanki tak ma. Petru przy nich to inna liga. Co pewnie szokuje poniektórych, to również fakt że nie zwiazał się z 20 lat młodszą pannicą bez dzieci

alsoski001 napisał/a:

Potrzebowałem jeszcze trochę czasu na przemyślenie sytuacji. Czasu na zebranie się w sobie, na zebranie sił. To wszystko.
W zeszły piątek sie rozstaliśmy, i tego się trzymam(y). Wiem już jak to jest - początek jest trudny - na to jestem przygotowany, bo już byłem w tym miejscu.
A Ona? Jest jej ciężko, wiem o tym, ale co mogę na to poradzić? Nic.

Teraz Cię rozumiem i uważam, że podjąłeś dobrą decyzję, mimo wszystko. Wiadomo, że nikt nie przewidzi, co by było gdyby, ale najważniejsze, że tą decyzję podjąłeś, po przemyśleniu, na spokojnie. W ogóle decyzję, albo w jedną albo w drugą stronę. Sam. Może kiedyś będziesz żałować, ale to jest dorosłość i odpowiedzialność za własne czyny. Najgorsze jest stanie w rozkroku i okłamywanie najbliższych. Teraz 'tylko' musisz być konsekwentny.
Wiem też, jak ciężko podjąć taką decyzję, bo szkoda kończyć coś, co dodaje skrzydeł, ale wiadomo, że na dłuższą metę to tylko wyniszcza psychicznie. Podjąłeś jedną próbę, drugą,...  już wiesz co Cię czeka, że początek będzie ciężki, więc dobrze, że teraz jesteś tego pewien, a nie robisz tylko 'eksperyment' jak przedostatnio.
Co do kochanki, pewnie też jej będzie na początku ciężko, ale uwierz, gorzej by było, gdybyś dalej ją zwodził. Kobieta wiedziała w co się pakuje, więc musiała się też liczyć z takim zakończeniem, ale kończąc to definitywnie, też jej otwierasz drogę, nie blokujesz.
Ja z perspektywy czasu Ci powiem, że postawienie sprawy jasno, nawet jeśli na tamten czas nie jest po naszej myśli, jest ulgą. Najgorsze jest zawieszenie. Poza tym, jeżeli się kogoś kocha, to chce się jego szczęścia tak po prostu. Był czas, kiedy naprawdę cieszyłam się, że mój ex kochanek wrócił do rodziny, że chce odbudować relacje. Inna rzecz, że okazał się dupkiem i zdradził żonę, kiedy tylko co im się dziecko urodziło, więc moje 'poświęcenie' nic nie dało...ale tym bardziej cieszę się, że nie odszedł wtedy do mnie, że nie mam na sumieniu rozbicia jego rodziny, bo i tak bym z nim nie była. Klapki z oczu dość szybko mi opadły po naszym 'rozstaniu'.
Zatem pozostaje mi nic tylko życzyć Ci wytrwałości, konsekwencji i by ta decyzja była tą właściwą, byś jej nie żałował, wykorzystał to 'doświadczenie' jako lekcję życia i docenił to co budowałeś przez wiele lat - swoją rodzinę i byś nie okazał się takim dupkiem, jak mój ex. Kochanka sobie da radę, tylko daj jej spokój. Nie wracaj już do tematu, nie zawracaj jej głowy, kiedy nadejdzie 'kryzys'. Wtedy i ona będzie miała szansę na ułożenie sobie życia z kimś innym, w ogóle otworzy na nowe.
Powodzenia!

Szary80 napisał/a:

alsoski001 napisał/a:

A gdybym odszedł od żony, to co? Jaka byłaby jej „wina”? Rownie dobrze moznaby wtedy powiedzieć ze „kopnąłem ja w tyłek za nic”, albo lepiej „za jej poświęcenie, dzieci, kilkanaście lat wspólnego życia”.
Tak lepiej?

A bol jest - bo kochankę kocham. Wiec jak ma nie bolec?

Chodzi o romans który zacząłeś . Jak coś się zaczyna to się to kończy a nie w połowie drogi od tak sobie kończysz bo tak będzie najwygodniej szczególnie dla Ciebie . Rozum wziął górę nad sercem i to u Ciebie wygrało . Życie pokaże czy był to dobry wybor .

Właśnie to kończę - w czym rzecz? To jest połowa drogi? Nie, to kolejny zakręt, w zasadzie koniec drogi.
A życie niczego nie pokaże, bo nie ma jak sprawdzić, która decyzja była dobra.

Biały napisał/a:

Szary80 napisał/a:

Chodzi o romans który zacząłeś . Jak coś się zaczyna to się to kończy a nie w połowie drogi od tak sobie kończysz bo tak będzie najwygodniej szczególnie dla Ciebie . Rozum wziął górę nad sercem i to u Ciebie wygrało . Życie pokaże czy był to dobry wybor .

Ale przecież właśnie skończył ten romans

Bierzesz to chyba zbyt personalnie i przypomina Ci się, jak twoja kochanka wybrała męża, a nie Ciebie.

Też odniosłam takie wrażenie. Mój ex też wybrał żonę, nie mnie ale ja zupełnie inaczej (już) patrzę na to. Każda decyzja jest fair, byleby ostateczna. Poza tym nie sądzę, że Alsoski rozstał się z kochanką nieelegancko. Tzn mam nadzieję. Że jej powiedział skąd decyzja, że to i tamto. A nie że sama jesteś sobie winna
Oboje są 'winni' romansu.
A jeżeli w tym małżeństwie nie było źle to rzeczywiście ten wybór mniej osób dotknie.

Edit: Żeby nie było, gdyby napisał, że wybrał kochankę, też bym powiedziała, że dobra decyzja, bo w końcu decyzja i życzyła mu powodzenia. Według mnie jakakolwiek decyzja lepsza, niż życie w rozkroku, w kłamstwie. Kwestia konsekwencji.

Biały napisał/a:

Oj już się tak nie przejmujcie jego kochanką. Jej empatia nie przeszkodziła we wdanie się w związek z żonatym. Mogła być rozsądniejsza. Ot skończyło się jak zwykle.

Biały to nie przejmowanie się kochanką.  Ona zyskała, chociaż sobie pewnie jeszcze z tego sprawy nie zdaje. Chodzi o zwykłą ludzką przyzwoitość wobec osoby, którą, jak sam Alsoski pisze, się kocha (jedna wielka kpina, że jeszcze takie rzeczy czytamy). Skoro kocham to nie krzywdzę chociaż słowem, pomimo iż czyny powodują ból. Nie pierwszy raz zresztą Alsoski wypowiada się o niej w ten sposób. Naprawdę wystarczy zwykła ludzka przyzwoitość wobec kogoś, do kogo coś czuliśmy, czujemy, czy wywołaliśmy w kimś te uczucia. A jego słowa czasami, aż porażają. On niewinny baranek prowadzony na rzeź, ona ta zła.

Roxann napisał/a:

Poza tym nie sądzę, że Alsoski rozstał się z kochanką nieelegancko. Tzn mam nadzieję. Że jej powiedział skąd decyzja, że to i tamto. A nie że sama jesteś sobie winna
Oboje są 'winni' romansu.
A jeżeli w tym małżeństwie nie było źle to rzeczywiście ten wybór mniej osób dotknie.

Edit: Żeby nie było, gdyby napisał, że wybrał kochankę, też bym powiedziała, że dobra decyzja, bo w końcu decyzja i życzyła mu powodzenia. Według mnie jakakolwiek decyzja lepsza, niż życie w rozkroku, w kłamstwie. Kwestia konsekwencji.

Roxann całkowicie mam takie same zdanie jak Ty w kontekście podjętej decyzji, ale zbyt wielkie nadzieje pokładasz w człowieku
Jestem pewna, że to nie koniec historii. Alsoski nic nie zrozumiał. Nie poczuwa się do winy, nie ma wyrzutów sumienia, w sumie upiekło mu się i ma miękkie lądowanie. Oczywiście, że za chwilę wda się znowu w romans. Jak nie teraz to za kilka miesięcy i być może z kolejną. Napisałabym, że lat, ale nie... tyle to on nie wytrzyma. Zupełnie jak ten Twój. Niech tylko żona ma gorszy dzień, niech nie będzie chciała uprawiać seksu, niech go skrytykuje. Każda wymówka będzie dobra.

Szary80 napisał/a:

alsoski001 napisał/a:

Bez bólu? Nie zartuj. Ale ten bol przynajmniej znam. Bałem się bólu rozstania z rodzina, dziećmi - to była jedna wielka niewiadoma. Konsekwencje daleko bardziej poważne, dotykające większej liczby osób.

Jaja sobie teraz ze mnie robisz czy co bo nie rozumiem . Jaki ty masz bol skoro kopnęłes ja w tyłek za nic . Między wami nie było układu seks i nic więcej tylko plany które teraz uciąłes bo tak Ci wygodniej . Przyszedłeś po rady a okazało się ze miałeś je cały czas w dupie . Chłopie bol to Ona czuje z twojej słabości i braku konsekwencji . Tylko się nie martw Ona i tak na tym lepiej wyjdzie 

A gdybym odszedł od żony, to co? Jaka byłaby jej „wina”? Rownie dobrze moznaby wtedy powiedzieć ze „kopnąłem ja w tyłek za nic”, albo lepiej „za jej poświęcenie, dzieci, kilkanaście lat wspólnego życia”.
Tak lepiej?

A bol jest - bo kochankę kocham. Wiec jak ma nie bolec?

Zaraz.. czy On uwiódł niewinne dziewczę obiecując małżeństwo? Czy raczej zainteresowała nim się dorosła kobieta, a on to odwzajemnił?
Jeżeli byla to zabawa, to oboje się bawili. Ne rozumiem Twoich żali kompletnie i takiego stawiania sprawy. I dlaczego zakładasz, że obok kochanki lądowanie nie byłoby miększe? Więc skoro tak dba  o siebie, nie tam powinien wylądować?

Szary80 napisał/a:

Chodzi o romans który zacząłeś . Jak coś się zaczyna to się to kończy a nie w połowie drogi od tak sobie kończysz bo tak będzie najwygodniej szczególnie dla Ciebie . Rozum wziął górę nad sercem i to u Ciebie wygrało.

NIKT kto wchodzi w romans nie ma żadnych planów, ani jak to będzie, ani jakie powstanie uczucie, ani jak to się skończy. To się po prostu zaczyna dziać, człowiek traci głowę, a refleksje przychodzą dopiero później. Co się pieklisz Szary, zaczął, to i skończył. Rozumiem, że piszesz z pozycji kochanka z zawiedzionymi nadziejami, ale najważniejsze jest aby nie prowadzić PODWÓJNEGO ŻYCIA, tylko dokonać jakichś wyborów, decyzji. Gość decyzję podjął i chwała mu za to. Przestał w końcu krzywdzić wszystkich wkoło, łącznie z sobą. Śledząc wątek wiedziałam 100%wo, że nie odejdzie od rodziny. Jak zresztą 99,9999% zdradzających. I dlatego GŁUPOTĄ jest pchanie się we flirty i romanse z żonatymi/mężatkami.

Hrefi, a czy mógłbyś coś więcej napisać o metodach PUA, o których wspomniałeś w wątku obok?
Na kim ćwiczyłeś  - na żonie czy na kochance? Czy na obydwu?
Mnie szczególnie interesowałoby przyciąganie, odpychanie, przyciąganie, odpychanie...
Napisz coś, pliss

ZielonaKama napisał/a:

Annax napisał/a:

Hrefi, a czy mógłbyś coś więcej napisać o metodach PUA, o których wspomniałeś w wątku obok?
Na kim ćwiczyłeś  - na żonie czy na kochance? Czy na obydwu?
Mnie szczególnie interesowałoby przyciąganie, odpychanie, przyciąganie, odpychanie...
Napisz coś, pliss

No co?

Annax napisał/a:

Hrefi, a czy mógłbyś coś więcej napisać o metodach PUA, o których wspomniałeś w wątku obok?
Na kim ćwiczyłeś  - na żonie czy na kochance? Czy na obydwu?
Mnie szczególnie interesowałoby przyciąganie, odpychanie, przyciąganie, odpychanie...
Napisz coś, pliss

Ech, zabawne to jest jak kobiety reagują na PUA. Wszystkie tak samo i w jeden sposób - to jest głupota i na mnie to nie dziala. W zasadzie to dobrze. Myślicie tak dalej.

Nie jestem znawcą PUA. Nigdy nie ćwiczyłem tego na kimś. Natomiast część praktyk PUA gdzieś wykonuje naturalnie, na codzień. Dopiero jak zacząłem o tym czytać to zauważyłem że któs to nazwał, opisał i zrobił poniekąd styl w relacjach damsko męskich

PUA to przedewszystkim bycie szczęśliwym z samym sobą, brak uzależnienia własnego szczęścia od innej osoby, bycie pogodnym, posiadanie zainteresowań i chęć rozwoju samego siebie. Gdy człowiek taki jest to przyciąga innych ludzi jak magnez.  Ludzie pogodni i uśmiechnięci są poszukiwani.

Annax napisał/a:

ZielonaKama napisał/a:

No co?

No tak sie usmiecham, bo masz racje:)
O to samo zapytalam w tym drugim watku Annax...

Hrefi napisał/a:

Annax napisał/a:

Hrefi, a czy mógłbyś coś więcej napisać o metodach PUA, o których wspomniałeś w wątku obok?
Na kim ćwiczyłeś  - na żonie czy na kochance? Czy na obydwu?
Mnie szczególnie interesowałoby przyciąganie, odpychanie, przyciąganie, odpychanie...
Napisz coś, pliss

Ech, zabawne to jest jak kobiety reagują na PUA. Wszystkie tak samo i w jeden sposób - to jest głupota i na mnie to nie dziala. W zasadzie to dobrze. Myślicie tak dalej.

Nie jestem znawcą PUA. Nigdy nie ćwiczyłem tego na kimś. Natomiast część praktyk PUA gdzieś wykonuje naturalnie, na codzień. Dopiero jak zacząłem o tym czytać to zauważyłem że któs to nazwał, opisał i zrobił poniekąd styl w relacjach damsko męskich

PUA to przedewszystkim bycie szczęśliwym z samym sobą, brak uzależnienia własnego szczęścia od innej osoby, bycie pogodnym, posiadanie zainteresowań i chęć rozwoju samego siebie. Gdy człowiek taki jest to przyciąga innych ludzi jak magnez.  Ludzie pogodni i uśmiechnięci są poszukiwani.

Hmm. Na tamtym wątku trochę inaczej to ująłeś i dlatego o to Cię spytałam.
Ale pewnie źle zrozumiałam. Szkoda.