Czy romans zmienia rzeczywistość? - Netkobiety.pl

Wejdź do działu "Miłość, związki, partnerstwo" tam jest temat kobiety, której facet po 5 latach przyznał się do całowania się z inną.
Zobacz, jak działa dowiadywanie się o takich rzeczach po czasie.

Jeżeli to małżeństwo miałoby być odbudowywane, to decyzja o odbudowie powinna być podjęta przez obie strony, a nie tylko przez męża.

Dla mnie obydwaj panowie to hipokryci i tchórze. Aloski ideałem nie jest, bo nie wraca do żony dlatego, że tak mu jej żal, tylko przez to, że inaczej nie będzie miał tak dużego kontaktu z dzieckiem. Dla mnie w tym powrocie nie ma grama szacunku do żony.

Ja myślę, że żona i tak prędzej czy później się dowie.
Osobiście wolałabym wiedzieć wcześniej niż później.
Żona też ma prawo do szczęścia. Ma prawo wiedzieć, że jej mąż ma ją w odwłoku i trzyma ją na siłę w małżeństwie, bo mu zależy na dziecku.
Bo to jest trzymanie jej na siłę.
A co, jeżeli on jej już nie pokocha tak, jak kiedyś?

alsoski001 napisał/a:

Czyli wszystko się zgadza.  Ona podjęła pierwsza decyzje o rozstaniu, a teraz ja staram się wykazać konsekwencja. Przystałem na jej propozycje, i tego staram się trzymać.

Dokładnie. Twoje powroty dawały jej dotąd nadzieję, że będziecie razem, że Ci zależy.... dawało poczucie, że nie możecie żyć bez siebie. Ze nawet najkrótsza rozłąka to katorga... Najgorsze co teraz możesz zrobić, to dalej prowadzić tą grę, bawić się jej uczuciami (pomińmy kwestie moralne zdrady i prawdziwe intencje tej kobiety) dla zaspokojenia własnych fantazji/potrzeb. Ten komentarz, że coś szybko zrezygnowałeś, mógł też oznaczać, że zdała sobie sprawę, że wcale aż tak bardzo jej nie kochasz/kochałeś, że jednak potrafisz żyć bez niej. Początki zawsze są najcięższe. Nie rób tylko tego co robił mój ex, nie zasypuj jej sentymentalnymi smsami, jak to wciąż o niej myślisz, że wspomnienia wciąż wracają, że Tobie też ciężko... i w ogóle jacy to jesteście biedni, że musicie z siebie zrezygnować, z tej niespełnionej miłości itd.
Testem też będzie dla Ciebie to, kiedy ona naprawdę z Ciebie zrezygnuje, i będzie traktować jak powietrze. Na razie czujesz się górą, panem sytuacji... wiesz, że ona Cię kocha... w zasadzie to przerywasz, ale wiesz, że w każdej chwili możesz wrócić, jesteś pewien, że ona nie będzie konsekwentna i szybciej czy później ten sms od niej dostaniesz. Mój ex wpadł w szał, kiedy go pierwszy raz totalnie olałam "na żywo". Nie mówię tu o syt że np nie odpisze na sms. Nie chcę Cię zniechęcać czy straszyć, ale to dopiero początek. Chociaż myślę, że w Twoją stronę powinno pójść łatwiej, tzn kiedy to facet jest konsekwentny. Kobieta nie ma wtedy aż takich możliwości. Facetowi kobietę łatwiej złamać, tak mi się wydaje. Dla nich to wręcz kwestia honoru, nie przyjmują porażki... Dlatego ja musiałam aż wyjechać by się odciąć. A i tak mnie "znalazł"... Był nawet moment, ze zaczęłam się go bać, tego do czego jest zdolny, ale powoli mi to minęło..

Xymena napisał/a:

Serio uważacie, że zrozumiał jakiś błąd, i że jest do czego wracać, jeśli Alosski napisał, to co napisał poniżej:
"Bo mam dużo do stracenia: kilkanaście lat wspólnego życia, dorabiania się, osiągania sukcesu ale przy zonie, do której niewiele czuje
(...) Czas na decyzje, której nie potrafie podjąć. Romans zdycha (chociaż gdybym tylko się odważył kochanka czeka z otwartymi ramionami), ale w domu pustka - nie ma za bardzo do czego wracać. No i nie ma pewności, ze relacja z kochanka byłaby tak cudowna za rok, czy za 5 lat."
Jak dla mnie to czysta racjonalizacja swojego postępowania.

Niech teraz tę samą energię, którą wkladał w zapewnianie super samopoczucia i dowartościowania  swojej byłej kochance włoży w zapewnienie miłego nastroju itp. żonie, a żadnej pustki nie będzie. A żona odwdzięczy sie trzykrotnie.

Xymena napisał/a:

Serio uważacie, że zrozumiał jakiś błąd, i że jest do czego wracać, jeśli Alosski napisał, to co napisał poniżej:
"Bo mam dużo do stracenia: kilkanaście lat wspólnego życia, dorabiania się, osiągania sukcesu ale przy zonie, do której niewiele czuje
(...) Czas na decyzje, której nie potrafie podjąć. Romans zdycha (chociaż gdybym tylko się odważył kochanka czeka z otwartymi ramionami), ale w domu pustka - nie ma za bardzo do czego wracać. No i nie ma pewności, ze relacja z kochanka byłaby tak cudowna za rok, czy za 5 lat."
Jak dla mnie to czysta racjonalizacja swojego postępowania.

Niech teraz tę samą energię, którą wkladał w zapewnianie super samopoczucia i dowartościowania  swojej byłej kochance włoży w zapewnienie miłego nastroju itp. żonie, a żadnej pustki nie będzie. A żona odwdzięczy sie trzykrotnie.

Nie da się pokochać kogoś ma siłę.  Jak się żony nie kocha to również żadnej energii nie chce się wkładać w zapewnienie jej miłego nastroju.
Chyba, że proponujecie metodę oklamywania samego siebie. Czyli wmawiam sobie, że kocham żonę i jak będę to sam sobie powtarzał tysiąc razu to w końcu w to uwierzę. To nie jest takie dziwne. Wiem że niektórzy tak robią.

Co do przyznawania się do zdrady to należy to zrobić tylko w sytuacji gdy chce się odejść, ale w małżeństwie i tak bym tego nie zrobił ze względu na orzeczenie o winie. To jest chore że ludzie nie mogą się normalnie rozejsc tylko sąd musi na to zezwolić i jeszcze może orzeknac z czyjej winy.

Swego czasu powiedziałem żonie, że nie kocham jej więc musimy coś z tym zrobić. W sensie rozwiesc się. Ona na to że mam pokochac ja na sile. Odparlem że tak nie umiem. To się naucz - odpowiedziała. Ja na to że nie chcę. Ona - żebym zrobił tak aby mi się zachciało. Nie da sie - mówię. Da się - odpowiada.

Dla mojej żony brak miłości z mojej strony nie jest powodem do odejścia.

Może to wynikać, że kocha mnie jakaś niezdrowa miłości ponad wszystko.
Lub też z tego że pochodzi z religijnego domu i w jej wizji świata nie ma rozwodów

Roxann napisał/a:

Myślę, że Hrefi emocjonalną pustką, brakiem skrupułów, egoizmem jest do niego bardzo podobny. Choć mogę się mylić, bo to opinia po kilku postach. I tak jak ktoś wcześniej zauważył, to co czuje do swojej kochanki to nie miłość, tylko zachłanność.
Alsoski jakiś taki bardziej "ludzki" się wydaje, choć jak się jego historia zakończy, czas pokaże.

Alsoski wydaje Ci się bardziej "ludzki", bo jest podobny do Ciebie. Też się miota w prawo i w lewo, jak i Ty się miotałaś. Bez urazy Roxann
Zawsze lubimy bardziej kogoś podobnego do siebie, kogoś kto wpisuje się w wachlarz naszych zachowań. 

Jakbyś uważnie poczytała obu panów zauważyłabyś, że obaj nie mają skrupułów, mają w sobie emocjonalną pustkę i są egoistyczni. Nie oceniam.

Roxann napisał/a:

Bardzo możliwe
Może też dlatego posty Hrefi działają na mnie jak czerwona płachta na byka, a Alsoskiego nie, pomimo, że jak zauważyłaś obaj nie mają skrupułów i są egoistyczni, bo z kolei Hrefi przypomina mi mego ex już z czasów rozstania... ten jego cynizm, obłuda, pustka emocjonalna... Hrefiemu jeszcze brakuje tylko agresji...wtedy wypisz, wymaluj

Przeciwieństwem jakichkolwiek uczuć jest obojętność. Musisz mu wybaczyć Roxann. Dopiero wtedy będziesz wolna.

Roxann napisał/a:

Tu nie chodzi tyle o niego, o to że mu jako mu nie wybaczyłam. Po prostu taki zlepek cech u człowieka tak na mnie działa. Nie ważne czy to Piotrek, Maciek czy Władek.

Zapytam. A wybaczyłaś?

Roxann napisał/a:

Nie zastanawiam się nad tym. Wydawało mi się, że tak bo nie myślę o tym, ale koleżanka mnie uświadomiła, że gdyby tak było, to potrafiłabym zachować pozory i choćby kurtuazyjne "cześć" do niego powiedzieć na konferencji. Mi to z kolei przez gardło by nie przeszło. Nie czuję do niego jakiegoś żalu, negatywnych emocji (no może lekkie obrzydzenie) ale po tym wszystkim zwykłe "cześć" to zbyt wiele dla mnie. Może więc to oznacza, że nie wybaczyłam a może że jest mi całkowicie obojętny. Nie wiem.

Do obojętności bardzo Ci daleko. Jeszcze jedno pytanie. A sobie wybaczyłaś?

Nie wydaje mi się. Poza tym jak można wybaczyć komuś, kto tego wybaczenia od nas nie oczekuje? Myślisz, że on mnie przeprosił, że było mu głupio, czy przykro? Nic z tych rzeczy! Cynizm, obłuda, tupet! Podejrzewam, że też nie poczuł się jakoś nieswojo z powodu przelecenia żony kumpla. Zawsze takie zachowania będą wzbudzać negatywne emocje, nie ważne czy to on czy ktoś inny.
Jak bardzo jego obraz teraz różni się od tego, kiedy trwał romans? Jakby 2 różne osoby....

Za to wybaczyłam sobie. A może wszystko zracjonalizowałam.

Ale nie o tym chciałem pisać, chciałem zapytać o twoje zdanie na temat pustki emocjonalnej. 

Faktycznie mam ją w sobie i dokucza mi to. Życie staje się szare, rzeczy przestają cieszyć i jestem na ciągłym głodzie, ciągle czegoś szukam. Pustka ta wynika, dlatego że człowiek chce być kochany ale równie mocno sam chce kochać kogoś. Ta potrzeba kochania kogoś była jednym z powodów dla którego wdałem się w romans. W romans się wdałem bo byłem na niego otwarty, bo tak jak pisałem zdanie wyże, ciągle szukam.
Twoim zdaniem można tę pustkę czymś wypełnić ?

Będziesz wciąż w tym samym miejscu. Egoistycznie nieszczęśliwy. Być może po jakimś czasie wpakujesz się w kolejny romans i kolejny. Być może to będzie Twój sposób na życie. Być może już nigdy nie będziesz mieć romansu, bo będziesz wiedział ile on tak naprawdę kosztuje. Tu już nie wiem co wybierzesz. Szczęścia nie znajdziesz na żadnej z tych dróg.

Ale on wiedział co czyni. Poza tym nie chodzi o to by wił się przede mną jak piskorz, ale (nawet już nie teraz), tylko wtedy mógł powiedzieć-  przykro mi, że tak wyszło, wybacz... czy przepraszam.
Bólu dawno już nie czuję, od dawna nie ma on też nade mną władzy. Te emocje minęły co najmniej 1,5 roku temu.
A to, że brzydzę się jego późniejszym zachowaniem, to zupełnie inna sprawa.

Roxann napisał/a:

Ale on wiedział co czyni. Poza tym nie chodzi o to by wił się przede mną jak piskorz, ale (nawet już nie teraz), tylko wtedy mógł powiedzieć-  przykro mi, że tak wyszło, wybacz... czy przepraszam.
Bólu dawno już nie czuję, od dawna nie ma on też nade mną władzy. Te emocje minęły co najmniej 1,5 roku temu.
A to, że brzydzę się jego późniejszym zachowaniem, to zupełnie inna sprawa.

Roxann skoro tak twierdzisz
Tylko... dlaczego wciąż tu jesteś? Czemu co któryś post, jak nie co drugi  jest o nim? Nie odpowiadaj mi. Tak tylko pytam. Odpowiedz sobie.

Roxann
Zarówno on, jak i obecni tu panowie, to niewolnicy swoich przekonań. Można tylko współczuć.
Ja trzymam kciuki, żeby posłuchali Twoich rad i skoro brak im odwagi dali spokój tym dziewczynom, bo dzięki temu one za jakiś czas, pójdą swoją drogą, już bez nich.

Hrefi napisał/a:

Ale nie o tym chciałem pisać, chciałem zapytać o twoje zdanie na temat pustki emocjonalnej. 

Faktycznie mam ją w sobie i dokucza mi to. Życie staje się szare, rzeczy przestają cieszyć i jestem na ciągłym głodzie, ciągle czegoś szukam. Pustka ta wynika, dlatego że człowiek chce być kochany ale równie mocno sam chce kochać kogoś. Ta potrzeba kochania kogoś była jednym z powodów dla którego wdałem się w romans. W romans się wdałem bo byłem na niego otwarty, bo tak jak pisałem zdanie wyże, ciągle szukam.
Twoim zdaniem można tę pustkę czymś wypełnić ?

Żeby odpowiedzieć pozwolę sobie przytoczyć własne słowa już pisane w tym wątku:

eska12 napisał/a:

Będziesz wciąż w tym samym miejscu. Egoistycznie nieszczęśliwy. Być może po jakimś czasie wpakujesz się w kolejny romans i kolejny. Być może to będzie Twój sposób na życie. Być może już nigdy nie będziesz mieć romansu, bo będziesz wiedział ile on tak naprawdę kosztuje. Tu już nie wiem co wybierzesz. Szczęścia nie znajdziesz na żadnej z tych dróg.

Odpowiedź na zadane tym razem pytanie brzmi: w Twojej sytuacji nie.
Będziesz potrafił co najwyżej odnaleźć radość na wszystkich innych płaszczyznach. Zawodowo, finansowo, realizując swoje ambicje, marzenia, pasje, będąc dobrym ojcem lub przyjacielem, ale tej pustki o której piszesz nigdy nie zapełnisz o ile nic nie zmienisz.

Uprzedzę Twoje drugie pytanie. Tak, da się tak żyć. Nie pytaj mnie jednak czy to dobry wybór lub dobre życie.

Rzadko wbrew pozorom już tu się pojawiam. Akurat ten wątek mnie wciągnął. No a wiadomo, że nawet jak piszę o emocjach, schematach, to trudno go pominąć. Czy doszukać porównań.
Poza tym myśli wracają, kiedy wiem, że go spotkam. Myślałam, że jak odchodzi z pracy tzn jest konkurs na jego stanowisko, to już zawodowo się nie spotkamy, ale konkurs sobie, a prezesem on nadal jest bo chyba jeszcze nikogo nie znaleźli. Ja wiem, że dam radę, nie rozwala mnie to emocjonalnie, ale te sytuacje mnie zwyczajnie męczą... to jak dosiada do mego stolika, albo siada do mnie plecami... Udaje takiego macho, zabawia towarzystwo, wszyscy się śmieją, z tego co mówi, a mnie to w ogóle nie bawi. Kiedy obsługując panie obok, ostentacyjnie pomija mnie. Zresztą ja robię to samo w stosunku do niego. Jak rozmawiamy w grupie np na przerwie kawowej i on też dochodzi, udaję że go nie ma. Nawet nie udaję, ja po prostu nie chcę z nim rozmawiać.

Widzę, że życie przeciągnęło także i ciebie.

Kochanka po kilku dniach wyczuła moją próbę oddalenia się i zareagowała - poprosiła abym nie oddalał się, zaproponowała że warto chociażby spotykać się dla seksu bo jest wspaniały. Na koniec dodała, że w łóżko mogę zrobić z nią co chcę, że spełni każde moje żądanie, że jest całkowicie moja. Ona mówiła to na serio.

Hrefi napisał/a:

Kochanka po kilku dniach wyczuła moją próbę oddalenia się i zareagowała - poprosiła abym nie oddalał się, zaproponowała że warto chociażby spotykać się dla seksu bo jest wspaniały. Na koniec dodała, że w łóżko mogę zrobić z nią co chcę, że spełni każde moje żądanie, że jest całkowicie moja. Ona mówiła to na serio.

Kobieta, która kocha nie zaproponowałaby spotykania się tylko dla seksu.

Roxann wybacz, ale gadasz bzdury.
Ona wcale nie musi mieć go do spełniania jej fantazji.
Pewnie po prostu jest z tych kobiet, które zrobią absolutnie wszystko po to, żeby facet z nimi został.
To takie typowe "Nie oddalaj się, nie odchodź, bądź ze mną, zrobię co zechcesz".
Niektóre kobiety zadowalają się namiastką zamiast miłości. Ona chce mieć namiastkę, bo nie chce go zostawić, nie chce zostać "na lodzie", chociaż sama pewnie wie, że i tak i tak go nie ma.
To nie jest zachłanność. To jest desperacja.

Lady Loka napisał/a:

Roxann wybacz, ale gadasz bzdury.
Ona wcale nie musi mieć go do spełniania jej fantazji.
Pewnie po prostu jest z tych kobiet, które zrobią absolutnie wszystko po to, żeby facet z nimi został.
To takie typowe "Nie oddalaj się, nie odchodź, bądź ze mną, zrobię co zechcesz".
Niektóre kobiety zadowalają się namiastką zamiast miłości. Ona chce mieć namiastkę, bo nie chce go zostawić, nie chce zostać "na lodzie", chociaż sama pewnie wie, że i tak i tak go nie ma.
To nie jest zachłanność. To jest desperacja.

Wybacz, ale tym razem Ty gadasz bzdury. Oddzielmy wątek Hriefiego od Alsoskiego. Kochanka Hrefiego ma męża i rodzinę i nie zamierza ich zostawiać. Interesuje ją tylko romans, a właściwie seks. Widzisz różnicę?
Nie zawsze jest tak, jak piszesz.

Roxann napisał/a:

eska12 napisał/a:

Kobieta, która kocha nie zaproponowałaby spotykania się tylko dla seksu.

Zgadzam się z tym. Coś mi się zdaje, że Ty Hrefi jesteś tylko i wyłącznie zaślepiony tymi słowami, wyobrażeniami... Również wydaje mi się, że niesłusznie nazywasz to miłością. Czytałeś mój post o zachłanności? Czy nie widzisz jej w powyższej wypowiedzi kochanki? Miłość nie polega na tym, że jestem twoja rób ze mną co tylko chcesz w łóżku (w domyśle... przekraczajmy razem własne granice, realizujmy fantazje). Gdyby Cię kochała, nie śmiałaby zaproponować Ci takiego "suchego" układu. Ty jesteś jej potrzebny (tylko?) do zaspakajania jej fantazji, ona nie chce rezygnować ze "wspaniałego seksu", nie z Ciebie.
Nie każda kobieta angażuje się emocjonalnie w związek/romans. Wiele funkcjonuje tak jak "typowy" facet pod tym względem.

Roxann wybacz, ale gadasz bzdury.
Ona wcale nie musi mieć go do spełniania jej fantazji.
Pewnie po prostu jest z tych kobiet, które zrobią absolutnie wszystko po to, żeby facet z nimi został.
To takie typowe "Nie oddalaj się, nie odchodź, bądź ze mną, zrobię co zechcesz".
Niektóre kobiety zadowalają się namiastką zamiast miłości. Ona chce mieć namiastkę, bo nie chce go zostawić, nie chce zostać "na lodzie", chociaż sama pewnie wie, że i tak i tak go nie ma.
To nie jest zachłanność. To jest desperacja.

Roxann napisał/a:

Mogę się założyć nawet o milion, że teraz jak spotkam ex... gdybym jakby nigdy nic podeszła do niego, spojrzała w oczy i dyskretnie powiedziała na ucho, że czekam o tej i o tej pod tym nr, nawet nie tyle, że by przyszedł, co by przyleciał. I nie, nie dlatego, że mnie kocha, tęskni itd. Tylko dlatego, że nie ma żadnych zasad, ani za grosz honoru... a to go po prostu kręci. No chyba, że już byłby z jakąś na tę godzinę umówiony ale wtedy i tak zrobiłby wszystko by żadnej okazji nie przepuścić. Ten typ tak już ma i tyle.

Jeżeli kobieta sama o siebie nie zadba, taki facet nie będzie się kierował jej, tylko swoim dobrem. Zawsze.

Był taki moment, że chciałem osłabić relacje emocjonalne z kochanką bo bardzo wyobrażałem sobie wspólne życie, za mocno zacząłem żyć iluzją. Kochanka po kilku dniach wyczuła moją próbę oddalenia się i zareagowała - poprosiła abym nie oddalał się, zaproponowała że warto chociażby spotykać się dla seksu bo jest wspaniały. Na koniec dodała, że w łóżko mogę zrobić z nią co chcę, że spełni każde moje żądanie, że jest całkowicie moja. Ona mówiła to na serio. To nie były z jej strony puste słowa, ona naprawdę tak mocno się zaangażowała. Kiedy facet słyszy takie słowa to przenosi się do innego świata. Zwłaszcza jeśli słyszy te słowa od kobiety którą kocha. Łatwo zagrać seksem. Czasem się o nią boje. Boje się, bo jeszcze nie dodarła do takiego etapu aby zdać sobie sprawę że nie da się tego pogodzić. Mam wrażenie, że ona próbuje pogodzić dwie rzeczy - swoje małżeństwo z romansem. Jeszcze nie chce pogodzić się ze świadomością, że tak się nie da.   

Alsoski - pilnuj się również od tej strony. Uważaj na zagrania seksem.

Miałem kiedyś dziewczynę - wielka miłość, kilka lat w związku, niemal oświadczyny. Ale nam nie wyszło, ona odeszła z innym. Długa historia. Ale nie o tym - przez kilka lat po rozstaniu - które przeżyłem strasznie - nie mogłem na nia patrzec, nie mówiąc o powiedzeniu „cześć”. Spotkaliśmy się niedawno przy okazji towarzyskiej i teraz po 10 latach mogę z nia normalnie porozmawiać, bez żadnego żalu, ze szczerym zainteresowaniem wysłuchać co niej - jak z dawno nie widzianym dobrym kumplem.
Zajęło mi to 10 lat ...
szczerze mówiąc - Twoje 2 lata Roxann wydają mi się dość krótkim okresem aby się w 100% wyleczyć...

ssszron napisał/a:

Lady Loka napisał/a:

Ja myślę, że żona i tak prędzej czy później się dowie.
Osobiście wolałabym wiedzieć wcześniej niż później.
Żona też ma prawo do szczęścia. Ma prawo wiedzieć, że jej mąż ma ją w odwłoku i trzyma ją na siłę w małżeństwie, bo mu zależy na dziecku.
Bo to jest trzymanie jej na siłę.
A co, jeżeli on jej już nie pokocha tak, jak kiedyś?

Dziewczyny po co te ataki i dywagacje. Przecież doskonale wiadomo, że osoba, ktora zrozumiala swój błąd i chce wrócić do rodziny i zapomnieć o tym, stuprocentowo niczego nie powie żonie/mężowi.

To niech jeszcze Ci dwaj mezczyzni, ktorych sprawa jest tu rozstrzasana, przyznaja tu na forum, ze chca o tym swoim 'bledzie' zapomniec. Ze to byl rzeczywiscie blad I ze nie zrobiliby tego raz jeszcze, gdyby ich postawic na poczatku tego samego romansu...

Hrefi napisał/a:

Ja mojej żony nie kocham, nigdy nie kochałem. Ożeniłem się chyba dla wygody.

Przynajmniej egoistycznym bucem byłeś od zawsze, a nie stałeś się nim za sprawą romansu.

przeczytałam parę ostatnich Twoich postów Hrefi i zadzwoniło... Tak, romans zmienił rzeczywistość w Twoim przypadku. Zaświeciła mi się lampka kjak napisałeś, ze nigdy nie kochałeś zony- to bzdura- nie oświadczyłbyś się , nie miałbyś dziecka- nikt Cię nie zmuszał..To świadczy o tym, że potrzeba czasu na otrzeźwienie. Gdybyś powiedział- kochałem żonę- ale to nie to, co z tą kobietą teraz , miałoby to ślady przemyśleń. Fizycznie brakuje Ci jej bardzo teraz- to przebija z tego co piszesz.. najgorszy moment na życiowe decyzje. Przykro mi i współczuję szczerze.

Zgadzam się z tym. Coś mi się zdaje, że Ty Hrefi jesteś tylko i wyłącznie zaślepiony tymi słowami, wyobrażeniami... Również wydaje mi się, że niesłusznie nazywasz to miłością. Czytałeś mój post o zachłanności? Czy nie widzisz jej w powyższej wypowiedzi kochanki? Miłość nie polega na tym, że jestem twoja rób ze mną co tylko chcesz w łóżku (w domyśle... przekraczajmy razem własne granice, realizujmy fantazje). Gdyby Cię kochała, nie śmiałaby zaproponować Ci takiego "suchego" układu. Ty jesteś jej potrzebny (tylko?) do zaspakajania jej fantazji, ona nie chce rezygnować ze "wspaniałego seksu", nie z Ciebie.
Nie każda kobieta angażuje się emocjonalnie w związek/romans. Wiele funkcjonuje tak jak "typowy" facet pod tym względem.

Roxann wybacz, ale gadasz bzdury.
Ona wcale nie musi mieć go do spełniania jej fantazji.
Pewnie po prostu jest z tych kobiet, które zrobią absolutnie wszystko po to, żeby facet z nimi został.
To takie typowe "Nie oddalaj się, nie odchodź, bądź ze mną, zrobię co zechcesz".
Niektóre kobiety zadowalają się namiastką zamiast miłości. Ona chce mieć namiastkę, bo nie chce go zostawić, nie chce zostać "na lodzie", chociaż sama pewnie wie, że i tak i tak go nie ma.
To nie jest zachłanność. To jest desperacja.

Wybacz, ale tym razem Ty gadasz bzdury. Oddzielmy wątek Hriefiego od Alsoskiego. Kochanka Hrefiego ma męża i rodzinę i nie zamierza ich zostawiać. Interesuje ją tylko romans, a właściwie seks. Widzisz różnicę?
Nie zawsze jest tak, jak piszesz.

ssszron napisał/a:

Lady Loka napisał/a:

Ja myślę, że żona i tak prędzej czy później się dowie.
Osobiście wolałabym wiedzieć wcześniej niż później.
Żona też ma prawo do szczęścia. Ma prawo wiedzieć, że jej mąż ma ją w odwłoku i trzyma ją na siłę w małżeństwie, bo mu zależy na dziecku.
Bo to jest trzymanie jej na siłę.
A co, jeżeli on jej już nie pokocha tak, jak kiedyś?

Dziewczyny po co te ataki i dywagacje. Przecież doskonale wiadomo, że osoba, ktora zrozumiala swój błąd i chce wrócić do rodziny i zapomnieć o tym, stuprocentowo niczego nie powie żonie/mężowi.

To niech jeszcze Ci dwaj mezczyzni, ktorych sprawa jest tu rozstrzasana, przyznaja tu na forum, ze chca o tym swoim 'bledzie' zapomniec. Ze to byl rzeczywiscie blad I ze nie zrobiliby tego raz jeszcze, gdyby ich postawic na poczatku tego samego romansu...