Czy romans zmienia rzeczywistość? - Netkobiety.pl

Szary80 napisał/a:

Roxann napisał/a:

No ba!

A Tobie się przydadzą korepetycje z podstaw logiki. To naprawdę ułatwia komunikację i zrozumienie się. I nie mówię tego złośliwie... no troszeczkę

Zapamietam te porade na przyszlosc i dziekuje za mila konwersacje   

Widzę, że się świetnie ode mnie uczysz sarkazmu Może i z logiką damy radę

Ale już nie off topujmy w tym wątku...

alsoski001, zrobiłeś dopiero mały krok do przodu, ale nie wiesz co czeka Cię dalej, czy droga, którą obrałeś (tymczasem) doprowadzi Cię do odbudowania małżeństwa i uratowania rodziny.  Niestety, nie wszystko jest w Twoich rękach, a Twój łabędzi śpiew może okazać się bezskuteczny.
Przede wszystkim Twoja kochanka stanowi spore zagrożenie dla Twoich planów. Zgadzam się z  Roxann, która w jakimś momencie napisała, że zakończenie  przez nią romansu z Tobą, mogło być tylko (kolejną) desperacką próbą zagrania na Twoich uczuciach. Ona wcale nie chciała się rozstać, tylko postawić Cię do pionu, co zresztą daje Ci do zrozumienia.
Nie bądź taki pewien, że rozgoryczona Twoją postawą nie zechce poinformować Twojej żony o Waszym romansie.
Napisałeś, że gdy Ty zacząłeś się oddalać, żona zaczęła się starać. Jakie to smutne, Ty zdradzasz, a ona się stara. Nie wiem, czy zdajesz sobie sprawę z tego, jaki horror Cię czeka, gdy Twój romans ujrzy światło dzienne?
Będziesz musiał zmierzyć się z bólem, cierpieniem, być może rozpaczą i wyrzutami żony, do której niewiele czujesz (Twoje słowa) i to Ty będziesz musiał się starać, o ile starczy Ci silnej woli, która na razie ma bardzo mizerne fundamenty.
Czy zawalczysz o kobietę, która po prostu znudziła Ci się, gdy tuż obok czeka chętna kochanka? Chętna, by ułożyć sobie z Tobą życie kosztem Twojej rodziny.
Jesteś gotowy na takie konsekwencje?

Przede wszystkim Twoja kochanka stanowi spore zagrożenie dla Twoich planów. Zgadzam się z  Roxann, która w jakimś momencie napisała, że zakończenie  przez nią romansu z Tobą, mogło być tylko (kolejną) desperacką próbą zagrania na Twoich uczuciach. Ona wcale nie chciała się rozstać, tylko postawić Cię do pionu, co zresztą daje Ci do zrozumienia.
Nie bądź taki pewien, że rozgoryczona Twoją postawą nie zechce poinformować Twojej żony o Waszym romansie.

Teraz wyglada na to, ze oboje podjęliśmy taka decyzje. Co prawda już usłyszałem od niej, ze cos szybko przystałem na jej propozycje rozstania ....

Szary80 napisał/a:

. A to ze niby twoja zona zaczela sie starac to mysle ze to tylko twoje wyobrazenie w glowie by sam sobie dodac otuchy ze wszystko idzie po twojej mysli. Schody zaczna sie za pare dni, tygodni,miesiecy kiedy wrocisz do tego jalowego zycia sprzed romansu i wtedy spojrzysz w telefon i mozesz wykrecic ten numer telefonu ktory dawal Ci radosc przez ostatni rok. Nigdy nie mow nigdy a z tego Co czytam o czytalem w twoich postach jestes strasznie zagubiony i daleko Ci do poukladanego,spokojnego zycia. Mysle ze najgorsze jest jeszcze przed Toba.

Pozwolę się nie zgodzić. Wydaje mi się, że Alsoski, to dość życiowo ogarnięty człowiek i będzie potrafił zapełnić "pustkę" po romansie i dalej potrafił cieszyć życiem. A nie tylko wzdychać do nt telefonu czy mijającej go w pracy ex kochanki.

Czyli choc raz zyjmy w zgodzie czyli Ja i Ty trzymajac za niego kciuki 

alsoski001 napisał/a:

Powiedz nam W takim razie czego oczekiwałas od takiej rozmowy? Co by ci to dało? Przecież nie wierzysz w to, ze taka rozmowa zmieniłaby decyzje - co najwyżej rozdrapala rany.

Ta rozmowa nie jest po to, aby zmieniła Twoją decyzję. Taka rozmowa jest potrzebna, aby drugą osobę mniej bolało. Aby wiedziała, że z nią jest wszystko w porządku i aby logicznie zrozumiała dlaczego postępujesz jak postępujesz. Przede wszystkim oczekiwałabym szczerości. To ma być Twoja prawda.
Jedyna moja rada: zamknij za sobą drzwi najciszej jak potrafisz.

alsoski001 napisał/a:

A wiec rozwiewam wątpliwości: ona kilka razy proponowała rozstanie. Ja walczyłem aby tak się nie stało i ona ulegała. W końcu za kolejnym razem powiedziałem, ze zgadzam się, ze już się więcej nie spotkamy.

Po kilku dniach ona z kolei podjęła próbę powrotu do tego co było i wtedy jej odmówiłem (wczesniej za każdym  razem ulegałem) i wtedy, po tej odmowie poczułem, ze odciąłem się emocjonalnie, ze zrobiłem coś inaczej niż zwykle. To był przełom

Tak wiec Ona chciała to skończyć ale nie potrafiła w tym wytrwać a ja czekałem na nia - aż do ostatniego razu ...

Uważasz, że z Twojej strony rozstanie było takie jak powinno? Bo dla mnie to wygląda jak pitu-pitu. Ona mówiła to co zawsze, że kończy. Na pewno dlatego, że chciała wymusić decyzję. Nie spodziewała się tak naprawdę końca. My, kobiety nie zawsze postępujemy logicznie z punktu widzenia mężczyzny.

Skoro już usłyszałeś, że:

alsoski001 napisał/a:

Teraz wyglada na to, ze oboje podjęliśmy taka decyzje. Co prawda już usłyszałem od niej, ze cos szybko przystałem na jej propozycje rozstania ....

to jest dokładnie tak jak piszę. Nie obędzie się bez ostatecznej rozmowy... Pomyśl zarówno o tym jak jej żal może wpłynąć na Twoją przyszłość, ale rozmawiając z nią pomyśl, że ona też cierpi. Nie skupiaj się na sobie. Jeśli faktycznie coś czuje da Ci odejść spokojnie, mimo żalu.
Dzięki rozmowie będzie mniej cierpieć, a i Ty będziesz sobie mógł spojrzeć w oczy.

A Twoje małżeństwo to już inna para kaloszy. Módl się, żeby się nie wydało, bo dopiero wtedy Cię życie zadziwi. Skoro kiedyś kochałeś żonę masz szansę je odbudować, ale czy zdołasz to już inna sprawa.

Szary80 napisał/a:

Czyli choc raz zyjmy w zgodzie czyli Ja i Ty trzymajac za niego kciuki 

Ja jestem za.
Alsoski, nie możesz nas zawieść. Widzisz, nawet "wrogowie" się jednoczą dla Twojeo dobra

Szary80 napisał/a:

. A to ze niby twoja zona zaczela sie starac to mysle ze to tylko twoje wyobrazenie w glowie by sam sobie dodac otuchy ze wszystko idzie po twojej mysli. Schody zaczna sie za pare dni, tygodni,miesiecy kiedy wrocisz do tego jalowego zycia sprzed romansu i wtedy spojrzysz w telefon i mozesz wykrecic ten numer telefonu ktory dawal Ci radosc przez ostatni rok. Nigdy nie mow nigdy a z tego Co czytam o czytalem w twoich postach jestes strasznie zagubiony i daleko Ci do poukladanego,spokojnego zycia. Mysle ze najgorsze jest jeszcze przed Toba.

Pozwolę się nie zgodzić. Wydaje mi się, że Alsoski, to dość życiowo ogarnięty człowiek i będzie potrafił zapełnić "pustkę" po romansie i dalej potrafił cieszyć życiem. A nie tylko wzdychać do nt telefonu czy mijającej go w pracy ex kochanki.

alsoski001 napisał/a:

eska12 napisał/a:

Ta rozmowa nie jest po to, aby zmieniła Twoją decyzję. Taka rozmowa jest potrzebna, aby drugą osobę mniej bolało. Aby wiedziała, że z nią jest wszystko w porządku i aby logicznie zrozumiała dlaczego postępujesz jak postępujesz. Przede wszystkim oczekiwałabym szczerości. To ma być Twoja prawda.
Jedyna moja rada: zamknij za sobą drzwi najciszej jak potrafisz.

Uważasz, że z Twojej strony rozstanie było takie jak powinno? Bo dla mnie to wygląda jak pitu-pitu. Ona mówiła to co zawsze, że kończy. Na pewno dlatego, że chciała wymusić decyzję. Nie spodziewała się tak naprawdę końca. My, kobiety nie zawsze postępujemy logicznie z punktu widzenia mężczyzny.

Skoro już usłyszałeś, że:

to jest dokładnie tak jak piszę. Nie obędzie się bez ostatecznej rozmowy... Pomyśl zarówno o tym jak jej żal może wpłynąć na Twoją przyszłość, ale rozmawiając z nią pomyśl, że ona też cierpi. Nie skupiaj się na sobie. Jeśli faktycznie coś czuje da Ci odejść spokojnie, mimo żalu.
Dzięki rozmowie będzie mniej cierpieć, a i Ty będziesz sobie mógł spojrzeć w oczy.

A Twoje małżeństwo to już inna para kaloszy. Módl się, żeby się nie wydało, bo dopiero wtedy Cię życie zadziwi. Skoro kiedyś kochałeś żonę masz szansę je odbudować, ale czy zdołasz to już inna sprawa.

Wiem, to się czuje, ze ona wcale nie chce tego zakończyć.

Tak samo jak ty nie chcesz tego zakonczyc   

Wiem, to się czuje, ze ona wcale nie chce tego zakończyć.

Na poprzedniej stronie ktoś rzucił argument i dzieciach, które płaczą, żeby rodzice się nie rozwodzili.

Jakoś nie wierzę w to, że dla dziecka model optymalny rodziny bedzie: tata nie kocha mamy, mama płacze, tata chodzi do cioci, mama płacze.
Serio? Co takie dziecko z tej rodziny wyniesie?
Czasami rozwód jest koniecznością i zdecydowanie lepszą opcją niż budowanie złudzenia dla dobra dziecka. Nie da się złudzenia budować do końca życia. A jak bardzo to dziecko poczuje się oszukane, jak mając 20 lat dowie się, że rodzice je oszukiwali przez większość życia?

Czarne-biale istnieje. Nie istnieje jednak dla wszystkich. Jesli ktos nie rozumie slowa KOCHAM, to niech go nie uzywa.
Niech mowi podobasz mi sie, fajny mamy sex i inne takie.
Dla mnie KOCHAM, oznacza CHCE Z TOBA BYC i NIE CHCE SIE TOBA DZIELIC z inna kobieta/mezczyzna.
Dzieci kocha sie inaczej i tlumaczenie sie dziecmi wciaz oznacza brak jaj, nawet u kobiety. Bo dzieci kocha sie PONAD TO WSZYSTKO.
Nie kazdy ma tak samo i stad rozpacz.

Szary- ale ja to wiem. Tylko niech nikt nie gada głupot, że to jest dla dziecka najlepsze.

Hrefi - nie chcesz, żeby Twoje dziecko wychowywał obcy facet, ale obca kobieta może, bo przecież to Twoja kochanka
F*ck logic.
Ty już straciłeś możliwość bycia dobrym ojcem. Bo jak Twoje dziecko dowie się co robisz teraz, to nieodwracalnie stracisz w jego oczach cały autorytet, który masz teraz.
Poza tym znam związki, gdzie po rozwodzie dziecko zostało z ojcem. Więc nie jojcz i nie uzasadniaj tym ciągłego ranienia swojej żony.
Jesteś najgorszym typem faceta jaki istnieje.
Już nadwe przemocowiec jest lepszy od Ciebie. Bo przynajmniej kobieta wie co się dzieje.

alsoski001 napisał/a:

Wiem, to się czuje, ze ona wcale nie chce tego zakończyć.

Nie chcę już powtarzać, że sam w to wszedłeś, owszem, namieszałeś jej w głowie, sobie zresztą też,  ale ona jest dorosła i także odpowiedzialna za swoje czyny.
Wiedziała, że masz żonę i dzieci.
Ciągle ją kochasz, cierpisz, walczysz z sobą, ale czy nie zniechęca Cię do tej kobiety fakt, że bez skrupułów dąży do wyrządzenia krzywdy Twoim dzieciom, pominę już żonę, bo obydwoje nie bardzo przejmowaliście się jej istnieniem, do czasu oczywiście, gdy nie zaczęła zawadzać kochance.
Czy ona pozbyłaby się własnego dziecka i widywała je raz na dwa tygodnie? Zdajesz sobie oczywiście sprawę z tego, jaką trauma dla Twoich dzieci byłoby Twoje odejście, do tego ze świadomością, że mieszkasz i niewątpliwie opiekujesz się cudzym dzieckiem. Rozum Ci wrócił, ale Twoja ukochana nie odpuszcza, jej szczęście nade wszystko, naprawdę nie zniechęca Cię to do tej kobiety. Żal Ci jej, że została sama, jej Twojej rodziny nie żal.

Hrefi napisał/a:

ZielonaKama napisał/a:

Czarne-biale istnieje. Nie istnieje jednak dla wszystkich. Jesli ktos nie rozumie slowa KOCHAM, to niech go nie uzywa.
Niech mowi podobasz mi sie, fajny mamy sex i inne takie.
Dla mnie KOCHAM, oznacza CHCE Z TOBA BYC i NIE CHCE SIE TOBA DZIELIC z inna kobieta/mezczyzna.
Dzieci kocha sie inaczej i tlumaczenie sie dziecmi wciaz oznacza brak jaj, nawet u kobiety. Bo dzieci kocha sie PONAD TO WSZYSTKO.
Nie kazdy ma tak samo i stad rozpacz.

Nie.

Taka definicję miłości mogą mieć kobiety bowiem one zawsze zostają z dzieckiem. Nie muszą wybierać pomiędzy miłością do dziecka a miłością do kochanka. Mogą mieć jedno i drugie. Odchodzisz od męża do kochanka ale dziecko idzie z Tobą. Nie ma tragicznego wyboru.

Mężczyźni muszą wybierać. Zawsze. Albo dziecko albo kochanka. I nie piszcie mi tu, że można być świetnym ojcem raz na dwa tygodnie albo ubiegać się przyznanie calkowitej opieki nad dzieckiem.
Kocham moją kochankę i nie chce się z nią dzielić z innym mężczyzną.
Kocham mojego syna i nie chce aby wychowywał go inny mężczyzna. W obu przypadkach jestem zazdrosny. Rzeczy nie do pogodzenia.

Twoja definicja miłości jest dla kobiet.

Zgadzam się. Słuszna uwaga. Jestem w stanie wyobrazić sobie jak bym się czuł po kilku tygodniach życia z inna kobieta, widujac dzieci raz na tydzien czy dwa. Tej pustki kochanka nie zrekompensuje. Ciężko byłoby znieść widok jej dziecka codziennie, ciężko byłoby zaangażować się w jego wychowanie... Wręcz niemożliwe.

Oczywiscie, ze o tym mysle. I to oczywiście pomaga - zreszta Roxann pisała wczesniej, ze jej pomogło odidealizowanie kochanka - i takie myślenie temu z pewnością służy.

alsoski001 napisał/a:

Hrefi napisał/a:

Nie.

Taka definicję miłości mogą mieć kobiety bowiem one zawsze zostają z dzieckiem. Nie muszą wybierać pomiędzy miłością do dziecka a miłością do kochanka. Mogą mieć jedno i drugie. Odchodzisz od męża do kochanka ale dziecko idzie z Tobą. Nie ma tragicznego wyboru.

Mężczyźni muszą wybierać. Zawsze. Albo dziecko albo kochanka. I nie piszcie mi tu, że można być świetnym ojcem raz na dwa tygodnie albo ubiegać się przyznanie calkowitej opieki nad dzieckiem.
Kocham moją kochankę i nie chce się z nią dzielić z innym mężczyzną.
Kocham mojego syna i nie chce aby wychowywał go inny mężczyzna. W obu przypadkach jestem zazdrosny. Rzeczy nie do pogodzenia.

Twoja definicja miłości jest dla kobiet.

Zgadzam się. Słuszna uwaga. Jestem w stanie wyobrazić sobie jak bym się czuł po kilku tygodniach życia z inna kobieta, widujac dzieci raz na tydzien czy dwa. Tej pustki kochanka nie zrekompensuje. Ciężko byłoby znieść widok jej dziecka codziennie, ciężko byłoby zaangażować się w jego wychowanie... Wręcz niemożliwe.

Wy jesteście takimi hipokrytami, że brak słów.
A wyjdziesz myśleniem poza czubek własnego nosa i pomyślisz, jak czułaby się Twoja obecna (wtedy ex) żona widując dzieci raz czy dwa razy w tygodniu ze świadomością, że zamiast matki te dzieci mają jakąś obcą kobietę?

Myśl człowieku, myśl.

alsoski001 napisał/a:

Już nawet mysle, czy nie lepiej jest dać jej poczucie tego, ze inicjatywa jest po jej stronie, aby to ona mogła powiedzieć ze odeszła a nie odwrotnie....

Ależ oczywiście. Najlepiej, aby decyzję podjęła druga osoba, a Ty umyjesz rączki i też poczujesz się lepiej. Jakoś tak mniejsze poczucie winy, no nie? Naprawdę Alsoski? Weź w końcu odpowiedzialność za swoje życie. To Ty od niej odchodzisz, Ty zdecydowałeś o powrocie do żony i do Ciebie należy zakończenie tego jak trzeba. Sprzątnij po sobie bałagan jak dorosły człowiek.

Hrefi napisał/a:

ZielonaKama napisał/a:

Czarne-biale istnieje. Nie istnieje jednak dla wszystkich. Jesli ktos nie rozumie slowa KOCHAM, to niech go nie uzywa.
Niech mowi podobasz mi sie, fajny mamy sex i inne takie.
Dla mnie KOCHAM, oznacza CHCE Z TOBA BYC i NIE CHCE SIE TOBA DZIELIC z inna kobieta/mezczyzna.
Dzieci kocha sie inaczej i tlumaczenie sie dziecmi wciaz oznacza brak jaj, nawet u kobiety. Bo dzieci kocha sie PONAD TO WSZYSTKO.
Nie kazdy ma tak samo i stad rozpacz.

Nie.

Taka definicję miłości mogą mieć kobiety bowiem one zawsze zostają z dzieckiem. Nie muszą wybierać pomiędzy miłością do dziecka a miłością do kochanka. Mogą mieć jedno i drugie. Odchodzisz od męża do kochanka ale dziecko idzie z Tobą. Nie ma tragicznego wyboru.

Mężczyźni muszą wybierać. Zawsze. Albo dziecko albo kochanka. I nie piszcie mi tu, że można być świetnym ojcem raz na dwa tygodnie albo ubiegać się przyznanie calkowitej opieki nad dzieckiem.
Kocham moją kochankę i nie chce się z nią dzielić z innym mężczyzną.
Kocham mojego syna i nie chce aby wychowywał go inny mężczyzna. W obu przypadkach jestem zazdrosny. Rzeczy nie do pogodzenia.

Twoja definicja miłości jest dla kobiet.

Zgadzam się. Słuszna uwaga. Jestem w stanie wyobrazić sobie jak bym się czuł po kilku tygodniach życia z inna kobieta, widujac dzieci raz na tydzien czy dwa. Tej pustki kochanka nie zrekompensuje. Ciężko byłoby znieść widok jej dziecka codziennie, ciężko byłoby zaangażować się w jego wychowanie... Wręcz niemożliwe.

Czasem myślę, że romans to jak nałóg. Nałóg można skończyć, ale cały czas jest się zagrożony. Dlatego alkoholik jest już do końca życia alkoholikiem, nawet jak przestał pić. Musi się pilnować.

eska12 napisał/a:

alsoski001 napisał/a:

Już nawet mysle, czy nie lepiej jest dać jej poczucie tego, ze inicjatywa jest po jej stronie, aby to ona mogła powiedzieć ze odeszła a nie odwrotnie....

Ależ oczywiście. Najlepiej, aby decyzję podjęła druga osoba, a Ty umyjesz rączki i też poczujesz się lepiej. Jakoś tak mniejsze poczucie winy, no nie? Naprawdę Alsoski? Weź w końcu odpowiedzialność za swoje życie. To Ty od niej odchodzisz, Ty zdecydowałeś o powrocie do żony i do Ciebie należy zakończenie tego jak trzeba. Sprzątnij po sobie bałagan jak dorosły człowiek.

Nie o to chodzi. Decyzje podejmuje ja, ale porzucona kobieta czyje się chyba gorzej niż ta, która może powiedzieć, ze to ona odeszła.

Hrefi napisał/a:

Czasem myślę, że romans to jak nałóg. Nałóg można skończyć, ale cały czas jest się zagrożony. Dlatego alkoholik jest już do końca życia alkoholikiem, nawet jak przestał pić. Musi się pilnować.

Coś w tym jest. Wydaje mi się jednak, że recydywiści unikają (już) emocjonalnego zaangażowania. Wolą przygodny seks albo prostytutki.
Choć dla osoby patrzącej z boku, a najbardziej zdradzanej, wydaje się to takie jakieś "brudne", "fuj", dla nich to forma higieny osobistej, dbania o swoje potrzeby.
Dla takich osób jak Ty czy Alsoski jest jeszcze odwrót, choć większe szanse ma Alsoski, pomimo, że Twoja sytuacja jest wydawałoby się łatwiejsza. Bo Ty choć możesz sobie gdybać, tak naprawdę nie masz wyboru, bo kochanka Ci go nie daje. Więc nawet jakbyś chciał nie możesz z nią być. Kolejnym problemem u Ciebie jest to, że Ty żony nie kochasz i nie szanujesz. Zostaje Ci tylko tłumaczenie, że zostajesz da dziecka.
Alsoski może odejść do kochanki, ale sam zdecydował, że nie chce, że woli ratować małżeństwo. U niego w powrocie pojawia się żona, nie tylko dzieci. Dlatego ma szansę odbudować relacje w rodzinie, o ile nie ulegnie pokusie.

alsoski001 napisał/a:

eska12 napisał/a:

Ależ oczywiście. Najlepiej, aby decyzję podjęła druga osoba, a Ty umyjesz rączki i też poczujesz się lepiej. Jakoś tak mniejsze poczucie winy, no nie? Naprawdę Alsoski? Weź w końcu odpowiedzialność za swoje życie. To Ty od niej odchodzisz, Ty zdecydowałeś o powrocie do żony i do Ciebie należy zakończenie tego jak trzeba. Sprzątnij po sobie bałagan jak dorosły człowiek.

Nie o to chodzi. Decyzje podejmuje ja, ale porzucona kobieta czyje się chyba gorzej niż ta, która może powiedzieć, ze to ona odeszła.

Tu nie chodzi o decyzję jako taką ja czy on/ona. Tylko o konsekwencje. Pisałeś, że ona wiele razy chciała skończyć romans, ale Ty wracałeś. Ona ulegała. Tym razem również ona chciała skończyć, tylko Ty przytaknąłeś. Oboje wykazywaliście się słabą silną wolą. Dlatego jakbyś chciał to zrobić, by to ona zdecydowała, czy była konsekwentna? Skoro wiesz, że nie jest... chcesz ją sprawdzać jeszcze kilka msc, lat aż sama dojdzie do tego etapu? Bez sensu kompletnie.

_v_ napisał/a:

Lady Loka napisał/a:

Szary- ale ja to wiem. Tylko niech nikt nie gada głupot, że to jest dla dziecka najlepsze.

Hrefi - nie chcesz, żeby Twoje dziecko wychowywał obcy facet, ale obca kobieta może, bo przecież to Twoja kochanka
F*ck logic.
Ty już straciłeś możliwość bycia dobrym ojcem. Bo jak Twoje dziecko dowie się co robisz teraz, to nieodwracalnie stracisz w jego oczach cały autorytet, który masz teraz.
Poza tym znam związki, gdzie po rozwodzie dziecko zostało z ojcem. Więc nie jojcz i nie uzasadniaj tym ciągłego ranienia swojej żony.
Jesteś najgorszym typem faceta jaki istnieje.
Już nadwe przemocowiec jest lepszy od Ciebie. Bo przynajmniej kobieta wie co się dzieje.

poprawka: między zdradzaczem a tchórzem jest jeszcze hipokryta

Oczywiscie - przemocowiec i alkoholik znacznie lepsi ...:)

Hrefi napisał/a:

Czasem myślę, że romans to jak nałóg. Nałóg można skończyć, ale cały czas jest się zagrożony. Dlatego alkoholik jest już do końca życia alkoholikiem, nawet jak przestał pić. Musi się pilnować.

Coś w tym jest. Wydaje mi się jednak, że recydywiści unikają (już) emocjonalnego zaangażowania. Wolą przygodny seks albo prostytutki.
Choć dla osoby patrzącej z boku, a najbardziej zdradzanej, wydaje się to takie jakieś "brudne", "fuj", dla nich to forma higieny osobistej, dbania o swoje potrzeby.
Dla takich osób jak Ty czy Alsoski jest jeszcze odwrót, choć większe szanse ma Alsoski, pomimo, że Twoja sytuacja jest wydawałoby się łatwiejsza. Bo Ty choć możesz sobie gdybać, tak naprawdę nie masz wyboru, bo kochanka Ci go nie daje. Więc nawet jakbyś chciał nie możesz z nią być. Kolejnym problemem u Ciebie jest to, że Ty żony nie kochasz i nie szanujesz. Zostaje Ci tylko tłumaczenie, że zostajesz da dziecka.
Alsoski może odejść do kochanki, ale sam zdecydował, że nie chce, że woli ratować małżeństwo. U niego w powrocie pojawia się żona, nie tylko dzieci. Dlatego ma szansę odbudować relacje w rodzinie, o ile nie ulegnie pokusie.

alsoski001 napisał/a:

eska12 napisał/a:

Ależ oczywiście. Najlepiej, aby decyzję podjęła druga osoba, a Ty umyjesz rączki i też poczujesz się lepiej. Jakoś tak mniejsze poczucie winy, no nie? Naprawdę Alsoski? Weź w końcu odpowiedzialność za swoje życie. To Ty od niej odchodzisz, Ty zdecydowałeś o powrocie do żony i do Ciebie należy zakończenie tego jak trzeba. Sprzątnij po sobie bałagan jak dorosły człowiek.

Nie o to chodzi. Decyzje podejmuje ja, ale porzucona kobieta czyje się chyba gorzej niż ta, która może powiedzieć, ze to ona odeszła.

Tu nie chodzi o decyzję jako taką ja czy on/ona. Tylko o konsekwencje. Pisałeś, że ona wiele razy chciała skończyć romans, ale Ty wracałeś. Ona ulegała. Tym razem również ona chciała skończyć, tylko Ty przytaknąłeś. Oboje wykazywaliście się słabą silną wolą. Dlatego jakbyś chciał to zrobić, by to ona zdecydowała, czy była konsekwentna? Skoro wiesz, że nie jest... chcesz ją sprawdzać jeszcze kilka msc, lat aż sama dojdzie do tego etapu? Bez sensu kompletnie.

alsoski001 napisał/a:

_v_ napisał/a:

poprawka: między zdradzaczem a tchórzem jest jeszcze hipokryta

Oczywiscie - przemocowiec i alkoholik znacznie lepsi ...:)

lepsi, bo z reguły to co robią, robią wprost, a nie po kryjomu

_v_ napisał/a:

alsoski001 napisał/a:

Oczywiscie - przemocowiec i alkoholik znacznie lepsi ...:)

lepsi, bo z reguły to co robią, robią wprost, a nie po kryjomu

Serio lepsi? I co komu po odwadze i szczerości, jeśli przyniesie ona więcej nieszczęść? Niestety jeśli odpowiada się nie tylko za siebie, to trzeba brać dobro tych zaleznych od nas również pod uwagę.

Z punktu widzenia dziecka chyba wolałbym żeby mój ojciec zdradzał matkę, niż gdyby miał się codziennie upijać, lac żonę i dzieci, itd.
A czy żona żyjąca codziennie w strachu ze przyjdzie On i da jej w twarz, albo upije do nieprzytomności również wolałaby to niż zdradę? Trochę jak wybór między ospa i cholera.

No właśnie można wygrać w takiej sytuacji kilka lat z dzieciństwa, ale przegrać dorosłą relację. Takie mogą być koszty tej hipokryzji.

horses napisał/a:

_v_ napisał/a:

lepsi, bo z reguły to co robią, robią wprost, a nie po kryjomu

Serio lepsi? I co komu po odwadze i szczerości, jeśli przyniesie ona więcej nieszczęść? Niestety jeśli odpowiada się nie tylko za siebie, to trzeba brać dobro tych zaleznych od nas również pod uwagę.

Co za bzdura. A tu druga:

Z punktu widzenia dziecka chyba wolałbym żeby mój ojciec zdradzał matkę, niż gdyby miał się codziennie upijać, lac żonę i dzieci, itd.
A czy żona żyjąca codziennie w strachu ze przyjdzie On i da jej w twarz, albo upije do nieprzytomności również wolałaby to niż zdradę? Trochę jak wybór między ospa i cholera.

KOBIETA ma prawo wybrać czy chce być z facetem, który ją notorycznie zdradza. Nawet jeżeli ją to boli na początku.
KOBIETA ma prawo być kochaną. A skoro nie kocha jej jej mąż, to ma prawo do tego, żeby się rozwieść i znaleźć kogoś, kto ją pokocha.

Wszyscy zakładacie, że one biedne dowiedzą się o zdradzie i będą cierpieć przy boku partnera, biedne one.
A nikt nie zakłada tego, że taka kobieta kopnęłaby zdradzacza w tyłek i oskubała go przy rozwodzie. No może zakładacie i dlatego nie mówicie.

Cały czas powtarzam jedno - Wy wybraliście sobie nową osobę, którą pokochaliście i weszliście w romans.
Dlaczego w takim razie Wasza żona nie ma prawa do tego, żeby ktoś ją pokochał?

Ja już bym wolała, jakby mąż mnie bił niż jakby mnie potajemnie zdradzał.
Bo to nie chodzi o to, że ona się boi, bo on przyjdzie i ją zleje. Chodzi o to, że ona ma realne powody do tego, żeby odejść i ludzie jej w tym pomogą. I ona o tym WIE. WIE, więc może podjąć decyzję.
Wasze żony NIE WIEDZĄ, więc nie mogą podjąć decyzji.

Naprawdę nie rozumiecie, jak wielką krzywdę im robicie pod płaszczykiem bzdurnej ochrony? Przecież one i tak prędzej czy później się o tym dowiedzą.

Horses - nie wiem z jakiej planety spadłeś, ale jak ktoś ma jaja, żeby zdradzać, to powinien mieć jaja, żeby ponieść tego konsekwencje. A one są takie, że żona może wykopać i się rozwieść.
Nie wycierajmy się tutaj dobrem dziecka, bo dla dziecka milion razy gorsze jest bycie w rodzinie, gdzie tata mamy nie kocha.
Co już zresztą mówiłam wcześniej, podając przykład bliskich mi osób, gdzie dzieciaki o ojcu mówią "ten mężczyzna", bo dowiedziały się o tym, że ojciec latami zdradzał matkę.
Co innego rozstać się i znaleźć nowego partnera, a co innego potajemnie robić świństwa.

Lady Loka napisał/a:

horses napisał/a:

Serio lepsi? I co komu po odwadze i szczerości, jeśli przyniesie ona więcej nieszczęść? Niestety jeśli odpowiada się nie tylko za siebie, to trzeba brać dobro tych zaleznych od nas również pod uwagę.

Co za bzdura. A tu druga:

Z punktu widzenia dziecka chyba wolałbym żeby mój ojciec zdradzał matkę, niż gdyby miał się codziennie upijać, lac żonę i dzieci, itd.
A czy żona żyjąca codziennie w strachu ze przyjdzie On i da jej w twarz, albo upije do nieprzytomności również wolałaby to niż zdradę? Trochę jak wybór między ospa i cholera.

KOBIETA ma prawo wybrać czy chce być z facetem, który ją notorycznie zdradza. Nawet jeżeli ją to boli na początku.
KOBIETA ma prawo być kochaną. A skoro nie kocha jej jej mąż, to ma prawo do tego, żeby się rozwieść i znaleźć kogoś, kto ją pokocha.

Wszyscy zakładacie, że one biedne dowiedzą się o zdradzie i będą cierpieć przy boku partnera, biedne one.
A nikt nie zakłada tego, że taka kobieta kopnęłaby zdradzacza w tyłek i oskubała go przy rozwodzie. No może zakładacie i dlatego nie mówicie.

Cały czas powtarzam jedno - Wy wybraliście sobie nową osobę, którą pokochaliście i weszliście w romans.
Dlaczego w takim razie Wasza żona nie ma prawa do tego, żeby ktoś ją pokochał?

Ja już bym wolała, jakby mąż mnie bił niż jakby mnie potajemnie zdradzał.
Bo to nie chodzi o to, że ona się boi, bo on przyjdzie i ją zleje. Chodzi o to, że ona ma realne powody do tego, żeby odejść i ludzie jej w tym pomogą. I ona o tym WIE. WIE, więc może podjąć decyzję.
Wasze żony NIE WIEDZĄ, więc nie mogą podjąć decyzji.

Naprawdę nie rozumiecie, jak wielką krzywdę im robicie pod płaszczykiem bzdurnej ochrony? Przecież one i tak prędzej czy później się o tym dowiedzą.

Horses - nie wiem z jakiej planety spadłeś, ale jak ktoś ma jaja, żeby zdradzać, to powinien mieć jaja, żeby ponieść tego konsekwencje. A one są takie, że żona może wykopać i się rozwieść.
Nie wycierajmy się tutaj dobrem dziecka, bo dla dziecka milion razy gorsze jest bycie w rodzinie, gdzie tata mamy nie kocha.
Co już zresztą mówiłam wcześniej, podając przykład bliskich mi osób, gdzie dzieciaki o ojcu mówią "ten mężczyzna", bo dowiedziały się o tym, że ojciec latami zdradzał matkę.
Co innego rozstać się i znaleźć nowego partnera, a co innego potajemnie robić świństwa.

Też nie wiem z jakiej   Uwazam, że jeśli ktos jest odpowiedzialny za innych, to niekoniecznie odwaga ma byc głównym motorem jego działań.
To wszystko zależy od sytuacji. Ty mówisz o facecie, który ciągle zdradza. O ludziach, którzy żyją w małżeństwie bez miłości. Nie zawsze to tak wygląda.
Czasem romans jest błędem, którego się nie chce powtarzać. Wtedy uważam, że nie ma co innych karać za swoje czyny, tylko samemu zmierzyć się z tą sytuacją.
Ps zobacz, nawet tutaj, są dwie rózne sytuacje. Jedna żona wie, że mąż nie kocha i nie chce nic z tym robić. Druga żona nie wie, mocno kocha, a mąż stara się zakończyć relację z kochanką. Moim zdaniem nie ma jednej odpowiedzi, jak należy robić.