Gdyby okazalo sie ze wychowywales nie swoje dziecko.Pytanie do Panow. - Netkobiety.pl

Prawo w wielu kwestiach jest beznadziejne, dlatego niestety trzeba czasami podejmować niekorzystne dla siebie decyzje zeby potem dziecku ułatwić życie. Przykładowo, mój kuzyn już lata temu związał się z dziewczyną, która miała dziecko. Ojciec dziecka był totalnie niepoważnym facetem i owa dziewczyna postanowiła, że nie chce, żeby miał jakikolwiek kontakt z dzieckiem, zresztą on też się wielce do tego nie rwał. Całe szczęście miała wsparcie rodziców, którzy powiedzieli, że wspomoga ją finansowo i zajmą się dzieckiem, jak ona będzie się uczyć, czy pracować- w miarę swoich możliwości oczywiście. Wszystko po to, by facet nie rościł sobie żadnych praw do dziecka, a w przyszłości także takich, jak np opłacanie dps dla ojca biologicznego, oczywiście siłą rzeczy nie mogła ubiegać się o alimenty na dziecko od biologicznego ojca.

Finalnie jak dziecko miało 2 lata, poznała mojego kuzyna, pobrali się, a mój kuzyn przysposobił dziecko i jest oficjalnie wg prawa jego ojcem.

Bo prawo działa bardziej na zasadach ogólnych i nie dopasowuje się do indywidualnych przypadków, dlatego wiele osób czuje się pokrzywdzonych, kiedy zapadają wyroki.
Sama osobiście przejechałam się dwukrotnie na tym i teraz zabezpieczam się czytając na bieżąco w przepisy prawne, zanim podejmę jakieś działanie, żeby nie obudzić się z ręką w nocniku.
Inna sprawa, że sąd generalnie podejmuje raczej decyzje mając na względzie dobro dziecka, które jest ponad dobrem osób dorosłych, co raczej jest logiczne, bo dziecko jest bezbronne m.in. nie posiadając zdolności do czynności prawnych, nie mogąc samodzielnie się utrzymywać itd.

Patrząc z boku i bez emocji na podobną sytuację, odpowiedź wydaje się oczywista; rodzicami są Ci, którzy kochali i wychowali, ale nawet w tym wątku jedna z wypowiadzających sie osób przyznała, że gdyby po latach dowiedziała się, że nie jest biologicznym dzieckiem swoich rodziców, nie wybaczyłaby. Domyślam się, że nie wybaczyłaby braku szczerości, więc jak widać różnie to bywa i to w obydwie strony, dorosłego, oszukanego dziecka także.
Nawet, jesli dziecko od małego jest informowane, że nie jest biologicznym dzieckiem swoich rodziców, to zawsze przychodzi taki moment, że zaczyna zastanawiać sie dlaczego zostało odrzucone przez biolobicznych rodziców, lub jednego z nich. Zdarza się nierzadko, że jednak te więzi, mimo miłości i ogromnego wkładu w wychowanie adopcyjnego dziecka, nie są takie, jak być powinny, ta świadomość, chęć odnalezienia biologicznych rodziców, żal, który w jakimś momencie pojawia się, burzy spokój i dobre relacje.
Oczywiście w rodzinach bilogocznych także często  daleko jest do ideału, jednak rodzice adopcyjni, często (wiadomo, że nie zawsze), odczuwają gorycz i zawód.
To taki mały off top, bo temat dotyczy oszustwa kobiety, wobec mężczyzny w bardzo ważnej, życiowej sprawie.
Dobro dziecka, to jedno, ale świadome wrabianie w ojcostwo człowieka, któremu na samym początku odbiera się możliwość wyboru, którego w podstępny sposób angażuje się w inwestowanie swoich emocji, uczuć i środków finansowych w wychowanie nie swojego dziecka, jest skrajną podłością.

Znam ciekawszą historię - mąż się nie przyznaje do dziecka, matka wskazuje prawdziwego ojca, który dziecko uznaje. Cała trójka składa zgodne oświadczenie. Tam była czysta sprawa i nikt do nikogo nie miał pretensji, bo w trakcie małżeństwa zmienił się partner kobiety, a rozwodu jeszcze nie było.

USC uparcie przypisywał dziecko mężowi kobiety, a oni walczyli, żeby dziecko miało czystą kartę bez sądowej zmiany w akcie urodzenia czy jak to się nazywa.

Niestety, nie wiem jak cała sprawa się zakończyła...

Niestety w Polsce mężczyzna przegrywa na każdej płaszczyźnie dotyczącej kwestii ojcostwa.
1. uznanie dziecka w małżeństwie- "Domniemanie ojcostwa dziecka pochodzącego z małżeństwa zachodzi wtedy, gdy

*dziecko urodziło się w czasie trwania małżeństwa albo przed upływem 300 dni od jego ustania lub unieważnienia – domniemywa się, że dziecko pochodzi od męża matki (nie stosuje się, jeżeli dziecko urodziło się po upływie trzystu dni od orzeczenia separacji);
*dziecko urodziło się przed upływem 300 dni od ustania lub unieważnienia małżeństwa, lecz po zawarciu przez matkę drugiego małżeństwa – domniemywa się, że ojcem jest drugi mąż matki (™od 1. listopada 2015 r. – domniemanie ojcostwa nie będzie dotyczyło przypadku, gdy dziecko urodziło się w następstwie procedury medycznie wspomaganej prokreacji, na którą wyraził zgodę pierwszy mąż matki)" ***

2. Rejestracja dziecka w USC- jeżeli dziecko nie jest dzieckiem nieślubnym, ojciec sam może iść zarejestrować dziecko, nie musi być przy tym matki, tak samo w drugą stronę matka sama może iść, bez ojca dziecko, gdyż tak, jak w punkcie 1 napisano- obligatem wg prawa jest to, że dziecko jest dzieckiem męża matki.
ale...
gdy dziecko jest nieślubne matka musi iść z ojcem dziecka do USC i teraz najlepsze: facet nie ma nic do gadania w przypadku, gdy matka, chce go pozbawić praw,inaczej podać ojca nn. Dziecko jest rejestrowane z ojcem nn (tzn fałszywe/ prawdziwe imię ojca+ plus nazwisko matki (skrócony akt urodzenia)+ (w akcie urodzenia) dopisek, że  dane ojca fałszywe. I dopiero potem mężczyzna, który chce aby dziecko było prawnie jego, na drodze sądowej musi dochodzić swoich praw.

3. Jak wygląda podział opieki rodzicielskiej po rozwodzie i to w jaki sposób są traktowani ojcowie, chyba nie muszę pisać. W swojej pracy spotkałam się tylko z jednym przypadkiem, gdzie dzieci zostały z ojcem, a to tylko dlatego, ze matka była chora psychicznie i sama wymagała opieki.

*** cytat pochodzi z bloga "bez prawa ani rusz" adwokat Pani Agnieszki Swaczyny

Myślę, że sytuacja o której tutaj rozprawiamy, wszystkie jej konsekwencje, gorycz rozczarowania i co tu dużo mówić - dramat,  możnaby porównać do zamiany dziecka po porodzie i odkrycie tego faktu po latach. Tak, to dramat dla obydwojga rodziców i dzieci, ale skupmy się na matce. Myślę, że targają nią podobne uczucia do tych, jakie towarzyszą oszukanemu ojcu, który po latach odkrywa prawdę. Oczywiście, dziecko zostaje w rodzinie, co nie zmienia faktu, że jednak życie takiej rodziny wywraca się do góry nogami, nie ma opcji, żeby było inaczej, tyle, że w przypadku oszukanego faceta dochodzi jeszcze świadomość podłego oszustwa ze strony bliskiej osoby.

@Nirvanka87, żeby naprawić te patologie trzeba wprowadzić parytety w sądach rodzinnych, bo tam (prawie?) same kobiety rządzą

czy Ty serio nie rozumiesz o co chodzi? Nie chodzi o prawa i obowiązki, ile razy trzeba to powtarzać???  Nie masz obowiazku byc z dzieckiem i masz prawo odejść. My tu poruszamy temat relacji i więzi emocjonalnych a nie paragrafów co można a co nie mozna.
Czy jest w Twoim życiu ktoś, kogo szczerze kochasz, matka, ojciec, brat, siostra....? To teraz wyobraź sobie, ze dowiadujesz się, ze Twój brat tak naprawdę nie jest Twoim bratem bo został adoptowany. Albo Twój ukochany ojciec nie jest Twoim ojcem, bo ten który Cie spłodził miał Cie głęboko w dupie i poszedł sobie w piz...u.  I co w tej sytuacji? Czy ta informacja nagle zmienia Twoja percepcję? Przestajesz patrzeć na brata czy ojca jak na rodzinę, bliskie osoby, ktore kochasz, z którymi łączy Cie tak wiele?  Przestajesz darzyć ojca uczuciem, staje Ci się obcy, odwracasz się na pięcie mówiąc -  nie mam obowiązku być z toba ani cie kochać?
No przecież wiadomo, ze nie. Bo skoro kochales go do tej pory to nie przestaniesz nagle tylko dlatego, ze on Cie nie spłodził. Analogicznie jest z dzieckiem. Jeśli wychowywales go x lat i kochales to jak moglbys tak po prostu przestać?  O tym piszemy. Czy juz rozumiesz?
Chcesz poznawać prawdę to od razu rob testy jak się dziecko urodzi, żeby potem nie zachowywać się jak ostatni skur....syn i porzucać dziecko, które przywiazales do siebie, pozwoliles, żeby Cie pokochalo i zaufalo.
Mam dwoje dzieci i gdyby się okazało, ze zostały kiedyś podmienione w szpitalu to nic by to nie zmieniło w mojej relacji. Dla mnie nadal to byłyby MOJE ukochane dzieci, za które oddalabym wszystko. Bo niestety to tak nie działa, jak Ci sie naiwnie wydaje, ze uczucia rodzicielskie mozna wylaczyc ot tak, czy zmienic je jak kanal w telewizorze, że dzisiaj kochasz i oddalbys zycie a jutro  zostawił, jak psa, bo nie Twoje.. Do tego zdolni są ludzie bez serca, ktorym tylko sie wydaje, ze kochają a tak naprawde nie potrafia kochac.
Takze masz prawo odejsc i porzucić po latach, nawet dziecko, ktore splodziles.  Tylko, ze to właśnie świadczy o Tobie jak najgorzej.

Jestem ciekawa czegoś zupełnie innego.
Wyobraźmy sobie sytuację. Dziecko zostało wychowane przez ojca, który nie jest jego biologicznym ojcem. Dziecko jest już dorosłe, pracuje.
Biologiczny ojciec i ten, który wychował znaleźli się w niedostatku. Biologiczny ojciec nie interesował się dzieckiem przez lata.
Na którego z nich dziecko ma łożyć alimenty? Na obu? Bo to też skomplikowana sprawa.
BTW. Wolałabym zdecydowanie płacić (pomagać) temu, który mnie wychowywał, niż temu, który miał mnie przez X lat gdzieś.

To jak?
Jestescie za wprowadzeniem OBOWIAZKOWEGO badania DNA?

Nie, bo nie mam ochoty pokrywać kosztów tego badania innym. Natomiast jestem za wprowadzeniem możliwości badania, bez zgody kobiety. I zmian w prawie, o których tutaj wspominałem.

Jestem w takiej samej sytuacji. Z taką poprawką, że ojca widziałam ostatnio w wieku 5 lat i pojawił się po 25 latach, a raczej jakiś tam przedstawiciel/pracownik społeczny, czy ktoś tam podobny. Dawca DNA wyczytał, że mu się należą alimenty ode mnie, bo siedzi na rencie, a pieniądze by się przydały dodatkowe, co by sobie mógł podnieść trochę życiową stopę. Też zamierzam złożyć sprawę sądową.

Pogrzebałam trochę w internecie odnośnie moich praw i zobowiązań jako dziecka wobec dawcy DNA.
Wiecie co jest najbardziej przykre: że gdyby kobieta odwaliła taki numer, że miałaby dzieci z innych związków, po czym uznała, że w sumie ma to gdzieś i idzie w siną dal, porzucając dzieci, to taką kobietę spora część społeczeństwa osądziłaby od czci i wiary. Mężczyznom bardziej się wybacza.
Ojciec, który porzuca dziecko i się nim nie interesuje - w miarę OK, kobieta - wyrodna matka.

Żeby była jasność: nie jestem jakąś wojującą feministką, tylko uważam, że jeżeli jakiś czyn uznajemy za społecznie niewłaściwy to patrzymy przez pryzmat czynu, a nie płci, która popełniła ten czyn.

Dla mnie tak samo naganne jest zachowanie kobiety, która zataiła przed mężem, kto jest prawdziwym ojcem dziecka, jak mężczyzna, który ma dzieci z inną kobietą i ukrywa to przed swoją żoną.

Mój mąż też tak na początku mówił, ale potem uznał, że w moim przypadku to nie byłoby konieczne. Chodzi o mój charakter i podejście do mężczyzn, które zawdzięczam głównie dawcy DNA. Natomiast sama jestem za tym, żeby test DNA był robiony przed opuszczeniem matki i dziecka ze szpitala. Test DNA na ojcostwo i macierzyństwo, dzięki temu nie było też różnych afer z podmianami dziecka, a raczej jeszcze bardziej by to zminimalizowano.

I tak wiele kosztów pokrywasz, a raczej Twoje podatki, które idą też na innych obywateli, nie tylko na Ciebie. Czemu kobieta ma nie wiedzieć, że mężczyzna robi sobie za jej plecami takie badania? Ja bym się czuła głęboko urażona, gdyby mój mąż zrobił takie badanie w tajemnicy przede mną. Gdyby chciał i mi powiedział nie miałabym nic przeciwko, bo jestem za takimi badaniami, aby były wykonywane rutynowo (obowiązkowo), tak jak pobieranie krwi. W sumie mogłaby być za takie badanie pobierana opłata np. 10-20 zł. To nie jest suma, która jakoś bardzo obciąża innych rodziców.

Dla mnie to trochę obrzydliwe takie robienie badań za plecami. Albo się komuś ufa, albo nie, więc czemu mężczyzna nie ma odwagi kobiecie powiedzieć: chcę zrobić badania DNA, aby mieć 100% pewności, że dziecko jest moje. A jak się jednak dowie? Wiecie jaki często wtedy byłby cios dla kobiety?
Ciekawe, czy mężczyźni byliby zadowoleni, gdyby kobiety po cichu za ich plecami robiły im testy na płodność
Znaczy moje stanowisko jest takie: badanie DNA powinno być obowiązkowe, jak pobieranie krwi, bo nie jestem zwolenniczką ani oszustw, ani robienia czegoś w tajemnicy przed osobą, z którą dzieli się swój los.

To ja mam w takim razie pytanie.
Jak rozumiem w sytuacji małżeństwa dziecko automatycznie przepisywane jest mężowi a co w przypadku jak para nie ma ślubu?
Sąd zasądza alimenty i wierzy na słowo kobiety że ten dany facet to ojciec dziecka?

Jeśli tak to aż brak słów na ten chory kraj.

I jak sprawa trafi do sądu to wówczas najprawdopodobniej sąd zadecyduje o teście na ojcostwo?
W takim razie branie ślubu to bardzo duże ryzyko dla faceta i dziwię się tym którzy na ten ślub się decydują.

Dane statystyczne i wszelkiej maści badania socjologiczno - społeczne, itd, pokazują, że CZĘŚCIEJ to mężowe zdradzają swoje żony, a partnerzy partnerki, CZĘŚCIEJ to mężczyźni porzucają rodziny, żonę, dziecko i odchodzą do innej.
Wystarczy sprawdzić statystyki związane z alimentami: zdecydowanie CZĘŚCIEJ to mężczyźni uchylają się od łożenia na rzecz dziecka, niż kobiety, ale pewnie zaraz usłyszę, że to cała rzesza biednych ojców wrobieni w nie swoje dziecko. Zdecydowanie częściej mężczyźni stosują przemoc wobec kobiet (zarówno psychiczną, jak i fizyczną). Mężczyźni przegrywają i to mocno z kobietami w statystykach rodzinnych.

Małżeństwo to ryzyko dla obu stron, a nie tylko dla mężczyzny. A co jak facet weźmie olbrzymi kredyt w banku, kopnie w kalendarz, a żona zostanie z dziećmi i długami po nim? W rodzinie męża był taki przypadek i bardzo skomplikowana sprawa spadkowa pełna nerwów, wdowa jechała na lekach przeciwdepresyjnych: raz śmierć męża, dwa jego długi. Nie jego wina, że zachorował i umarł, ale wszystko w życiu może się zdarzyć. Może się zdarzyć tak, że to facet będzie miał nieślubne dziecko, nie będzie w stanie łożyć na dziecko i to jego żona chyba idzie w następnej kolejności do płacenia alimentów (chyba, tu nie jestem w 100% pewna).

A ludzie decydują się na ślub, bo w wielu sprawach "papierek" dużo spraw ułatwia. Poza tym w grę wchodzą uczucia, chęć bycia formalnie uważanym za małżeństwo, itd.

Wydaje mi się, że ludzie nie biorą zwykle ślubu po miesiącu znajomości, a raczej po okresie, w którym poznają już swoje charaktery, a pewne sygnały zachowań są już wcześniej: przykładowo skłonności do używek, skłonności do kłamstwa, mataczenia, itd., sęk w tym, że my często tych sygnałów nie widzimy, albo je ignorujemy tłumacząc je sobie na 1000 sposobów. A jakieś tam skrajne przypadki będą zawsze, podobnie jak hardcorowe.

Wiesz co, ogólnie mężczyźni mają gorzej w sądzie rodzinnym, niż kobiety. Trudniej im uzyskać opiekę nad dzieckiem. Zwykle jest tak, że w czasie rozwodu dziecko w większości przypadków jest przyznawane matce, a czasami matki wcale nie są dobrym wyborem. Starsze dziecko ma łatwiej, bo może samo się wypowiedzieć, ale przy malutkim, to walka ojca o prawo opieki na dzieckiem to często prawdziwa batalia.
W aspekcie sądownictwa kobiecie jest zdecydowanie łatwiej (chociaż czasem niesłusznie) i to się właśnie powinno zmienić. Oboje rodziców powinno być przed sąd traktowane na równi.

Cyrk to się u mnie zacznie. Najgorzej, że w takich rozprawach jest często pranie brudów. Próbuję uzyskać od lekarza zaświadczenie, że ojciec w znacznej części przyczynił się do mojego stanu zdrowia, że przez jego postępowanie nabawiłam się fobii związanych z kontaktami z mężczyznami.
Teraz i tak to jest niebo, a piekło. W sumie to teraz bardziej wolę pracować z mężczyznami, niż z kobietami. Moim zdaniem są konkretniejsi i nie rozmieniają się na drobne w wielu sprawach. Ale był okres w moim życiu, że kolegowałam się tylko z dziewczynami, bo chłopaków zwyczajnie się bałam, że wywinie mi jakiś numer i mnie skrzywdzi. Początkowo przez 2-3, kiedy ojciec odszedł na widok kolegi uciekałam z płaczem. A to był spory problem, bo przecież chodziłam do szkoły i miałam klasę po równo dziewcząt i chłopców. Mama chodziła ze mną na terapię i jakoś się naprostowało. Mimo pięciu lat to pewne rzeczy pamiętam, te które mi jakoś głęboko zapadły w pamięć, a potem rzutują na dalsze lata. W każdym razie bez walki się nie poddam.

To ma być argument, że mam preferować nakładanie na siebie kolejnych wydatków, z którymi związku nie mam?

Jak przemyślisz temat i zrozumiesz problem mężczyzny w tym zakresie to nie będziesz zadawała tego typu pytań. Pomyśl, po co w prawie potrzebny jest przepis, by kobieta w takim przypadku nie musiała wyrażać zgody? Twoje urażenie nie ma tutaj znaczenie. Skala urażenia, a koszt wychowania nieswojego dziecka. Dla wielu to zrujnowanie planów życiowych, kompletne odwrócenie priorytetów. Przymuszanie do brania odpowiedzialności, za kogoś innego błędne czy niedojrzałe decyzję.
Ty może nie masz problemu, ale wiele osób ma. Tym bardziej, gdy planują oszustwo A patrząc na szacunki statystyczne to 1/10 społeczeństwa męskiego, w niektórych krajach.
10-20 zł za test DNA? Obowiązkowo?

Z jakiego źródła te dane? Jaka metodologia? Czy brano pod uwagę procent, który się do tego przyznaje i skorelowano w wynikami ogólnymi? Jak pozyskano dane? Ankiety, rozwody? Z jakiego powodu były rozstania?
Częściej odchodzą do innej? To stwierdzenie przeczy badaniom na temat powodów zdrady. Gdzie najczęściej przytacza się iż mężczyźni zdradzają głównie dla seksu, a kobiety niekoniecznie. I jak scharakteryzujemy zdradę? Pocałunek, przytulenie, jakaś relacja, siadanie na kolanach kolegi, gdy np. mąż w pracy? Bardziej chodzi mi o zwrócenie uwagi na pewne informację, niż ogólne wnioski.
I na koniec najciekawsze. Z waszego doświadczenia, kto więcej i częściej przekraczał granicę? Kobiety czy mężczyźni, których znaliście?

W jakich statystykach? Są to liczby bezwzględne, procentowe? Na jakiej próbie? Jak wyglądają roszczenia alimentacyjne w stosunku do zarobków alimenciarzy? Jaki procent z tych alimentów nakładany jest alimenciarzy, którzy nie są biologicznymi ojcami? I do czego mają prowadzić te informację?
Co do przemocy fizycznej i psychicznej to z chęcią porozmawiam, bo z parę tysięcy stron na pewno mi się w rękach przewinęło z tą tematyką. Mogę polecić wiele źródeł.

Witajcie.
Gdyby prawo dzialalo tak, jak niektórzy tutaj by chcieli, część z nas nie doczekałaby 21 mają 2018 roku. Czemu? Umarłaby z głodu, chłodu i braku dotyku.  Piszecie, że kobieta to zdzira, a facet jeleń. Pewnie tak, jednak niekiedy dzięki tym właśnie ludziom to dziecko przeżyło. Dziecko powtarzam, nie dorosły, ktory może iść do pracy albo upolować dzika w lesie, żeby przeżyć. Mamy niby cywilizację, ale ręce opadają jak się czyta niektóre wypowiedzi. Wroćmy do czasów prehistorycznych i niech Ci panowie co tak glosno krzycza złapią mamuta, żeby przetrwać. Podejrzewam, że mało by wróciło żywych.
A może prawo powinno być tak skonstruowane, żeby mężczyzna, który nie jest ojcem (biologicznym) dowiaduje się o tym po iluś latach to dopóki nie przyprowadzi ojca biologicznego nie może się ulotnic? Podoba się?

Snake - jeśli się karmi węża, to niestety czasem tak wychodzi.