Gdyby okazalo sie ze wychowywales nie swoje dziecko.Pytanie do Panow. - Netkobiety.pl

nadal nie rozumiem przychodzenia na forum dla kobiet i zadawania pytania mezczyznom

W moim przypadku raczej nigdy by do takiej sytuacji nie doszło którą opisujesz.
Między innymi dlatego iż zrobiłbym od razu testy DNA po narodzeniu dziecka tak aby mieć 100% pewność iż jest moje.

Calkiem normalne pytanie.Zycie
cos sie tak uczepila?
Przeciez sa przypadki ze facet nie wie ze wychowuje  Nie swoje dziecko, i nigdy sie o tym nie dowie.No bo jak sprawdzi?
Kobieta wmowi mu ze jego, a on uwierzy na slowo, a babki tez potrafi niezle kombinowac.I nie jest to fair w tej sytuacji.
Nazwalabym to nawet lekko mowiac oszustwem.
Sadze ze o tym delikatnym temacie rowniez warto porozmawiac.
Chcialabys zeby Twoj brat sadzil ze wychowuje swoje dziecko, a to dziecko jest tak naprawde od innego pana?
Byc babacia i myslec ze to Twoj wnuczek, a prawda inaczej wyglada...

?

Znam przypadek, gdy facet się w końcu zorientował. Młode małżeństwo, dziecko też jeszcze małe. Coś mu się nie składało, zaczął mieć wątpliwości. Zrobił badania, które je potwierdziły. Rozwód bez żadnego przeproś, pełna procedura zaprzeczenia ojcostwa zakończona sukcesem. Czy matka próbowała po tym wszystkim wcisnąć dziecko biologicznemu ojcu, to już nie wiem.

Mam taki przypadek w mojej rodzinie.
Mój  kuzyn-po czterdziestce,jakieś 10 lat temu "zakochał się" w osiemnastolatce.Dziewczyna zaszła w ciążę ( i to chyba jedyne jego dziecko),zamieszkali razem.Chłopak wyjechał do pracy za granicę,tam założył swoją firmę i bywał w domu raz na dwa tygodnie.
W tym czasie pannie miłość przeszła i zaszła w ciążę z kolesiem z sąsiedztwa.Niestety,koleś się ojcostwa przestraszył i zniknął.Więc panna wmówiłam memu kuzynowi,że to jego dziecko.Po raz trzeci zaszła w ciążę z jakimś innym typem,ale on też się nie poczuwał więc wróciła do mego kuzyna,wmawiając mu kolejną bajeczkę.
Mój kuzyn jej wierzy a wszyscy mu mówią by zrobił badanie DNA.Teraz pannie znowu miłość przeszła i wyniosła się do kolejnego kochasia z trójką dzieci a mój kuzyn na wszystki grzecznie płaci alimenty
Nie uwierzyłabym w tę historyjkę gdyby nie fakt,że znam ją z autopsji

Jak już wspomnieli poprzednicy - bardzo niewielkie jest prawdopodobieństwo, że to się nigdy nie wyda. Chyba, że facet jet tak naiwny, że nigdy nic nie wzbudzi jego podejrzenia, nawet jeśli będą ku temu przesłanki. Zwykłe oznaczenie grupy krwi, a już nie daj Boże poważna choroba, przy której trzeba zbadać zgodność antygenów - wtedy wszystko widać jak na dłoni.

Czy lubi sobie cydru golnąć
Co do ojcostwa, ja bym się obraziła, gdyby facet chciał badać nasze dziecko, poczułabym totalny brak zaufania, a ja akurat jestem w 100% szczera wobec partnera. I powiem Wam, ze na początku naszej znajomości, on twierdził, że bedzie badać jakby co, a ja to akceptowałam, bo wtedy jeszcze mało się znaliśmy i rozumiałam, że zaufanie sie buduje. Przeszło mu po jakichś 1,5- 2 latach znajomości. teraz jak zaszłam w ciążę, to się go zapytałam i co będziesz badał ojcostwo, a on: nie,a po co?
Z drugiej strony bym się zgodziła na badanie ojcostwa, gdyby on sie poddał badaniu na wykrywaczu kłamstw (lub jakiemuś innemu miarodajnemu), czy nie ma gdzieś innych dzieci na boku. Kobieta też musi ufać na słowo w takich sytuacjach. Sorry, ale ja nie chciałabym, żeby potem jakas przybłęda po nim mi sie przyplątała, o czym też z nim rozmawiałam. On wie, że jakby mnie zdradził i machnął gdzieś dziecko na boku to będzie miał przegwizdane na całej linii, on mnie zna i wie, jakbym zmieniła jego życie, zresztą tego nie ukrywałam nigdy i mu powiedziałam, jakie kroki bym poczyniła, gdyż mam w nosie inne dzieci, moje sa najważniejsze i jako matka mam prawo walczyć o ich dobro. Jednym słowem najważniejsza jest szczerość w związku

Nie wiem jak można w kontekście chęci bycia w związku lub nie, niszczyć komuś życie?

Gdybym dowiedział się już po wychowaniu. To lepiej żeby tej kobiety w moim pobliżu nie było. Jest to największe skórw... zrobić coś takiego drugiemu
człowiekowi.

Alimentów nie musiał płacić? Mężczyzny zbytnio nie bierze się pod uwagę. Czytałem, że zaprzeczeniem ojcostwa może być problem, nawet po udowodnieniu testami DNA. Oczywiście dla "dobra dziecka". Powinien  jeszcze wnieść pozew o odszkodowanie.

Nikłe szanse po badaniu krwi.

Szacuje się, że mężczyźni wychowują nie swoje dzieci w ok. 10% przypadków w Polsce. To nie dziwie się, że ktoś chce badać. Co najgorsze, prawo w tych przypadkach nie stoi po ich stronie. Nie wiem czy to brak zaufania czy pragmatyzm. Wiąże się to z ogromnymi nakładami finansowymi, zmiany całego życia. Nie dziwne, że coraz więcej osób się na to decyduje. Nie rozumiem odniesień w tym przypadku do wariografu. Już pomijając, że jego skuteczność jest już dawno podważona.

"Mater semper certa est"

no chyba, ze dochodzi do podmienienia dzieci w szpitalu, ostatnio czytałam, ze kobita urodziła chłopca, a do karmienia przynieśli jej dziewczynkę. niestety nie wiem, jak sytuacja się zakończyła, bo kobieta poszła na ustępstwo i nie zgodziła się na publikowanie dalszej historii- pewnie szpital jej jakąś kasę wypłacił.

sorry, rzeczywiście koment był do obecnej sytuacji. Ja rozumiem podejście i chęć badania, ale to zalezy od danego faceta. Wcześniej mało się znaliśmy, więc nie ufał i chciał badać. teraz mnie zna i ufa, więc nie widzi takiej potrzeby i dlatego teraz by mi było przykro, że jednak niby ufa, a nie ufa. nie chodzi tylko o kwestie dziecka, a le ogólnie o zaufanie w związku.

Co do płacenia z własnych pieniędzy alimentów, oczywiście, ze z własnych, ale jest coś takiego jeszcze jak dziedziczenie i tutaj, ja nie mam zamiaru ukrywać, takze przed partnerem, ze będę robić wszystko w sytuacji podbramkowej, żeby moje dzieci ze związku małżeńskiego nie były pokrzywdzone. Oczywiście matka tamtego dziecka, jako matka tez ma prawo robić wszystko, tylko, że ze mną nie ma szans, bo jeżeli była na tyle durna, żeby dać się zapłodnić facetowi, który ma rodzinę, licząc, ze coś ugra, to naprawdę musi być durna.
A  kwestia innych dzieci spoza związku jest istotna tak jak ojcostwo, bo wiążąc się z kimś, oczekujesz,, że na boku nie będzie miał innych zobowiązań (nie mówię o sytuacji, gdy wiążemy się z osobą, która już ma dziecko), a wszystko będzie poświęcał rodzinie, także w kontekście swojego dobrego samopoczucia, czyli także na swoje hobby. Robienie dzieci poza związkiem nie traktuję jako hobby, tylko jako zdradę:P

Dziwi mnie trochę, że nikt tu nic nie napisał o cierpieniu dziecka, które nagle straci ojca - bo ojciec to nie tylko ten, który dziecko spłodził, ale również ten, który je wychował...

Załóżmy, wychowuję dziecko przez x lat. Dowiaduję się, że nie jest moje. Co dalej? Zaprzeczenie ojcostwa i idź dziecko w cholerę, już Cię nie kocham? Tak się nie da. Przynajmniej ja bym nie mogła. To są bardzo silne więzi.

Masz rację. W tym momencie kobieta powinna o tym pomyśleć, zanim spróbuje sztuczek. Prócz dziecka to też cierpienie mężczyzny. Z drugiej, nie wiem czy każdy ma poczucie, przejmowania się każdym dzieckiem na świecie.

Miłość nie jest stałym uczuciem. I może, ale nie musi zniknąć. Cholera wie, jak narastająca frustracja w tym przypadku zadziała.
Można sobie obejrzeć.
tu był nieregulaminowy link

Bardzo mądre spostrzeżenie. Gdybym była ojcem i została postawiona w takiej sytuacji, nie zerwałabym kontaktu z dzieckiem. Dziecko nie jest tu winne. Inna sprawa to matka. Sądzę, że gdyby to było już X lat zdarzeniu (np. dziesięć) to wybaczyłabym zdradę. Stało się, trudno. Ale pytanie czy ona nie wiedziała kto jest ojcem i zakładała, że jest to mąż? Bo jeżeli doskonale wiedziała, kim jest ojciec, ale uznała, że nie wrobię w to inną osobę. Rozwód gwarantowany. To już jest perfidne i cyniczne oszustwo. Tu nie ma co zbierać.

Właśnie. Dorośli żrą się między sobą, a zawsze najbardziej pokrzywdzone jest w tym wszystkim dziecko, które często nie ma żadnego wpływu na postępowanie ojca lub matki. Również rozumiem szok, złość ojca, ale ta złość powinna być skierowana w stronę matki, która raz, że zdradza, dwa, wiedziała, że nie jest ojcem, ale utrzymywała (dla własnej wygody) co innego. Matka to dorosła osoba i powinna ponieść odpowiedzialność, a co tu winne dziecko?

Czyli więź, która wytworzyła się przez lata między dzieckiem a dorosłym nie ma znaczenia?
Miłość dziecka nie liczy się? Można tak po prostu odejść i mieć w dupie?

Szczerze, to nie miałabym dobrej opinii o facecie, który by się w ten sposób zachował.

P.S. Dodaj, że dla Ciebie wychowywanie cudzego dziecka byłoby marnowaniem życia.

O kobiecie się nie wypowiadam, bo klamstwa tego typu w ogóle mi się w głowie nie mieszczą.

Miłość tak samo jak przyjdzie, tak samo może szybko odejść. Nie jest to stałe uczucie. A na więzi wpływają różne rzeczy. Ludzie zrywają kontakty po wielu latach życia razem. Nie wiem czy można czy nie. Za to jest różnica pomiędzy chce, a musi.

Twoja postawa wobec danego mężczyzny nie ma tutaj znaczenia. Temat dotyka ważniejszych rzeczy, niż Twoje czy moje postrzeganie skrzywdzonego mężczyzny. Ostrożnie bym też podchodził do oceny ludzi znajdujących się w takich sytuacjach.

Co masz na myśli, pisząc po latach?

Jeśli wtedy, kiedy dzieci już są pełnoletnie, dorosłe, samodzielne, to pewnie dużo zależałoby od nich. Moja więź z dziećmi nie jest uwarunkowana pokrewieństwem biologicznym, już nie jest. Nawet jeśli nie byłyby z moich genów, to jestem dla nich jedną z dwóch najważniejszych osób w życiu, z wzajemnością.
Gdybym się dowiedział, że nie jestem ojcem biologicznym, prawdopodobnie nie zmieniłoby się to, aczkolwiek nie mogę być tego pewien, bo niby skąd?
W każdym razie nie chciałbym, żeby stosunek moich dzieci do mnie zmienił się, a zapewne byłoby to dla nich trudne.

Co do reakcji względem ich matki, pewnie z trudem powstrzymałbym się przez zrobieniem jej krzywdy, tylko ze względu na dzieci właśnie. Zapewne jednek okazałbym jej najwyższą pogardę.

horror, gdy się czyta. Ale podejrzewam, ze to tylko tam się panom wydaje. Raczej nie mieści mi się w głowie, ze można ot tak po kilku czy kilkunastu latach będąc dobrym ojcem i kochając dziecko, powiedzieć, poczuć, pomyśleć - aha, nie ja cie splodzilem, wiec spier... nie chce juz mieć z toba do czynienia. Trzeba być potworem bez serca a to raczej margines. Tak jak napisała wyżej Cyngli, nie da się ot tak wymazać niczym gumką więzi jaka łączy rodzica z dzieckiem. I nie ten jest ojcem, kto spłodził a kto wychował. Spłodzić to każdy bałwan potrafi. I nie za to dziecko przeciez kocha ojca. I na Boga, nie za to ojciec kocha swoje dziecko, ze ma jego DNA.

To jest tak samo, gdyby kobieta, matka dowiedziała się po x latach, ze jej dziecko to nie jej dziecko,  bo po porodzie  zamienili w szpitalu  przez pomyłkę. I czy z tego powodu przestałaby kochać to dziecko czy traktować jak obce? W życiu. Tak się po prostu nie da. To dziecko byłoby dla niej ważniejsze od biologicznego. Normalni, kochający ludzie tak reagują. Jeśli nie to znaczy, ze nigdy nie kochali swojego dziecka.

no ale dla faceta to byłaby świetna furtka by wyfrunąć, uwolonić się od kobiety i nie płacić na dziecko... bo nie jego, a uczucia??? poczytaj o facetach po rozwodzie - jedni owszem zajmują się dzieckiem, a inni... nawet nie pamiętają by alimenty płacić.

normalny, kochajacy ojciec nigdy nie porzuci swojego dziecka. Swojego, czyli takiego, które wychowywał. Jesli tak, to znaczy, ze nigdy nie kochal.

Zareagowałbym normalnie (wg moich przekonań i uczuć), może nienormalnie wg opinii innych osób. Byłoby to dziecko mojej żony, więc skoro ona jest ze mną, dziecko jest też moje i nie widzę problemu w wychowywaniu. Dziecko zapewne ze swojej strony dałoby mi niemało szczęścia, którego przecież nie wymazałbym dowiadując się po latach, że dawcą nasienia był ktoś inny..
To dobre pytanie pozwalające na zastanowienie, czy kocha się konkretnych ludzi, czy role, jakie pełnią. Kocha się tę konkretną kobietę, z krwi i kości, mającą imię i swoje wewnętrzne życie, czy kocha się kogoś, kto zapewnia mi wszystko to, czym obdarowują się ludzie w związkach. Czy kocha się to konkretne dziecko, jego uśmiech, jego dorastanie, jego relacje z otoczeniem, czy raczej własne przedłużenie materiału genetycznego.

Domniemany ojciec nie musi poczuwać się do kochania, a tym bardziej wychowania nie swojego dziecka. Czy to się podoba czy nie mi, Tobie czy komukolwiek. Nie musi też przejmować się tym, ani żadnym innym dzieckiem na świecie. Możesz oczywiście przysposobić sobie dzieci nawet z Afryki. Cierpiących nie brakuje. Jak już pisałem, nie mam zamiaru oceniać tutaj takiego mężczyzny, wobec takiej tragedii. A chyba usilnie próbujesz mnie przekonać żebym zaczął. Kompletnie nie odnosisz się w tej wypowiedzi do clou tego o czym pisze. I jeszcze raz odsyłam do linku.

Polecam Cyngli przeczytać całość moich wypowiedzi. Nie skupiać się wyłącznie na uczuciach i emocjach. Jak pisałem, może przestać, a nie musi. Po prostu nie oceniam takiej osoby, w takiej sytuacji. A wypowiadam się o czymś innym. O zmuszaniu do chowania, nie swoich dzieci. Często wspólnie z dziw. obok oraz tego, że gdzieś tam jest ojciec. Daleko mi do obarczania innych ludzi, za nie swoje grzechy winami oraz używaniu tutaj (w mojej opinii bezczelnie) ocen moralnych wobec osób znajdujących się w takiej sytuacji.

I like it!

Miłość miłością, a odpowiedzialność za swoje własne czyny to inna para kaloszy. Jeżeli w grę wchodzi też kwestia alimentów, ujmę sprawę w ten sposób:: tu już powinien rozstrzygać sąd w świetle obowiązującego prawa. Nie wiem, jak ma się sytuacja do dziecka, które okazuje się nie być biologicznym dzieckiem ojca. Swojego męża nie zdradzam i zdradzać nie zamierzam, więc raczej poza ewentualną adopcją dziecka, problem ustalenia ojcostwo nie będzie wchodzić w grę.

Natomiast mówię o odpowiedzialności jako takiej - w sensie kontakt z dzieckiem, które się nomem omen wychowywało (hipotetycznie 6-11 lat) i co nagle urywać z nim kontakt tylko, dlatego że nie ma odpowiedniego materiału genetycznego? Zasłaniając się własną tragedią zrzuca z siebie odpowiedzialność za 10 lat opieki na dzieckiem? Bo tak? Co zrobiło to dziecko? Jaką krzywdzę ono wyrządziło?

Przykro mi, ale moim zdaniem jest to jakże wygodne odcięcie się od wszelkich problemów, bez patrzenia to, że przy okazji rani się niewinnego w tym wszystkim małego człowieka w myśl zasady: jestem pokrzywdzony, to mi się należy.

Nie wymagam.

Ok, nie odpowiadaj więc.

Prawo nie jest korzystne dla mężczyzny znajdującego się w tej sytuacji. Jednocześnie wydaje się, że nie jest problemem wskazać właściwego?

To dobrze, że nie zdradzasz i masz możliwość adopcji. Twierdzę, że ludzie uczciwi wobec siebie w tych czasach znaleźli skarb. Jednak nie będę tego rozwijał, bo nie jest to o czym chce rozmawiać w tym temacie.

Tak o tym piszę. Zasłaniając się własną tragedią. Jak to często bywa, również z kwestią dzieci urodzonych po gwałcie, mocno niepełnosprawnych czy wszelkich innych, które od tak zrzec się praw kobieta może. Jeszcze w szpitalu. Nie jestem też pewien czy zawsze sytuacja tego dziecka będzie lepsza, gdy domniemany ojciec zostanie. To raczej kwestia danych jednostek. Na pewno nie powinien być obarczany przymusem, a tak obecnie jest. I w takiej sytuacji powątpiewam, że będzie to na korzyść dziecka. Natomiast kwestia roszczeń alimentacyjnych w ogóle nie powinna być brana pod uwagę wobec tego mężczyzny. Podkreślam tutaj obowiązek, bo wybiórczo moje wypowiedzi będą kolejny raz odczytane.

Na pewno się rani. Tak dziecko i ojca. Ale nie można wymagać odpowiedzialności za nie swoje czyny. To najgorsze co może być w ocenie prawnej czy moralnej. I co z właściwym ojcem i jego prawem do wiedzy? Nie zawsze też trzeba rozpatrywać skrajne przypadki np. wychowania przez 10lat. Może być to rok.

Oczywiście. Ale czytając całość mojej wypowiedzi powyżej, wydaje się, że na to również odpowiadałem.

Odpowiadałem już na to w poście powyżej. Tak co do zostawiania, jak i kwestii zmuszania do łożenia nie na swoje dziecko.

Skupisz się na uczuciach dziecka. Ja biorę pod uwagę tak dziecka, jak i ojca. Jednak w tej ocenie, nie mam zamiaru wymagać wobec osoby skrzywdzonej jakiś heroicznych czynów. I jak pisałem, powinna być to jego indywidualna decyzja.

Jak już pisałem X razy. Nie mam zamiaru oceniać mężczyzny w tym przypadku. Nie mam moralnego prawa. Może kochać, może przestać. Nie wnikam, bo nie ma to większego znaczenia w kontekście mojej wypowiedzi.
A przy okazji dodam, choć nie ma to większego znaczenia i jest jedynie ciekawostką, że u biologicznych rodziców notuje się nieznacznie mniejszy odsetek przemocy wobec dzieci.