Gdyby okazalo sie ze wychowywales nie swoje dziecko.Pytanie do Panow. - Netkobiety.pl

Dlatego, że dziecko nie może odpowiadać za siebie, swoje czyny i w starciu z dorosłymi zawsze przegrywa. Dorośli mają lepiej. Dziecko na własną rękę nie poszuka psychologa, nie zapiszę się na terapię. Dorosły może poszukać pomocy w ułożeniu swoich myśli, emocji. Dziecko jest całkowicie zdane na dobrą lub nie wolę rodzica.

A porównanie z gwałtem, możesz rozwinąć? Bo dla mnie nie ma przełożenia. Te dwie sprawy, to zupełnie inna liga. Gwałt to krzywda wyrządzona przede wszystkim matce. Krzywda na ciele i psychice. Owszem mężczyzna jako życiowy partner też cierpi, ale matka jest w tym ważniejsza. Natomiast w sytuacji premedytacji matki: kochała w miesiącu z 3-4 facetami, ups, jestem w ciąży, no to sobie wybiorę tatusia dla mojego dzidziucia, bo mi tak lepiej i wygodniej.

Dziecko też nie jest rzeczą. A do tego jest bezbronne bo jest dzieckiem, nie dorosłym. Nie decyduje o swoim losie, dlatego jest pod większą ochroną niż dorosły.

Dlatego ja jestem za dobrem dziecka, nie dorosłego.

Jeśli kogoś nie obchodzi krzywda dziecka, to faktycznie, niech idzie w pi...

Dokładnie, niech idzie.

Jest to rozwinięte. Nie chce mi się już, poważnie Chodzi o zrzekanie odpowiedzialności.

Parodia prawna. Pewnie przy niektórych sprawach urzędowych też byłby problem. Odnosząc się do drugiej sytuacji.

Wiesz, gdybyś to Ty była ową puszczalską, która faceta wrobiła w dziecko, to Twoja opinia na jego byłaby najmniej ważna

Gdyby zaś sprawa dot. Twoich znajomych, to facet też na krytykę nie zasługuje, bo to puszczalska mamusia jest tą złą, nie on. Jemu należy się współczucie... Jakby to był mój brat, czy znajomy to jeszcze bym mu próbowała prawnika znaleźć, żeby mógł wykręcić się od płacenia alimentów na cudze dziecko.

To akcje takiej kobiety zasługują na potępienie, a nie akcje faceta, który nie chce już dłużej być łosiem.

Ja podniosłam temat skrzywdzonego dziecka, które jest ofiarą w tej sytuacji.

Dorośli sobie sami dadzą radę. Dziecko potrzebuje wsparcia. Współczucie należy się dziecku i to podwójne. Bo nie dość, że matka oszustka i puszczalska, to jeszcze dotychczasowy tatuś odchodzi.

Napiszę tylko jeszcze jedną rzecz, żeby była jasność...
Oczywiście, że taka kobieta zasługuje na potępienie, jest wstrętną oszustką, zmarnowała życie co najmniej 2 osobom.

Oczywiście, że oszukanemu facetowi należy się współczucie i faktycznie na obce dziecko nie musi łożyć.

Ale co z tym dzieckiem, które nagle traci rodzica?!
Warto rozbijać mu rodzinę? Te dziecko zasługuje na największe współczucie. Nad jego losem trzeba się pochylić i jego dobrem się zająć najpierw. Tak postąpi mądry człowiek, nawet jeśli skrzywdzony.

Na szczęście miłości do dziecka nie da się ot tak pozbyć, jeśli jest prawdziwa.

Mężczyźnie daje 6 miesięcy po urodzeniu dziecka.

Nie wiem do czego się odnosisz?

Widać, nie zdajesz sobie sprawy z tragedii mężczyzny, który po latach dowiaduje się, że łożył pieniądze, poświęcał czas i własne życie dla osoby, która okazała się nie być jego dzieckiem. Co więcej dochodzi jeszcze poczucie zdrady przez partnerkę. Może też być to sytuacja, gdy jacyś ludzie zdecydowali się na sam seks, a z powodu wyłącznie domniemanego ojcostwa, związał się z kobietą. Sytuację mogą być różne.

Powinnaś się wstydzić takie rzeczy pisać, że to żadna tragedia być zdradzonym i jednocześnie dowiedzieć się, że wychowuje się dziecko jakiegoś zapylacza. Każdy kontakt z dzieckiem czy kobietą może wywoływać później szereg stresujących odczuć. Natomiast w momencie dodatkowych uczuć do dziecka, może być kolosalnie złe przeżycie. Związane z jednej niesprawiedliwością, wstydem, bycia oszukanym i zdradzonym, a drugiej uczuciami do dziecka. Wystarczy poczytać, jak ludzie przeżywają zwykłe zdrady. Choćby na forum.

Kompletnie nie wiem do czego się odnosisz? Nigdzie nie poruszałem takiego tematu. Porównywałem jednie i od razu zaznaczę, nie przyrównywam, że dziecko w wyniku gwałtu lub niepełnosprawne zostawione w szpitalu może zostać, nawet jeśli nie będzie cierpieć tu i teraz. Trafi do pogotowia opiekuńczego i dalej rodziny zastępczej, adopcyjnej, bądź domu dziecka. I czy będzie takie szczęśliwe? Tutaj jednak prawo działa całkowicie inaczej.

Nie wiem jak Ty, bo ja rozpatruje właśnie ową tragedię i przymus prawny. I nie czuję się moralnie upoważniony do oceny, działań mężczyzny w takich sytuacjach.

Problem w tym, że prawnie musi łożyć

To raczej nie jest problem ojców, którzy chcą z dzieckiem zostać. Nawet przy wychowaniu nie swojego dziecka. Bez względu na to czy będzie rozwód czy nie oraz tych, którzy na dziecko chcą łożyć, ale jednocześnie pozbawić praw matki i zabrać dziecko.
Tylko tych, którzy zostać jednak nie chcą, a muszą na dziecko łożyć. I raczej w takich przypadkach przymus prawny płacenia alimentów, nie poprawi sytuacji "rodzinnej" tego dziecka. Jednocześnie matka powinna być przymuszona do wskazania mężczyzny, który powinien łożyć na te dziecko w sytuacji, gdy oszukany mężczyzna nie chce.

Ty chyba naprawdę nie czytasz ze zrozumieniem wpisów innych użytkowników. Czy ja gdzieś umniejszyłam krzywdę osoby zdradzonej? Czy powiedziałam, że to nie jest tragedia dla takiego mężczyzny?

Nie. Napisałam tylko, że czym innym sytuacja, w której mężczyzna wychowuje nie swoje dziecko będące wynikiem na przykład gwałtu, a czym innym świadomej intrygi. Bo kobieta, która wskazuje mężczyznę jako ojca swojego dziecka, aby czerpać z tego korzyści, wiedząc, że faktycznym ojcem nie jest, jest intrygantką.

Kilka razy pisałam, że nikt nie umniejsza krzywdy mężczyzny, którą doznał od kobiety. Nikt tu nawet nie brał w obronę takiej pani. Wszyscy rozpatrujemy jedynie relację rzekomy ojciec - dziecko, które jest o wiele bardziej skomplikowaną sytuacją, niż matka - ojciec.

Poczułam się urażona tym wpisem i nie ma zamiaru więcej wyjaśniać, jeżeli nie rozumiesz.

Z całej sytuacji opisanej przez autorkę wątku raczej wynika, że biologiczny ojciec dziecka nie jest zainteresowany, więc matka szuka "łosia".
Ani ja, ani Cyngli nie bronimy matki.
Tak matka też skrzywdziła własne dziecko i wcale bym się nie zdziwiła, gdyby miało do niej całkowicie uzasadnione pretensje.
Rozpatrujemy relację ojciec-dziecko, ponieważ ta jest o wiele bardziej trudna i złożona, a z perspektywy dziecka właśnie, bo jakby to powiedzieć: właśnie o nie rozbija się cała sprawa, a ono samo nie jest temu wszystkiemu zupełnie winne. Jest największą ofiarą tej całej sytuacji, zaraz po ojcu.

Po pierwsze to musielibysmy sie starac o dziecko bo ciaze bym zobaczyl i cos by tu nie gralo ale gdybysmy planowali to dowiadujac sie po latach i to w sumie zalezy ile ale raczej bym sobie juz ten zwiazek odpuscil.Natomiast gdybym sie dzis dowiedzial ze jest w ciazy z kims innym to od razu sie pakuje albo ja pakuje.

Ok. rozumiem.

Nie ma sensu przepraszać, bo nie traktuje tej dyskusji emocjonalnie. Jest to kolejny temat do wymiany poglądów, poznania innych. Sporów nie traktuje na forach w kwestiach walki. Raczej wyciągania wniosków oraz przedstawiania swoich racji czy poglądów. Jeszcze nawiązując do zostawiania kobiety po gwałcie to nie widzę powodu do tego. Ale może niektórzy tak. Nie wiem.

Problem w tym, że prawo nie daje mężczyźnie żadnych praw i woli decydowania. Co więcej płacenie na dziecko, które i tak się opuściło, nie jest żadnym dobrem dziecka. A tak argumentuje się alimenty w tych przypadkach i to jedyne co można zasądzić. Jednocześnie problem rozwiązany byłby, poprzez wskazanie przez matkę alimentów od ojca biologicznego, bądź zasądzenia państwowych, który swoją drogą może i byłby nawet chętny na samo wychowywanie, gdyby wiedział.

Pisałem o tym kilka razy. Nie mam zamiaru takiego mężczyzny osądzać, jakiej by nie podjął decyzji. Jeden zostanie, inny nie.

Chodzi mi  o taką sytuację, w której kobieta jest w ciąży, ale w miesiącu, w którym para starała się o dziecko, uległa gwałtowi. Ojciec przez X lat wychowywał dziecko, a potem okazało się, że dziecko nie jest biologicznie jego i decyduje się, że nie będzie wychowywał dziecka, które biologicznie nie jest jego. Bo to w sumie też jest ciężki temat. Żeby była całkowita jasność, wyjaśniłam.

Ale podkreślam my nadal rozpatrujemy intrygę kobiety, która wie, że to nie jest dziecko tego mężczyzny.

Bo sytuacja, w której mężczyzna wie, że kobitka ma dziecko z innym mężczyzną i wiąże się z nią oraz przysposabia sobie jej dziecko, to jest poza dyskusją.  Jego świadoma decyzja, wie co robi.

Mnie jeszcze nurtuje kwestia biologicznego ojca. Bo z tego co zrozumiałam facet wie, że będzie ojcem, ale nie jest zainteresowany, pani też nie, bo ma "łosia" (jak to forumowicze określili).
A co w przypadku, kiedy biologiczny ojciec zielonego pojęcia nie miał o całej sytuacji. Dla niego to też jest niezły szok. Dla niego i jego rodziny. Facet może założyć za rok - dwa własną rodzinę, ma żonę, dzieci, a tu bach, okazuje się, że z jakąś swoją przelotną miłością ma syna albo córkę.
Z nieszczerości jednej kobiety (świadomej, podkreślam) zrujnowane może zostać życie wielu osób, czasem totalnie niewinnych.

Też jest to rozwiązanie.

Pewnie, że nie musi zostać. Ale obowiązek alimentacyjny pozostaje i zrzec się ojcostwa nie może. Natomiast przy już płaconych, nie ma możliwości zadośćuczynienia wstecz, nawet gdy np. biologiczny podjął by się tych płatności.

Mnie to też trapi. Jak jedna osoba może zmienić życia innym. Co więcej, bez ponoszenia odpowiedzialności.

W drugim przypadku nie ma problemu dziecka i emocji z nim związanych. Nie ma też problemu strat materialnych, jakie się poniosło, a przynajmniej inaczej do wygląda. Gdy mężczyzna kupił za swoje dom, może być też problem straty tego domu ze względu na dobro dziecka. Nie ważne czy zbierał na dom 6 lat wstecz, czy ma dalej kredyt na 20 kolejnych lat, bo banku to nie obchodzi. Może też się zdarzyć przy tym sytuacja wchodzenia w związek, wyłącznie ze względu na dziecko, do którego związku w innym przypadku by nie doszło. Tożsama jest tutaj jedynie zdrada.

A jakieś relację z tymi braćmi masz?

Nie. Nawet nie wiem dokładnie, ile mam obecnie rodzeństwa. Chłopaków nie znam, wiem, że są mniej więcej w moim wieku. "Chłopaki" -  dorośli faceci.
Nie wiem, czy oni o mnie wiedzą. Chyba tak. Poza tym czy jest sens w wieku 30 lat nawiązywać kontakt? Poza pulą genetyczną nic nas nie łączy. Dowiedziałam się przypadkowo w sprawie o dług alimentacyjny.

Jak to co? Skąd wzięła ten owoc, który mu podetknęła. Gdyby to zrobił to dzisiaj żylibyśmy w raju nawet jeśli gejowskim

Kiedyś czytałem, że samo przebywanie dłuższy czas rodzeństwa ze sobą, nie koniecznie rodzonego. Powoduje aseksualność wobec siebie. Jakiś mechanizm biologiczny. Pewnie w przypadku przybranych rodziców, też ma to jakieś znaczenie. Ale gdybam. Choć z tego co czytałem tego typu sytuację u niebiologicznych rodziców zdarzają się częściej.

Dlatego też nie widzę sensu utrzymać na siłę relacji, gdy ojciec czy matka, takiej relacji mieć nie chce. Wcale to dobre dla dzieci nie będzie. A jeszcze dalej mi do przymuszania do odpowiedzialności osoby, która dowiedziała się nagle, że rodzicem nie jest.

Ale za dziecko odpowiedzialny jest zarówno ojciec, jak matka. Dlaczego matka ma sobie wypruwać żyły, pracować na 2 etaty, aby wychować dziecko i utrzymać siebie, a facet ma się nie zainteresować? To samo tyczy się matek, nie że tylko ojcowie tak się zachowują.
Dziecko jest chore, matka musi do pracy, może ojciec, który ma czas i możliwość może zostać przy 6 latku, aby się matka nie martwiła i musiała szukać sąsiadki, która dzieciaka przypilnuje, bo ona nie może wziąć wolnego.
Mówię o odpowiedzialności. Sorry, ale do łóżka drogę się znało, na przyjemności ochotę miało, ale jak wyniknie z tego odpowiedzialność to nogi za pas i w ciemną uliczkę, bo nie moja sprawa, nie poczuwam się do obowiązku?

Inna sprawa, że wolałam nie mieć ojca, niż gdyby, jak moją przyjaciółkę z dzieciństwa, ojciec wyrzucał w nocy z domu, groził nożem, podpaleniem mieszkania, i jak wypił to policja spod domu nie odjeżdżała.

Czy ja napisałem gdzieś, że ma alimentów nie płacić czy coś, ktoś kto zrobił dziecko? Dla mnie to nawet lepiej, nie będę musiał dokładać się z państwowych jeśli płaci. Dlaczego przypisujesz mi twierdzenia o jakiś gościach, którzy poruchali, a później uciekli, że ich bronię? Może zastanów się następnym razem nieco dłużej. Zanim komuś coś przypiszesz. I co mnie obchodzi czyjeś chore dziecko?
A niby dlaczego odpowiedzialność ma ponosić ktoś, kto tego dziecka nie zrobił i świadomie nie chciałby wychowywać?

Na pewno takiemu dziecku nie byłoby do śmiechu jakby nagle tato zamienił się w "wujka", albo co gorsza poszedł w sina dal. Dlatego kobieta powinna od razu powiedzieć czyje to jest dziecko, bo jak dziecko od małego sie wychowuje bez "ojca", to jest przyzwyczajone i nie ma wtedy tego szoku, ze "tata zniknął". No i taka kobieta, będąc samotną, może sobie przecież kogoś poznać i w ten sposób dzieciak zyskuje "tatę", ojczyma, czy tam wujka (jak zwał tak zwał). Więc tu jest ten czas, kiedy jeszcze można sytuację jakoś uratować, przynajmniej wybrac to mniejsze zło.
Facet tak na prawdę w sytuacji takiej jest postawiony pod ścianą, bo co by nie zdecydował, to będzie źle. Tzn. będzie miało konsekwencje na psychice jego i na psychice tego dziecka. Udawanie uczuć, gdzie ich nie ma, to dziecko też to wyczuje i nabawi sie nerwicy, myśląc, że ono coś złego zrobiło, ze tata nagle stał sie chlodny. Odejść? - też niedobrze, bo dzieciak cierpi. No, współczuję takiemu facetowi, na prawdę.

Jeszcze zapytaj kim byś się dla niego stała i czy z Tobą dalej by został i kochał. Może uzyskasz szczerą wypowiedź

nie muszę zadawać tego pytania bo sama wiem, co by zrobił, mamy takie samo podejście, zrobiłby to samo co ja bym zrobiła gdybym była facetem, kopnęłabym kobitę w odwłok, ze zakrętu by nie złapała.

Wypowiedź mojego faceta dotyczyła nie jego uczuć- bo nie był w takiej sytuacji, tylko tego jak mu sie wydaje jako facetowi. No chyba on bardziej nawet teoretyzując jest bliżej prawdziwego scenariusza, niż ja jako kobieta, która nigdy w takiej sytuacji nawet nie ma szans minimalnych by być.

*****************************************
dodam tylko, że pytałam się go o czysto emocjonalne podejście, od razu mówiąc, ze nie chodzi mi o łożenie na nie swoje dziecko i bycie z matką dziecka. Zapytałam, czy łatwo by było zerwać kontakt z dzieckiem.

Pomyliłeś chyba dwie rzeczy - miłość do dziecka i miłość do kobiety. Nikt nie neguje, z tego, co doczytałam, ewentualnego piźnięcia matką tego dziecka w kąt. I to jest chyba logiczne, raczej nikt nie ma ochoty spędzać życia z kimś, kto oszukuje w tak ważnych kwestiach.
Ale można kochać dziecko - nawet cudze - i nienawidzić jego matki jednocześnie...
Matka i dziecko to dwie różne osoby - i to w tym temacie jest ważne.

A założenia prawne, dotyczące zaprzeczenia ojcostwa, alimentów itd. - masz rację, wymagałyby może poprawki. Ale sądzę, że ustawodawcy chodziło właśnie o dobro dziecka i nie jest jego winą, że te przepisy są czasem nadużywane.

Albo taka sytuacja - ktoś podmienił dziecko w szpitalu.
Dla mnie żaden problem. Ja wychowałam to i moje dziecko . Żal miałabym do niekompetentnych pracowników kliniki/szpitala. Oczywiście nie wiem jakby ono zareagowało i czy przypadkiem nie chciało szukać biologicznych rodziców.

Co prawda nie spotkałam się z podobną sytuacją w bliskim otoczeniu, ale czytając historie mężczyzn, którzy po latach jakimś trafem dowiedzieli się przykrej prawdy o tym, że nie są biologicznymi ojcami własnego dziecka, pomimo szoku jakiego doznają w pierwszej chwili, w większości przypadków, ich stosunek do dziecka nie zmienił się.
Z małżeństwem, po ujawnieniu oszustwa różnie bywa,  choć czasem kobieta sama nie była pewna kto jest ojcem, ukrywając przez lata zdradę sprzed lat. Jeżeli taki mężczyzna decyduje się pozostać przy żonie, to raczej jest to ich głęboko skrywana tajemnica, ze względu na dziecko właśnie, ale także reputację żony.
Niestety, znacznie częściej porzucają dzieci biologiczni ojcowie.
Z drugiej strony prawo jest zdecydowanie krzywdzące wobec mężczyzn, którzy po prostu zostali wrobieni w ojcostwo i w porę nie ogarnęłi się, nie wnieśli sprawy o zaprzeczenie ojcostwa w wymaganym terminie 6 m-cy, a matka dziecka odeszła ograniczając się do żądania alimentów, często uniemożliwiając domniemanemu ojcu kontakt z dzieckiem.
Nawet jeśli tak wrobiony pan złoży w prokuraturze wniosek o wytoczenie powództwa w w/w sprawie, to musi mieć przynajmniej prywatne badanie DNA, którego nie jest w stanie wykonać, nie mając kontaktu z dzieckiem. Prokurator działając w "interesie dziecka" nie zawsze przychyla się do takiego wniosku.
Czytałam o tak absurdalnych sytuacjach, gdzie matka dziecka żyła oficjalnie z biologicznym jego ojcem, a alimenty płacił wskazany przez nią "jeleń", któremu śmiała się prosto w twarz (no, może wirtualnie) i tenże biedak, był bezsilny wobec "prawa".
Owszem, interes dziecka jest ważny, tylko dlaczego sąd nie wymusi na matce, żeby wskazała biologicznego ojca? Przecież każde dziecko takowego posiada.
Nie demonizujmy kobiet, że z powodu tłumu kochanków, nie wiedzą, kto je zaplodnił, choć takie sytuacje też się zdarzają, gdy panna podaje do sądu o ojcostwo jednego, ten się wybronił, następnie drugiego, trzeciego, aż trafi

Też tak uważam, bo ciężko mi wyobrazić sobie sytuację, w której wychowuje się dziecko powiedzmy 10 lat. Inwestuje się w niego, okazuje mu się uczucia, siedzi się przy nim, gdy jest chore, bawi się z nim, spędza się z nim czas i nagle trach: dziecko nie ma mojego kodu genetycznego, więc "co mnie obchodzi czyjś obcy bachor, ja wysiadam".
Na pewno dla takiego ojca jest to szok i tragedia, ale z drugiej strony jedyna różnica to świadomość innego kodu genetycznego w ciele tego dziecka. Temu dziecku nie wyrosły nagle macki z pleców i stało się krwiożerczym potworem. To jest to samo dziecko, które kochało się trzy dni temu, i które nadal tego ojca kocha i za ojca uważa.
Co innego jest żona, a co innego dziecko.
Nie twierdzę, że dla ojca to jest bolesna trauma, ale to jest osoba dorosła, która z racji dorosłości powinna sprawę między sobą, a tym dzieckiem ułożyć inaczej niż z matką.

Sama zapytałam męża, co by było gdyby okazało się, że wychowuje nie swoje dziecko. Odpowiedział, że na mnie byłby zły i nie chciałby mieć absolutnie nic wspólnego z moją osobą (tym bardziej gdyby się okazało, że wiedziałam od początku, że dziecko nie jest jego), ale z dzieckiem chciałby mieć kontakt, bo ono też jest ofiarą mojego kłamstwa i manipulacji, a poza tym on jest za obowiązkowym wprowadzeniem badań DNA na ojcostwo, w myśl zasady skoro kobieta jest niewinna, to nie ma się czego bać, więc to tylko profilaktyka, boją się te, co nie są pewne.

Właściwie to czemu nie? Też popieram wprowadzanie takich badań, potem nie byłoby w przyszłości dramatów, bo dla dziecka to też jest cios, gdy okazuje się, że jego ojciec to nie jest biologiczny ojciec.

Bo więź była zbyt silna, aby ją tak po prostu uciąć i zasłonić się materiałem genetycznym, chyba że ktoś sprowadza ojcostwo tylko do materiału genetycznego, no to wtedy faktycznie dzieciak już go może nic nie obchodzić.

Ale przecież są matki, które dowiadują się po 7-8 latach, że wychowywały nie swoje dziecko w wyniku pomyłki w szpitalu. Czasem przez totalny przypadek. Czasem dziecko jest znacznie starsze, jest nastolatkiem albo dorosłe, i co wtedy zrobić? Wykopać z domu z buta i z życia bachora i odnaleźć i zabrać swoje biologiczne dziecko, które poza materiałem DNA nie miało przez lata z nami żadnych powiązań?
Moim zdaniem sprowadzenia macierzyństwa i ojcostwa tylko do DNA jest po prostu bezduszne, ojcostwo i miacierzyństwo to coś znacznie głębszego i złożonego, niż tylko kod genetyczny.
Temat jest trudny i bolesny, to prawda.

Swoją drogą znam przypadek u mojej dalszej ciotki, która mieszkała na wsi, że kobieta u niej na wsi miała trójkę dzieci (dwóch synów i córkę), każde dziecko z innym facetem, ale nie z mężem, a mąż każde dziecko uznawał z góry i wychowywał. Cała wieś go mocno komentowała, bo matka też wiedziała, że to nie są jego dzieci i mało tego ona się z tym wcale nie kryła. Facetowi to chyba nie przeszkadzało zbytnio, może wiedział, że jest np. bezpłodny, a chciał mieć dziecko, więc uznawał. Właściwie nie wiadomo, dlaczego tak robił, nigdy tego nie komentował zawsze mówił, że to jego dzieci i tyle. Trudno ocenić, ale różne sytuacje się zdarzają w życiu.

Kurcze, nie spodziewałam się że tak dużo kobiet napisze tu, że odebrałoby chęć sprawdzenia ojcostwa jako policzek.
Ja zawsze byłam zdania że nie miałabym nic przeciwko. Różne historie się słyszy a że mozna to łatwo sprawdzić, to czemu nie.
Oczywiście zależy to też od sposobu w jaki by wyniknela taka decyzja - czy na spokojnie, jak dorośli ludzie czy jakieś histerie I oskarżenia. Ale w przypadku 1 raczej nie odebralabym tego jako obrazę.

Ojcem jest wyłącznie ten, kto spłodził bez względu na to, czy jest wspaniałym tatą czy ostatnim skur.....
Tu liczą się wyłącznie suche fakty, a nie jakieś emocjonalne slogany.
Facet który dziecka nie spłodził, zawsze będzie ojczymem. Nawet jeśli wychowuje jak najlepiej dane dziecko, zapewnia mu wszystko oraz ich relacje i więź są na jak najlepszym poziomie - zawsze będzie w tym przypadku co najwyżej najlepszym, najwspanialszym... ojczymem, który lepiej nadawałby się na ojca niż tamten biologiczny.

A co do obowiązkowych badań DNA to bardzo dawna jestem za tym. Do tego jestem za prawnym automatycznym ustanawianiem rodziców nowo narodzonego dziecka właśnie na podstawie DNA, a nie jak do tej pory - automatycznie ojcem staje się obecny mąż danej kobiety.
Zlikwidowałoby to nie tylko podłe praktyki wrabiania niewinnych zdradzonych facetów w cudze dziecko, ale i praktyki podmian dzieci w szpitalach, oraz pomogłoby to w ew. leczeniu dziecka(przeszczepy, antygeny itp.) w sytuacji niektórych chorób.