Czy jestem z toksycznym mężczyzną ? Czy to ze mną jest coś nie tak? - Netkobiety.pl

Serio? Uśmiałam się do łez, przepraszam.

On jest jeb..., przepraszam, nienormalny.

Chcesz być popychadłem to bądź. Ja na Twoim miejscy kopnęłabym go w 4 litery.

Rozumiem, że mowa o tym samym mężczyźnie, co w poprzednim Twoim wątku. Biorąc pod uwagę wszystko co napisałaś wychodzi 2+2=psychopata. Tacy zawsze znajdą dla siebie kobiety, które są w stanie zatykać nos by nie czuć, że tkwią po uszy w guanie. Także pewnie, wmawiaj sobie, że to miłość, a on jest tylko biednym misiem, któremu musisz "tylko" udowodnić jak bardzo go kochasz, żeby stworzyć substytut normalności jaki miałaś z nim w samych początkach waszej relacji. Stoisz nad przepaścią, on woła skacz i Ty chcesz skoczyć... to skacz, skoro tak bardzo chcesz.

Klio, napisałam na forum bo chyba potrzebuje aby ktoś wylał mi kubeł zimnej wody na głowe. Kazde wasze opinie są dla mnie bardzo ważne. Cięzko to wszystko poukładać sobie w głowie jak miało sie tyle czasu "prany mózg" przez danego osobnika. Az tak zle z nim ? psychopata ? Takie głupie pytanie zadam teraz, on zdaje sobie sprawe z tego jaki jest? czy sam nie ma pojęcia o tym ?
Tak pisałam o nim w porzednim wątku, zakonczyl to wtedy definitywnie (oczywiscie wina moja) a jak ja sie zaczynałam z niego leczyc to sie odezwał i wszystko wróciło do "normy" w szybki tempie.

Nie chce skakać i czuje, ze chce sie od tego uwolnić ale nie mam nawet z kim o tym pogadac.. nie wiem jak dam sobie rade.

Znowu włączył się tryb: "ratować misia"
Tak, uważam, że  to psychopata. Jaką zresztą "etykietką" byśmy go nie oznaczyły, nie zmienia to faktu, że ma i będzie on miał destrukcyjny wpływ na Ciebie. Twoja samoocena sięgała dna już w momencie, gdy go poznałaś i zaczęły się pierwsze "jazdy". Oni to widzą i dokładnie takie osoby wybierają na ofiary. Teraz schodzisz z samooceną do poziomu poniżej zero. Podnieś się zanim będzie za późno. Idź na terapię i nie ratuj żadnych misiów.

Cięzko jest sobie to wszystko uświadomić. Z drugiej strony stara sie mnie wspirać jezeli chodzi o studia czy sytuacje w domu bo mam nieciekawą. Moge na niego liczyć i mam to wsparcie. Wczesniej mial pozytywny wpływ na mnie i nie mialam niskiej samooceny ale od kiedy zaczęlo sie co chwile  "konczenie" znajomosci to juz jest zle ze mną.
Ostatnio mówił, ze nie widzi tego (zwiazku) bo potrzebuje dojrzałej partnerki, w której bedzie miał oparcie a ja mu tego nie daje i pewnie nie dam. Dalej mam mysli, ze tez jest w tym moja wina ;/

Ja nie napisałam że dałam radę ale próbuję się ratować. Zerknij kilka wątków niżej na mój wątek "próba związku"... To dopiero hardcore.
Po kilku tygodniach tymczasowej przerwy zobaczyłam że nie jest bez niego tak źle, przeanalizowaliśmy jeszcze raz wszystko i stwierdziłam albo teraz albo nigdy.no albo wtedy jak on zdecyduje to już byłby dramat do kwadratu.
Odcielam się całkowicie. Od 4 dni nie mamy w ogóle kontaktu. Nie mam nic związanego z nim w telefonie, ani na fb, ani nigdzie indziej. Dla mnie on umarł. I wiem że stan który jest teraz trzeba przeczekać, poświęcić sobie. Mi dodatkowo pomogła bardzo ciekawa propozycja biznesowa którą mam zamiar przyjąć i lada dzień zaczynam realizację.  wiąże się to z moim wyjazdem za kilka i na kilka dni co mi dobrze zrobi..Wiem że będąc z nim nie dałabym rady się skupić i myślałabym tylko o naszych problemach.  Poleglabym w 100%.A tak, wiem że to koniec, nie wracam do tego i wierzę że za ten czas stracony,zmarnowany spotka mnie pewnego dnia jakieś zadośćuczynienie wierzę w to. Powiem Ci jeszcze że jest mi o tyle trudniej że byliśmy że sobą prawie 3 lata. Większość tego czasu 24/7. Miał dość czasu żeby coś ze sobą zrobić ale nie zrób tego.bo byłam jak ty- cokolwiek by nie zrobił zawsze za nim biegalam, dzwoniłam,pisałam.. Aż mi wstyd teraz jak to piszę... Odetnij się i daj sobie czas najpierw na to żeby pomyśleć. Bez kontaktu z nim. Wiem że wydaje się to niemożliwe ale POTRAFISZ. Uwierz w siebie choć tę odrobinę na początek a potem będzie już lepiej i lepiej..

Nie mam na chwile obecną pracy tylko studiuje - to moje jedyne zajęcie. Mam mało zainteresować i pasji także. Sama zdaje sobie sprawe z tego, ze powinnam coś zmienić w moim zyciu. Ostatnio poruszył te tematy aby mnie zmotywować jak twierdzi tylko zrobił to w brutalny dla mnie sposob (wypomniał mi to wszystko, brak hobby, ze moje zycie jest puste i nie mam żadnej pasji, a jako ze coś mi w projekcie na studiach nie idzie to stwierdził, ze być może nie powinnam pozniej robić tego w zyciu ..) Dodam, ze lubie swoje studia i to chcialam robić w zyciu. Kurcze teraz tak sobie mysle.. jak na początku sam mówil, ze mam wiele nietypowych zainteresowań, wymieniał moje zalety itd.

Ale nie obraża mnie i nie daje mi do zrozumienia, ze jestem głupia. Az tak zle nie jest.
On uważa, ze ma silny charakter i potrzebuje tez takiej kobiety. Taka byłam na początku..a jak jest teraz to widzicie.

Poczytałam troche, rzeczywiście wszystko wskazuje na to, ze jest psychopatą. Chociażby jego problemy z agresją od wczesnego dzieciństwa i problemy w domu. Robie postępy bo numer został zablokowany ! Na chwile obecną czuje siłę, obym miała ją dalej w kolejnych dniach.
Klio, masz racje.. postaram sie popracować nad swoją samooceną. Nigdy wysoka nie była ale nie sądziłam, ze jest ze mną az tak zle
Mam nadzieje, ze dam rade i nie bedzie mnie kusić aby sie do niego odezwac ! Trzymajcie kciuki !

Dla rozjaśnienia przede wszystkim swojej sytuacji (nie jego) poczytaj więcej, choćby Moje dwie głowy, albo inne tego typu blogi. Daj sobie czas na oswojenie i zrozumienie (ponownie przede wszystkim siebie w tym). Przyjdą załamania, ale nie poddawaj im się.
Co do terapii to korzystaj ze wsparcia jedynie sprawdzonych terapeutów, o których informacje są łatwo dostępne...

Chcąc teraz niby „zakończyć” szukasz z nim kontaktu. Sam zablokował Ci tymczasowo możliwość kontaktu, ale to Ci nie przeszkadza w dobijaniu się do niego drzwiami i oknami. A to wszystko po to by „zakończyć” Spokojnie, po kiju przyjdzie czas na marchewkę, więc on odezwie się do Ciebie. Wtedy będziesz mogła z nim „zakończyć”. Kiedy tak będziesz z nim kończyła przez kolejne miesiące i lata, on również będzie z Tobą „kończył”...
Co Ty chcesz mu wyjaśniać i "kończyć", skoro on skończył już wasz niby związek? Chwytasz się teraz brzytwy, żeby na nowo wystartować z wymianą kontaktu między wami.
Kwiatuszku włącz myślenie i resztki instynktu samozachowawczego. Koniec to koniec, nul, zero kontaktu.

Akurat nie trafiłaś. Nie chce sie z nim juz kontaktować bo wtedy znowu zrobi mi wode z mózgu. ALe napisalam to do kumpla to stwierdził, ze jak tak można i żebym chociaż wiadomość napisała. Na to odpisalam mu : on sie do mnie nie odzywa i nie szanuje mnie a ja mam go szanowac? stąd moje pytanie do Ciebie.
Uwierz, ze wole sobie oszczędzić konczenia tego wspolnie z nim bo tak jak napisalas to moze trwać. W dodatku wyjde z tego jeszcze bardziej poraniona. Także mam zablokować  bez wyjasnienia ? On sie nie odzywa bo bylo miedzy nami zle ostatnio a nie dlatego, ze zerwalismy. Wiec mam w takim razie nie informować go nawet o tym, ze koncze naszą relacje?

Jak jest zablokowany to nie bedzie mial nawet jak. Postaram sie w kazdym razie nie miec z nim kontaktu.  Gorzej gdy przyjedzie do mnie pod dom. Co wtedy zrobic w takiej sytuacji? Mialam juz z nim tak raz. Nie wychodzic? sciemnić, ze nie ma mnie w domu? Sory za te glupie pytania.

Co do kumpla to radzi mi tak od dłuższego czasu.. mogłam od razu napisać tutaj

Tu masz czerwoną lampkę dla siebie.

Najgorsze jest, ze on ma dość burzliwą przeszłość. Powiedzmy, ze czesto wdawał sie w rózne konflikty. Teraz zaczynam sie obawiać czy nie bedzie nic kombinował. Co do tej 18stki to byla to ściema (oczywiscie z tego co mowil). Próbowal mnie zniechęcić do siebie. Swoją drogą zabawna sytuacja, wyjaśnie Ci jak to sie w konczu skonczylo. Chcial to w ten sposob calkowicie zakonczyc i zniechęcić do siebie (zwalal wtedy tez oczywiscie wine na mnie) po czym odezwal sie po tygodniu i za kilka dni bylo znowu miedzy nami w porządku - pisalam mu, ze moge byc tylko jego koleżanką. Nawet nie wiem kiedy znowu weszliśmy w głębszą relację. W każdym razie konczyl to definitywnie a po tygodniu znowu mielismy kontakt. Oby teraz tak nie było wtedy bedzie mi cięzej..
Nie wiem czy numer z policją go tylko nie rozzłosci ;/

To czy inna kobieta jest faktem, czy zmyśleniem nie robi różnicy, bo cele zostają osiągnięte w obu przypadkach. To czy była to ściema nie możesz mieć nigdy pewności. Nigdy nie będziesz wiedziała co jest w jego przypadku prawdą, a co kłamstwem. Wszystko będzie zawsze w rozmyciu, pomiędzy. To jest jeden z celi do których dąży. Jest tego znacznie więcej, ale z czasem zapoznając się z tematyką i mam nadzieje udając się na terapię zobaczysz co jeszcze osiągnął. Wtedy też wrócisz do swoich postów i zobaczysz wyraźniej co piszesz i o czym to świadczy.
To przeciąganie liny, zabawa Twoimi uczuciami, karanie milczeniem i odepchnięciem, po to by potem udawać zaangażowanie... musi sie nieźle bawić obserwując Cię... Dlatego łatwo nie zrezygnuje z tej zabawy. Co do policji to może i się rozgniewa, bądź będzie udawał rozgniewanie. Może tak być więc przygotuj się na to mentalnie i nie daj się złamać. Nie wycofuj się z tej drogi.

Zgadza się, dlatego pisałam, ze jaka by to nie była etykietka, to on będzie miał tak czy siak destrukcyjny wpływ na nią. Uważam, że to psychopata. Ty uważasz inaczej. Bywa.

Dlatego też kierując ją do blogu pisałam o skupieniu na sobie. Obecnie zaś piszę o  nim na tyle, na ile mogłoby się to przydać Kwiatuszkowi w antycypowaniu kolejnych zdarzeń i w zerwaniu tej znajomości.
To na co zwróciłeś uwagę na końcu, że już miała niską samoocenę zanim go poznała również wskazywałam. Nie wiem więc z czym dokładnie polemizujesz.

osoby,które spotkaly na swojej drodze psychopate i wyszły z tego w miare calo ZAWSZE będą o kilkanascie krokow przed jakimkolwiek psychiatra,ktory psychopate widział w ksiazce tudziez za kratkami.

kilka lat zycia z takim człowiekiem, a pozniej przepracowanie tego to niezla szczepionka i radar w jednym.

kiedy juz się wie czego szukac,to nie ma zadnego problemu z rozpoznaniem psychopaty.

Nie wzruszony, bo facet opisanym zachowaniem wywołuje bardzo negatywne emocje i ja współczuję autorce.
Clu mojej wypowiedzi było gdzie indziej i już to wyjaśniłem.

w kwestii przedmiotowej się zgadzamy.

Becket, ale to jest ksiazkowy wrecz przyklad psychopaty. Wiaze sie z dziewczyna o wiele mlodsza i niedoswiadczona, obiecuje jej gruszki na wierzbie juz od pierwszego kontaktu, bombarduje "miloscia", po to by bardzo szybko zaczac nia manipulowac, wpedzac w poczucie winy, umniejszac jej poczucie wlasnej wartosci i sterowac nia jak kukielka. Typowe dla takich ludzi jest klamanie niemalze dla samego klamania i zawsze jakas podejrzana przeszlosc: duzo zerwanych przyjazni, byle, ktore na oczy go nie chca widziec, konflikty z rodzina, a czasem nawet jakies kolizje z prawem.

Jeszcze raz - stawianie BARDZO POWAŻNYCH diagnoz przez internet w stosunku do osób trzecich na podstawie lakonicznego opisu uważam za nieodpowiedzialne.
Nie zrobi tego terapeuta po sesji, bez poważnych testów i przyglądaniu się jednostce przez długi czas.

Opisane zachowania mogą być również typowe dla wielu innych zaburzeń osobowości, niekoniecznie skrajnych. Zaburzenia to kontinuum, od rysów i cech, po psychopatie.

Fajnie się sprzecza ale wniosek dla autorki jest jeden konkretny - zastanowić się nad sobą, nie nad nim.

siła złego na jednego

Wydaje mi się że moja rada dla autorki jest konstruktywna.
Skoro czuje się głęboko nieszczęśliwa i facet przejawia tak toksyczne zachowania, a Ona jednocześnie go kocha i nie potrafi zostawić, to należy przyjrzeć się sobie.
Bez takiego wglądu łatwo można wejść w kolejny, podobny związek, powtórzyć schemat.

Przepraszam że się wtrącę, ale nie ma opcji przyjrzenia się sobie pozostając z takim człowiekiem. On zawsze zmanipuluje tak że będziemy patrzymy na siebie jego oczami.  Najpierw ciach, odcięcie od trucizny i im więcej mija czasu tym bardziej otwierają się oczy.

oczywiście że tak! dlatego napisałem że powinna się rozstać.
na razie jest w "toksycznym tangu", jakby pod wpływem narkotyków.

to w tym momencie nasza najważniejsza rada dla niej, tak mi się wydaje.

Przy pierwszych sygnałach? róznie sie tlumaczył a ja wierzyłam Pozniej oczywiście było "chce aby między nami było dobrze", "chce to naprawić", a skoro mi zalezało na nim to wierzyłam Było dobrze jakis czas, zapominalam o tych jego zachowaniach aż w koncu powtórka z rozrywki i tak w kółko. Coś we mnie pękało za każdym razem, pozniej czułam juz coraz większą niechęć do niego i mniejsze uczucie- wtedy znowu był miły i kochany. Pewnie wyczuwał, ze jest cos nie tak i zaczynal sie starac
Młoda jestem, nigdy w poważnym związku nie byłam.

Jezeli od poczatku ktos jedna rzecz mowi, a druga robi, to jest to wskazowka by miec sie na bacznosci. Nie wazne ile zapewnia o swoim uczuciu do Ciebie, jezeli jednoczesnie robi rzeczy, ktore Cie rania, to jest to silny signal dysonasnu. Podobnie jezeli wyznaje Ci dozgonna milosc po miesiacu.Trzecim znakiem ostrzegawczym jest jezeli zawsze wyraza sie negatywnie o innych ludziach (wszystkie byle to wariatki, szef jest niedouczonym cymbalem, kazdy chce go wykiwac) i nic nigdy nie jest jego wina. To tak w skrocie. A juz gwozdziem do trumny jest, kiedy wmawia Ci rzeczy, ktorych nigdy nie zrobilas i nie powiedzialas, po to by wzbudzic w Tobie poczucie winy.

Kwiatuszkuwianuszku, chciałabym przypomnieć (lub zwrócić uwagę), tym bardziej, że zdarza się to nie po raz pierwszy, że na forum obowiązuje zasada 'jeden związek = jeden wątek', co wynika z faktu, że posiadając większą ilość danych zgromadzonych w jednym miejscu, zdecydowanie łatwiej jest udzielić odpowiedzi, Ty z kolei masz możliwość uzyskania lepszej pomocy. Tutaj pojawiło się już sporo wypowiedzi, więc wątku nie będę zamykać, ale w przyszłości bardzo proszę o stosowanie się do zasad regulaminu.
Z pozdrowieniami, Olinka

Tak jak napisała osoba w jednej z pierwszych odpowiedzi... Ja też się wyczołguję. Ale po x latach.
U Ciebie to 9 miesięcy, ciśnie mi się na usta "raptem" i dobrze, że pokazuje to już teraz, a nie później!
Myśl o sobie, pamiętaj.

Na wstępnie częściowo zgodzę się z beckett - nie powinniśmy wyciągać tak daleko idących wniosków jak nazywanie kogokolwiek psychopatą przez wpis roztrzęsionej dziewczyny na forum, w dodatku tak chaotycznie opisanym (bez problemu widać mocno emocjonalne podejście do niego, co akurat nie jest w najmniejszym stopniu dziwne, ale wręcz kipi subiektywizmem).
Z drugiej strony jednak powinniśmy się skupiać na odczuciach autorki (tak samo zresztą i Ty, drogi Kwiatuszku, powinnaś bazować w głównym stopniu na swojej intuicji i odczuciach, osoby z forum mogą Ci jedynie otworzyć oczy na pewne aspekty, albo naprowadzić na trochę inny tok myślenia, który pod wpływem emocji wydawał się bardzo niejasny), a te z kolei w 99% negatywne wręcz wylewają się z wpisów Kwiatuszka.
Tak jak ktoś wcześniej nadmienił, skup się głównie na sobie. Jest Ci z nim źle i jesteś w stanie wymienić 99 powodów przeciwko temu człowiekowi, a zaledwie kilka (w zasadzie wyłącznie to, że Cię rzekomo kocha, albo że Ty kochasz jego) by z nim zostać i dalej męczyć się w tej toksycznej dla Ciebie relacji? To nad czym się jeszcze w tej kwestii zastanawiasz? Ciesz się, że ten wampir nie wyssał z Ciebie jeszcze całej pozytywnej energii (umyślnie czy nieumyślnie, ten człowiek ewidentnie nie ma na Ciebie dobrego wpływu, nazywając rzeczy w bardzo łagodny sposób).
Nazywanie go psychopatą - czy nim jest, czy nie, czy ma jakieś tam inne zaburzenia, albo problemy z przeszłych związków - jest z drugiej strony dobre, na pewno pomaga autorce w rozcinaniu zaszytych oczu, co jest bolesne, ale czasem w takich przypadkach konieczne.
Inną ważną kwestią jest też podbudowanie Twojej samooceny - przez niego jest zdecydowanie zdruzgotana, o ile przed jego poznaniem już nie była w opłakanym stanie. Na pewno nie pakuj się w żadną kolejną relację "dla ukojenia ran". Nie, nie i jeszcze raz nie. To najkrótsza droga, by znowu trafić na podobnej klasy "psychola". Postaraj się ją odbudować, ale nie żałuj tego czasu - jest on dla Ciebie bardzo cennym doświadczeniem w życiu. Powinnaś się przede wszystkim cieszyć, że zajrzałaś na to forum w porę i odcięłaś od niego, póki nie zmarnowałaś połowy życia. Jesteś bardzo młodziutką osobą, czeka Cię jeszcze wiele pozytywnych chwil, wielu szarmanckich i czarujących facetów wprost czekających na to, by Cię poznać. Bądź ostrożna w zawieraniu relacji, najpierw poznaj dobrze drugą osobę i jej zamiary. Z drugiej strony jednak nie powinnaś przekładać doświadczeń z tej znajomości w zbyt dużym stopniu na te nowe, to może sprawić, że odetniesz się od szczęścia na dobre (wiem, że teraz kompletnie o nim nie myślisz, ale czas koi rany, w końcu znajdzie się ktoś warty uwagi, z kim będzie się dało normalnie rozmawiać i kto nie będzie zamierzał Cię manipulować, okłamywać), więc traktuj wszystkich z dystansem, ale nie odpychaj każdej napotkanej osoby ze strachu, że to wszystko się powtórzy. Wyciągaj wnioski, ale staraj się też zrozumieć zachowania drugiej osoby - nieraz się jeszcze z innym partnerem pokłócisz, grunt to zachować odpowiedni umiar i przede wszystkim rozmawiać, jeśli tylko jesteście w stanie. Z nim się nie dało, trudno. Ucinając kontakt nic nie straciłaś, ba, nawet zyskałaś dużo więcej, po czasie jak odbudujesz swoją siłę wyrobisz sobie ten tzw. "radar na psychopatów". Jeśli od początku z kimś się nie układa, tak jak wynika z Twojej historii, to raczej już się nie ułoży.
Uch, troszkę się rozpisałem, ale mam nadzieję, że czytając chociaż między wierszami dostrzeżesz przesłanie, które próbowałem w nie zakląć. I najważniejsze - uśmiechnij się, dopiero weszłaś w dorosłość, całe życie przed Tobą!

Juz doszłam do takiego etapu. Zgadzałam sie na wszystko, mówilam ze ma racje. To z kolei był problem bo nie udzielam sie w rozmowie, jestem słaba, zgadzam sie na wszystko i nie mam swojego zdania, zadnych argumentów, jestem jak jego ex. Cały czas obracał wszystko tak aby to byla moja wina, wiem o czym piszesz bo to wszystko mam za sobą dzisiaj mija drugi dzien od zablokowania, 4 bodajze od ostatniej rozmowy i trzymam sie całkiem dobrze. Dzwonił wczoraj 2 razy bo widziałam w spisie połaczen kiedy czyściłam liste zeby usunąc całkiem jego numer. Obawiam sie, ze pojawi sie u mnie na dniach ;/

Niepoprawny Romantyk, jest czy nie jest psychopatą tak czy inaczej jest osobą toksyczną co zauważyłam juz jakiś czas temu. Ale oczywiście zawsze potrafił to jakoś wytłumaczyć, poszczególne zachowania a ja głupia wierzyłam. Przed jego poznaniem nie byłam w opłakanym stanie ale byłam jeszcze na etapie niechęci do wchodzenia w jakąkolwiek relacje z płcią przeciwną. Można powiedzieć ze było juz dobrze ale nie bardzo dobrze. W żadną relacje teraz nie mam zamiaru sie pakować, z reguły nawet taka nie jestem i większość zycia bylam sama.
Dzięki za miłe słowa i rady. Obym nie trafiła znowu na taką osobe, a jak trafie to mam nadzieje, ze zorientuje sie jak najszybciej z kim mam do czynienia.

Malina11 , staram sie być silna. Gadalam wczoraj przez chwile z mamą i powiedziala, ze mój dziadek tez jest tego typu człowiekiem. A wiem, ze babci zmarnował całe zycie. Rózne histronie w gronie rodzinnym słyszałam o nim - moze to okrutne ale czasem przychodzi mi mysl do głowy "nie chce skończyć jak moja babcia'. Do tej pory a ma juz hm 80 lat rozpamiętuje jakie krzywdy całe zycie jej robił i jakie to miała trudne zycie przez niego - słuchać juz czasem tego sie nie da Ale wiem, ze ja tak mieć nie chce ! Nie chce zmarnowac sobie życia przez jakiegoś dupka
Sądząc po tym jak sie czuje na chwile obecną chyba całe szczęscie nie sięgnęłam dna bo czuje sie całkiem dobrze ! Bardzo bym chciała zeby nie kontaktował sie ze mną i nie przyjezdzal pod mój dom - ale na to wplywu nie mam i chyba musze i tak być na to przygotowana.

Malina11, tyle juz cierpiałam przez niego, ze nawet nie uroniłam ani jednej łzy poki co od zerwania kontaktu. Wiem, ze przyjdą gorsze momenty i trzeba bedzie zająć czymś głowe. Aktualnie mam wkrótce obrone ale nie wiem czy wyrobie sie na pierwszy termin przez te sytuacje. Chociaż własnie powinnam to wykorzystać i zając sie tym, ale wiadomo jak to jest..cięzko sie skupić bo jednak człowiek analizuje a nawet jak stara sie o tym nie myslec to co chwile coś wpada do głowy.
Coś tak teraz czuje, ze juz od jakiegos czasu godziłam sie z myslą o rozstaniu i wiedzialam, ze w koncu przyjdzie ten moment w którym powiem dość i nigdy juz nie spotkam tej osoby.
A Ty jak sie trzymasz ?

Bo moje uczucia do niego słabły za każdym razem jak mnie zle traktował. Dobrze wiem dlaczego zgadzałam sie na wszystko i mało mówilam, ale nawet to jak widać Pana nie zadowala. Stram sie obym tylko bardzo nie tęskniła, eh nawet nie ma za czym
a Ty jak sie czujesz ?