Historia jakich wiele ale ja pozbierałam się momentalnie - Netkobiety.pl

A jak moi drodzy wygląda idealny związek ??? Macie receptę, przepis , szablon???? Kto z was jest w idealnym związku ??? i niczego by w nim nie zmienił.. ?????
I co daje nam znać że coś się dzieje w nim złego ???? są słowa/zachowania klucze ?????

Ilu ludzi tyle różnych relacji, nam się wydaje przez pryzmat naszych doświadczeń i przekonań że powinno być tak lub siak, że powinna czuć to czy tamto bo inaczej ... to nie kochała/ kocha ... materialista, wygodnicka i tak dalej.
Dla wielu z nas czym innym jest miłość, szacunek , bliskie relacje.
Wielu z nas poddaje się emocjom, wielu z nas ma ja inne , jedni płaczą , wyją , umierają .. inni wkur...wa łapią , hejtują i się mszczą  inni prostują się i żyją .... patrzą na dzieci , na to że trzeba żyć dalej bo rodzina, obowiązki. Komu z Was zawiesili robotę / obowiązki i dali czas na żałobę po mężu/żonie ??? 
Każdy postępuje tak jak potrafi i jak czuje....jak chce - ale na to trzeba mieć siłę !.

Trzymam kciuki za Ciebie , zatroszcz się też  o siebie autorko. Gratuluję siostry .

Ściskam

Podobnie zareagowalam na koniec mojego 8-letniego zwiazku, ale tak bylo dopoki trzymala mnie zlosc. Po pol roku zaczela sie tesknota, mysli co on teraz robi, czy kogos ma i czy o mnie mysli. U mnie nie bylo zdrady, ale zrobil tak glupia rzecz, ze zareczyny zostaly zerwane.

Czy dobrze zrozumialam? Napisalas jakies listy? Po kiego grzyba?

Trzymaj sie teraz, jutro, za rok. Nie daj sie gorszym dniom!

Mnie również zaskoczyła krytyka.
Czytam Twój pierwszy wpis i myślę "fajna babka, myśląca, urodziła kilkoro dzieci, a mimo to nie uwiesiła się na mężu, tylko zadbała jeszcze o swój rozwój i niezależność; nie jaojczyła, nie błagała męża o powrót, tylko zachowała się z honorem".

Ale okazało się, że i te pozytywy mogą dla kogoś stać się powodem do krytyki.
Bo jak pracowałaś, to na bank musiałaś zaniedbywać, bo jak dobrze zarabiałaś, znaczy żeś zwykła karierowiczka, a żeś się pozbierała, nie żebrałaś o miłość i nie dałaś szansy zdradzaczowi, znaczy, że nie kochałaś... A w ogóle to nie wiem, czyś Ty mu tej koleżanki celowo nie podstawiła... a może jesteś z nią w zmowie.

A ja wierzę, że odbierałaś swoje małżeństwo jako cudowne. Myślę zresztą, że zdradzający Cię mąż zadbał o to, byś właśnie w takiej iluzji żyła. Tak pewnie zagłuszał wyrzuty sumienia... no i usypiał Twoją czujność. Więc jeśli żyłaś w Matriksie to właśnie dlatego, że ktoś starał się dla Ciebie ten Matriks tworzyć.  Dla Ciebie to były miłe gesty świadczące o jego oddaniu, o wyjątkowości Waszego związku, on dzięki temu miał poczucie, że niczego nie podejrzewasz. Jak zwykle w takich sytuacjach, zdradziła go pewność siebie. Jak przez 4 lata udało mu się Ciebie oszukiwać, pewnie był już pewny, że jest mistrzem oszustwa.

Czy można dać szansę?
Moim zdaniem zależy od okoliczności. Są jednorazowe zdrady po alkoholu, są takie na parę spotkać, gdzie niewierny partner, gdy opadnie żądza zdaje sobie sprawę z tego, że to jednak partner jest najważniejszy, są  też zdrady w związkach, które się pogubiły, które przeżywają kryzys i z tego kryzysu sobie zdają sprawę.

Tu jednak mamy 4-letnie podwójne życie, przy jednoczesnym kłamliwym trzymaniu partnerki i w niewiedzy i w poczuciu, że jest pięknie.

Tu Cię właśnie rozumiem. Miałam podobnie. Też właśnie tak myślałam o moim mężu, który zdradzając mnie i prowadząc podwójne życie, niemal na każdym kroku zapewniał mnie o swojej miłości. Jak komuś takiemu zaufać?
Jeśli byłoby źle, jeśli widziałabyś, że jesteście oddaleni, gdybyś dała mu szansę, dostrzegłabyś poprawę, to, że się coś zmienia, że związek się odradza. Tu, w tym wypadku niczego dostrzec nie zdołasz, nigdy nie będziesz wiedzieć, czy jest wobec Ciebie szczery, czy może znów tylko próbuje Cię urobić, byś nie dostrzegła kolejnych oszustw.

Mnie jednak najbardziej zaskoczyło to, że on po tym jak błagał Ciebie o szansę, po odmowie natychmiast zamieszkał z kochanką. Twoja pierwsza reakcja była jak większość osób zdradzonych. I on niezależnie od tego jak dobrze Cię zna, nie mógł wiedzieć, co będzie jeśli minie trochę czasu, jeśli przez ten czas pokaże Ci, że naprawdę urwał kontakt z kochanką, że stara się Ciebie wspierać, że dba o Wasze dzieci. A on tymczasem zareagował "nie to nie, idę do kochanki". Dlatego nie jestem w stanie uwierzyć w jego szczerość.

Mam szczerą nadzieję, że prędzej czy później zrozumie, jak wielki skarb stracił. Kochanka dokonała "heroicznego" wyboru i z tej wielkiej miłości pozostawiła swoje dziecko, jak to ktoś tam ujął?  Dla mnie to niepojęte. Nie wiem, jak mogłabym kochać, ale w głowie mi się po prostu pomieścić nie może, że mogłabym dla kogokolwiek zostawić własne dziecko. Oj zrozumie on kiedyś jakiej zamiany w życiu dokonał.

A Tobie życzę siły i wytrwałości. I ja się trochę obawiam, że jeszcze czasem przyjdzie Ci popłakać w poduszkę. Mam jednak nadzieję, że Twoja siła, zdrowy rozsądek zwyciężą. Bo i fakt. Facet, którego kochałaś, nie istnieje.

Krytyka zaskoczyła tych, którzy nie zrozumieli, co jest krytykowane..
Jeżeli autorka zrozumiała, to jej współczuję.
Jeżeli nie, to tym lepiej dla wszystkich zainteresowanych, że sprawy potoczyły się, jak się potoczyły.

Ja niestety nie mam chyba zdolności do jaśniejszego wyłożenia tego co tu napisałąm,więc pass..

Zyczę by ułożyło się jak najlepiej i nikt niczego nie żałował.

Hejty, krytyka...

Normalnie ludzie wypowiadają swoje zdanie, podobno od tego jest forum.

Świadoma kobietko, chylę czola.  Pani Ela  stosuje bardzo ostre kryteria do żony, którą maz notorycznie 4 lata , z pieśnią na ustach zdradzał, przez 4 lata KLAMAŁ jej w zywe oczy, kwiatki przynosił.

Nawet gdyby autorka czula żal , rozgoryczenie czy nienawisc, to co , może ma łaskawie gnojowi wybaczyć? A z jakiej racji?  Ma prawo do tych wszystkich uczuć i  to NIE ONA ZDRADZAŁA i nie ona jest winna, o czym pani Ela chyba nieco zapomniala.
Nie wybaczylabym czegos takiego i całkowicie rozumiem autorkę tematu. A kobiety nie musza znosić wszelakich podłych zachowań facetów, bo " oni moooogą odejść" .
juz nie musza zgadzać się na takie traktowanie.
Kajkakajka- w punkt.
Od razu domniemania,że to kobieta cos zrobila nie tak i to dlatego,że nie była doisc ( madra, bogata, dbająca, szczęśliwa,  seksowna pracowita( dowolne podkreślic) , dlatego on poszedł do innej. No i znow - Kobieta winna.
Wszystkiemu.

w punkt!

„Gdybyś kochała męża rzeczywiscie, a nie tylko swoje NIEBOTYCZNE ego, miałby więcej niż godzinę na porozmawianie o tym co się stało. Nie twierdzę, że dałoby się uratować Wasze małżeństwo- bo to cholernie trudne jest- ale gdyby było to wielkie słowo na M- to próbowałabyś”

„Rodzina Boskich z wiadomego, durnego serialu. Tyle, że sielankowości brakuje, nie wiem, skąd biorącej się u bohaterów.
Z tego, co Autorka pisze, oboje od dawna mieli się nawzajem w dupie. Jako partnerzy. Mimo jej zapewnień o miłości, wciąż żywionej dla nagle odkrytego zdradzacza.
Gra pozorów - to sedno wszystkiego…..”

„Excop, a może dla autorki „sielsko-anielsko” oznacza właśnie to beznamiętne popijanie wieczorkiem winka, wymienianie komunikatów, zapierdzielanie wśród podobnych sobie korposzczurkom (mam też w CV kilka lat w korpofabryce) całymi dniami by w ogóle móc czasami wieczorkiem popijać winko?
…….
Dla kogoś takiego jak TY, kto rozumie czym jest głęboki bliski związek dwojga ludzi, to tło „tragedii”  jest nędzne i nie współbrzmi z zachwytami autorki, ale dla niej to był ideał związku. „

AAAA, to jest tylko zdziwienie historią a nie hejt na autorkę, że z niej płytka dziunka? Trzeba było tak od razu…. Ale i tak dla mnie hitem jest ocena jakie ona prowadziła nędzne życie, nie wie co to bliskość dwojga ludzi, z podtekstem że zasłużyła skoro jest takim zerem, nie to co inni tutaj (co niektórzy oczywiście).
Poza tym dowiedziałam się, że inni wyrażają tu swoje opinie a takie osoby jak ja (o innym zdaniu) spinają poślady, czytają bez zrozumienia i wypisują takie głupoty bo chcą być trendy.

Ja wierzę w to, że małżeństwo autorki było idealne. Idealne dla niej, dla męża już niekoniecznie. Ciepłych, ale nie za gorących zupek  miał dość, wyprasowanych koszul itd. Ja tutaj widzę za dużo matkowania, no i ta presja bycia z taką idealną kobietą. Facet po prostu nie wytrzymał presji. Poszedł do takiej przy której może być sobą.
Autorce potrzebny jest niesterowalny  facet o mocnym charakterze, a nie fiutek który 4 lata udaje idealnego przed nią, by potem w krótkim czasie zamieszkać ze swoją kochanką i już na legalu afiszować się z miłością.
Jestem pewna, że mając takie atuty, oraz po odrobieniu życiowej lekcji, autorka ma bardzo duże szanse na szczęście.

Tak, w punkt, tylko adres niewłaściwy. To powątpiewających komentatorów poniosło w dopisywaniu tego, co sobie wyobrazili. Spisana tu przez Autorkę historia rzeczywiście jest w paru miejscach zastanawiająca, ale nie daliście jej szansy na kompletne ustosunkowanie się do Waszych wątpliwości. To znaczy niby ma tę możliwość, wszak wstęp na forum wolny, lecz wydaje się, że już ma dość kopania się z koniem, tak dużo z Was "wie lepiej". Owszem, z boku czasem lepiej widać, lecz na tę chwilę w ocenach sytuacji jest zdecydowanie za dużo przesady. Ludzie są różni, związki są różne, reakcje na sytuacje są różne, więc może nie rozpędzajcie się tak z podważaniem tego, co Wam nie pasuje do jakiegoś schematu.

Ktoś wcześniej napomknął, że historia wygląda na zmyśloną. Może być i tak. Lecz nawet rozkminianie zmyślonych historii ma pewien sens (edukacyjny, społeczny, zwał jak zwał). No ale bez przesady.

Pytanie tylko, dla kogo bardziej - czy aby nie dla krytykantów szukających ujścia pary po własnych przejściach, satysfakcji, poklasku?

To że kłamał w jednych kwestiach nie oznacza, że kłamał we wszystkim. Paradoksalnie on naprawdę mógł kochać je obie. Zresztą znamy tu tylko jeden punkt widzenia na to małżeństwo, a ciekawe jak wyglądało to z perspektywy męża. Ale tego się nie dowiemy. Osobiście nie bardzo wierzę w idealne małżeństwa. Może takie są, ale więcej wydaje się zewnątrz takimi być, niż są w rzeczywistości. Niemal zawsze są jakieś deficyty i ludzie po prostu dokonują bilansu, czy to co zyskują w danym związku jest dla nich bardziej wartościowe, niż to co tracą. Tak się dzieje po tym jak opada zasłona ślepego zakochania, a w końcu zawsze opada. Być może autorka nie odczuwała żadnych deficytów, a może je po prostu wypierała, bo ma naturę perfekcjonistki. I dlatego może tak szybko poradziła sobie z tą traumą. Ale to moje gdybanie. Nie twierdzę, że mam rację. Z punktu widzenia męża niemal na pewno był w tym małżeństwie jakiś deficyt. Nie ciągnąłby tamtego związku tak długo gdyby chodziło tylko o sam seks, ciekawość.

Gotuje się właśnie w świeżo wpadających z problemem na forum. Znam to Wiele osób bym zabiła za krytykowanie mojego związku wtedy..
Ale się nie przestraszyli i dobrze..
Tak że pary w nas nie ma, w autorce, co naturalne tak.

Mi akurat się podoba reakcja autorki, moim zdaniem trafnie oceniła siebie, że nie będzie mogła z mężem już być. Właśnie dlatego, że ma charakter i jest silną kobietą. Odrabiać lekcje ( czyt. czerpać z własnych doświadczeń by się doskonalić i poznawać) zawsze warto. Tutaj odrobienie lekcji nie dotyczyło reakcji na zdradę , a przyszłości autorki, zrozumienia mechanizmów, które doprowadziły do tej sytuacji ( nie w kategorii winy, a przyczyny). Bez samoświadomości trudno kształtować  swoje życie, chociaż można też tylko reagować na to co los przyniesie.

No dokładnie, nie wiem, czemu ludzie naskoczyli tu na autorkę, kiedy to jej mąż powinien w pierwszej kolejności starać się o odbudowę zaufania, a tu widzimy, że on chyba początkowo uznał, że jak przeprosi to wszystko będzie ok i sprawa załatwiona. Jak nie zadziałało i żona w przypływie gniewu pokazała mu drzwi, co wcale nie jest zaskakujące i łatwe do przewidzenia, to poleciał do kochanki.

Autorka ma sporo do przemyślnie, ale jak jej mąż sam nie ma ochoty i nie próbuje ratować małżeństwa, to o czym tu mówić? Co ona niby może zrobić, żeby zaufać ponownie mężowi poza analizą jego zachowania i ocenienia, czy skrucha jest szczera? TYLKO mąż może pokazać swoimi czynami, że przemyślał, żałuje i starać się pokazać, że jest godny zaufania i taka sytuacja się nie powtórzy. On i tylko on. Ona poza oceną tego zachowania i wyborem, czy chce być z nim dalej czy nie, nie może zrobić nic.

Biorąc pod uwagę, jak szybko mąż zamieszkał z kochanką, to powiedziałbym, że najprawdopodobniej trafnie oceniła też męża i jaki sens ma próba ratowania tego związku. Gdyby był człowiekiem, któremu autentycznie zależy na ratowaniu związku i rodziny, to nie skończyłoby się po jednej rozmowie i paru telefonach i smsach.

Cały grudzień aż!
A to przepraszam. Świadoma kobietka skiepściła. Mogła wyrzucić, ale potem powinna, wręcz musiała się szybko decydować, bo clock is ticking

Szybko słonko decyduj się, kochanka czeka i nie wiem czy mówić jej żeby pakowała większy bagaż do nowego mieszkania, czy też mniejszą walizkę na następny wypad. Tik tok...

Nie przypominam sobie, żeby ktoś pisał, że on ma leżeć pod drzwiami.

Sama podałam przykład, że jeśli tak by mu zależało, to mógł zamieszkać sam i całkowicie zerwać kontakt z kochanką, zmienić pracę. Czemu np. tego nie zrobił? To chyba nie jest zbyt wielkie wyrzeczenie dla kogoś komu autentycznie zależy na związku i rodzinie oraz udowodnieniu, że tak jest?

Ela210 nabywa pewności że nie potrafisz przeboleć ze nie każda kobieta chce dać mendzie szansę. .. sama dałaś i wg mnie żałujesz że nie okazałaś się silna jak autorka postu...
Dać szansę kolesiowi który pognał prosto do kochanki.... chyba powinnaś pójść na terapię.
Autorka może za jakiś czas zacząć całkiem mowę życie,  ty się możesz potaplac w starym bagienku.

Może nie atakuj chochoła. Dostałaś tu konkretne propozycje co mąż autorki mógł zrobić, żeby spróbować uratować małżeństwo. 

A jej się nie należy nic więcej jak miesiąc na dojście do siebie?

Autorce wystarczyło, żeby w tak krótkim czasie uzyskać rozwód, co wynika z jej innego postu z 30 grudnia