Związek - Netkobiety.pl

Kryzys z tego co kojarzę nie trwał 2 miesiące, a dłużej. 2 miesiące, które tu opisałeś to była po prostu przeciągająca się decyzja o rozstaniu. Ona robiła wiele, żebyś w końcu zdecydował się na odejście, ale jak widać nie straszne Ci poniewieranie Tobą i Twoimi uczuciami, więc to ona musiała zerwać, choć bardzo nie chciała postawić się w tej aktywnej roli. Lepiej dla niej było popychać Cię do decyzji, a tu klops. Co by nie zrobiła, to Ty i tak wpatrzony w nią jak ciele... Czasem miałeś jakieś przebłyski, jak i tu w wątkach, ale to tylko przebłyski świadomości. Twój modus operandi opiera się niestety na myśleniu życzeniowym, co by było gdyby itp Takie myślenie nie pozwala Ci na trzeźwą ocenę sytuacji wtedy i teraz. Doszukujesz się przyczyn nie tam gdzie trzeba, bo te właściwe przyczyny bolą... Lepiej odwrócić wzrok i poszukać innych.
Prawda jest taka, że choć może na początku była Tobą zauroczona, to to zauroczenie z czasem nie przekształciło się w jej przypadku w miłość. O ile Ty głębiej wchodziłeś w relację z nią, o tyle ona po okresie zauroczenia zaczęła z niej wychodzić. Seks był tu objawem wyjścia. Jaką niby miałaby mieć przyjemność z seksu z kimś do kogo nic nie czuje i kto jej nie pociąga? Oczywiście, że ograniczyła wasze stosunki, bo seks w takiej sytuacji to seks z litości i zmuszanie się.
Zastanów się dlaczego nie zdecydowałeś się dawno już na zerwanie związku, w którym nie było prawdziwej bliskości? Dlaczego nie posłuchałeś wewnętrznego głosu, który podpowiadał „nie tego oczekuję”? Dlaczego pozwalałeś na deptanie Twoich uczuć? Dlaczego zależało Ci tak na niej?
Nie widzisz tego, ale ta relacja i Twoje reakcję mówią wiele o Tobie.

Tak na marginesie: nie twórz nie wiadomo ile wątków o sytuacji prostej jak budowa cepa i opisywanej w setkach wątków na tym forum chociażby. Poszukaj, poczytaj i pomyśl.

Dla każdego koniec związku to porażka, więc w tym nie ma nic dziwnego. Co zaś do doszukiwania się winy w sobie, to w tym przypadku raczej wyczuwam potrzebę kontroli, wpływu na bieg wydarzeń. Idąc tym tokiem myślenia dotrzesz do jakichś tam wniosków o swojej winie i jednocześnie uznasz, że wystarczy, że pozbędziesz się tych przewin, a odzyskasz poczucie kontroli, a w dalszej perspektywie może i ją... Tylko, że pomijasz fakt, że nie jesteś w stanie w ten sposób „zdalnie”, odzyskując niby kontrolę zmusić ją do uczuć i działań jakich pragniesz. Chwytasz się tej winy jak tonący brzytwy, bo nie chcesz odpuścić. Jeśli nie odpuścisz to ex będzie się ciągnęła za Tobą latami. Następny Werter...

Nic. Bywa.
Zastanów się lepiej co z Tobą nie tak, że tkwiłeś w związku pomimo, że ona nie kochała. I nie pisz, że tego nie dało się wyczuć...

Bidusia płakała buuuuu i to wszystko zmieniło... Bidusia płacząc myślała jaka to ona biedna i jak ona się stara, żeby było dobrze buuu Po wytarciu łez bidusi od razu ulżyło, lepiej się poczuła i lepiej o sobie pomyślała... Przecież płakała, starała się, zrobiła co mogła buuuuu
Bidusie takimi teatrzykami na koniec poprawiają sobie własny imidż przed sobą przede wszystkim. Zrywanie z kimś to nie jest  łatwa sprawa. Uderza w samoocenę tego z którym się zrywa, ale uderza również w samoocenę zrywającego. Jest w końcu „tym złym”. W takiej sytuacji można poprawić sobie zdanie o sobie na kilka sposobów, m.in. „starając się” tak jak „starała się” Twoja była.
Najpierw starała się, żebyś to Ty był „tym złym”, ale z Ciebie zdolniacha jest, czyt. zdolny jesteś zdzierżyć nie lada upokorzenia, więc ze starania się nic nie wyszło. Następnie postarała się wyjść ze związku płacząc nad nim i „starając się”, podczas gdy w momencie zerwania jedyne co czuła to niesamowita ulga, że to już koniec....
Musisz jeszcze trochę pożyć, trochę przeżyć i trochę poznać ludzi, żeby wiedzieć, że nie wszystko jest takie na jakie wygląda na pierwszy rzut oka. Deklarowane motywy nie zawsze są tymi prawdziwymi. Życie.

No bo nic do Ciebie nie czuła i to nie było bum, tylko dało się to wyczuć wcześniej. A wakacje to super sprawa jest w każdych okolicznościach i nie mają związku z niczym. Byłeś z nią, nie nudziła się, było fajnie. Jednak wakacje to nie życie na co dzień w związku... Na wakacjach popatrzeć sobie mogłeś momentami jak mogłoby być, gdyby było dobrze i gdybyście byli dla siebie nawzajem ważni. Takie przebłyski, które umacniały/ją w Tobie myślenie: co by było gdyby i utrudniają spojrzeniu na rzeczywistość.

No i to jest znak widoczny z kosmosu, że to nie je to
Drażniła ją Twoja osoba i potrzebowała odwrócenia swojej uwagi. Bo gdy odwrócić uwagi nie miała jak, to przygniatała ją rzeczywistość bycia w związku z kimś do kogo nic nie czuje i to wywoływało spięcia. Z kolei ta sytuacja z czasem zaczęła wywoływać niechęć.
Nie ma co szukać tu winy, bo po prostu nie było tu miłości.
O sile związku świadczy codzienność i kryzysy przeżywane w tej codzienności, a nie fajerwerki od wielkiego dzwonu. Jak wyobrażasz sobie wasza wspólną przyszłość, gdyby do rozstania nie doszło? Jaka byłaby wasza codzienność? Czekałbyś na wakacje jak na zbawienie?
Poukładaj sobie w głowie chłopaku, bo jest co.

Ale czego ratować? Nadal wychodzisz z założenia, że tam było coś, że istniał jakiś fundament, że coś można było nawet ratować... Nie było nic, stąd Twoje działania wówczas, jak i teraz nie dały/dzą nic. Co miałaby Ci wyjaśniać? Myślisz, że osoba, która tak funkcjonowała w związku z Tobą, która zdecydowała się na takie, a nie inne rozstanie jest w stanie spojrzeć na siebie samokrytycznie i co więcej tym samokrytycyzmem podzielić się z Tobą? Nawet jeśli to spodziewam się Twojej reakcji na te wyjaśnienia: „to się da jeszcze uratować!” Chyba sobie dziewczyna chciała zaoszczędzić Twoich starań, które tylko przedłużyłyby agonię...
I dalej międlisz: dlaczego nie kochała? Po prostu. Znowu wyczuwam, że chodzi tu o zasłużenie na miłość, że doszukujesz się co zrobiłeś nie tak, dlaczego nie zasłużyłeś. Z miłością jest tak, że albo jest, albo nie ma i nie trzeba na nią zasługiwać w tym sensie w jakim mam wrażenie  Ty to rozumiesz teraz. Znajdziesz jeszcze dziewczynę dla której nie będziesz musiał skakać przez płonące obręcze, a i tak będzie Cię kochać. Trzeba tylko otworzyć się na taką miłość, bo teraz nawet gdybyś ją spotkał, to wzgardziłbyś takim spokojnym uczuciem. Sam na razie potrzebujesz płonących obręczy...

Różne są powody wchodzenia w związki, a potem idzie już reakcja łańcuchowa. Miała widać jakieś powody poza miłością, które przestały wystarczać na dłuższą metę.

Kurtyna opada. Oklaski

Pytanie: dlaczego czując, że Ona Ciebie odtrąca zdecydowałeś się być z Nią w związku? To ma być logiczne ? Jednak Ci taki układ odpowiadał.

Moim zdaniem w tym związku było za dużo egocentryzmu. Byliście razem, ale osobno. Do czego dążę - tak naprawdę żadnej ze stron nie obchodziło jakie korzyści (emocjonalne itp.) może mieć druga strona ze związku, tylko indywidualne korzyści z myślą "powinno być mi dobrze". Dlatego "nie dostrzegałeś" Jej sygnałów, nie byłeś nimi zainteresowany. Natomiast bardzo interesowało Ciebie (i nadal da się to wyczytać z Twoich postów) co Ty mogłeś jeszcze wycisnąć z tej relacji Już dawno powinniście to zakończyć. Pięknie przeciągaliście linę korzyści.

Kiedy ktos ci mowi ''ze byles za dobry czy wiem ze dla mnie bylbys dobry'' to proba wybielenia siebie.W kibel to wyrzuc bo to stara spiewka zrywajacych.

To był mój pierwszy poważny zwiazek. Co twoim zdaniem powinienem zrobić i co powinienem dostrzec wcześniej?

Teraz wiem ze powinien skończyć to szybciej, wiem ze miałem do tego powody. Jednak ciagle mi zależy i nie potrafię całkowicie się od tego odciąć. Cały czas żyje złudna nadzieja. Przypominają mi się te dobre chwile a te zle zacierają, tak ze mógłbym jej wybaczyć. Mam tego dosyć naprawdę.

Możliwe. Czasami mam myśli ze to ta jedyna i szkoda ze się rozsypało

Czasami dręczy mnie ze 'nikogo takiego już nie znajdę'. Z drugiej strony wiem ze to nie było to czego oczekiwałem skoro nie mieliśmy ze sobą nawet o czym rozmawiać.

Rozwiń proszę

Oj uwierz, chciałbym kiedyś miec taka osobę.
Zdarzało się ze przed spotkaniem wymyślałem tematy bo naprawdę potrafiliśmy siedzieć gdzieś przez 30 min i rozmowa się lekko mówiąc nie kleiła.

Staram się trzymać. Tylko przez 2 lata była dla mnie wszystkim, nie olalem oczywiście znajomych, oni jak byli tak są tylko ciężko jest mi jakos żyć bez niej

Teraz już wiem ze partner nie powinien być dla nas wszystkim. Jakieś rady jak przestać się tym zamartwiać?

Autorze, jestem w bliźniaczej sytuacji z tym że u mnie to ona sprowokowała kłótnię, żebym to ja zerwał. Zrobiłem to, jednak chciałem na zakończenie jeszcze porozmawiać. Wtedy pokazała prawdziwą twarz.
Dzięki Twojemu wątkowi, a w szczególności komentarzom Klio, uświadomiłem sobie że moja ex miała mnie głęboko w dupie a w momencie rozstania czuła tylko ulgę. Związała się ze mną z bliżej nieznanych mi powodów (może jako plaster po ex), a ja głupi cały czas myślałem, że ona zakochana we mnie do szaleństwa.
Poza tym schemat podobny do Twojego, momenty ciszy i nieklejącej się rozmowy, coraz częstsze kłotnie, itp. Na szczęście u mnie trwało to tylko pół roku.

Pytasz co teraz z tym zrobić. Po pierwsze przeczekać, bo czasu nie przyspieszysz. Dodatkowo zapisz się na siłownię, rozwijaj się, znajdz hobby. Innego leku nie ma.
Powodzenia.

PS. I najwazniejsze. Wyrzuc wszsytko co z nia związane, skasuj numer i ZERO KONTAKTU. NAwet jak kiedys napisze, a jest wielka szansa ze napisze - Wiedz, ze bedzie to tylko jej próżność - NIC WIECEJ.
Dasz radę. Ja póki co miesiąc po, ale dołki i jakieś dziwne lęki nadal są.

Miesiąc czy dwa to bardzo mało, z drugiej strony o ile dobrze rozumiałem to ona miała 19 lat wtedy, więc tamten jej związek był zapewne szczeniacki jeszcze.

Na razie proponuję Ci najkrótszą modlitwę mistrzów zen: "jeb.ać to".

Powodzenia.

beckett, czy uważasz że brak seksu i jakichkolwiek uczuć z jej strony to wystarczający powód do zakonczenia związku?

Wystarczający? chłopie, to powód FUNDAMENTALNY. Związek w którym nie ma bliskości i intymności to nie jest związek.

Wróć do tego tematu jak już poznasz kogoś i stworzysz taki właśnie prawdziwy związek. Uśmiechniesz się do siebie.

A na razie uciekaj od tego, bo szkoda życia.

No to masz lekcję, wyciągaj wnioski

grigori nie zastanawiaj się dlaczego Ciebie zostawiła  nie warto  wyciągnij wnioski będzie to lekcja dla Ciebie.

Moim zdaniem  widziała w Tobie miękkiego dydka, który nadskakiwał, starał się a tyłka daje  innemu bo sądzę że już ma kolejnego adoratora.  Uczyniłeś z jej waginy penie kult, ( nigdy nie proś o sex ) bo to upokarzające i rozwala męską psychikę. Szanuj się, dbaj o własne szczęście. Kobieta ma być dodatkiem do życia a nie wyznacznikiem szczęścia, które zależy tylko i wyłącznie o Ciebie.
Ja wiem że to trudne do ogarnięcia, mi też nie jest łatwo a sądzę że jestem w większym szambie niż TY

Pamiętaj nie wiń siebie, chciałeś jej nieba przychylić  a w zamian dostałeś kopa w dupę. Tragiczne ale prawdziwe. Kobiety są tak stworzone i tego nie zmienisz  nie ważne czy to będzie panna z dyskoteki czy z biblioteki rządzą te same instynkty. Brutalne ale prawdziwe.  Rozwijaj Siebie  dbaj o siebie jesteś wszystkim co masz.

Klio, co do tej analogii, myślisz ze była ze mną tylko dlatego aby zapomnieć o byłym?
Teraz wiem ze powinienem skończyć to szybciej, na wakacje było pod tym względem dobrze, lepiej, tylko tak jak pisałaś wcześniej, tam mogłem sobie popatrzeć jak byłoby na codzień gdyby jej zależało...

Jednak cały czas mam myśli ze gdybym jej nie 'przychylił tego nieba' jak napisał DARK jej by to nie minęło. Ze to ze jej przestało zależeć na bliskości to wina mojego charakteru, może wyprowadzicie mnie z błędu. Może byłoby to częściej gdybym tak do tego nie dążył, gdybym się tak nie starał

Czyli według Ciebie rozwiązaniem byłoby chłodne podejście do niej, sztuczne tworzenie dystansu i zmiana swojego charakteru, stanie się innym człowiekiem plus stanie się aseksualnym. To jest według Ciebie ideał, którego ona poszukuje i którym byłbyś w stanie się dla niej stać? Przypomnij mi tylko: czy taki właśnie byłeś, gdy „szalała za Tobą”? Czy byłeś aseksualny?

Jest takie powiedzenie: tylko głupi się nie myli . Najważniejsze, że analizujesz pewne rzeczy, aby w przyszłości ich nie powtórzyć.
Jednak coś mi tutaj nie pasuje - Ty chcesz z Nią rozmawiać, Ona nie chce i Ty nadal ciągniesz związek, a gdy Ona zrywa to masz żal? Dobrze zrozumiałam?

Bingo.
Sam wiesz zatem, że na początku waszej relacji pociąg był obopólny. Z czasem podobnie jak zauroczenie, pożądanie Ciebie zaczęło zanikać i w związku z tym również seks. Po prostu nie pożądała Cię i co byś nie zrobił, to fakt ten nie zmieniłby się. Co z tego, że Ty jej tłumaczyłeś, skoro nie da się drugiej osobie wytłumaczyć, żeby Cię kochała i pożądała. Albo jest miłość, albo jej nie ma. Ty w pewnym momencie zobaczyłeś, że z jej strony jest brak miłości, ale zamiast powiedzieć pas postanowiłeś, że wasz związek musi trwać mimo wszystko. Stąd przeciąganie się rozstania, stąd Twoje niespełnienie, stąd ówczesna i obecna obsesja na punkcie niedostępnej, zdystansowanej, a przez to dla Ciebie wartej starań i walki kobiety.
Czasem piszesz rozsądnie, a czasem jak nieprzytomny. Okaże się czy wyciągniesz lekcję z tej sytuacji. Jeżeli pozostawisz to tylko czasowi, to obawiam się, że i za 5 lat będziesz wzdychał do ex. Potrzeba świadomego wysiłku aby zrozumieć siebie w tej sytuacji, a ze zrozumienia wyciągnąć wnioski dla zmiany. W przeciwnym razie obawiam się, że lekcja nieodrobiona będzie się za Tobą ciągnąć.