Straszna samotność po 40, jak to zmienić? - Netkobiety.pl

rampampam napisał/a:

rossanka napisał/a:

Pewnie tak, choć osobiście nie znam, a może żadna się nie przyznaje ? Eee żartuję.
Ale z drugiej strony 20 latka i 40 latek nikogo aż tak nie szokuje. Chociaz takich par też nie znam.
Zwykle obydwoje są zbliżeni wiekiem.

Mnie trudno zrozumieć, co może kobietę w moim wieku pociągać w takim dziecku... Dla mnie 20-latek to dziecko, nie widzę w nim mężczyzny. No, ale to ja tak mam.

I są również  40 latkowie, dla których 20 latka to jak córka,  a są i tacy, którzy się  z taką będą umawiali. Co kto lubi

A ja np nie rozumiem dlaczego ram i ross pisza co minute i siebie cytuja

Teoretycznie też wolę starszych od siebie, ale nie warto szufladkować. Miałam kiedyś w pracy kolegę o 5 lat młodszego i to był wspaniały człowiek. Z takim jak on mogłabym być. Był mądrzejszy od niejednego durnego pacana po czterdziestce.

Ross, myślę, że nie ma co ustalać granic, tylko po prostu kierować się głosem serca.
Pan po siedemdziesiątce to jednak dość skrajny przypadek
Jeden taki na osiedlu mawia, żem jego sympatia Ja go zresztą bardzo lubię, ale zdecydowanie nie w "tym" znaczeniu.

Rossanko, rozumu też trzeba słuchać, ale co on wart bez serca?
A wiesz, prawie się kiedyś pokłóciłam z koleżanką, która oświadczyła, że nigdy świadomie nie związałaby się z inwalidą.

rampampam napisał/a:

Aga30 napisał/a:

Teoretycznie też wolę starszych, ale skreślać kogoś tylko z tego względu, że 2 lata młodszy? No błagam, może jak miałam 20 lat, to stawiałam takie sztuczne granice...

Z wieloma cechami tak jest. U mnie to działa automatycznie, samo z siebie. Świadomość, że facet młodszy, zajęty, duchowny gasi moje zainteresowanie. Tak mam. Nie przeszkadza mi to specjalnie.

To, że duchowny czy zajęty to przecież oczywista oczywistość,  że niewidzialny 

rossanka napisał/a:

rampampam napisał/a:

Z wieloma cechami tak jest. U mnie to działa automatycznie, samo z siebie. Świadomość, że facet młodszy, zajęty, duchowny gasi moje zainteresowanie. Tak mam. Nie przeszkadza mi to specjalnie.

To, że duchowny czy zajęty to przecież oczywista oczywistość,  że niewidzialny 

No nie wiem... czy to takie oczywiste... wszędzie się słyszy o zdradach itd itp. To dla wielu ludzi nie jest oczywiste.

rossanka napisał/a:

A gdzie mówię,  że nie trzeba?:)
Z inwalida?

Ja potwierdziłam Twoją wypowiedź po prostu.
A co do pytania o inwalidę, to nie rozumiem.

Ross, w tym wypadku chodziło o to, że spotkałam się kiedyś z facetem na wózku. Dwa lata temu zaczepił mnie taki jeden na Badoo. Niespecjalnie podobał mi się z wyglądu (miał na zdjęciu tylko twarz), ale ja z zasady nikogo nie odrzucam z góry. Okazało się, że to całkiem sympatyczny gość. Do niepełnosprawności przyznał mi się po kilku rozmowach. Nie było to dla mnie powodem do zerwania znajomości. Spotkaliśmy się równo w dniu moich urodzin w kinie. Uważam, że nawet jeśli randkowanie nie skończy się wielką miłością, to zawsze warto wyściubić nos z domu i po prostu sympatycznie spędzić czas. Lubię bezinteresownie spotkania z ludźmi
Ten człowiek jednak nie odpowiadał mi jako mężczyzna. Po prostu mi się nie podobał i nie miał tu znaczenia wózek. Poza tym nie lubię pewnych zachowań: on był tak ucieszony spotkaniem, że okazywał mi to trochę zbyt wylewnie: jakieś uściski za kolano w samochodzie, po spotkaniu żarty, że jest wyposzczony - takie to niby koleżeńskie, ale hola, my się prawie nie znamy!
Tak więc z powodów "pozawózkowych" na kontynuowanie randek się nie zdecydowałam.
Właśnie o tym spotkaniu opowiedziałam mojej koleżance.

Piegowata'76 napisał/a:

Nie będę się zarzekać, ale uważam, że pewnych rzeczy się nie robi po prostu. Nie kradnie się, nie zabija i nie romansuje z zajętymi. Ale powtarzam: nie zarzekam się, wiem tylko, że tego bym w swoim życiu nie chciała.

I zawsze też co innego takie gdybaniie a co innego doświadczenie.
W miarę upływu lat coraz mniej gdybania a coraz więcej doświadczenia.

I zawsze też co innego takie gdybaniie a co innego doświadczenie.
W miarę upływu lat coraz mniej gdybania a coraz więcej doświadczenia.

Mnie się wydaje, że jeśli ktoś jest naprawdę przekonany do swoich zasad czy wartości, to bardzo wiele potrzeba do ich złamania czy zmiany

Ja się trochę obawiam takich zasadniczych osób... Póki życie nie stawia człowieka w konkretnej sytuacji, może on tylko przypuszczać jak się zachowa, bądź nie zachowa...

rampampam napisał/a:

Mnie się wydaje, że jeśli ktoś jest naprawdę przekonany do swoich zasad czy wartości, to bardzo wiele potrzeba do ich złamania czy zmiany

No, właśnie.
Nie kupuję zupełnie gadania o niezwykłej sile uczucia, które spada jak grom z jasnego nieba i doprowadza do zdrad i romansów.
Pozwoliło sobie na to jedno z drugim i tyle.

Może nie kupujesz, bo sama pisałaś, że nigdy takiego uczucia nie doświadczyłaś.
Ja z kolei nigdy bym sobie nie pozwoliła na taką znajomość jak z Meczowym. Tak więc wszystko jest względne i jestem daleka od oceniania ludzi.

Ale podstawowy moralny kręgosłup musi trzymać w pionie. Przynajmniej w moim odczuciu.

Bez przesady z tym nigdy nie mów nigdy. Pewnych rzeczy się nie robi i już. Uczucie uczuciem ale mamy wolna wolę, i nie ma się co tłumaczyć potem , że tak jakoś samo to wyszło.  Można się zauroczyc, ale człowiek jest świadomy tego co robi i sam decyduje czy po tym zauroczeniu decyduje się np na romans z żonatym czy nie.

rossanka napisał/a:

Bez przesady z tym nigdy nie mów nigdy. Pewnych rzeczy się nie robi i już. Uczucie uczuciem ale mamy wolna wolę, i nie ma się co tłumaczyć potem , że tak jakoś samo to wyszło.  Można się zauroczyc, ale człowiek jest świadomy tego co robi i sam decyduje czy po tym zauroczeniu decyduje się np na romans z żonatym czy nie.

Uuu, wyluzujcie Dziewczyny. Bardzo niefajne jest takie stawianie sprawy.

rossanka napisał/a:

Bez przesady z tym nigdy nie mów nigdy. Pewnych rzeczy się nie robi i już. Uczucie uczuciem ale mamy wolna wolę, i nie ma się co tłumaczyć potem , że tak jakoś samo to wyszło.  Można się zauroczyc, ale człowiek jest świadomy tego co robi i sam decyduje czy po tym zauroczeniu decyduje się np na romans z żonatym czy nie.

Uuu, wyluzujcie Dziewczyny. Bardzo niefajne jest takie stawianie sprawy.

Moja znajoma wdała się w romans będąc żoną z żonatym mężczyzną. Jej mąż traktował ją bardzo źle. Nie wiem nic o motywacji jej kochanka, ale ona poczuła się szanowana, dowartościowała się jako kobieta i jako człowiek i potem była w stanie wiele zmienić w swoim życiu. Twierdzi do dziś, że romans był katalizatorem, otworzył jej oczy, dodał sił...

rossanka napisał/a:

Aga30 napisał/a:

Uuu, wyluzujcie Dziewczyny. Bardzo niefajne jest takie stawianie sprawy.

Tzn jakie?

Właśnie takie: kategoryczne, oceniające i bezwględne. Ale spoko, mało jest osób, które potrafią szerzej spojrzeć na życie.

Aga30 napisał/a:

Właśnie takie: kategoryczne, oceniające i bezwględne. Ale spoko, mało jest osób, które potrafią szerzej spojrzeć na życie.

Uch, nie chcę się kłócić, ale jednak wyrażę swoje zdanie: czy w imię szerokich horyzontów mam robić świństwo cudzej żonie, dzieciom?

Piegowata'76 napisał/a:

Podbudowała siebie, to pięknie. A nie pomyślała o uczuciach tej drugiej kobiety?
Nie. Kategorycznie nie takim historiom.

Tu podałam przykład.
Ale... moim zdaniem ona była winna lojalność swojemu mężowi, a o uczuciach drugiej kobiety powinien myśleć jej mąż. Nie imputujmy winy niewłaściwie. Ja byłam zdradzona i do głowy by mi nie przyszło obwiniać kochankę - to mój mąż był wobec mnie nie w porządku.

Piegowata'76 napisał/a:

Aga30 napisał/a:

Właśnie takie: kategoryczne, oceniające i bezwględne. Ale spoko, mało jest osób, które potrafią szerzej spojrzeć na życie.

Uch, nie chcę się kłócić, ale jednak wyrażę swoje zdanie: czy w imię szerokich horyzontów mam robić świństwo cudzej żonie, dzieciom?

Pls Piegowata, masz 40 lat - nie wszystko w życiu jest czarnobiałe. Czasem jesteśmy do czegoś przekonani, ale z różnych powodów wychodzi inaczej.
Miłego, Dziewczyny.

Ja byłam zdradzona i do głowy by mi nie przyszło obwiniać kochankę - to mój mąż był wobec mnie nie w porządku.

rampampam napisał/a:

Ja byłam zdradzona i do głowy by mi nie przyszło obwiniać kochankę - to mój mąż był wobec mnie nie w porządku.

Oboje zrobili Ci świństwo.

rossanka napisał/a:

rampampam napisał/a:

Jeśli jest wolna i ma takie a nie inne zasady tzn  żonaty jej nie przeszkadza, to może robić, co chce. Ale on nie.

Niby masz rację.  Ale zobacz z drugiej strony,  ona się zgodzi na tą relacje z żonatym,  czyli automatycznie zgodzi się na rolę kochanki, Jaka normalna kobieta godzi się na coś takiego?Chyba, że chce tylko rozrywki, urozmaicenia i nie zależy jej na pstabilnym związku.  Wtedy to ma dla niej sens. I nie cierpi.

Tu wracamy do tolerancji dla młodszych, Ross, co kto lubi

rampampam napisał/a:

rossanka napisał/a:

Niby masz rację.  Ale zobacz z drugiej strony,  ona się zgodzi na tą relacje z żonatym,  czyli automatycznie zgodzi się na rolę kochanki, Jaka normalna kobieta godzi się na coś takiego?Chyba, że chce tylko rozrywki, urozmaicenia i nie zależy jej na pstabilnym związku.  Wtedy to ma dla niej sens. I nie cierpi.

Tu wracamy do tolerancji dla młodszych, Ross, co kto lubi

Haha właśnie.  Co kto lubi Tylko niech później nie narzeka.

Ona była dla mnie obcą osobą, nie znam jej, nic dla mnie nie znaczy. A mąż przyrzekał wierność. To, z kim zdradził, w zasadzie nie ma znaczenia.