Straszna samotność po 40, jak to zmienić? - Netkobiety.pl

Z racji nadchodzących długich jesienno - zimowych wieczorów znów założyłam konto na portalu. Ciekawe, jak długo tym razem wytrzymam zanim się zniechęcę?

Hm, to kolejna próba,  nie wiem doprawdy,  na ile starczy mi chęci i...cierpliwości...

Rada całkiem rozsądna, jednak zadam pytanie: jak? I bardzo chętnie skorzystam z wszelakich mądrości w tym obszarze.

To akurat nic nie znaczący truizm jest, nic więcej...

Powiedział, co wiedział.

Iryd, chyba zgadzam się z tym co piszesz. Samotność jest w głowie. Ale jednak uważam, że napisałaś zbyt ogólnikowo i niełatwo wychwycić sens Twojej wypowiedzi. Więcej konkretów poproszę  i namacalnych przykładów

Dziewczyny, ja się łapię na tym, że nie chce mi się już spotykać z facetami z netu. Po prostu nie chce się i już. Zmęczyłam się i znudziłam. Jak mi po pierwszym takim spotkaniu gość, w sumie sympatyczny i niepaskudny, pisze: "Piersi widziałem, wydają się obiecujące", to dla mnie jest obcesowy i nie grzeszy kulturą. Dziękuję, postoję.
Albo taka wiadomość: "To kiedy się widzimy?". Może ja jestem księżniczka na ziarnku grochu, ale miałam ochotę odpalić: "A widzimy się w ogóle???". Stonowałam i napisałam, że mam teraz kupę kłopotów i brak nastroju na spotkania - co skądinąd z prawdą się nie mija. Albo mówi mi gość, że on nie ma czasu na spotkania w rodzaju koleżeńskich, bo dużo pracuje... Aha, czyli z  miejsca mam się zadeklarować jako dziewczyna szanownego pana...
Z tych wszystkich netowych znajomości najbardziej sobie cenię Sąsiadunia, choć ten akurat nie okazuje mi zbytniego zainteresowania. Ale jest uczciwy, nie chamski, nie nachalny, zawsze pomoże, gdy go o coś poproszę (i gdy może, a jak nie może to uczciwie powie), jak obieca, to przyjdzie, pogada jak człowiek.
Takiego faceta bym chciała, takiego początku znajomości. Na resztę przyjdzie czas, a większość chciałaby ten etap pominąć, na co mnie trafia po prostu szlag.
Głównie z tego powodu, choć owszem, gdzieś tam sobie wiszę na Badoo, nie mam serca ani entuzjazmu do tych internetowych poszukiwań.
Aczkolwiek Sąsiadunia poznałam na Badoo

Skoro nie umiesz lub nie chcesz uargumentować swojej wypowiedzi, tracisz dla mnie wiarygodność. Znasz powiedzenie, że nie ma głupich pytań, a jedynie takie odpowiedzi?
Na kłopoty z samodzielnym myśleniem nie narzekam, ale potrzebuję konkretów, by się do nich odnieść, a nie pitolenia - mam wrażenie - sam dobrze nie wiesz, o czym. Uprasza się o więcej pokory i szacunku do dyskutantów.
Z poważaniem - Piegowata

Bielizna Kuracja Doktora Granata
Ogromny ból zaczął nękać mnie
Robił z głowy pusty wór, który szarpie pies
Zwracałem się do wielu znanych miejsc
Każdy lekarz marszczył brew, nie wiedział, co mi jest

Pewnego dnia na drzwiach napisał ktoś:
"Doktor Granat zniszczy ból, to bardzo miły gość"
Znalazłem go, miał wielki stary dom
W środku, z miejsca dał mi w twarz i ryknął niczym grom:

"Nie miej do mnie żalu, muszę bić od razu
Ta kuracja właśnie taka jest
Podaj swoja rękę, popatrz prosto w oczy
Trzeba tylko byś uwierzył mi
Ja naprawdę mogę pomóc ci"

Mieszkam tu z nim już prawie siedem lat
Robię wszystko, czego chce, udaję nawet psa
Był taki dzień, że bardzo chciałem wyjść
Ból sparaliżował mnie, nie mogłem nigdzie iść

Wczoraj, gdy spał, dobrałem się do akt
Z brzegu zaraz moja twarz sprzed dziesięciu lat
Stałem jak słup, nie mogłem złapać tchu
Obok zdjęcia sporo plam i kilka jego słów:

"Będę równy z Bogiem, swoją arkę stworzę
Muszę tylko zadać wielki ból
Armia moich ludzi nieustannie rośnie
Na swych rękach będą nosić mnie
Gdy bez bólu minie cały dzień"

Jak chcesz komuś pomóc to trzeba trochę z nim pobyć. Pokazać sobą jak z tym sobie poradzić, a nie walnąć mądrością i czekać na przyszłe podziękowania.

No, przepraszam, to się kupy nie trzyma. Skoro uważasz, że skoro nie trzeba mówić albo nie warto, to po zabrałeś tu głos?
I skoro gardzisz tym plotkarskim forum, to po co się zniżasz do obcowania z nami?

No, czekamy, czekamy z niecierpliwością. Aż nam pokażesz.

Bez przesady z tą odwagą... Obecnie jest to dość powszechny sposób poznawania się.

Na razie odczuwam efekt pierwszych 48 godzin hihi - cała masa oszołomów

Cierpliwości. Ja zwykle nie reaguję czekając na kogoś normalnego. Ale to czas przeszły

Spoko, daję radę, zresztą w świetle toczących się wokół idiotycznych dyskusji nt halloween, ten portal wydaje się momentami całkiem ok

Trzeba tą osobę wziąć za rękę i wyprowadzić z samotności. Nie mówię - być jej partnerem, bo wtedy problem sam się rozwiązuje, Tylko kiedyś to opisałem w pamiętniku babuni :
„Babunia: Gdybyś miał tą jedną, jedyną, to na pewno Twój wątek nosił by inny tytuł, a możliwe, że w ogóle byśmy Ciebie nie poznali.
Tak to prawda interesujemy się innymi gdy czujemy się samotni lub mamy jakąś potrzebę. Nikt nie chce się interesować ludźmi bezinteresownie. Taka postawa wydaje się dziwna i niezrozumiała.
A co można? 0 tym jest cały mój wątek wystarczy kliknąć na brązowy teks tylko trzeba go zrozumieć.

A dziękuję, myślę, że wyszło całkiem nieźle Oprócz tego, że nam panna młoda wpadła obcasem do kratki w chodniku przed kościołem i dwóch facetów musiało ją wyciągać, to żadnych wpadek raczej

No, właśnie, istnieją jeszcze poważni?

Możliwe, że nie... dawno żadnego nie widziałam, o żadnym nie słyszałam

To wcale nie było w sumie śmieszne... mimo że do dzisiaj się chichram

Deszcz padał, ona bidoka w tej kiecce się nie mogła za bardzo schylić ani kucnąć, bo by się cała ubabrała...

Ja - gdybym miała dużo mniej lat i taką mozliwość - to bym chciała taki "mój" ślub, bo ten co miałam to był taki... "nie mój"...

A ja nigdy ślubu ani tym bardziej wesela nie chciałam (choć po rozstaniu łatwiej majątek podzielić ) Ale kolejnym pierścionkiem zaręczynowym bym nie pogardziła

A ja nie miałam jeszcze żadnego Takie to były jaja z moim byłym
Więc - pierścionek i wesele owszem, ślub - nie ma opcji, to już było i żaden szał

A żebyś wiedziała. Ja cmentarze lubię. Ale nie 1 listopada, ja wolę w samotności

Nie wiem. Może i głupie, ale ja też właśnie tak robię

Jedna pietruszka wiosny nie czyni

Pamiętam, jak w dzieciństwie ciągałam rodziców na groby małych, nieznanych mi dzieci. Nie mogli tego zrozumieć.

Nie łaziłam sama do pewnego wieku, bo byłam wychowywana na mało asertywną osobę. Potem już tak.

Szczerze, to nie wiem, po co tam chodzę. Bo chodzę do dzisiaj. Na te same groby. Głównie jednego Stasia, który "żył 9 godzin" w 1969 roku. Nie znam za choinkę, nazwiska nie kojarzę, ale zawsze idę do tego Stasia...

Nie jestem przekonana, czy jestem jakoś szczególnie uduchowiona... nie, i wcale nie o to mi chodzi, że trudno mi się przyznać, może po prostu tego nie ogarniam w swoim przypadku - ale nie zmienia to faktu, że lubię cmentarze. W pewnym szczególnym sensie, oczywiście, bo wcale mi się nie uśmiecha, żeby mieć tam wszystkich możliwych znajomych, rodzinę i przyjaciół

Moja córka kiedyś, mając ze 3 lata chyba, była z moją mamą na cmentarzu. Po paru dniach jej się przypomniało: a pamiętasz, mamo, że ja byłam kiedyś z babcią na cmentarzu u dziadka? Ale było super, ale było fajnie!!!

Zdarzało mi się i zdarza dziękować Bogu, że "nic nie miałam" w małżeństwie. Ominął mnie ten horror z majątkami.

Pigwowa jest super, ale Telefoniczny chciał wiśniową.
Byłam wczoraj u nich, choć miało być odwrotnie, ale Telefoniczny był zestresowany, zmęczony i zaproponował zaproszenie mnie do sąsiadki.
Fajnie było
Mam do tego faceta trochę zastrzeżeń, ale muszę przyznać: widzę, że chłopu zależy, że chciałby... Wnioskuję to również z rozmów z nim. Może jednak się uda, choć nawet jego własna rodzina doradzała mojej koleżance ostrożność i ograniczone zaufanie. To człowiek z piętnem nałogu, ale więcej szczegółów nie chcę zdradzać.

Komfort finansowy to dobra rzecz, oczywiście.
Ale skoro nie jest mi dany, to podchodzę do sprawy z filozoficznym dystansem

Chyba po raz kolejny się przekonuję, że portale randkowe skupiają sporą liczbę "dziwnych" ludzi... A z drugiej strony może to po prostu wynik spowodowanej samotnością i brakiem sukcesów frustracją?
Dzisiaj jeden pan całą epistołę na temat kłamstwa, konfabulacji i zaciemniania rzeczywistości mi strzelił (że mu się chciało tyle pisać?) li tylko dlatego, że w rubryce miejsce zamieszkania nie wpisałam konkretnej miejscowości, a okolice najbliższego większego miasta... A całkiem logiczne mi się to wydawało Jestem coraz bardziej zdziwiona...

Niby tylu samotnych ludzi, a taka ciężka sprawa...