Lek na samotność po 40 - Netkobiety.pl

Dyskusja i argumenty za i przeciw są zdrowym ludzkim odruchem.
Co do konkretów, to nie ma ich wbrew pozorom zbyt wiele. Raczej mowa o ogólnych tendencjach.
Ja mogę mówić za siebie: szukam inspiracji mniej oczywistych, może jakichś niestandardowych, bo na wiele już sama wpadłam i przerobiłam z większym lub mniejszym skutkiem...

Oczywiście. Powtarzam: złoty środek!

Ja czytam. Różne pomysły na zagospodarowanie codzienności w książkach znajduję. To oczywiście za mało, ale zawsze coś.

Któraś tu napisała, ze ciężko o towarzystwo, o umówienie się z kimkolwiek na kawę itp. Przypomniała mi się pewna historia, wiec zapodam.
Majac małe dziecko chodziłam codziennie na plac zabaw. Każdego dnia spotykałam na ławeczce pewna panią, starsza ode mnie. Siedziała sama i obserwowała dzieci, czasem się podśmiała pod nosem, czasem zaintrygowała czymś. Widać, że czerpie autentyczną radość z przebywania tam. Była gdy przychodziłam, i siedziała jeszcze gdy odchodziłam. Któregoś dnia nie miałam wolnej ławki, więc przysiadłam się do niej. Moje dziecię co chwilę po coś wyrywało mnie z ławki lub podchodziło to pić, to coś tam. Pani była pogodna, nie jakaś ponura, smutna. Tak od słowa do słowa i dowiedziałam się, że nie ma rodziny, jest sama i wychodzenie do parku, na plac zabaw, do ludzi generalnie sprawia jej przyjemność. Gdyby nie to, zwariowałaby, zdziczała, popadła w depresję. Od tej pory zawsze się pani kłaniałam i czasem sama dosiadałam się do niej by pogadać.
Mając to w pamięci nauczyłam się sama chodzić na spacery. Czasem brałam książkę, szłam do parku i czytałam ją siedząc na ławce. W parku wiadomo... zakochani, mamy z dziećmi, samotni starsi ludzie... ale coś się działo. Ktoś czasem zagadał, jak ja tą panią na placu zabaw.
Gdy mojej mamie zaproponowałam, by po prostu wyszła z domu, to mówi: "ale jak to? sama mam iść? a dokąd? z kim pogadam? pomyślą, ze jakaś dziwna jestem bo sama, że czegoś szukam, ze chłopa chcę zarwać". No cóż... jeśli ktoś nie potrafi czerpać radości z drobiazgów, nie umie łapać okazji, jedynie oczekuje, że wszystko samo przyjdzie... no to sorki, ale ja już nic nie mam do powiedzenia.
To tyle z moich osobistych przeżyć.

To nie są strategie, tylko prawda.
Gdybym zapytała 5 osób, jakie maja zdanie na Twój temat, jaka jesteś, to gwarantuję, że każdy miałby inne spojrzenie. Moze z czymś by sie ktoś zgodził, ale każdy powiedziałby coś innego. Wiem, bo przeprowadziłam ten test na swojej córce. 2 babcie, rodzice i jej koleżanka miały wymienić po 3 cechy pozytywne. Każda wymieniła coś innego. A przecież to jest jedna i ta sama osoba, taka sama jest dla każdego, a każdy widzi ją nieco inaczej. Tak więc jesteś tym kim sie czujesz, ale dla siebie samej. Inni mogą Cie widzieć lepiej lub gorzej. Ale to Ty ze sobą przebywasz 24 h/7 dni w tygodniu i siebie masz tolerować, lubić, bo ze sobą będziesz do śmierci, w każdej okoliczności, na dobre i na złe. Każdy inny może odejść, a Ty nadal ze sobą zostaniesz. Dlatego tak ważne jest by siebie polubić.

Zgadzam sie. Znam osobę, która wie, że ma dla kogo żyć, ze jest ważna dla co najmniej 2 osób, ale to za mało. Stale łaknie, by ktoś był obok. Bo co z tego, że ta ważna osoba jest daleko, skoro nadal czuje się samotna sama w swoim pustym M. Dlatego tak jest, bo nie ukrywa, ze siebie nielubi. Skoro nie lubi siebie sama, to jakim cudem inni mają ją lubić? Skoro ona sama sie źle czuje we własnym towarzystwie, to jak inni mają lubić jej towarzystwo? Skoro ona sama uważa sie za nudną, to za jaką inni ją mają uważać, przecież sama sie taką przedstawia. To zamknięte koło.

Jest wystarczającym, dlatego, ze to jest fundament, podstawa. Nie zbudujesz domu bez fundamentów, bo sie zawali. Jeśli siebie lubisz, to nie masz oporów przed czymś co teraz Cię moze powstrzymuje. Będziesz pełniejsza energii, pewniejsza siebie wiec osiągniesz więcej, sama swoją pozytywną energią przyciągniesz fajnych ludzi. Nikt nie lgnie do smutnych, ponurych, zgarbionych ze spuszczona głową.

To ja przekornie zapytam: dlaczego tak bardzo jesteś przeciwko sobie samej? Dlaczego nie chcesz się polubić na tyle, by się dobrze ze sobą czuć? To nie ma nic wspólnego z narcyzmem, skrajnością itp. Zdrowy egoizm jest wskazany, podobnie jak konstruktywna krytyka. Skoro tak bardzo nie chcesz sie pogodzić z tym, że polubienie siebie jest ok, to w czym jest problem? Karzesz się sama za coś? Czy nie chce Ci się po prostu popracować nad sobą, bo to polubienie jednak samo nie przychodzi, nad nim trzeba bardzo pracować. Oczywiście nie musisz odpowiadać nam publicznie, sama sobie dopowiedz. Bo moim zdaniem masz jakaś straszna blokadę, postawiłaś mur i myślisz, że się chronisz, a naprawdę to się krzywdzisz. Tak jak to widzę .

Tajemnicza, mi chodzi bardziej o sytuację,  w której człowiek, z różnych powodów,  przez dłuższy czas jest samotny i próby zmiany tego stanu nie przynoszą rezultatów. Nie szukając daleko, weźmy mój przypadek Od 3 lat nie mam partnera i bliskiej osoby, takiej, która by mnie wspierała i dla której moje sprawy byłyby ważne  (pomijam rodziców i dziecko). Jak wobec tego mam utrzymać pozytywny obraz siebie i nie popadać we frustrację?  Dodatkowo straciłam też pracę,  więc tak naprawdę obecnie mam poczucie totalnego braku równowagi...

Mozna lubic siebie lubic przebywac w swoim towarzystwie a jednak czuc sie samotnym od czasu do czasu i chciec miec przyjaciol a nawet partnera. To nie jest tak ze jak siebie lubisz i masz swoje zainteresowania to juz ci nikt w zyciu nie jest potrzebny. Ja mieszkam w duzym miesice  lubie siebie  i spedzac czas ze soba sama, jak go mam .Jestem  strasznie zapracowana ciagle sie doksztalcam mam mnustro ludzi w okol siebie a i tak czasem czuje  sie samotna .Chcialabym miec bliskich przyjaciol o ktorych jak juz ktos tu pisal w tym wieku trudno bo  ci "starzy"   zazwyczaj maja swoje zycie swoje sparawy, ich zycie toczy sie innym torem niz moje. Czasem po prostu trudno sie juz  nawzajem zrozumiec. Mnie by interesował jakis pomysl na poznawanie nowych ludzi którzy by mogli stac sie przyjaciolmi , takich w tej samej grupie wiekowej , podobnej sytuacji .Jezeli chodzi o szukanie partnera jest duzo latwiej sa portale randkowe i inne podobne zeczy a jak chcesz poprostu poszukac znajomych to niestety lipa , a przynajmniej  ja niczego takiego nie znalazlam.

Temat dotyczy leku na samotność a próbuje się nam wmówić ze wystarczy polubić siebie i będzie super. A ja mówię że lubię siebie  i co dalej?  Bo nie zmniejsza to mojej samotności ani odrobinę.

To zle  mnie oceniasz Rossanka. Zresztą czy można kogoś poznać tylko na podstawie postów na forum. Sądzę że nie. ...
Tak każdy musi znaleźć swój sposób na samotność ale są tu osoby które twierdzą że polubienie siebie wystarczy aby zlikwidować te samotność.  A to moim zdaniem duzo za mało.
Mało tego mi  kursy szkolenia wolontariat nie pomagają bo wracam do domu i wtedy odczuwam samotność, nie  udało mi się zrealizować to co dla mnie w życiu było najważniejsze i  czuje się niespełniona. Ale to może zrozumieć tylko ktoś kto mial równie silne pragnienie rodziny dziecka.

Milka dam Ci radę, skoro po powrocie do domu czujesz smutek, zmęcz się tak sportem, pracą, nadgodzinami, że jedyne o czym będzie marzyła po przyjściu do domu to sen. Działa i sam to testowałem w wersji z nadgodzinami.

To wiem, że lepiej z kimś.  Tylko na razie tego kogoś nie ma, więc próbuje podpytać co lubosz robic sama, co sprawia ci radość i to, że przez jakiś czas nie myślisz o tym, że jesteś sama. Czyli coś takiego jest, to już dobrze.

jest roznica między:

chcę być z kimś, bo tego potrzebuję

a

chcę być z kimś, bo tego chcę

Jestem w stanie zrozumieć poczucie niespełnienia z powodu braku dziecka. W moim życiu też był czas, gdy bardzo chciałam mieć dziecko i gdyby to się nie udało, to teraz byłoby ze mną marnie.

Nie wiesz czy nie trafisz na jakiegoś,  kto dzieci nie chce mieć,  albo przynajmniej nie za wszelką cenę.
Jakbyś poznała faceta i się zakochała i  by wam razem było dobrze,  ale okazało się,  że on nie może mieć dzieci to co byś zrobiła?
A może jeszcze zdążysz,  tego nie wiesz. Mało jest czasu, ale zawsze jakaś szansa jest
Nie masz 70 lat.
A jak nie zdążysz,  to dobrze mieć plan B. Czyli nie uzależnia swojego być czy nie być od dzieci.
Bo inaczej się całkiem załamiesz.

rossanka- troche masz racje ale wiesz po 40 to juz raczej niewielkie szanse a Panowie w tym wieku raczej wola mlodsze ze nie wspomnę o tym ze z mlodszymi maja wieksze szanse na dzieci.

milka76- a myslalas o tym zeby miec dziecko samej ?

Czarna lilia- nie myślałam. Teraz to świadomie nie zdecydowałabym się na dziecko. Z rozsądku.

Tak, wszystko to wiem.

1. Że po 40 szansę na dziecko maleją,  ale jeszcze prez jakiś czas są.  Może się uda a może nie, tego nie wiem i nikt tego nie wie jak będzie. Po 70 już pozamiatane, ale tu, jeszcze ciut ciut możliwości są.

2. Tak,  ogólnie jakby spojrzeć,  to facet będzie szukał młodszej,  jeśli tak bardzo chce mieć dzieci , ale to ogólnie,  Milka jak kogoś spotkasz i naprawdę oboje sobie przypadniecie do gustu, to nie będzie patrzył ile masz lat,

Portal randkowy to specyficzne miejsce, i tak, może się zdarzyc, że facet może mieć nawet blokade dla kobiet po 40 na swoim profilu, tak też się zdarza. Może dlatego, że chce miec dzieci, może dlatego,  że woli młodsze a może to a może tamto. Dlatego napisałam w jakimś wątku,  że może lepiej "szukac"czy raczej odpowiednim słowem będzie udzielać się na innych forach, nawet takich jak to . A może w takim miejscu zaiskrzy,  kto to wie?

3. Tak wiem,  że może być pryzyko,  że jest się odrzuconym że względu na wiek, tak samo jak może być przykro, gdy ktoś kogoś odrzuca z powodu wagi, małych piersi,  wysokiego  wzrostu,  depresji, nerwicy, dzieci z poprzedniego związku itd.
Te osoby czują się tak samo, jak odrzucona z powodu wieku 40 latka.

Co do tych mężczyzn, dla których 40 latka jest za stara,  Milka i inne forumowiczki, ale dlaczego Wy się tak przejmujcie ich zdaniem? Przecież nie wiecie kim oni są.  Z jakiś powodów też są na portalu, bo jakby nie mieli problemu ze znalezieniem kobiety, to już dawno by taka znaleźli w realnym życiu.   A może po drugiej stronie monitora siedzi zapuszczony, bezzebny,  osobnik, ma 45 lat mieszka z mamą,  nie ma pracy, nie ma zainteresowań,  jest leniwy, albo zgryzliwy, albo i to i to, a Wy się przejmujcie zdaniem jakiegoś profilu z serwisu randkowego.

Ja wierzę w to, że jak się ludzie już najdą,  to nie patrzą w metryke, chyba, że będzie ich dzielilo 20 czy 30 lat, to się można zastanowić,  czy to ma sens.

Z tymi dziećmi też różnie.  Jak dla kogoś to jest cel numer jeden, to poszuka młodej kobiety, ale naprawdę znacie dużo takich przypadków?
O, moi znajomi są małżeństwem już jakieś 6 lat, ona nie może mieć dzieci, nigdy nie mogła, on jakoś się z nią ożenił,  póki co jej nie zostawił.
A drugi miał żonę,  dwoje dzieci i poleciał do innej, z którą ma kolejne dziecko.

Różne los pisze scenariusze, nie ma co wpadać w czarnego doła.  Owszem, codziennie nie da się tryskac optymizmem 24/24 ,posmucic się jest też czasami dobrze, by sobie ulżyć,  wszystkie emocje są potrzebne dla rownowagi.
Tylko, nie potrzeba wpadać od razu w takie tony, że nie, nic, nigdy.

Milka, pomijając już ten wiek, przecież w samym wieku człowiek się nie zakochuje,  przecież masz jeszcze inne cechy, które mogą być dla kogoś atrakcyjne. Pomyśl w ten sposób.  Mam na myśli cechy osobowości i cechy fizyczne razem wzięte.

Z ciekawości,  a co ci się podobało w tych facetach?
Edit;
Tak, mnie też parę razy odrzucili że względu na wiek na takim  portalu. Ich strata; )

Co się podobało? Wiele rzeczy.byli to faceci zadbani na poziomie o podobnych wartościach szukający trwałego związku a nie tylko przelotne znajomości. Akurat ja raczej nie mogę powiedzieć że ich strata  bo cześć z nich ułożyła sobie życie z młodszymi kobietami .

To napewno, to znaczy myślę,  że jak ci się fizycznie podobali, oraz jak np deklarowali, że ważne są dla nich rodzina, związek,  uczciwość - to jasne, że ci się podobali, pewnie większości kobiet by się podobali.  Ale pytam o więcej.  Bo to co o nich napisałaś to takie minimum. Czym Cię jeszcze urzekli, że  tak ich żałuesz po latach?

L

Hmmm.

Milka, tak pomyślałam,  że im nie chodziło o wiek.  Może coś innego im nie pasowało,  nie wiem co  ale najlepiej było Ci powiedzieć,  że jesteś dla nich "za stara". Może coś nie tpasowało im w Twoich poglądach,  zachowaniu, może w wyglądzie,  tego nie wiemy.

Jakoś sobie nie wyobrażam,  że poznasz faceta, spodobasz mu się wizualnie i z charakteru, będzie chciał z tobą spędzać czas, wszystko mu będzie pasowało a nagle Ci wypali: sorry Milka, ale masz 40 lat więc muszę Cię rzucić.
To jest niemożliwe.

Wiecie, mam taką zasadę nie pisania na forum zbyt wiele, raczej wolę wypowiedzi krótsze, bardziej konkretne, na temat... I takie posty staram się zamieszczać.
Czy mimo to są one niezrozumiałe? Bo czasami mam poczucie - tak jak teraz - że ktoś kompletnie mnie nie zrozumiał... Więc tworzy się sztuczna dyskusja, która nie dotyczy nikogo... Albo ludzie nie czytają ze zrozumieniem, albo tak bardzo chcą pomóc, że tracą z oczu główny sens, albo... albo ja piszę w sposób niezrozumiały

Oprócz książek, w radzeniu sobie z samotnością, pomaga mi aktywność, wszelkiego rodzaju. Im bardziej intensywnie przeżyty dzień, tym lepiej.

A wiesz, że ja też tak mam - z wiekiem coraz mniej mężczyzn wydaje mi się atrakcyjnych..

Wiem o co chodzi Ram Ale pytam o konkretne aktywności, celem zainspirowania się

Najogólniej mówiąc, chodzi o to, żeby cały czas robić coś konkretnego. Żeby nie być "rozmemłanym" i nie "błąkać się, nie wiedząc, co ze sobą zrobić". Można mieć jakiś plan na dany dzień, choć trzeba zakładać elastyczność w jego realizacji.
W takich sytuacjach mam poczucie, że przynajmniej nie zmarnowałam swojego czasu.

Hm, w moim przypadku, oprócz wszystkich zadań i czynności, które organizują codzienność moją i mojego dziecka, to są głównie wycieczki i zwiedzanie, wprowadzanie urozmaiceń w życiu domowym (nowe przepisy, przemeblowania etc.), spacery...
Generalnie lubię wprowadzać nowe jakości, to powoduje, że odrobinę odżywam. No i cały czas się staram zmotywować do aktywności fizycznej... wolno mi to idzie...

Ale w realu kompletnie nikogo nie spotykam wiec likwidując konto na portalu praktycznie skazuje siebie na samotność.
Wymieniłam co lubię robić. Ale to i tak nie zmniejsza mojej samotności.
Ram lubi zwiedzać ja w pojedynkę tego nie lubię robić, Lubie spacery ale nie samotne Lubie rower ale nie samotnie....po postu mało co lubię robić sama. potrzebuje zmiany.Zbyt długo te wszystkie rzeczy robie sama i  mam już tego tak po ludzku dość.

Tylko ze samej kompletnie mi się nie chce wyjść na ten rower czy pojechać na wycieczkę :-(bo taki samotny spacer gdy wokoło rodziny z dziećmi  pary  tylko mnie doluje. No Dzisiaj poszłam na spacer wróciłam po godzinie bardziej zdołowana niż wychodziłam z domu.

milka76- sa roznego rodzaju grupy turystyczne dla singli i nie zawsze chodzi im o randkowanie na niektorych po prostu ludzie ktorzy nie lubia samotnych wyjazdow zbieraja sie w gropy i jada razem , sprobuj moze cos takiego znalesc.

Z tym zainteresowaniem Panow a raczej brakiem zainteresowania to sie zgodze. Nawet w necie czesto jak z kims rozmawiasz to jedno z pierwszych pytan to ile masz lat , jak napisze ze 40 to sie rozmowa urywa , albo nagle przestaje kleic w realu tez czesto podobnie. Czasem mam wrecz takie wrazenie ze sie boja zebym ich nie zaczela podrywac (jakby kazda kobieta w moim wieku byla tak zdesperowana zeby sie odrazu na kazdego faceta zucac), co akurat w moim wypadku jest calkiem bez sensu szczegolnie ze u minie narazie najwiekrzym problemem i przeszkoda do zwiasku jest kompletna niechec wrecz obrzydzenie do plci przeciwnej. Chwilowe mam nadzieje.

Każdy jest inny. Każdy ma inną osobowość inne potrzeby.jednemu celebrowanie świat w samotności, czytanie książki, rozmowa z panią w parku wystarczy a inny mimo tego nadal odczuwa niedosyt a nawet głód. ...
Ja to wszystko o czym piszecie robie ale robie to sama i nie ma to dla mnie już takiego smaku jak dawniej.

Czarna lilia

Wiesz co stanę w obronie mliki, może być tak, że już nie ma nadziei, a wszystkie tu opisane sposoby stosowała i po prostu nie mam na nie wiecej ochoty, bo nic Jej nie dały.. Dla mnie wygląda, to tak jak z pasjami, czasami mogą się przejeść i znudzić. A ja Milkę rozumiem, wszystko co lubi robić wymaga lub sprawia Jej radość z drugą osobą. Ten ból i frustracja jest porównywalny, gdy wszystkie twoje hobby sa drogie tak, że nie stać Cie na nie i musisz wybierać, jednocześnie szukasz pracy, ale równocześnie widzisz, że nawet ta zmiana niewiele zmieni, wtedy pojawia się takie zniechęcenie i podłamanie jak u Milki...

AloneWolf90- alez ja Milki wcale nie atakuje , a takie podejscie do zycia znam z autopsji u mnie sie okazaly stany depresyjne spowodowane hormonami "wariującej" tarczycy  .Jakzrobilam z tym porzadek przestałem widziec zycie w ciemnych barwach, co nie znaczy ze widze je w rozowych ,o nie. Tez jestem czasem samotna tez bym czasem chciala poprostu czyjejs bliskosci .O czym juz pisalam wyzej . Dlatego tez zupelnie szczerze napisalam ze czasami warto zadbac o siebie najpierw bo w takim stanie nawet jakby sie ktos pojawil , to najczesciej albo sie w desperacji wybierze bardzo zle albo wrecz przyciąganie jakiegos psychola ( tez z autopsij) albo po prostu ze tak powiem ominie realna możliwość bycia z kims blisko bo sie jest zaglebionym w czarnych myslach .
Droga sprawa jest ze co wobec tego proponujesz? siasc i plakac? bo wiesz cudow nie ma . Tylko w ksiazkach pojawia sie nagle rycez na bialym konu w zyciu trzeba samemu o siebie zadbac .Tak czasem jest cieszko ale wazne jest zeby sie nie poddawac , zwlaszcza wtedy kiedy myslisz ze juz nic ci sie nie uda.
Jest tez faktem powszechnie znanym ,ze jesli skupiasz sie za bardzo na jednym ,w tym wypadku szukaniu partnera, to Ci to nie wychodzi , czasem warto odpuscic zajac sie czyms innym zobaczyc problem z perspektywy i dopiero wtedy zaczyna sie widziec rozwiazanie.Jak to moj Tata mawial" nic na sile ......wszystko mlotkiem"