nie żałuję romansu - Netkobiety.pl

Scenariusze- no właśnie- osiedlowa gwiazda filmowa- był scenariusz to zagrałaś. Nie czekasz tu na oklaski, nie spodziewałaś się ich tu- ważne że sama się dowartosciowałaś jako aktorka marnej, ale głównej roli. Teraz poczekasz na nastepny scenariusz.  Smutne to naprawdę. Co może człowieka tak wyjałowić , pozbawić energii do wpływania na swoje życie i przewidywania skutków swoich działań. Musiałaś chyba wyjść kiedyś z inicjatywą i dostać po łapkach..

Dlaczego jad? Tak Cię to dotknęło? To zastanów się dlaczego.
PS. Nie ma idealnych ludzi- no chyba że w brazylijskich telenowelach.
A mi jest naprawdę Ciebie szkoda- bo wyobrażam sobie jak kobieta pewnie atrakcyjna i wciąż młoda wraca do męża którego nie kocha i z nim nie sypia- ładuje się w zwiazek z małą szansą na szczęśliwe zakończenie i nie wiadomo po co to? Nie chcesz więcej od życia?

Wsieci, tez mysle, ze temat zalozylas, bo po prostu gdzies chcialas umiescic swoje przezycia i miec jakis rezonans.
To forum akurat nie do konca nadaje sie na wymiane tak po prostu bez wartosciowania i moralnego oburzenia wiekszej czesci uzytkownikow.

Masz w sobie bol i jednoczesnie radosc z tego co przezylas. Tak jakbys placila tym bolem za to, co dostalas, tracac to. Akurat taki scenariusz napisalo dla Ciebie zycie.
Mozesz sie pocieszac, ze pewnie gdybys zeszla sie na stale z kochankiem, to kiedys ten czar tez by prysl, tak po prostu zwykle bywa w zwiazkach, ze motylki przechodza. Malo kto potrafi je utrzymac.
A tak, to zostaniesz z nierozmytym wspomnieniem tego. Ja rozumiem, o co Ci chodzi. Warto przezyc milosc nawet za wysoka cene. Nie ma na swiecie niczego, czego ludzie pragneliby bardziej, niz uczucia milosci. Nie bycia kochanym, tylko tego uczucia milosci w sobie. To uczucie wymiata wszystkie inne pragnienia, nic innego nie jest wtedy wazne, nie jest potrzebne.  Ciekawa sprawa...... Bylo tak u Ciebie? Jesli tak, to bylo warto.
Czasem bardziej warto miec choc takie trzy miesiace, niz cale zycie w chlodzie. Jesli jednak chcesz jeszcze kiedys byc szczesliwa, to po okresie zaloby po stracie nie czepiaj sie tej przeszlosci. Bo to, co przezylas, to Twoja wlasna zdolnosc do takiego odczuwania. Ona nie jest koniecznie zalezna tylko od tego jedynego. Znacznie bardziej jest to zalezne od siebie samego. Zdolnosc do kochania da sie rozwinac.

Marajka dziękuję za ciepłe słowa, czytając czułam jakbym czytała swoją duszę. Uwierz mi że tak silnego uczucia jeszcze w sobie nie miałam. Masz racje... Nic inne nie jest ważne...

Widzisz, wszystko to uczucia... Ja nie poczułem, że się chwalisz więc uruchomiłem resztki współczucia. Jesteś zraniona. Jednak też ranisz - przemyśl, mi się wydaje, że od męża prędzej, czy później odejdziesz. Chwila prawdy w życiu - właśnie to przeżywasz. Alkohol nie da Ci zapomnienia a dodatkowy problem do zwalczenia. Właśnie chyba nic nie zmieni tej sytuacji. Sen o nim? Jejku, kobiet nie zrozumiem Chociaż...

Wiesz, idzie Republika, wraca 'stara miłość'. Więc sobie pomyślałem, że potraktował Ciebie, jak 'sexy doll' (poniżej piosenka). I wychodzi, że jednak będą kiedyś te sexy doll, jak ludzie. I będziemy się w nich zakochiwać, tylko zawsze będzie tęsknota za autentycznością uczuć i emocji. Więc zdrada będzie 'wieczna' choć część facetów przełączy się może na androidy, może. Za dużo filozofii... Posłuchajmy sobie... Inna piosenka, którą wolę o wiele bardziej to ta druga! Sex i pieniądze? Czego więcej w życiu? EMOCJI! Drugą piosenkę traktuję ironicznie! Uśmiechamy się? Bez wódy, co?!

Ja takie doświadczenie traktuję jak Ty i oburzające niegdyś słowa przyjaciółki męża o moim małżeństwie uważam za prawdziwe i do niej żalu nie mam- ale to był proces..Natomiast co do Autorki tego posta to obawiam się, że ten impuls nie pchnie jej w stronę poszukiwań lepszego życia, ale może się mylę..

Nie spodziewałam się że ktokolwiek choćby okruch współczucia znajdzie.
Wróciłam z pracy. Nie zrobiłam zakupów. Gdybym znalazła się w sklepie na pewno zakupiłabym jakiś trunek. A tak zapas alkoholu w domu się skończył, więc dziś próba zaśnięcia na sucho mnie czeka. Jesli się nie uda przeleżę do rana. Nie dziś to jutro zasnę. Chyba kiedyś organizm się zmęczy.
A co do snów to nigdy tak nie miałam. A teraz są tak wyraźne jak nigdy. Dokładnie wiem co mi w nich powiedział. Co napisał w smsie. I tak od tygodnia co noc☹
Co będzie dalej... Nie wiem. Narazie nie chcę planować. Za wcześnie. Skupiam się by utrzymywać emocje w stanie zero. Na plus narazie nie wyjdę, pilnuję żeby nie spaść na minus. Stan zerowy i tak jest już sukcesem dla mnie. Moje plany narazie obejmują najbliższą godzinę. Skupiam się na bieżącym funkcjonowaniu.
Baby doll słuchałam. Mój klimat. Masz rację. Idealnie trafione - o mnie. A drugiej piosenki bym tytuł poprosiła bo coś. Mi linków. Nie wyświetla.

Republika i Mamona... Cud miód... Trzymaj się...

Natomiast ja bym chciała, aby ona powiązała i zrozumiała pewne fakty. Szczęścia w swoim życiu nigdy nie szuka się kosztem innych to nie wychodzi na dłuższą metę, a umie odbić się czkawką ze zdwojoną siłą. Chodzenie po trupach to ryzykowna gra, bo nie wiadomo kiedy ktoś przejdzie po nas samym. Co Wsieci teraz z tego wszystkiego ma? Gorycz, samotność, odtrącenie... czyli uczucia, które miał zniwelować kochanek, a paradoksalnie sam się do tego przyczynił. Gdyby już dawno rozeszła się z mężem i poszukiwała wolnych mężczyzn to na pewno zwiększyłoby to możliwość znalezienia tego co poszukuje - odwzajemnionej miłości. Tylko, że niestety to co wybieramy w naszym życiu zostaje razem z nami tj. często staje się bagażem i później z tymi doświadczeniami wchodzimy do nowych związków, a nie każdy partner/każda partnerka to zaakceptują (będą mieli obawy przed poważnym związkiem).
Pozostaje mieć nadzieję, że naprawdę zrozumie i zacznie szukać samorealizacji/szczęścia na płaszczyznach, gdzie będzie miała największą możliwość powodzenia.

Hm...,
Życie w przeżywaniu czegokolwiek domaga się jednocześnie kategorii moralnych – i z czego należy zrezygnować : z przeżycia miłości czy moralności ? Nieproste, wiem, rozumiem ‘do spodu’ jak mi się wydaje.

Ja uważam inaczej – jeśli dopiero zdrada uświadamia i jej dziękujemy za odmianę życia – to dziękujemy za późno. Przejęcie odpowiedzialności powinno być wcześniejsze po prostu, jasne – nic proste nie jest, ale poprzeczka powinna być wyżej – powinniśmy mieć świadomość (może do niej dążyć z pokorą by wystarczyło - napiszę na wszelki wypadek ).

Inna jakość, nowa świadomość, uzdrawiająca moc romansu, cierpienie uszlachetnia, przeżyliśmy więcej i wtedy rozumiemy więcej – jak nisko więc trzeba się znaleźć aby zrozumieć WSZYSTKO ? I powiedzmy, że doszliśmy do tego punktu. I rozumiemy w takim razie hm…, WIELE, i rozumiemy też jak nisko spadliśmy – to ma być rozbudzona głębia ? Nie raczej – my tylko rozumiemy euforią rozumienia, której nie posiadaliśmy, może nauczymy się przy okazji rozpoznawać uczucia, miłość, bo więcej rozumiemy i dopiero ten stan świadomości da pomyślne rokowanie na przyszłość. Bo odczuwać – to dalszy krok.

Chyba z Tobą tak właśnie było, zyskałaś świadomość, zyskałaś wewnętrze rozbudzenie (bądź wróciło do Ciebie to co posiadałaś wcześniej z dodatkową dawką świadomości teraz).

Jaka była cena rozbudzonej świadomości u Autorki ? Komu się przysłużyła do kolejnego rozbudzenia świadomości w kręgu osób z romansu ?

Czy naprawdę w taki sposób mamy poznawać i smakować życie ? Ja myślę, że NIE – choćby dlatego, że nie takich wyborów życzymy własnym dzieciom – tylko tyle i aż tyle, i to jest proste i jednoznaczne. Gdzieś po drodze odczuwania nie powinniśmy odkładać moralności – może wtedy wewnętrznie rozbudzona głębia będzie, hm…, czystsza, bez osadu tego ile musieliśmy wypić przy okazji , zresztą oby tylko jednej okazji bo jak tak na okrągło to co będzie ?

I Ty na co liczysz? Że znajdziesz tu pocieszenie czy uznanie? Kobieto, niszczysz życie tamtej kobiecie i swojemu mężowi! Zdajesz sobie z tego sprawę?

Nie będę Cię oceniał, krytykował, ani umoralniał, ani wdawał się w jakieś polemiki. Nie będę pisał, że ta, czy tamten to tchórz itp. Ani nie potępiam, ani nie pochwalam. Nie czuję się upoważniony. Chciałaś to zrobiłaś. To twoje życie. Często jest tak, że przeżywamy to życie tak, by wstyd było opowiadać, ale miło wspominać. Może Ty postanowiłaś je tak właśnie przeżyć . No i... Życie bez grzecznych emocji, jest jak burdel bez nagich kobiet... Choć sam się o tym nie przekonałem. Powodzenia.

Lo Boze, nastepna sie znalazla...

Facet jest tchorzem, a Ty jestes swieta? Chyba se jaja robisz. Oboje jestescie siebie warci, bo zaden porzadny czlowiek nie sciaga majtek na boku jak mu w malzenstwie zle. Jest Ci zle z mezem/ zona, to albo naprawiacie swoje relacje, albo sie rozchodzicie. Takze w kwestii moralnej, to oboje jestescie na podobnym poziomie.

Jedyna jednak roznica jest taka, ze jego zona wie i swiadomie zdecydowala sie z nim zostac, a Twoj maz zyje w blogim stanie nieswiadomosci, bo Ty jestes tak "odwazna", ze ryczysz w poduszke i dasz sie po pleckach poklepac, ale powiedziec prawdy mu jakos nie potrafisz. Twierdzisz, ze Twoj maz jest takim dobrym kolega, to zobaczylabys czy jest tak samo wychillowany gdyby sie dowiedzial, ze sie za jego plecami seksilas miesiacami. A tak na marginesie, jestes niesamowita egoistka, bo zakladasz, ze jezeli Tobie jest wygodnie zyjac obok siebie, to Twoj maz na nic lepszego nie zasluguje.

I dobrze .
Współczuję jego żonie. Twoich poglądów np. na temat zdrady nie popieram. Sama doświadczyłam zdrady męża i odeszłam. Za wiele to dla mnie było. Uważam, że zdrada ZAWSZE jest winą zdradzającego. Dla mnie to kwestia zasad i klasy. Dziś jestem szczęśliwa. Jestem w zupełnie innym miejscu niż w małżeństwie. Dobrze mi jest właściwie od razu od podjęcia decyzji o rozwodzie.
A teraz o Tobie - nie znam Cię. Nie osądzam. Uwierzyłaś?
Mogę napisać, że ten facet jest żałosny. Żałosny. I dlatego, że wszedł w romans i dlatego jak teraz się zachowuje. Nie chciałabym być z kimś tak żałosnym. A Ty też trochę dz...karsko postąpiłaś. Stąd ten heit. Dostałaś wrażenia i fajny seks - ciesz się. Ale może pomyśl, że nie warto z żonatym. Bo ranisz swoim postępowaniem inną kobietę. Nie chcę Cię urazić tym, co piszę. Ja po prostu nigdy bym w to nie weszła, a jestem po 50.tce, więc mój czas szaleństwa się kończy . I mogę napisać: nigdy . Od chwili rozwodu, czyli parę lat jestem z kimś fajnym, i myślę, że właśnie dlatego mi się trafił tak cudny mężczyzna, bo zasłużyłam!!! Bo on na mnie czekał 20 lat i się doczekał. I widział z boku, jaka jestem przez cały ten czas naszej przyjaźni. Po prostu wiemy o sobie to, że jesteśmy uczciwymi ludźmi.
Ps.
z moim obecnym mężem znam się od liceum

Eh...Marajko, jest w tobie tyle niezrozumienia i pogardy dla innego niż twój punkt widzenia, uzasadnionego przez ciebie znalezieniem tej jedynej i właściwej prawdy po traumatycznych wydarzeniach, które zgotował ci (już sama nie wiem) czy ty sama, czy twój mąż z kochanką, czy też LOS.
A nie możesz dostrzec, że robisz na tym forum dokładnie to, co my wszyscy tutaj, czyli głosisz swoje poglądy, które ja zresztą w większości przypadków podzielam Nie możesz spojrzeć z dystansu na swoje wypowiedzi i zobaczyć, że też próbujesz pokazać swoją prawdę, którą legitymizujesz swoimi "argumentami". Towarzyszy temu zresztą takie samo poczucie wyższości, jak każdemu, kto wypowiada się z perspektywy osoby odnoszącej się do kwestii podejmowanych w danym wątku. Zastanów się dlaczego wzbudza to twoje oburzenie i potrzebę krytyki takiej postawy.

Czy ty naprawdę wierzysz, że nie mamy wpływu na swoje życie i że chodzimy na postronku swojej nieświadomośc? Jeśli tak, to możesz w ten sposób wyjaśnić i jednocześnie wytłumaczyć większość zła i krzywd, które dzieją się na tym świecie. Zazdroszczę ci tego. Tak musi być łatwiej żyć w obojętności.
Oczywiście znam te teorie dotyczące "racjonalnego" jeźdźca próbującego okiełznać "emocjonalnego" słonia. Tak samo jak i te, które głoszą wyższość kory nowej nad ludzką popędową naturą. Nie obstaję ani za jedną, ani za drugą. Ot teorie i tyle. Mam po prostu swoje wartości, których bronię. Dokładnie tak ja ty i każdy tutaj. A bardziej skłonna jestem do przypisywania czynnikom sytuacyjnym poszczególne wybory i decyzje.

Mój "problem" Marajko polega na tym samym, na czym polega twój "problem" i każdej osoby tutaj. Bo tak jak dla ciebie to, co czujesz i w co wierzysz jest prawdziwe, tak samo moje odczucia i wiara są prawdziwe. Uważasz, że twoje poglądy są lepsze niż innych, że masz patent na prawdę objawioną, bo zostałaś zdradzona i sobie poukładałaś świat tak, żeby z tym upokorzeniem żyło ci się lepiej niż przed zdradą? Przecież mnie nie było przy romansie autorki wątku, tak samo nie było przy nim ciebie, więc dlaczego twoje teorie i poglądy miałyby być bardziej trafne i bliższe rzeczywistości. I dlaczego uważasz, że krytyka zachowania i życiowej postawy autorki tego wątku jest niewłaściwa, jeśli dokładnie takie są moje odczucia? Czyżbym nie miała do nich prawa? Czy odbierasz mi tylko prawo do ich wyrażania, bo są dla ciebie zbyt "moralne"? Czyżby dlatego, że wg twoich poglądów nie powinno postępować się zgodnie że swoimi odczuciami? Zatem gdy ty głaszczesz po główce cichodajkę, która nie potrafi znaleźć innego sposobu na uporanie się z obojętnością męża jak spuszczanie majtek przed chętnym do pomocy uciemiężonej małżeństwem kobiecie, to ja wybieram nazywanie rzeczy tak jak one wyglądają w moich oczach. Tam gdzie ty widzisz cierpiętnicę na postronku nieświadomości/świadomości*, ja widzę cichodajkę na postronku nieświadomości.

*wybierz właściwą odpowiedź.

Marajka, ta Milosc o której piszesz , szczególnie ta z dużej litery jest tak samo wymysłem ludzkiego umysłu jak moralność . Jest to produkt wymyślony na potrzeby życia w społeczeństwie .

Uniwersalne prawo życia , jak to nazywasz, zna jedynie popęd seksualny nakierowany na przedłużenie gatunku, ale nie milosc.

To człowiek stworzył pojęcie miłości , dopisał do tego kilka jego definicji, różnych jak różne są społeczeństwa .
Bo człowiekowi rozwiniętemu , społecznemu nie wypadało przyznać się , ze tak naprawdę to celem jest seks w funkcji przedłużenia gatunku.

Cała reszta to ludzki wymysł, dla którego podporzedkowano m.inn. normy moralne.

Dlatego wypowiedz random further jest bardzo spójna w swoim przekazie, ale nie Twoja....

Dla mnie to niejasna wypowiedź, pomieszanie z poplątaniem pojęć, nie rozumiem też czemu ma służyć ?

Życie nie domaga się moralności, Ja się domagam moralności przede wszystkim od siebie, potem od najbliższych.

To jakaś dziwaczna teoria, uniwersalizm ? rządzenie życiem na Ziemi ? Nie rozumiem Cię.

Zupełnie się z tymi słowami nie zgadzam, zupełnie inaczej definiuję, bliski mi jest Victor Frankl.

Jestem kobietą, nie teoretyzuję, nie chciałabym licytować się głębokością przeżyć, wydaje mi się, że można o mnie powiedzieć, że jestem : świadoma .

Stanowczo wyprostuję : pierwsza wersja jest nietrafna i nie kierowała mną pycha. Zaskoczyłaś mnie bardzo – gdzie odczytałaś pychę w mojej wypowiedzi ? Nie rozumiem, jeśli możesz, wyjaśnij, proszę.
Nie chcę kopniaków , czegóż mi tego życzysz u licha ?

random.further - gdzie doczytalam sie pychy?

No chocby na przyklad tutaj:

Trzeba od urodzenia byc medrcem? Uswiadomienie poprzez zle doswiadczenie jest czyms niespecjalnie wiele wartym, bo to znaczy ze bylo sie calkiem na dnie, wiec znalezienie jakiegos przeblysku swiadomosci to jak pierwsze przeblyski trzezwienia pijaka....  no bo przeciez odpowiedzialnosc trzeba umiec zawsze przejmowac...itd

Z tego co piszesz wynika, ze Ty oczywiscie zawsze juz przejmowalas za siebie odpowiedzialnosc, a wiec nie winisz nikogo za swoje nieszczescia czy chocby zly humor,  nie upadasz tak nisko, zeby potrzebowac pomoc losu do wygrzebania sie jakos z tego...itd
To oczywiscie moja interpretacja z Twojego tekstu i pewnie ja Cie nie zrozumialam. Ale tak to mi po prostu zabrzmialo

Nie było, z jakiegoś powodu tak zinterpretowałaś.

Nie, są tacy ?

Z tego co napisałam nie wynika że Ja oczywiście zawsze już przejmowałam za siebie odpowiedzialność (gdzie to można wyczytać ?) – wyprostowując :
Od pewnego momentu w życiu – przejmuję odpowiedzialność, nie zawsze tak było – pamięć mam taką jakby zawsze tego ode mnie wymagano.

Z tego co napisałam nie wynika, że nie winię nikogo za swoje nieszczęścia czy choćby zły humor (gdzie to można wyczytać ?) – wyprostowując :  Oduczyłam się winienia innych w pierwszej kolejności, czasem winię innych czasem siebie.

Z tego go napisałam nie wynika, że nie upadam tak nisko, żeby potrzebować pomoc losu do wygrzebania się jakoś … itd. (gdzie to można wyczytać ?) – wyprostowując : Upadając otrzymałam pomoc nie od Losu lecz konkretnych ludzi – potrafili mnie zaskoczyć formą udzielanej pomocy, była do przyjęcia zupełnie naturalnie.

Tutaj się nie mylisz, zdecydowanie nadinterpretacja. Podmiotem tematu jest Autorka, nie ja

Powinna Ona nie postępować bezmyślnie lecz świadomie, nie krzywdząc innych i siebie. Teraz jeszcze nie potrafi, prawdopodobnie nie najlepszą drogę wybrała aby się wydobywać z problemów. Cierpi - i można współczuć bo boli po prostu, ale swoim postępowaniem Autorka jest również przyczyną innego cierpienia - i temu innemu cierpieniu też można współczuć.
Coś nie jestem przekonana czy to dobre podsumowanie .

Tutaj się akurat zgadzam- o ile w grę nie wchodzą sytuacje przemocy,czy celowej manipulacji, to przecież kochanek spowodował cierpienie swojej żony, nie autorka. Natomiast autorka oszukuje swojego męża- twierdzenie ze jego to na pewno nie obchodzi, ale i tak mu nie powiem jest zakłamaniem i stawianiem się w roli Boga.
Romans mógł mieć dla niej jakieś znaczenie rozwojowe w sensie odkrycia w sobie zdolnosci do miłości- ale w tym przypadku tego nie widzę.
Bo za tym powinien pójść impuls do zmiany- a tego nie ma,
po drugie mam watpliwości czy to miłość- głównie sączą się tu pretensje do kochanka, nieposzanowanie jego prawa do decyzji pozostania z żoną, zrzucanie na niego winy. Z miłością to wspólnego nic nie ma.
Tak więc nie podzielam optymizmu Marajki- W Sieci tkwi w miejscu. Nick adekwatny do zachowania- zaplątana jest ryba, brak jej powietrza i siły by z tej sieci wyskoczyć. Z takiego stanu przez osiedlowe romanse nie wyjdzie się.

Secondo- nie zgodzę się z tym porównaniem do paserstwa- ludzie są wolni i nie są niczyją własnoscią. W związku mają zobowiazania, ale w stosunku do obcych ludzi już nie. 
Tak że niestety żonie kochanka autorka nie jest nic winna. W przeciwieństwie do zobowiązań kochanków wobec współmałżonków.

O przemocy pisałam wyżej- więc o zabójstwach nie wspomnę..

Paradoksalnie w tej całej sytuacji najwięcej może zyskać własnie żona kochanka i On być może- jeśli przetransformują swoje relacje.
WSieci i jej mąż już nie- bo On nie wie, a Ona tkwi gdzie była.

No trochę się nie zgodzę. Autorka po pierwsze jeszcze nie przyczyniła się do złego mężowi bo chlopina nic nie wie a czego oczy nie widzą tego sercu nie żal. Ale przyczyniła się do cierpienia żony kochanka. On i ona. Nie można napisać ze tylko on bo był jej mężem. Sam ze sobą jej nie zdradził. Oczywiście większą wine w tym wypadku przypisaywalabym jemu Ale tylko z  perspektywy żony. bo jego działanie bezpośrednio mialo wpływ na cierpienie żony. Autorka miała wpływ pośredni, bo z żoną nie łączyły ja żadne relacje.
A takie resume: ileż my tu mamy filozofów

Zapewniam cię, Marajko, że chociaż twierdzisz, że rozumiesz moją perspektywę, to jednak niewiele zrozumiałaś z moich wypowiedzi, o czym świadczą kwestie, na których się zatrzymałaś a które ominęłaś szerokim łukiem. Mam wrażenie, że skupiłaś się na przekazaniu tego, co masz do powiedzenia i powtórzyłaś kolejny raz to samo, a nie poświęciłaś na zrozumienie mnie zbyt wiele uwagi. Trochę mi przykro, ale przeżyję

To jedno cieszy, że zrozumiałaś. Bo przypominam, że swoją wypowiedź w tym wątku rozpoczęłaś od wartościowania (krytyki) wypowiedzi innych, którzy w swych wypowiedziach wartościują postawę autorki. Pewnie gdybyś potrafiła przejść obojętnie obok sądów wartościująco-moralizujących, to sama nie musiałabyś ich stosować. Na ten przykład ja nie potrafię, ale nie udaję, że jest inaczej.

Może chcę odreagować, jeśli ci taka odpowiedź pasuje. A może dlatego, żeby ci spróbować uświadomić, że ludzie mają swoje odczucia i potrzebę ich wyrażania, co czasem przejawia się w krytyce a czasem zachwycie (wyobraź sobie, że i tak tu bywa).
Sama zobacz jak łatwo ci przyszło zaakceptować dawanie upustu swoim emocjom przez autorkę w formie, jaką wybrała, a jak trudno ci znieść emocje forumowiczów, które są odpowiedzią na jej postawę. Jedno jest naturalne i oczywiste a drugie spotkało się z twoim oburzeniem i potępieniem.

Ja w tym nie widzę żadnej pogardy - to twoja interpretacja. Przecież autorka "spuszczała majtki", gdy się znalazł chętny i przecież "dawała po cichu". Może razi cię wyrazistość użytych sformułowań? Z tym mogłabym się zgodzić. Są one tak samo mocne, jak użycie określenia Miłości (przez wielkie "M") do opisu zdrady i romansu autorki. To zdecydowanie z sobą kontrastuje

Autorka codziennie robi zle mezowi klamiac i nie szanujac go. Biedny chlop zyje pod jednym dachem z taka lafirynda. To jest najgorszy sbosob w jaki mozna traktowac drugiego czlowieka.

Co do jej fraglesa, to wiadomo, ze to zlamas, bo dojrzaly, porzadny mezczyzna nie gania za innymi panienkami, szczegolnie jak ma dwojke dzieci w domu.

Sa sobie warci i tyle.

Marajka, Ty jakies ezoteryczne bzdury wypisujesz, ktore nijak sie maja do rzeczywistosci. Jak ktos sciaga spodnie i zrzuca majty, to zapewniam sie, ze o ile jest w pelni sprawny umyslowo, WIE co robi, i to bardzo dobrze. Tylko fajnie sie przed samym soba udaje, ze jest sie "zagubionym".

Przejrzałam Twoje wcześniejsze wypowiedzi, Kejt38. Ależ Ty jesteś wulgarną dziewuchą. Żadnych merytorycznych argumentów tylko atakujesz na oślep byle dołożyć kolejnej ofierze. Sporo już ich było.
Nic nie wiesz o romansach, bo byś wiedziała, że one nie są niczym więcej jak ściąganiem majtek i dawaniem duuuuppppy po cichaczu, żeby się cały świat nie dowiedział. Marajka robi tu ze zwykłego potajemnego seksu, któremu towarzyszy dreszczyk emocji wielką miłość, dla której warto żyć i tym samym niedźwiedzią przysługę dla Wsieci. Podczas gdy to tylko seks, któremu najpierw towarzyszy ekstaza a później wyrzuty sumienia i poczucie winy. Gdyby było coś oprócz seksu, to kochanek Wsieci nie pognałby w podskokach do żony i Wsieci inaczej pisałaby o swoim kochanku. Wierz mi, że romans nie ma nic wspólnego z takim seksem, który nie jest tylko aktem cielesnym, ale wyrazem prawdziwej miłości bliskościi oraz formą wyrażania duszy.
Dlatego określenie zdejmowania majtek i ciche dawanie jest tu najbardziej na miejscu i żałosne są Twoje próby powiązania związku dwojga kochających się ludzi, którzy z miłości i w miłości dzielą się swoim ciałem w domowym zaciszu, z pełnym brudu i syfu seksem, którym jest potajemny numerek z kochankiem.

To prawda, ze moja wiedza o romansach jest niekompletna (brak mi zdecydowanie doświadczenia), ty wydajesz sie byc specem- wierze ci na słowo. Ja nie przeglądałam twoich poprzednich wpisów bo szkoda mi czasu:).

Dobrakobieta90, myslisz, ze wszystkie romanse sa dokladnie takie same jak Twoj?
To wydaje sie byc bardzo uproszczony schemat myslenia.

A tak wogole, to przykre jest czytac, jak kobieta sama siebie traktuje, z jaka pogarda pisze o sobie samej, jak sie poniza, jak Ty to ze soba robisz.
Dla mnie wyglada to tak, jakbys po fakcie starala sie zrobic z tego jak najbrudniejsza plame w swoim zyciorysie. Przedtem z pewnoscia to az takie uwalane w syfie nie bylo, bo pewnie bys tego nie zrobila.

Nie zamierzam Cie wcale bronic przed Toba sama, to Twoja sprawa oczywiscie, co robisz i jak robisz, tylko po prostu uderzylo mnie,  ze mozna miec tak niskie poczucie wlasnej wartosci i nawet w stosunku do siebie nie znac mozliwosci wybaczenia.

8Nie mogę. ..
Nie mogę  pojąć skąd biorą się te wszystkie wpisy atakujące i obrażające autorkę. Trochę jestem na tym forum i zdaje sobię sprawę, że większość jest po przejściach, została zdradzona. Z ich strony tego jadu można się spodziewać  i to jest zrozumiałe. Owszem jest sporo wpisów osób jakby bezstronnch które potrafią doradzić...I to się ceni. Ale...
Oceniają romanse też inne osoby 'niskazitelne' co nic jeszcze nie przeżyły albo tzw. szczęśliwe mężatki. Czemu?
Tak sobie pomyślałam...gdybym była taka nieskazitelna czy szukalabym forum o z zdradch i  romansach i w nich starała się uchodzić za alfa i omegę od związków i moralności? Już żeby wejść na to forum trzeba mieć powód. Jaki te osoby w nim mają? Czyż nie dowartościowanie? Które tak zarzucają innym. Jestem ciekawa co się pod tymi osobami kryje, jakie kompleksy.
Cociażby moja 'ulubiennica' Summerka..bardzo ciekawy przypadek. Narcyza co podkreśla jesli tylko może jaka to jest inteligentna, szczupła i zaradna...mąż  w nią wpatrzony...a tu przesiaduje w wątkach dla zdradzonych zamast się swoim życiem cieszyć. Tyle mądrych książek przeczytała, że nie powinna mieć żadnego problemu. A wciąż i coraz częściej tu się udziela.. Ciekawe? Tym bardziej, że jakiś romans przeszedł jej koło nosa z czego podobno jest dumna. I teraz tym chwali... To dopiero osiągnięcie
Nie wiem jakie ma kompleksy ale na pewno spore. Nie wnikam.
Co do romansów... Wątek też temu poświęcony, nie tylko zdradom. Rok spędziłam na forum, czytałam wiele wątków i tylko chyba jeden jakiś niedawny (nie pamiętam nicku) był takim 'romansem' bez uczuć...kobieta wystawiała co miała bez żadnych zbędnych rozmów itd. a i tak się zakochała i chciała czegoś więcej.
Za przeproszeniem każdy ściąga gacie przy seksie i chce by to było intymne (ciche). Bo niby żona nie ściąga 
W romansie głównie o co innego chodzi. Seks to skutek nie przyczyna. A że  tylko ten małżeński jest wyjątkowy to też można pomiędzy bajki włożyć. To jest tylko takie życzenie.
Tu się skupia na niewłaściwej sprawie. ..Człowiek zakochuje się kilka razy w życiu. Póki nie ma dzieci czy żony. Niby ok. Po jest to samo.  Pytanie jak sobie z tym poradzi.  Żeby powstało nowe uczucie musi być 'przestrzeń'..Chyba nikt tu nie pisał że romans to wielka miłość była. .tylko ze się zakochał a to są uczucia. .emocje.
Tak jak w wątku obok pisałam ...człowiek zaczyna darzyć uczuciem kogoś innego z różnych względów. Ewentualny seks to tylko wymierna. Nawet jeśli do niego nie dojdzie to i tak jest w głowie.
Także te teksty spuściła majty itd. są bez sensu.
Chyba tylko na osłodę siebie.

Musze uscislic, zeby uniknac dalszych nieporozumiem - pod tym tarzaniem sie przez Ciebie w blocie nie mam na mysli Twojego romansu, tylko to, co robisz ze soba w jego wyniku.
Autorka tematu robi to inaczej - zostawia sobie dobre wspomnienie i tym samym nie szarga siebie samej. Dobre wspomnienie nie wyklucza nawet poczucia winy.
Ja tylko zupelnie nie rozumiem, po co sie jeszcze dodatkowo samemu dolowac, plujac na wlasna przeszlosc! Gdyby to bylo morderstwo, to bym to zrozumiala, ale romans? To chyba jakis rodzaj masochizmu, dla mnie niepojety.

Marajka, nie rozumiem dlaczego z zajadłością, której nie powstydziłyby się psy gończe, próbujesz mnie przekonać, że powinnam zachować wspomnienia tanich dreszczy jako czegoś wyjątkowego. Ty to nazywasz miłością i uważasz, że warto żyć dla takich chwil a nawet krzywdzić innych ludzi, a dla mnie miłość to coś więcej niż tanie dreszcze. Miłość nie opiera się na krótkotrwałych emocjach lecz na zaufaniu i poczuciu bezpieczeństwa, które daje akceptacja, troska i czułość.
Uważasz, że ja i Wsieci nie zasługujemy na nic lepszego i powinnyśmy pielęgnować w sobie wspomnienia krótkotrwałych chwil uniesień jako czegoś wspaniałego i wyjątkowego, skoro to był tylko sposób, żeby w okresie zagubienia poczuć się lepiej z sobą. Tak było, a teraz jest teraźniejszość i zasługujemy obie z Wsieci na coś lepszego niż Ty nam próbujesz wcisnąć jako miłość.

Wsieci,  Twoim minimum powinna być czuła i wzajemna troska i to nie wyobrażona, ale taka realna. Takiej nie otrzymujesz od męża, ale też nie od kochanka. Żadna z tych relacji przecież nie daje Tobie poczucia szczęścia i spełnienia. A to, co czułaś przy kochanku to miernej jakości substytut miłości, który Marajka tylko próbuje Tobie wcisnąć jako sens życia. Wierz mi jest iprawdziwa miłość, w której obok gorącej namiętności jest szcęście, spełnienie, życzliwość, poczucie bezpieczeństwa, poczucie humoru, chociaż są też i kłótnie i różne nieprzewidywalne sytuacje, które powodują, że nie można się nudzić. W takiej miłości mężczyzna będzie o Ciebie dbał i nie będziesz się czuła samotna i ramiona jak za sprawą męża czy kochanka.

Szanowne Panie może zamiast ciągnąć dalej te wymianę zdań ktora prowadzi jedynie do kłótni, zaprzestance jej. Każda z was uważa że jej racją jest właściwą i nie przekonacie się nawzajem.
A autorka swoj romans przeboleje i wróci do świata żywych bogatsza o nowe doświadczenie.

Marajko, opanuj trszeczkę swoje zapędy moralizatorskie. Przeczytaj jeszcze raz że zrozumieniem to, co wcześniej napisałam i spróbuj odnieść się do moich słów zamiast swoich wydumanych wyobrażeń co do mnie i mojego stosunku do siebie i własnego doświadczenia życiowego.
Najpierw zaatakowałaś mnie stwierdzeniami o moim "bardzo uproszczonym schemacie myślenia", wywnioskowałaś sobie z kilku słów, że ponoć traktuję siebie z pogardą, doczytałaś gdzieś, że mam niskie poczucie własnej wartości, bo się poniżam swoimi słowami. Teraz dla odmiany piszesz, o samonienawiści i samobiczowaniu. Gdzie Ty to widzisz kobieto, to ja nie mam pojęcia.
Kocham samą siebie, jestem kochana, czuję się w swoim związku pewnie i bezpiecznie, jestem zaopiekowana nawet bardziej niż tego potrzebuję. A mój romans był moim błędem, z którego już dawno wyciągnęłam wnioski. Dlatego też doskonale wiem, że nie był on wynikiem wielkiej miłości, ale brakiem mojej dojrzałości i poszukiwaniem pozytywnych doznań i emocji w okresie życia, kiedy było ich jak na lekarstwo. Nie biczuję się z tego powodu, nie umartwiam, nie zionę do siebie nienawiścią, co mi inputujesz. Żyję sobie szczęśliwie i nie mam problemu z tym, żeby mówić o tamtym okresie swojego życia i niechlubnych poczynaniach bez perfumowania "gufna". Czytałam Twoje posty i wiem, że Ty poperfumowałaś zdradę swojego męża i zrobiłaś z niej swój sukces życiowy. Ok, Twoja sprawa. Ja wybieram nazywanie kurestawa kurestwem a nie chwilową niepoczytalnością, po której mam wspaniałe wspomnienia i teraz mogę umrzeć przeżywszy prawdziwą miłość, o której przecież wszyscy tylko marzą.
Marajko, Ty naprawdę odjechałaś od rzeczywistego świata. Może jednak zdrada Twojego męża zrobiła Ci więcej złego niż chcesz zobaczyć. Poszukaj pomocy dobrego psychiatry albo psychoterapeuty.