Zdradziła mnie przed ślubem 19 lat temu - Netkobiety.pl

lepszy67, mam wrażenie, że znam Twoją żonę. Tyle szczegółów się zgadza, że jestem w szoku. Mój facet przed poznaniem mnie miał internetowy romans z starszą babą, ok 40 letnią, ile lat miała dokładnie nie wiadomo, bo ostro kłamała, zawyżała swój wiek żeby słuchać komplementów jak młodo wygląda, ale mój wyszpiegował ją na jakimś innym portalu i wiedział w końcu, że jest starsza niż podawała. Też ma dwójkę dzieci, też atrakcyjna, też wydawała się strasznie pusta w konwersacji, majętna. Tylko, że ona twierdziła, że jej mąż wie o jej internetowych podbojach i nie ma nic przeciwko.

Revenn napisał/a:

lepszy67 napisał/a:

Tak, boli. Powoli się oswajam, że jednak doszło do fizycznej zdrady i boli jakby mniej. Smutne jest to, że z taką łatwością jest w stanie skłamać.

Tu nie chodzi o to co się wydarzyło 19 lat temu ale o to co się może powtarzać po dzień dzisiejszy. Skoro 42 letnia baba romansuje z 18 latkiem o 1 w nocy kiedy ciebie nie ma to już coś jest grubo nie tak. Czytanie młodzieżowych książek to nie jest problem, sam lubie gry komputerowe, anime i mange, ale tu jak sam dostrzegłeś problem leży w tym że nie może pogodzić się ze swoim wiekiem. Chce być kumpelą dla córek a to nie jest dobre rozwiązanie. Matka powinna być matką. Nie chce być tutaj jakimś złym wieszczem ale myśle że nie ten jeden raz 19 lat temu walneła ciebie po rogach. Jeżeli mogę zapytać, ten chłopak z którym pisała to kolega twojwj córki ? Bo jeżeli tak to liczysz się z tym że może opowiadać i koloryzować tą sytuacje z smsami ? A chyba wiesz że może powstać jakaś plotka.

Tak, to znajomy mojej córki, ale chłopak jest bardzo dyskretny, trochę zamknięty w sobie i w zasadzie nic do niego nie mam, bo znajomość rozpoczęła i rozdmuchała moja Ż. To się nie rozeszło (minęły 4 lata), może dlatego, ze odpowiednio szybko wkroczyłem.
Napisała kolesiowi, że jak była w jego wieku, to  "szalała" i jego też namawiała, żeby szalał póki może. O jakie szaleństwa chodzi można się tylko domyślać.

Myślę, że kobiety także przechodzą kryzys wieku średniego, może nawet bardziej niż mężczyźni - "w starym piecu diabeł pali"?
Podam przykład. Na fejsie kilka dni temu podjęła ze mną konwersację jedna z dalekich znajomych. Po kilkunastu zdaniach zaproponowała mi...romans z mocnym podłożem erotycznym. Znam jej męża, związek uznawany przez otoczenie za bardzo udany i zgrany. Zapytałem wprost, dlaczego tego chce? Odpowiedziała, że "lubi co jakiś czas przymierzyć nowe buty". Jest świeżo upieczoną 40-tką.

A wracając do mojej Ż. W sytuacji zagrożenia zaprzecza wszystkiemu, co mogłoby zagrozić jej wizerunkowi. Do tego stopnia mocny to mechanizm, że Ona...naprawdę zapomina, że coś złego zrobiła. Tak mi się wydaje.
I co tu robić? Chcę, żeby pomogła mi się uporać z demonami przeszłości mówiąc w końcu prawdę. Wtedy bym się uwolnił od tego syfu, który od tylu lat męczy mnie a przez mnie także  i Ją.

random.further napisał/a:

Niecodzienny obraz wyłania się z Twojego opisu :
- infantylna kobieta, piękna i atrakcyjna, z oczami w tv, wzniesiona ponad niedole życia codziennego, kumpela córek
- zapracowany, odpowiedzialny, z poczuciem humoru, wrażliwy mężczyzna rozpamiętujacy sytuację sprzed 19 lat

Co Was u licha łączy - chcesz naprawienia relacji z Żoną - jakiej Ty relacji chcesz ?

I prawidłowy obraz ci się wyłania. Po latach tak właśnie widzę swoją Ż. Czasem wydaje mi się, że to zupełnie inna kobieta od tej, z którą się żeniłem.
Jednak ...łączy nas sporo; gdy się poznaliśmy była jakby niezapisaną tablicą, przy mnie zaczęła słuchać muzyki, oglądać nieco ambitniejsze kino, stała się pewniejsza siebie, trenowała ze mną karate, oboje uwielbiamy tańczyć (zaliczonych kilkaset dyskotek, ona chodziła przez lata do szkoły tańca, ja za czasów studenckich byłem didżejem), mamy zbliżone gusta muzyczno-filmowe, więc nie ma konfliktów w aucie czy domu.
Ma wiele zalet, nie tylko nieprzeciętną urodę. Podziwiam w niej niezwykłą sprawność, szybkość i dokładność w różnych działaniach. Świetnie potrafi się ubrać, jest fanką fitness i siłowni, jest lubiana nie tylko przez koleżanki. Lubi pospać jak każda kobieta, ale nie jest leniem, co najwyżej czasem trzeba jej przypomnieć, ze trzeba coś zrobić, bo lubi "zapomnieć" ;-)

Ostatnio często wspomina nasze wspólne wakacje, bez dzieci. Powiedziała, ze to były najlepsze wakacje w jej życiu. Pod koniec sierpnia porwałem ją na Hel, w godzinę załatwiłem bilety na nocny pociąg do Gdyni w sypialnianym wagonie i pojechaliśmy w ciemno na parę dni. Namówiła mnie na plażę naturystów i... nie żałowałem. Było bosko, Ona zachwycona.

Naprawy relacji...zawsze chcę Ja. Ona wychodzi z założenia, że parę dni/tygodni ostentacyjnego focha samo naprawi klimat. Nie naprawia dopóki ja pierwszy nie wyciągnę ręki.

kupuje pierogi w barze, bo spała do 11-tej i nie miała czasu zrobić chociaż zupy.

lepszy67 napisał/a:

kupuje pierogi w barze, bo spała do 11-tej i nie miała czasu zrobić chociaż zupy.

Ale co w tym widzisz złego? Każdej chyba kobiecie się czasem gotować nie chce - albo po prostu ma smaka na coś konkretnego. Rozumiałabym ewentualne pretensje, gdyby wcale obiadu nie było, a Ty przychodzisz z pracy zmęczony. Ale takich nie rozumiem.

santapietruszka napisał/a:

lepszy67 napisał/a:

kupuje pierogi w barze, bo spała do 11-tej i nie miała czasu zrobić chociaż zupy.

Ale co w tym widzisz złego? Każdej chyba kobiecie się czasem gotować nie chce - albo po prostu ma smaka na coś konkretnego. Rozumiałabym ewentualne pretensje, gdyby wcale obiadu nie było, a Ty przychodzisz z pracy zmęczony. Ale takich nie rozumiem.

Wiem, że teraz odezwą się kobiety  z tekstami typu "przecież to nie jest twoja niewolnica" albo "sam też obiad możesz zrobić" albo "Ja też lubię spać 12 godzin na dobę". I ja to rozumiem, kobieca solidarność. Tylko, że chodzi o to, że Ona ma naprawdę dużo czasu, żeby to zrobić. Mieszkamy przecież razem, każdy ma jakieś domowe obowiązki i naprawdę to może być wkurzające, że nie mogła poświęcić godziny ze swojego cennego czasu, żeby chociaż zrobić zupę, którą dziecko mogłoby zjeść jak wraca ze szkoły a nie czekać na obiad do 18:30.

Wiem, te moje pretensje są takie "przyziemne", ale sami wiecie jak życie na co dzień wygląda, składa się z setek różnych szczególików składających się na całokształt.

lepszy67 napisał/a:

santapietruszka napisał/a:

Ale co w tym widzisz złego? Każdej chyba kobiecie się czasem gotować nie chce - albo po prostu ma smaka na coś konkretnego. Rozumiałabym ewentualne pretensje, gdyby wcale obiadu nie było, a Ty przychodzisz z pracy zmęczony. Ale takich nie rozumiem.

Wiem, że teraz odezwą się kobiety  z tekstami typu "przecież to nie jest twoja niewolnica" albo "sam też obiad możesz zrobić" albo "Ja też lubię spać 12 godzin na dobę". I ja to rozumiem, kobieca solidarność. Tylko, że chodzi o to, że Ona ma naprawdę dużo czasu, żeby to zrobić. Mieszkamy przecież razem, każdy ma jakieś domowe obowiązki i naprawdę to może być wkurzające, że nie mogła poświęcić godziny ze swojego cennego czasu, żeby chociaż zrobić zupę, którą dziecko mogłoby zjeść jak wraca ze szkoły a nie czekać na obiad do 18:30.

Wiem, te moje pretensje są takie "przyziemne", ale sami wiecie jak życie na co dzień wygląda, składa się z setek różnych szczególików składających się na całokształt.

O ile pamiętam, to dzieci masz nastoletnie - wybacz, ale to nastolatek nie umie sobie zrobić kanapki, tylko bidoka musi czekać, aż mamusia obiad poda? Nie przesadzasz? Zresztą - skoro są pierogi, to nastolatek nie potrafi wrzucić sobie paru do wody z solą??? Jak ja miałam naście lat i przychodziłam ze szkoły wcześniej niż mama z pracy, to ja gotowałam zupę, to nie jest jakaś wielka filozofia...

W pełni podpisuję się pod tym, co napisał odlotowy. Z każdego Twojego kolejnego postu coraz bardziej wyziera Twoje usiłowanie zrobienia z żony kogoś, kim ona nie jest - i to kiepskimi sposobami: wiecznymi pretensjami, narzekaniem, czepianiem się o drobiazgi, wyciąganiem rzeczy z przeszłości... i też jestem zdziwiona, że ta Twoja żona tyle lat z Tobą wytrzymała...

santapietruszka napisał/a:

lepszy67 napisał/a:

Wiem, że teraz odezwą się kobiety  z tekstami typu "przecież to nie jest twoja niewolnica" albo "sam też obiad możesz zrobić" albo "Ja też lubię spać 12 godzin na dobę". I ja to rozumiem, kobieca solidarność. Tylko, że chodzi o to, że Ona ma naprawdę dużo czasu, żeby to zrobić. Mieszkamy przecież razem, każdy ma jakieś domowe obowiązki i naprawdę to może być wkurzające, że nie mogła poświęcić godziny ze swojego cennego czasu, żeby chociaż zrobić zupę, którą dziecko mogłoby zjeść jak wraca ze szkoły a nie czekać na obiad do 18:30.

Wiem, te moje pretensje są takie "przyziemne", ale sami wiecie jak życie na co dzień wygląda, składa się z setek różnych szczególików składających się na całokształt.

O ile pamiętam, to dzieci masz nastoletnie - wybacz, ale to nastolatek nie umie sobie zrobić kanapki, tylko bidoka musi czekać, aż mamusia obiad poda? Nie przesadzasz? Zresztą - skoro są pierogi, to nastolatek nie potrafi wrzucić sobie paru do wody z solą??? Jak ja miałam naście lat i przychodziłam ze szkoły wcześniej niż mama z pracy, to ja gotowałam zupę, to nie jest jakaś wielka filozofia...

W pełni podpisuję się pod tym, co napisał odlotowy. Z każdego Twojego kolejnego postu coraz bardziej wyziera Twoje usiłowanie zrobienia z żony kogoś, kim ona nie jest - i to kiepskimi sposobami: wiecznymi pretensjami, narzekaniem, czepianiem się o drobiazgi, wyciąganiem rzeczy z przeszłości... i też jestem zdziwiona, że ta Twoja żona tyle lat z Tobą wytrzymała...

Podpisuj się pod czym chcesz. Ale zanim wydasz werdykt i wyślesz mnie na szafot, to musisz wiedzieć , że:

1. Małżeństwo, to nie tylko romantyczne spacery, wspólne wyjścia na imprezy, wakacje i seks. To także niestety wspólne zarządzanie domowym gospodarstwem. Żona od 20 lat w zasadzie nie pracuje będąc na moim utrzymaniu, pomagając mi czasami od 2 do 4 godzin w moim biurze. Szukałem, pisałem za nią CV,  załatwiałem jej normalną pracę, żeby była wśród ludzi i miała ZUS- i inne takie. Zawsze coś nie pasowało. Była szansa pracy w urzędzie miasta, co jak wiadomo bez pleców jest nie do zdobycia, ale... nie poszła na rozmowę (która miała być tylko formalnością). Namówiłem ją na naukę angielskiego, chodziła parę miesięcy, fajna ekipa, ciekawe zajęcia. Podobało się jej, ale odpuściła.
Sama pracy nie szuka, nie chce się rozwijać. Miała iść na fizjoterapię na AWF, co rok słyszałem, że może za rok. Dwa lata temu chciałem, żeby zrobiła chociaż prawo jazdy. Chciała, ale odkładała miesiącami aż w końcu powiedział, że nie potrzebuje.
Teraz już jest lepiej, ale był czas, że 10-12 godzin dziennie ...czytała, co uważam, że  też jest formą uzależnienia jak oglądanie TV. Nie raz nie było zrobionych zakupów czy zrobionego obiadu, bo przecież ona czyta, a to jest przecież takie dobre, bo się rozwija (gejowskie opowiadania erotyczne, kryminały i inne Greye).
Córki nie raz mi się skarżyły, ze mama je goni do sprzątania a sama godzinami leży w wyrze. Nie raz, po  10 godzinach pracy i treningu w siłowni spędzałem czas w kuchni myjąc -3 dniową górę garów i zasyfione od tygodnia podłogi. Tak, k..., jestem przyziemny i zramolały jak cholera.
Nie raz się zdarzało, że musiałem po pracy kombinować obiad dla siebie, bo Ona zamówiła pizzę dla siebie i dzieci, więc ...nie było sensu robić obiadu tylko dla mnie. Taaak , narzekam na całego. Przecież jestem mazgajowatym despotą. Chronię ją jak mogę przed moją matką, która nie lubi jej od zawsze. Uciąłem docinki na jej temat jednym krótkim zdaniem i już jest spokój. Kocham swoją żonę, ale moje małżeństwo kuleje coraz bardziej przez jej pasywność a na mojej głowie są zarabianie pieniędzy, czynsze, kredyty, rachunki (co pisałem już wcześniej), edukacja dzieci. Miałem kiedyś wiele zainteresowań, zaniechałem treningów karate w sekcji (trenuję sam rankami) i przestałem jeździć na egzaminy, a chciałem dojść chociaż do 5 DAN. Teraz tylko zapieprzanie, żeby było za co żyć. Na szczęście lubię swoją pracę.

2. Córki radzą sobie z brakiem obiadów i nie narzekają, przyzwyczaiły się, że pierwsze danie jest o 18:30 a drugie około 21.

3. "Wieczne pretensje" w moim wykonaniu polegają na tym, że w milczeniu obserwuję i po prostu robię to, czego nie zrobiła Ona. Gdy już napięcie jest za duże, to wtedy dochodzi do ostrego wyładowania (kłótni), średnio co 3-4 miesiące.

Piszę to wszystko nie po to, by na nią ponarzekać, tylko, żeby tutejsi wszystkowiedzący pouczacze mieli większe rozeznanie zanim na mnie spluną.

Rozumiem, że kolega "prawdziwy mężczyzna" potrafi ustawić sobie kobietę. Że jest twardą fają a małżeństwo traktuje jako tresurę swojej żony.
Niestety, to już wolę być tą fają miękką.

lepszy67 napisał/a:

santapietruszka napisał/a:

O ile pamiętam, to dzieci masz nastoletnie - wybacz, ale to nastolatek nie umie sobie zrobić kanapki, tylko bidoka musi czekać, aż mamusia obiad poda? Nie przesadzasz? Zresztą - skoro są pierogi, to nastolatek nie potrafi wrzucić sobie paru do wody z solą??? Jak ja miałam naście lat i przychodziłam ze szkoły wcześniej niż mama z pracy, to ja gotowałam zupę, to nie jest jakaś wielka filozofia...

W pełni podpisuję się pod tym, co napisał odlotowy. Z każdego Twojego kolejnego postu coraz bardziej wyziera Twoje usiłowanie zrobienia z żony kogoś, kim ona nie jest - i to kiepskimi sposobami: wiecznymi pretensjami, narzekaniem, czepianiem się o drobiazgi, wyciąganiem rzeczy z przeszłości... i też jestem zdziwiona, że ta Twoja żona tyle lat z Tobą wytrzymała...

Podpisuj się pod czym chcesz. Ale zanim wydasz werdykt i wyślesz mnie na szafot, to musisz wiedzieć , że:

1. Małżeństwo, to nie tylko romantyczne spacery, wspólne wyjścia na imprezy, wakacje i seks. To także niestety wspólne zarządzanie domowym gospodarstwem. Żona od 20 lat w zasadzie nie pracuje będąc na moim utrzymaniu, pomagając mi czasami od 2 do 4 godzin w moim biurze. Szukałem, pisałem za nią CV,  załatwiałem jej normalną pracę, żeby była wśród ludzi i miała ZUS- i inne takie. Zawsze coś nie pasowało. Była szansa pracy w urzędzie miasta, co jak wiadomo bez pleców jest nie do zdobycia, ale... nie poszła na rozmowę (która miała być tylko formalnością). Namówiłem ją na naukę angielskiego, chodziła parę miesięcy, fajna ekipa, ciekawe zajęcia. Podobało się jej, ale odpuściła.
Sama pracy nie szuka, nie chce się rozwijać. Miała iść na fizjoterapię na AWF, co rok słyszałem, że może za rok. Dwa lata temu chciałem, żeby zrobiła chociaż prawo jazdy. Chciała, ale odkładała miesiącami aż w końcu powiedział, że nie potrzebuje.
Teraz już jest lepiej, ale był czas, że 10-12 godzin dziennie ...czytała, co uważam, że  też jest formą uzależnienia jak oglądanie TV. Nie raz nie było zrobionych zakupów czy zrobionego obiadu, bo przecież ona czyta, a to jest przecież takie dobre, bo się rozwija (gejowskie opowiadania erotyczne, kryminały i inne Greye).
Córki nie raz mi się skarżyły, ze mama je goni do sprzątania a sama godzinami leży w wyrze. Nie raz, po  10 godzinach pracy i treningu w siłowni spędzałem czas w kuchni myjąc -3 dniową górę garów i zasyfione od tygodnia podłogi. Tak, k..., jestem przyziemny i zramolały jak cholera.
Nie raz się zdarzało, że musiałem po pracy kombinować obiad dla siebie, bo Ona zamówiła pizzę dla siebie i dzieci, więc ...nie było sensu robić obiadu tylko dla mnie. Taaak , narzekam na całego. Przecież jestem mazgajowatym despotą. Chronię ją jak mogę przed moją matką, która nie lubi jej od zawsze. Uciąłem docinki na jej temat jednym krótkim zdaniem i już jest spokój. Kocham swoją żonę, ale moje małżeństwo kuleje coraz bardziej przez jej pasywność a na mojej głowie są zarabianie pieniędzy, czynsze, kredyty, rachunki (co pisałem już wcześniej), edukacja dzieci. Miałem kiedyś wiele zainteresowań, zaniechałem treningów karate w sekcji (trenuję sam rankami) i przestałem jeździć na egzaminy, a chciałem dojść chociaż do 5 DAN. Teraz tylko zapieprzanie, żeby było za co żyć. Na szczęście lubię swoją pracę.

2. Córki radzą sobie z brakiem obiadów i nie narzekają, przyzwyczaiły się, że pierwsze danie jest o 18:30 a drugie około 21.

3. "Wieczne pretensje" w moim wykonaniu polegają na tym, że w milczeniu obserwuję i po prostu robię to, czego nie zrobiła Ona. Gdy już napięcie jest za duże, to wtedy dochodzi do ostrego wyładowania (kłótni), średnio co 3-4 miesiące.

Piszę to wszystko nie po to, by na nią ponarzekać, tylko, żeby tutejsi wszystkowiedzący pouczacze mieli większe rozeznanie zanim na mnie spluną.

No i znów utwierdzasz mnie w przekonaniu, że wszystko Ci nie pasuje
Skoro ta żona taka zła, nic nie robi i tak się z nią męczysz od 19 lat - to ponowię pytanie: kochasz ją czy tylko fajnie się z nią uprawia seks? Obserwowanie w milczeniu, robienie czegoś za kogoś i wybuchanie raz na parę miesięcy to nie jest rozwiązanie problemu, tylko zamiecenie go pod dywan. Pewnie po awanturze znowu jest seks, Ty się udobruchasz i znowu jesteś cicho, więc żona myśli, że już po kłopocie, a tymczasem Ty się zbierasz w sobie i... znowu za chwilę awantura. Nadal uważam, że nie ma między Wami żadnej komunikacji.
Nie pracuje, nie zrobiła prawa jazdy itp? Ale sam piszesz, że to Ty "namówiłeś ją", Ty "chciałeś, żeby zrobiła", Ty "załatwiłeś pracę" - a gdzie jej zdanie na ten temat? A czy przypadkiem nie jest tak, że napierasz na to, żeby zrobiła, jednocześnie utwierdzając ją w przekonaniu, że pewnie nie zda, bo przecież zachowuje się jak niedorosła? Tak samo z pracą? Kurs angielskiego - Ty uważasz, że był fajny, ona nie musiała tak uważać... Nie bronię Twojej żony ani nie atakuję Ciebie, po prostu pytam.

I nie tłumacz mi, co to jest małżeństwo, bo ja to wiem. 15 lat spędziłam z facetem podobnym właśnie do Ciebie, który chciał, żeby wszystko było tak, jak on to sobie wyobraża... i któremu przeszkadzało, że czytam głupie książki zamiast oglądać z nim filmy, za którymi nie przepadam... ja uciekłam.

lepszy67 napisał/a:

Niestety, to już wolę być tą fają miękką.

ty nie wolisz być miękką fają, tylko zwyczajnie jesteś miękką fają a wiesz dlaczego? Odpowiedź jest bardzo prosta - żaden facet(normalny, zdrowy, prawdziwy*niepotrzebne skreślić) nie będzie się godzić na życie z kobietą, która mu zwyczajnie nie leży, nie pasuje czy tam nie odpowiada. Zgodziłeś się na taki układ z własną kobitą jaki miałeś przez ostatnie 19 lat. 19 lat zwracałeś jej uwagę na pewne sprawy - słusznie czy niesłusznie to już inna kwestia - widząc, że ona jednak nic z tym nie robi, bez większych sprzeciwów z twojej strony, miałeś to co miałeś. Było spakować jej walizkę i wystawić za drzwi. Cała odpowiedzialność tego małżeństwa została zrzucona na ciebie i ty się na to zgodziłeś. Zamiast stanowczo podziękować jej za zapewne niezbyt udane małżeństwo, trwałeś z tym.

odlotowy napisał/a:

lepszy67 napisał/a:

Niestety, to już wolę być tą fają miękką.

ty nie wolisz być miękką fają, tylko zwyczajnie jesteś miękką fają a wiesz dlaczego? Odpowiedź jest bardzo prosta - żaden facet(normalny, zdrowy, prawdziwy*niepotrzebne skreślić) nie będzie się godzić na życie z kobietą, która mu zwyczajnie nie leży, nie pasuje czy tam nie odpowiada. Zgodziłeś się na taki układ z własną kobitą jaki miałeś przez ostatnie 19 lat. 19 lat zwracałeś jej uwagę na pewne sprawy - słusznie czy niesłusznie to już inna kwestia - widząc, że ona jednak nic z tym nie robi, bez większych sprzeciwów z twojej strony, miałeś to co miałeś. Było spakować jej walizkę i wystawić za drzwi. Cała odpowiedzialność tego małżeństwa została zrzucona na ciebie i ty się na to zgodziłeś. Zamiast stanowczo podziękować jej za zapewne niezbyt udane małżeństwo, trwałeś z tym.

Młodzież by odpowiedziała na twój komentarz "Twój stary jest miękką fają" i niech tak zostanie :-)

POCZYTAJ i ZROZUM wcześniejsze komentarze w wątku a zobaczysz, czy żona naprawdę mi nie pasuje. No ale to przecież wymaga skupienia a tylko "miękkie faje" to potrafią :-)))

Wybacz, ale kolejnego twojego komentarza nie zaszczycę odpowiedzią.

lepszy67 napisał/a:

POCZYTAJ i ZROZUM wcześniejsze komentarze w wątku a zobaczysz, czy żona naprawdę mi nie pasuje. No ale to przecież wymaga skupienia a tylko "miękkie faje" to potrafią :-)))

To ja zapytam inaczej - a co Ci pasuje w Twojej żonie? Dlaczego z nią jesteś? I nie chodzi mi o prostą odpowiedź "bo ją kocham", tylko o konkrety.

lepszy, przedstawiasz bardzo sprzeczny obraz żony. Po prostu nijak nie da się z tego wywnioskować, jaka ona właściwie jest.

Z jednej strony - ładna, fajna, rozmowna, z zainteresowaniami, z szeregiem zalet. Z drugiej - babon bez życia, nudny, małostkowy i pretensjonalny.

Jedno z drugim się gryzie i czytający Twoje posty co i rusz dostaje inny obraz tej osoby.

Głowa potrafi od tego rozboleć.

Jedyne, co przychodzi mi do głowy, to że Twoja żona podoba Ci się, podnieca Cię, nobilituje Cię w towarzystwie i można z nią spędzić czas bez umierania z nudy, ale jednocześnie macie zupełnie odmienne podejście do życia, przez co oceniasz ją jako małostkową i niezaradną.
Czyli fajna kochanka i kumpela, słaba żona i generalnie osoba, którą nie do końca szanujesz.

Czyli, mówiąc brutalnie, w młodości poleciałes na wygląd i zachłysnąłeś się że taka laska Cię chce, a z biegiem lat wyszło, że jednak nie do końca Ci ona odpowiada jako człowiek (jednak przez różne względy chciałbyś utrzymać obecny stan).

santapietruszka napisał/a:

lepszy67 napisał/a:

Ok, a więc pean na moją żonę:

Cechy fizyczne:
- pięknie zbudowana (dla mnie ideał  kobiecego ciała, wszystko na miejscu w odpowiednich proporcjach)
- nieprzeciętnej urody twarz oraz długie kręcone i gęste włosy
- miły, seksowny głos
- 100% kobiecej gracji (szkoła tańca się kłania)
- w łóżku robi i lubi prawie wszystko (w granicach normy), bardzo rzadko "boli ją głowa" pomimo nawrotów migreny
- nie wygląda na swój wiek, ludzie dają jej max. 30 lat
- lubi się ruszać, fitness, step, zumba, siłownia 6 razy na tydzień
- jest szybka i dokładna w działaniu, wyjątkowe uzdolnienia manualne

Cechy inne:
- jest otwarta, nie ma "klap na oczach", nie jest uprzedzona, ateistka
- bardzo towarzyska chociaż dusza towarzystwa nie jest
- można pogadać z nią o wszystkim (jeżeli chce gadać)
- ma dobry gust muzyczny i filmowy (chociaż o gustach się nie dyskutuje, ale chyba lepiej, że słucha Grimes, Prince, Bowiego a nie De Mono :-)
- posiada uzdolnienia plastyczne i świetnie dobiera ciuchy, sama ubiera się oryginalnie chociaż głównie na sportowo (na urodziny zawsze dostaje coś z NIKE)
- jest wrażliwa i czasem widzę łzy podczas filmów (ale potrafi być też obcesowa a nawet wulgarna)
- na polu erotyki jest otwarta i pozwala sobie na przekraczanie niektórych tabu (seks z koleżanką)
- jak chce to potrafi świetnie gotować (kluski z mięsem wymiatają)

Pierwszy raz w życiu robię takie podsumowanie :-)
Ciekawe doświadczenie dla mnie.

Tak, seks jest i zawsze był wspaniały. Na tym polu absolutnie nie mam nic do zarzucenia. Myślę, że inni mężowie mogą tylko pozazdrościć. Może tylko jeden minus albo, dla niektórych plus - łatwo ją w łóżku zadowolić :-)
Seks jest dla nas obojga bardzo ważny, ale nie przysłania innych aspektów.

Według mnie przysłania. Sam policz, ile wymieniłeś spraw związanych z seksem, a ile innych...
19 lat jesteś z kobietą, bo świetnie dobiera ciuchy? Wybacz, ale Ty chyba nawet nic nie wiesz o swojej żonie, nie wymieniłeś praktycznie nic, co by świadczyło o tym, jaką jest osobą...

Jak to nic nie napisałem?
Przedstawiłem cały zestaw cech. Bo na osobę składają się fizyczne, umysłowe  i inne cechy. A często z fizycznych cech wypływają takie a nie inne umysłowe.
Może zróbmy tak. Zapytaj o konkretną cechę mojej Ż. a ja ci to opiszę, Ok?

czekaj... jak z koleżanką się seksiła, to co Ci to przeszkadza, że się 19 lat temu seksiła z kolegą?

WaltonSimons, a czy w Tobie nie ma także różnych sprzeczności?

Z koleżanką (właściwie najlepszą przyjaciółką)  to był tylko jedyny raz, obie są hetero, chciały zobaczyć jak to jest i do tematu nie wracały.
W "koledze" moja dziewczyna była zakochana i staranie chciał to ukryć. A więc sytuacja zupełnie inna.

lepszy67 napisał/a:

WaltonSimons, a czy w Tobie nie ma także różnych sprzeczności?

No, nudny i ciekawy naraz być nie potrafię...

Nie odpowiedziałeś na dość kluczowe pytanie w kontekście zdrady - zatem, w trakcie trwania Twojego małżeństwa (tak?) miała przygody homoseksualne, co uważasz za zaletę - w żadnym wypadku za zdradę - a przygoda z kolegą sprzed małżeństwa to już zdrada na całego?

lepszy67 napisał/a:

Ma zbliżone poczucie humoru do mojego. Lubi też sarkastycznie coś przywalić. Często rozumiemy się bez słów, mamy podobne poglądy na wiele tematów. Lubię jechać z nią pociągiem Intercity i patrzeć jak wiatr rozwiewa jej włosy. Bardzo lubię jej słuchać, ma piękną barwę głosu. W nocy często patrzę na nią jak spokojnie śpi. Ma wtedy takie łagodne, szlachetne rysy. Podziwiam jej zdolność do wzbudzania sympatii u zupełnie obcych ludzi, koleżanki bardzo ją lubią, obowiązkowo musi być na każdej babskiej  imprezie, pomimo, że nie wiedzie prymu towarzyskiego.

No, to już lepiej brzmi. Chociaż trochę mało tego, moim zdaniem, bo nie jestem pewna, czy jak się lubi kogoś oglądać, gdy śpi, to jest powód, żeby z tym kimś żyć przez 19 lat, znosząc rzeczy, których się nie toleruje... można sobie zrobić zdjęcie i tyle... ale ok. Zakładam, że po prostu nie napisałeś wszystkiego. To teraz Ty się zastanów, co przeważa - to, co w żonie lubisz, czy to, czego nie lubisz. Np. czy dla tych klusek z mięsem ugotowanych raz na jakiś czas jesteś w stanie przymknąć oczy i nie czepiać się, że są pierogi zamiast zupy? Czy jesteś w stanie odpuścić to, że ogląda setny raz Pottera, bo potem wspólnie obejrzycie coś razem? I tak z każdym punktem po kolei... Po prostu musisz przyjąć do wiadomości, że żona nie będzie się zawsze zachowywać zgodnie z Twoimi wyobrażeniami, bo to nie jest robot, którego możesz sobie zaprogramować, to człowiek...

To teraz...Ty opisz cechy swojego męża. Dla porównania, co jest ważne dla kobiety u faceta.

Jak tylko znajdę męża, to się odezwę

miałem kilka partnerek, jeśli o to pytasz.
Tak samo, jak gdyby mi powiedziała, że miała seks z kolegą.
Jeżeli byłoby to w trakcie trwania związku, to tak, rozstałbym się z nią.

Bez różnicy mi, czy pukała się z chuci, czy z miłości. Nie na to się umawiałem i nie zamierzałbym relatywizować.

santapietruszka napisał/a:

lepszy67 napisał/a:

Wiem, że teraz odezwą się kobiety  z tekstami typu "przecież to nie jest twoja niewolnica" albo "sam też obiad możesz zrobić" albo "Ja też lubię spać 12 godzin na dobę". I ja to rozumiem, kobieca solidarność. Tylko, że chodzi o to, że Ona ma naprawdę dużo czasu, żeby to zrobić. Mieszkamy przecież razem, każdy ma jakieś domowe obowiązki i naprawdę to może być wkurzające, że nie mogła poświęcić godziny ze swojego cennego czasu, żeby chociaż zrobić zupę, którą dziecko mogłoby zjeść jak wraca ze szkoły a nie czekać na obiad do 18:30.

Wiem, te moje pretensje są takie "przyziemne", ale sami wiecie jak życie na co dzień wygląda, składa się z setek różnych szczególików składających się na całokształt.

O ile pamiętam, to dzieci masz nastoletnie - wybacz, ale to nastolatek nie umie sobie zrobić kanapki, tylko bidoka musi czekać, aż mamusia obiad poda? Nie przesadzasz? Zresztą - skoro są pierogi, to nastolatek nie potrafi wrzucić sobie paru do wody z solą??? Jak ja miałam naście lat i przychodziłam ze szkoły wcześniej niż mama z pracy, to ja gotowałam zupę, to nie jest jakaś wielka filozofia...

W pełni podpisuję się pod tym, co napisał odlotowy. Z każdego Twojego kolejnego postu coraz bardziej wyziera Twoje usiłowanie zrobienia z żony kogoś, kim ona nie jest - i to kiepskimi sposobami: wiecznymi pretensjami, narzekaniem, czepianiem się o drobiazgi, wyciąganiem rzeczy z przeszłości... i też jestem zdziwiona, że ta Twoja żona tyle lat z Tobą wytrzymała...

Podpisuj się pod czym chcesz. Ale zanim wydasz werdykt i wyślesz mnie na szafot, to musisz wiedzieć , że:

1. Małżeństwo, to nie tylko romantyczne spacery, wspólne wyjścia na imprezy, wakacje i seks. To także niestety wspólne zarządzanie domowym gospodarstwem. Żona od 20 lat w zasadzie nie pracuje będąc na moim utrzymaniu, pomagając mi czasami od 2 do 4 godzin w moim biurze. Szukałem, pisałem za nią CV,  załatwiałem jej normalną pracę, żeby była wśród ludzi i miała ZUS- i inne takie. Zawsze coś nie pasowało. Była szansa pracy w urzędzie miasta, co jak wiadomo bez pleców jest nie do zdobycia, ale... nie poszła na rozmowę (która miała być tylko formalnością). Namówiłem ją na naukę angielskiego, chodziła parę miesięcy, fajna ekipa, ciekawe zajęcia. Podobało się jej, ale odpuściła.
Sama pracy nie szuka, nie chce się rozwijać. Miała iść na fizjoterapię na AWF, co rok słyszałem, że może za rok. Dwa lata temu chciałem, żeby zrobiła chociaż prawo jazdy. Chciała, ale odkładała miesiącami aż w końcu powiedział, że nie potrzebuje.
Teraz już jest lepiej, ale był czas, że 10-12 godzin dziennie ...czytała, co uważam, że  też jest formą uzależnienia jak oglądanie TV. Nie raz nie było zrobionych zakupów czy zrobionego obiadu, bo przecież ona czyta, a to jest przecież takie dobre, bo się rozwija (gejowskie opowiadania erotyczne, kryminały i inne Greye).
Córki nie raz mi się skarżyły, ze mama je goni do sprzątania a sama godzinami leży w wyrze. Nie raz, po  10 godzinach pracy i treningu w siłowni spędzałem czas w kuchni myjąc -3 dniową górę garów i zasyfione od tygodnia podłogi. Tak, k..., jestem przyziemny i zramolały jak cholera.
Nie raz się zdarzało, że musiałem po pracy kombinować obiad dla siebie, bo Ona zamówiła pizzę dla siebie i dzieci, więc ...nie było sensu robić obiadu tylko dla mnie. Taaak , narzekam na całego. Przecież jestem mazgajowatym despotą. Chronię ją jak mogę przed moją matką, która nie lubi jej od zawsze. Uciąłem docinki na jej temat jednym krótkim zdaniem i już jest spokój. Kocham swoją żonę, ale moje małżeństwo kuleje coraz bardziej przez jej pasywność a na mojej głowie są zarabianie pieniędzy, czynsze, kredyty, rachunki (co pisałem już wcześniej), edukacja dzieci. Miałem kiedyś wiele zainteresowań, zaniechałem treningów karate w sekcji (trenuję sam rankami) i przestałem jeździć na egzaminy, a chciałem dojść chociaż do 5 DAN. Teraz tylko zapieprzanie, żeby było za co żyć. Na szczęście lubię swoją pracę.

2. Córki radzą sobie z brakiem obiadów i nie narzekają, przyzwyczaiły się, że pierwsze danie jest o 18:30 a drugie około 21.

3. "Wieczne pretensje" w moim wykonaniu polegają na tym, że w milczeniu obserwuję i po prostu robię to, czego nie zrobiła Ona. Gdy już napięcie jest za duże, to wtedy dochodzi do ostrego wyładowania (kłótni), średnio co 3-4 miesiące.

Piszę to wszystko nie po to, by na nią ponarzekać, tylko, żeby tutejsi wszystkowiedzący pouczacze mieli większe rozeznanie zanim na mnie spluną.

santapietruszka napisał/a:

lepszy67 napisał/a:

Po awanturach nie ma seksu. Tak bywało dawniej, gdy byliśmy młodsi. A kłótnie zazwyczaj kończyły się jej fizyczną totalną agresją (zna karate), a ja musiałem tak się bronić, żeby nie zrobić jej krzywdy :-)
Wypominanie czy przypominanie, że czegoś nie zrobiła nie ma sensu, bo reaguje zawsze tak samo. Najczęściej fochem albo milczeniem. O spokojnej rozmowie nie ma mowy, bo uważa, że nie ma o czym gadać. 
Angielski się jej bardzo podobał, bo była wśród fajnych ludzi, również swoich znajomych. Do niczego jej nie zmuszałem, co najwyżej podsuwałem pomysły, mając nadzieję, że może w końcu coś zaskoczy, bo widzę jakie ma talenty, których nie wykorzystuje.
Nie wiem dlaczego tutaj próbujesz mi narzucić wizerunek "tresera" i "męczyciela" swojej żony. Nie jest tak i nie było nigdy. Umówmy się na kawę a zobaczysz, że zmienisz zdanie.

Ze swoim mężem mnie nie porównuj, bo myślę, że to zupełnie inna para kaloszy.

Więc po raz kolejny pytam - co Cię przy niej trzyma przez te 19 lat, skoro bywała nawet agresywna i rozmawiać się z nią nie da? To, że fajna doopa i koledzy zazdroszczą? I jakby się nie udało, to by znaczyło, że faktycznie Ty jesteś nieudany, skoro nie wyszło Ci z taką kobietą?

Sądzę, że podczas picia kawy zrobiłbyś wrażenie superfaceta (tak sam zresztą, jak i mój ex przed innymi kobietami ), więc umawianie się na kawę nie miałoby sensu To, jaki człowiek jest, wychodzi na co dzień, nie w czasie jednej kawy - więc tym mnie nie przekonasz

No to może na trzeciej kawie i po kinie dałabyś się przekonać :-)
Nie chwaląc się, ale wśród kobiet, które znam mam opinię miłego, inteligentnego i ..wrażliwego faceta, z którym niejedna chciała się umówić na kawę, żeby tylko pogadać.  Zyskuję raczej po dłuższym poznaniu, bo raczej na co dzień, tak trochę po azjatycku, trzymam dystans.
Nikt idealny nie jest i żeby związek utrzymać trzeba mieć sporo tolerancji dla drugiej osoby. Czyli żeby się dopasować trzeba trochę luzu. Mnie charakter żony odpowiada, bo ma mnóstwo fajnych cech, które przeważają nada wadami. Gdybym nie miał tej tolerancji, to związku nie byłoby już dawno, a przekreślenie jednym podpisem na pozwie rozwodowym, to wg mnie ostateczność i jednak pójście na skróty.

Co to znaczy "dla ciekawości"? Z kolegami też się tarmosiłeś "z ciekawości", czy jednak nie miałeś potrzeby sprawdzania, jak to jest mieć w sobie kolegę?

Twoja żona jest biseksualna, z dominantą heteroseksualną.

Mniej więcej połowa moich partnerek miała fantazje homoseksualne, co mi w ogóle nie przeszkadzało - ale przeszkadzałoby mi, gdyby mnie zdradzały. Obojętnie, z kim.

lepszy67 napisał/a:

santapietruszka napisał/a:

O ile pamiętam, to dzieci masz nastoletnie - wybacz, ale to nastolatek nie umie sobie zrobić kanapki, tylko bidoka musi czekać, aż mamusia obiad poda? Nie przesadzasz? Zresztą - skoro są pierogi, to nastolatek nie potrafi wrzucić sobie paru do wody z solą??? Jak ja miałam naście lat i przychodziłam ze szkoły wcześniej niż mama z pracy, to ja gotowałam zupę, to nie jest jakaś wielka filozofia...

W pełni podpisuję się pod tym, co napisał odlotowy. Z każdego Twojego kolejnego postu coraz bardziej wyziera Twoje usiłowanie zrobienia z żony kogoś, kim ona nie jest - i to kiepskimi sposobami: wiecznymi pretensjami, narzekaniem, czepianiem się o drobiazgi, wyciąganiem rzeczy z przeszłości... i też jestem zdziwiona, że ta Twoja żona tyle lat z Tobą wytrzymała...

Podpisuj się pod czym chcesz. Ale zanim wydasz werdykt i wyślesz mnie na szafot, to musisz wiedzieć , że:

1. Małżeństwo, to nie tylko romantyczne spacery, wspólne wyjścia na imprezy, wakacje i seks. To także niestety wspólne zarządzanie domowym gospodarstwem. Żona od 20 lat w zasadzie nie pracuje będąc na moim utrzymaniu, pomagając mi czasami od 2 do 4 godzin w moim biurze. Szukałem, pisałem za nią CV,  załatwiałem jej normalną pracę, żeby była wśród ludzi i miała ZUS- i inne takie. Zawsze coś nie pasowało. Była szansa pracy w urzędzie miasta, co jak wiadomo bez pleców jest nie do zdobycia, ale... nie poszła na rozmowę (która miała być tylko formalnością). Namówiłem ją na naukę angielskiego, chodziła parę miesięcy, fajna ekipa, ciekawe zajęcia. Podobało się jej, ale odpuściła.
Sama pracy nie szuka, nie chce się rozwijać. Miała iść na fizjoterapię na AWF, co rok słyszałem, że może za rok. Dwa lata temu chciałem, żeby zrobiła chociaż prawo jazdy. Chciała, ale odkładała miesiącami aż w końcu powiedział, że nie potrzebuje.
Teraz już jest lepiej, ale był czas, że 10-12 godzin dziennie ...czytała, co uważam, że  też jest formą uzależnienia jak oglądanie TV. Nie raz nie było zrobionych zakupów czy zrobionego obiadu, bo przecież ona czyta, a to jest przecież takie dobre, bo się rozwija (gejowskie opowiadania erotyczne, kryminały i inne Greye).
Córki nie raz mi się skarżyły, ze mama je goni do sprzątania a sama godzinami leży w wyrze. Nie raz, po  10 godzinach pracy i treningu w siłowni spędzałem czas w kuchni myjąc -3 dniową górę garów i zasyfione od tygodnia podłogi. Tak, k..., jestem przyziemny i zramolały jak cholera.
Nie raz się zdarzało, że musiałem po pracy kombinować obiad dla siebie, bo Ona zamówiła pizzę dla siebie i dzieci, więc ...nie było sensu robić obiadu tylko dla mnie. Taaak , narzekam na całego. Przecież jestem mazgajowatym despotą. Chronię ją jak mogę przed moją matką, która nie lubi jej od zawsze. Uciąłem docinki na jej temat jednym krótkim zdaniem i już jest spokój. Kocham swoją żonę, ale moje małżeństwo kuleje coraz bardziej przez jej pasywność a na mojej głowie są zarabianie pieniędzy, czynsze, kredyty, rachunki (co pisałem już wcześniej), edukacja dzieci. Miałem kiedyś wiele zainteresowań, zaniechałem treningów karate w sekcji (trenuję sam rankami) i przestałem jeździć na egzaminy, a chciałem dojść chociaż do 5 DAN. Teraz tylko zapieprzanie, żeby było za co żyć. Na szczęście lubię swoją pracę.

2. Córki radzą sobie z brakiem obiadów i nie narzekają, przyzwyczaiły się, że pierwsze danie jest o 18:30 a drugie około 21.

3. "Wieczne pretensje" w moim wykonaniu polegają na tym, że w milczeniu obserwuję i po prostu robię to, czego nie zrobiła Ona. Gdy już napięcie jest za duże, to wtedy dochodzi do ostrego wyładowania (kłótni), średnio co 3-4 miesiące.

Piszę to wszystko nie po to, by na nią ponarzekać, tylko, żeby tutejsi wszystkowiedzący pouczacze mieli większe rozeznanie zanim na mnie spluną.

No cóż teraz widać pełniejszy obraz, i smutniejszy.
Pod innym postem napisałam o zagrożeniu zbytnim rozkminianiem, które mogłoby doprowadzić do takich decyzji, które z kolei zaskutkowałyby poczuciem pokrzywdzenia w ostatecznym rachunku : czy to Ciebie czy to Żony.
To co napisałeś to obrazek uzależnienia, niedojrzałości i braku odpowiedzialności za SIEBIE, a za rodzinę to dalszy problem bo jak za siebie nie ma to dalej ani rusz. Próby rozwiązania (z Twojego punktu widzenia - 'popychanie' do aktywności) podejmowałeś - skutku nie ma.
A co się stanie gdy rozkminisz, że związek z Żoną jest do zakończenia i będziesz miał poczucie, że zostawiasz tak 'nieżyciową' osobę ? Czy Ona w tym wszystkim nie ma poczucia braku bezpieczeństwa ?

Własnie - dlaczego Ona nie chce Ci powiedzieć tego czego oczekujesz ?
Bo :
- naciskasz zbytnio
- istnieje jakiś nieuświadamiany większy kaliber problemowy
- zna Cię i konsekwencje mogą być opłakane
- ma mocne poczucie odrębności w tym temacie i po prostu TUTAJ Cię nie dopuszcza a Tobie trudno to zaakceptować ?

lepszy67 napisał/a:

Ale co ja tam wiem. Przecież, kurde wszyscy wiedzą lepiej a ja jestem ślepcem i głupcem.

Nie kryguj się, bo po prostu nie masz racji. Z żoną też prowadzisz rozmowę w ten sposób?
chyba na jej miejscu rzuciłbym w Ciebie talerzem