Ja, moja mama i... nasze dziecko! - Netkobiety.pl

Twoja mama zajmuje się wnuczką najlepiej, jak potrafi.
Jeśli Ci to nie odpowiada, poszukaj płatnej opiekunki, albo zabierz dziecko ze sobą za granicę.

A tak między nami - pieniądze nie są najważniejsze. Córka już ma większą więź z babcią, niż z Tobą. Po co urodziłaś dziecko, by je kochać i wychowywać, czy tylko po to, by zarabiać na jego utrzymanie?

Dziewczyny, jest sporo racji w tym, co piszecie, ale podawanie butelki z mlekiem 9-letniej osóbce wydało mi się trochę dziwne, mimo wszystko

Autorko - a jak Ty rozmawiasz z Mamą na te tematy? Rozmawiasz w ogóle? Spokojnie i rzeczowo, argumentując swoje zdanie - czy tylko masz pretensje, że Mama nie zajmuje się córką tak, jak Ty chcesz?

No, ale bez jaj. 9-letnie dziecko grysik może - a nawet powinno - zjeść z talerza... chyba że ja źle zrozumiałam Autorkę i nie chodzi o butelkę ze smoczkiem?

Cyngli, zachcianki dziecka zachciankami, ale jednak dorośli są od tego, żeby te zachcianki sprowadzać na odpowiedni poziom Ale to nie o to chodzi.
Napisałam, że masz sporo racji. Ale chciałabym też wiedzieć, jak Autorka z Mamą rozmawia na ten temat. Czy faktycznie traktuje ją tylko jako przechowalnię dla dziecka na określonych warunkach, czy są inne strony tej sytuacji?
Ale nie wiem, czy doczekam się odpowiedzi

Poczytałam inne posty Autorki i w sumie wycofuję pytanie. Może nawet lepiej, jak dziecko zostanie pod opieką babci, a Autorka sobie pojedzie... mimo tej butelki...

Faktycznie to jest ta Pani od chłopaka Amerykanina. No cóż faceci byli ważniejsi jak dziecko a teraz babcia zła.
Dobrze ,że chociaż ona je rozpieszcza.

Gwoli ścisłości Kerra - rozumiem, że naciski Twojego chłopaka na wyjazd do Ameryki nie mają nic wspólnego z Twoją decyzją o wyjeździe tamże ?
Skoro tak, to dedukuję, że jedziesz tam sama.
Dlaczego więc córka nie może zostać pod jego opieką ??

qrde! ani razu nie przeczytalam tutaj takich slow skierowanych do mezczyzn!

mezczyzni wyjeżdżają w dlugie delegacje, do pracy, na wiele miesiecy, zostawiają zony, dzieci i nie pamiętam, zeby ktokolwiek powiedział do mezczyzny: jaki moze byc powod zeby zostawic dziecko ma dwa tygodnie.

Po przeczytaniu innych postów Autorki nawet bym nie zadała takiego pytania niezależnie, z jakich powodów, dziecka bym z tym facetem nie zostawiła

Sama sobie odpowiedziałaś, Autorko. Może warto przymknąć oczy na niektóre szczegóły, np. że córka u babci pije soki czy je cukier? Nie jest niemowlakiem, żeby aż tak strasznie jej to zaszkodziło. Popcorn czy inne rzeczy to też nie trucizny, nie przesadzajmy, ja z lenistwa nieraz robię moim dzieciom na obiad frytki albo zamawiam pizzę i mamy dodatkowy dzień dziecka, i nikt z nas od tego nie umarł. A butelka ze smoczkiem, jeśli to był jednorazowy wybryk, to też w sumie nic strasznego, aczkolwiek akurat ten temat bym poruszyła. A że babcia mówi do wnuczki "córeczko", hm. Może i nie jest to normalne z pewnego punktu widzenia, ale - moja babcia też tak do mnie mówiła, moja mama mówi tak czasem do mojej córki, do synów zdarzało jej się "syneczku". Potraktowałabym to jako wyraz czułości po prostu - dopóki babcia zwrotnie nie zażyczy sobie, żeby wnuczka mówiła do niej "mamo", bo wtedy już na pewno coś będzie nie tak.

Generalnie - babcie tak po prostu mają i taki jest urok babć. Ale bez babci jednak życie nie jest takie wesołe

"Tak sobie poukładaliśmy z mężem pracę by moja mama nie odbierała córki-bo okazało się,że dla niej to był nadludzki wysiłek."
Gojka nie wiem dlaczego niektórym ludziom się tak utarło ,że opieka babci nad wnukiem/wnuczką to ma być jakiś obowiązek. Babcia odchowała już swoje dzieci, ma mieć prawo święty spokój a nie na siłę nakazywać tej odbiór dzieci z szkoły.To ,że babcie z własnej woli zajmują się wnukami, nie pobierają za to pieniędzy to należy być wdzięcznym i siedzieć cicho ,jak nawet coś robią nie tak . Jak chce się wymagać solidnej opieki to należy zapłacić babci jak opiekunce może nawet i więcej bo to zaufana osoba lub opłacić kogoś obcego.

Ja tak dam dla przykładu tylko. Na zajęcia w czwartki z logopedii na które jadę z dzieckiem na 7.30 rano wstawia się też babcia z wnukiem z zespołem downa . Chłopiec ma 5 lat i ta Pani rano jedzie do domu rodzinnego córki zabiera chłopca, jedzie z nim na rehabilitację i potem odwozi córce go do przedszkola , w którym ona pracuje. I tak co tydzień nawet dwa razy w tygodniu. Wszyscy jesteśmy pełni podziwu bo taka babcia to skarb . Nawet jak da za dużo czekolady czy soków jej pomoc jest nie oceniona . Z tym ,że ludziom wydaję się ,że z natury tak powinno być ale nie. To my jesteśmy matkami i my wychowujemy dzieci ale też się nimi opiekujemy. Jeżeli chce się mieć wyłączność do dziecka to należy samemu zapewnić opiekę bądź tej profesjonalnej opieki poszukać.

W sumie można powiedzieć że na tym portalu wszystko ok. Otóż ja stanę w obronie autorki. Po pierwsze, kobieta ma prawo do realizacji zawodowej i nie powinno się jej namawiać do rezygnacji z celów zawodowych. Dlaczego tak? Bo są to sprawy najważniejsze dla życia i odmawianie wyjazdów jest nieprofesjonalne.
Ktoś mnie uprzedził, ale nie doczytałem aby wobec facetów był to zarzut. jakby facet jeździł na całe miesiące - pracowity, troskliwy, dbający o rodzinę, a jak kobieta wyjeżdża, to co? Brakuje przymiotników?

Totalnie nie zgodzę się z bagatelizowaniem zachowania babci. Fakt, spędza dużo czasu z dziewczynką, to więc na niej powinien spocząć obowiązek edukowanie dziecka. o ile doczytałem, babcia zajmuje się bo chce, a nie że koniecznie jest k to proszona. Punkt dla babci za dostrzeganie problemu i chęć niesienia pomocy. I tutaj plusy się kończą. Ja miałem taką sytuację gdzie babcia, korzystając z naszej pracy prawie przerobiłam dziecko na swoją córkę. Efekt dzisiaj po latach jest taki, że wnuczka boi się jechać do niej i zostać sama nawet na godzinę. Nie zgadzam się z komentują umiejętności, że skoro babcia pomaga, to ma prawo dewastować postanowienia rodziców. Czym innym jest rozpieszcza nie wnuków a czym innym demontaż zasad.
Ja także nie panikowałbym z powodu popcornu, soków czy cukru, ale jeżeli dziadkowie zaczęliby ingerować, obalać moją pozycję jako rodzica, powiedziałbym stop. U nas ma to dodatkowy element. Ja jestem dzieckiem katolików " wierzących niepraktykujących". Polega to na zmieszaniu dziecka do chodzenia do kościoła a samemu w domku. Ja już nie jestem katolikiem i za każdym razem kiedy córki zostają u babci ( a raczej zostawały) to było podłoże konfliktu. Nie życzyli śmierci sobie tego aby nasze dzieci uczestniczyły w mszach itp itd. Moja matka to cały czas miała w nosie. Efekt? Dzisiaj nie zostają dzieci z babcią.
Ważne jest aby nikt nie wychodził poza swoje role, nie łamał zasad ( np. Skoro mama mówi stop, to znaczy stop, a nie żart). Czasami lepiej sobie pomóc przyjmując opiekunkę, niż korzystać z darmowej "pomocy".

Niby czemu? Wystarczy powiedzieć, tłumaczyć dziecku że mama dużo pracuje. Znam przykłady gdzie babcie same mówiły tylko wnusiu, nie posiadały się do " córeczek"... To jest ta właściwa edukacja ze strony babci, jeżeli z jakiegoś powodu dziecko większość czasu spędza z babcią.
Tutaj widzę ogromny zabór dokakny przez babcię, zabór miejsca należący tylko do matki. A co do reszty uwag - wychodzi to w trakcie dyskusji.

No wiesz,ja także nie mam pojęcia dlaczego niektórym ludziom się tak utarło Ale mnie się nie "utarło"
Masz pewność,że nie płaciłam mojej mamie za opiekę nad córką? Owszem,nie była to comiesięczna konkretna zapłata-bo moja mama-gdy jej to zaproponowałam stwierdziła,że ona jest babcią i dla niej to przyjemność opiekować się wnusią.Potem okazało się,że co innego mówiła mi a co innego rodzinie i znajomym
Były to pożyczki-nie zawsze małe-i oczywiście bezzwrotne.Były zakupy-za które nigdy nie brałam kasy,były obiady,które gotowałam dla córki,babci i dziadka.Robiłam też za "taksówkę".
Ja nie siedziałam cicho bo zawsze mogłam wziąć kogoś do opieki.To moja mama sama się zaofiarowała z pomocą.To nie była opieka całodzienna-trzy,dwa lub raz w tygodniu po dwie,trzy godziny.

Rozumiem,że pożyczałaś rodzicom sporą kasę czy finansowałaś zakup i wymianę okien,tudzież remontu mieszkania?
Moi rodzice nie byli niepełnosprawni i sami mogli ugotować obiad.Ale skoro moja mama zajmowała się wnuczką-maksymalnie trzy godzinie trzy razy w tygodniu-to zwyczajnie czułam się zobowiązana.
Rozumiem,że to wszystko co wymieniłam jest normą w stosunku do rodziców.
Nienormalne jest natomiast zgadzanie się na propozycję by babcia zaopiekowała się swym jedynym wnuczęciem trzy razy w tygodniu po dwie,trzy lub jedną godzinę.
Ja po prostu sądziłam,że każda babcia chciałaby widywać swe wnuczę trzy razy w tygodniu-tak zwyczajnie-by utrzymywać z wnuczęciem kontakt.To nie była całodzienna opieka-to była wizyta u babci.
No ale przecież babcie maja prawo do własnego zycia.Co innego dzieci owych babć.

Tak, pożyczałam. Jak miałam. Zdarzało się, że mama pożyczała mi, jak ja akurat teraz nie mam...Nie mam chwilowo, więc dla zapewnienia mojej płynności finansowej otrzymałam pożyczkę od nieco dalszej rodziny, bez papierka, ale oczywiście ją spłacę zgodnie z tym, co się umówiliśmy.
Pomoc bezzwrotna też się zdarzała. Zależy, w jakiej kto był sytuacji  życiowej akurat. Teraz ja akurat w dołku finansowym jestem, więc mam propozycję odebrania od siostry mojego taty kompletu wypoczynkowego. I nie to, że że chcą się pozbyć, bo jest nowy, tylko zmieniły im się pewne plany,  i nie to, że mnie ogólnie nie stać - chcą mi dać.
Nie, moja mama ani nikt z mojej rodziny (oprócz mojego syna i chorującej na raka kuzynki) nie jest niepełnosprawny. Po prostu jesteśmy rodziną.

dzieci sa w zlobkach,potem w przedszkolach, potem w szkolach po kilka godzin dziennie piec razy w tygodniu. ale jeszcze nie slyszalam zeby panie w przedszkolu czy nauczycielki robily z nich swoje corki i swoich synow oraz ignorowaly zalecenia rodzicow.

babcia, owszem,jest rodzina, ale to nie znaczy  ze ma władzę absolutna

jeśli sama zglasza sie do pomocy to ma robic to, o co ją proszą. i tyle.
jedna z moich babc tez sama sie zglaszala do opieki nade mna. do momentu kiedy powiedzialam mamie, ze daje mi antybiotyki i inne leki wg wlasnego widzimisie. moja matka ją wyrzucila i zakazala przychodzić do pilnowania mnie. mojej mlodszej siostry babcia nigdy nie pilnowala.

Tak się składa santapietruszka-niestety,że ja miałam zawsze-a siostry mamy napuszczały mnie tekstami,że przecież po śmierci rodziców to mieszkanie będzie moje więc powinnam finansować jego remont.
Dosyć niedawno-bo po śmierci taty-dowiedziałam się jakie wysokie emerytury mają moi rodzice.Uwierz-o takich pieniądzach może sobie pomarzyć przeciętny emeryt.
Ja również po remoncie pooddawałam sporo rzeczy,mebli i sprzętów rodzicom tylko z tego powodu,ze mi już do nowego wystroju nie pasowały.
Poza tym,skoro moja mama uważa do tej pory,że ma prawo udzielać mi cennych rad co do mojego trybu życia,sposobu zarabiania i wychowywania dziecka, to ja także uważam,że mam prawo dbać realnie o zdrowie mego dziecka i powinnam zwracać jej uwagę gdy przesadza ze słodyczami na przykład.Bo to nie jest moje widzimisię i moja doskonale wie,ze córka jest obciążona genetycznie cukrzycą.I nie mogę przymykać na to oczu.
Tylko,że teraz akurat moja córka sama wie czego nie powinna jeść i trzyma się zaleceń dietetyczki.

Gojka - ale to był Twój wybór.

Rad słuchać nie musisz, puszczasz gdzieś kolo ucha. Ja też tak robię. Ale to nie znaczy od razu, że masz prawo wymagać nie wiadomo czego. Ja oddając rano córkę pod opiekę babci liczę się z tym, że po południu może nie będę sobie mogła dać z nią rady, że napinkoli mi do domu mnóstwo niepotrzebnych rzeczy, bo chciała, a babcia kupiła itd. ... Co nie oznacza, że jak moja mama będzie potrzebowała na coś pieniędzy, to ja jej nie dam...  chyba wychowane jesteśmy w innych okolicznościach...

Gojka? Jakieś pytanie jeszcze?

Cały czas mówię - i zaznaczam to w każdej możliwej sytuacji - że nie chodzi mi o coś, co jest dla dziecka niebezpieczne.

Ja oddaję dziecko babci w sensie, że dziecko z babcią jest na parterze, a ja na piętrze w pracy. Nie na 8 godzin, tylko jak tam wypadnie. Odpowiadając na ewentualne hejty - nie, nie mieszkam z babcią, ona rano przyjeżdża, żebym mogła zawieźć autystycznego syna do przedszkola przy jak najmniejszym zamieszaniu. Zawożę go (tak, ja sama, osobiście, nie babcia!!! ale jaja!!!), wracam, babcia wraca do domu, chyba że ma akurat czas, żeby zostać z moją córką. Pracuję w domu, budzi się córka, przestaję z reguły pracować, chociaż muszę, nic to, nadrobię w nocy

Około 15 pakuję córę, zapinkalamy do przedszkola po syna jakby ktoś miał wątpliwości co do mojego rozkładu dnia i że jest mi łatwo

Olinko, ja właściwie zupełnie zgadzam się z Twoim postem. Ale czy to, że babcia daje dziecku sok i popcorn to jest aż taki grzech? Nigdzie nie doczytałam, żeby babcia Autorki naprawdę robiła dziecku krzywdę...

No, chyba że z tą butelką z mlekiem, tu się jakoś odczepić nie mogę. Jeżeli to prawda, że dziecko sobie takowej zażyczyło, to warto przyjrzeć się relacjom w rodzinie, niestety - głównie z mamą, butelka z mlekiem znikąd się nie bierze...

i jeszcze wracając do poprzedniego postu: ja nie mam problemu z córką, że nie wiadomo co ode mnie wymaga. To był po prostu przykład. Że babcia jej kupuje, co tylko zobaczą w sklepie, to babci problem, ma emeryturę, to wydaje Ostatnio były ze mną w sklepie obydwie i zostały wyprowadzone za drzwi obydwie - pierwsza, ta mniejsza, bo chciała, żeby coś jej kupić i w tym celu kładła się na podłodze i tupała nogami, druga, bo zaczęła mówić do mnie - ale ja jej to kupię za swoje, bo ona tak płacze

Bardzo możliwe, miałam takie wątpliwości wcześniej, ale Autorka nie uściśliła

Niemniej, póki nie ma dokładnych informacji - jak dla mnie, to tyle wiemy, że dziecko je cukier, popcorn i pije soki... - to nie wiem, jak pomóc. Bo właściwie nie wiadomo, czy czepianie się jest słuszne, czy nie... To, że dziecko mówi, że babcia nie ma z kim rozmawiać, to dla mnie akurat jakoś normalne. Moja mama - chociaż toksyczna pod wieloma względami, to jednak bardzo mi pomocna - tak samo mówi do mojej 4-letniej córki, nie wspominając o zawałach, jakie przechodzi i w ogóle jest z nią strasznie źle, jak córa jest niegrzeczna nie podoba mi się to, i staram się ukrócić, ale chyba lepiej, jakbym do Groty Łokietka gadała, przynajmniej by echo było

A dziecko potrafi przekręcić przy powtarzaniu, to też weźmy pod  uwagę. Tu by trzeba było dokładnego śledztwa... niemniej jeśli Autorka potrzebuje pomocy mamy przy opiece, to nie jest hop siup na krowę i już następna opiekunka...

Mam wrażenie że widzimy dokładnie to samo. Dziecko często powtarza to co słyszy. Często też łatwo pada ofiarą manipulacji. Tutaj to widać ewidentnie.

Miałam na myśli dokładnie to jedno zdanie, które w Twoich słowach pogrubiłam. Jeśli nie podoba się babciny sposób opieki, a babcia nie przyjmuje do wiadomości, to bierze się opiekunkę...  a nie siedzi, narzeka - i nadal dziecko podrzuca babci, bo za darmo... Albo - albo. Babcia to nie ojciec po rozwodzie, który ma obowiązek opiekować się dzieckiem, babcia może jedynie pomóc w miarę swoich możliwości. Jeśli te możliwości rodzicom nie odpowiadają, to się nie korzysta...
Może źle się wyraziłam, ale nie chodziło mi o niestawianie babci żadnych granic. Tylko że jeśli np. jedynym babci "grzechem" jest kupowanie dziecku słodyczy, to nie ma o co robić afery. O przywołaną wcześniej aspirynę sama zrobiłam awanturę i zagroziłam, że syn u teściów zostawać nie będzie. U mnie na szczęście podziałało, ale gdyby nie podziałało, to owszem, pobyty wnuka u dziadków skończyłyby się i już.

Oczywiście, że ma. Płacisz = wymagasz. Nie płacisz? Podziękuj za to, co masz - a jak nie odpowiada, to zacznij płacić i dopiero wtedy wymagać.

nie zgadzam sie.
jeśli ktoś oferuje pomoc a Ty  ją przyjmujesz nie znaczy ze stajesz sie niewolnikiem tej osoby
nadal masz prawo powiedziec jak chcesz zeby ta pomoc wygladala
bo w koncu ma byc pomoca dla mnie czyli mnie ma przyniesc zamierzony skutek,a nie zgodnie z czyims widzimisie.

ktoś kto oferuje pomoc zeby szczerze pomoc rozumie to
ktoś kto oferuje pomoc zeby osiagnac własne cele bedzie mial to gdzies bo najbardziej bedzie sie liczylo tylko jego wlasne samopoczucie.

nie wiem skad to przekonanie, ze jak ktos cos chce ci dac to masz siedziec cicho i nic nie mówić nawet jesli w pewnym momemcie jest inaczej niz bys chciała.

to nie jest kwestia nalezenia sie (choc sa tez i tacy)
to jest kwestia tego, ze uwazam druga osobe za dojrzałego człowieka i uznaje, ze jak oferuje mi pomoc to zeby pomoc MI a nie sobie

pietruszko, po czesci sie zgodzę

ale tu dochodzi jeszcze aspekt babci - podejrzewam ze autorka, tak jak wiekszosc ludzi ( na tym forum tez pelno jest takich komentarzy) zwyczajnie nie chce odcinac babci od wnuczki i wnuczki od babci.
chyba ze widzenia maja byc jak w wiezieniu - pod calkowitym nadzorem

po prostu wyjasniam jak ta pomoc ma polegac, zeby byla pomoca
przeciez nikt nikogo do pomagania nie zmusza

No i tu jest sedno problemu. Są dwie strony medalu.
Jeśli to Ty dzwonisz do babci, bo potrzebujesz, żeby pilnie zajęła się dzieckiem, to niestety musisz, a przynajmniej powinnaś przymknąć oko na to, że dziecko wtedy zje tony Prince Polo czy innych chipsów i wypije hektolitry Coca Coli... Jeśli nie możesz tego przełknąć, to rozwiązanie jest proste - nie dzwoń do babci, znajdź kogoś innego.
Jeśli to babcia wpada znienacka do Ciebie i mówi "pomogę Ci, zajmę się małą, taka ładna pogoda, wezmę ją na plac zabaw, żebyś miała chwilę spokoju" - to Ty pakujesz dziecku zdrową kanapkę i butelkę wody i kategorycznie zabraniasz kupienia po drodze ciasteczka (czy babcia się dostosuje, czy nie, to już inna kwestia... ).
I na tym polega różnica.  To samo z pobytem u babci. Jeśli to pobyt, bo życie tego wymaga i potrzebujesz zostawić dziecko z babcią na parę dni, to zamykasz gębę i oczy na pierdoły typu "ma nie pić soku" (o ile oczywiście nie jest coś wymagane ze względów zdrowotnych, ale to chyba logiczne, że jeśli babcia do takich zaleceń się nie stosuje i kupuje np. alergikowi czekoladę, to wtedy się absolutnie dziecka z babcią nie zostawia). Jeśli pobyt u babci wynika z "to niech sobie zostanie u mnie przez parę dni, przyjeżdżają dzieci sąsiadów, to się pobawią" - wtedy możesz zostawić dziecko ze słowami "dobrze, ale niech nie pije soku, nie je cukru, sprząta po sobie itd." (nadal - czy babcia się dostosuje, to inna sprawa, ale wtedy przynajmniej masz prawo wymagać).

Natomiast co do głównego wątku - faktycznie coś jest nie tak z babciną opieką i tu bym się zastanowiła po prostu, czy są to takie ważne rzeczy, że nie można nad nimi przejść do porządku dziennego, bo jeśli tak, to po prostu należałoby znaleźć kogoś innego do opieki. Samo dawanie dziecku soku do picia nie dyskwalifikuje jeszcze babci, bądźmy ludźmi. Ale nad tym już musi się zastanowić sama Autorka.

Nie musisz. Nie musisz dzwonić do babci Po prostu.

No i otóż to właśnie. To właśnie starałam się powiedzieć w poście powyżej. Jeśli babcia chce pomóc ot tak se, bo ma ochotę, to powinna się dostosować do Twoich wymagań w sprawach opieki nad dzieckiem. Masz prawo odmówić przyjęcia pomocy, jeśli Ci nie odpowiada. Ale jeśli dzwonisz do babci po ratunek, to grzecznie podziękuj i ciesz się, że nie odmówiła. A jak Ci nie pasuje, to znajdź opiekunkę, zadzwoń do koleżanki, cioci, kuzynki itp.