Problemy + Kolezanka z pracy - Netkobiety.pl

Jeśli "nie możesz wyrzucić jej z głowy" od roku, jak piszesz, to szykuje się tu jak nic klasyczny romans biurowy.

Okoliczności tego zauroczenia koleżanką z pracy też standardowe- problemy finansowe, w domu, zdrowotne.

I nagle pojawia się ONA. Znudzony mózg zaczyna pracować, coś się dzieje...

Ona jest miłą odskocznią dla ciebie.

To, że cię chwilami ignoruje, to jest przejaw jej zdrowego rozsądku- ona wie, że jesteś żonaty i masz dzieci. A że chwilami coś "iskrzy"- no ona od dłuższego czasu też ma okres posuchy, jeśli chodzi o ekscytację życiową. Żadna wyjątkowa sprawa.

Jak Ci pomóc?...

Ano, zanim wejdziesz w ten syf, zwany zdradą, poczytaj sobie wątki z działu Rozstanie-Flirt-Zdrada-Rozwód, może to ci da do myślenia może nie...

Eeee, no to słabo się kolega zabrał za forum. Tu nie wystarczy "przeglądnąć", tu trzeba trochę czasu spędzić, żeby poznać te historie, nie pobieżnie przejrzeć.

Bzdury, romanse się zaczynają, nie jak ludzie mają poukładane życie, tylko jak są problemy, m.in.takie jak ty opisujesz.

To, że przez rok do niczego nie doszło, nie oznacza, że nie dojdzie. Ja nie kwestionuję roli seksu w życiu mężczyzny, każdy facet, który tu się rejestruje wspomina o seksie. Jestem tu trochę na forum, wiem, co piszę i mam znajomych i przyjaciół w realu. Wskaż mi faceta, który nie myśli o seksie, a odeślę go osobiście na leczenie.

Autorze, poczekaj na tzw.gesty przyzwalające że strony tej koleżanki, a zobaczysz, co się stanie, jak taki wyposzczony jesteś. Piszę bez złośliwości, zapewniam. To jest instynkt, popęd, tak jest.

Zasady, powiadasz... He he Do czasu.  Przychodzi moment, że te granice się przekracza.

Twoja historia wyjątkowa nie jest. Gros ludzi po zdradach emocjonalnych i fizycznych też, zostaje że sobą że względu na dzieci i finanse.

Dlatego też nie zdecydowałeś się odejść od żony, dlatego Ci przeszło, prawda?

Finanse, dzieci, to jedno. Z drugiej strony jak spedzasz z kims 10 lat to jednak czujesz z nim jakas wiez, nawet jesli miedzy wami jest nie tak jak bys chcial. Mimo wszystko chcesz zeby ta osoba byla szczesliwa. Czuje sie pdpowiedzialny za los osoby z ktora sie związałem (brzmi tandetnie i głupio w kontekscie postu). Problem pojawił sie momencie gdy jest ciezko, robisz co mozesz zeby zapewnic rodzinie byt, psychika ci sie zalamuje i  w zamian otrzymujesz pretensje, klutnie i wyzwiska w obecnosci dzieci.
Wtedy wiesz mi, czlowiek naprawde traci punkt zaczepienia i poddaje sie fali dnia codziennego i rozne mysli chodza mu po glowie. Nie jestem idealny, czesc problemow rodzinnych to moja wina, dltego biore poprawke na pewne zachowania. I to tez powstrzymalo mnie. Mam wpojoną w glowie wiernosc i mimo wielu sytuacji tej wiernosci dochowałem. Ale jak z ust ososby ktorej dochowujesz tej wiernosci słyszysz obelgi pod swoim adresem, to cos pomaly w tobie pęka.

Twoja żona? twoje dzieci? twoje problemy finansowe?
Rozwiąż swoje problemy, a jeśli po tym dalej będziesz uważał, że tamta jest ważniejsza, to sobie pójdziesz do niej. Na razie to wygląda na dziecinadę, są problemy - uciekasz od nich do innej kobiety. A jak z tamtą też będą problemy, to uciekniesz do kolejnej pocieszycielki?

Tak jak napisała I_see_beyond - twoja historia nie jest wyjątkowa, jest taka sama jak tysiące opisywanych na forum, więc możesz prześledzić różne etapy podobnych historii i wyciągnąć wnioski dla siebie.

Myślę podobnie. Przyjemnie oderwać się myślami od żony z depresją, problemów finansowych i zwrócić ku czemuś innemu, odmiennemu. W domu wiadomo: jest nieciekawie, frustracja narasta. Wtedy najprostsza droga to ucieczka. Najpierw w myślach, przecież od czegoś trzeba zacząć. Potem przychodzi czas na czyny.

Oczywiście, że domysły. Przecież nie wiem, co masz w głowie. Kilka zdań, które tu napisałeś nie pozwala na jakąkolwiek analizę twojego problemu Można się tylko domyślać. A wygląda to pospolicie i banalnie.
Ocenianie? Jeśli tak to odbierasz, to oznacza, że jesteś przewrażliwiony na swoim punkcie i odbiorze twojej osoby przez innych. Skłaniam się do określenia "interpretacja" bardziej niż "ocena", bo na tę drugą brak wystarczających danych.

Poza tym, nikt nie napisał, że ucieczka do kochanki to sposób na rozwiązanie problemów finansowych. Ale rozmyślanie o potencjalnej kochance, innym życiu, upojnych wieczorach może być już fajną chwilową odskocznią od tych problemów.

Jak sobie uświadomisz, że rozmyślanie o koleżance z pracy przynosi ci chwilę wytchnienia od rozmyślania o problemach finansowych i pozostałych nieprzyjemnych domowych sytuacjach. Jeśli sobie pomyślisz, że inny rodzaj bicia serca wynika z rozmyślania o "atrakcyjnej" koleżance a inny rytm ma serce, gdy myślisz o małżonce pogrążonej w depresji, to stanie się dla ciebie oczywiste, że pierwsza opcja jest milsza dla ciebie i dlatego chociażby w myślach o koleżance wolisz się zagłębiać. Idąc tym tropem, może spróbujesz sobie uzmysłowić, że sam sobie na taką sytuację pozwoliłeś. Koleżanka zajęła w twoich myślach potrzebne tobie do pozytywnego funkcjonowania w negatywnych okolicznościach miejsce.

Twoja decyzja, czy pójdziesz dalej. To twój wybór, czy dalej będziesz w to brnął, czy jednak uznasz, że była to dla ciebie przyjemna odskocznia i alternatywa wobec codziennych problemów. Zafundowałeś sobie darmową porcję "narkotyku", ale teraz decyduj, czy wracasz do swoich spraw po jego zażyciu, czy dalej będziesz się sztachał. Bo jeśli uznasz, że chcesz "narkotyku" więcej, to bardziej intensywnie będziesz o nim myślał i tym bardziej będziesz pobudzony oraz oderwany od domowych spraw i problemów i tym bardziej będziesz ten stan wiązał z koleżanką. Inaczej mówiąc: masz to, na co sam sobie "pracujesz"

Dziekuje wam za posty. Romansu, mimo ze wtdaje sie atrakcyjny, obawiam sie. Brak inicjatywy z mojej strony powinien wygasic relacje. W glowie pewnie bedzie nadal, ale jakos powinienem sobie poradzic.
Chyba zaloze nowy watek odnosnie mojej relacji z zona. Bo widze ze tu jest duzy problem. Josz, bede wdzieczny za pomoc.

ppppp.ppppp Nie napisałam, że masz zmienić prace, tylko rozwiązać problemy, poszukać, nie chodzić ciągle tymi samymi ścieżkami myślowymi, tylko próbować, a co do ucieczki - już to zrobiłeś, w twojej głowie jest ta druga, nawet jeśli fizycznie nic się nie stało.

Z koleżanka - same przyjemne chwilę, rozumie cię, jest miło, a z żoną - depresja, problemy...skąd chcesz brać motywacje, by rozwiązać problemy? Już trochę widać w twoich wypowiedziach przerzucanie odpowiedzialności - żona nie docenia, nie ma motywacji, za to kłótnie i wyzwiska nawet przy dzieciach. Sytuacja patowa, ale oboje pracowaliście na nią latami i osoba z zewn. nie rozwiąże jej.

Czeka cię ciężka praca, życzę ci, by się udało!

Mozna zacisnac zęby, i tlumic uczucia do kolezanki. Mozna sila wymazywac jej obraz z glowy. Powtarzac jak mantre ze to jest bez sensu, by w koncu w to uwierzyc. Udowadniac sobie, wbrew uczuciom, ze nie warto. Hamowac sila wszelkie przejawy sympatii. I mozna w swoim postanowieniu wytrwac.....
A gdy w domu, zgasnie swiatlo w sypialni, poczujesz obok siebie cieplo ciala żony.... wiesz że jest naga pod cienka koszulą, przytulasz sie... i slyszysz "PRZESTAŃ" ,........ to zastanawiasz sie czy warto  

Skad czerpac siłe ?????

Tak, ale to jest sposób, by koleżanka jeszcze mocniej siedziała w głowie, a nie by z niej ulotniła się.

Ta druga część wypowiedzi nie ma związku z pierwszą - to, że ty odkryłeś, że masz dylemat czy iść na łatwe do koleżanki, czy walczyć o rodzinę, nie oznacza, że w życiu twojej żony cokolwiek się zmieniło, że ona dokładnie w tym samym momencie, gdy się do niej dobierasz - myśli o naprawie związku. Jeśli ma depresję, skąd wiesz, że wtedy nie myśli np. o samobójstwie?

A próbowałeś być z żoną szczery? Bez maski. Bez podchodów. Bez owijania w bawełnę. Bez lęku. Bez pretensji. Bez wstydu. Bez żalów. Bez wyrzutów. Bez usprawiedliwień.
Tylko Ty, Ona i Twoje (może Wasze) ODCZUCIA.
Możesz się przed nią odsłonić? Możesz pokazać, co jest w Tobie w środku i niczego w zamian nie oczekiwać? Potrafisz tak?

To wyzej bylo do snake

Ogolnie zły nastrój. Przytyla, nie chudnie, ale tez nie jest w stanie utrzymac diety. Przez to problrem z ubraniami. Dla sprostowania, to ze przytyla nie jest dla mnie "problemem." Plus pare innych rzeczy.

To ważna informacja, że nie jest to depresja w sensie choroby.

pppp.pppp, niełatwo macie z żoną w związku. Jak się sypią finanse, to wiele się potem w konsekwencji sypie. Ty jesteś przeciążony pracą, bezrobotna żona "zastygła w marazmie" w domu, brak Wam kasy na takie codzienne, lekkie przyjemności, za to jest wyliczanie na to, na tamto, nie można sobie za bardzo na jakiś "spontan" pozwolić, bo wieczne zaciskanie pasa. No, wspólne wakacje też zacieśniają więzy, dostarczają fajnych wrażeń, a potem wspólnych wspomnień. Bez kasy, nie czarujmy się, rodzi się frustracja i poczucie, że życie jest szare, nie cieszy... Nie cieszy ani Ciebie, ani Twojej żony. I zaczyna się jazda - odreagowywanie na tym, kto jest najbliżej.

Próbuję uzyskać jak najlepszy obraz Twojego małżeństwa.

Powiedz mi taką jedną rzecz - dlaczego żona nie pracuje? To też istotne w tej historii.

A potrafisz uchwycić ten moment, kiedy z żoną się od siebie oddaliliście?

Do koleżanki jeszcze wrócę, nie martw się.

W przygodach Tomka Sawyera jest taka historyjka, gdy chłopak zapisał się do Wyznawców Wstrzemięźliwości i nie mógł m.in. przeklinać. Biedak cierpiał straszne katusze, nie mogąc dosadnie wyrazić się, aż w końcu zrezygnował z klubu i znowu mógł kląć ile wlezie... nagle okazało się, że już mu się nie chce.
Tak mi się skojarzyło.

Jak czytam o twojej żonie, to zaczynam się zgadzać ze Snake - odczuwasz do niej takie obrzydzenie i chyba przypisujesz jej wszystkie winy tego świata, a szczególnie waszego związku, że ta panienka z pracy to istne wybawienie.

Nie wymyślę nic innego, to twój problem, mogę zacytować, to co już zostało napisane:

Averyl,

Na miłosc boską, co Tomek Sawyer zrobił innego niz ja robie ? Trzeba wziasc na przetrzymanie, a czas zrobi swoje. Troche nlp, i da sie "odkochac". Konieczny jest jeszcze cel i motywacja zeby byc konsekwentny w postanowieniu. To teoria, jak bedzie w praktyce to sie okarze.
W czym zgadzasz sie ze snake ? Ze mam za przeproszeniem puknac kolezanke ? Bo jak sie z nia przespie to okarze sie ze nie jest idealna ?
A z kolezank jest inny problem - akceptuje, docenia, rozumie. To tez uzaleznia. Pukania nie bylo a to jest !
Odslonic sie, porozmawiac, byc szczerym - potrafie, choc nie jest to bez bólu, wstydu itd. Bez emocji moge mowic o rzeczach ktore nie maja dla mnie znaczenia.

Bo jestem dla niej odskocznią (jak sama napisalas) a lepiej wybrac odskocznie, którą sie akceptuje i docenia ? A dla zony - coz jestem utozsamiany z codziennymi problemami .

Koleżanka - odskocznią, a żona - ostoją.
Nie szukasz rozwiązania problemu, ty szukacz kogoś kto pogłaszcze cię po główce i powie: "to nic, że problemy i tak jesteś wspaniały"...  koleżanka świetnie wpisuje się w twoje potrzeby. Jesteś dorosły - poświęć 1/10 energii, którą poświęcasz na myślenie o koleżance, na rozwiązywanie problemów... przyniesie to lepszy efekt.

Myślę, że twoje problemy z komunikacją z żoną biorą się po część z tego, że nie jesteś nastawiony na słuchanie, na empatię wobec drugiego człowieka. Może się mylę, ale odnoszę wrażenia, że każde słowa, które ci nie pasują, odrzucasz (czasem z kpiną, jak sugestia Snake, a czasem - z przeświadczeniem, że nikt nie rozumie twojej sytuacji). Nie wiem, mogę tylko przypuszczać, ale podejrzewam, że podobny model rozmowy praktykujesz z żoną - oczekujesz, że ona będzie rozumiała twoje rozterki, potrzeby, będzie cię doceniać, że zadowoli się tym, że jesteś, jej problemy zupełnie nie będą się liczyć. Nazwałeś jej problemy - wypaliła się, utyła, ale czy rozumiesz, co dla niej znaczy, że wypaliła się zawodowo? że nie czuje się kobieco, że nie ma motywacji do życia?

Bierzesz kolegę na dużą wódkę i rozmawiasz do woli bez ryzyka komplikacji życia A tak w ogóle to o czym chcesz rozmawiać? Ja chyba z nikim nie rozmawiam o tzw. problemach i poważnych sprawach, a sytuacja życiowa jaką przedstawiasz jest mi na tyle bliska, że zostałem posądzony o założenie nowego konta Ile się muszę nakombinować, lawirować itp. w codziennym trudzie utrzymania rodziny ale to jest moja sprawa i na cholerę mi pogłaskanie po głowie, że ładnie się staram i że się staram. No taki zasrany obowiązek więc co tu oczekiwać, że ktoś po pleckach poklepie. Żalić się na żonę? No i co to da? Koleżanka poklepie po pleckach i powie ci, że jeszcze będzie lepiej? Kolega przynajmniej może powie "stary ja to mam gorzej" i wódka relaksuje...
Jak ci pisałem, potrzebujesz przelecieć laskę, to ją przeleć, a nie twórz sobie wyobrażenia, że to jakieś remedium na problemy. Nie jest to remedium na stare problemy, a źródło nowych. Jak już więc koniecznie coś zaliczyć, to szukaj trochę dalej

Przerabiałem niemal identyczny scenariusz. Mam wrażenie, jakbym sam to pisał.
W moim przypadku, któregoś dnia, po jakichś kilku-kilkunastu miesiącach granica została przekroczona. Doskonale się dogadywaliśmy, było wręcz sielankowo, marzyłem, aby się z nią związać na resztę życia. Moje myśli opuszczały ją tylko we śnie. Jedyne marzenie jakie miałem, to być tylko z nią, i naszymi dziećmi (w sensie jej i moimi). Niestety były też tego koszty - zaniedbywałem dom (zwłaszcza dzieci).
Po jakimś czasie (2-3 lata) wciąż byłem w niej zakochany na zabój, ale... okazało się, że nie jest ze mną do końca szczera. Zacząłem wreszcie myśleć logicznie, a nie jak do tej pory - jak dzieciak. Pomyślałem wtedy o żonie (której staram się zapewnić wszystko co mogę, a trudno mi było wyobrazić sobie, że zestarzeję się bez niej - mimo wszystko).
Na szczęście babka zaczęła mnie okłamywać i stało się to, co zwykle w takich sytuacjach się dzieje. Krótko i po sprawie.
Przez chwilę frustracja, że one wszystkie są takie same i tym podobne pierdoły. Wygarnęła mi co jej na sercu leży, że to była gra (aktorska z jej strony, że mówiła to, co chciałem usłyszeć itp.), a ja... nie miałem sumienia i potrzeby, aby informować ją o tym, jak ja to widzę.
Nie mam jej tego za złe, bo kto pakowałby się w żonatego, dzieciatego faceta, który oprócz problemów ekonomicznych nic materialnego do związku by nie wniósł.
Podsumowując, mimo wspaniałych przeżyć, bardzo źle się z tym czuję moralnie i na pewno, jeśli byłaby możliwość cofnąć czas, nie przekroczyłbym tej granicy (ale musiałbym mieć tego świadomość). Ale musztarda po obiedzie.
Aby było ciekawiej, to do dzisiaj babka siedzi mi we łbie (i w każdy dzień roboczy przed oczami) i rozmyślam wciąż, jak mogłoby być, gdyby to wszystko inaczej się ułożyło...
Ucieczka przed problemami domowymi przeradza się wciąż w pragnienie czegoś/ kogoś innego, jakby to miało cokolwiek zmienić na plus. A to kolejne problemy, które trzeba dołożyć do obecnych - nie warto.

Summerka, dopisz jeszcze: niezdolny do poświeceń, traktujacy kobiety jak narzędzie seksualnego zaspokojenia, cynik stawiajacy wlasne przyjemnosci na pierwszym miejscu, traktujacy dom jak hotel gdzie usluguje zona.

Authority, nie sił ani ochoty na dyskusje o mnie, a tym bardziej na udowadnianie komus czy jestem kiepskim czy niekiepskim partnerem. Moja sytuacja z góry stawia mnie na przegranej pozycji bo to ja dopuscilem sie zdrady emocjonalnej. I to ja jestem ten zly.
Ok, jestem zly, dla wielu pewnie odrazajacy itd ...
Czy nikt nie zastanowil sie po co tu wogóle sie zalogowalem ? Dostrzeglem problem, chce go rozwiazac. Moje zycie nie jest uslane różami (i dobrze ci tak - uprzedzam komentarz kobiet), i przez najblizsze lata nie bedzie. I nie chodzi o sprawy mesko-damskie. Kazdy ma prawo sie pogubic. Szczegolnie gdy wszystko po kolei bierze w łep.
Nie prosilem o porady w sprawie maz-zona. Dziekuje jednak za opinie mnie. Jaby jednak nie bylo, pare postow mi pomoglo i to jest dla mnie najwazniejsze.

To ciekawe pytania, a po co zalogowałeś się, jakie porady oczekiwałeś od nas?

Chcesz zjeść ciasteczko i mieć ciasteczko. Jak znajdziesz receptę, jak to zrobić, to pochwal się na forum.

To że Twoja żona nie uprawia z Tobą seksu, wcale nie musi oznaczać że Cię nie kocha czy zaniedbuje. Zamiast myśleć o seksie, Jej myśli zatłoczone są sprawami życia codziennego, problemami...z którymi sam się również zmagasz. Towarzyszy temu stres, frustracja, zmęczenie. Seks jest ostatnią rzeczą o której Ona pomyśli. Jeśli w ogóle pomyśli. Zamiast oglądać się za innymi zastanów się nad swoim zwiazkiem i porozmawiaj ze swoją żoną. Powiedz wprost czego Tobie brakuje. Przecież macie siebie i powinniście się na wzajem wspierać. Na prawdę tego chcesz? Na prawdę chcesz zniszczyć swoje życie jeszcze bardziej? Seks to nie wszystko i jeśli dopuścisz się zdrady...to zrozumiesz to kiedy będzie już za późno.

W moim przypadku był foch, który po czasie ustąpił, po czym wróciliśmy niemal do normalności - brak okazywania zainteresowania pozazawodowego po obu stronach. I to jest prostsze rozwiązanie.

Nie znasz mnie, więc skąd taki wniosek? Łatwiej byłoby mi zrozumieć Ciebie, gdybyś używał interpunkcji - to fantastyczna sprawa. Za pomocą przecinków, myślników można zmieniać przekaz tego samego zdania.

Powinieneś zapoznać się ze znaczeniem słowa "authority". Twój sposób postrzegania innych, inwektywy pod adresem tutaj piszących pozwalają mi stwierdzić, że nie dorosłeś do tego forum.
Dalsza część wypowiedzi nie jest adresowana do Ciebie, ponieważ i tak tego nie zrozumiesz.

Kobiety głupie nie są i czują takie rzeczy. Żona wie, ale poszliśmy dalej, bez oglądania się wstecz. Powiedziałem jej, że nigdy nie będę miał jej za złe, jeśli kiedyś zgłupieje na punkcie kogoś innego - to są emocje, nad którymi się nie panuje, jeśli nie potrafi się człowiek w porę zorientować, co się dzieje, do czego to dąży. A zawsze zaczyna się na pozór niewinnie. Ja już o tym wiem, ponieważ tego doświadczyłem.

Snake, nie ujęłabym tego lepiej.

Snake, dla mnie chodzenie przez kobietev w powyciaganych ubraniach czy bez makijarzu, nawet pszesolona notorycznie zupa w niczym nie przeszkadza. Natomiast  ciagle pretensje, fochy, udowadnianie ze cos sie robi zle, wyciaganie starych spraw to jest dopiero dobijające. A seks, jesli jest, chocby kiepski to da sie przezyc, a jak go niema, to kazy facet jest łatwa zdobycza dla innych kobiet

ppppp.pppp po co to zauroczenie moleżanką ??? a zalety żony dostrzegasz przeciez brzydka nie jest, a po domu ... no cóz jakis mądry facet Snake się wypowoiedział że po domu sa majtasy i dres niestety tylko kochanka zakłada na dwie godziny koronkowe gatki. Czytam te wypowiedzi bo chyba każdemu aż żal żebyś sie wpakował w kłpopty i każdy tu na swój sposób prubuje ci to powiedzieć - prosiłęs o wypowiedzi. A że każdy na inny temperament to i wypowiedzi mają rózne zabarwienie. ) Nikt cię nie atakuje i nie zarzuca ci niczego uwierz mi że ten post zawiera same jakby to ująć pozytywne myśli w Twoja stronę.

Dowcipy o zrzędzących babach nie biorą się z tego, że jeden facet na milion ma taką w domu Kobiety "z doskoku" potrafią być bardzo miłe ale w życiu codziennym nowa może być taka sama zrzędliwa. No i nie wiesz czy nie będzie nawet bardziej Owszem, może by ci się trafiło jak ślepej kurze i ta jedna, jedyna byłaby w życiu codziennym plastrem na całe zło świata 24 h na dobę. Może też trafisz szóstkę w lotto...

Znałem trochę fajnych par, które dłuższy czas spijały sobie z dziubków. Z ciekawości po latach odnajdywałem sobie tych znajomych w sieci jak tam wyglądają, jak wyglądają ich dzieci. W większości przypadków zaliczyłem mały zonk, bo owszem prezentowali siebie, dzieci tylko kobiety zupełnie inne
Ja nie wiem co jest standardem małżeńskim. Parę małżeństw znam, za język nie ciągnąłem ale przy wódce w pewnym momencie worek z nieczystościami pęka i człowiek się dowiaduje różnych rzeczy. Pewien bliski mi człowiek ma np. takie małżeństwo, że ja bym w nim nie wytrzymał 1 dnia. To znaczy ja bym w ciągu tego jednego dnia zrobił swoje porządki i albo tak będzie albo wypad. On zaś trwa w tym od lat. I co mnie do tego? Tak mu z jakichś względów pasuje, a on, to nie ja.
A ty jak rozumiem radzisz facetowi żeby jutro poszedł i powiedział żonie, że ich małżeństwo jest nieudane, sorry Winnetou pakuj się, ja zaś mam fajną koleżankę w pracy? Twoje interpretacje i porady Xymeno są jak zwykle jak jazda po żyletce...

Snake
Każdy żyje jak chce, albo raczej jak ma odwagę.
Nie rozumiem tylko po co samemu się oszukiwać... A może nawet rozumiem

Jak czytam takie posty to mi się trochę nóż w kieszeni otwiera. No ludzie, to autor wątku ma być supermenem, z kręgosłupem moralnym z tytanu, z kasą, z czasem dla dzieci, sprzątający w domu, noszący na rękach żonę bo jej smutno. A kto jego wesprze? Wiadomo, każdy ma w życiu gorsze momenty, norma. Jedne trwają długo, inne nie, ale nie można oczekiwać tytanicznej pracy na wszystkich płaszczyznach życiowych za dwoje. Na pewno nie na długo.

A ja autora inaczej spytam: dlaczego żona nie pracuje?

Nie pisałeś nic, że dzieci macie malutkie, więc pewnie żona bez większych przeszkód mogłaby iść do jakieś pracy. Na pewno byłoby Wam lżej finansowo, a żonie lżej na duchu gdyby pojawił się nowy cel w życiu.

Ja, choć jestem kobietą, to Cię autorze rozumiem i nie zazdroszczę. Szkoda życia na pracowy romans, ale myślę, że żonie należy się kopniak w tyłek, skoro to Wasze długi (za wspólny dom czy mieszkanie jak sądze), Wasze dzieci i obowiązki, to razem by się przydało za nie odpowiadać.