Czy internet nas zgubił? - Netkobiety.pl

No ja dzieci jeszcze nie mam, wiec się nie wypowiem na ten temat Mówię tylko to, co widzę

Może najpierw rzucę cytatem:
"To jest butelka z...osiemnastego wieku, w której podawano gorzałkę, bo wódkę nazywano gorzałką albo okowitą. Do takich butelek nalewano wódkę i rozpijano tą wódką pańszczyźnianych chłopów".
A to jest internet z dwudziestego pierwszego wieku,którym to omamiano matołów:)

Jak ktoś jest matoł to będzie przez neta skarpetki cerował,jak ktoś jest matoł to telewizję będzie oglądał nawet przy defekacji w kiblu.
Mi to nie przeszkadza bo ja z matołami mały mam kontakt i generalnie ich życie mnie nie interesuje.
Moi znajomi natomiast i przyjaciele są w realu a nie na fejsie,którego zresztą mam ale bywam tam raz na pół roku,nic nie lajkuję i bardzo rzadko komentuję.I generalnie nie żyję portalami społecznościowymi.
U mnie sąsiedzi,którzy siedzą na ławkach to emeryci albo bezrobotni więc i tak raczej w necie by nie siedzieli.A ci co nie siedzą z sąsiadami na ławce-PO PROSTU pracują a nie lajkują na fejsie.
Natomiast ci siedzący wkurzają mnie bardziej niż ci co w domu stukają w necie.Bo ci siedzący interesują się za bardzo nieswoim zżyciem,komentują ile razy dziś takswką jechałam,kto mnie do domu podwiózł,z jakiego sklepu przywieziono mi zakupy do domu albo pizzę
Rozumiem,ze uogólniasz NA PODSTAWIE WŁASNEGO ŻYCIA.
Ja od zawsze mam psy więc spacer przynajmniej trzy razy dziennie wskazany-i- nie do galerii:)
I uwierz-na spacery umawiamy się w większe grupy "psiarzy".I tak chodzimy godzinę,czasem dwie.
A w weekendy obowiązkowy wypad do lasu z psem.
Gdy byłam dzieckiem ani ja ani moi rodzice na ławce z sąsiadami nie siadywali.Jak mieli jakichś zaprzyjaźnionych sąsiadów to zapraszali ich do siebie,bywali u nich lub chodzili do knajpy.
Ja za dużo na dwór też nie wychodziłam tak by włóczyć się bez celu bo miałam dwie szkoły i nie było czasu.Jesli już to na rower z koleżankami,do kina czy na wesołe miasteczko.

No ich chyba nie zgubił-bo nie mają konta na fejsie:) Czy może tak protekcjonalnie rzucają,że zgubił NAS ale ICH-wcale nie?

Jeśli Ci to przeszkadza to zmień znajomych
Edit: jeszcze pytanko: co temat ma wspólnego z działem: trudna miłośc,zazdrość,nałogi??

Fajnie jest miec na co zwalic wlasne niepowodzenia...

Ja też się wolę spotykać twarzą w twarz. Ale nie mam tu gdzie mieszkam i żyję, zbyt wielu bliskich znajomych. Uroki przeprowadzki w nowe miejsce.
Na facebooku tez nie przesiaduję.

Tak Internet ma wpływ na nasze życie. Nasze dzieci zamiast wychodzić na dwór wolą siedzieć w domu i grać albo czatować. Na nic nasze wysiłki. Tak samo jest z dorosłymi samotnymi ludźmi lub nie mającymi życia, którzy siedzą przed komputerami i piszą cały czas na forum lub czatują. Największy problem tera to małe miejscowości gdzie nie ma w ogóle gdzie iść do restauracji. To problem XXI wieku. Wolimy poznawać ludzi o 100 km dalej lub więcej.

Jak nie było internetu to dzieci też grały w gry a czatować można nawet jak się jest poza domem. To nie początki internetu, że jesteśmy przykuci do kompa aby korzystać z netu.

Jeżeli nie masz obok nikogo z kim byś mógł porozmawiać to dobrze mieć nawet takie forum internetowe gdzie można porozmawiać z kimś. Ewentualnie nawet gry online powodują zawieranie nowych znajomości, przyjaźni itp, co było tutaj nawet na forum nie raz opisywane a więc jest to z korzyścią dla ludzi.

Masz rację co do tego, że to raczej przez emigrację nie ma młodych na podwórkach. Można też pod ten brak podciągnąć zapewne niż demograficzny, ujemny przyrost naturalny.

Mam wrażenie, że to narzekanie na Internet często jest usprawiedliwianiem swojego życia towarzyskiego. Z mojego podwórka: jeśli ktoś nie może lub nie chce się spotkać, to zwykle powodem jest praca albo dzieci, a nie Internet. Ja również chodzę z psami na wspólne spacery, a wszystko dzięki grupie na Facebooku. Dzięki kilku innym grupom na Facebooku poznałam ludzi o podobnych zainteresowaniach i bardzo łatwo zaaklimatyzowałam się w nowym mieście. Internet jest dobry i daje dużo możliwości, ale trzeba mądrze z niego korzystać. Jeśli ktoś tego nie umie, to i bez Internetu znalazłby sobie jakąś wymówkę, np. dawniej mogła to być telewizja.

Przyznam jedynie, że Internet czasami ułatwia mi lenistwo, gdy nie chce się wyjść i z kimś spotkać. Wtedy wolę popisać z kimś albo zadzwonić i taka namiastka mi wystarcza. Jednak nie wyobrażam sobie tego jako reguły i żadne pisanie nie "wygryzie" kontaktu w cztery oczy.

Zgadzam sie mocno z tym, że to raczej emigracja i mniejsza liczba dzieci na podwórkach zmieniła otoczenie a nie sam Internet.

Internet dał tak dużo rzeczy dziś oczywistych, że aż prawie się nie pamięta jak kiedyś było. Kontakt  z bankiem tylko w okienku w kasie. Kupowanie biletów do teatru tylko w kasach. Gazety tylko papierowe. Itd.

Moim zdaniem jak ktoś dobrze sobie radził towarzysko to Internet mu nie zabrał możliwości. Dał za to okazję rozmowy z kimś tym którzy nie mieli znajomych  a o nich też pamiętajmy.

I to jest problem Internetu?

Swoją drogą zabawnie jest czytać narzekania na Internet w Internecie:D

Właśnie! Paradoks XXI wieku. Narzekać na Internet w internetach!

Widzę wiele dobrych aspektów sieci. Owszem dzieciaki wiszą na smartfonach i się nie wylogowują, ale takie czasy. Gdy byłam dzieckiem, to telefon stacjonarny był tylko w domu sołtysa i gdy (przykładowo) kobieta rodziła, to przyszły ojciec wkładał watówkę, wskakiwał w filcaki i pędził do sołtysów, żeby wezwać pogotowie. Dziwnym zbiegiem bez internetu cała wieś wiedziała, że Kowalska rodzi. Obecnie każdy ma komórkę przy sobie i też cała wieś wie. Teraz Kowalski chwali się na FB i już sołtys nie musi opowiadać. Ludzie się nie zmienili, wciąż tak samo szukają rozrywki, sensacji, czasem rozgłosu. Zmieniły się tylko narzędzia.
A dzieciakom nic nie będzie. Korzystają z netu, bo mają możliwość, bo żyją w czasach, w których technologia łączy ich i informuje na bieżąco. Bardzo często, tak jak już tu wspomniano, te łączenia służą do skrzyknięcia się na inicjatywę spotkań, zabawy, pomocy. Co w tym złego, że już się nie biega od domu do domu, tylko zarzuca pomysł na portalu społecznościowym. Nie zapominajmy, że często są to pomysły, żeby spotkać się i zorganizować na słuszną akcję lub zwyczajnie pobiegać, pokopać piłkę z koleżankami/kolegami, a nie samotnie.

Ale o tym, czy chcesz się pokazać (to jak wyglądasz) decydujesz Ty, i jeśli sobie tego nie życzysz, nie wstawiasz zdjęcia. Zresztą mi chodziło o fora internetowe, to że jesteś na nich (o ile sama bezpośrednio, czy bardziej pośrednio poprzez np. swoje reakcje) nie zdradzisz kim jesteś (w sensie - np. lekarką czy sprzątaczką, nastolatkiem czy starcem itd.) inni oceniają Cię po treści Twoich postów, a NIE stanowisku, barwie głosu, pochodzeniu, kolorze spodni, czy wyglądzie domu w którym mieszkasz.
Twoje znajomości internetowe okazały się nietrwałe, ale to nie oznacza że jest to regułą. Zresztą, nie chodzi od razu o trwałe przyjaźnie, a możliwość rozmowy z ludźmi o podobnym spojrzeniu na świat. W dawnych czasach, nawet nie było mowy o tym, żeby poznać ludzi tak krańcowo różnych od tych na jakich było się skazanym. Jak mieszkałaś/eś w małej wsi, i wykonywałaś/eś mniej ceniony społecznie zawód, oraz nie miałaś/eś środków pieniężnych nawet nie było mowy o tym żebyś porozmawiał/a, z kimś bardziej wykształconym, a w dobie internetu śmieciarz (o ile dysponuje odpowiednią wiedzą) może porozmawiać na forum jak równy z równym z prawnikiem, młodzieniec jak równy z równym ze starcem etc. I co się okazuje? Że dojrzały w poglądach człowiek z którym dyskutujesz jest zaledwie młodzieńcem, a infantylny, nieodpowiedzialny gbur prowadzący z nim rozmowę, o połowę starszym gościem.
Internet jest miejscem, w którym można przy odrobinie dobrej chęci, i braku klapek na oczach pozbyć się swoich uprzedzeń do konkretnego typu ludzi, jest "dworcem kolejowym" na którym spotkać można najrzadsze, i najegzotyczniejsze okazy homo sapiens, poszerzając tym samym swoje horyzonty, oraz zmniejszając uczucie osamotnienia.

Gdyby nie poznanie pewnej osoby 7 lat temu w internecie, które pociągnęło za sobą szereg innych znajomości, oraz wyjazd na pewien czas do dużego miasta, to dzisiaj zapewne zasilałabym szeregi osób żalące się na to że nigdy w życiu nie dane było zaznać im przyjaźni, ani miłości, bo w wieku dziecięcym, i nastoletnim, na mojej wsi, wszyscy uwzięli się jak jeden mąż że jestem dziwadłem, z którym wstyd się zadawać, i najlepiej omijać je z daleka jak trędowatego, a działało to wszystko na zasadzie zwyczajnych plotek, uprzedzeń, i podejścia "skoro Kamil powiedział, że ona jest nienormalna, to nie warto z nią gadać". Dziwnym trafem, obcy ludzie, w innym mieście, mieli do mnie zupełnie inne nastawienie, co oznacza że czasami, to nie człowiek jest wadliwy, a jedynie ma pecha, że znalazł się nie w tym środowisku co trzeba.

Co do dzieci preferujących spędzanie czasu przy komputerze, to nie rozumiem czemu miałoby to być w jakiś sposób mniej wartościowe, i bardziej szkodliwe od latania za piłką, rzucania w Jadzię stojącą przy trzepaku piaskiem, czy gonienia za Markiem z patykami. Problemem może być jedynie uzależnienie, ale tak naprawdę od każdej rzeczy można się uzależnić.

No najbardziej kobieca to jest burka.

______

Ja nie rozumiem tylko jednego -  dlaczego niektorzy uważają, że internet OGŁUPIA?

Rozwalają mnie opinie, że dzieci są mniej sprawne manualnie, bo chociaż klikają na laptopach to nie potrafią sprawnie posługiwać się długopisem.
To znaczy, że my jesteśmy mniej sprawni manualnie od naszych pradziadków,  bo nie potrafimy posługiwać się piórem i bibułką

Mnóstwo ludzi uważa, że klawiatura jest gorszym narzędziem niż długopis. Powiedzcie mi skąd sie bierze ta bzdura, skoro na klawiaturze da sie pisac kilka razy szybciej niz ręcznie?  Ile osób  wywyzszajacych długopis portafi pisac bezwzrokowo z prędkością wyzsza niz 200 znakow na minutę? A gesim piorem potraficie?
Czy może jedynym wyznacznikiem sprawnosci manualnej jest dlugopis i ołowek?

Moja córka robi świetne grafiki na komputerze - ale dla niektórych bedzie "uposledzona" manualnie bo to nie kredki.

Tyle ze rysowanie to nie tylko stawianie kresek (tak jak i pisanie) to NIE JEST edynie sprawność manualna. Nie wystarczy stawiać kreski by pisać i rysować chyba, że jest sie małpą, wtedy to będzie "sztuka".

Internet to NARZEDZIE i jak każde narzedzie może być użyte  na wiele sposobów.

Ja obecnie rozmawiam z ludzmi z calego swiata. Tak NIE ROZMAWIAM z sasiadami bo jestem introwertykiem i tego nie lubie. Ale kiedy nie mialam internetu tez tego nie robilam. To NIE internet zmienia ludzi. Internet tylko daje mozliwosci robienia tego, co sie lubi.

Uwielbiam Instagram. Kocham go wrecz i ubóstwiam osoby na niego narzekające. Dlaczego? Bo Instagram ma opcje pokazywania sugerowanych zdjec na podstawie tego co ogladamy. Wiec jak ktos narzeka, że na Instagramie nie ma nic ciekawego, to znaczy, ze to samo ma w glowie...

No dobrze, ale kogo konkretnie oglupia?
Jakie sa objawy tego "oglupienia" i czy NAPRAWDE jest to wynik uzywania internetu a nie tylko proste skojarzenie :on/ona jest idiota bo za duzo czasu spedza w internecie"

Czym sie rozni czlowiek "oglupiony" przez internet od czlowieka po prostu glupiego?

Na jakiej podstawie mozna za to obwiniac Internet?

Bo co? Bo jak ktos lubi glupie filmiki na youtubie to znaczy, ze bez Internetu zachwycalby sie Szekspirem?

Ludzie glupi sa glupi i nie ma znaczenia czy patrza w swojego smartfona czy wlasnie siedza pod blokiem z piecioma sasiadami i debatuja o dupie Maryni.

Internet nie ma z tym nic wspolnego - jezeli tym osobom Internet zabierzesz oni od tego NIE zmadrzeja!

Tak, oglądanie głupot upośledza, być może, gdyby nie oglądał glupich filmików na youtubie, albo w telewizji (tez ogłupia! ) to miałby więcej czasu, aby iść na spacer i przewietrzyć szare komórki. Świeże powietrze, jak wiadomo świetnie wpływa na mózg, bo go dotlenia. Dotleniony zaś mózg to większa sprawność intelektualna. Ta zaś prowadzi do zwiększonej samorefleksji i zadawaniu sobie pytań typu  być, albo nie być... I już jesteśmy przy Szekspirze!

Na podwórku prym wiodą tzw. osiłki, natomiast w internecie cisi intelektualiści. Nie każde dziecko potrafi oddać cios rosłemu Grześkowi z podwórka, nie każde miłuje się w rywalizacji (gry drużynowe), i przeszkadzaniu drobnemu Jankowi, czy chorowitej staruszce w przechodzeniu na drugą stronę rzucaniem w nich kamieniami. Jest w tym sprawiedliwość - jedni mają szansę rządzić w realu (dzieci waleczne, odporne fizycznie, agresywne), drudzy - w internecie (dzieci o delikatniejszej konstrukcji psychicznej, preferujące czytanie/pisanie nad walkę, i rywalizację). Generalnie jesteśmy przy początkach ery tych drugich -'mentalnych', w której liczyć będzie się m.in. obrót informacjami, a nie siła mięśni.
Jedni budują swoje poczucie wartości pokazując grupie na podwórku siłę swych pięści, i błysk swoich zdrowych zębów, a drudzy - umiejętności operowania językiem, komunikacji werbalnej, czy rysowania prezentując je grupie w internecie.
Spróbujcie popatrzeć na to z tej strony, drodzy przeciwnicy internetu.

Można powiedzieć, że w dawniejszych czasach skrzywdzeni byli ci pierwsi ('mentalni'), a w dzisiejszych - drudzy ('fizyczni'). Ludzie nie potrafiący zainteresować innych tym co mają do powiedzenia, gdy tylko odbierze im się 'opakowanie', i 'otoczkę' (szeroko pojętą fizyczność - dźwięczny głos, urok jakim zabarwić pozytywnie można byle jaką treść np. poprzez odpowiednią mimikę) w jakie wsadzić mogą swe treści, czują się zapewne nieco pominięci, niedowartościowani, i bezradni. Być może jest to jedna z przyczyn tego ciągłego narzekania na te 'złe internety'. Zabrzmiało to pewnie jak drobna 'złośliwostka', ale nie chciałam nikogo zranić, a jedynie ukazać drugą stronę w wersji przerysowanej aby unaocznić niektórym (przeciwnikom internetu) że patrzą na wszystko zbyt jednostronnie.

Troszkę celowo wyeksponowałam wady realu, i zalety netu, pokazując real jako środowisku dużo bardziej brutalne, ale tak naprawdę chodziło mi  jedynie o to że różnego typu ludzie czują się 'jak u siebie' w różnego typu środowiskach ('fizyczni' w realu, 'mentalni' w internecie). W czasach 'beznetowych' pokrzywdzony mógł czuć się człowiek w typie nieśmiałego intelektualisty, a dzisiaj raczej odważny lecz pozbawiony umiejętności językowych siłacz.

Uważam że zarówno demonizacja, jak i idealizacja internetu nie prowadzą do niczego dobrego.

Internet, to dla mnie rozrywka i niekiedy zastrzyk wiedzy z jakiejś dziedziny, która dotąd byla poza moim zasięgiem.
Czatów o dupie maryni nie cierpię, grać nie umiem i nie chcę się nauczyć.
Po dzieciach mojego brata widzę jednak, że uzależnia ten twór.
Moje przestrogi to jak pisanie na Berdyczów.