Nie potrafię znaleźć dziewczyny - Netkobiety.pl

Rzeźnictwo pasją? Nawet jeśli, to dobierz sobie do kompletu coś jeszcze, bo ile można na randce słuchać o uboju świń...

Nie chce mi się powtarzać w kółko tego samego, co na forum było wałkowane od wieków, dlatego odsyłam Cię do postów robingirl, bo w kwestiach poznawania, przezwyciężania nieśmiałości itp myślę, że kobieta bardzo dobrze prawi. Wklikaj ja sobie w wyszukiwarkę forum.

Rzeźnictwo pasją?
W jaki sposób o tym opowiadasz na randce? Mówisz o tym jak podrzynasz tym zwierzętom gardła i je sztukujesz? Czy w jakiś inny kontekst to ubierasz?
Pytam serio, bardzo mnie to zaintrygowało, ta sytuacja.

Na randce zwykle nie podejmuję tematu pracy. Póki co na każdej z nich robiły to kobiety. Zapytany odpowiadam (zgodnie z prawdą), że moja praca jest moją pasją. Zwykle "pikantniejszych" szczegółów staram się oszczędzić, opowiadam głównie o przerobie mięsa na konkretne produkty, o jego konserwacji. Już trzy razy zdarzyło się, że kobieta wyszła po usłyszeniu tego, cała reszta po zakończeniu spotkania nie chciała kontynuować znajomości. A przecież ja pracuję. Uczciwie, jestem w stanie utrzymać rodzinę. Jedni jeżdżą na skuterze, słuchają muzyki. Nikt jakoś tego nie neguje. W domu tych zwierząt nie zabijam, jedynie czytam, doszkalam się poprzez lekturę.

Ale ja nie chcę pasjonatki rzeźnictwa. Uważam, że jest to mało kobiece. I bardzo dobrze, bo umawiać się z dziewczynami zacząłem około 3 lat temu i żadna póki co nie podzielała moich zainteresowań. Owszem, w związku powinno się znajdywać wspólne tematy. Ze mną można porozmawiać o wielu rzeczach, ja nie muszę codziennie zdawać relacji z mojej pracy. Zależy mi aby ktoś to po prostu zaakceptował. Żadna z dotąd poznanych kobiet nie wykazała takiej chęci.

Jeżeli zostanę zapytany o pracę i pasję to odpowiem, a potem możemy przejść do kolejnych tematów. I tak na każdym spotkaniu. Tylko tak jak piszę, kolejnych randek zwykle nie ma.

To co ja mam zrobić? Będę skazany na samotność? Przecież nie zmienię mojej pracy ot tak, ze względu na związek. Opowiadać o tym nie muszę, ale moje potencjalne partnerki odrzucała już sama praca, o czym wyraźnie mnie informowały.

Hmm... no dobrze. Postaram się zastosować do Twoich wskazówek (bardzo za nie dziękuję). Choć nie ukrywam, że niektóre kobiety odrzuca już sam termin "praca w masarni".

Czy poza swoją pracą interesujesz się czymś jeszcze? Jak zazwyczaj wyglądają te randki? Gdzie zabierasz dziewczynę na randkę?

Dziękuję za wszystkie porady. Co do pytania o to gdzie zabieram kobiety na randki - kiedyś częściej były to restauracje, ale pomyślałem sobie, że taka rozmowa o jedzeniu przy jedzeniu mogłaby być rzeczywiście niekomfortowa, więc na dzień dzisiejszy są to głównie spacery. Jeżeli uda mi się zrobić jakieś postępy, chętnie się nimi pochwalę. Jeszcze raz bardzo dziękuję.

Nie mogę się zgodzić, nikt nie ma obowiązku akceptować drugiej osoby bezkrytycznie. Do tego nie każdy musi mieć ochotę i obowiązek słuchać z fascynacją  o zarzynaniu świń i sztukowaniu mięsa. Jak facet do tego twierdzi, że jest to jego pasja, to ja przyznam się szczerze też bym uciekła. Wyciąganie kwestii zarobków w tym kontekście raczej nie trafione, bo nie to jest powodem ewakuacji. Jemu też prawdopodobnie nie wszystko wisi, a jeżeli tak jest to nie jest to zdrowe.

Tutaj bardziej chodzi o to, że chore jest podejście w stylu, że panna dowiaduje się że facet jest rzeźnikiem i sobie wychodzi.
Skoro umówiła się z nim na randkę, to musiała być choć trochę zainteresowana i skoro dla niej to jest wystarczający powód do zakończenia znajomości, no to trochę dziwne jest.

Jesli ktos mi mowi, ze pracuje w masarni, to przyjmuje to normalnie i rozmowa dalej sobie leci. Jednak jesli ktos mi mowi, ze to jego pasja, to uciekam gdzie pieprz rosnie. Nasza pasja nas okresla, jakby nie bylo. Ja mysle, ze ty troche mylisz pojecia. Moim zdaniem, pracujesz jako rzeznik i po prostu lubisz swoje zajecie. tzn. akceptujesz je i dobrze sie czujesz wykonujac swoja prace, bo na mily bog nie potrafie uwierzyc, ze jest to twoja pasja!
W kazdym razie mozesz byc najprzystojniejszym facetem na swiecie i najbardziej seksownym, ja gdybym uslyszala, ze twoja pasja jest rzeznictwo nie chcialabym sie z toba spotykac. Przykre to, ale ja wole wierzyc ze w masarni pracuja ludzie, ktorzy maja rachunki do zaplacenia, a nie ze pracuja, bo maja taka pasje.

Ale to naprawdę stało się moją pasją. W miejscu gdzie pracuję, praktycznie wszyscy podchodzą do swojego zajęcia w taki sposób jak piszesz. Wszyscy oprócz mnie. Po przyjściu do domu cały czas czytam, poszerzam swoją wiedzę. Przeprowadzam degustacje przyrządzonych własnoręcznie wędlin.

Być może kobiety sądzą, że w związku z tym muszę być brutalny, lub pozbawiony emocji. A ja jestem normalnym dwudziestoparoletnim mężczyzną. Kocham zwierzęta (umiem odróżniać te przeznaczane na ubój od np. psów, kotów), potrafię być czuły. Trochę zasmuciło mnie, że napisałaś o "uciekaniu gdzie pieprz rośnie". Staram się zrozumieć, bo nie jest to tylko Twoja reakcja.

Nie zamierzam okłamywać kobiety. Wzajemna szczerość to podstawa związku.

Smieszne, niesmieszne, ale ktoś to musi robić, żeby żreć mógł ktoś inny.

Ja wiem że musi..
Mój ojciec miał kiedyś kiedyś - w latach siedemdziesiątych  epizod w rzeźni/masarni no i pewnie dlatego potrafi przyrządzić pyszne wędliny za pomocą piekarnika ale nie tylko. Jako że on należy do tych (nazywanych przez kobiety z forum) facetów zaradnych to kiedyś w pierwszej połowie lat 90-tych wędził wędliny przeważnie na święta na podwórku w takiej zrobionej z blachy 2,5 metrowej rurze o średnicy 50, 60cm. Wkładało się drewno na dół, podpalało i po kilku godzinach, pojawiały się pyszne szyneczki itp.

W takim razie trzeba życzyć ci wytrwałości i szczęścia, może kiedyś znajdzie się jakaś której twoja praca nie bedzie przeszkadzać.

Kobiety nie wychodzą po usłyszeniu, że pracuje w masarni. Kobiety wychodzą po wykładzie na temat: bierzesz świniaka, dzielisz na x części i z tego robisz bla bla bla Kogo to obchodzi? To primo. Trafi na niejadka mięsa i dodatkowe wrażenia dla niego gotowe. To secundo.

Ups..nie doczytałam tego.

To mów prawdę tylko może nie tak szczegółowo

Autorze, wszystko zależy tak naprawdę od tego w jaki sposób Ty sam podchodzisz do swojej pracy, bo od tego wychodzi forma w jakiej o niej mówisz i energia jaka od Ciebie bije.
Jeśli mówisz o niej 'tonem przepraszającym' to możesz podświadomie wysyłać taki sygnał, że ludzi to prowokuje do tego żeby Cię za to ganić/rozliczać. Wiadomo, nie wszystkim się wszystko musi podobać,  ale jeśli spotykasz się z taką reakcją nagminnie to warto się zastanowić jaki komunikat wysyłasz niewerbalnie.

Inna sprawa że podejrzewam, że jako niedoświadczona w kontaktach damsko-męskich osoba nie potrafisz odróżnić kobiet zainteresowanych Tobą jako osobą od Ciebie jako Twojej powierzchowności, stąd potem różnica w ich zachowaniu o 180 st., bo one sobie ułożyły kim jesteś na podstawie tego jak wyglądasz np., a jak im nie podpasowało co robisz to cała konstrukcja padła.

Dlatego jest wiele mądrości w przysłowiu, żeby przebywać tylko z ludźmi przy których nie trzeba stawać na rzęsach i przewracać się na lewą stronę żeby nas akceptowali czy lubili. Pieprzyć to.
Bądź sobą, bo tylko wtedy znajdziesz kogoś kto lubi i akceptuje Ciebie, a nie wyobrażenie o Tobie czy jakąś wersję Ciebie, która wydaje się komuś atrakcyjniejsza.

W byciu sobą leży głęboka prawda, ale też trzeba sobie zdawać sprawę kim się jest i jak się prezentuje w oczach innych. Czasem lekkie poprawienie tego, czy owego nie zaszkodzi.

Bo to koooorfa nudne jest! Zrozum to raz na zawsze.
Jak już się w Tobie zakocha jakaś na zabój, to i Twoja kiełbasa jej nie będzie przeszkadzać i będzie słuchała godzinami o produkcji szynki. Tylko, że żeby się zakochała musisz na razie nie chrzanić tyle o konserwacji wędliny. Wszystko po kolei...

Widzę, że się po prostu nie rozumiemy. Ja nie "chrzanię tyle o konserwacji wędliny" tylko zapytany dość krótko staram się odpowiedzieć. Nikogo tym nie zanudzam. A co do tego, że nie umiem jeździć na rowerze (to nie Ty napisałaś) to niestety jest to prawda. Jak byłem mały i się uczyłem jeździć to miałem mały wypadek i poprzysiągłem sobie, że już więcej na niego nie wsiądę, ale kto wie może się przełamię.

Na randce głównie poza pytaniami o pracę i zainteresowania, mówię o marzeniach, planach na przyszłość, czasami opowiem o jakiejś anegdocie ze swojego życia (po prostu coś śmiesznego). Ogółem staram się być naturalny i tym ująć kobietę. Z jej strony zakres tematów wygląda podobnie.

Wszystko zależy od podejścia drugiej osoby.

Plany, marzenia i anegdoty mam nadzieję nie dotyczą również produkcji kiełbasy...
Masz koleżanki, znajome? Masz w swoim otoczeniu kobiety z którymi rozmawiasz (i nie mówię o mamie)?

Bo człowiek sam nie widzi siebie, tak jak inni go widzą...

Interesuję mnie obie powyżej wymienione rzeczy. Kobietom opowiadam głównie o dzieleniu i przetwórstwie tego mięsa (opowieści o uboju faktycznie mogłyby wywołać niepożądanie reakcje). Ogólnie interesuje mnie temat mięsa. Czytam zarówno na temat jego uboju jak i przyrządzania. Ale nie jestem żadnym psychopatą. Jak już mówiłem psa, kota bym nie skrzywdził.

Nie mam znajomych i koleżanek. Większość osób ze szkoły uważa mnie za dziwaka. Pokutuje też stereotyp rzeźnik = psychopata. Dawne koleżanki z klasy mają mi za złe że wybrałem zawodówkę rzeźniczą, a mogłem iść do liceum (średnia około 5,80 na koniec gimnazjum). Kiedy im to oznajmiłem przestały się do mnie odzywać, albo nie traktują mnie poważnie. Ale spotykam się z kobietami, które na początku o tym nie wiedzą (w sensie o pracy, pasjach).

Nie wszyscy nie widzą siebie

Dla mnie praca w masarni i jednocześnie pasja jak się już przyjęło to robienie tej kiełbasy i ubój to jakieś pomieszanie z poplątaniem. Dziw nad dziwy.
Ja pracowałem w jakiejś tam branży ale miałem a generalnie mam kompletnie inne, niezwiązane z tą pracą zainteresowania a raczej kilka.

Autorze a ja tak się ciebie zapytam - czy masz może jakichś kolegów? Jesteś młodym chłopakiem to powinieneś mieć, może oni mają jakieś bardziej "przyjazne" zainteresowania aniżeli rozbiór mięsa. Może warto spojrzeć gdzieś indziej aby stać się bardziej "cool"

Czemu mam wrażenie, że w tym tkwi przyczyna dotychczasowych porażek... I nie „uważa za dziwaka”, a jest dziwakiem. Skoro całe Twoje otoczenie ma Cię za mocno dziwnego, to nie znaczy, że z całym otoczeniem jest coś nie tak...

O tym pisałam wcześniej: bozia nie dała umiejętności nawiązywania i podtrzymywania kontaktu, a Ty sam nie nauczyłeś się tego. Przyjąłeś postawę, że to inni są winni i oni po prostu takiego skarbu nie doceniają. Nie muszą. Żyją szczęśliwie i bez tego. Skarb się o siebie nie zatroszczył i pozostał samotnym skarbem. Przestań przenosić odpowiedzialność za własną izolację na innych i zacznij tworzyć swoją sieć znajomych kobiet i mężczyzn. Do tego trzeba być otwartym na ludzi, na rozmowę nie tylko o mięsie i na porażki, bo tych też będzie sporo. I nie zachowuj się jak dzieciak po upadku z roweru, który poprzysięga więcej na niego nie siadać. Poboli, przestanie. Otrzep się, wsiadaj na ten rower i się ucz. Jak ktoś nie będzie chciał rozmawiać, nawiązywać znajomości, to nie, Zrobi to ktoś inny, a Ty nie rezygnuj tak łatwo.

Chrzanisz. To nie przez stereotyp jesteś samotnikiem. Nie masz żadnego dobrego znajomego. Stereotypy nie mają aż takiej mocy. Masz za to tendencję do przenoszenia własnej odpowiedzialności na wszystko co poza Tobą, dlatego nie naprawiasz niczego, bo nie chcesz dostrzec, że na to w jakim obecnie punkcie się znalazłeś miałeś i nadal masz wpływ.
Do randek zabierasz się od końca, bo wychodzisz z założenia, że można być kompletnym dziwakiem, samotnikiem, człowiekiem monotematycznym, który nagle w momencie randki będzie rozsiewał urok, stanie się interesującym rozmówcą i będzie wiedział jak prowadzić znajomość ot tak po prostu... Nie mając ani kolegi, ani koleżanki, nie mając znajomych, nie mając częstych rozmów o wszystkim, nie konfrontując swojego świata ze światem innych, nie dostrzegając nawet potrzeby tego.
Jako, że zabierasz się od końca, to sukcesu na horyzoncie nie widzę.

Przestań więc na siłę wciskać innym swoje zainteresowanie. Poszerz własne horyzonty i wyjdź nieco poza masarnię (fizycznie i mentalnie). Znajdź hobby, bo rzeźnictwo może i jak widać być pasją (o.O), ale nie powinno być jedyną. Zwłaszcza, że w masarni trudno o nawiązanie relacji i nawiązanie do rozmów, które mięsa by nie dotyczyły. Wyjdź poza swoją strefę komfortu.

Dokładnie, wszystko w życiu sprowadza się do 'umiejętności społecznych', jak się ich nie ma na danym polu (praca, relacje) to jest lipa.

Mam pod blokiem sklepik wielobranżowy, gdzie prym wśród pań z obsługi wiedzie pan rzeźnik właśnie. Kochają go babki ze wszystkich stoisk, choć do adonisa mu sporo brakuje Ale co nie wejdę to się któraś z nim chichra, ciągle heheszki, jakieś rozmowy, że ma się wrażenie, że się im przeszkadza niekiedy
Ale chodzi o sam fakt - gość jest babskim królem tam, nie dlatego, że jest jedynym facetem w załodze, ale za to jaki jest.
Podejrzewam, że nie rozmawia z nimi o rzeźniczych sprawach.

I jak radzi Klio - zacznij od takich codziennych relacji, koleżanki, koledzy, a potem myśl o ewentualnej partnerce.

Jak zawsze podkreślam: nie ma nic nudniejszego niż rozmowy o pracy na randkach..