stoimy w miejscu... - Netkobiety.pl

Co chcesz tłumaczyć dorosłemu człowiekowi? Że ma traktować Ciebie z szacunkiem? Żarty sobie robisz. Twierdzi, że jeszcze nie czas na zmiany? Dobitnie pokazuje, gdzie Twoje miejsce i jakie zadania masz do wykonania.

Co masz robić?
To zależy od tego, czy zachowałaś jeszcze resztki godności i szacunku wobec siebie. Jeśli tak, to zwolnij miejsce w jego szafach i domu na stałe.

Nie nie! Między nami zaczęło się cokolwiek dopiero prawie rok po jego rozwodzie... i to tak w sumie nie spodziewanie trochę...
On nie chce nic zmieniać jeszcze bo "nie wie jak to zrobić... nie wyobraża sobie, że będziemy w 5 w domu i jego matka będzie mnie omijać szerokim łukiem, córka drugim łukiem...". Mówi, że on też nie czuje się dobrze w tej sytuacji... Z matką generalnie nie rozmawia, poza tematami dzieci...
Nie chcę go stracić... wiem, że to facet dla mnie...

Moim zdaniem wygodnie mu, że mama przyjedzie, mama pomoże, on ma święty spokój. Gdyby Cię mocno kochał, gdyby Cię szanował powiedziałbym dzieciom, że tata też zasługuje na szczęście, że wszyscy powinniście dać sobie szansę.

On twierdzi, że Jego matka jest potrzebna dzieciom... że je wychowała i jak przyjeżdżają na chwilę to one jej potrzebują (w moim odczuciu to jest wtedy wygodne...). Ale jak przyjechała od razu jak dzieci wyjechały po wakacjach (były 2 tygodnie ponad) i spytała czy mu zrobić coś do jedzenia to nie chciał (mimo że była 16 a od rana nic nie jedliśmy bo pracowaliśmy i wiem, że był głodny....) Ona jemu nie pomaga jak przyjeżdża gdy nie ma dzieci... powiedział, że nie może jej powiedzieć "żeby spadała"bo całe życie mu tam pomagała... Twierdzi, że rozmową nic się nie załatwi i że potrzeba czasu...
Wiem, że mnie potrzebuje, że mu ze mną dobrze... Choć uzyskać od niego jakiekolwiek zapewnienie to jest praktycznie niewykonalne....

Wielokropek czyli Twoim zdaniem nie ma szans na powodzenie tego związku????????

  To ja wiem.Tylko ze ja to napisalam z innej perspektywy.
Co sie zmnienia dla autorki posta, czy byla przyczyna rozpadu malzenstwa, czy nie ?
To znaczy, ze gdyby on zastawil zone dla niej,  jego matka traktowalaby ja jeszcze gorzej ?
To mialam na mysli.Ze i tak jest zle.
   Tak ze pol litra na stol, albo i wiecej, siadaja we troje i wylewaja swoje zale.I atmosfera albo sie oczysci, albo i nie.
Przeciez matka nie  musi od razu kochac autorki, wystarczy zwykla kultura i uprzejmosc.
A jak sie nie uda, to uciekac.

od samego początku ustaliliśmy, że dzieci są priorytetem... że nie będę z nimi walczy,c o jego czas, bo (w moim odczuciu) nie jestem dla nich żadną konkurencją... Wydaje mi się, że dzieci z czasem by wszystko zaakceptowały... Tylko on się czegoś boi... i nie wiem jak mam się dowiedzieć czego... To jest typ człowieka który dużo robi, pokazuje, ale bardzo mało mówi... i nie jest przyzwyczajony do okazywania czułości, przytulania... mnóstwo czasu i pracy mnie kosztowało to, żeby się chociaż trochę otworzył... Wszyscy którzy go znali kiedyś i teraz mowią, że to nie ten człowiek... że był gburem, nigdy się nie odzywał do nikogo... a teraz bez porównania i już nie ma problemu z przytuleniem, buziakiem czy głupim trzymaniem mnie za rękę przy ludziach... nawet potrafi mi dać buziaka przy dzieciach... i wiem, że ja chce z nim być...

tyko potrzebuje jakiejś rady co zrobić żeby było lepiej..,

Nie będzie lepiej dopóki Twój ukochany nie odetnie pępowiny od mamusi i dopóki nie zacznie Cię szanować. A jak ma Cię szanować skoro zawijasz ogon pod siebie i uciekasz... też się tak zachowywałam i wiem jakie były tego efekty.

A jak długo jesteś w stanie to znosić?

A co jak któregoś dnia koleżanki nie będzie? Albo będą u niej goście? albo się wyprowadzi? Gdzie wtedy pójdziesz?

Ale poniżenie. Zrozumiałbym jeszcze, gdyby to były jakieś początki relacji, poznawanie sie.