chyba kocham za mocno - albo on kocha za mało - Netkobiety.pl

Tytułem wstępu: prowadzicie z gruntu idiotyczne rozmowy.
Jak mierzycie tą miłość? W centymetrach?
Jak Ty doszłaś do wniosku, że kochasz bardziej? A on jak doszedł do wniosku że kocha mniej? Co to za idiotyczna licytacja! Surrealizm...

I zamiast zastanowić się nad tymi sytuacjami postanowiłaś powiedzieć mu: kocham Cię bardzo mocno, a Ty mnie nie tak bardzo. Na co on: no tak. WTF?!
I teraz do kompletu wspomnianych sytuacji dodaj jego brak hamulców przez skrzywdzeniem Twoich uczuć i miłości własnej i rzeczywiście zastanów się czy jest sens w tym tkwić.

A ja czuję, że trwa proces zagłaskiwania kota na śmierć...
Co z tym szaleństwem? A tak po prostu to już kochać nie można?

Dla większej jasności opisz sytuację i reakcje. To powie więcej o waszym związku niż licytacja kto kocha bardziej.

Przepraszam autorko za dosadnosc, ale jak ja słyszę argumentację typu "gdybyś mnie kochała to byś zrobiła. .../nie zrobiła " to osobiście dostaję piany na pysku i mam ochotę lać i patrzeć czy rowno puchnie.
Twoj facet jest odrębną jednostką i nie ma obowiązku myśleć tak jak Ty.
Zastanów się czego chcesz. Czy chcesz wyjaśnić pewne sytuacje konkretnie i racjonalnie czy też zachowywac się jak toksyk.

Jeśli chcesz przeczytać to samo tylko delikatniej - przeczytaj post Wielokropka.

Nawet jeśli kocha inaczej niż sobie to wyobrażasz, nie znaczy, że nie kocha Ciebie najmocniej jak potrafi. Poza tym nie da się zmierzyć miłości. Z tegoż względu, że różni ludzie to różne charaktery, a także różne potrzeby bliskości ect. Są ludzie, którzy z pasją mówią o drugiej połówce, ale i tacy, którzy milczą. Są tacy, którzy nie skupiają się wyłącznie na partnerze, a i tacy, którzy zachowują się jak opętani. Nie analizuj miary miłości tylko to czym dobrze czujesz się w tym związku, czy odpowiada Ci na dłuższą metę. Nawet jeśli nie to może na krótką. Ludzie odchodzą i przychodzą. Nie znaczy, że nie można przeżyć czegoś wielkiego chociaż przez jakiś czas. Wiesz, bo "na zawsze" to wyświechtany wiersz. Żeby przeżyć z kimś całe życie potrzebna jest akceptacja, wybaczanie i wiele niewygodnych rzeczy. To takie mieszanie przyjemnych i negatywnych emocji. Co albo przełoży się na trwanie razem, albo rozłąkę. Sama podejmij decyzję czy chcesz tego, czy ta osoba jest dla Ciebie odpowiednia. Bądź dorosła.

Aurorko, miałam kiedyś podobną sytuację. W moim przypadku facet z własnej inicjatywy powiedział "nie kocham cie tak bardzo, jak Ty mnie". Wtedy sie tym za bardzo nie przejęłam, no bo początek związku, bo może ja przegięłam z głaskaniem go. Czułam się kochana przez niego i wystarczało. Ale dziś, po kilku latach myślę, że powinnam się przejąć tak, jak Ty. Nie wiadomo, co facet sobie myśli, jednak dla mnie to, co Ci powiedział oznaczałoby "nie rób sobie nadziei, bo nie uważam Cię za tą jedyną". U mnie skończyło się rozstaniem po dwóch latach i to jego "kochanie mniej" było po prostu wygodą korzystania ze wszystkiego, co mu dałam.
Nie można sobie wmawiać fałszywej rzeczywistości: pytanie, czy wmawiasz sobie, że on Cie za mało kocha, czy też wmawiasz sobie, że on jest ok, a Ty wydziwiasz?

Dla mnie opisana przez Ciebie sytuacja (wyjazd i brak jego telefonu do Ciebie a też nieodbieranie połączenia, gdy zadzwoniłaś) jest rzeczą normalną, nie budząca żadnych podejrzeń, nie wzbudzająca żadnych nieprzyjemnych uczuć. Wiem, bo sama wielokrotnie wyjeżdżałam, że nie zawsze (naprawdę) miałam czas, siłę i/lub ochotę, by rozmawiać z drugą połową. Tak. To były te momenty, gdy coś/ktoś inny był dla mnie ważniejszy. Czy oznaczało to, że mniej kocham/nie kocham? Nie. To oznaczało, że jestem w innym świecie i co innego zajmuje moją uwagę; czasem takie okresy nieodbierania/niedzwonienia trwały kilka dni. I co? Nic. Żyjemy ze sobą, mając dobre relacje, nadal. Podobnie było i w drugą stronę, kiedy to ja zostawałam w domu, a mój mąż wyjeżdżał. Oboje byliśmy (i jesteśmy umówieni) na to, że w przypadku awaryjnej sytuacji wysyłamy sms-a, mail z treścią, po której odbieramy połączenie.

Faktem jest jednak to, że nigdy nie traktowałam telefonu jako przedłużenia smyczy, mój mąż - podobnie. To, że ktoś (z mężem na czele) nie odbiera telefonu oznacza jedno: ma ważniejsze/pilniejsze rzeczy na głowie. I nie rwę włosów z głowy, że nie jestem dla męża (czy kogokolwiek innego) przez 24h/dobę ważną osobą.

W moim otoczeniu mam kilka osób, które na dźwięk dzwonka od partnera/partnerki 'stają na baczność', przerywają każdą czynność. Gdy zapytałam o powody takiego zachowania, usłyszałam: "Bo on/ona różne głupoty sobie wyobraża i/lub robi dzika awanturę lub urządza ciche dni, gdy dłużej nie ma ze mną kontaktu". Zapytałam o to, co myślą, co przeżywają mając w głowie perspektywę kłótni/ podejrzeń/cichych dni. Nie zacytuję tekstów, bo musiałabym użyć słów niezgodnych z regulaminem, ale złość w jej licznych (dosadniejszych) odmianach oraz bezradność pojawiły się w wypowiedziach wszystkich.

A mnie to trąci zachowaniem opisanym przez Makigigi. Takie ustawienie w szeregu, znaj swoje miejsce. Kocha bardzo, to uczucie największe, ale z zaznaczeniem "do tej pory", co w przyszłości może się zmienić Nie tylko ona robi skalę uczuć i licytuje. Z dotychczasowego porównania wyszło mu, że jest  the best, ale jest to dotychczasowe porównanie.
Z jednej strony ona chce żeby było słodko pierdząco, do tej pory miała takich partnerów i chce tak samo. Być może on nie wpisuje się w te klimaty. Z drugiej strony może trzeba wziąć jego zdanie wprost i rzeczywiście uznać, że kocha, ale nie tak bardzo. Się zobaczy Stwarza to szerokie pole do manipulacji, a to czy z niego skorzysta dobitnie pokaże czy rzeczywiście jest kochającym nie za bardzo

Dla mnie tez dziwne i śmierdzi toksykiem. Czy on w ogóle ma prawo spędzić czas bez ciebie?
Jak długo się spotkacie?

Gagatko, zależy, czy mówimy o świeżym zwiazku, czy o kilkuletnim. Wiadomo, że na poczatku są motyle i ludzie zachowują się inaczej. Każdy zakochany we mnie facet na początku zabiegał o kontakt kilka razy dziennie i chciał spędzać ze mną cały swój czas, a po jakimś czasie to się stabilizowało, żaden z nich nie był toksyczny.
Autorko, jak długo się spotykacie?

Zależy w jakim celu wyjechał, może nie mógł, może nie chciał z Tobą rozmawiać. Czy zakochany ma prawo do jednego dnia oddechu od swojej dziewczyny. Oczywiście. Niektórzy potrzebują takiego przerywnika, aby złapać wiatr w żagle.
Ty potrzebujesz ciągłego kontaktu, zapewnień, potwierdzeń, smsów, telefonów. Twojemu chłopakowi nie jest potrzebny tak intensywny kontakt.
Mówisz, że wiesz, czym jest równowaga uczuciowa w związku, po równo trzymanie się na krótkiej smyczy.
Dobry związek kochających się ludzi, nie polega na nieustawicznej kontroli i zapewnianiu o uczuciach.
Dobry związek, opiera się na zaufaniu i pozwoleniu na oddychanie.

Kiedyś nie było tel. komórkowych, komunikatorów i jakoś ludzie nie mieli wątpliwości co do uczuć partnera, nawet jeśli nie mieli kontaktu ze sobą, przez wiele dni.

Moje związki nie przetrwały nie z powodu początkowych zachowań partnerów. Obecnie jestem szczęśliwą mężatką, więc myślę, że mogę się wypowiadać w temacie związków.
Obecnie lansuje się taki mocno indywidualistyczny styl bycia w związku, ale nie trzeba się upierać, że to jedyny słuszny. Z moich doświadczeń wynika, że jeśli coś budzi wątpliwości, to dlatego, że powinno. Więc, jeśli dojrzała osoba nie jest pewna bycia kochaną, to pewnie coś jest na rzeczy. Nawet jeśli ta osoba nie umie tego uargumentować, bo czasem się nie da.

Makigigi,  nie dogadamy się
Rozumiem z tego, że Autorka jest i czuje się kochana. Słowem kluczowym jest tu MNIEJ: nie na tyle, na ile ona kocha i chciałaby, żeby on kochał.  " Nie zwariował...,  nie oszalał... ". Dla mnie to  wymagania wręcz chorobliwe, albo po prostu niedojrzałe.
Ale każdemu według potrzeb.

Ok, już pozamiatane. Dziś się rozstaliśmy. Miał za dużo wątpliwości i chciał czasu na zastanowienie się. Dla mnie przerwy w związku są bez sensu, więc rozstaliśmy się.