Młoda mama - Netkobiety.pl

Dziecko to wiele wyrzeczeń i wydaje mi się, że autorka zdaje sobie z tego sprawe. Wiek o niczym nie świadczy. Jeżeli oboje pragniecie dziecka to nie byłoby przeciwwskazań gdyby nie szkoła. Uważam, że Twój partner mądrze powiedział, że lepiej poczekać i po szkole na spokojnie zająć się dzieckiem. Kto wie jak to będzie wyglądało, dziecko może być chore, partner w pracy, a Tobie do szkoły ciężko będzie się wyrwać. Także myślę, że na spokojnie skończ szkołę, a później się starajcie. Tym bardziej, że wiele Ci pewnie już tej szkoły nie zostało

Owszem, zdaje sobie z tego sprawe ze dziecko to wiele wyrzeczen. Musze brac pod uwage to, ze nie zawsze wszystko bedzie tak piekne i kolorowe jakbysmy chcieli. Dzidzius duzo zmienia w zwiazku, oboje chcielibysmy najpierw sie pobrac. Rodzice, tak samo partnera jak i moi na pewno by nam pomogli. Rozmawialismy juz na ten temat z nimi. Jedak ta szkola, dlatego tez zamiescilam tutaj ten post by poznac opinie obcych, neutralnych osob.

------------
Gdybym znala partnera od wczoraj i nie byla go pewna nie planowalabym z nim przyszlosci i dzieci. A ciaze bliznicze biezemy pod uwage rowniez z tego wzgledu, ze w naszych rodzinach jest duzo blizniakow.

Nie bede sie wypowiadac na temat dojrzalosci bo mnie nie znasz. Tylko zastanawiam sie na jakiej podstawie probujesz mowic cos o naszej sytuacji materialnej, skoro rowniez nie wiesz jaka ona jest.

Nie wiem jaka jest. Ale jesli nawet masz bogatych rodzicow albo Twoj chlopak zarabia krocie to Ty sama masz 18 lat i conajwyzej dorabiasz sobie w wakacje albo masz spore kieszonkowe. Jesli niedaj Boze sie okaze ze zostaniesz z dzieckiem sama to majac skonczona szkole i malutkie dziecko bedziesz miala problem z podjeciem pracy a same alimenty nie wystarcza. Chyba ze zamierzasz wtedy brac kase od rodzicow albo scedowac na nich wychowanie dziecka tylko ze to nie bedzie mialo wiele wspolnego z dojrzaloscia i odpowiedzialnoscia.
Zreszta nie musisz sie tak zaperzac Autorko. To Twoje zycie i Twoj wybor. Ewentualne dobre czy zle konsekwencje tego wyboru tez beda Twoje. Ja tylko doradzam i nie mam zadnego interesu w tym zeby Ci doradzac zle.

Z tego co pamiętam z biologii (daaaawno to było) to jeden jajnik wypuszcza "jajeczko" raz na cykl i to idzie raz prawy, raz lewy. A że masz jeden - szanse są o połowę mniejsze na zajście w ciążę.

Teraz jeden (lekarzem nie jestem więc mogę gadać głupoty) "nadrabia" lub "okłamuje" organizm, że jest wszystko "ok".

Nie wnikam w to czy jesteś "dojrzała", nie wnikam w to czy będzie Cie "stać" na dziecko, nie obchodzi mnie to czy twój partner jest tym "jedynym" i mam w nosie co ze swoim życiem zrobisz (Twoje życie, nic mi do tego) ale jak chcecie mieć już, w tej chwili, natychmiast dziecko - moja propozycja? Idź do ginekologa. On/Ona to kumaty człowiek i powie co i jak, kiedy i gdzie.

Są dziewczyny co byle od "chuchnięcia" są w ciąży i są takie co głową mur przebijają i ... no nie są

Na czym konkretnie miałaby polegać ta pomoc?

Osobiście nie podjęłabym decyzji o macierzyństwie, gdybym musiała liczyć na pomoc innych niż ja i partner (ojciec dziecka) osób. Inna kwestia, że kiedy miałam 18 lat, to jak na swój wiek byłam samodzielna i naprawdę odpowiedzialna, a jednak nie czułam się na siłach, aby wziąć odpowiedzialność za życie i wychowanie drugiego, w tym przypadku zupełnie bezbronnego, człowieka. Nie znam też chyba ani jednej osoby, która wraz z uzyskaniem pełnoletności jest/była wystarczająco dojrzała. Owszem, moje koleżanki rodziły dzieci, dawały radę, ale to była zwykła konieczność i wzięcie na siebie konsekwencji tego, co już się zdarzyło. Ponadto raczej trudno stwierdzić, żeby to było najlepsze, co mogło je w tamtym czasie spotkać i że radziły sobie z sytuacją tak, jak zapewne miałoby to miejsce kilka lat później. Nie wspominając, że takie rzeczy i tak najlepiej widać z perspektywy upływającego czasu.