Nowo upieczone mamy- poczucie samptnosci... slask - Netkobiety.pl

Wiesz, jakbym o sobie czytała.
Pierwsze miesiące po urodzeniu synka były dla mnie bardzo trudne. Marzyłam o świętym spokoju, a zamiast tego miałam wszystkowiedzącą teściową i szwagierkę. Teść pytał, czy mam pokarm, co było dla mnie intymnym i krępującym pytaniem. Czułam, że wszyscy z butami włażą z moje życie. Byłam wściekle, wręcz chorobliwie zazdrosna o syna, zresztą nigdy nie lubiłam i nie lubię włażenia bez pytania na moje terytorium i drażnią mnie nawet życzliwe skądinąd gesty typu podlanie mi kwiatków przez teściową, czy zasłonięcie bez pytania okien w moim domu. A po urodzeniu syna wszyscy jakby z góry założyli, że jestem łamagą, która nie umie wykąpać czy przewinąć dziecka (umiałam wszystko, miałam wcześniej do czynienia z niemowlętami). Nikt nie zapytał, czy chcę, czy potrzebuję pomocy. Męczyły mnie i drażniły najazdy rodziny, rady, o które nie prosiłam. Podejrzewam, że moją drażliwość potęgowały rozhulane po porodzie hormony.
Mąż też nie stawał po mojej stronie i nie wspierał, miał mi za złe, że odrzucam jego rodzinę. Trochę go rozumiem, ale żal pozostał.
Sytuacja zaczęła się poprawiać, gdy zamieszkaliśmy bliżej moich starych znajomych. Mogłam sobie pozwolić na krótkie wypady do miasta (mąż zostawał "pod telefonem" i w razie czego dawał znać, że jestem potrzebna), potem zaczęły się spacery z małym, czytanie książek w parku, gdy mój bąk spał w wózeczku, odwiedzanie z nim koleżanek i nie czułam się już uwięziona w domu. Powoli, powoli wszystko się unormowało. Dziś mój syn ma prawie 11 lat, a ja tęsknię do tych czasów, kiedy był rozkosznym, takim całym moim maluszkiem. Zobaczysz, jak szybko miną pierwsze trudne chwile!

mój email madziolencia@wp.pl
Pisz śmiało
Mam 23 lata 5 letnią córke synek w brzuszku 20 tyg znajomi się wykruszyli daaaaaawno , rodzina krzyżyk na drogę , partner zajebisty ale wiadomo  potrzeba czasem pogadać nam babom tak między sobą , poczuć że też żyjemy wśrìd ludzi a nie tylko dom dziecko 24 /h 7/7 w tygodniu .. Pisz pisz a nóć widelec będziemy mieć niedaleko do siebie

a skąd jesteś? jakie województwo? jak Ci się układa z mężem? rozumiem że z teściową mieszkacie? a słuchaj dlaczego z teściową jeździsz do lekarza? nie bierz jej po prostu jeśli traktuje Cię jak nic niewiedzącego gówniarza

Net. Mama bardzo Ci współczuję ciężkiej sytuacji.. naprawdę. Jesteś sama ze wszystkim, a nie powinnaś bo dziecko ma obojga rodziców. Rozumiem, że w weekend mąż wstaje do córki? Pozwoliłaś sobie kochana nieźle wejść na głowę.. Mąż ciężko pracuję, no ale ktoś też musi się zająć dzieckiem i jest to Twoja ciężka praca. Uważam, że jak najszybciej powinnaś porozmawiać z mężem i powiedzieć w jak ciężkim stanie psychicznym jesteś i jakiej konkretnie pomocy od niego oczekujesz. Np. żeby co drugi dzień to on wstał do dziecka - ma taki sam obowiązek opieki nad nim jak i Ty, jak wróci z pracy niech poodkurza - to nie jest ciężkie zajęcie a Tobie już bedzie lżej, w weekendy niech to on gotuje czy posiedzi z dzieckiem a Ty w tym czasie idź sobie na spacer, basen, do koleżanki czy po prostu się zdrzemnij - musisz odpocząć , bo tak długo nie pociągniesz Co do teściowej - tutaj to Cię kompletnie nie rozumiem: macie swoje mieszkanie i masz prawo decydować kto do niego wchodzi a nie tylko mąż ma prawo głosu. Powiedz teściowej, że zwyczajnie nie życzysz sobie żeby wchodziła jak do siebie, a jak chce wpaść z wizytą niech zadzwoni! Obrazi się? Trudno! To TWÓJ dom w którym masz czuć się komfortowo i bezpiecznie. Co do wizyt lekarskich.. kochana po co się tłumaczysz, że jedziesz? Bierzesz SWOJE dziecko w SWÓJ wózek i SAMA jedziesz autobusem i nic nikomu do tego. A jak teściowa pcha się do gabinetu to mówisz w drzwiach "dziękuję mamo poradzę sobie". Dziewczyno asertywności trochę, bo w końcu tak wybuchniesz, że latami nie będziecie rozmawiać. To wszystko da się zrobić, powiedzieć, a że ktoś się obrazi? trudno - przejdzie jej kiedyś.

Autorko miałam dokładnie napisać to co chomik i podpisuję się pod tym dziesięcioma rękoma!!!
powiedz czy macie złą sytuację finansową?nie macie możliwości zakupił jakiegoś taniego samochodu..nawet punto czy inne w dobrej cenie żebyś była całkiem niezalen?myślę , że to by rozwiązało Twoje problemy w większości. Bo widzę, że z jednej strony masz dosć wścibstwa teściowej i tego że włazi z butami w wasze życie(swoje klucze to już wogóle hardkor)z drugiej strony Ty jesteś od niej po prostu zależna bo???MA SAMOCHÓD którego Ty bardzo potrzebujesz żeby dostać się gdzieś z dzieckiem.
Jeśli nie macie możliwości kupić samochodu to nie tłumacz się tylko jedź autobusem jeśli pogoda pozwoli. To już nie jest noworodek a bakterie są wszędzie. Z resztą nie można dziecka w sterylnych warunkach trzymac. A swoją drogą u lekarza w przychodni jest tak samo dużo bakteri a i chorób którymi dziecko może  się zarazić. Miej swoje zdanie i ze stanowczością oświadcz teściowej , że nie życzysz sobie aby przychodziła jak do siebie bo to Twój dom i potrzebujecie prywatności.
A mąż ma obowiązek wstawać do dziecka..wiadomo on do pracy jeszcze chodzi, nie musi to być co drugą noc ale np. co trzecią?jakoś to uzgodnijcie..nie dawaj mu taryfy ulgowej, nie wyręczaj go w karmieniu, przewijaniu , kąpaniu itd. niech on też się uczy-umie. Daj mu pole do popisu-nie poprawiaj-pochwal że dobrze zrobił...pokaż że mu ufasz w opiece nad dzieckiem-może chętniej będzie chciał się zajmować-może się boi i zostawia wszystko Tobie ze strachu. Wiem jak było u mnie..mąż się bał ale odważyłam go i nauczył się..teraz jestem w ciązy a w domu mamy już 15-miesięczną córkę i spokojna jestem zostawiając go w domu z dzieckiem. Fakt że mieszkamy z moją mamą i jak mąż w pracy to mam pomoc ale ja też pomoc odrzucam bo po prostu nie chce nikogo obarczać. W wyjątkowych sytuacjach sama prosze kiedy potrzebuję aczkolwiek słucham dobrych rad..moja mama wychowała czwórkę dzieci i naprawdę udziela mądrych rad..za to teściowa jak coś próbuje jakoś z automatu się bronię..moze dlatego że nas rzadko odwiedza....
w każdym razie pamiętam te trudne początki..pierwsze 3 miesiace wstawanie co 2-3 godziny. Ale mąż też wstawał pomimo tego ze w nocy też pracuje. A ja spałam w każdej chwili kiedy mogłam się położyć. Z resztą moja córka do tej pory budzi się nawet kilka razy w nocy więc z dziećmi jest różnie. ..po pewnym czasie przyzwyczaisz się..myslę , że nawet te noce Ci tak w kość nie dają jak teściowa...zacznij od niej i od samochodu...zobaczysz jaką różnicę poczujesz...a Ty z dzieckiem w domu siedzisz ciągle??chodzisz na spacery??ile chrzesna Twojego dziecka będzie jeszcze

Zawsze możesz jeszcze zamki zmenić...ale bez zgody  męża pewnie nic z tego..on jakiś maminsynek jest?pasuje odciąć się od pępowiny wreszcie

Masakra!Twój mąż jakiś nieporadny jest ale chce mieć najwięcej do powiedzenia?decyzja powinna być wspólna.
Teraz to wygląda tak jakby robił to specjalnie żeby mieć Ciebie pod kontrolą...może uzależnia Ciebie od swojej matki żeby miała na Ciebie oko?bo jakoś nie dowierzam żeby to była czysta troskliwość. Tragedia, żeby tak się zachowywać a nie umieć ubrAĆ DZIECKU DOBRZE BODÓW CZY ZAŁOŻYĆ PIELUCHY! A sobie też zakłada tył na przód??
ąutorko powiedz jaka jest sytuacja z Twoimi rodzicami?daleko masz do nich?Wy mieszkanie wynajmujecie?czy macie swój dom?jak to wygląda?
Moim zdaniem powinaś ostro do męża podejść...w końcu Ty zajmujesz się dzieckiem i masz do powiedzenia o wiele więcej niż mu się wydaje!chcesz samochód bo chcesz być niezależna koniec kropka a jak nie to będzie źle..ja bym postawiła na swoim. Myślę że jesteś za miękka i za szybko ustępujesz...Nie możesz tańczyć tak jak on Ci zagra..w małżeństwie trzeba iść na kompromisy..a z teściową to już wogóle przegięcie....
mój mąż wręcz mnie wypycha zebym jeździła autem(nie jeżdze bo po wypadku mam traumę i boję się nawet jako pasażer jechać)
tak nie może być dalej bo się wykończysz a na końcu od niego uciekniesz....

Piegowata ubrać raz czy dwa może i zabawne...ale żeby tak bylo cały  czas?
nie żeby to był jakiś wielki problem...bo nie jest ale sam fakt że mąż nie pamięta-nie rozróżnia co tyłem a co przodem chyba o czymś świadczy
Np. najprostsza sytuacja... idziemy z dziekciem do lekarza-prosze męża żeby ubrał małą-trochę się spieszymy-ja w tym czasienp. pakuję niezbędne rzeczy-patrzę a dziecko ma tył naprzód ubrane rzeczy no i co?i się wściekam bo się spieszymy a ja muszę dziecko przebierać...to jest wkurzające wtedy kiedy trzeba wyjść.a zabawne moze być wtedy jak dziecko jest w domu..sęk w tym ze autorka przy dziecku musi wszystko sama robić co już mało zabawne  jest