Relacja ze wścibską babcią - Netkobiety.pl

Rozumiem z tego, że mieszkanie jest własnością teścia?

Jeśli tak to on ma prawo decydować kiedy chce w nim przebywać i kto ma go odwiedzać. Ma zabronić swojej matce przyjeżdżać bo tobie to nie pasuje?
Nie dziw się, że babcia a nawet to przecież to już  prababcia dziecka chce dziecko zobaczyć.
Jest już w takim wieku, że należy jej się trochę zrozumienia dla jej zachowania. To co piszesz to są drobnostki, nie warto walczyć o postawienie na swoim w sprawie takich głupot.

I na koniec cytat'' śpieszmy się kochać ludzi bo tak szybko odchodzą".
Nie chciałabyś zapisać się w pamięci teścia i tej babci jako osoba miła, serdeczna?
Nie mają aż tak wielkich wymagań wobec ciebie.

No cóż, jeśli to dla ciebie nie do przeskoczenia aby mieć dobre relacje z najbliższymi twojego męża to próbuj namawiać go do wyprowadzki, sprzedaży swojej części, spłacenia teścia, wynajmu komuś.

Jesteś pewna, że połowa domu jest męża?
Jeśli kiedyś ten dom był własnością także i jego matki to o ile nie postanowiła inaczej to dom w części 3/4 należy do teścia a w 1/4 do twojego męża.

Ale też weź po d uwagę, że odcinając wasze dziecko od tak bliskiej rodziny jak dziadek i prababcia to zabierasz dziecku część  należnych mu wrażeń i wspomnień z dzieciństwa.
Mądra matka tak nie postępuje.

Przede wszystkim bardzo dziękuję Wam za odpowiedzi. Dobrze czasami, żeby osoby z zewnątrz niezwiązane z problemem popatrzyły na to obiektywnie.

Ten dom był dziadka (męża tej babci, a ojca teścia) i on przepisał go na teścia i mojego męża, więc tego jestem pewna na 100%.

Nie chcę odcinać dziecka od rodziny, choć dla mnie prababcia (z perspektywy dziecka) nie jest już taka ważna jak babcia. Moja teściowa (babcia dziecka) nie jest tak blisko jak ta babcia (prababcia dziecka). Chciałabym ustalać spotkania na moich warunkach, a nie z narzucania teścia.

To nie jest babcia, a tylko PRAbabcia dziecka i tak jak pisałam wyżej.

Masz rację, mam z tym problem, ale nie chcę separacji od rodziny, tylko relacji na moich warunkach, a nie narzucanych mi przez kogoś.

Autorko

Z perspektywy dziecka prababcia może być jeszcze ważniejsza/atrakcyjniejsza  niż babcia choćby dlatego, że ma to "pra" przed "babcią":)
Sama pamiętam jak będąc dzieckiem byłam niepocieszona, że jedna z koleżanek takową prababcię ma w domu a ja swojej nigdy nie poznałam bo zmarła na długo przed moim urodzeniem.

Czy to takim wielkim grzechem z jej strony jest gdy zapyta o coś dotyczącego prawnuka? Moim zdaniem nie jest to wścibskość tylko życzliwość, może ciekawość ale taka nieszkodząca. Nawet te rady są raczej w dobrej intencji. Ona swoje dzieci wychowała, ma jakieś doświadczenie, na pewno tymi radami nie chce zrobić na złość tylko uważa, że może będą pomocne. To co robi robi w dobrej wierze a nie aby dokuczyć. Być może te rady są archaiczne, poglądy na wychowanie dzieci, na ich żywienie, pielęgnację  się zmieniły ale to nie znaczy, że trzeba prababcię usunąć z otoczenia dziecka.

Daj jej się nacieszyć tym, że doczekała prawnuka, że może patrzeć jak rośnie, jak się rozwija.
Odnosząc się dobrze do rodziny męża dajesz dziecku przykład szacunku do starszych, więzi rodzinnych.

Ty też kiedyś będziesz babcią, może uda ci się także zostać prababcią.
Będzie Ci przyjemnie gdy młoda synowa odtrąci cię bo za dużo wypytujesz, bo dajesz jakieś rady?
Będzie Ci przyjemnie gdy nie będą Cię odwiedzać?

Moje dziecko też raczej nie pozna świadomie swojej prababci, jest to w takim wieku, że to raptem może być 2 lata, 5, a może rok.

Tylko dziecko jest za małe, żeby to rozumieć, gdyby było starsze to pewnie tak by było.

Prababcią raczej nie będę. Na pewno nie będę zmuszała swojego dziecka, żeby odwiedzało dziadka i babcię, jeśli nie będzie chciało. Tego błędu i tej traumy mu nie zapewnię. Co do reszty Twojej wypowiedzi, na razie się nad tym nie zastanawiałam co będzie w przyszłości, czy mnie będą odwiedzać. Mam zapędy na bycie samotną.

"Każdy" nie może. Ale dziadek, prababcia to nie jest "każdy", ktoś pierwszy lepszy z ulicy.
Dla autorki to są obcy genetycznie ludzie.
Ale dla dziecka nie. Krew z krwi, kość z kości.

Ale skoro autorce to nie pasuje to niech się wyprowadza.
Bo chyba nie wyobraża sobie, że teść/dziadek dziecka z powodu jej fochów zakaże swojej  staruszce matce a owej wścibskiej jak ją określiła prababci dziecka, która już jedną noga w grobie wizyt w jego  domu.

sorki, ale dla tak malego dziecka to tez sa obcy ludzie.

znanymi ludzmi sa mama i tata. i naprawde nie kazdy nawet z rodziny musi koniecznie dziecko macac.

ja rozumiem, ze mieszkanie jest tescia, ale to nie znaczy ze dziewczyna ma tam byc niewolnikiem i nie moc sie sprzeciwic.

Na dotykanie i całowanie na siłę też bym się nie zgodziła, gdyby dziecko płakało.

Ale nie chce mi się wierzyć, że ktoś na siłę całuje dziecko, które się wyrywa i płacze - dlatego uważam, że Autorka przesadza.

Autorko, wyprowadźcie się i do SWOJEGO domu zapraszajcie kogo chcecie.
Tylko naprawdę nie wiem, jakich argumentów użyjesz, by prababcia nie przychodziła do dziecka.
Będziesz udawać, że Was nie ma? Będziecie zajęci? ;-) Bo odwagi zapewne nie masz, by na głos powiedzieć, co Cię boli.

Cyngli przepraszam, ale wypraszam sobie teksty, że nie mam odwagi. Z mężem jestem szczera, wie ci mi nie pasuje, a z tesciem sprawa jest prosta: nie pasuje mi to się wyorowadzę. I nie rozumiecie, jak będziemy osobno to prababcia będzie spiradycznie, a może nawet od święta. Tu w tym domu się czuję swobodnie. Dopiszę później.

Należy ci się szacunek. Dziecko nie jest współwłasnością wszystkich. To ty jesteś matką i to ty masz prawo decydowania o dziecku. Nie rozumiem poglądu jaki panuje dookoła, że w imię dobra dziecka każdy ma prawo decydować o dziecku.Wcale nie musisz się spotykać z kimś z kim nie chcesz. To nie jest twój obowiązek jak to niektórzy próbują tu wmówić bo sami nie potrafią odmawiać bo czują presje otoczenia.Najlepszym pomysłem byłaby wyprowadzka. Uważam, że mieszakanie u teściów albo z teściami zawsze tworzy patologiczne sytuacje bo zawsze czuje się na sobie groźbę wyrzucenia z domu.Twoje dobre samopoczucie jest dla dziecka dużo bardziej istotne niż uwagi babci, która to cię nie szanuje i wchodzi ci na głowę. Być może ta osoba nie robi tego świadomie i chce dobrze ale dobrymi chęciami piekło jest wybrukowane. Więc ciągnij swojego męża do wyprowadzki i nie przejmuj się tym że babcia się będzie obrażała gdy nie będziesz się z nią spotykać czy też presją otoczenia. Zawsze możesz zostać w domu a twój mąż samo może jechać do babci z dzieckiem.

"Faktycznie to powód do odseparowania się od rodziny i wyprowadzki - bo prababcia raz na dwa tygodnie da dziecku do zjedzenia jabłko zamiast gruszki..
Uważam, że to jest wymyślanie sobie problemów na siłę.

Porozmawiać jak dorośli ludzie byłoby prościej.

To nie jest presja otoczenia, tylko naturalne więzy rodzinne i spędzanie czasu z rodziną, która Cię kocha. Autorka tego nie zna, sama się do tego przyznaje.
Sama nie musi się spotykać z nikim, ale dziecko ma prawo widywać dziadków, pradziadków, ciocie i wujków".

Rodzina to ludzie, którzy się wzajemnie wspierają i sobie pomagają. Rodziną nie jest ktoś kto próbuje ci we wszystkim narzucić swoje zdanie i rozjechać ciebie jak walcem. Rodzina się wzajemnie szanuje i próbuje sobie coś doradzić bez obrażania się, gdy ktoś chce zadecydować inaczej niż ta osoba sobie życzy.Członkowie rodziny nie próbują zniewolić drugiej osoby. Ta babcia nie szanuje, żony swojego wnuczka i być może nikogo nie szanuje. A na pierwszym miejscu stawia tylko i wyłącznie swoje potrzeby nie zważając na innych. Od tak toksycznych ludzi trzeba trzymać się z daleka bo brak im kompletnie współczucia w stosunku do potrzeb innych. A dzieckiem chce się opiekować tylko po to żeby poczuć się ważną.Chyba że się mylę ale nie wydaje mi się. Dlatego współczuje matce dziecka i dziecku. Rozumiem, że starsza pani czuje się samotna ale jak nie pracowała nad swoim charakterem za młodu i jest despotką no to teraz pozostaje jej samotność.

Ja nie wiem, ale ja nigdzie tu nie wyczytałam, że babcia jest despotką i osobą toksyczną. Nawet sama Autorka zaznaczyła, że rozumie, że babcia chce sympatycznie. Tyle że Autorka źle się z tym czuje. Więc może nie demonizujmy.

Chyba trochę przesadzasz. Polecam łyczek dobrej kawki i jakieś ciasteczko tak z rana na rozluźnienie...

Współczuję, musiał Ci ktoś dać nieźle w kość w przeszłości.

Tu nie ma mowy o żadnej toksyczności, tylko o zwykłym interesowaniu się dzieckiem, każda babcia interesuje się tym, co dziecko je, kiedy pójdzie do żłobka, chce wychodzić z dzieckiem na spacer, przytulić je. Przeczytaj jeszcze raz posty Autorki.

Oczywiście do kontaktu fizycznego nie wolno zmuszać NIKOGO.

minimum 2 tygodnie =/= minimum co 2 tygodnie
I mobbing to chyba nie najlepszy przykład do tego tematu Babcia nie jest przełożonym Autorki i nic w życiu Autorki tak naprawdę od babci nie zależy - no, chyba że liczą na wielki spadek czy coś

Babcia z pewnością nie jest osobą toksyczną, tylko po prostu starszą. Chce dobrze, ale wychodzi, jak wychodzi. Autorka jest osobą bardziej zamkniętą w sobie niż otwartą na rodzinę, dlatego Jej to przeszkadza. Ty nie rozumiesz, ale po postach Autorki widać, że Ona to akurat rozumie, tylko że Jej z tym źle. Rozmowa z mężem i wspólne rozwiązanie problemu na pewno wystarczy. I nie sądzę, że na miejscu tutaj jest podburzanie do jakichś awantur

Zupełnie nie rozumiem, dlaczego tak uparcie szukasz w tym temacie czyjegoś despotyzmu, mimo że sama Autorka go nie widzi...

Niestety znam zbyt wiele małżeńtw gdzie to teście próbują grać pierwsze skrzypce. Parę z nich się już przez to rozpadło. W moim małżeństwie rodzina męża też próbowała narzucać mi co mam robić, jak się zachowywać, jak się ubierać i jakie prezenty dawać innym ludziom obrażając się gdy robiłam po swojemu i nadal próbują choć trochę mniej. Mieszkanie u teściów lub z teściami w zbyt wielu przypadkach okazazywało się patologiczne, więc teraz pewnych rzeczy bym nie bagatelizowała czy ignorowała.Bo coś co z pozoru jest niewinne może okazać się poważnym problemem. Skoro autorkę irytują pewne sprawy to coś może być na rzeczy i może sobie ona do końca nie zdawać sprawy w czym tkwi problem.

a autorka nie jest u siebie?

Niestety, z mężem już w sumie od dawna średnio mi się układa, nie tylko jest to związane z przyjazdem teścia. Na pewno musimy być sami.

Napisałaś w postach powyższych, że brak mi odwagi, odebrałam to jako tchorzostwo.
Nie napisałam, że moje dziecko ma 10 miesięcy i nawet nie będzie pamiętał prababci, która jest po 80ce. Kolejny raz powtarzam ja nie chcę zabunkrować, chcę ograniczyć spotkania. Raz w miesiącu to chyba jest w porządku. Być może powinnam otworzyć buzię i coś powiedzieć, ale to jego dom, czuję się tu niepewnie i nie wiem jak długo tu będę mieszkać.
W każdej rodzinie są jakieś problemy, nie ma kącika bez krzyżyka.
Co do męża, nie układa nam się od urodzenia dziecka, relacje między nami zmieniły się wcześniej.

Formalnie nie jest jej, to prawda.
Ale jest jej męża.

Będąc tym mężem nie wyobrażam sobie, żebym mogła dopuścić do tego, żeby moja żona czuła się jak piąte koło u wozu w mieszkaniu, w którym spędza 24 h na dobę. Chyba jest częścią rodziny, a nie pomywaczką, którą można wcisnąć w kąt i nie powinna nawet za głośno oddychać, bo może przeszkadzać prawowitym mieszkańcom.

Osobiście właśnie z tego powodu nie wyobrażam sobie mieszkania z kimkolwiek z rodziny mojej czy ewentualnego partnera jeśli będę w związku. Nie móc się czuć swobodnie w miejscu, w którym się mieszka, to makabra. Będę wolała gryźć tynk ze ścian w ramach obiadów i kolacji, ale nie zgodzę się na wspólne mieszkanie.

Ja to odbieram tak, że to dziecko to taki ostatni bastion, którego autorka broni, skoro w innych kwestiach jest traktowana tak, jak Ty Cyngli ją traktujesz, czyli mieszkanie nie jest jej, więc nie jest "u siebie", u siebie jest teść, więc ma władzę absolutną.

Nie chodzi mi o niewidywanie wcale, ten kontekst, że babcia jest starsza, a dziecko malutkie chodziło mi o argument niektórych z Was, żeby dziecko widziało szacunek do starszych itd. Chodziło mi o to, że ono pewnych rzeczy nie jest świadome, bo jest małe.
Może to lekka zaborczosc, ale od mojej rodziny nie ma takiego naciskania na rolę pradziadkow.

Przepraszam, że odpisuje w większości na posty Cyngli. Do reszty odniosę się z czasem.

Tak, ma 81 lat.
Dlaczego uważasz, że używam dziecka jako karty przetargowej? Nigdzie nie napisałam, że to jest jakieś ultimatum. Wiem, że gdybyśmy byli gdzieś indziej, to pewnie byśmy się spotykali wszyscy razem tu u teścia, kiedy byśmy  chcieli. A tak czuję się jak piąte kolo u wozu, teść decyduje kiedy babcia przyjeżdża do dziecka. U rodziców teściowej jesteśmy kiedy mamy ochotę, a nie kiedy nam ona narzuci. A co mam powiedzieć teściowi, sorry babcia jest za często, nie chcę tak?

Przyznaję się bez bicia, że nie próbowałam. Ale wiem, że teść traktuje mojego męża trochę jak dziecko i on i tak narzuci nam swoją rację. A moj mąż się godzi na to, bo jak twierdzi będzie spokój, przyjdą i pójdą. Tylko, że ja uważam, że jak się nie zbuntujemy to będzie coraz więcej spraw nam narzucał .Ja sobie tego nie wyobrażam, żeby teściowi powiedzieć w jego własnym domu, że jego matka ma rzadziej przychodzić? Nie chcę psuć relacji i wolę się zamknąć, poszukać coś swojego i ewentualnie dziecko co jakiś czas przywozic, a mnie  do tego nie mieszać.

Chyba dochodzimy do sedna problemu, nie wiem, czy czytalas mojego posta wcześniej, o tym, że teść nie jest, ,gwiazdą", tylko dziecko.
Co do nowego miejsca nie miałabym z tym problemu, bo byłabym u siebie i czułabym się pewniej. Jestem pewna, że babcia by się już tak nie czuła swobodnie jak teraz. Jak mieszkaliśmy u mojej mamy po porodzie, nie chciała przyjść. Czekała, aż będziemy w domu u jej syna. Już nas wcześniej namawiała, że wcześniej byśmy mieszkali u niego.

Dlaczego masz wątpliwości, czy czytam Twoje posty? Teraz zrozumiałam co miałaś na myśli.

Co do gwiazdy będzie ciezko, bo moje dziecko jest pierwszym wnukiem i prawnukiem z obydwu rodzin. Cała uwaga jest skupiona na nim, wiesz jakie to frustrujące dla mnie?
Ta babcia ma jeszcze oprócz męża, wnuka i wnuczkę, ale tam się raczej nie zanosi na dzieci.
Byliśmy u niej w domu 2 tyg temu, teraz teść zdecydował, że oni przyjadą, ja nie czuję potrzeby, bo dopiero byliśmy. Muszę to jakoś przełknąć.

To prawda mam fatalistyczne podejście do tego. Może by mi się przydała terapia, ale tak jak już pisałam wcześniej, nie ma osoby, która w 100% byłoby wszystko z nią ok.

Wybacz, nie piszę po to, żeby dowalic, ale pisałaś w innym temacie, że dla Ciebie mama nie jest ważna, nie masz z nią relacji, dla mnie to tez nie jest normalne i tez wskazana terapia. Świat nie jest tylko biało czarny.

Do autorki.
Powiem tak, jesteś strasznie samolubna i nawet nie patrzysz na uczucia innych.
Dom w którym mieszkasz, Twój dom, był kiedyś własnością prababci, w tym domu wychowała dzieci, w tym domu, wychowały się jej wnuki, teraz wychowuje się prawnuk.
Prababcia tęskni do tego domu, przecież z nim łączą się jej wspomnienia, te dobre i te złe. Nie ma nic w tym złego, że chce być częścią Twojej rodziny i patrzeć, jak rośnie kolejny jej członek.
Chcesz być Panią na Włościach, ale zapominasz, że uprzejmość i odrobina zrozumienia, jest pożądaną cechą u Pani Domu.
Zamiast się miotać, lepiej byś zrobiła, gdybyś zaczęła rozmawiać z tą sędziwą kobietą, jej opowieści są bezcenne i kiedyś, nawet jeśli Twój syn, nie zapamięta prababci, przekaże te opowieści.
Tak tworzą się historie rodowe.
Człowiek znający swoje korzenie, swoją przeszłość lepiej daje sobie w życiu radę.
Prababcia głów nie pourywała swoim dzieciom i wnuką, Twojemu dziecku też krzywdy nie zrobi. Twoje dziecko płacze u niej na rękach, a pomyślałaś że, nie tyle płacz jest spowodowany prababcią, co Twoją nerwowością ?
Zrozum, ta staruszka, dla Ciebie obca, jest kimś wyjątkowym dla teścia i męża. Powinna też być kimś znaczącym dla Twojego syna.

Odskakując troszkę od tematu, zawsze mnie zastanawia, skąd się bierze u współczesnych młodych kobiet, żon i matek, tak ogromna potrzeba izolacji od rodziny szczególnie mężów. Ten podział, moja rodzina jest rodziną, jego rodzin, są obcymi ludźmi? Już nie wspominając, wykluczania seniorów rodu.
Młode kobiety, wolą słuchać " mądrych rad " na temat wychowania, celebrytek, różnej maści gwiazd i gwiazdeczek, niż kobiet w rodzinie. W ogóle nie biorą pod uwagę, że Panie ze ściany, są matkami na pół etatu, bo ich dzieci są wychowywane przez nianie, opiekunki i gosposie.
Tony poradników też nie zastąpią, wiedzy i doświadczenia, jakie mają kobiety starsze, a dziecko chowane w bezstresowej izolacyjnej bańce, będzie miało trudności w odnalezieniu się w dorosły życiu. Właśnie rodzina hartuje, pomaga zrozumieć, że życie bywa różne i nie jest idealne, uczy relacji społecznych i " kolorytu " tego świata.
Do wychowania dziecka, potrzebna jest cała wioska.

A Ty co robisz, jeśli nie wydajesz wyroku? ;-)
Najpierw była próba zrobienia toksyka z 80-letniej prababci, potem z teścia, a teraz z męża i jeszcze demonizowanie forumowiczów.
Wyluzuj.

Każda wypowiadająca się osoba wykłada tutaj swój punkt widzenia. Nie zawsze musi się zgadzać on z wizją Autora wątku.

P.S I zapewniam Cię, nie jestem niczyją niewolnicą, a już na pewno nie teściów.
Można żyć dobrze pod jednym dachem, jednak to sztuka kompromisów i jeśli ktoś nie potrafi żyć w symbiozie z innymi, to może faktycznie powinien mieszkać sam, z dala od ludzi i rodziny. I to nie jest wyrok, tylko moje osobiste odczucia, do których mam prawo.

Chętnie wesprę kogoś, kto zechce wprowadzić pozytywne zmiany w swoim życiu.
Autorka na razie zamiata problem pod dywan.

I wybacz, ale ślepe przytakiwanie nikomu nie pomoże.

Ja też znam ludzi którzy potrafią kompromisowo żyć z teściami i boją się podejść do własnego dziecka gdy teściu sobie tego nie życzy ale twierdzi, że żyje zgodnie z teściem. Ale dla mnie to jest nienormalne. Nie powinno się żyć pod dyktando drugiej osoby.