co mam zrobić? pomóżcie! - Netkobiety.pl

Moze nie zaakceptuja, moze cos powiedza, moze nie bedzie sie im cos podobac.
Ich problem.

Ale czego KONKRETNIE Ty sie boisz?

Matka Cie zamknie w pokoju a ojciec wydziedziczy?
Czy jak sobie to wyobrazasz?
Beda Ci robic wyrzuty?

Nie z nimi przeciez masz zamiar spedzic zycie.
Masz sobie spieprzyc milosc bo ktos cos powie?

Boję się wyrzutów ze strony rodziców i rodzeństwa. Mówią, że osoba która nie ma takie problemy edukacyjne może też być niekonsekwentna w życiu. Że edukacja i zdane egzaminy są bardzo ważne, że stać mnie na więcej. Już jak był tylko kolegą, a kręcił się koło mnie, już wtedy się kłóciliśmy o niego. Ja oczywiście twardo stoję przy swoim, zaznaczam, że to nie jest ich problem, że sama będę sobie dobierać ludzi do życia, ale jednak mam w nich spory autorytet i obawiam się bolesnych słów i że mój P będzie czuł się nieakceptowany. A jest cudownym człowiekiem, bardzo go kocham

i tu masz rację, uzależniam.
Wiem, że rodzice chcą dla mnie jak najlepiej, jesteśmy kochającą się rodziną. Chcą dla mnie pewnej przyszłości, dlatego pewnie tak jest teraz. Kocham ich, ale P też kocham.

Wiesz co majkka... normalnie mówię "nie przejmuj się rodzicami", "nie przejmuj się teściami", "nie przejmuj się innymi", ważny jest związek między Tobą a nim, to co się dzieje między Wami. Wy jesteście najważniejsi, wasza miłość.

A wiesz co widzę? Widzę, że atrakcyjna, wykształcona dziewczyna ma faceta, który nawet studiów nie skończył. Powiesz, że wykształcenie nie jest najważniejsze... i masz rację!!! Ale facet powinien być albo sprytny albo mieć wykształcenie... Może być po podstawówce i prowadzić firmę 200-milionów, być deweloperem, handlować samochodami... mieć pieniądze. Albo niech się bierze do roboty i kończy studia, aby mieć zawód, aby móc utrzymać rodzinę. Coś kurczę trzeba w życiu zrobić, bo inaczej po prostu grozi mu pasożytnictwo. Innymi słłowy -- nie ta liga... On może być tokarzem, a ona pracować w sklepie. Ale jeśli ona ma wyższe studia i super pracę, bo się o to starała przez wiele lat, a on przez wiele lat leniuchował, to jest mezalians.

Wstydzisz się go, bo dobrze o tym wiesz -- wiesz, że nie jest dobrze. Wiesz, że nie pasujecie do siebie. Samą miłością nie da się żyć... jak to mówią "na miłości obiadu nie ugotujesz". To prawda... trzeba razem żyć...

Niestety masz rację, jeśli mamy mówić o partnerstwie.

Jak sobie wyobrażasz z nim życie? Ty chodzisz do pracy... a on? Ty masz dziecko, a on co wtedy robi? Jest dla Ciebie miły? Miły będzie zawsze? A jak Ci będzie ciężko, bo sama jesteś filarem rodziny, to czy wystarczy, że jest dla Ciebie miły? Czy dalej będziesz go tak samo kochać?

Można powiedzieć, że studia do szczęścia nie są potrzebne i to prawda. Można powiedzieć, że pieniądze do szczęścia nie są potrzebne ... i to też prawda. Może będziesz szczęśliwa z mężem, który zamiast "ciągnąć wózek" razem z Tobą, jest tylko obok Ciebie i Cię wspiera, ale wózek ciągniesz sama.

majkka, miłość pięknie to brzmi, tylko zazwyczaj po pierwszych fajerwerkach, przychodzi proza życia. I tu, zaczynają się schody.
Masz prestiżowy zawód, z czasem zaczniesz służbowo i prywatnie obracać się w środowisku ludzi podobnych do Ciebie. Twój P. choć by nie wiadomo jak się starał, będzie odstawać od tego grona. Wtedy albo jego zacznie męczyć taka sytuacja i będzie unikał Twoich znajomych, albo sama będziesz czuła się w towarzystwie niekomfortowo.
Wasze drogi zaczną się rozchodzić.
Wyjściem jest, albo on doskoczy do Ciebie, jeśli nie wykształceniem to pracą, lub Ty zniżysz loty, do niego.
Księżniczka i żebrak ( wybacz określenie ), mało kiedy żyją długo i szczęśliwie.
Zauważ że, P. jest mało ambitnym leniem, a jego miłość, może jest przejawem cwaniactwa. Bez wysiłku będzie miał, świetlaną przyszłość.
Bądź ostrożna, nie wszystko złoto co się świeci.

truskaweczka19 masz dobre intencje tylko chyba nie doczytałaś.
Chłopak nie ma wykształcenia, bo musiał z niego zrezygnować na rzecz pracy zarobkowej, braku możliwości finansowych czy też choroby. Nie ukończył studiów, choć próbował kilku kierunków. Jest to lenistwo, brak ambicji i pomysłu na życie.
Takie związki nie rokują przyszłościowo, gdzie kobieta robi karierę, cały czas się rozwija i przede wszystkim, zarabia o wiele więcej.
Jej rodzina, środowisko zawodowe, otoczenie, nigdy do końca nie zaakceptują jej partnera.
Inaczej jest gdy facet jest wykształcony i majętny, wtedy partnerka nawet o inteligencji pantofelka, jest do przełknięcia, pod warunkiem że, ma prezencję. Ot, take piórko u kapelusza, dodatek do faceta.

Widać żeś bystra, bo wybiegasz w przyszłość, to dobrze, problemy o których piszesz prędzej czy później zaczną w jakiś sposób oddziaływać, mieć znaczenie.
Ale co z tego, jak go teraz kochasz, to nie ma to znaczenia. Lej na cały świat, rób to co przynosi ci radość, tym bardziej że w tym przypadku nie jest to nic co mogło by być postrzegane jako coś nagannego. Nie uginaj się przed rodzicami, niech nauczą się akceptować twoje wybory, to zaowocuje w przyszłości i w szerszym kontekście. Generalnie zadowalanie innych kosztem siebie jest większym złem niż relacja z pozornie kimś nieodpowiednim.
Jeżeli później relacja się rozleci, to trudno takie życie, nie widzę powodu aby unikać tego na zaś, niepotrzebnie blokujesz i ograniczasz siebie, czasami warto podjąć ryzyko.
Jak chcesz z nim być to bądź, jak się rozleci to się rozleci, nie wiem czemu wszyscy tak bardzo się boją że coś może nie wyjść, normalna część życia, a w międzyczasie fajne chwile, doświadczenie, w ogóle chcesz na rozum wsiąść coś co w swojej naturze ma być niezrozumiałe a przez to właśnie fajne itp.
Nie uginaj się.
Pozdrawiam

Ale ja nie rozumiem, o co chodzi z twoimi rodzicami, chyba powinni być zadowoleni z twoich poczynań, dobre studia, pewna praca
Ja widzę bardziej problem w relacji z rodzicami i ich wpływie na twoje wybory, jeżeli uważasz że wasze relacje są dobre, to zmienią się na gorsze. Wiem z doświadczenia jak to działa, nie da się żyć pod dyktando innych ludzi, tutaj rodziców. Tak czy siak będziesz podejmować swoje decyzje a przed nimi tuszować jeżeli będą odbiegać od ich wizji, zaczniesz ich okłamywać co zresztą już robisz, im dalej w las tym gorzej, więcej kombinacji ściemniania, w końcu wyjdzie co i jak i wtedy poczują zawód że ich okłamujesz.
Lepiej już teraz zacząć zaznaczać swoje zdanie i wybory, im dłużej będziesz tkwić w takim układzie tym więcej będzie w tobie poczucia winy wobec rodziców, i chcąc nie chcąc będziesz unikać tego co nie ma ich akredytacji, a pamiętaj że ludzie z wiekiem nabywają różnych dziwnych przekonań, i nie zauważysz nawet kiedy coś zupełnie normalnego  dla nich będzie czymś nie akceptowalnym.
Bo widzę że problem jest taki że masz faceta chcesz z nim być, ale boisz się co rodzice pomyślą, i nie jako przedstawiasz argumenty przeciw tej relacji, co w moim odczuciu jest domyślnym punktem widzenia twoich rodziców. Pamiętaj że to jest twoja osobista strefa i Ty masz zdanie decydujące. Jak Ci relacja na dłuższą metę nie wypali to trudno, takie życie, nie zawsze da się uniknąć niepowodzeń, to też doświadczenia i to cenne, bo najlepiej uczymy się na własnych błędach. Tym bardziej że nie wiadomo co przyniesie przyszłość, może się dociągnie do ciebie.
Po co kończyć ta relację teraz kiedy chcesz z nim być, skoro zakładasz że i tak nie wypali to lepiej zakończyć kiedy faktycznie nie wypali.
Więcej odwagi
Pozdrawiam

No to masz próbę sił z rodzicami.
Powiedz im że dzięki niemu przestałaś cpieć i boisz się że bez niego znowu zaczniesz, a poza tym nie chcesz dziecka bez ojca wychowywać, a on powiedział że wychowa jak swoje :], jak już ich ściemniasz to dodaj mu trochę atutów. Spojrzą łaskawie i wszyscy będziecie heppi.

Ja teraz ulegniesz, w takim temacie, to już będziesz zawsze walczyć z rodzicami, zresztą twoi rodzice będą mieli prawo oczekiwać od ciebie że zawsze będzie ich widzimisię nad twoje.
Ten gość mało istotny, zobacz jak łatwo już się całkowicie go pomija, a rozwijamy się o twoich rodzicach.
Jak by nie robili Ci problemu nie czułaś byś się tak wewnętrznie rozdarta, strach i lojalność po stronie rodziców, true love po stronie nieudacznika. Oto dylemat, a jak wybierzesz zaradnego inaczej a później wam nie wyjdzie, to w domu tez fajnie będzie z rodzicami, klimacik.
Dobre studia tak? pewna praca, nigdy rodziców nie kłamałaś,raz ale się nie liczy,  mogli by Ci trochę zaufać, albo chociaż odpuść.
W ogóle to brzmi jak by chcieli Cię przehandlować, ktoś lepszy, z lepszego rodu, żeby połączyć dwie takie rodzinki.
Weź postaw na swoim, ale tak twardo że w ogóle nie ma tematu, jak będziesz biczować się na kolanach i raz wiesz raz nie wiesz to wtedy jak nie pyknie to dopiero dadzą "wsparcia", twardo krótko, koniec tematu, żeby nie myśleli że ich zdanie brałaś pod uwagę, ale nie tak na bezczela że mam was w d, bardziej tak że nie zdawałaś sobie sprawy że w takiej sprawie mogą mieć jakieś oczekiwania. Najgorszy taki brak pewności, powiedz że jak on za słaby dla ciebie to rzucasz studia żeby być z nim na równi bo go kochasz,i chu... hehe.
Może wtedy zgodzą się na taki mezalians.

Ale jesteś sroga, rozumiem zmieniać gościa dla własnego widzi mi się, ale dla rodziców, po co tyle trudu, olej chłopaka niech rodzice Ci znajdą, szybciej prościej i efekt ten sam.
Wiesz dlaczego masz problem? Bo traktujesz to jak problem roztrząsasz, pokazujesz wewnętrzną walkę, i tak wybierzesz gościa, ale przy okazji chcesz pokazać rodzicom jak bardzo liczysz się z ich zdaniem, żeby nie poczuli się urażeni. Wszak prawie dopięli swego ale jednak z True love nikt nie wygrał. W ten sposób tworzysz problem gdzie nie powinno go być, jak byś nie brała pod uwagę że mogą Ci zakazać, nie zwróciłabyś uwagi na ich gadanie, szybko by odpuścili, później jak by nie pykło to jeszcze by pogłaskali.
Prosta zależność, okazujesz że się wahasz, analizujesz plusy i minusy, i tak dalej, to wiadomą że będą Cie przekonywać do swojej racji. Widzisz paradoks, chcąc okazać im szacunek, zaczynasz się wahać, nie wiesz w która stronę, żeby pokazać że się liczysz z nimi, oni widząc takie wahanie, 50/50 próbują dołożyć od siebie bo wydaje im się że jak dorzuca swoje racje, to wybierzesz właściwie, w końcu tak nie wiele brakuje.
Tak nie można, generalnie na przyszłość nie tylko z rodzicami, jeżeli będziesz się wahać w decyzjach, takie pół na pól to zawsze się znajdzie ktoś kto łatwym kosztem będzie próbował nakłonić Cię do decyzji na której skorzysta. Taka zależność. Jak twardo walisz ze swoim zdaniem, to widać że nie ma sensu kombinować bo nic z tego.
Powodzenia

Przykro mi oczywiscie z powodu zdania rodziny, ale przez szacunek do nich staram się zrozumieć. Chcą bym była szczęśliwa, ale może inaczej pojmują to szczęście. Mówią. że i tak zrobię jak będę  chciała, ale im byłoby wstyd. Czyli: zrób jak chcesz, ale potępimy to... bardzo mi przykro,bo czuję się tak jakby kazali mi wybierać...aja wybiorę P, przynajmniej na tę porę tak czuję.. Co nie zmienia faktu, że będzie mi ciężko z powodu ich podejścia.