Na rozstaju dróg - Netkobiety.pl

On ma tu komornika, a jest bez pracy, z rodziną nie ma dobrych relacji. Twierdzi, że nie  chce tu żyć , bo nie będzie pracował za marne pieniądze, tam są lepsze standardy życia, więc wątpię w to czy kiedyś tu wróci. Bardzo obiecuję mi, że weźmie się za siebie. Ja nie mam za wiele czasu na rozmyślanie, tydzień po jego wyjeździe mogę być bez dachu nad głową, jeśli jego mama nie zapłaci za mieszkanie-jakiś czas temu została bez pracy, liczy na kredyt od znajomego (wynajmujemy ja opłacam rachunki i jedzenie, ona mieszkanie), a w najlepszym przypadku mam miesiąc.

Dom należy do mojej mamy, przepisała go na mnie by go nie stracić, bo moja siostra miała wypadek samochodowy jako 16 latka, a moja mama płaciła za to. Mój chłopak nie ma nic do stracenia oprócz mnie, jestem nie zadowolona z tego, że dla mnie chcę jak najlepiej a o moim zwierzaku nie myśli i traktuję go jak przedmiot, że to tak sobie można oddać. Fakt jest taki, że bardzo często wiele mi obiecywał (zrobi zakupy, posprząta, zrobi pranie, znajdzie pracę),a nic w tym kierunku nie robił i zawsze twierdzi, że słucham się innych-kiedy mam odmienne zdanie niż on. Z drugiej strony bardzo boję się wracać do mamy, mam skłonności samobójcze (jak jest mi źle to ukojenie przynosi tylko "skaleczenie" sobie nadgarstka), jak będzie nadal krytykowała wszystko co robię to... nie wytrzymam.

Tak, dom jest na mnie tylko na papierze. Kotka można przewieźć, ale trzeba czekać pół roku, bo musi przejść kwarantannę (paszport i szczepienie to tylko 21 dni), ale na jakieś badanie się czeka to pół roku. Mój chłopak chcę mieszkać z siostrą, żebyśmy wynajęli duży dom wspólnie, ale ona ma psa, więc mój chłopak woli się pozbyć kota. Myślę, że pracę znalazłabym bardzo szybko, gdyby coś nie wyszło, pójdę do agencji pracy i wezmę pierwszą lepszą ofertę, a w między czasie coś lepszego bym szukała. Szkołę-traktuję jako hobby chodzę tam tylko dlatego, że interesuję się tą dziedziną. Tylko z jego mamą też nie mogę za długo mieszkać, bo jest nieodpowiedzialna (nie mam pewności czy będzie chodziła do pracy, bo ma kogoś kto zapewni jej mieszkanie i wyżywienie). On jest rok młodszy ode mnie, więc może to kwestia wieku i zmieni się jeszcze. Obojga nas połączyły kłopoty z akceptacją przez otoczenie i depresja, oboje mamy wspólne zainteresowanie-komputery, książki z działu fantastyki, nauka o kosmosie, trochę tego jest. W mojej rodzinie myśli samobójcze prześladują nas od dawna, moja ciocia straciła przez to życie, a moja mama chciała się powiesić-bo poznałam kogoś, a później zaczęłam z nim sypiać-mój obecny chłopak (byłam pełnoletnia), była przeciwna naszemu związkowi, bo on nie jest bogaty, a ja nie chciałam o tym słyszeć, bo nie należę do takich dla których kasa jest najważniejsza, dlatego zgodziłam się by pracować i go utrzymywać, tylko to zaczęło być nienormalnie kiedy o 14 przychodziłam z pracy, a on jeszcze spał, bo w nocy grał. Wiem, że on też potrzebuje pomocy psychologa, dlatego bardzo w to wierzę, że kiedy zmieni otoczenie i swe stare nawyki  to zmieni także siebie. Siostra nie pozwoli na to by dalej tak żył, bo jest kobietą konsekwentną i ma na niego większy wpływ niż ja. Mojej mamie nie mówiłam, bo zapewne był by krzyk, że jestem nie normalna (a sama robiła coś podobnego)ale mój tata wie i tylko powiedział, że jestem taka sama jak moja mama-panikara i zlewa moje problemy. Od kiedy mam kotka na ręce-miesiąc nie zrobiłam tego (a było bardzo dużo smutnych chwil), wyobrażam sobie, że to nie moja skóra, tylko tego zwierzątka, skrzywdzę go i będzie płakało, może to głupie, ale jak na razie działa. Kocham zwierzęta i nie pozwolę im zrobić krzywdy.

Chcesz rzucić szkołę,rodzinę,dom,kota...jechać na emigrację i utrzymywać lenia i nieroba.
Wiesz dlaczego on chce,żebyś tam pojechała?Powiedział Ci to sam...tu nie ma dobrych relacji z rodziną,nikt mu nie pomoże.Ściągając Ciebie tam,będziesz zapitalać,jak jemu się "nóżka powinie",bo przecież do czego miałabyś wracać?

Dokończ szkołę,pospłacaj zobowiązania,wyprostuj swoje życie.

pasjatomojswiat, jesteś dorosła, nie musisz zwierzać się matce ze stanu swojego konta, ani z tego na co wydajesz swoje pieniądze.  Dokładaj się w domu do rachunków i postaraj ignorować złośliwe komentarze mamy. Nie bierz sobie wszystkiego do serca, spróbuj z nią porozmawiać, powiedz jak Cię rani, do jakiego stanu doprowadza Cię jej krytykanctwo.
Postaraj się uświadomić jej, że będąc Twoją matką powinna Cię wspierać i akceptować, że Twoje uczucia powinny być dla niej ważniejsze niż opinia sąsiadów.
Twoja fryzura i sposób ubierania się, są Twoją indywidualną sprawą i nikomu tym krzywdy nie wyrządzasz.
Ale przede wszystkim zdystansuj się, załóż pancerz, niech Cię nie rusza każda jej uwaga. Może, gdy pospłacasz swoje długi, (mam nadzieję, że nie spłacasz długów swojego chłopaka) stać Cie będzie na wynajęcie jakiegoś lokum, w końcu nie będziesz musiała utrzymywać darmozjada, gdy ten wyjedzie za granicę.