Ratowanie związku - Netkobiety.pl

Zakompleksiony bluszcz i umniejszacz - diagnoza: uciekać.

Walczyć o nią?

A to dooooobre

Musisz się natychmiast zmienić.Jak obieca,że ugotuje Ci obiadek a tego nie zrobi,to masz przeprosić i zaprosić do Plazzy (co za pomysł "wogle",żeby gotowała??)prezenty wymieniać,bądź kupować razem z nią...najdroższe...itd.itp.

Przeczytaj to co napisałeś ze sto razy,stań prosto przed ścianą i energicznie się ukłoń.
Może Ci coś pomoże.
A jak nie,to kup krótszą smycz,bo ta za chwilkę okaże się zbyt długa.

Cała nadzieja w tym, że ją ktoś Tobie ukradnie.
Niech się inny facet przez chwilę pomęczy.

tu nie chodzi o smycz, on ją trzyma na takiej samej smyczy jak ona jego oboje zachowuja sie niedojrzale..
ona ma mało pewności siebie i stąd ten ubior, fochy itp a on ma tradycyjne podejscie do związku (kobieta gotuje a on dostaje).
Róznią sie w podstawowych sprawach ale zamiast o tym pogadac uczciwie to sie frustruja i odpychają.
W relacjach nigdy nie wiadomo kto czym zaczał, ale dobrze jest jak ktos skonczy i zaproponuje zmiane

dziękuję za odpowiedzi. Powiem Wam trochę więcej bo to takie ogólne naświetlenie było. Otóż moja kobieta lubi czasem mi dowalić jakimś niby żartem który akurat dla mnie śmieszny nie jest, ale ja udaje że mam to gdzieś, natomiast kiedy ja żartuję z niej to obraza się i twierdzi, że moje żarty są poniżej poziomu. Wtedy cały dzień z głowy bo się dąsa. Ja nigdy nie mogę mieć w tym związku gorszego dnia, nie mogę się czuć gorzej, nie mogę czuć się zmęczony itp, bo ona uznaje że wtedy mam ją w dupie, że olewam ją, że jej nie kocham. Gdy zaczyna się jakieś spięcie między nami to tak potrafi odwrócić kota ogonem że ja nie umiem się bronić bo nie da się bronić racjonalnie przed nią. Musiałbym zejść do jej poziomu dziecinnego a nie mam zwyczaju. Stale mi trąbi, że pragnie cały czas czuć, że ją bardzo kocham i że jest całym moim światem. A ja przecież stale o tym mówię i stale spędzam z nią czas i wszystko dla niej rzucam byle byśmy byli razem. Czy to nie są czyny wskazujące na miłość? ona twierdzi, że bawię się nią,że manipuluję jej uczuciami i serwuję jej karuzelę a tymczasem o to wszystko już od dawna mogę oskarżyć właśnie ją. Znajomi którzy mnie znają długo widzą, że się zmieniłem odkąd jestem z nią w związku, stałem się przygaszony, smutniejszy, mam mniej energii bo całą pożytkuję dla niej, poza tym mam stres bo nie wiem co stanie się za moment. Ona twierdzi, że to samo może powiedzieć o sobie, natomiast to nie ja byłem i nie ja jestem konfliktowym człowiekiem a ona chyba zawsze była w dużej mierze wredną dziewczyną. Gdy jestem miły i kochający to chyba za mało, bo gdy po kilku dniach mam słabszy dzień lub jestem w gorszym nastroju to ona uważa, że znudziło mi się to że jest między nami dobrze i że chcę awantury. Wtedy ona staje się chłodna i wredna i obiecuje, że zmieni się wtedy kiedy ujrzy, że i ja na nowo jestem słodki i kochający. Powtarzam, że człowiek to nie robot, że jest proza życia codziennego i że nie jesteśmy w jakimś filmie romantycznym ale nie oznacza to, że ja przestałem ją kochać, przecież stale wie że zawsze może na mnie liczyć, ale ona wtedy kwituje to w ten sposób "po co mi taki facet, sama się zastanawiam, raz czuły i kochający a potem jakby obojętny". A przecież gdybym był obojętny to miałbym ją w dupie i nie spędzałbym z nią czasu, nie zapraszałbym nigdy, nie komplementował, nie mówił że kocham prawda? chore to jest. Błędne koło. Potem teksty, że ona wszystko dla mnie robi a ja nic i kiedy słyszę takie teksty to naprawdę nie umiem być stale słodki i czuły bo boli mnie to co mówi. I usiłujemy rozmawiać normalnie ale od razu się emocjonujemy i ja ostatnio unikam rozmowy z nią bo nie chcę kłótni. Spojrzeć nawet nie mogę z lewo czy w prawo bo uważa, że jej nie słucham i że mam ją w dupie.

pozytywne? wszystkie dobre chwile, bo w tych dobrych naprawdę potrafi być kochająca, czuła i miła i dba o mnie. Ale kiedy coś jej odbije to ja osobiście zastanawiam się czy nie ma jakiejś choroby dwubiegunowej. Nie wiem sam. Gdy jest słodka i czuła to naprawdę czuje jej miłość i poświęcenie ale jak zacznie się dym to nienawidzę jej. Tak samo ona ma ze mną. Tylko jest jedna różnica. Gdy widzę, że jej coś nie gra to ja jej nie wytykam tego, nie dosrywam a ona wręcz odwrotnie, wtedy jedzie po mnie itp. A gdy się kłócimy to pada zarzut z jej strony, że w złych chwilach nie czuje mojej miłości i że jeśli mam zamiar okazywać jej miłość tylko w dobrych chwilach to ona nie chce. No ale przecież kiedy ona się kłóci ze mną to ja też nie czuję jej miłości i to wg mnie jest normalne bo gdy ludzie walczą ze sobą to trudno oczekiwać że będą się jednocześnie kochać. Potem emocje opadają ale przecież miłość przetrwa. Ona by chciała żebym automatycznie jak robot głaskał ją po głowie podczas kłótni i trzymał palec w tyłku ale tak się nie da, bo mam uczucia i też czuje się zraniony

Przeczytałam tę historię i jestem wstrząśnięta. Przecież ta dziewucha jest tak obrzydliwie narcystyczna, że robi się źle od samego czytania o niej. Naprawdę w trakcie lektury doznałam przykrych odczuć żołądkowych. Skoro tak źle się to czyta, to jak źle musisz w rzeczywistości się czuć, Autorze wątku. Jestem aktualnie po związku z facetem, który był lekko narcystyczny- zaznaczam- LEKKO, w porównaniu do tego, co tu opisałeś. Wychodził z niego czasem jakiś mały egoizm, lubił ekspozycję w internecie, komplementy, swoje odbicie w lustrze i metki na koszulce, ale generalnie traktował mnie po ludzku, dogadzał, gotował dla mnie, był czuły. I na pewno miał stabilny nastrój. Nie robił zarzutów/wyrzutów. Byliśmy komunikatywni wobec siebie i partnerscy. To, co opisujesz to jakaś karykatura relacji wyjęta rodem z sennego koszmaru.
Jak ktoś wcześniej słusznie zauważył, NIE zmienisz tej dziewczyny. Przyjmij proszę ten fakt za punkt wyjścia Twoich kolejnych posunięć w związku z tą relacją. Próba zmiany wydrenuje Cię emocjonalnie, zabierze resztki siły i energii, których i tak masz mało. Pod względem psychicznym, emocjonalnym i fizycznym widać jak słabniesz. Proszę, zatroszcz się o siebie, o swoje samopoczucie. Uczyń choć raz siebie samego priorytetem. Ona tego nie zrobi. W tej poszatkowanej zmiennymi emocjami układance elementy pozytywne to jakaś marginalna mniejszość. To są tylko kwiatki na puzzlach w układance o ciemnym lesie i wilkach wyjących dookoła. Nie okłamuj sam siebie. Nie chwytaj się tych małych elementów, one nic nie znaczą, to tylko ozdobniki na tle frustracji, bezradności i emocjonalnego rollercoastera.

Czy chcesz wiedzieć , co się stanie, gdy wycofasz się z tej znajomości? Myślę, że dobrze wiesz. Ta dziewczyna o Ciebie nie zawalczy, nie zmieni dla Ciebie niczego, nawet zagrożona utratą Ciebie. Szybko przestawi się na inny model, kogoś dla kogo będzie obiektem uwielbienia tak długo, aż wyssie z niego całą energię, doprowadzając relację do upadku. Na koniec rzuci ripostą w swoim stylu, że ktoś jej nie docenił, niewystarczająco kochał. Ta dziewczyna ma ogromne emocjonalne deficyty, traktuje ludzi instrumentalnie i nie potrafi kochać. Próbuje jedynie wyegzekwować od Ciebie swoimi przebłyskami "dobroci" zachowania, które mają ją utwierdzić w tym, że jest wyjątkowa w swojej "zajebistości". To tylko środek do celu. Naprawdę tego nie widzisz???

Jedyne, co możesz teraz zrobić, to skupić się na sobie. Odpowiedzieć sobie szczerze na pytanie: co mnie trzyma w takim destrukcyjnym układzie, jakie moje nieuświadomione potrzeby zaspakaja taka patologia, dlaczego mam potrzebę wchodzenia w rolę opiekuna i sługi, i dlaczego jestem skłonny wchodzić w te role tak dużym, emocjonalnym, psychicznym i fizycznym kosztem.

Jesteś w tej relacji eksploatowany. Używany. Absolutnie niekochany. I nie ważne , co zrobisz. NIE ZASŁUŻYSZ na uczucia tej dziewczyny. Ona ich nie ma. To, co pokazuje to tylko metody zaspakajania miłości własnej.

Skieruj uwagę na swoje wnętrze. Na potrzeby. Tam w środku coś woła o pomoc. Nie ignoruj tego głosu. Te emocje w Tobie mówią o Twoich ważnych niezaspokojonych potrzebach. To jak przekręcanie klucza w zaciętym zamku. W pewnym momencie czujesz opór i ból w palcu - sygnał, aby już mocniej nie przekręcać, aby poluzować, by nie zrobić sobie większej krzywdy. . I to są emocje które są potrzebne, aby z pewnych działań, czynności się wycofać dla własnej ochrony. Cały Twój organizm mówi Ci, że to, w czym aktualnie jesteś krzywdzi Cię i należy się wycofać. Nie potrzebujesz rad z forum, a jedynie wsłuchania się w siebie, w ostrzeżenia, jakie wysyła Ci Twoja psychika, ciało, emocje. Bądź proszę swoim Przyjacielem. Chroń siebie. Uciekaj.

"Walczę sam ze sobą, aby zabić w sobie całe uczucie".
Bezsilny- nie walcz z uczuciem. To nierówna walka. Stłumione emocje wyjdą na wierzch i tak. Emocji nie należy tłumić, a nimi umiejętnie kierować. Najpierw trzeba je sobie uświadomić. Lepiej zrobisz dla siebie przyznając, że kochasz tę dziewczynę. Zaakceptuj to uczucie. Zaakceptować nie znaczy jednak zgadzać się na wszystko, co ona Ci robi. I nie oznacza w tym trwać.

Jest taki model miłości romantycznej- nie opuścić gdy się kocha, za żadne skarby. Takie heroiczne poświęcenie. Miłość jest skłonna do poświęceń, ale Ty już chyba wystarczająco się poświęcałeś. Nawet Pismo Święte mówi: miłuj bliźniego jak SIEBIE samego. Mamy zdrowo kochać siebie, i tylko w zdrowej relacji z samym sobą może urodzić się dobre uczucie do kogoś, równie zdrowa relacja. Jednak w tej hierarchii szacunek do samego siebie i troska o siebie mają być PRZED kochaniem kogoś. Mają być fundamentem kochania drugiej osoby, a nawet warunkiem.

Ja ostatnio odeszłam od faceta, i poszłam w stronę nie zaprzeczania swoim uczuciom. Powiedziałam - kocham, ale odchodzę, bo źle się czuję, cierpi moje poczucie wartości, oboje chcemy czegoś innego.  Bo prawdziwa MIŁOŚĆ to wzajemność. Jeśli jej nie masz, nie czujesz, nie jesteś w relacji miłosnej, a jedynie jakiejś tam pseudo-podobnej, pokrzywionej. Jeśli jestem z kimś, ale czuję, że to mnie dewastuje, nie chcę tam być. To właśnie jest zdrowe. Im bardziej szanujemy siebie samych, im zdrowsze poczucie wartości, tym mniej chęci do tkwienia w takim układzie. Na początku będzie trudno...Ale dzięki mądrej decyzji odejścia zauważysz, jak Twoja wartośc wzrasta, i jak adekwatnie uczucia do tej dziewczyny słabną. Poczujesz się silniejszy. Bo robisz coś dla siebie. Na tę chwilę wiesz i czujesz, że działasz przeciwko sobie. To nawet nie tyle jej zachowanie, co Twoje w tym trwanie tak Cię unieszczęśliwia. To, jak pozwalanie na te wybryki każdego dnia, pozbawia Cię szacunku w Twoich własnych oczach. Właśnie to uczucie nieadekwatności i wołający w Tobie głos litości nad samym sobą, którego na razie nie słuchasz, robi Ci to cierpienie. Zawsze, ale to zawsze, gdy działamy zgodnie ze sobą, gdy jest nas troska o samych siebie, gdy bronimy swojej godności, gdy traktujemy ją jako coś wrodzonego, niepodważalnego, nasza siła rośnie, emanuje i wzmacnia. Pozwól jej działać i zrób co trzeba.

Zachowujesz się jak nastolatek, który w kobiecie widzi ładną dupę i dobre cycki (przepraszam Panie za kolokwializm) i za to by się dał pokroić. Pamiętaj, że za kilka lat cycki obwisną, a na dupie zrobi się cellulitis, a Ty będziesz sobie pluł w brodę, bo będziesz miał w domu egoistycznego mola, który Cię nie kocha i poniża.

wiesz, ja nie opisałem wszystkiego oczywiście, ale prawda jest taka, że ona naprawdę jest za mną i to widać szczególnie w chwilach kłótni kiedy związek wisi na włosku. Gdy mam dość i chce zakończyć to, wtedy ona wypisuje do mnie, dzwoni, prosi o spotkanie a ja nie odpisuje, nie odbieram. Ona nie daje za wygraną, następnego dnia ponawia to samo, pisze jak jest jej źle, jak to przeżywa, jak mnie kocha itp. Wtedy pragnie ostatniego spotkania i na tym spotkaniu zawsze się godzimy, bo gdy widzę jej łzy, jej histerię i błaganie o to bym dal szansę to tak robię zawsze. Może to źle ale nie umiem inaczej. Ona wręcz pełza pod moimi nogami żebym został i nie daje za wygraną. Czy naprawdę mnie kocha?

Ile wy macie lat? Wiesz napisałeś tutaj elaborat, ale jedno co mnie uderzyło w Twojej wypowiedzi.....ty jej w ogole nie powiedziałeś o tym, co ci w niej przeszkadza. Może po prostu usiądz na spokojnie wytłumacz jej co CIę boli, co ona robi źle (nie znajomym, tylko jej), mało jest znajomych, którzy obiektywnie ocenią Twoją relację z tą kobietą. Zawsze będą ciebie oceniać w superlatywach a ją jako histeryczkę. I nie zgodzę się z poprzedniczkami żeby się od razu ewakuować. Ile razy ona ci powiedziała, że nie doceniasz tego co masz? Jeżeli mówi ci tak codziennie, to zapytaj się jej dlaczego tak mówi.