ja z dzieckiem on na piwie - Netkobiety.pl

Hej,

to ja mam takie przemyślenia.

1. jak komunikujesz partnerowi to, że jest ci trudno? W jaki sposób przekazujesz informację "jestem wykończona, ja potrzebuję teraz godziny, żeby wyjść na spacer, twoim zadaniem jest nakarmić dziecko i położyć spać"? Jak mówisz "czuję się samotna" "czuję się opuszczona" ? Jak komunikujesz "czuję, że między nami jest źle" "nie chcę, żeby córka dorastała w takim związku". Mów o swoich uczuciach, a nie o tym, co "on robi" "on mówi". Tylko powiedz - to mnie boli. to mnie rani. tego się boję. tamto mnie martwi.

2. grożenie, w które właśnie weszliście "ja odejdę" "ja wejdę pod samochód" jest tylko i wyłącznie przemocą emocjonalną, jest dziecinne i raniące i niczego nie buduje.

3. nie wrzucaj żadnych pikantnych zdjęć, seks nie jest po to, żeby "było miło". Seks jest po to, żeby poczuć się kochaną, poczuć bliskość z mężczyzną, żeby wyrazić tę miłość. Nie wyobrażam sobie, że można tego samego dnia powiedzieć "odejdę od ciebie"  a potem pokazywać, że jest nam razem ze sobą dobrze....

4. piszesz "jest niby OK". Naprawdę tak uważasz?

A to na pewno...

Może problem leży w komunikacji, tak, jak pisała przedmówczyni. Rozmaiwaj, mów, co Cię boli, ale nie zrzędź, nie jęcz.

Znam kobietę, która zamiast spokojnie poprosić np o zmycie naczyń, od razu zaczyna jęczącym tonem: oj, jaki bałagan w tym domu, przyszłabyś tu, pozmywała, pomogła mi, bo ja już sił nie mam" - w ten deseń. Zamiast jednym zdaniem: chodź, pozmywaj naczynia.

A Ty jak mówisz partnerowi, czego oczekujesz?

Druga sprawa - jakie on ma wzorce z domu? Czy czasem nie takie, że facet wraca do domu, to siada z piwem i pilotem od TV, a od sprzątania i niańczenia dziecka jest kobieta? Może też zwyczajnie nie wie, co robić z takim niemowlakiem, nosić toto, czy bujać? Czuje się niezręcznie, więc woli dołożyć.

tlumacze sobie ze jest ok poniewaz zawsze moglam trafic na takiego co mnie bije i dziecko i nie pracuje , a on jest robotny i wiem ze mnie nie skrzywdzi a jak to zrobi to wtedy napewno odejde . widze ze moge uda sie to naprawic tylko sama tego nie zrobie , on nie slucha nikogo tlumaczy ze sam zarabia na alkohol i sobie go wypije i nikt nie jest w stanie mu tego zabronic . nie chce wyjsc na materialistke tylko chodzi mi o to ze jak cos mi sie spodoba nigdy nie musze sie prosic czy moge kupic cos sobie jemu i malej , ale niekiedy czuje sie tak ze ona daje kase w ramach takiego "zadosc uczynienia" juz mu tez tlumaczylam ze ja wolala bym miec jego niz te pieniadze ze my z dzieckiem go potrzebujemy ,jego czulosci i troski -to on tlumaczy ze sie troszczy i ciezko pracuje zeby niczego nie brakowalo a piwo to forma relaksu ...

to nie jest tak ze przepija pieniadze bo mam na wszystko az za natto ze tak powiem a ze ma problem to ja o tym wiem i jemu o tym powiedzialam , powiedzila mi ze przesadzam i on moze przestac pic kiedy by tylko tego chcial

"tlumacze sobie ze jest ok "

Jak nie jest ok, to sobie nie próbuj wmawiać, że jest ok. Po co się oszukiwać, skoro uważasz, że sytuacja jest zła. Słowa "a mogło być gorzej" nic nie zmieniają, bo nie na to się umówiłaś z facetem, z którym założyłaś rodzinę.

Ja wierzę, że trudno jest do niego dotrzeć, ale próbuj. Powtarzam, mów o sobie, a nie próbuj wpędzać go w poczucie winy. Z jego poczucia winy nic dobrego nie przyjdzie, najwyżej będzie zły, że go do czegoś zmuszasz, to powoduje tylko negatywne emocje. Zamiast stawiać go przypartego do ściany i z pretensja "a co będzie, jak trzeba będzie pojechać do szpitala, hę?"  poinformuj, "wiesz, jak jesteś po 5 piwach, to czuję, że nie mogę na tobie polegać, że będziesz w stanie zareagować na kryzys". "Potrzebuję więcej twojej obecności. Co o tym myślisz?"
Problemem jest komunikacja i oczywiście to, że żeby coś zmienić, to obie osoby muszą tego chcieć. Co możesz zrobić, to otwarcie mówić o swoich własnych uczuciach i obawach. Bez tzw. jęczenia, bez grożenia, bez wymówek, bez pretensji - bo wobec tego zawsze może milczeć albo zacząć mieć swoje pretensje. Jeśli zaczniesz mówić o swoich uczuciach, to przecież on ci nie zaprzeczy "przecież nie możesz czuć się samotna!" skoro czujesz się samotna, nie?

Nie bede go przekreślać tylko dlatego że teraz ma problem bo zaczęło sie to jak mała przyszła na świat , może go to przeraża. Chce walczyć o związek o rodzinę ,mam tez wsparcie w jego rodzicach , gdy zdążają sie dni ze nie pije jest miedzy nami bardzo dobrze, chce mu pomoc wczoraj jak wrocił poszedł spac wstał i sam mi powiedziała że chyba troche przesadza z piciem , wiec widze ze sam zaczyna byc swiadomy ze cos jest nie tak , nie bede go przekreślać tylko dlatego ze jest w jakis sposób chory , równie dobrze gdybym ja zachorowała albo miala jakas depresje po porodowa ktoś by sie mógł jego zapytać czy ty chcesz byc z nia bo ona ma problem ,wiem ze w trudnej chwili tez by mnie nie opuścił tylko mi pomogl ,wiec i ja musze spróbować mu pomoc .Może i nie mamy ślubu i nie przysięgaliśmy przed Bogiem "w zdrowiu i w chorobie itp" ale obiecywaliśmy sobie że co by sie nie działo tak długo jak starczy nam sił będziemy walczyć . Moze i teraz sie na nim zawodze ale on jest chory i nie do końca świadomy tego co robi .Chyba niepotrzebnie napisałam sama juz nie wiem po prostu nie chce go skreślać bez walki... Dziekuje za dobre razy , wiec spróbuje zaczai  rozmawiać z nim inaczej a nie tylko pretensje i jęczenie 

              "Kiedyś gdy coś sie psuło sie to naprawiało . Dziś gdy coś sie psuje zamienia sie to na nowe "

Kochana, związek to dwie osoby. Nie naprawisz go bez współpracy tej drugiej strony.
Mam nadzieję, że on się ocknie.... jednak większą mam nadzieję na to, że jako matka nie pozwolisz swojej córce na koszmar wychowywania się w alkoholowym domu ... to tak w przypadku, gdyby Twój mąż jednak współpracować nie chciał.