Zrozumieć. Proszę o pomoc - Netkobiety.pl

TY Szybko się zakochałeś i jej to wyznałeś, wielokrotnie to powtarzając gdy byliście razem czy też pisząc płomienne teksty, cały czas dajesz jej kwiaty, pragniesz spotykać się.
ONA Na samym początku powiedziała, że nie chce związku, że nie czuje się gotowa.
Zupełnie się wycofała, oznajmiła, że możemy być znajomymi, przestała Cię zapraszać do domu czy też nie chciała od Ciebie pomocy. Powiedziała, że musi sobie poukładać, że nie może ot tak zamknąć wieloletniego związku z byłym. To jej narzeczony, z którym sama zerwała. Kobieta jednocześnie mówiąca, że nie chce związku i zasłaniająca się byłym.

Ślepy by zauważył o co tu chodzi. Patrz na czyny, nie na słowa. Słowa nic nie kosztują, nad słowami nie trzeba się wysilać.

Pełnisz rolę plasterka albo koła zapasowego, a może i jednego i drugiego. Jeśli chcesz się przekonać co naprawdę dla niej znaczysz to poczekaj z rozkręcaniem znajomości z Twojej strony, aż ona uporządkuje na dobre kwestie byłego.

Dziękuję za wypowiedzi. Niestety skupiliście się na otoczce, którą opisałem tylko dla lepszego rozeznania sytuacji. Może powinienem ograniczyć swoją wypowiedź do samego pytania, na które nie otrzymałem jednoznacznej odpowiedzi ;-)

Czy osoba teoretycznie obojętna pozwoliłaby sobie na takie zachowanie ewidentnego adoratora?

To jest na razie sedno mojego problemu. Oczywiście dalej w dyskusji możemy porozmawiać o moich błędach w postrzeganiu czy przede wszystkim w reakcjach i czynach. Dla mnie moje słowa o dziecku nie były desperacką próbą złapania dziewczyny, a po prostu dojrzałą wypowiedzią w trakcie ciekawych rozmów o życiu itd. Chyba nie ma nic nadzwyczajnego, że ktoś zakochany, czujący, że to jest ta jedyna pokazuje swoje uczucia i nie boi się mówić o wszystkim? Bywa, że ktoś jest w związku ponad 10 lat i nie czuje takich "chęci", mam tu na myśli posiadanie dziecka.

Po prostu chciałbym zrozumieć. Czy to normalne i naturalne zachowanie, że osoba niechętna pozwala sobie na takie zachowanie i zezwala drugiej osobie?

oczywiście że tak, bo jej to schlebia , dowartościowuje no i jesteś zawsze ..nawet jeśli ona nie chce...
Na początku zaznaczyła że nie chce...ale później pewnie było miło... poniosło ją ....może stwierdziła co jej szkodzi...ale że nie czuła tego co chciała (czytaj - nie zakochała się w Tobie ) ... to Cię odsunęła. Nie kręcisz jej . Nie pociągasz.
Jesteś plasterkiem, może i argumentem dla ex by się opamiętał ! - ktoś Was może widzieć w tych knajpach....

Uwierz, gdyby czuła do Ciebie miętę to by nic nie stało na przeszkodzie... motylki by nią kierowały....

Bo jesteś pod ręką , nie chce może być całkiem zimna bo zawsze jest ryzyko że się odsuniesz jak by nic nie było .. i zniechęcisz. I co wtedy .... taka sama całkiem..

Jak chcesz rady - to powiedz jej że szanujesz jej zdanie i stan - skoro potrzebuje czasu to jej go dajesz . I że jak będzie gotowa to niech da znać.
Ty będziesz żył... możliwe że będziesz jeszcze dla niej dostępny .. wtedy gdy ona będzie gotowa .
I odsuń się . Nie odzywaj, nie zapraszaj, nie komplementuj . NIC
Zobaczysz jej reakcję.
Czasami my kobiety coś czujemy .. ale nachalność faceta to fałszuje... jak znika nagle dostrzegamy że jednak coś wart.
Więc zniknij... może wtedy jej zacznie zależeć.

Tylko, że cała sprawa nie wygląda na taką całkowicie jednoznaczną. Dlaczego?
Ponieważ czuję, że ten ex to taki parawan ochronny. Kobieta jest poraniona i ma stracha przed kolejnym związkiem. Oczywiście możliwe, że sobie to wmawiam. Jednak proszę w takim razie wytłumaczyć czy naprawdę gdybym był jedynie kołem asekuracyjnym czy miłym dodatkiem to ona poświęcałaby mi aż tyle czasu? My piszemy ze sobą po kilka godzin dziennie i wiadomości idą w setki;-) Do tego spotykamy się praktycznie każdego dnia. Co prawda większość to takie chwilówki pół czy cała godzina. Takie długie kilkugodzinne spotkania są raz, dwa w tyg. Przy tym jej zainteresowanie, rozmowa, gesty mogą świadczyć, że nie jestem zupełnie jej obojętny.
Rozumiem, że patrzę przez różowe okulary.
Ale... Znam jej rozkład dnia i nie ma w tym zbyt dużo miejsca dla ex. Zwyczajnie to nie jest tak, że nie ma dla mnie czasu.

Nie czuję się na siłach i nie chcę zmniejszyć natężenia kontaktów, bo widzę, że jej sprawia przyjemność gdy się spotykamy i momentami już, już...aż w pewnym momencie pstryk. Jakby łapała się w ryzy.

Nikt nie neguje że ona jest poraniona i ma stracha .. ale pewne jest i mówię to z własnego doświadczenia również - że gdyby czuła coś do Ciebie to byłbyś najlepszym lekarstwem na rany i zapomnienie .. i bylibyście parą ....ale jej nie zależy na Tobie tak jak tego chcesz.

skup się - które i ile z tych kontaktów są z jej inicjatywy ???? może to jest tylko odpowiedź na Twoje zaangażowanie, bo po prostu dziewczyna jest sympatyczna, jesteś jej chusteczką na przejścia .. jesteś chętny zawsze .. i nie musi się starać o Ciebie ... to Ty bierzesz wszystko co Ci daje.

wiesz ..jak dla mnie to wygląda że Ty ja śledzisz ... i te spotkania stąd... "wpadacie na siebie "....

myślę że traktuje Cię jak dobrego przyjaciela .. wypłacze się na Twoim ramieniu, spędzi czas...wtedy łatwiej zapomnieć o tym co boli .. ale to nie ma nic wspólnego z love ... i kolejna rada (zrobisz jak zechcesz").. im dłużej będziesz w pozycji błagająco żebrzącej o uwagę i czas.... tym bliżej do hasła: wiesz.., poznałam kogoś... ON jest zupełnie inny niż mój ex... ..ale to nie będzie o Tobie .

Zdobywanie kobiety to również danie jej szansy na realizacje tego co deklaruje - ONA deklaruje że nic nie będzie, więc pozwól jej się przekonać jak to jest gdy Ciebie nie ma . Zazdrość jest zdrowa w odpowiednich dawkach...
Z innej strony .. czy nie przeszkadza Ci brak zaangażowania z jej strony ? świadomość że ona nie chce z Tobą być ???

Czyli mówisz, że Twoja nieobecność w ogóle jej nie obeszła...

Co było do wyjaśnienia zostało już wyjaśnione wyżej (szczególnie Chceuciakacstad). Boisz się utracić iluzję.

Może źle zadałem pytanie. Powinno być skierowane do Was, Panie.

Czy Wy osobiście pozwoliłybyście na takie swoje zachowanie względem adoratora?
Czy zgodziłybyście się na oficjalne zaloty jeżeli byłybyście niechętne?

Pozwólcie, że ustosunkuję się konkretnie na Wasze ciekawe wypowiedzi w nocy, bo teraz piszę z tel i nie mam czasu.

A mialam takiego adoratora na studiach.

W ogole mnie nie interesowal w sensie romantycznym, nie podobal mi sie fizycznie, z charakteru tez nie za bardzo to byla moja bajka, ale facet namolny byl mega i po prostu z grzecznosci gadałam z nim. Jako wtedy singielka od czasu do czasu wyskoczlam z nim na drinka czy kolacje, bo milo jak Pan adorowal, przynosil kwiatki i prawil komplementy. Zaznaczam, tez mu mowilam wprost, ze z tego nic nie będzie, on jednak podobnie jak Ty Enor, był głuchy i slepy na rzeczywistość. Skonczylo się jak poznałam innego chłopaka, z którym się zwiazalam.

Także, jak najbardziej, może kobieta wcale się Toba nie interesować, a trzymać Cie jako takie wyjście awaryjne jak się nudzi albo chce poprawić swój nastroj.

Ale ty jesteś jej potrzebny! Ta relacja jest jej potrzeba. Tylko nie do tego, o czym ty myślisz. Dla niej jesteś kimś, kto jest bezpieczny - przyjdzie, pocieszy, zadba, komplementuje, przynosi kwiaty. Myślę, że miłe jest jej to, że tak usilnie pragniesz jej zainteresowania, w jakimś stopniu pewnie imponuje jej to, że chcesz z nią mieć dziecko, że myślisz o tym poważnie. Ale ona jest kompletnie na innym etapie i wyraźnie ci to powiedziała.
To, że tego nie przyjmujesz - trochę nie jej wina. Bo skoro nalegasz i chcesz przy niej być, to czemu ma nie skorzystać? Tylko nie zdziw się, jeśli ktoś inny jej zakręci w głowie. W tej relacji widzę deklaracje tylko z twojej strony.
Nie powiedziałabym, że cię zwodzi czy coś. Po prostu jest jej dobrze z tobą. Ale możliwe, że nie na tyle, by myśleć o związku.

Zrozum. Spełniasz jej potrzeby. Czuje się ważna, potrzebna, piękna, pożądana. Czemu ma na to nie pozwalać? Skoro tak łatwo pozwalasz się wykorzystywać jako emocjonalne wsparcie, skoro jesteś zawsze obecny, zawsze pomożesz, to czemu miałaby z tego zrezygnować? Podaj mi jeden powód, dla którego miałaby zrezygnować z takiej osoby w życiu.

I oczywiście tęskni - jestem pewna, że ma wobec ciebie uczucia. Tylko pewnie nie romantyczne. Jesteś dla niej ważny, ale może być tak, że nie myśli o tobie w kategoriach kandydata na partnera.

Wiesz, to będzie trochę oceniające co napiszę - możesz to zignorować... Ale gdzie tu szacunek do samego siebie? Pytasz o opinię z zewnątrz. Z zewnątrz to wygląda dość idealistycznie. Czekasz na piękną księżniczkę, aż zechce na ciebie spojrzeć przychylnie. Adorujesz, pomagasz, wspierasz, jesteś na każde zawołanie, opowiadasz o swoich planach, marzeniach, które są z nią związane. A... gdzie są tu spełniane twoje potrzeby? Gdzie w tym jest twoje poczucie bezpieczeństwa? Gdzie tutaj jest w ogóle powiedziane coś o tym, co dla ciebie jest ważne, potrzebne, konieczne? Czy ona zwraca na to uwagę? Czy cię wspiera? Czy rozumie twoje uczucia, czy je szanuje, czy ich nie wykorzystuje?
Bo jeśli jest tak, jak myślę, to wydaje mi się, że mamy tu przepis na tragedię.
Taką, w której Ty dajesz z siebie wszystko zawsze, a ona rzuci czasem łaskawym spojrzeniem. Tylko czy tego naprawdę chcesz? Czy z taką osobą wyobrażasz sobie wychowywać dziecko?